21
'Ménig vakbondsbons doof voor werknemer'
Een kwestie van
'ven piepen
blip
LaatSchiemond
geen
Rijnmond worden
Spijkenisse: Er is
geen geld voor een
schadevergoeding
2%
Exploitant zwembad wint na proces van 16 jaar
Stoomdag
in
Rotterdam
Vertrekkende Walravens:
T ien j aar V ereniging
Gehandicaptenorganisaties Rotterdam
Boycot voor i
lokaal gebruik|
Jazz- en
tapdans
in Luxor
Duitse LOKAGENTEN
ACTIEF IN NEDERLAND
Rotterdam - De Stoomstich-
tingNedecland organiseert za
terdag 19 oktober een stoom
dag op het Museum Stoom De
pot in de Spaanse Polder in
Rotterdam. Van tien uur 's
ochtends tot vijf uur 's mid
dags kan het publiek tussen
het Gïesenplein en het Marco-
niplein op de voetplaat in het
machinistenhuis meerijden.
Een stoomloc met een gewicht
van ruim 100.000 kilo en een
uit 1914 stammende vuurloze
locomotief, die beide na jaren
lang sleutelen rijvaardig zijn
gemaakt, rijden op het een ki
lometer lange traject
In', de stoomlocomotieven-
loods is een informatiemarkt
met stands van trein-, hobby-
en stoomclubs. Tevens zal er
een grote modelspoorbaan op
gesteld staan.
Vérder zijn er films te zien en
worden op een kolengestookt
fornuis in een heus Wagon-
Lltsrijtuig hapjes bereid.
Dé'stoomdag duurt zaterdag
van 10.00 tot 17.00 uur.
Rotterdams Nieuwsblad
zaterdag
12 oktober 1985
Rotterdam Niet alleen di
recties, ook mening vak
bondsbestuurder onder
schat de kennis, die werkne
mers over hun bedrijf heb
ben. Dit Is de stellige over
tuiging van Henk Walra
vens, bestuurder bij de In
dustriebond FNV en die na
vijf jaar Rotterdam zijn
standplaats verruilt voor
Eindhoven.
Walravens: „Van al die reorga
nisaties de afgelopen jaren heb
ik geleerd dat mensen haarfijn
wisten aan te geven, waar het
fout was gegaan. Maar helaas,
ze waren vaak als een roepen
de in de woestijn".
door Nico de Vries
Dat juist deze constatering uit
de mond van Walravens valt
op te tekenen is niet vreemd.
Hij houdt er immers een volko
men eigen stijl op na. Het type
vabondsbons met de keiharde
kreten, ts Walravens zeker
niet. Eerder is hij de man die op
zoek is naar achtergronden,
feiten en diepere oorzaken.
En omdat twee meer weten
dan één, is Walravens altijd op
zoek naar mensen die wat we
ten. „Waarom niet Hooglera
ren, wetenschappers, die heb
ben wat te vertellen. Daar heb
ben werknemers wat aan. En
omgekeerd ook, de werkne
mers weten hoe de praktijk in
elkaar zit Dat is een unieke
wisselwerking, waar je gebruik
van moet maken", zegt hij.
Dat een dergelijke aanpak suc
cesvol is, bleek in de electro-
technische branche. Daar
bracht Walravens kaderleden
van verechillende pluimage
bijeen en liet hen samen met
een deskundige de branche
doorgelichten. Er kwamen
rapporten, en er rolden ideeën
en oplossingen uit de bus. En
voorkwam men dat er onnodi
ge ontslagen viel bij de vele re-
organistaies in deze industrie
tak.
Een aanpak ook, dat eerder
neigt naar meedenken met de
directie dan het zoeken van
conflicten. Maar die betrok
kenheid van de werknemers is
uiteindelijk het belang van de
vakbond, 2egt Walravens.
„Het is toch de man op de
werkvloer, die de vakbewe
ging maakt of breekt Vak
bondskracht komt niet van de
betaalde bestuurders af. Ik kan
moeilijk in m'n uppie voor de
poort staan, en roep 'Hier heb je
de bond'. De werkelijke kracht
ligt in het bedrijf".
En daarom moeten vakbonds
bestuurders goed nota nemen
van de opmerkingen van
werknemers, en er voor zorgen
dat de ontbrekende kennis al-
nog en tijdig binnen komt
meent hij.
