10
n
E
i
D
A
M
m
Vragen over relatie Nieuw-Lekkerland met bouwbedrijf
G.A.Seheffers: 'Het vak geleerd voor de oven en achter het fornuis'
vrn
Justitieel onderzoek loopt nog
üilllllllllllllll!
4 jp Rotterdams Nieuwsblad
1IV zaterdag
Hl 28 me: 19S3
Van chef-kok
tot directeur
EEN COMFORTA
BELE zithoek, een
strakke vergaderta
fel, een royaal bu
reau, verantwoorde,
moderne aankleding,
kortom een uiterst
smaakvolle direc
teurskamer. Stijlvol
ler dan je zou ver
wachten in een vak
school voor lager be
roepsonderwijs. De
man die er nog enke
le weken zal zetelen
heeft er, onze ver
wondering snel sig
nalerend, onmiddel
lijk een verklaring
voor, zegt met een
welwillende glim
lach: ,,'t Gebouw is
ook een stukje repre
sentatie. Tenslotte is
het horecagebeuren
een soort ontmoe
tingscentrum."
De heer G.A. Seheffers. di-
recteur van de horeca-vak
school Zomerhof, laat de
koffie dan ook model ser
veren door twee keurig
zwart-wit geüniformeerde
meisjes-in-opleiding. Het
zijn twee van de 425 fullti
me erw350 parttime- (een
dag per week) leerlingen,
die de school momenteel
telt. Er zijn 35 docenten.
Ooit is men met zeven lera
ren begonnen.
De huidige directeur staat
nu aan de vooravond van
zijn pensioen. Hij is rond
dertig jaar aan de school
verbonden geweest; leerde
het vak naar eigen zeggen
„voor de oven en achter het
fornuis", maar ging wel op
zijn 49ste levensjaar nog so
ciale pedagogie en psycholo
gie studeren aan de r.-k, ho
geschool in Tilburg. Zes jaar
studie resulteerde in een
tweede graadsbevoegheid
sociale pedagogie. De heer
Seheffers; „Nee, geen eerste
graads. Aan een scriptie ben
ik nooit toegekomen. Ik had
het nogal druk."
Gerard us Antonius Sehef
fers, zo blijkt, is altijd al een
bedrijvig man geweest. Bo
vendien een man, die met
graagte aan het woord is.
Een enkele, terloopse, op
merking is voldoende voor
een doorwrochte reactie...
Waar komt de naam Zomer
hof vandaan?
We komen uit bij de pa
troonheilige van de koks en
de bakkers, St. Laurentius.
Daar was de school naar ge
doemd, toen het instituut
ruog gevestigd was aan de
Molenwaterweg. Zo'n acht
tien jaar geleden verhuisde
men met wat de tegenwoor
dige horeca-vakschool is
naar het gebouw aan de
Noordsingel en toen werd er
onder de leerlingen een
wedstrijd uitgeschreven
voor een nieuwe naam. Dat
werd Zomerhof, herinne
rend aan een buitenhuis van
die naam aan de Schïekade.
De heer Seheffers, snel,
soms wat binnensmonds
sprekend, doet ook nog even
het hoe en waarom van de
schutspatroon uit de doe
ken...: „Hij was tot de brand
stapel veroordeeld en vol
gens de overlevering moet
hij bij de voltrekking van
het vonnis op een zeker mo
ment hebben gezegd; „Draai
me nu maar om. Aan deze
kant ben ik al bruin".
Dit tot een anekdote geredu
ceerd gruwelijk gebeuren is
nu goed voor een smakelijke
lach. De ernst is direct terug
op de vraag of de heer
Seheffers in de wandeling
Gerard wordt genoemd...
Hij zegt, met een flauwe
glimlach: „Ja, dat is zo, maar
in de bezettingsjaren was ik
Guus voor vrienden en be
kenden, maar dat moet U
maar vergeten." Na enig
doorvragen echter blijkt dat
hij inderdaad deel heeft uit
gemaakt van een verzets
groep.
met Gijs van Barneveld
Foto Ben Blumers
Seheffers wil echter meer;
in de avonduren haalt hij
het middenstandsdiploma en
gaat hij Frans doen. Hij
moet in militaire dienst,
weigert een opleiding en
verzeilt als mitrailleurschut
ter bij een zogeheten „straf-
sectie" in Nijmegen. In de
mobilisatietijd laat Gerard
Seheffers zich kritisch uit
over het voedsel, waarop
een luitenant beveelt:
„Kruip jij dan zelf de keu
ken maar in". Dat doet hij
zonder al teveel tegenzin.
