De terugkeer van een
j Rotterdamse James Bond
Minister Smit zoekt naar
goedkopere spoorverbinding
Spoortunnel
mag van
Neelie, maar..
iiui icnufim
Stuntman Nico Hoogendijk: 'Ik wil niet dood,
anders sprong ik wel van de Euromast1
nftTTTfiim nun
Geen
treinen
van
Dordrecht
haar
Sliedrecht
slISf I •allM'.I
Dit weekeinde:
"t
Rotterdams Nieuwsblad
woensdag
RL 20 juli 1983
gU!l«lllll!ll!IHIIIIIIIII!IIIIiliniUMIIIIIIIIinillll!IMIMIII[IIIIIIUIII!ll!llllllllllllllllllll!IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIllll|]|!lllllllllllllllllllllllllllllllllllltllllll!lllllllllllll!llllllll!llllllilllllllllllll!llllllllllllllllll!lllllllllllll!inilllllllllllll!llll!ini!IIIIUlllllll!linilllllllllHllnllillllllUIIIIIIIIIIIIIIII!lllll!|
i Rotterdam Het
m licht in de hoek van
de discotheek dooft
langzaam. De mu-
ziek sterft weg. Plot-
seling, temidden van
een hels kabaal,
i springt een schim te-
voorschijn. Een
schreeuw, gevolgd
door het doordrin-
s gende geknetter uit
een machinepistool
dat op de verschrikt
s terugdeinzende dis-
i cogangers wordt
i leeggemaaid. Iemand
j, gilt. De spots gloeien
I op. Verstikkende
I flarden kruitdam-
pen. Bleke gezich-
j ten. Onzeker ge-
lach...
Zo maakte stuntman-
/cascadeur Mister Nick
Holiday gisteravond in
s discotheek The Roxy
aan de Karei Doorman-
s straat zijn come back.
s Want Nico Hoogendijk,
zoals de in Crooswijk
geboren en getogen
H door Hans Soeters
1 Rotterdammer in het
•§s dagelijks leven beet, is
terug op de Neder land-
EE se podia. De tijden van
ee het uit de poriën gut-
sende klamme angst-
zweet zijn weer aange-
E broken.
Net zo abrupt als hij gister-
avond uit de donkerte van de
discotheek te voorschijn
*|f. sprong, is zijn onverwachte
terugkeer in het wereldje
van de stuntmensen. Jaren-
lang was het stil rond de 1.92
S meter lange, bepaald niet als
een krachtpatser ogende Rot-
3 terdammer. Hij leek verge-
H ten. Maar in alle rust werkte
hij met een zorgvuldig gese-
lecteerd groepje medewer-
kers aan een nieuwe show.
.'5 Met nog meer spektakel, nog
- meer opspattend bloed, nog
H meer ijzingwekkende tafere-
M *en-
-= „Er kan voor mij geen bloed
genoeg vloeien. Als 't aan mij
S gelegen had, had de hele
zaak hier vanavond vol met
S bloed gezeten", zegt Nico
Hoogendijk over zijn bloed-
S stollende rentree. Hij kijkt
S erbij als een teleurgesteld
kind,- dat zojuist tot de ont-
-S-" dekking is gekomen dat een
pas gekregen speelgoedge-
weertje niet eens écht kan
S schieten. „De mensen moeten
gruwelen. Het moet net echt
zijn", verklaart Nico Hoogen-
S dijk. Zijn ogen flonkeren
weer. De gedachte alleen aL..
s Verongelukt
H Nico Hoogendijk, alias Mister
.5. Nick Holiday, leek enkele ja-
ren geleden verloren voor
het vak van stuntman. Tij-
dens een stunt met branden-
de hoepels verongelukte zijn
S in Rotterdam woonachtige
S vriend en leermeester Jan
Vos. Het zette hem aan het
ff denken. Maar tegelijkertijd
reconstrueerde hij wat er
fout was gegaan.
..Op het terrein waar Jan, zijn
Nico Hoogendijk, alias Mr. Nick Holiday, zoals hij zichzelf graag presenteert: met een vuurwapen en omringd door
vrouwelijk schoon.
