11
Angst voor vervuiling.
stank en ongedierte
"De laatste fase in de opmars naar Rotterdam
Gezin met drie gehandicapte kinderen de dupe
CDA bijeen
Buren tijdens hoorzitting over Stichting
Verwerken Tuinafval:
mmm
Brongers' trilogie voltooid
1
Kampioenen
der
prachtvinken
Drie gewonden
door botsing
Werkgroep
bemiddeling
RDM levert
banen op
Rotterdams Nieuwsblad
zaterdag
19 november 1983
Door PTT-acties
geen rijbewijs
Rotterdam De CDA-kamer-
kring Rotterdam houdt op
vrijdag 25 november een open
bare ledenbijeenkomst. De lei
der van de CDA-kamerfractie,
Bert de Vries, zal ondereer het
woord voeren. Bovendien zul
len nog enkele parlementa
riërs aanwezig zijn, met wie in
afzonderlijke praathoeken ge
discussieerd kan worden. De
bijeenkomst wordt gehouden
in de Clauszaal van restaurant
Engels en begint om 20 uur.
Hoek van Holland De buren van het tuinafvalverwerkingsbedrijf in Hoek
van Holland zijn bang voor bodemverontreiniging. Dat bleek tijdens de hoor
zitting, die was belegd door het dagelijks bestuur van de Hoekse deelgemeente-
raad. Bovendien toonden de buren weinig vertrouwen in de Stichting Verwer
ken Tuinafval Westland.
SpijkenisseDe inmiddels twee weken durende
stakingsactie bij de PTT heeft de familie Simons in
Spijkenisse in een lastig parket gebracht. Ergens in
die enorme berg poststukken die niet wordt ver
werkt, liggen namelijk de aanvraagformulieren die
de heer Simons nodig heeft om zijn rijbewijs te la
ten verlengen. Het CBR heeft de benodigde genees
kundige verklaring afgegeven en alle papieren op
de post gedaan. En daar liggen ze nog steeds.
Zonder die bescheiden kan men met de twee gehandicapte
de heer Simons onmogelijk
de geldigheid van z'n rijbe
wijs door de Provinciale
Griffie laten verlengen. Wat
betekent dat hij nu niet mag
autorijden, aangezien z'n
oude rijbewijs enkele weken
terug is verlopen, Voor de
familie Simons is dat zeer
pijnlijk.
,Het gezin telt namelijk drie
geestelijk gehandicapte kinde
ren. Ank (18 jaar) en Trudy
(11) wonen nog thuis. De 16-ja-
rige zoon Henny die ook nog
eens een lichamelijk handicap
heeft, wordt in Hernesseroord
in Middelharnis verzorgd.
Ritjes
De auto die de familie bezit, is
eigenlijk alleen voor de kinde
ren aangeschaft, vertelt de
heer Simons: „Voor m'n werk
heb ik 'm niet nodig. Hij wordt
voornamelijk gebruikt om met
het hele gezin naar Henny in
Middelharnis te rijden. Die
knul is gek op autorijden, en
dan rijden we daar met z'n al
len Flakkee in de rondte."
Eenmaal per week staat die rit
op het programma. Daarnaast
rijdt de heer Simons eenmaal
per week andere geestelijke
gehandicapten naar hun we
kelijkse zwemuurtje. Om met
het openbaar vervoer ai te rei
zen naar Middelharnis is teza-
dochters haast ondoenlijk.
Reistijd plus nog een stevig
eind te voet kosten zeker twee
uur.
De heer Simons heeft onder
meer de AbvaKavo en de
PTT'ers benaderd in een po
ging om alsnog z'n papieren in
bezit te krijgen: „Iedereen had
begrip voor mijn probleem,
maar niemand kon me echter
helpen," Wettelijk gezien mag
de heer Simons dus niet auto-
door Ton van der Vliet
rijden: „Maar dat kunnen we
Henny toch niet uitleggen?"