Maar ook de ondernemer, ver
volgt Walravens, is juist gebaat
bij die meedenkende werkne
mers. „Wil je je kansen op de
markt optimaal benutten dan
heb je daarvoor de hele organi
satie nodig en niet alleen de di
recteur met zijn staf....".
Henk Walravens ....'Hoogfe-
raren, wetenschappers, die S
hebben de werknemers wat
te vertellen. En omgekeerd'.
Obstakels voor gehandicapten worden steeds vaker weggenomen. Zodat veel openbare
gebouwen toegankelijk zijn voor gehandicapten.
Vervolg van pag. 19
Rotterdam Het voorval is
écht gebeurd: een architect die
- vol trots een zojuist gereedge
komen aangepaste woning
voor gehandicapten toont. Aan
alles is gedacht. En de bewon
derend door de kamers rond
kijkende genodigden vallen
van de ene verbazing in de an
dere. Dit is de ideale woning.
Enkele dagen later betrekken
de nieuwe bewoners het huis.
Prompt rinkelt in het kantoor
van de Vereniging Gehandi
captenorganisaties Rotterdam
aan het Hang 19 de telefoon:
„Met de nieuwe bewoners...
Weet u wat wij nou zo vreemd
vinden, waarom er voor de
nooduitgang een drempel zit..,"
„Laat nou niemand dat hebben
opgemerkt", zegt Guido Rijnja,
voorlichter van de VGR over
het voorval. „Maar het verdui
delijkt wél dat ons werk nog
lang niet is afgerond..."
Tien jaar al behartigt de VGR
de belangen van de gahendi-
capten in Rotterdam. Het ont
staan van de vereniging gaat
echter verder terug, naar 1971,
het jaar waarin de toenmalige
wethouder van sociale zaken,
de heer G.Z. de Vos, besloot lijn
te gaan brengen in de onsa
menhangende structuur van
het werk voor de gehandicap
ten in Rotterdam.
Het duurde drie jaar, toen lag
er een lijvig rapport op tafel,
dat aantoonde dat coördinatie
van het gehandicaptenwerk
dringend noodzakelijk was ge
worden, De gemeente Rotter
dam kreeg het dwingende ad
vies een vereniging op te rich
ten, die de beschikking moest
krijgen over 'een centraal bu
reau. Die vereniging kwam er
in 1975, compleet mot dat ge
wenste bureau en volledig ge
subsidieerd door de gemeente.
Belangrijk voor de nieuw opge
richte VGR werd ook het jaar
1982, aansluitend op het inter
nationale jaar voor gehandi
capten. „Er kwamen steeds
meer signalen vanuit de sa
menleving", verduidelijkt Gui
do Rijnja. „Steeds vaker ook
bereikten ons vragen als: we
gaan een kerk bouwen, of een
school, hoe gaat dat met die
aanpassingen..? Zo werd de
VGR sleeds meer een belan-
genclub, die ging meedoen in
overlegsituaties met de ge
meente. We kregen steeds na
drukkelijker te maken met uit
eenlopende zaken als rechten,
regelingen, procedures, docu
mentatie, maar ook bestratin
gen, voorzieningen bij bushal
tes, noem maar op. Ai die orga
nisaties, die zich daarmee be
zighielden, werden onderge
bracht in secties, waardoor er
een belangenbehartiging ont
stond naar de beleidssectoren
toe."
Ziet het er op papier, nu tien
jaar later, allemaal voortreffe
lijk uit, de praktijk bewijst bij
na dagelijks dat er steeds weer
obstakels opdoemen. „Je komt
nog steeds heel moeilijk ergens
binnen", verklaart Rijnja.
„Steeds weer zijn wij het die ac
tie moeten ondernemen. Iets
wat eigenlijk vanzelfsprekend
lijkt, is het, zelfs in 1985, echter
nog steeds niet."