De scene waarmee de Rotterdamse stuntman zijn terug
keer kracht bijzette. Na twee schoten uit het machinepis
tool kronkelt een medewerker over de dansvloer.
stunt deed, was even daar
voor een autocross geweest.
Vermoedelijk was daardoor
de grond wat losgewoeld en
is een van de hoepels iets
naar binnen gezakt. Jan
sprong er tegenaan." Op die
manier verloor hij zijn com
pagnon, met wie hij negen'
jaar samenwerkte. „Ik heb
gehuild als een kind. Was ik
er maar bij geweest. Mis
schien had ik dan nog iets
kunnen doen", zegt hij toon
loos. „Altijd deden we alles
samen. Die ene keer net
niet."
Opvallend onaangedaan
voegt hij eraan toe: „Een cas
cadeur - iemand die alle
soorten stunts aankan
wordt vaak niet ouder dan
dertig, vijfendertig jaar. Maar
dat weet je, als je eraan be
gint. Op die leeftijd loopt je
reactievermogen terug. Dus
ben ik nu dubbel voorzichtig
geworden. Ik controleer alles
zelf, niet tien keer, maar mis
schien wel honderd keer.
Dén ga ik, omdat ik weet dat
het kén." Nico Hoogendijk
praat op die momenten als
over een vreemde, alsof niet
hij zelf. maar een volslagen
onbekende straks opnieuw
zijn leven in de waagschaal
stelt. Zo ogenschijnlijk lucht
hartig benadert Nico Hoog
endijk de grote aan het stunt
werk klevende risico's. Maar
hij zegt ook: „Ik wil niet
dood. Als ik dat zou willen,
sprong ik wel van de Euro
mast, Maar als ik toch ga,
dan maar liever in mijn
vak,"
Wat hem echt bezielt om
voort te razen in plotseling
over de kop slaande auto's,
laaiende vlammenzeeën te
trotseren en van angstaanja
gende hoogten te buitelen,
kan hij moeilijk onder woor
den brengen. Maar het en
thousiasme, waarmee hij
zegt: „Ik vind het heerlijk
om dingen te doen, die ande
ren niet kunnen", klinkt op
recht.
Hij meent het, als hij zijn zin
nen doorspekt met woorden
als geweld, spanning en sen
satie. Hij fungeerde immers
in verschillende Nederlandse
en buitenlandse films als
stand in. Waar het de film
sterren iets te dol werd, stap
te Nico Hoogendijk naar vo
ren. Zo leverde hij een aan
deel in de Nederlandse pro
ducties 'Wat zien ik', 'Geen
paniek' en 'Haar van boven',
In andere landen draaide hij
mee in de serie over Jason
King en in de rolprent Derek
Flint, maar maakte ook de
oversteek naar Amerika om
actie te leveren in een aantal
karatefilms. Vorig jaar ver
toonde hij nog in Roemenië
zijn stunts, maar of er in dit
op het gebied van het bloed
stollende stuntwerk nogal te
rughoudende land voor hem
in de toekomst wat te bele
ven valt, moet nog worden
afgewacht.
James Bond
Zelf heeft de Rotterdammer
in ieder geval een uitgespro
ken mening over de ingre
diënten, waarmee een in zijn
ogen goede speelfilm rijkelijk
moet zijn gevuld. „Een spec
taculaire achtervolging, veel
geschiet, flink wat knokken
en een paar mooie wijven",
klinkt het onomwonden.
„Dat wil het publiek, Kijk
maar naar James Bond. En
geef het nou maar toe: als al
die dingen erin zitten heb je
toch peis een échte film. Déar
komen de mensen op af."
Zijn visie op de juiste inhoud
van een film onthult meteen
iets over de gisteravond met
een door het artiestenbureau
Star Express vervaardigde
videopresentatie in première
gegane Mister Nick Holiday
Show. Daarin stoeit Nico
Hoogendijk met vuurwapens
alsof het speelgoed is. De ene
keer met een Yver Johnson
Ml, dan weer met een Wal-
ther machinepistool of heel
gewoon met een colt.38 schiet
hij moeiteloos de kurk van
een champagnefles, een kap
stok aan diggelen, ruggelings
een ballonnetje aan flarden
en de vlammetjes uit een rij
kaarsen. Zo nu en dan stort
er ook nog een mens ter aar
de, maar dat blijkt nep.