Vandaar dat het gezin toch in
de auto stapt om dan maar
2onder geldig rijbewijs de uit
huizige zoon met het voor hem
zo belangrijke bezoek te ver
rassen.
Begrip
Volgens de heer Van Aken
van de politie in Spijkenisse
behoeft de heer Simons niet
per se bekeurd te worden als
hij met een ongeldig rijbewijs
wordt 'betrapt': „Ik kan me
voorstellen dat voor een der
gelijk geval begrip wordt op
gebracht, zeker als bij de be
trokken instanties is nagetrok
ken dat de persoon in kwestie
door overmacht zonder geldig
rijbewijs zit."
Ofschoon de clausules per
maatschappij inleverbaar ver
schillen, is het in het algemeen
wel zc dat de meeste verzeke-
rings-maatschappijen tot
twaalf maanden na de datum
waarop het rijbewijs is verlo
pen eventuele schade nog
steeds dekken, aldus een
woordvoerder van Bassant
Verzekeringen in Rotterdam.
Zo'n verlopen rijbewijs kan
trouwens ook nog andere na
delige effecten hebben. Toen
de heer Simons onlangs bij een
PTT-filiaal in Spijkenisse een
cheque wilde verzilveren, ging
dat feest niet door: „Het spijt
me, maar ik kan u niet uitbe
talen", kreeg hij vanachter het
De" PTT-actle dupeert de
heer Simons en zijn gezin
met drie geestelijk gehandi
capte kinderen.
loket te horen: „...want uw rij
bewijs is verlopen..."
„De ondergrond voor com-
posthopen moet bestaan uit
verhard zand met een laag
polyethyleen. Een lachertje.
Polyethyleen verliest na
twee jaar haar bindende
kracht en wordt waterdoor-
latend", zei N.J. van Heijst
uit Voorburg, die grond be2it
naast het terrein van het tui-
nafvalverwerkingsbedrijf.
Van Heijst vreest vervuiling
van het oppervlaktewater,
stankoverlast en ongedierte.
Hij vroeg zich af of het ver
werken van afval niet een
zaak is van de centrale over
heid in plaats van een parti
culiere stichting of lagere
overheden. Verder wilde hij
weten wat de Stichting gaat
doen met het eindprodukt
(de compost) dat volgens
hem chemisch is verontrei
nigd. Hij relateerde in dit
verband aan onder meer het
Uniser-schandaal.
Potgrondbedrijf Knijnenburg
houdt vol dat een potgrond-
bedrijf niet naast een afval
verwerkingsbedrijf kan ge
dijen. Knijnenburg stelde
verder dat hij geen vertrou
wen heeft in de werkwijze
van de stichting omdat vol
gens hem al verschillende
malen illegaal is begonnen
met werkzaamheden zonder
dat daarvoor nog een hinder
wetvergunning was ver
leend.
Een derde grondeigenaar,
J.de Waal, ziet veel overlast
op zich afkomen door te veel
vrachtverkeer langs wonin
gen en bedrijven. H.Uitter-
hoeve van de stichting, die
volgend jaar al wil gaan
draaien, stelde, daar tegen
over dat uit rapporten van
TNO en Heidemaatschappij
blijkt dat geen hinder noen
vervuiling zal ontstaan voor
Met een uiterst gedisciplineerd volgehouden precisie heeft de in Rotterdam
geboren luitenant-kolonel E.H. Brongers (54) zijn trilogie 'Opmars naar Rot
terdam' voltooid. Met als ondertitel 'De laatste fase' verscheen het derde deel
onlangs bij de Uitgeverij Hollandia BV in Baarn,
Evenals in de beide voor
gaande delen ('De lucht
landing' en 'Van Maas tot
Moerdijk') volgt de auteur
de gebeurtenissen als het
ware van minuut tot mi
nuut. Aan het werk ligt
dan ook een indrukwek
kende bronnenstudie ten
grondslag alsmede een op
merkelijke kennis van lo
kale situaties.
