ROTTERDAM
eren
in 1winterjas
'Je mag de kinderen
niet in de steek laten'
Wieisde wijste
van allemaal?
M
rM
1982 •RVy'RY/RW
Studenten
buitelen als
kandidaten in
hét zaagsel
Bucks Fizz, repeteren tussen de zeepbellen.
Rotterdam Een fragment uit de Showbizzquiz dat de
miljoenen kijkers zaterdagavond niet op het scherm
zullen zien: Ron Brandsteder, gehuld in spijkerbroek,
staand in het midden van de piste, kijkend naar de
|,'plek waar tijdens de uitzending de kandidaten zullen
zitten, plotseling verrukt uitroepend: „Zó hé", omdat
iemand vlak voor hem plotseling de uitklappagina met
Playboy's 'playmate of the month' omhoog houdt.
IOok de zesduizend kijkers, die
-yanavond in 'het Sportpaleis
Aboy' de opnamen van de
t Showbizzquiz bijwonen, zullen
"/."yeel van dit soort ongedwon-
gen,5 tafereeltjes moeten mis
send Vanavondis Bueno de
Mesquita weer de pias, bet
dwaze, soms ontroerend komi
sche mannetje. Yasmine Smart
-■ presenteert zich dan weer als
de grand lady van het circus,
li ^Vanavond zuilen er échte Kan-
I/' didaten zijn, trillend van de
zenuwen,' verlangend naar het
'"- einde, zich misschien afvra-
gend' waar ze in vredesnaam.
1/ aan begonnen zijn,
'Kandidaten 1 i"
- Maar goed, ze moeten zonodig.
/...En dus zullen ze vanavond
h ^nerveus lachend in het zaagsel
bijten, tot vervelens toe van
CV het' slappe koord duikelen en
gierend van de 1 pret meters
hoog boven de piste zweven.
|fe'" De vier kandidaten in de vijf-
entwintigste Showbizzquiz val-
;iSrlen van ezels en rijden op
-/paarden,
{Zo repeteerde gisteren de
'J Showbizzquiz. Urenlang, van
"Is ochtends tot V avonds, laat.
/Met Bueno de Mesquita, die in
èen." onbewaakt -«.entje ach
ter. de piano kroop en plotse-
1/ ling schitterend begon te spe-
I -Len; Rhapsody in Blue, van
I - George Gershwin, jazzachtige
If-klahken. in een immens .leeg
'sportpaleis. En Yasmine
Smart, een gewone vrouw als
'duizenden, gehuld in slobbert
rui, spijkerbroek, rode sokken
en witte klompschoenen. Ter-
WÏjl acht, van haar Arabische
/volbloeds door de piste draaf-
at'
door Hans Soeters
den, beet Yasmine een peen in
stukken, om die vervolgens
Onder de willig rondstappende
dieren te verdelen.
Rondom de piste cirkelden gis
teren tientallen mensen ïn
/warme winterjassen drukdoe-
nerig langs elkaar heen. Een
wonderlijk gekrioel, waarin
iedereen zwijgend zijn taak
verrichtte; de een de sneeuw
wat donkerder spoot omdat
- het wit op de monitor toch net
iets te wit bleek en de ander
ogenschijnlijk nutteloos wat
1 kabels verlegde,
Zeepbelletjes
vÏDe kijkers zullen er niets van
merken. De Engelse formatie
Bucks Fizz, winnaars van het
Eurovisie Songfestival, zal dan
I "net zo.spontaan te werk gaan
t als gisteren, piekend naar
/- zeepbelletjes die vanuit de nok
f van het sportpaleis naar bene
nden komen dwarrelen. Ook dit
/groepje repeteerde gisteren,
/.met microfoons en zonder, een
raetertjé naar "links en toch
Is^weer* iets naar het midden,
Imaarjwel'play back.
I** Omdat de Showbizzquiz zich
j'^vóor -een, belangrijk deel af-
speel f inhet decor .van Ahoy's
k kerstcircus; ontbreken ook de
I circusartiesten niet. Leeuwen-
/^temmer/Tom Dieck jr., De
{/Lindors, Bassie en Adriaan,
1^-fPipb, leden van de Circus-
I //"school Joe'Andy en natuurlijk
I //jasmine/ Smartzullen voor
mfjfhét -circussfeertje moeten t zor-
geh|.In het geheel is ook een
Ifeplelqè ingeruimd voor de Rijn--
l^/mondbahd; het Hippisch. Cen-
I //tramWestland en turnsters
B^iVan'^ het - Koninklijk/" Neder-
Grouw, Koos Bakker uit Was
senaar en Herman Zeilenrath
uit Enkhuizen. Gisteren wer
den hun rollen vertolkt door
een groepje Utrechtse studen
ten. Marco Schulhan, bijvoor
beeld, moest als 'Koos Bakker'
proberen drie rondjes te rijden
op een ezeltje, maar duikelde
onmiddellijk na elke poging
weer net zo hard in het zaag
sel. Natrillend van de inspan
ning en van boven tot onder
bedekt met zaagsel, meldde bij
later; „Hier even net komen
doen alsof we kandidaten zijn.