En overeenkomstig zijn op
vatting over het vrouwelijk
schoon, koos hij zeven maan
den geleden uit ruim hon
derd sollicitantes de fraai
ogende Betty Mcuthaan, alias
Nicole in de show, tot zijn as
sistente. Vijftig dames renden
al weg, toen alleen nog maar
het wóórd schieten werd ge
bezigd. Maar Betty bleef. Zij
bleek als enige over voldoen
de stalen zenuwen te be
schikken om zelfs onder een
spervuur van kogels toch lief
te blijven glimlachen.
Behalve dan die ene keer
toen het toch misging. „In
eens gilde iedereen dat m'n
haar in brand stond", zegt de
lieftallige blikvanger van de
show over dat bewuste mo
ment „Maar ik had nauwe
lijks in de gaten wat er aan
de hand was. Bang ben ik
dan ook niet geweest. Nee
hoor, ik vind het gewoon
leuk om te doen. Ik hou^wel
van wat spanning." Toch'was
het allemaal maar op het nip
pertje geweest. „Ik sprong
over alles heen naar haar
toe", vult Nico Hoogendijk
aan. „Uit ervaring wist ik dat
één seconde voldoende is om
vlam te vatten. Dus sprong ik
alles omver, de camera, de
lampen, alles." Betty glim
lacht en zegt, terwijl ze met
haar handen door haar haar
dos woelt: „Een beetje uitge
dund hè. Maar ach, één zo'n
ongevalletje in zeven maan
den valt eigenlijk best nog
wel mee."
Bepaald kinderachtig zijn ze
dan ook niet, de zeven mede
werkers aan de Mister Nick
Holiday Show. Nico Hoogen
dijk zelf niet, getuige zijn
achteloos opgesomde hoe
veelheid in de loop der jaren
opgelopen verwondingen, va
riërend van lichte en zware
botbreuken tot een kogelgat
net onder de hartstreek,
maar ook de anderen niet.
Het met elkaar zo'n achttien
uur per week trainende
groepje knippert nauwelijks
nog met de ogen, bij het zien
van uiterst realistische
schietpartijen en bloedige
moordaanslagen.
Bluffer
Voor een proeve van hun be
kwaamheid dan ook even te
rug naar gisteravond, naar
het door kruitdampen verge
ven hoekje van de disco
theek, waar Nico Hoogendijk
in zijn rol van Mister Nick
Holiday zijn toekomstplan
nen ontvouwt. „Bluffer",
roept een donkergekleurde
toeschouwer plotseling. En
Nico Hoogendijk zou Mr.
Nick Holiday niet zijn als hij
deze vuige verdachtmaking
zou slikken. De hierna ont
stane woordenwisseling
wordt dan ook beslecht met
twee knallende schoten uit
een machinepistool. Een
schreeuw weerklinkt. En
kermend valt de opdringeri
ge bezoeker op de dansvloer.
Uit twee schroeigaten in zijn
eerst nog smetteloos witte
overhemd gulpt het bloed
naar buiten. Een vrouwelijke
bezoeker rent met de hand
voor de mond naar de uit
gang. Applaus.
Het was slechts een voor
proefje van wat ons in de ko
mende maanden nog te
wachten staat. „Het wordt al
lemaal nog veel mooier", zegt
Nico Hocgendiik met glinste
rende ogen. „Ik hak ook nog
een hand af en snij iemand
z'n buik open, schitterend
joh, de darmen rollen eruit."
Het zal ondertussen wel dui
delijk zijn: stunten zit Nico
Hoogendijk in het bloed.
„Het is m'n leven", zegt hij
ten overvloede. „Alles offer
ik er voor op. Om het te kun
nen betalen heb ik er zelfs
dingen voor moeten verko
pen. Maar het is dan ook bij
na niet te betalen. Ga maar
na, als ik maar één schot los,
ben ik aan kosten, zoals voor
de huur van het wapen, de
begeleider en de vergunnin
gen al zo'n vijfentwintig gul
den kwijt. En dan heb ik nog
meer één keer geschoten.