Baantje
Gerard Seheffers is geboren
in Rotterdam als de middel
ste van een gezin met twaalf
kinderen. Meer dan twee
jaar vervolgonderwijs was
er voor hem na de lagere
school niet weggelegd. Cri
sistijd. De heer Seheffers:
„Je zoekt een baantje. Ik
wilde de keuken in, want ik
kookte graag en ik wilde
gaan varen en dat is toen
eerst een banketbakkerij ge
worden, waar ook diners
werden verzorgd," De jonge
Na de bevrijding gaat hij in
Rotterdam werken als chef -
kok bij het 1KB (interker
kelijk bureau), dat via het
Rode Kruis dagelijks aan
zo'n veertienduizend kinde
ren voedsel verstrekt. De
heer Seheffers: „Vanuit het
verzet...", korte stilte, snel
handgebaar; „Ach, vergeet
U dat maar. Ik werd ge
vraagd om de zaak te reor
ganiseren, maar ik wil ach
teraf niet op de tenen trap
pen van toenmalige topfigu
ren."
Dat hoofdstukje blijft dus
ongeschreven. Boe ging het
verder?
De heer Seheffers, blozend
uiterlijk, keurig in het drie
delig kostuum, gemakkelijk
pratend, de bril voortdurend
losjes in de linkerhand:
„Daarna is het weer de ban
ketbakkerij geworden en in
'51 werd ik gevraagd om les
te gaan geven op de avond-
banketbakkersschool Lau
rentius. Eerder was ik al ge
vraagd voor de dagschool als
leraar koken en banketbak
ken, maar ja, het bedrijfsle
ven betaalde nu eenmaal
meer."
Seheffers gaat elke avond
lesgeven, rondt intussen zijn
algemene ontwikkeling af
met onder meer de akte
banketbakken, koken en
theorie, wordt adjunct-direc
teur van de avondschool en
in '62 van de dagschool,
waar hij in '71 tot directeur
wordt benoemd. Intussen is
hij dan in '67 sociale pedago
gie en psychologie gaan stu
deren...
Hij voelt de vraag aanko
men, verklaart dus, lachend:
„Nee, werken is nooit een
opgaaf voor me geweest, 't
Is meer een hobby."
Even later, ernstig: „Ik ben
weer gaan studeren nadat
mijn vrouw was overleden.
Je kunt gaan zitten kniezen
of iets gaan doen. Ik heb
voor het laatste gekozen.
Nee, met het studeren had
ik geen moeite. In de studie
vond ik als het ware terug
waar ik in de praktijk al
mee bezig was."
Weer dat snelle, wegwer
pende handgebaar, dan, do
cerend: „De mens wordt ge
vormd vanaf zijn vierde
jaar. Ik probeerde altijd al in
het wezen van het kind te
komen. De identiteitscrisis
bij pubers. Ik deed eigenlijk
een soort veldstudie."
Niet zonder trots evenwel
toont hij het certificaat,
waarmee zijn studie werd
bekroond en waarop hij
wordt aangeduid als „le bon
papa", wat hij met zeven
kleinkinderen van een zoon
en een dochter ook metter
daad is.
Herkenbaar
Hij beaamt nog altijd vol
gens de rooms - katholieke
principes te leven, noemt
een aantal nevenfuncties in
r.k. - kringen, begeeft zich al
filosoferend herhaaldelijk
op zijpaden en komt dan
toch met graagte weer op de
school terug.
Hij betoogt onder meer, nog
altijd snel sprekend, slechts
een enkele keer van hou
ding veranderend, dat een
diploma „maatschappelijk
herkenbaar" moet zijn,
meent...: „Als je een oplei
ding gaat volgen voor kok
of banketbakker heb je een
keuze gemaakt en dat moet
je zo goed mogelijk waar
proberen te maken. Dan heb
je een stuk gereedschap in je
handen. Zelfs als naderhand
zou blijken dat je naar je ge
voel verkeerd hebt geko
zen," Zonder enige overgang
laat hij er op volgen: „On
derwijs is geen gezellig
heidsvereniging. Hoofd en
handen horen bij elkaar,
maar de kennis van andere
zaken moet niet overdreven
worden."
Boe bereik je dat in de
praktijk?