De voorlichter van de VGR
wijst in dit verband op een ter
gelegenheid van het tienjarig
bestaan van de VGR gepubli
ceerd interview met wethou
der WJ. van der Have (volks
gezondheid en sociale zaken),
die daarin zegt, dat het beleid
in het stadhuis goed is zolang er
niet 'gepiept* wordt. „Met an
dere woorden: als wij iets wil
len, moeten we piepen", zegt
Guido Rijnja, „terwijl je nu toch
wel zou mogen veronderstellen
dat alles al op papier staag dat
je maar een la van een bureau
hoeft open te trekken om te
000
weten wat er bij het bouwen of
aanleggen van straten voor
aanpassingen nodig zijn. Maar
helaas, zo werkt het nog steeds
niet,"
Mentaliteit
„De grootste zorg van de VGR
gaat dan ook uit naar het ver
anderen van de mentaliteit,
„Onlangs vertelde een collega
van me, dat hij in zijn rolstoel
zo'n zestien handelingen moet
verrichten om de Coolsingel
over te steken. Zo op het oog
ziet het er daar allemaal wel
mooi uit, maar men zal met dit
soort zaken rekening moeten
gaan houden. Niet pas nadat
men er op is gewezen, maar
omdat men écht toegankelijk is
gaan denken en doen."
Guida Rijnja noemt nóg een
voorbeeld van toegankelijk
denken: „Men zegt wel eens
dat er vaak aangepaste wonin
gen leegstaan. Dat klopt, maar
die zijn dan wel in de buitenge
bieden. Natuurlijk zal zo'n aan
gepaste woning, voor een ge
handicapte of iemand die ou
der wordt, een oplossing zijn.
Men vergeet echter dat men in
zo'n buitengebied onmiddellijk
geïsoleerd zit. Men mist er de
bereikbaarheid van de binnen
stad."
„Toegankelijk denken is méér
dan het plaatsen van hier en
daar een ribbeltegel, het is een
kwestie van mentaliteit Dat
verdringingsproces vermoe
delijk ontstaan uit een gevoel
van angst voor alles wat met
gehandicapten te maken heeft
zullen wij moeten aanpak
ken." Daarom ook zal de Vere
niging Gehandicaptenorgani
saties Rotterdam, om te spre
ken in de woorden van wet
houder V an der Have, blijven
'piepen'.Net zolang tot de sa
menleving eindelijk toeganke
lijk is gaan denken en doen...
Spijkenisse De gemeen
te Spijkenisse ziet geen
kans om de zwembad-ex
ploitant Lucas Pesïe dit
jaar een door de rechter
toegekende schadevergoe
ding van ruim 160.000 gul
den uit te betalen. Het pot
je onverzïen van de ge
meente is op, zodat het
geld gevonden moet wor
den op de begroting voor
volgend jaar. Het geraam
de tekort van Spijkenisse
beloopt inmiddels ruim
twee miljoen gulden.
Het proces dat Spijkenisse te
gen de zwembad-exploitant
voerde, heeft zestien jaar ge
duurd. Een arbitrage-com
missie, die in 1978 door de
rechter werd ingesteld, ver
oordeelde de gemeente tot
het betalen van de schade
vergoeding en de arbitrage-
kosten ter hoogte van onge
veer 7.600 gulden. Tegen de
beslissing is geen beroep mo
gelijk.
In 1962 sloot Pesie met Spij
kenisse een overeenkomst,
waarin de exploitatie van het
openluchtzwembad Hoog
werf was geregeld. Het con
tract bevatte eveneens een
passage dat Pesie een optie
had op eventueel nieuw te
bouwen zwembaden. Toen er
in 1969 een overdekt instruc-
tiebad aan de Herman de
Gorterstraat gereed kwam,
nam de gemeente het echter
zelf in exploitatie terwijl ook
Pesie belangstelling had.
De gemeente nam die, omdat
het vond dat Pesie het
zwembad Hoogwerf niet
goed onderhield. Het zwem
bad werd op last van de
toenmalige burgemeester
P.J. Bliek zelfs tijdelijk ge
sloten, omdat de kwaliteit
van het zwemwater te slecht
was.
Desondanks deed Pesie zijn
recht op exploitatie van het
nieuwe zwembad gelden en
maakte hij de zaak bij de
rechter aanhangig. Een eer
ste arbitragecommissie werd
in 1978 op last van de rechter
door een tweede vervangen.
Die had liefst zes jaar nodig
voor haar oordeel.
De rondleiding. De genodigden bekijken aandachtig hoe wijzernaalden van snelheidsmeters wor
den gemaakt.
door Koos
de Gast
*f^
Het valt mee. Het standpunt?!
van burgemeester en wethouij
dors van Rotterdam over
eventuele eenzijdige boycot-*?
actie tegen Zuid-Afrika blijkCS
genuanceerder, dan uit here
vroegtijdig doorgesijpelde^
nieuws kon worden afgeleid?
