WATERWEB
T arachand
Kataria
ten dode
opgeschreven, tenzij
"lib-
X
1
Jubileumboekje Cees van der Wel
i^jpr.
Cardiologen Zidderxiekenhuis starten actie
CDA: 'College moet
zich garant stellen
'Mensen zonder werk' begint met cursussen
'Rotterdams Nieuwsblad
woensdag
26 oktober 1S63 RW
Een paar maanden
geleden kwam
Tarachand Kataria naar
Nederland. Voor een
-vakantie bij zijn
dochter, die hij zo graag-
nog: één keer wilde zien.
Hoewel zijn vakantie al
lang verstreken is,
verblijft Kataria nog-
steeds in Rotterdam-
Zuid.
Toen hij nog maar kort in
Rotterdam was constateer
den de cardiologen van het
Zuiderziekenhuis hij hem
een ernstige hartstoornis.
Een vernauwde en lekken
de hartklep. Hierna ver
slechterde zijn toestand
met de dag. Tarachand Ka
taria zal zeker sterven als
er niet op korte termijn
operatief kan worden inge
grepen. Maar de 53-jarige
man uit India heeft geen
geld en alle pogingen om
het benodigde bedrag bij
een te schrapen hebben
niet méér opgeleverd dan
amper een kwart van het
totaal.
De cardiologen van het Zui-
derziekenbuis en de te hulp
geroepen vereniging Voor- en
Nazorg Hartpatiënten hebben
zich het lot van Tarachand
Kataria aangetrokken. Omdat
men iemand niet wil laten
óterven, alléén omdat hij in
een sukvreemd land nergens
'financiële steun kan krijgen...
Toch was die zelfde Tara
chand Kataria een jaar gele
den nog een levenslustige
man. Een boom van een kerel.
Als sportleraar op een scholen
gemeenschap in Gurgeon. een
twintigduizend inwoners tel
lend stadje net onder de India
se hoofdstad New Delhi, ver-
diende Tarachand net genoeg
jrupees om zijn gezin met zes
kinderen te kunnen onderhou
den. Als zoon van een Indiase
boer bezat hij bovendien nog
een lapje grond en een paar
koeien. De melkopbrengst
vormde een welkome aanvul
ling op zijn bepaald niet over
dadige loon. Maar het gezin
Kataria was met weinig tevre-
den. En door het nog wat zui
niger aan te doen, bleef er
zelfs nog iets over om Tara-
chands grootste wens in ver
vulling te doen gaan: één keer
een vakantie naar Nederland,
naar Rotterdam, om er te zien
hoe zijn dochter Renu het
maakte.
Zo graag wilde de 53-jarige
Tarachand naar Nederland,
dat hij zonodig nè kariger ging
leven. Hoe ging het met zijn
schoonzoon Mahinde Singh
Dahiya? En hoe groot was zijn
kleinzoon Deepak, een tweeja
rig knulletje, waarover zijn
dochter nog geschreven had
dat hij zo benieuwd was naar
zijn grootvader, die onbekende
man daar in dat verre India...
Tarachand Kata
ria met dochter
Renu en kleinzoon
Deepak in de wo
ning in Rotterdam-
Zuid.
Rotterdam De gemeente Rotter-:
dam moet zich garant stellen voor;
de kosten die verbonden zijn aan
de hartoperatie van Tarachand Ka
taria. Dit stelt de fractie van het
CDA in een brief aan het college
van burgemeester en wethouders
van Rotterdam.
De CDA-fractie stelt in haar brief
dat het onmenselijk is om het red
den van een mensenleven afhanke
lijk te stellen van het al dan niet
bezitten van het benodigde bedrag.
