ROTTERDAM/REGIO
i;
Rotterdam
krij gt een
broert j e
op bezoek
'Ons vliegtuig doet niet
onder voor die van Fokker
m
Lief zijn voor elkaar
Duisburg
toont
ook zijn
moeilijkheden
Programma
ia
Joop Kraan en
Piet Boers bouwen zelf
m
m
Rotterdams Nieuwsblad
zaterdag
19 juni ISS2
De Rijn: tastbare band met Rotterdam
Duisburg/Rotterdam
Vandaag start in Rotter
dam een Duisburg-week.
De Maasstad probeert zich
dan zeven dagen te ont
worstelen aan het wereld
kampioenschap voetbal
len.
In plaats van 's werelds meest
populaire spelletje kunnen
Rotterdammers dan gaan kij
ken naar 's werelds grootste
binnenhaven. Dat is ook inte
ressant vinden de organisato
ren. Vooral omdat de beide
steden meer met elkaar te ma
ken dan je op het eerste ge
zicht zou zeggen.
Rotterdam en Duisburg zijn
door de Rijn met elkaar ver
bonden als twee wielen van
dezelfde fiets: draait de één
niet, dan draait de ander even
min.
Wij zijn afhankelijk van hei
Ruhrgebied zoals het Ruhrge-
bied afhankelijk is van ons. Is
er geen aanvoer van grond
stoffen dan kan de staalindu
strie in de omgeving van Duis
burg niet werken.
Minder bootjes
Dat laatste werd duidelijk tij-
dens de jongste Rotterdamse
havenstaking. Het aantal sche
pen dat met grondstoffen de
Rijn afzakte naar de Duitse in
dustrie in het Ruhrgebied liep
sterk terug, zo sterk dat de ri
vierpolitie uit Duisburg nau
welijks meer wat te doen had.
Er waren eenvoudig geen bo
ten meer om in de gaten te,
houden of te controleren.
Duitse recreanten aan de
oevers van de Rijn hebben de
rivier nog nooit zo rustig voor
bij zien stromen. Bootjes tellen
werd wel een zeer slaapver
wekkende bezigheid.
Door die geringere aanvoer
van erts konden fabrieken
niet langer volop draaien. De
staalfabriek van Thyssen bij
voorbeeld, moest een deel van
de produktie stilleggen omdat
de duwbakken met erts weg
bleven.
Maar Rotterdam is ook afhan
kelijk van zijn achterland.
Want de naam die de stad
heeft als wereldhaven is daar
voor een belangrijk deel van
afhankelijk. Als de grote in
dustrieën immers een andere
zeehaven kiezen om de grond
stoffen aan te voeren, dan is
het met de Rotterdamse haven
gedaan.
Antwerpen
In het Ruhrgebied wordt na
de jongste staking voorzichtig
aan alternatieven voor Rotter
dam gedacht. Niet om Rotter
dam definitief de rug toe te
keren, maar als reservehaven
voor als er opnieuw gestaakt
mocht worden. Bij Tyssen
dacht men even aan Antwer
pen. Maar omdat de havenar
beiders daar solidair waren
met Rotterdam, kon men in de
Belgische haven niets begin
nen.
Antwerpen zelf zou graag een
treinverbinding hebben met
het Ruhrgebied. Als men lange
ertstreinen tussen België en de
Ruhr wil laten rijden moeten
die echter door het Nederland-
Vandaag start in Rotterdam de Duisburgse week.
Een belangrijk deel is ongetwijfeld de expositie in het
Rotterdamse stadhuis, die dinsdag tot en met vrijdag tus
sen tien en vier te bezichtingen is.
Maar, er zijn meer activiteiten:
Zaterdag
11.00-17.00 uur: sportdemonstraties op het Schouwburg
plein.
Dinsdag tot en met donderdag:
11.00-16,00 uur: Theater, muziek of dans op het Stadhuis
plein, voor de VVV.
10.00-16.00 uur: Diavoorstellingen in het Hulp-en infor
matiecentrum aan de Coolsingei.
10.00-16.00 uur: Duisburg presentatie in een bus naast de
Doelen.
Bovendien wordt alle dagen toeristische informatie over
Duisburg gegeven door de VVV op het Stadhuisplein.
se Limburg. En dat is onder
druk van Rotterdam door Ne
derland geblokkeerd. De ijze
ren Rijn, zoals die treinverbin
ding liefkozend door de Bel
gen wordt genoemd, 2al er
voorlopig dus niet komen,
Ook voor Duisburg is dat
voordelig. Ga maar na: de
grootste binnenhaven van de
wereld die plotseling haar aan
voer per spoor 2ou moeten la
ten plaatsvinden? Dat is nau
welijks denkbaar.
