ROTTERDAM
IS
Duizend Jeffry's
Word ik dan niet oud
mm
Bewoners zij n sloop wij k zat
GRAAG .GEDAAN
m
«sgSU.
Seegher
Koudijs
bedeltvoor
fibrose-
kinderen
JEFFRY (10) WEET DAT HET DEZE WEEK GEBEURD KAN ZIJN
SA
Zeeheldenbuurt dreigt met huuractie
aterm'"~~
Rotterdams Nieuwsblad
woensdag
RZ/RV/RY/RW/RS 30 juni 1982
In Nederland zijn er naar schatting duizend Jeffry's. Be
een is wat ouder, de ander is wat jonger en ook de
ernstigheidsgraad loopt uiteen. Per jaar sterft zes procent,
maar doordat er evenveel gevallen bijkomen blijft het
aantal kinderen met fibrosis op ongeveer duizend.
Fibrosis is een onbekende ziekte. Bijna niemand weet er
van. Zelfs de huisarts van Jeffry's moeder had
aanvankelijk nog nooit van fibrosis gehoord.
De stichting Fibrose Kind en Gezin op vakantie wil
vakantie verzorgen voor de patientjes, het onderzoek
naar geneeswijzen bevorderen, maar ook meer
bekendheid geven aan de ziekte. Het doet dat door het
uitgeven van folders, het verkopen van sluitzegels en het
vragen van bijdragen aan bedrijven. ïn de winter wil
men bingo's gaan spelen in bejaardentehuizen en op 11
juli vindt op het Schuttersveld in Crooswijk een toernooi
plaats voor de Fibrose-stichting.
Wie (financieel) wil helpen kan vandaag nog contact
opnemen met Seegher Koudijs en zijn medewerkers. Tot
elf uur vanavond zijn zij bereikbaar op de volgende drie
telefoonnummers: 010-831035, 010-834788 en 010-834808.
Rotterdam Auto's zijn
de grootste hobby van
de tienjarige Jeffry.
maar misschien zal hij
er zelf nooit in rondrij
den. Het Rotterdamse
jongetje lijdt aan cystic
fibrosis en weet dat hij
grote kans heeft heeft
door Richard Stomp
voor zijn twintigste ver
jaardag te overlijden. De
enige hoop die Jeffry en
zijn familie hebben is
dat er een geneesmiddel
wordt ontdekt dat de
ziekte definitief kan be
dwingen.
Seegher Koudijs zit achter een
nieuw bureau m een klein
kantoortje vlakbij zijn woning
in Usselmonde. Voor het raam
hangen posters van zijn zoon
tje Jeffry met een zuurstof
masker voor. 'Adem voor Jef
fry" siaat er mei groie gele let
ters op een zwarte ondergrond.
Als je als voorbijganger even
bij het affiche stilstaat krijg je
het benauwd.
Jeffry heeft het constant be
nauwd. Een gevoel alsof er al
tijd een graatje in zijn keel zit
maakt hem het ademhalen las
tig. Hoesten helpt niet. Een
taai slijm is daarvan de oor
zaak zeggen Seegher en de fol
ders die er over fibrose zijn
verschenen. Een slijm dat uit
eindelijk tot dood door ver
stikking leidt.
Aartsbedelaar
De ziekte van zijn zoon is
Seegbers baan geworden. Dag
en nacht bivakkeert de man,
die hoorbaar uit Den Haag af
komstig is, in het kleine kan
toortje. „Ik ben een aartsbede
laar geworden" grijnst Seeg
her als hij de telefoon neerlegt.
Elke avond om kwart voor
acht moet Jeffry het nevelap
paraat op.
Altijd bellen met bedrijven of
ze geen prijsjes beschikbaar
kunnen stellen. Brieven sturen
of men geen sluitzegels wil ko
pen. Maar het is een bedelactie
voor het goede doel
De ogen van Seegher zijn
zwart omkranst. Hij is moe,
maar wordt gedreven door
verbetenheid. Het licht in het
kleine kantoortje gaat vaak
pas tegen middernacht uit: de
volgende dag wordt echter al
om acht uur weer gewerkt.
„Ik weet niet of je het wel een
baan kunt noemen. Dal is toch
iets van negen tot vijf?... Noem
het maar een levenstaak. Mijn
buren waren laatst verbaasd
toen ze mij op de galerij tegen
kwamen. Woon jij hier nog?
vroegen ze."
Vorig jaar december begon de
actie van de familie Koudijs
met een postzegelinzameling.