De heer Seheffers zwijgt nu
even, brengt een hand on
der het hoofd, verklaart: „Je
moet het kind op een aantal
dingen wijzen. Ook op het
feit dat het behalen van het
diploma nog maar een eerste
stap is." Hardop doorden
kend voegt hij er aan toe blij
te zijn met het vak maat
schappijleer omdat het de
mogelijkheid biedt om het
maatschappelijk gebeuren
ter discussie te stellen.
Hij acht het van groot be
lang om de leerling de liefde
voor het vak bij te brengen.
In het hoofdgebouw aan de
Noordsingel, compleet met
klein restaurant („U moet
hier bij de eindexamens be
slist komen eten") zijn 180
leerlingen ondergebracht; de
overigen zijn verdeeld over
dependances aan de Breit-
nerstraat en de Slaak. On
der de leraren zijn er drie,
die als leerling op Zomerhof
zijn begonnen en daar is di
recteur Seheffers trots op,
evenals op het feit dat ook
elders in het land Zomer
hof-pupillen als leraar
werkzaam zijn.
Hij verhult zijn trots niet,
ziet er onberispelijk uit, is
graag aan het woord. IJdel?
Stilte. Aarzelend, nu de bril
opzettend...: „Men zegt van
weL Ja, en ik zie er ook
graag goed uit. Ik mag als
het even kan ook nog graag
les geven en dat is misschien
ook wel een vorm van ijdel-
heid." Even later geeft hij
ook toe autoritair te zijn...:
„Ja, hoor. Ik geloof van wel,
maar ik zou niet weten oi
dat nou bewust of onbewust
is. Soms word je een leiders
rol opgedrongen. In dienst
al gingen ze niet naar de
sergeant, maar naar Sehef
fers." Hij onderkent dat een
dergelijke eigenschap, hou
ding, vijandschap kan op
roepen, zegt...: „Toch merk
ik daar weinig van. Hoog
stens bij een confrontatie
met een andere autoritaire
figuur. Ja, dan staan er twee
sterke naturen tegenover el
kaar."
Zijn filosofie: „Zeg wat je
meent en meen wat je zegt".
Hij oogt bourgondisch, blo
zend, welgedaan...
G.A. Scheffers...Hoofd en'
handen horen bij elkaar...
De heer Seheffers, lachend
en met zelfkennis: „Ja, ik
hou van lekker eten en wijn
is een hobby van me. Dat is
me inderdaad aan te zien.
Dat weet ik, maar...overdag
geen alcohol en tijdens ver
gaderingen wordt er ook
niet gerookt. Zelf ben ik
sinds 53 een niet-roker. Ben
trouwens geen verslavjngs-
type. Ik kan ook een week
zonder een glas wijn."
Niettemin is hij houder van
het wijncertificaat van de'
Stichting Vakopleiding Ho
reca...
Seheffers, lachend: „Ja, dat
was ook weer het zoeken
van een soort zelfbevesti
ging. Afchecken of je de
kennis inderdaad bezit, 't
Lef hebben om je nek uit te
steken." Dan, schaterend
bijna: „Stel je voor dat ik het
niet gehaald had!"
Dit nu is volstrekt onvoor
stelbaar.
Nieuw-Lekkerland Het
raadslid Pieter de Jong
■XWD) heeft aan het colle-
ge van B en W van
■Nieuw-Lekkerland schrif-
telijk vragen gesteld over
"activiteiten in die ge
meente van de bouw- en
handelmaatschappij Adr.*
van Erk BV uit Bergam-
- bacht. Het bouwbedrijf
kwam onlangs in het
nieuws door klachten van
huizenkopers over onder
meer teveel betaalde
- bouwrente. Verder zou
den er aanzienlijke bedra
gen onder tafel zijn he
rtaald onder het mom, dat
anders de stichtingskosten
te hoog zouden worden
om nog voor subsidie in
aanmerking te komen.
Rekeningen werden er
niet voor verstrekt. Een
justitieel onderzoek daar
naar loopt nog steeds.
De vereniging Eigen Huis in
Amersfoort, die voorbereidin-
fen treft om tegen het bouw-
edrijf een civiel-rechtelijke
procedure te starten over bere
kende kosten voor het garan
tie-certificaat van het GIW in
Rotterdam, coördineert de
stroom van klachten over de
praktijken van Van Erk. Zij
zijn afkomstig uit een aantal
gemeenten in de West-Alblas-
serwaard en de Krimpener-
waard.