Brongers, nu docent strate
gie en militaire geschiede
nis aan de KMA in Breda,
is al jarenlang geobsedeerd
door de vijf oorlogsdagen
in de meimaand van 1940
en die betrokkenheid vond
al eerder 2ijn weerslag in
een aantal publikaties, zo
wel in boekvorm als in
tijdschriftartikelen. In
april '83 werd hij voor zijn
werk onderscheiden met
de Prins Mauritsmedai 11e.
In het eerste deel van 'Op
mars naar Rotterdam' be
schrijft hij de geschiedenis
van de luchtlandingen tus
sen Moerdjk en Rotterdam
tot aan het moment waar
op Duitse tanks contact
maakten met de parachu
tisten bij Moerdijk. In het
tweede deel laat Brongers
zien hoe dit mogelijk werd;
het is het relaas van de
strijd aan de Maas in Lim
burg, in de Peel en van het
omstreden opereren van de
Franse bondgenoten.
Slotfase
Het derde deel omvat de
slotfase van de strijd op de
vierde en vijfde oorlogsdag
met als bitter sluitstuk het
bombardement op Rotter
dam. Daarop volgde de ca
pitulatie van Nederland.
In 'De laatste fase' staan de
gebeurtenissen in Dor
drecht en Rotterdam cen
traal. In een introductie tot
dit boek constateert Bron
gers: „In de eerstgenoemde
stad speelden zich dramati
sche tonelen af tijdens
straatgevechten van solda
ten tegen tanks. Het gebeu
ren in Rotterdam heeft die
gevechten overschaduwd
en ten onrechte min of
meer in de vergetelheid
gedrukt."
Hij stelt vast dat de in Dor
drecht geleden Duitse
tankverliezen mede aanlei
ding zijn geweest tot het
bombardement op Rotter
dam.
Mussen
Vrij uitvoerig schenkt de
schrijver aandacht aan de
omstreden rol van de luite
nant-kolonel Mussert,
broer van NSB-leider An
ton Mussert en in de mei
dagen van '40 kantonne-
memscommandant in Dor
drecht Over de Neder
landse aanval in Dordrecht
schrijft hij onder meer: „In
de binnenstad bleef een
rommelige, onrustige sfeer
heersen. De meesten
meenden dat de oorzaak
door Gijs van Barneveld
gezocht moest worden in
de door hen van verraad
verdachte kanton nemen ts-
commandant. luitenant-ko
lonel Mussert. Diens pas
sieve houding, zijn vaak
zonderlinge gedrag en zijn
soms voor eigen troepen
schadelijke orders, gaven
voedsel aan dit wantrou
wen."
Dit wantrouwen zal zich in
de middag van de veer
tiende mei ontladen in een
voor Mussert dodelijke
schietpartij in zijn sinds
kort betrokken, nieuwe
commandopost in Slie-
drecht.
Brongers verstaat uitne
mend de kunst om data en
feiten te brengen tegen een
diep-menselijke achter
grond en daarnaast als het
ware en passant conclusies
te .rekken. Zo constateert
hij op pagina 81: „Op het
moment dat in Den Haag
we;d onderkend dat een
Duitse pantserdivisie via
-.'e bruggen bij Moerdijk en
Dordrecht dreigde op te
rukker», was Rotterdam
een sleutelpunt in onze
verdediging geworden.
Daar immers lag de enige
en laatste rivierhindernis
die de vijand misschien
nog kon beletten om naar
het hart van Holland door
te stoten".
Feiten
Voortdurend duwt de
schrijver de lezer met de
neus op de feiten. Over de
benarde situatie op het
Noordereiland onder meer,
„De toestand van de bevol
king op het Noordereiland
was ondertussen steeds
slechter geworden. Hoewel
dat zonder bezwaar moge
lijk was geweest, bleven de
Duitsers weigeren ze naar
het veiliger Rotterdam-
Zuid te laten vertrekken.