Met een kogel die zelf hoog
uit een gulden kost."
Toch denkt hij nog vaak te
rug aan hoe het ooit begon,
toen hij, amper zestien jaar
oud, nog werkte als uitsmij
ter in een nachtclub. Een
plotseling oplaaiende knok
partij veranderde daags erna
zijn leven. „Ik had er een
aantal met een paar flinke
knallen tegen de vlakte ge
slagen, toen er ineens twee
Engels sprekende heren op
me afkwamen. Of ik dat
meer gedaan had en bf ik er
iets voor voelde dit ook in
een film te doen. Met in m'n
achterhoofd de wetenschap
dat er veel van dit soort maf
fe mensen zijn, heb ik toen
'ja' gezegd, meer met de be
doeling om van ze af te we
zen. Rijdt er de volgende dag
ineens een Amerikaanse' slee
voor deur: of ik in de film
Derek Flint body guard wil
de zijn van Magila Golia. Ik
verdiende er een pak dollars
mee. Toen het voorbij was,
bedacht ik bij mezelf dat het
wel een erg makkelijke ma
nier was om in korte tijd veel
geld te verdienen." Op welke
tijdsduur hij daarmee doelt,
blijft in het midden.
Maar Nico Hoogendijk is
weer terug. „Nog een paar
wereldrecords en daarna al
leen nog maar shows op de
bühne", zegt hij over de toe
komst. Zolang zijn instinct,
zoals hij het noemt, hem niet
in de steek laat, gaat hij door.
„Zolang ik nog van zes meter
hoogte naar beneden kan
vallen en toch instinctief dat
ene uitsteeksel grijp dat ik
onderweg tegenkom, maak
ik me nog geen zorgen", zegt
hij luchthartig.
Zo'n onverwachte bungelpar-
tij aan een doorzwiepende
vlaggestok brengt hem nau
welijks van zijn stuk. „Waar
om? zegt hij tot slot. „Ik
weet heus wel wat ik doe. Ik
heb een vak waarin je niet
moet lullen maar doen. Daar
om zeg ik ook altijd, als ie
mand bij het zien van een
stunt bluft dat 'ie dat ook wel
kan: Oh ja joh? Nou, loop dan
meer even met me mee, dan
gaan we heel even een stukje
autorijden..."
Dordrecht Tussen Dor
drecht en Sliedrecht is ko
mend weekeinde geen trein
verkeer mogelijk. Dat komt
doordat twee brugdelen van
de Baanhoekspoorbrug over
de Beneden-Merwede wor
den vervangen. De spoor
brug wordt voorzien van een
speciaal fietspad, dat onder
deel uitmaakt van het pro
vinciaal fietspaden plan.
De brugdelen zijn in H. I-
Ambacht geassembleerd en
worden van daaruit op pon
tons geladen en naar Baan-
hoek vervoerd. De vervan
gingsoperatie wordt uitge
voerd met drijvende bokken.
Het twee kilometer lange
fietspad over de Baanhoek
spoorbrug wordt op 16 sep
tember officieel geopend. De
kosten belopen 9 miljoen.
Daarvan heeft de provincie
miljoen betaald en het rijk
rest
Rotterdam Minister
Smit van verkeer en wa
terstaat heeft voorgesteld
een ambtelijke commissie
in te stellen voor de Wil-
lemspoorverbinding. Op
dracht voor de commissie
is het zoeken naar moge
lijkheden om de kosten te
verlagen en alternatieven
te presenteren voor een
goedkopere uitvoering. In
de commissie, die eind au
gustus een rapport moet
uitbrengen, zijn het minis-
^terie, de Nederlandse
Spoorwegen en de ge
meente Rotterdam verte
genwoordigd.
Zij nam deze beslissing nadat
de vaste commissie voor ver
keer en waterstaat uit de
Tweede Kamer zich in een
motie had uitgesproken voor
een tunnel met vier sporen.
Eerder had de minister be
sloten tot een goedkoper
tweesporig viaduct en twee
sporige brug. Minister Smit
wil zich nu via de ambtelijke
commissie oriënteren over de
mogelijkheid een tunnel te
bouwen tegen voor het rijk
aanzienlijk lagere kosten dan
tot dusverre waren geraamd.