Leuk, denk je dan. Een gein
tje- Maar goed dat ik dit niet
geweten heb, wat een baan..."
Nog somberder keek die ande
re student, nadat hij vol over
gave de rol van Herman Zei
lenrath had gespeeld: ook hij
was keer op keer tegen de
grond gekwakt. Bij de eerste
de beste sprong op het rond
dravende ezeltje was tot over
maat van ramp ook nog eens
zijn broek gescheurd. En ge
heel in de eeuwenoude stijl
van het circus, was hierop een
oudere man de piste ingewan
deld, had zich. losgewurmd uit
greep van zijn' vrouw1, die hem
nog van zijn overmoedige op
treden had willen weerhou
den, en was na enkele buite
lingen keurig op het ezeltje
weggereden.
Circusdirecteuren
Eén programma-onderdeel
werd gisteren, tot groot ver
driet van een aantal Ahoy'-
functionarissen, uit het draai
boek geschrapt: het optreden
van zes 'circusdirecteuren'.
Het zestal zou een jurerende
taak hebben gekregen, ware
het niet dat op het allerlaatste
moment toch nog André van
Duin kon worden gestrikt
„ïk mag zelfs nog iets zeggen",
had een van de 'directeuren'
Ahoy's bedrijfsleider, Wim
Buitendijk 's ochtends nog
gezegd. „Na het optreden van
een van de kandidaten, moet
ik zoiets zeggen als: 'Vond
haar erg goed, als ze nog vrij
is, dan contracteer ik haar
graag voor 't kerstcircus'.
Leuk voor ons, want daarmee
promoten we toch mooi weer
even het kerstcircus". Jammer
voor al dat personeel van
Ahoy', dat speciaal was uitge
lopen om Wim "Buitendijk,
voorlichter Jan Leupe en
Ahoy's vaste speaker Wout
Dijkhuizen in deze rollen in
actie te zien. Maar de Tros
denkt nu eenmaal in kijk-
dichtheidcijfers.-.
En wat dat betreft zit de om
roep met quizmaster Ron
Brandsteder op rozen. De man,
die vijf jaar geleden als een
wat slungelige, bijna verlegen
presentator voor het eerst op
de buis verscheen, bleek tij
dens de repetities niet van zijn
stuk' te krijgen. Onverstoor
baar, stoïcijns en met groot ge
voel voor humor, loodste hij de
'kandidaten' door de piste
heen, riep gierend van de pret
dat de ogen van het tamme
ezeltje 'op Jaws' stonden, brab
belde tijdens zijn praatje met
de clown Pipo een tekst, die
letterlijk niet beter uit de verf -
kwam dan: „Pipo, zie zonnetje,
lichtjes in ogen, babbeltje, bab
beltje, blup, blup".
Leeg Ahoy'
Zo repeteerde gisteren uren
lang de Showbizzquiz. In een
koud en nog leeg Ahoy', waar
witte vlekken over
stoeltjes lieten
/even -teblijven'
schoonmaker
i Marco Shuihan in de rol van kandidaat. Een seconde zit hij op het ezeltje om prompt weer op de grond te belanden.
stopte bij een vredig slapende
muzikant en daarna langzaam
weer verder gleed.
Vanavond zit het in dat zelfde
Ahoy' bomvol, zullen échte
kandidaten het zware werk
moeten opknappen.
Een fragment achter de scher
men van de Showbizzquiz, dat
de miljoenen kijkers niet op
het scherm zullen zien; In een
kantoor van het sportpaleis zit
iemand achter een bureau.
Voor hem ligt een brief,'af
komstig van de omroep. Plot
seling zegt hij: „Tja, wat er
voor - die Showbizzquiz allé-
maal niet komt kijken... On
voorstelbaar. Hier, neem nou
deze brief; willen ze Ineens
een olifant Ja, ja, eventjes een
olifant... Ha, ha, een olifant..."
Beneden in de piste brabbelt
Ron Brandsteder het laatste
gedeelte van de repetitie "aan.
elkaar: „Hiec sta ik dus. Dan.
bloemen. Geef de boa. Ta, ta,
ta, Afscheid kandidate. Zoi
ets..?" Tevredenheid alom.