Kennelijk moesten de be
woners hun gijzelaarsrol
blijven vervullen. Alleen
de overgave van Rotter
dam, zo kregen ze vaak te
horen, zou een einde aan
hun lijden kunnen maken-
".(Pagina's 96 en 97). Met
de aanduiding „gijzelaars-
rol" geeft Brongers in één
woord trefzeker weer wat
er aan de hand was. Wan
neer hij vervolgens de rol
van de „boodschappers"
kapelaan Commandeur en
Johan van der Mast
schetst, maakt hij ook zon
der schroom dankbaar ge
bruik van een stukje ge
dramatiseerde tekst uit
Aad Wagenaar's boek 'Rot
terdam mei '40' om het
menselijk aspect nog eens
extra te accentueren.
Zorgvuldig preludeert de
auteur op de bittere slotfa
se, het bombardement. Op
pagina 100 beschrijft hij de
„koortsachtige activiteit"
aan Duitse zijde en hij stelt
dan vast: „De gedachte aan
een luchtbombardement
schijnt toen te zijn ont
staan", waarna hij de door
Hermann Göt2el als bio
graaf van generaal Student
opgetekende visie van de
generaal op het gebruik
van bommenwerpers weer
geeft.
^Belastend'
Voorts schenkt Brongers
uitvoerig aandacht aan wat
de Duitse historicus Hans-
Luitenant-kolonel E.H. Brongers ...de laatste fase..
Foto Ben Blumörs
Adolf Jacobsen publiceerde
over het bombardement
met betrekking tot de rol
van generaal Von Küchler.
„Zeer belastend" voor de
Duitsers noemt de auteur
de tekst van het door Von
Kuchler over de radio ge
geven bevel, luidend: „Te
genstand in Rotterdam
dient met alle middelen te
worden gebroken. Zo no
dig moet met vernietiging
van de stad worden ge
dreigd en moet die worden
uitgevoerd". (Pagina's 104
en 105).
Brongers: „Anders dan het
door Student beoogde bom
bardement (een precisie-
aanval met Stuka-duik-
bommenwerpers) was uit
voering van de „vernieti
ging" van de stad geheel in
strijd met de geldende oor-
logsregels, Het plan mag
dan ook zonder meer als
misdadig worden bestem
peld."
Coring
In dit laatste deel van 'Op
mars naar Rotterdam' gaat
Brongers uitvoerig in op de
„schuldvraag" in verband
met het bombardement. Op
pagina 237 stelt hij vast:
„Niet bij het 39e Leger
korps (van Generalleut-
nant Rudolf Schmidt),
maar op een hoger en meer
door politiek beïnvloed mi
lieu vinden we ds schuldi
gen van het bombarde
ment op Rotterdam."
De Nederlandse tegenstand
was sterker gebleken dan
Hitler had verwacht en
daar moest „om zowel poli
tieke als militaire redenen"
snel een einde aan komen,
Brongers: „In overeen
stemming met Hitiers wen
sen drongen de opperbe
velhebber en de chef-staf
van het leger (Von Brau-
chitsch en Halder) even
eens op spoed aan. Het
werd overgenomen door de
bevelhebbers van Leger-
groep-B (Von Bock) en het
18e Leger (Von Küchler).
Tot de uitvoerders behoor
den in de eerste plaats de
luchtmacht van maar
schalk Goring."
Sleutelfiguren in deze zaak
noemt Brongers Göring en
de bevelhebber - van de 2e
Luchtvloot, generaal Kes-
selring. Zij besloten „hoe"
het bombardement zou
worden uitgevoerd. Bron
gers, cynisch: „Het ant
woord op de vraag: Hoe,
gaf de uitvoering duidelijk
te zien." Op pagina 241
constateert de auteur: „Gö
ring wilde zijn bombarde
ment en vond in Kessel-
ring 2ijn medewerk""
Door een niets o1**"-
terreuraanval op
gerbe vol king kon hij
dringend gewenste
van de strijd op radicale
wijze, onder groot machts
vertoon en met de meeste
spoed forceren."