„Gooi gebruikte postzegels niet
weg, maar stuur ze naar ons"
vroeg Koudijs. Het resultaat
was de grootste postzegelcol
lectie ter wereld: in totaal 6 tot
8 miljoen zegels, die weer kon
den worden omgezet in geld
voor de strijd tegen de fibrose.
Nu is Seegher Koudijs voorzit
ter van de stichting 'Fibrose
Kind en Gezin op vakantie'.
Zoals de naam van de stichting
al doet vermoeden verzamelt
ze geld om fibrose-kinderen op
vakantie te kunnen sturen.
Volgend jaar kunnen daardoor
75 gezinnen, waar de ziekte
heeft toegeslagen, naar hel
Vennebos. Aan een van de
wanden hangt een bladzijde
uit de vakantiefolder van
Sporthuis Centrum. Als een
verre belofte vooralsnog, want
het benodigde geld is nog lang
niet bijeen.
„Ik heb tussen 250.000 en
500.000 gulden nodig" zegt de
Als hij niet wordt geklopt
en gesprayd is Jeffry een
normale jongen die speelt
met zijn radiografisch be
stuurde auto. Maar het is on
zeker of Jef ooit een echte
auto zal rijden...
voorzitter met een besliste
blik. Dan kunnen we tachtig
bungalowtjes huren. Maar er
moet ook een arts mee die van
de ziekte op de hoogte is, een
fysiotherapeut voor de dage
lijks behandeling van de kin
deren en zes tot acht verpleeg
sters die op de kinderen willen
passen als dat nodig is."
Voor veel fibrose-patientjes is
vakantie nog een onbekend
begrip. Vaak durven de ouders
niet weg, omdat er op het va
kantieadres misschien geen
deskundige medische hulp is
In noodgevallen. Als Koudijs
slaagt wordt aan dat probleem
tegemoet gekomen.
Op de derde verdieping van
een flat aan de Groene Tuin in
IJsselmonde speelt Jeffry met
zijn radiografisch bestuurde
auto. Zijn moeder berispt hem:
het zoemende geluid van de
auto maakt een gesprek bijna
onmogelijk. Als Jeffry door
gaat krijgt hij stevig op zijn
kop. Op het eerste gezicht een
gewone situatie in een gewoon
Nederlands gezinnetje.
Toch ziet de dag van Jef er
iets anders uit dan de dag van
zijn vriendjes. Want als ieder
een buiten speelt moet Jeffry
geklopt worden en als overal
de televisie aanstaat moet hij
sprayen.
Dat kloppen gebeurt bij een
therapeut. Twintig minuten
lang tikken op zijn borstkas
moeten bij Jeffry bet' taaie
slijm een beetje losmaken. Als
dat niet gebeurt krijgt Jeffry
geen adem meer en is kans op
stikken levensgroot aanwezig.
„Echt pijn doet het kloppen
niet, maar het ts wel verve
lend" zegt Jef terwijl hij even
opkijkt van zijn radiografisch
bestuurde auto
Kwart voor acht 's avonds is
een tijdstip waartegen Jeffry
het meest opziet. Dan moet hij
'sprayen', Drie kwartier lang
een masker op van een neve
lapparaat om geneesmiddelen
in te ademen Daardoor moet
het slijm worden verdund. Als
na het sprayen dan opnieuw
wordt geklopt komt het slijm
makkelijker los. Het sprayen
is voor Jeffry het vervelendst.
Crossen en voetballen
Maar op de momenten dat met
wordt geklopt en gesprayd
heeft Jeffry by na een zelfde
leven als een gewone jongen.
Hij gaat buiten crossen op zijn
fiets, hij gaat voetballen of hij
speelt met zijn radiografisch
bestuurde auto. Alleen moet
Jef zich daarbij rustig houden
omdat anders ademhalingspro
blemen ontslaan.
De vriendjes zijn op de hoogte
en houden rekening met Jef
fry's mogelijkheden. En als hij
ademhalingsmoeilijkheden
krijgt weten zij dat zij moeten
kloppen. „Dat heb ik ze ge
leerd". zegt Jeffry. AUeen in
het begin vonden de vriendjes
de ziekte een beetje eng Nu
zijn ze er aan gewend.
Word ik niet oud?
Jeffry's moeder hoorde van
zijn ziekte toen hij twee was.
,,lk kon het eerst met verwer
ken. Ik wilde ook niet geloven
dat het zo was. Daardoor heeft
hel vier jaar geduurd voordal
ik aanvaarde dat Jeffry zo
was. Maar ik heb het nu geac
cepteerd... Wat moet je an
ders?"