Wat er ook gebeurt, de Show
bizzquiz is tóch niet stuk te
krijgen,..
Rotterdam ,3ü mij op school zit in de vierde een hele aardige
jongen. Kunnen jullie mij vertellen hoe ik bevriend met hem
kan raken?"
Dergelijke vragen krijgt de Kindertelefoon regelmatig. Evenals
verhalen van kinderen, die door vader of moeder worden gesla-
gen.
Over 'sexuele misbruik, een
zaamheid na de scheiding van
ouders, problemen met het ei
gen lichaam. Kortom, veel za
ken die onder de kinderen le
ven, maar die voor de ouders
min of meer taboe zijn. 'Daar
praat je niet over' of 'daar ben
je nog veel te klein voor', zijn
de algemeen begeleidende kre
ten van de volwassenen.
De Kindertelefoon beant
woordt die vragen wel. Opge
richt in 1979, het Jaar van het
Kind, en onder meer gevestigd
in' 'Amsterdam, Rotterdam,
Den Haag, Utrecht, Gronin
gen, Venlo en Heerlen. Vijf
van hen worden met sluiting
bedreigd,, Amsterdam blijft
over, maar dan alleen maar,
omdat bet gemeentebestuur
van de hoofdstad drie jaar ge
leden de fout heeft gemaakt,
enkele toezeggingen te doen
waardoor men nu niet om fi
nanciële steun heen kan.
De andere vijf (Rotterdam,
Groningen, Utrecht, Heerlen
en Venlo) geven per 1 januari
de informatietoon. Want het
ministerie van Welzijn, Volks
gezondheid en Cultuur heeft
de subsidiekraan dichtge
draaid. Een maatregel die
135.000 gulden oplevert. Het
ministerie heeft de steun door
verwezen naar de plaatselijke
overheid, ook al geen instantie
waar het geld voor het opra
pen ligt
Vandaar dat ook van die kant
wordt gezegd, dat er geen geld
meer is en dat men het maar
moet doen met eigen midde
len. En, om het wat zachter te
laten klinken, heeft de-ge
meente verklaard dat men af
wil wachten wat het definitie
ve besluit van het ministerie
is. En zo sluit het kringetje
aardig, want daardoor is nie
mand met de beschuldigende
vinger aan'te wijzen.
„Dat is. de ellende eigenlijk",
zegt Josee, vaste medewerk-
ster,--van de Rotterdamse Kin
dertelefoon. „Er bestaat mo
menteel geen grote boosdoen-
der. De wethouder kunnen we
niet aanpakken want die zit op
het ministerie te wachten, het
ministerie kunnen we niet
aanpakken omdat hun stand
punt bekend is en zij ons weer
doorsturen naar de gemeente.
Kom daar maar eens uit."
Actie
Het landelijk comité Kinder
vuist en het Landelijk Overleg
Kindertelefoons gaat daarom
maar actie voeren. Tegen wie,
dat zal later wellicht blijken.
Het doel is echter wel duide
lijk: het behoud van de hulp
dienst Een actie ook, die geld
moet opbrengen. Want in dat
geval kan de huur betaald
worden en krijgt de PTT elke
twee maanden normaal de re
kening betaald.
In Rotterdam werken twee be
roepskrachten, 26 vrijwilliger
en nog eens 14 vrijwilligers in
opleiding bij de Kindertele
foon. „En hoewel het belang
van de kinderen natuurlijk
voorop staat is het toch bela
chelijk dat deze mensen ge
woon per 1 januari op straat
staan", benadrukt Josée. „Zo'n
150 goed getrainde vrijwilli
gers, die nergens anders te
recht kunnen. En dat alleen
maar omdat bijvoorbeeld in
Rotterdam een bedrag van
25.000 gulden op tafel moet
komen. Een klein bedrage,
maar we kunnen het zelf met
ophoesten."
Individueel
Dat dé Kindertelefoon in. Rot
terdam voorziet in een behoef
te blijkt wel uit het feit, dat
jaarlijks zo'n tienduizend kin
deren aan de lijn hangen met
problemen. Allemaal met hun
Individuele
problemen. „Wij kunnen niet
aanduiden wat onder de jeugd
het grootste probleem is", zegt
Maria, vrijwilligster. „Dat
komt omdat de leeftijd van de
kinderen nogal varieert. Glo
baal kun je stellen dat kinde
ren tot veertien jaar moeilijk
heden hebben met de ontwik
keling van hun lichaam. Bo
ven de veertien is het alleen
maar verliefdheid en zestien
jaar en ouder komt vaak met
diepere relatieproblemen."