Zij blijft daarbij denken aan
de raming van 760 miljoen
gulden zoals ze die eerder in
een nota had vastgelegd.
In een reactie op het jongste
besluit van minister Smit
herhaalt Rotterdam dat de
gemeenteraad reeds enige
malen heeft aangedrongen
op de bouw van een vierspo-
rige tunnel. Daarbij is een
aantal voorwaarden gesteld
over maatregelen tijdens en
na de bouw, die betrekking
hebben op de inpassing van
een dergelijke ingrijpende
voorziening in een stedelijke
omgeving.
De leiding van de commissie
berust bij de directeur-gene
raal van het verkeer. Na
mens Rotterdam zullen wor
den afgevaardigd ïr, A. B. M.
van der Plas, directeur ge
meentewerken; S. Kolthek,
algemeen directeur DROS, of
diens plaatsvervanger ir. C.
de Wijs en drs. A. Liedorp,
hoofd secretarie-afdeling
ruimtelijke ordening, stads
vernieuwing en volkshuis
vesting.
Probeer daar nu maar
eens ernstig bij te blij
ven: minister Neelie
Smit heeft weer een
nieuwe ambtelijke
werkgroep ingesteld, die
op de Willemsspoorver
binding gaat studeren. Is
daar nog iets nieuws
over te bedenken? Na
tuurlijk niet. Ondanks
de vakanties moet de
werkgroep al eind au
gustus klaar zijn. Dat is
voor een ambtelijke
werkgroep onwaar
schijnlijk snel. Het gaat
dus helemaal niet om
een studie. Het gaat er
om dat ambtenaren hun
politieke bestuurders
moeten gaan vertellen
hoe zij zoveel aan elkaar
kunnen toegeven, dat
het voor de buitenwereld
toch nog net is of zij hun
poot stijf houden. En in
tussen dienen over en
weer de nodige conces
sies te worden gedaan.
Goed beschouwd gaat
het niet meer om de
vraag of het een viaduct-
/brug (wat de minister
voldoende vindt) of een
tunnel moet worden (zo
als Rotterdam en de
Spoorwegen willen). On
der druk van de Tweede
Kamer is Neelie al ge
zwicht. Het wordt een
vier-sporige tunnel. Het
enige waarvan die amb
telijke werkgroep haar
moet overtuigen is, dat
die tunnel haar niet
meer dan 760 miljoen
gaat kosten.
Nu is dat een bedrag,
waarvan de laatste tijd
altijd sprake is geweest
Waarover praten we dan
nog
Toch over heel wat-
Toen Rotterdam met de
tunnelbouw akkoord
ging, knoopte het niet
minder dan zestien voor
waarden aan die instem
ming vast. De inlossing
van elk van die voor
waarden kost miljoenen.
Over acht zijn Spoorwe
gen en Rotterdam het
eens: de gemakkelijkste.
Ze betreffen zaken als
het bereikbaar houden
van de omliggende stra
ten, een goede afwikke
ling van het verkeer, een
proces-verbaal van de
toestand van de omlig
gende bebouwing, bema
ling van het grondwater
en al dat soort voor de
hand liggende dingen
meer.
Maar nu komt het. Hele
maal geen overeenstem
ming is er over een ga
rantie van nieuwbouw
bij schade enover het
huurniveau bij nieuw
bouw van woningwetwo
ningen. (En men weet
hoe zwaar dat hier
weegt).
Over acht andere voor
waarden wordt nog on
derhandeld. De moeilijk
ste:
- Rotterdam wil geen
kosten of voorfinancie
ring voor zijn rekening
nemen. Rijk en NS vin
den dat, zo er voor de
stad voordelen uit voort
vloeien, Rotterdam die
best zelf kan betalen.
- Rotterdam wil dat de
te slopen panden aan de
Wijnhaven op kosten
van de Spoorwegen wor
den herbouwd. Rijk en
NS weigeren zover te
gaan.