In de drie vragen bevattende brief
vraagt het CDA dan ook of het col
lege het er mee eens is dat de hart
patiënt zo spoedig mogelijk dient
te worden geholpen. Vooruitlopend
op het resultaat van de geldinza
melingsactie
„Wij nemen deze zaak uitermate
hoog op", aldus Ferdinand Tromcr
namens het CDA. „Deze man moet
worden geopereerd, geld of geen
geld. Dan moet het college zich
maar garant stellen voor het beno
digde bedrag. Wij hebben dan ook
gesteld dat het college van B en W
op korte termijn antwoord dient te
geven."
Getroffen
Maar een paar jaar geleden
veranderde Tarachand van de
ene op de andere dag van een
sterke kerel in man die plotse
ling het zware werk aan ande
ren moest overlaten. Tara
chand Kataria werd getroffen
door een hartstoornis. Een van
de hartkleppen blokkeerde.
Tarachand, die lot dat moment
nooit ziek was geweest, werd
in allerijl naar het ziekenhuis
vervoerd. Daar bleek dat een
van de hartkleppen het had
begeven. Met een elektrische
schok werd de klep weer op
gang gebracht en eigenlijk
heel snel daarna voelde Tara
chand alweer zijn krachten te
rugkeren, Korte tijd later her
innerde nog slechts zijn dage
lijkse medicijnen hem aan de
bijna noodlottige hartstoornis.
En opgewekt hervatte hij zijn
werk als sportleraar. Als een
uiterst tevreden mens wandel
de hij 's avonds over zijn klei
ne stukje grond. Tarachand
Kataria geloofde oprecht in de
zin van het leven, dat hem op
nieuw toelachte.
En eindelijk, nu alweer bijna
vijf maanden geleden, werd
zijn droom werkelijkheid. Ein
delijk was er genoeg geld bij
een gespaard om met vakantie
te kunnen gaan. Toch wel wat
nerveus door de naderende
reis naar dat vele duizenden
kilometers verderop gelegen
kleine landje aan de Noordzee,
boekte hij bij het reisbureau
voor de vliegreis. In gedachten
had hij zien een voorstelling
gemaakt van Nederland, van
Rotterdam, de woning, de
straal. Toch voelde hij dat het
daar in dat verre Rotterdam
niet helemaal naar wens ging.
We hebben het er momenteel
niet makkelijk, had zijn
schoonzoon hem nog laten we
ten. Mahinde Smg was werk
loos geworden, had hij uit die
woorden begrepen, en in een
gezinnetje met kleine kinde
ren betekende dit dat het alle
maal ineens veel krapper
moest. En dus nam Tarachand
zich voor ook het laatste restje
van zijn spaarcentjes maar bij
zich te stoppen. Zijn schoon
zoon kon het geld beter ge
bruiken dan hij.
Ontroerd
Tot zo ver het Indiase deel van
het verhaal van Tarachand
Kataria. Een abrupt einde mis
schien, want de kans is groot
dar de 53-jarige Kataria zijn in
India achtergebleven vrouw
en kinderen nooit meer zal
zien. Tarachand Kataria is
door de artsen ten dode opge
schreven. Tenzij...
De draad van het verhaal
wordt weer opgepakt in juni
van dit jaar, kort nadat Tara
chand eindelijk zijn Renu kon
omhelzen, zijn schoonzoon de
hand drur. ,e en ontroerd zijn
kleinzoon op de arm nam. Het
ventje staarde met zijn grote
koolzwarte ogen verbaasd
naar de grijze besnorde man;
zijn onbekende opa uit het
verre India. Tarachand Kata
ria kon zijn geluk niet op. Hoe
lang had hij van dit moment
niet gedroomd...
Maar ineens gebeurde het. „Ik
voelde me plotseling slechter
worden", zegt hij in de woning
van zijn schoonzoon in de Rid-
derspoorstraat 30a in Rotter
dam-Zuid. Hij doet zijn best zo
vitaal mogelijk te lijken, maar
het kussen op de leuning van
de bank verraadt dat hij in
zijn rust is gestoord. De man,
die in die kleine bovenwoning
zo dapper zijn best doet toch
maar beslist niet zielig over te
komen, is een innemende per
soonlijkheid. Zijn woordkeus is
weloverwogen, hoffelijk bijna,
vanuit een groot respect voor
anderen. „Ik ben toen met een
ambulance naar het zieken
huis gebracht", vervolgt hij
zijn verhaal over de gebeurte
nissen op die noodlottige 4e
juni. „Daar consteerden de
cardiologen dat er een hart
klep lekte".