Het college heeft zichzelf twee^f
voorwaarden opgelegd: minjs-J-
ter Van den Broek van Bui=*2
tenlandse Zaken moet er ook£*
wat in zien en de andere Euro-s?
pese havens moeten mee wtl-2;
Ien doen. 7*2
Wat Van den Broek vindt i$*4
bekend. Hij voelt niets vopf£i
een exclusieve éénlands actief
Het zal een gezamenlijk optre£a
den inet andere Europese lari-*j
den moeten worden. J
Wat Rotterdams voornaamst
concurrenten doen, laat zichiz
ook raden. Burgemeester*»
Bram Peper is eerlijk genoegd
om toe te geven, dat hij vdijQ'
Hamburg en Antwerpen geen^j
greintje support verwacht Z3
Wat beweegt het college ddiö
met een initiatief te komen,V
dat toch de wereldpers haalt»-
Waarom treed je met zo'n ide^
in de publiciteit, als je van tej-
voren zo goed als zeker wce£u
dat het in deze vorm toch niet^
wordt uitgevoerd. WaaronvtJ
trotseer je het bedrijfsleven int!
de Rotterdamse haven, dat-^
niet gediend is met een actie,£2
waarin Rotterdam voorals-3%
nog alleen staat. Waarom ze.£2
je een goede relatie met dat lje£jl
drijfsleven op het spel?
Laat eert één ding duidelijk*-*
zijn: de rassendiscriminatie ïnE?
Zuid-Afrika is een verwerpe
lijk, mensonterend systeem..
Elke actie, die daaraan eëni
einde kan maken, verdient tinn*
voorwaardelijk steun. Mèdj
moet ook laten meetellen, dhr*
de zwarte leiders steeds st«£i 1
ker op een boycot aandringeff£
Rotterdam - Een groep dansers,
verenigd in de in Amsterdam ge
vestigde stichting Theatre Dance
Workshop, presenteert woensdag
een demonstratieproject over
azz- en tapdans. Dat gebeurt in
iet Luxortheater.
De dansers laten onder meer zien
hoe theatertechnieken zijn opge
bouwd en wat er allemaal bij
komt kijken om het lichaam vol
ledig te beheersen.
Er is één voorstelling: woensdag
middag om 14.30 uur. De dansde-
monstratie is toegankelijk voor
vijf gulden.
Schiedam Niet voor niets
kwam juist Rijnmond-voor
zitter André van der Louw
gistermiddag naar Schiedam
om het nieuwe pand van de be-
drijfsgemeenschap Schie
mond te openen. Want een
aantal van de vierhonderd me
dewerkers van deze sociale
werkplaats houdt voor Rijn
mond immers het BIR bij, het
bedrijven instellingen regis
ter.
„En dus zit u net zo in spanning
over de toekomst van Rijnmond
als wij", sprak Van der Louw be
grijpend. „En die spannende tijd
is nog niet voorbij, want de slag
gaat door
Aan de Van Berckenrodestraat
heeft Schiemond een moderne,
goed geoutilleerde behuizing ge
kregen. Een ontwikkeling tegen
de draad in, 2ei Van der Louw:
„De sociale werkvoorziening
wordt ondergraven."
In het hele land staan zo'n 7000
mensen op wachtlijsten voor een
baan in zo'n bedrijf. Het aantal
arbeidsplaatsen wordt echter
door de rijksoverheid drastisch
beperkt en volgens het nationaal
overlegorgaan sociale werkvoor
ziening kon het aantal mensen op
een wachtlijst volgend jaar wel
eens oplopen tot 20.000. „Dat is
niet te pruimen", vond Van der
Louw.
Woordvoerder Kalisvaart van de
gezamenlijke directeuren van so
ciale werkplaatsen duidde op die
bezuinigingen toen hij de wens
uitsprak: „Laat Schiemond geen
Rijnmond worden,"
Dat niet alle medewerkers van
i
I
de bedrijfsgemeenschap op de
hoogte waren van Van der
Louws nieuwe functies bleek,
toen hij de officiële opening ging
verrichten. „Hé. die man ken ik",
riep er één. „Dat is Van der
Louw, dat is de burgemeester
van Rotterdam." Nadat die 'bur
gemeester' met een vorkheftruck
door de deur van het bedrijfs
pand was gereden kregen de ge
nodigden een rondleiding.