Hoewel Rotterdam en Duis
burg elkaar broederlijk op de
schouder slaan, blijven er nog
wel degelijk dingen over die
men graag verbeterd zou zien.
Zo is de Rijn nog niet geschikt
voor de duwvaart met zes gro
te bakken en dat is iets wat
met name de Duisburger in
dustrie graag zou zien gebeu
ren. Het is een Duits verlan
gen dat ongetwijfeld aan de
orde zal komen tijdens de
Duisburger week,
Ook de krotten
Het aardige van het program
ma in de komende week is dat
de gemeente Duisburg niet al
leen haar paradepaardjes mee
wil nemen om aan de Rotter
dammers te tonen, maar ook
haar problemen.
Zo zullen bezoekers van de ex
positie in het Rotterdamse
stadhuis niet alleen de mooie
Duisburger gebouwen afge
beeld zien, maar ook de krot
tenwijken die op sommige
plaatsen voor honderd procent
door Turkse gastarbeiders be
woond worden. Zoiets maakt
de Duisburgse week werkelijk
interessant voor de Rotter
dammer die over zijn eigen
grenzen heen wil kijken.
Wie inderdaad de blik in Duit
se richting wil werpen zal re
gelmatig kreetjes van herken
ning slaken: immers zo erg
verschillen de problemen van
de beide steden nou ook weer
niet.
Gastarbeiders
Zoals al gezegd heeft Duisburg
problemen om haar gastarbei
ders goed te huisvesten. Bijna
allemaal wonen ze m de krot-
tenbuurten van de stad.
Volgens Duisburgs voorlichter
Dieter Wolf proberen ze steeds
meer die krotten te ontvluch
ten naar betere stadsdelen. Ve
len zijn 2elfs bereid om voor
een woning achthonderd Duit
se Marken per maand neer te
lellen. Maar omdat de huisei
genaren de buitenlanders bot
weg weigeren lukt dat niet.
De gemeente probeert de men
taliteit van die huiseigenaren
te veranderen, maar boekt
daarin nog nauwelijks succes.
Een spreidingsplan zoals in
Rotterdam bestaat er niet
Wolf: „Daar is hier geen den
ken aan. Dat 2ou op grote pro
blemen stuiten in de ontvan
gende wijken. De bevolking
daar zou fel protesteren." Dus
veranderen sommige stadsde
len van Duisburg steeds meer
in ghetto's
City-vorming
Zoals veel grote steden heeft
Duisburg moeite om de leeg
loop van de stad tegen te gaan.
Men wil vooral de binnenstad
aantrekkelijk maken. Zo aan
trekkelijk dat mensen van
buiten de stad met plezier over
de Koningstrafte banjeren en
bij zichzelf denken: 'Goh, toch
leuk om weer eens in de bin
nenstad te zijn; daar zou ik
best willen wonen*. Het is de
zelfde filosofie die Rotterdam
toepast om haar inwonertal op
peil te houden.
De binnenstad probeert Duis
burg zoveel mogelijk autovrij
te maken. Het openbaar ver
voer moet een belangrijke im
puls krijgen. Onder Duisburg
ligt een schitterend U-bahn
complex (metro). Duitse grap-
door
Richard Stomp
penmakers wijzen er graag op
dat die ondergrondse uniek is
in de wereld: het is immers de
enige metrobuis, waarin de
reizigers moeten lopen naar
hun bestemming.
De tunnels liggen er wel, maar
er was geen geld meer om de
treinen te laten rijden. De
rijksoverheid had geen centen
meer. Nu hoopt men in de ne
gentiger jaren de ondergrond
se te kunnen nemen.
Havenstad
Hoewel elke Duitser op de la
gere school al leert dat Duis
burg de grootste binnenhaven
ter wereld is, ervaren de inwo
ners van de arbeidersstad dat
nauwelijks Het woon- en
werkgedeelte is sterk geschei
den, In de binnenstad hoopt
men nu woningen langs de
binnenhaven te bouwen,
waardoor in ieder geval het
idee ontstaat dat Duisburg iets
met bootjes van doen heeft.
Duisburg noemt zichzelf cl<
grootste binnenhaven van d<
wereld.
Stadsvernieuwing is ook i
Duisburg een groot probleen I
Men ziet wat dat betreft d
Nederlandse aanpak van d
stadsvernieuwing als een hei-
te nd voorbeeld
Voor de gemiddelde toerist ze j
Duisburg met de meest mt« j
ressante stad zijn om te bezoc 1
ken, maar dat is Rotterdar
ook niet.