'Opmars naar Rotterdam'
is een knap stuk geschied
schrijving. Brongers weet
koel te registreren, maar
door het inlassen van per
soonlijke ervaringen van
betrokkenen, komt ook het
menselijk aspect ruim
schoots uit zijn diepgaande
navorsingen naar voren.
de omgeving. De initiatiefne
mers, dat zijn alle Westland -
se gemeenten plus de veilin
gen, garanderen volgend
Uitterhoeve een goede af
voer van afvalwater naar de
rioolzuivering in Hoek van
Holland.
Rotterdam Van 25 tot
28 november wordt in de
Rivièrahal het Rotterdams
kampioenschap prachtvin
ken gehouden. Vogelvere
nigingen uit de Maasstad
en omgeving zullen onge
veer duizend van zulke
vogels inzenden.
Het is een onderdeel van
de prachtvinkententoon-
stelling, welke van vrijdag
25 november tot 4 januari
in Diergaarde Blijdorp
wordt gehouden.
Rotterdam Door een fronta
le botsing tussen twee perso
nenauto's op de Prins Willem
Alexanderlaan zijn drie Capel-
lenaren gewond. De bestuur
ster van een van de auto's, de
42-jarige L.G. Markies, liep
zwaar letsel op aan de borst.
Alle gewonden zijn naar het
Dijkzigtziekenhuis gebracht.
Rotterdam Na de
massa-ontslagen bij de
Rotterdamse Droogdok
Maatschappij hebben 158
ex-werknemers via be
middeling van perso
neelszaken weer ander
werk gevonden.
Naast de stichting Werkme-
taal Rijnmond, die door tijde
lijk werk ex-RDM'ers naar
vaste banen wil loodsen, is er
onlangs een werkgroep be
middeling personeel RDM
Heyplaat opgericht. Deze
werkgroep is erop gericht de
ontslagen werknemers aan
een vaste baan te helpen.
„Het loopt vooralsnog moei
zaam", weet Evert van der
Schee van de werkgroep be
middeling te vertellen.
„Sinds de oprichting zijn er
tien mensen geplaatst en er
loopt nog een aantal contac
ten.."
De werkgroep heeft een bro
chure, waarin mensen met
kaderfuncties worden opge
somd, gestuurd naar onge
veer vierhonderdvijftig be
drijven. Het gaat om techni
sche, administratieve en toe
zichthoudende functies, maar
volgens Van der Schee kun
nen bedrijven ook vragen
naar ijzerwerkers, branders,
lassers, plaatwerkers, koper
slagers en chauffeurs.
„In dat boekje hebben we de
opleidingen van de kader
functies genoteerd. Voor an
dere vakgroepen als ijzer
werkers en zo is dat niet zo
nodig. Onze ervaring is ech
ter dat veel bedrijven ook
naar deze beroepsgroepen
vragen."
Op de brochure hebben vij£-
envijftig bedrijven gerea
geerd en daaruit zijn tien ba
nen voortgekomen. Bij de
werkgroep zijn duizend ex-
RDM'ers ingeschreven. De
"noties van de bedrijven,
.ndt Van der Schee nog mi
nimaal. „Er zijn dagen dat er
niemand belt. We zijn nu be
zig om bedrijven op te bellen
om ze cp het hart te drukken
dat wanneer er vacatures
zijn, ze bij ons kunnen aan
kloppen."
De werkgroep richt zich op
permanent werk maar in
sommige gevallen kan er een
uitzondering worden ge
maakt. Van der Schee: „We
zijn nu bezig met een bedrijf
dat volgend jaar voor hon|
derdvijftig mensen werk
heeft voor een periode van
drie jaar. Dat zullen we niet
afketsen."