In januari van dit jaar is Jef
fry verteld wat hem man
keert. Het kmd kent nu ook
de consequenties van zijn ziek
te. Zijn moeder: „Hij weet nu
dat hij nog jaren kan leven,
maar dat het ook volgende
week gebeurd kan zijn." Toen
het hem verteld werd is Jeffry
erg geschrokken. En nu vraagt
hij ook nog weieens. „Mam,
word ik dan met oud?"
Wal is het nut?
Nogmaals Jeffry's moeder:
„Jeffry ts zelf nogal gesloten
over zijn ziekte. Wij weten
niet wat er in zijn hoofdje om
gaat als hij 's nachts in zijn bed
ligt. Ik denk dat ik mijzelf zou
afvragen wat het nog voor zin
heeft om bijvoorbeeld naar
school te gaan En dat vraag jk
mijzelf toch weieens af: wat
heeft school voor zo'n jongen
voor nut, wat heeft zo'n kind
aan zijn leven..."
Lange tijd hebben de vader en
moeder van Jeffry geld opge
spaard voor de toekomst van
de jongen. Nu hebben ze van
dat geld maar een stereo-toren
gekocht. De tweede grote uit
gave was de radiografisch be
stuurde auto en nu wil Jeffry
sparen voor een boot met af
standsbediening. „Je weet met
of het wel zin heeft om voor
de toekomst te sparen" zegt
Jeffry's moeder. ..En als hij er
door komt..., als hij gaat trou
wen, dan kunnen we altijd nog
wel zien...
Vlaardingen In het deel van de Vlaardingse Oostwijk
dat is bestemd voor de sloop staat een huuractïe op sta
pel. De bewoners van de Zeeheldenbuurt dreigen voor
taan nog maar twintig gulden huur per maand te beta
len als er door de diverse instanties geen vaart wordt ge
zet achter het aanbieden van vervangende woonruimte.
Het woonklimaat ïn de buurt (Van Kinshergenplaats en
omgeving) is de laatste maanden tot een dermate diep
peil gezakt dat de nog overgebleven huurders vinden dat
hun huizen geen cent meer waard zijn.
Diehtgemestelde en dichtge
timmerde huizen overheersen
het straatbeeld en geven de
buurt een verpauperde indruk.
De leegstaande panden bezor
gen de bewoners de koude ril
lingen. Als er hiernaast maar
geen brand wordt gesticht,
denken veel bewoners naast
leegstaande huizen voordat zij
naar bed gaan. Sommigen
vooral ouderen— durven 's a-
vonds niet meer over straat te
lopen bang voor vreemde indi
viduen die door de wijk en de
leegstaande huizen struinen.
Er zijn er die zelfs de deur met
open doen voor vreemden.
door Hans van Reeuwijk
foto's Jaap Rozema
Het kraakwezen tiert er welig.
Menige deur in de buurt wordt
opgesierd met een briefje "Hier
wordt gewoond'; om krakers
duidelijk te maken dat ze er
niet terecht kunnen. Sommige
bewoners schuiven de schuld
in de schoenen van die kra
kers, anderen zien liever een
gekraakt dan een dichtgetim
merd huis. Het regent in de
wijken klachten over het on
derhoud van de woningen. Ze
doen alleen het allernoodzake
lijkste, zoals een lekkage, 2egt
de een. Een buurvrouw weet
te vertellen dat ze wel twintig
Er zijn mensen die onze krant nog niet
lezen. Uw beste vriend of vriendin
misschien. Breng daareven f
verandering in. AdreS;
Waak hem of haar abonnee. Zo gefikst I p0sf
goed beloond! Want voor die kleine^
®oeite krijgt u een originele
>Pepermolen en zoutvat
Zoui<Waaa,-
f Naaai: P penBolm
Teie/oi
f Sfn Urdeb -•
-jr
keer heeft gebeld, maar dat
het nog steeds lekt.
Maar een grief die voor bijna
iedereen geldt is de lakse hou
ding van de huiseigenaren Pa
trimonium en Samenwerking
*77 bij het aanbieden van een
andere woning. Met de ge
meente is weliswaar pas nog
afgesproken dat de bewoners
extra aandacht zullen krijgen
bij het zoeken naar vervan
gende woonruimte, maar bij
de beide plaatselijke woning
stichtingen kregen de huur
ders tot nu toe nul op het re
kest. Vooral daarom is beslo
ten tot de huurinhoudingsactie
die volgende maand van start
moet gaan.