„Een vernauwde en lekkende
klep", zegt een van de betrok
ken cardiologen van het Zui
derziekenhuis, Dick Kruijssen,
erover. „De vernauwing heeft
tot gevolg dat er minder bloed
in het hart wordt gepompt,
maar omdat de klep ook nog
eens lekt, betekent dit dat hij
helemaal niets meer doet; er
gaat weer net zoveel bloed te
rug als er heen gaat".
Terug
Tarachand Kataria besefte de
ernst van zijn situatie en nam
de beslissing dat het beter was
zijn vakantie voortijdig af te
breken en zo snel mogelijk te
rug te keren naar zijn gezin in
Gurgaon. Maar het toeval wil
de dat de arts waarbij hij 2ich
aanmeldde voor een reisverze
kering, óók als arts verbonden
was aan de luchthaven Schip
hol. En die was kort maar
bondig in zijn reactie: Tara-
chands situatie maakte een
vliegreis onmogelijk. Het risico
was te groot. De kans dat hij
de reis zou overleven werd ni
hil geacht. Verslagen vernam
Tarachand de onheilstijding.
Hoe kon dat nou? Hij móest
immers terug naar zijn geboor
teland, want hij had er nog zo
veel te regelen. Hij móest te
rug. De oudste van zijn drie
zoons was immers nog te jong
en zijn vrouw kon al die
door Hans Soeters
Foto: Henk Speksnijder
rompslomp onmogelijk aan.
Tarachand móest terug, maar
mócht niet.
„Alleen een operatie kan mij
nog helpen", zegt hij toonloos.
„Dan heb ik nog een kleine
kans om te blijven leven én
om terug te gaan". De school
heeft inmiddels de uitbetaling
van zijn salaris stopgezet. Hij
heeft de termijn van het aan
tal ziektedagen overschreden
en keerde niet tijdig van va
kantie terug. En dat betekent
in India dat er niet meer
wordt uitbetaald. In zijn huis
in Gurgaon leeft zijn gezin nu
plotseling in armoede.
En dus wil Tarachand Kataria
terug naar India. Maar de reis
verzekering weigert te beta
len. Hij was immers al ziek op
het moment dat hij vanuit
New Delhi vertrok. Zijn
schoonzoon klopte aan bij soci
ale zaken, maar werd afge
scheept met de mededeling dat
er geen geld meer was. Ook
een noodkreet in de richting
van het internationale Rode
Kruis bleef zonder resultaat.
Nergens was geld beschikbaar
en het handjevol rupees, mee
genomen voor zijn schoon
zoon, bleek net toereikend om
een paar keer heen en weer te
reizen tussen het Zuiderzie
kenhuis en de woning in de
Ridderspoorstraat. „Ik zou m"n
stukje grond willen verkopen.
Niet dat het genoeg zou ople
veren, maar het scheelt weer
iets. Maar het is uitgesloten,
want ik mag niet terug".
Maar gesterkt door het kleine
sprankje hoop in de woorden
van de behandelend cardio
loog van het ziekenhuis, be
gonnen Tarachand en 2ijn
schoonzoon het benodigde be
drag bijeen te schrapen. Maar
wat hij ook probeerde, hoger
dan tienduizend gulden kwam
hij niet. Een bedrag, bijeenge
bracht door familie en vrien
den. En omdat een deel van
het geld al is besteed aan de
verschillende behandelingen,
ontbreekt hem nog zo'n zeven
tienduizend gulden.