„Opvallend is daarbij wel dat
het verschil in de wereld van
de volwassenen en het kind
nog altijd enorm groot is. En
hoe weinig fantasie de ouders
kunnen opbrengen bij het op
voeden van een kind. Het zou
wel eens goed zijn als de vol
wassenen nog eens gaan terug
denken hoe het bij hen vroe
ger is gegaan."
door Martijn Verwaaijen
Foto: Ben Blumers
Toch willen de vrijwilligers de
vele telefoontjes niet koppelen
aan een verkeerde opvoeding
door de ouders. „Natuurlijk,
soms zit ik ook wel eens met
kromme tenen te luisteren
naar verhalen", zegt Maria.
„Maar het merendeel belt om
dat ze net uit schooi komen en
de ouders werken. Ze hebben
dus geen uitlaatklep. Maar het
gebeurt ook dat moeder met
een dampende pot thee zit te
wachten, maar haar kind ons
in een telefooncel staat te bel
len. Voor kinderen is de Kin
dertelefoon een instelling met
een verschrikkelijk lage drem
pel dus nemen, ze eerder het
initiatief om ons te bellen."
De vrijwilligers benadrukken
wel dat zij er niet zijn om met
een panklare oplossing te ko
men. Maria: „Een voorbeeld;
een kind helt omdat het gesla
gen wordt door de vader. Wij
vertellen dan dat, als hij of zij
echt weg wil, het wel de con
sequenties moet aanvaarden.
Dat, als ze het huis uit gaan, ze
ook broertjes en zusjes en ook
de .moeder opzadelen met het
probleem. Wij Vertellen geen
mooie verhaaltjes om de kin
deren gerust te stellen."
Niet serieus
„Kinderen hebben één echte
handicap; ze worden niet se
rieus genomen. Ze worden ook
niet met rust gelaten. Kijk
maar eens naar een daginde
ling van een kind. Naar
school, thuiskomen, huiswerk
maken, even buitenspelen, om
zes uur eten en kort daarna
naar bed. Altijd is er wel ie
mand in de buurt Pas als ze in
bed liggen kunnen ze even
tueel eens een potje gaan grie
nen.' Als daar nou eens wat
meer rekening mee gehouden
zou worden zou onze instelling
misschien wel overbodig wor
den. En diep in ons hart willen
we niets liever. Maar niet af
schaffen op deze manier en de
kinderen met hun problemen
laten zitten. Dat is oneerlijk,,."
Het is gans duidelijk: po
litiek Rotterdam voelt
zich hoogst ongelukkig
bij de boycot van WD,
CDA en SGP van de
raadscommissies in de ge
meenteraad. De oppositie
laat het nu een maand of
drie afweten en de gevol
gen zijn duidelijk merk
baar. De kwaliteit van het
bestuur taant.
Zo goed burgemeester
Bram Peper een Wolfert
van Borselen-pennïng
over heeft voor degene,
die een oplossing weet
voor de problemen rond
om de prostitutie, zo goed
verdient degene, die eén
weg weet uit dit netelige
doolhof vol prestiges, een
onderscheiding. De .partij
en hebben zich ingegra
ven en vrezen over en
weer dat zij alleen met ge
zichtsverlies uit hun
schuttersputjes kunnen
opstaan. Laten we de stel
lingen eens één voor één
verkennen.
Al voor de gemeente
raadsverkiezing in mei
besloot de PvdA te stre
ven naar een coalitie met
andere progressieve par
tijen om op basis van een
programakkoord zoveel
mogelijk van het eigen
programma uitgevoerd te
kunnen krijgen. Na de
verkiezing, waarbij de
PvdA zijn meerderheid
kwijtraakte, lukte hetgeen
akkoord te sluiten met
D'66 en PPR/PSP en
CPN, zij het, dat D'66 wel
in het college wilde stap
pen en 'klein links' het
zonder directe college ve
rantwoordelijkheid 1 wel
wilde steunen.
Met WD, CDA en SGP
werd niet echt onderhan
deld. Deze partijen rea
geerden daarop met een
boycot van het werk in de
raadscommissies. Na drie
maanden is wel duidelijk,
dat dit geen werken is.
Maar hoe kom je tot el
kaar?
PvdA-fractievoorzitter
Henderson heeft tijdens
de begrotingsbehandeling
een voor zijn doen royaal
bod gedaan: evenveel le
den in de raadscommis
sies en zelfs het voorzit
terschap van enkele nog
in te -stellen projectcom
missies. Daaraan heeft hij
nu toegevoegd, dat deze
fractie haar opvolgers in
1986 zal aanraden de for
matie van het college met
een open gespreksronde
met alle partijen te begin
nen.