- Rotterdam eist beta
ling van de reserverings
vergoeding voor het on
gebruikt laten van de
grond. De Spoorwegen
vinden dat een overdre
ven eis, want Rotterdam
kon intussen toch niets
anders met die grond
doen.
- Rotterdam wil, dat er
straks óp de tunnel door
de stad kan worden ge
bouwd. Dat maakt de
tunnel duurder en de
Spoorwegen willen die
extra kosten niet beta
len.
- Rotterdam eist een ver
gaande vergoedingsrege
ling voor de bedrijfs
schade aan omliggende
bedrijven (de Kamer
van Koophandel vreest
een omzetverlies van
miljarden Geen over
eenstemming.
- Rotterdam eist op de
zuidelijke oever een iets
langere tunnel en een
goede stedebomvkundige
relatie binnen Feije-
noord. Over het belang
van dergelijke voorzie
ningen is men het eens,
over de betaling er van
niet.
Van lieverlee wordt dui
delijk waarmee Neelie
Smit bezig is. Zij vindt
dat Rotterdam veel te
veel noten op zijn zang
heeft. Ze vindt dat Rot
terdam probeert een
slaatje te slaan uit de
tunnelbouw door allerlei
voor dc stad belangrijke
uitgaven op de tunnel te
laten drukken.
In wezen heeft ze tegen
de nieuwe ambtelijke
werkgroep gezegd: 'Hier
hebben jullie 760 mil
joen en dat geld mag en
kel en alleen ten behoe
ve van de tunnelbouw
worden uitgegeven.
Brengen jullie politiek
Rotterdam nu maar aan
het verstand, dat de ge
meente óf al die extra
voorwaarden inslikt, óf
een deel ervan zelf be
taalt'.
Dat is het spel, dat nu
gespeeld wordt. Het uur
van de waarheid is geko-
door Koos de Gast
men, er zal nu met het
mes op tafel onderhan
deld gaan worden.
(Even tussen haakjes:
het is goed dat partijen
dat in eerste instantie
aan hun topambtenaren
overlaten. Minister Smit
en wethouder Jan Laan
liggen elkaar, zo is ge
bleken, niet zó goed).
De vraag is intussen wie
er nu gelijk heeft. On
derhandelt de minister
zo goed en is ze bezig
Rotterdam voor het blok
te zetten
Men kan het van twee
kanten bekijken. In eer
ste aanleg is de bouw
van de tunnel het belang
van de Spoorwegen, Men
zou kunnen zeggen, dat
de Spoorwegen in Rot
terdam 'gastvrijheid' ge
nieten en een nieuwe
spoorlijn door de stad
mógen aanleggen. Ver
taald naar Uw minia
tuurspoorbaan komt het
er toch op neer, dat de
NS hun belangrijkste
lijn dwars door onze
huiskamer mogen leg
gen. Dan is het terecht,
dat je als stad aan de
spoorwegen ile eis stelt
zich aan te passen aan
de opvattingen, die in
het huis van de'gastheer
leven.
In de discussie over de
vraag 'brug of tunnel*
heeft Rotterdam echter
breed uitgemeten over
de stedebouwkundige
voordelen, die wèl aan
de tunnel, maar niet aan
het viaduct zitten. En
daar begint het geharre
war, want het maakt een
heel verschil of je als NS
ïn Rotterdam met een
nieuwe lijn 'gedoogd'
wordt, óf dat je in de ga
ten krijgt, dat de ge
meente probeert garen te
spinnen bij zo'n opera
tie.
Men krijgt dc indruk,
dat Rotterdam bij het
stellen van zijn voor
waarden gewoon teveel
gewild heeft De minis
ter is duidelijk van me
ning, dat de raad daar
voor het lid op de neus
dient te krijgen.
De uitslag van de studie
zal wel zijn, dat alles
voor die 760 miljoen
kan. Er zal wel een tijd
besparende en daardoor
goedkopere bouwmetho
de worden ontdekt; er
zal nog wel ergens iets
te bezuinigen zijn, waar
mee wat voorwaarden
kunnen worden inge
vuld, en ga zo maar
door.
De kredietoverschrijdin
gen komen uiteindelijk
pas in de jaren '90 boven
tafel....