Natuurlijk zal men m Duis
burg wijzen op het vele groe j
dat de stad rijk is, en mdei
daad 2al de gemiddelde trirr
mer daar veie groene rondje
kunnen maken. En ook kur^f*
nen de Duisburgers trots zi/'i
op de uitstekende sportvooi*
zien in gen die de stad rijk is.
yflfc
SP
et
Charme
Maar net als Rotterdam onvl
leent Duisburg zijn charm*
voor een belangrijk deel aa
het on ver bid del lijk ritme va^
de industrie. En de Duisburg.'
industrie is misschien w;1
spectaculairder om te zien. Z
staalindustrie, met roodgloe
end gesmolten ijzer dat dwa
door de fabriek heen stroon i
spreekt immers sneller tot c
verbeelding dan de chemie i
Rotterdam.
Je hebt steden waar het gei
gemaakt wordt en je hebt si»
den waar het kan worden ui
gegeven. In Rotterdam c
Duisburg wordt het gemaak
En zoals al eerder gezegd 2i
ze daarbij voor een deel va
elkaar afhankelijk. f
Schiedam Icarus was eigenlijk niet zo'n goed voorbeeld.
Al vliegende kwam hij, zo wil de legende, te dicht bij de zon.
De was van zijn, aan de armen verbonden, vleugels smolt
weg en de jongeman stortte in zee.
Velen probeerden het beter te doen, maar de één kwam nog
heldhaftiger aan zijn eind dan de ander. Joop Kraan en Piet
Boers pakken het anno 1982 al veel professioneler aan.
Ruim een jaar werken ze nu aan hun vliegtuig en van het
uiteindelijke resultaat moeten ze zelfs bij Fokker staan te
watertanden.
De benedenwoning van Joop
Kraan fungeert als mini-fa
briek en twee avonden per
week ïs het duo druk in de
weer met tekeningen, gaatjes
boren etcetera. Bijna hun hele
leven zijn ze al gek van vlie
gen. Elektrotechnicus Piet
Boers (42) stopte een groot deel
van zijn vrije tijd in het ma
ken van (soms radiografisch
bestuurde) modelvliegtuigen.
„Het begon met die hele klein
tjes, toen werden ze een halve
meter, toen een meter en zo ga
ie eigenlijk steeds verder."
Zelf vloog hij niet, of het
moest richting vakantiebe
stemming zijn. Schiedammer
Joop Kraan daarentegen was
één van de eerste Nederlandse
beoefenaars van het zoge
naamde zeilvliegen. Iets dat
vaak in de bergen wordt ge
daan. Kraan ging echter naar
het strand van Oostvoome.
Een auto trok hem voort en
als dan de wind onder het zeil
sloeg ging hij de lucht in.
„Maar op een gegeven mo
ment verslapte de interesse. Er
was geen spanning meer. Dan
wordt 't ook levensgevaarlijk
en is het tijd om te stoppen."
Eigenwijs
Ondertussen was ook de Ne
derlandse Vereniging van
Amateur Vliegtuigbouw
(NVAV) opgericht en het
tweetal werd meteen lid. Ber
door
John Bunte
keiaar Piet Boers: „Vroeger
mocht het niet eens, zelf een
vliegtuig bouwen. Ze zeiden
dat het levensgevaarlijk was
als je dan de lucht in ging."
Pionier Cor Duikers was vijf
tien jaar geleden eigenwijs. Hij
bouwde een vliegtuig en vloog
er meteen maar even mee van
Beverwijk naar Laag Zestien
hoven. Hij en zijn kist kregen
kort na de landing een vlieg
verbod opgelegd door de rijks
luchtvaartdienst. Duikers ging
door en anderhalf jaar geleden
kreeg hij een vergunning. Zijn
PH-COR-D is momenteel nog
het enige eigengemaakte
vliegtuig dat door het Neder
landse luchtruim scheert. De
NVAV heeft echter zo'n vijftig
bou waan vragen liggen.
Kostbaar
„Vliegen is natuurlijk een
kostbare aangelegenheid", zegt
de 36-jarige Joop Kraan.
„Maar je wilt het toch. Het is
een 'tic', 't laat je niet los. Dan
ga je op zoek naar een vorm,
die wel binnen je budget past."
Die vorm werd gevonden in
de zelfbouw.
Piet Boers had wel eens ge
hoord van de Franse vliegtui
gontwerper Jean Pottier en de
goede man werd met een be
zoek vereerd. Met een handvol
tekeningen kwamen ze terug
in Nederland. Bezoekjes aan
Fokker volgden. Daar werd
veredeld aluminium gekocht,
het enige materiaal dat voor
vliegtuigen gebruikt mag wor
den.