Verder wil de PvdA niet
gaan. De socialisten kun
nen, het moet worden er
kend, moeilijk anders. Ze
geven toe zich verkeken
te hebben op de halsstar
righeid, waarmee de oppo
sitie zijn actie voert. 'Ze
geven toe, dat het raads
werk onder de boycot van
het commissiewerk lijdt.
Maar mag men eisen, dat
de PvdA zijn 'contract'
met D'66 en 'klein links'
(wat die steun dan ook
mag voorstellen) opzegt?
Het zou de PvdA tot een
onbetrouwbare partner
stempelen.
WD, CDA en SGP heb
ben zich vastgeketend aan
de eis minstens twee wet
houderszetels te willen
bezetten. Daartoe kan het
college worden uitgebreid
tot negen leden en te zij
ner tijd moet dan maar
een van de zittende wet
houders opstappen.
Die eis is te hegrijpen.
Dat de PvdA er niet op in
wil gaan, is even duide
lijk. Ziedaar te patstel
ling. Moeten we dan maar
vier jaar voortmodderen
en eventueel wachten tot
de coalitie tussen 'groot'
en 'klein links' uiteen
valt? Ook dat zou voor
alle partijen onaanvaard
baar dienen te zijn. De
vraag is: wie moet wat
toegeven?
Het is zinnig er een enke
le kanttekening aan toe te
voegen. Hoofdbezwaar
van WD en CDA is niet,
dat zij buiten het college
staan, maar dat de PvdA
hen zonder enige vorm
van open overleg buiten
de dein- van de collegeka
mer heeft gehouden. Met
andere woorden: als de
PvdA het op basis van on
derhandelingen met
"WD/CDA niet eens had
kunnen worden en met
D'66 en de andere wel,
dan zou er in principe
niets aan de hand zijn ge
weest Zij het, dat WD en
CDA er van uitgaan, dat
de programmaverschillen
zo beperkt zouden zijn ge
weest, dat ze het wel eens
zouden zijn geworden (en
dat is dan tegelijk ook de'
reden, waarom de PvdA
niet met hen heeft willen
onderhandelen).
door Koos de Gast
Men zou daarom alsnog
moeten onderzoeken, of in
de toevoeging op de hand
reiking van Henderson
een aanknopingspunt zit
om uit de impasse te gera
ken. Immers: uit het ge
baar van Henderson is de'
conclusie te trekken, dat
de PvdA het achteraf be
treurt dat er afgelopen zo
mer van een open ge
spreksronde geen sprake
is geweest. Zijn fractie
wil haar opvolger 'aanra-
den' het anders te doen.
De vraag is. of de PvdA
bereid is, die raad wat
harder te maken. Per slot
van rekening behoeft een
fractie in 1986 geen bood-
schap te hebben aan een
in 1982 gegeven advies.
Bovendien, de zelfstan
digheid van'de PvdA-frac*'
tie is ook niet zo groot. In
dit verband is het belang
rijker, dat het gewest van
de PvdA uitspreekt het in
1986 anders te zullen doen
dan de fractie, die de
richtlijnen van het gewest
plichtsgetrouw pleegt op
te volgen.
Daarenboven kan het zo
zijn, dat een open -ge
spreksronde niet per defi
nitie hoeft te wachten op
een volgende raadsverkie- r
zing. Dit college kan, het
zij doordat de coalitie uit
een valt, hetzij door het
vertrek van een wethou
der om een andere reden,
ook op kortere termijn ter
discussie komen te staan.
Als de PvdA een dergelij-
ke toezegging wat concre
ter zou willen invullen
dan het oppervlakkige
'aanraden', zou er in elk
geval aan het hoofdbe
zwaar van WD en CDA
zijn voldaan: er moet on
derhandeld worden, met
alle partijen in de raad.
Over de afloop van de dis
cussie moet men overi
gens somber zijn- Geen
van de partijen is maar
bereid de kop even boven
de linies uit te steken. Het
is goed te weten, dat deze
strijd geen winnaar of
verliezer heeft. Alleen de
wijste kan Rotterdam nog
helpen aan de bestuurlij
ke kwaliteit, waarop de
stad recht heeft.
Maar nogmaals: de één
voor de ander meent, dat
die ander dan maar de
wijste moet zijn. En dat is
heel triest en iets om heel
ongerust over te zijn,
.Vrijwilliger* aan de telefoon.