Op een eerder deze maand ge
houden hoorzitting in Nieuw-
Lekkerland heeft het raadslid
De Jong de directie van het
bouwbedrijf ervan beschuldigd
ten onrechte aan 51 huizenko
pers in deze gemeent een be
drag van 590 gulden (inclusief
btw) aan grondrente te hebben
berekend over een periode dat
de grond nog niet eigendom
was van de bouw-handelmaat-
schappij. Woedend is het
raadslid over het feit dat Van
Erk over dezelfde periode
geen stuiver aan de gemeente
verschuldigd was, juist om de
koopprijs niet te hoog te laten
worden. Verder vraagt de
VVD'er of het college bekend
is, dat binnen de muren van
het gemeentehuis in Nieuw-
Lekkerland onderhandse beta
lingen plaats vinden aan Van
Erk en dat dit het geld is dat
onder valse voorwendsels aan
de kopers wordt ontfutseld?
„Het is mij bekend, dat op een
aantal punten het college het
formele standpunt in kan ne
men, dat het hier een zaak tus
sen koper en verkoper betreft,
maar ik wil er op wijzen, dat
overeenkomsten worden afge
sloten in het gemeentehuis en
in bijzijn van de burgemeester
en een notaris. Dit nu geeft de
burger het idee dat het 'wel
goed zit', de aanwezigheid van
deze notabelen geeft - vertrou
wen", aldus De Jong, die zich
afvraagt of het college niet de
morele verplichting heeft de
bevolking voor te lichten, zo
dat zij niet het slachtoffer
wordt van de geldzucht van
een aannemer of van zijn ver
tegenwoordigers.
Kentekwestie
Het raadslid snijdt ook de
kwestie aan van de 100.000
gulden rente die de gemeente
Nieuw-Lekkerland enkele ja
ren aan het bouwbedrijf heeft
betaald in verband met grond
aankoop. Later bleek, dat ge
deputeerde staten hiermee niet
akkoord gingen. De gemeente
Nieuw-Lekkerland had ech
ter, zonder op toestemming te
wachten, dit geld al aan Van
Erk afgedragen. GS waren
hierover zeer ontstemd en eiis-
ten (en eisen nog steeds) dit
geld terug. Volgens De Jong
heeft het bouwbedrijf nog
steeds niet aan het verzoek
voldaan om dit bedrag van
ruim een ton terug te storten
Vorig jaar, zo blijkt uit de vra
gen aan het college, heeft Van
Erk geéist dat de plaatselijke
woningbouwvereniging de
toezegging zou doen om de
volgende tien a vijftien jaar
alle woningwetwoningen door
Van Erk te laten bouwen. In
ruil voor die toezegging zou
het bouwbedrijf de ruim
100.000 gulden teruggeven.
Volgens De Jong heeft het se
niorenconvent in een besloten
vergadering besloten druk uit
te oefenen op het bestuur van
de woningbouwvereniging
'Beter Wonen', om deze toe
zegging te doen. Het bestuur
heeft dit toen vooralsnog ge
weigerd, omdat het de indruk
had met een andere aannemer
goedkoper te kunnen bouwen.
Het raadslid zegt inmiddels be
grepen te hebben, dat het col
lege van b en w nog steeds
druk uitoefent op het bestuur
van de woningbouwverniging,
om toezeggingen aan Van Erk
te doen.
De advocate van Van Erk, mr.
P. van de Kolk-Nunes heeft
begin deze week De Jong tele
fonisch laten weten, dat de 51
huizenkopers het bericht zul
len krijgen dat het bouwbe
drijf het bedrag van 590 gul
den niet zal terug betalen. Het
raadslid heeft in een reactie
aangekondigd het er niet bij te
laten zitten en een tweede
hoorzitting te overwegen om
stappen tegen het bouwbedrijf
te bespreken. Hij zegt enigs
zins verrast te zijn over hei
feit dat de inhoud van ajf
vragen nu reeds is 'uitgelekt
maar volgens hem schetst
de sfeer waarin de zaak ver
keert. In een brief aan de
bouw- en handelmaatschappij
zegt het raadslid bedenking#
te hebben met betrekking tot
de integriteit van een van de
medewerkers in relatie tot hg:
bedrijf. De Jong: „Ik ben uit
genodigd voor een gespreK
met de directie en haar advo
cate, maar ik heb van bepaal
de zijden het dringende ver
zoek gekregen geen gesprek
aan te gaan, laatstaan nog ver
der feitelijke gegevens te ver
strekken aan het bouwbednP-
Van de zijde van justitie wordt
nog gezwegen.