Geen honorarium
„De operatie kost zestiendui
zend gulden", rekent cardio
loog Dick Kruijssen voor.
„Hierbij komt dan nog vijf
honderd gulden per dag aan
verpleegkosten. Dus zal er in
totaal zo'n vijfentwintigdui
zend gulden nodig zijn. Kata
ria heeft er zelf ongeveer acht
duizend bij elkaar, dus ont
breekt nog een bedrag van ze
ventienduizend gulden. Wij
rekenen in dit geval geen ho
norarium, want je kunt zo'n
man toch niet laten doodgaan,
alleen omdat hij het geld niet
heeft. Hij heeft er alles aan ge
daan om het bijeen te krijgen.
Maar nu staat hij met de rug
tegen de muur. Hij kan geen
kant meer uit".
De behandelend cardioloog
Hanno Kraus zegt erover:
„Zonder operatie heeft hij
geen schijn van kans. Hij heeft
er te lang mee rondgelopen en
hoe langer we wachten, hoe
kleiner de kans wordt dat hij
een operatie zal overleven.
Maar zo lang het geld er niet is
kunnen we geen kant uit.
Zelfs zonder honorarium is er
nog steeds zeventienduizend
gulden tekort".
Alle pogingen om leningen te
sluiten liepen op niets uit.
Daarom zochten de cardiolo
gen contact met de vorig jaar
opgerichte vereniging Voor-
en Nazorg Hartpatiënten en
Partners, waarvan cardioloog
Dick Kruijssen zitting heeft in
de Raad van Advies,
Giften
„Dat geld moet er komen",
zegt cardioloog Kruijssen. „We
kunnen die man niet zomaar
laten doodgaan. De enige mo
gelijkheid is nog dat het geld
uit giften bijeen wordt ge
bracht. Een actie is de laatste
mogelijkheid om de kans om
deze man te redden nog te
kunnen grijpen..."
In de woning in Rotterdam-
Zuid kan Tarachand Kataria
het nog niet geloven. Zoveel
mensen in de weer om hem te
helpen. Zo'n groot bedrag-
Zou dat kunnen..? Hij glim
lacht verlegen en stamelt
woorden van dank. Hij had
zich er al bij neergelegd. Ging
er vanuit dat hij in zijn leven
een aantal zonden moest heb
ben begaan, waarvoor hij nu
door God gestraft wordt. Tara
chand is immers een religieus
man. Tarachand Kataria moet
terug naar India, stelt voorzit
ter Cor Hemelsoet van de ver
eniging Voor- en Nazorg Hart
patiënten. Het is ondenkbaar
dat alleen het ontbreken van
het benodigde geld beslist over
wel of niet opereren. Zelfs al
zegt cardioloog Dick Kruijssen:
„Het opereren van deze man
kan uitsluitend gebeuren on
der een verhoogd risico",'hij
zegt óók: „Zonder operatie
heeft hij geen schijn van kans.
Dan gaat hij dood, binnen zeer
korte tijd". En daarom doet de
Vereniging Voor- en Nazorg
Hartpatiënten (werkgebied:
Rotterdam, Zuidhollandse Ei
landen, Eilanden van Dor
drecht en de Alblasserwaard)
iets dat ze tot op heden nog
niet deed: het zet haar postre
kening open voor giften. Een
actie, die gesteund wordt door
de cardiologen van het Zuider
ziekenhuis. Zeventienduizend
gulden is er nodig om een
mens de kans te geven van
een zekere dood te worden ge
red.
Vereniging Voor- en Nazorg
Hartpatiënten, secretariaat
Molenvliet 172, 3076 CM Rot
terdam, telefoon 010-195230.
Giften naar Postrekening
715350 Siiedrecht, onder ver
melding van 'Kataria'. Of: Al
gemene Bank Nederland-Site-
drecht, postrekening 1598, re
keningnummer 50.82.53,780
onder vermelding van 'Kala
ria'.