Mazzel hadden Kraan en
Boers toen zij van een particu
lier „voor een prikkie" een
vliegkist konden overnemen.
Het vliegtuig was nog nauwe
lijks gebruikt, maar had eens
een slechte landing gemaakt
Opknappen was te duur voor
de eigenaar, ook voor Kraan
en Boers. Maar de motor, pro
peller en instrumentarium
konden ze best gebruiken.
Kroeg duurder
Ze zijn nu goedkoop uit. Piet
Joop Kraan en Plet Boers (met baard) in de tuin bij" hun vliegtuig in aanbouw: „Een goedko
pe hobby, in de kroeg hen je duurder uit
Boers: „Als je het bouwen over
een lange tijd uitsmeert, zoals
wij nu doen, is het eigenlijk
best een goedkope hobby.
Treintjes zijn ook duur en als
je in de kroeg gaat zitten, ben
je zeker ook niet voordeliger
uit.."
De twee vliegtuigbouwers
doen het op hun gemak. Ze
hebben ongeveer drie jaar
voor het project uitgetrokken.
„We hebben tijd genoeg", zegt
Boers. „En daarom zal ons
vliegtuig beslist niet slechter
zijn, als die ze bij Fokker ma
ken. Wij beoefenen onze hob
by. En je moet er straks zelf
inzitten, dus zorg je er wel
voor dat hij mooi wordt.
In kwaliteit doet ons vliegtuig
echt niet onder voor andere.
Alles is alleen wè! veel sum
mierder. Er komt bijvoorbeeld
geen automatische piloot m.
Het 2al een vliegtuig in z'n
simpelste vorm zijn. Eigenlijk
te vergelijken met die dingen
waarmee men voor het eerst
de oceaan over ging
Joop Kraan vult aan: „Ons*
vliegtuig is straks ook vele
malen lichter, dan die ze tn de
fabriek maken. Hij weegt dan
225 kilo. 600 kilo is normaal.
Dit betekent dat we veel snel
ler de lucht ingaan, gemakke
lijker vliegen en dat gaat je
wel schelen in de benzine." De
topsnelheid moet straks rond
de 210 kilometer per uur lig
gen.
Er komt natuurlijk wel het
één en ander voor kijken
voordat je met je zelfgemaakte
vliegtuigje het luchtruim in
mag. Beiden zijn druk doende
hun vliegbrevet te bemachti
gen. En dat is eigenlijk nog het
eenvoudigste. Het vliegtuig
wordt namelijk tot in de klein
ste puntjes op zijn degelijkheid
gecontroleerd. De rijkslucht
vaartdienst en een (deels uit
Fokker-medewerkers bestaan
de) speciale commissie van de
NVAV komen regelmatig kij
ken, bestuderen de tekeningen
en zullen straks als de kist
'vliegrijp' is pas écht kri
tisch worden.
Monsieur Pottier
De twee vliegfanaten krijgen
erg veel steun van meer er,
ren mensen. Van monsii
Pottier bijvoorbeeld, waar
vorige week nog langs zijn
weest, van mensen bij Fok!
en iemand, die bij de KI
werkt wipt eveneens regeh-
tig langs. Vaak is er ook
zoek van de Delftse TH. Ji1
Kraan: „Die mensen kon
zelf nooit aan bouwen toe.
geven alleen maar onderr»
En dan horen ze opeens da
hier écht een vliegtuig wc
gebouwd. Dat willen ze
eens met eigen ogen zien 1
De romp van het vliegtuu
nu voor tachtig procent af/
staartstuk bijna helemaal
aan de vleugels wordt hard
werkt. Het gebeurt allemaa
fasen. Want in die beneden*
rung is de kist natuurlijk i
in elkaar ie zetten. Dat m
op het vliegveld gebeuren.
„Eigenlijk had je hier pas o
een half jaar met je fotogr
moeten komen. Want nu is
nog niet veel aan te zien. I
kan net zo goed één of an
raar bootje zijn", verontsel
digt Joop Kraan zich. 1
Om het „toch iets te doen
ken", wordt het vrijetijdsp
dukt de tuin ingedragen fj|
worden er enkele losse st
ken, zoals de staart, prov.Si'*
risch op gezet. Piet Boers \'a
dan even zoek. Glimlach^)
wandelt hij even later de
weer in met een luchtkaa
„Ja, dat hoort er toch ook t
Hij moet echter nog even
duld hebben.