„Het is levensgevaarlijk hier,"
meent Miep van den Berg. die
op de Spoorsingel woont. „Er
lopen hier 's nachts mensen
rond die de huizen proberen
leeg te halen. Mijn buurvrouw
doet zelfs overdag de deur met
meer voor vreemden open.
Nee, het zijn niet de krakers.
Die weten precies waar men
sen wonen en die houden ten
minste een oogje in het zeil.
Vervangende woonruimte is
me nog nooit aangeboden. Ik
ben zelf drie keer bij woorv-
ruimtezaken geweest omdat ik
een leeg huis wist, maar ze
vonden me niet urgent ge
noeg."
Puinhoop
Mevrouw Hoogstad uit de Piet
Heinstraat zegt dat de krakers
er een puinhoop van maken.
„Ze maken voortdurend her
rie. En 's nachts lopen ze over
de daken om te kijken welke
huizen er leeg staan. Maar
mooi dat je dak er van gaat
lekken." Over een maand
hoopt ze te verhuizen, „We
hebben zelf voor een nieuw
huis moeten zorgen. Dat we
het hebben gekregen komt
denk ik wel doordat we in een
sloopbuurt wonen. Maar als
we zelf niet hadden gezocht
zouden hadden we nog geen
ander huis hebben."
„Hoe sneller ik hier weg kan,
hoe beter," zegt Piet Hein-
straatbewoonster mevrouw
L.F.Verkerk-Geerlings. „Al
een paar keer ben ik bij Patri
monium geweest om naar een
ander huis te vragen, maar
daarvan heb ik nooit meer iets
gehoord. Een jaar geleden ben
ik hier komen wonen, maar
toen is me met eens verteld
dat de buurt hier wordt ge
sloopt. Ik voel me goed beso
demieterd. Indertijd hadden
wij wel het eerste recht voor
de nieuwbouw op de kaalslag.
Maar voor mij is dat veel te
duur. Ik hoor nu trouwens al
van mensen die er weg willen.
Die kunnen die hoge huren
niet opbrengen." Over het on
derhoud is ze helemaal niet te
spreken. „Van de winter kreeg
ik boven lekkage en ze moeten
het nu nog komen repareren.
Toen ik de rekening kreeg
van het GEWB en moest ik*
Miep van den Berg.„Er lopen
hier 's nachts mensen rond die
de huizen proberen leeg te ha
len."
bijna dertienhonderd gulden
bij betalen. Dat kon niet, dus
ik bellen. Kwam er iemand
langs die zei dat alles hier on
der de kortsluiting zit. Het zijn
nog leidingen van ver voor de
oorlog."
Houten gordijnen
„Je zag hier op een gegeven
moment steeds meer houten
gordijnen komen," zegt Wil
van Zanten, die een eindje
verderop woont, over de dicht
getimmerde woningen.
„Gelukkig is daar de laatste
tijd verandering in gekomen
nu de krakers erin trekken.
Geef mij die krakers maar, die
houden de boel tenminste
schoon. Hoewel het best frus
trerend is dat wij huur betalen
en die krakers voor een zelfde
huis geen cent. Met de vakan
ties voor de deur houd ik mijn
hart vast. Als de jeugd in die
leegstaande panden gaat spe
len heb je natuurlijk om de ha
verklap brand."
Over het onderhoud van haar
huis heeft Wil van Zanten met
te klagen ,,lk woon hier ai 28
jaar en ze kennen me wel. Ik
heb altijd op tijd de huur be
taald en ze weten wat ze aan
mij hebben. Dus als ik bel ko
men ze wel. Maar ik weet dat
er mensen zijn die twintig
keer moeten bellen voor er
iets gebeurd. Als ze tenminste
komen."
Niet urgent
„De kaalslag was voor ons veel
te duur", zegt ook Wil van
Zanten. „We hadden ons een
paar jaar geleden daarvoor
eerst wel ingeschreven, maar
die tijd wordt nu ineens niet
meegerekend. Vorige week
kreeg ik een brief van de ge
meente. Voor de toewijzing
van een nieuwe woning heb ik
nu 38 punten. Dertig omdat
we economische gebonden zijn
aan Vlaardingen en voor elke
maand dat we opnieuw zijn in
geschreven een. Als je in een
sloopbuurt zoals hier woont
schijnt je dat geen urgentie-
verklaring op te leveren,"