Passage levert na 50 j aar
'sappig' stuk Schiedam op
Schiedam De titel maakt eeireirtd aan alle specula
ties: 'De eerste vijftig jaar Passagetheater Schiedam,
1933-1983'. Die titel duidt er op dat Schiedam nog op
zijn minst een tweede tijdvak van vijftig jaar theater
kan verwachten. Optimistisch. Als de bom valt, blijft
-Passage bestaan.
2,.Je weet nooit wat er gebeurt.
•Maar met de titel wordt eerder
-bedoeld, dat het nu maar eens
"afgelopen moet zijn met die
-speculaties, dat net theater
Iverkocht wordt aan Albert
~Heyn of C A of aan V D
'•oi wat dan ook. Het theater is
"een theater en geen super-
-markt in spe." Ferme taal, die
Ipast bij een jubileum. Gisteren
•werd het in krachtig blauw
-uitgevoerde jubileumboekje
over Passage gepresenteerd.
De auteur is Cees van der Wel
en hij schreef het pro-deo. Als
freelance-journalist heeft hij
er dus niets aan verdiend en
dal moet er maar even bij,
want sommige mensen dach
ten van wel, gezien zijn relatie
met Passage-directrice Connie
Eggmk. Nee, Cees heeft er en
thousiast aan gewerkt. En dat
blijkt ook wel. Vijftig jaar Pas
sage levert een boeiend stukje
lokale geschiedenis op, sappig
geschreven, waar iemand, die
in Schiedam liefheeft, de vin
gers bij afkluift.
„En dat is dan nog maar de ge
schiedenis van één gebouw",
zegt Cees van der Wel. „Kan
je nagaan wat er verder nog
aan historisch materiaal voor
handen moet zijn. Loop bij
voorbeeld eens door de Bran-
dersbuurt en neem dan zo'n
pand als van Rijnbende: wat is
daar allemaal niet gebeurd?
Nee, ik zit niet om werk verle
gen en ik solliciteer niet naar
nog meer boekjes, want ten
slotte verdien ik er niks mee.
Maar het zou léuk zijn voor
Schiedam."
Passage biedt een rijk verle
den. Sinds burgemeester Stu-
lemeijer het theater opende en
er nadien talrijke mensen heb
ben gezegd, dat het gebouw
Schiedam wereldberoemd zou
maken (Pierre Palla) en dat
New York voorbijgestreefd
zou worden waar het om thea-
terallure ging (Han van der
Horst: „Daarom hebben ze die
wolkenkrabber ertegenover
gezet: de Hema-flat") zijn er
heel wat bekende Nederlan
ders geweest om op te treden.
Bovendien, zegt Cees van der
Wc), die dagenlang in het ge-
mientearchief aan de Korte
Haven zat, „geeft het doorbla
deren van de legger een rijk
'l
- W W
De bouwers van de Passage: een archïefloto uit 1933.
overzicht aan culturele activi
teiten. Er zijn wel eens men
sen die schamper doen over de
Schiedamse cultuur, maar het
beeld, dat opgeroepen wordt, is
heel boeiend."
Van der Wel noemt als voor
beeld de Schiedammer Piet
Alberts, later nog eens burge
meester geworden in een Bra
bants dorp, die in de oorlog
een schoolschrift bijhield over
de Duitse bezetting. Bij een in
val in zijn woning vonden de
Duitsers dat schrift en zijn
vrouw heeft toen nog geroe
pen: „Dat is uit 2iin schooltijd."
Gelukkig voor Alberts konden
de soldaten geen Hollands le
zen en kwam hij er heelhuids
van af, later is zijn schrift ge
bruikt voor de bevrijdingsre
vue. Gusto en Wilton-Fije-
noord leverden daarvoor de
decorstukken. Loodzwaar
moeten die geweest zijn, zegt
Cees van der Wel.
Een ander incident uit die tijd
was de komst van Musseri
naar Passage. Toen hij sprak,
viel er wat kalk naar beneden
en moest de zaal worden ont
ruimd, want de Duitsers vrees
den dat er een scherpschutter
bovenin de touwen zat.
„Ik heb het leesbaar proberen
te houdenzegt Van der Wel,
die op school nooit van ge
schiedenis hield. Tot hij Van
Deijl als leraar kreeg, die de
Slag bij Nieuwpoort vertelde
alsof het naast de deur gebeur
de. Zo moest het Passage
boekje dus ook worden.
Er komt van alles in voor.
Joop Walvis, de beroemd ge
worden organist van het Stan
daart-orgel, dat veel belang
stelling trok; soms kwómen de
mensen daarvoor en namen zij
Cees van der Wel nam onder andere gegevens over Louis
Davids op in zijn jubileumboekje over Passage. Staande bij
de projector zegt hij: „De volgende vijftig jaar maken Schie
dam natuurlijk wèl wereldberoemd."
de film erna maar voor lief.
Het is een voorbeeld, maar er
staat veel meer in.
Cees van der Wel, vroeger
werkzaam op de redactie van
deze krant, heeft voor zijn
boekje vijftig mensen gespro
ken, deels telefonisch, deels
via huisbezoek. De druk werd
gefinancierd door de Lions,
het Cultureel Fonds en het
Alewijn de Grootfonds. In de
winkel ligt hel te koop voor
vijf gulden.
Aad Zoutendijk geeft mor
gen een luchconcert in de
Grote Kerk van Vlaardingen
Van kwart voor één af speelt
hij een half uur lang werken
van Pachelbel, Buxtehude, Ni-
cola en Bach.
Het Viaardingse vrouwen
huis geeft in de maand no
vember een creatieve cursus.
Het gaat over kleur: hoe het
ontstaat en hoe het wordt toe
gepast De eerste avond is 7
november in het Vrouwenhuis
aan de P.K. Drossaartstraat 65
De aanvang is 20.00 uur en
men moet zich voor de derde
van de volgende maand opge
ven. Meer inlichtingen kun
nen bij het Vrouwenhuis zelf
worden ingewonnen (tel.
351244).
Zaterdag wordt in café De
oude Markt aan de Markt in
Vlaardingen een vogelbeurs
gehouden. De organisatie van
het evenement is in handen
van de afdelingen Vlaardin
gen en Maasland van de Ne
derlandse bond van Vogellief
hebbers. De beurs gaat om elf
uur open en duurt tot vier uur
's middags.
Dienstencentrum Emma aan
de Oosterstraat in Vlaardingen
wil de zondag, die voor oude
ren vaak zo lang duurt, wat
gezelliger maken. Zondag 2et
het dienstencentrum tussen
twee en vijf uur de deuren
open voor ouderen die een
praatje willen maken onder
het genot van een kopje koffie.
Er kunnen ook gezelschaps
spelletjes gedaan worden, 's
Avonds is het dienstencen
trum dan weer geopend vanaf
half acht voor mensen boven
de 55 jaar.
Vlaardingen De vereniging
'Mensen zonder werk' wil bin
nenkort in Vlaardingen begin
nen met twee cursussen. Tij
dens de ene cursus kunnen
werklozen hun Nederlandse
taal ophalen en met de ander
kunnen ze Ieren ze hoe ze een
videoprogramma moeten ma
ken.
De beide cursussen beginnen
pas als er blijk is gegeven van
voldoende belangstelling. Vi
deo voor beginners zal worden
gehouden op vrijdagmiddag in
buurthuis Oost. De cursus Ne
derlands staat gepland voor
dinsdagmiddag in buurthuis de
Haven. Belangstellenden kun
nen zich elke dag tussen half
twaalf en half twee en tussen
half vijf en half zeven opge
ven bij de docenten. Voor de
cursus video is dat Anton Bak
ker (745488), voor de cursus
Nederlands Frank Maarlevelö
(749282).