Advocaat in Dordtse zaak:
Utrecht De Utrechtse advocaat mr. P. Doedens wil dat de mi
nisters Korthalt Altes (justitie) en Van den Broek (buitenlandse
zaken) op korte termijn opening van zaken geven over een on
derzoek naar het optreden van Duitse lokagenten in ons land en
de rol die de Nederlandse justitie daarbij speelt. Als de ministers
niet snel met hun informatie voor de dag komen dan krijgen ze
een kort geding aan hun broek, zo heeft mr. Doedens de beide
bewindslieden in een brief laten weten.
Doedens wil snel duidelijkheid omdat twee van zijn cliënten, die
eind deze maand bij de Dordtse rechtbank voor moeten komen
wegens heroïnehandel, volgens hem het slachtoffer zijn gewor
den van Duitse agenten die op Nederlandse bodem handel in he
roine uitlokten.
De twee mannen werden in juli in Dordrecht betrapt bij het af
leveren van heroïne die bestemd was voor twee klanten met wie
via een Duitse tussenpersoon contact was gelegd.
Volgens Doedens is uit onderzoek gebleken dat de Duitse tus
senpersoon, die door de Duitse justitie wegens heroïnehandel ze
ven jaar cel had gekregen, tijdelijk was vrijgelaten om in ons
land als lokvogel te dienen. De twee kopers aan wie het spul
moest worden geleverd bleken twee Duitse politiemannen te
zijn, zo is volgens Doedens kantoorgenoot mr. P. Bovens inmid
dels onder meer uit verhoren door de Dordtse rechter-eommls-
saris gebleken.
De Utrechtse advocaat heeft tot nu toe niet kunnen achterhalen
welke rol de Nederlandse justitie precies heeft gespeeld. Daar
over zwijgen jusititie en politie tot nu toe als het graf, aldus Bo
vens.
Maar ook als je alles wilt doen?
om je afschuw van het Zuida-,
frïkaanse systeem te laten'
blijken, moet je wel je hoofd-
erbij houden. Er moet minr
maal enig uitzicht op succes1
zijn.
In een toelichting geeft burge
meester Peper al aan, dat hij
die kans klein acht. Wat koop
je dan voor een stukkie in de
internationale pers, dat niet
Zuid-Afrika treft, maar als
een boemerang in je eigen ha
ven terecht komt.
Het antwoord is simpel. Het
gebaar van het college is he-
doeld voor lokaal gebruik. In
de achterban van de PvdA is
één en andermaal op actie te
gen Zuid-Afrika aangedron
gen. In maart wordt een nieu
we gemeenteraad gekozen.
Voor het verstrijken van het
vierde jaar van deze zittings
periode moet worden getooncj,
dat het college de aansporin-.
:en van Het Gewest ernstig
ieeft genomen.
De burgemeester heeft ver-J
klaard, dat het een volstrekte'
uitzondering zal zijn, dat Rot-,
terdam zich met buitenlandse
politiek bemoeit. Maar intus-,
sen heeft de publicatie zijn'
werk gedaan en is SVZ-voor-.
zitter Jacques Schoufpur al'
hoog in de mast geklommeh
om te verklaren, dat zelfs een'
gerucht over een eventuele
boycot al lading kost ('In'
Hamburg en Antwerpen lezeft
ze de krantekoppen en gaan'
achter onze lading aan'). En
lading weg betekent banen
weg.
Nogmaals: een boycotactie
kan best een zinnige zaak zijn,
die veel steun verdient. Maar
verwerf dan eerst die steun.
Dan is het toch handiger eerSt
met minister Van den Broek
|- en de stadsbesturen van ande^
re buitenlandse havens 'te
gaan praten, voordat je er mtee'
naar buiten komt. Dan weet je
een beetje of je op 'meeligge,rs,
kunt rekenen. -,j.
De wijze, waarop het college
er nu mee naar buiten is geko
men, heeft alleen de functie tc
getuigen van de afkeer tegen
de rassenscheiding in Zuid-
Afrika. Dat kun je ook op am
dere manieren, die minder
schadelijk zijn voor de eigen;
belangen en werkgelegenheid.1
Burgemeester Peper erkent
daarbij tenminste nog de felle,
reactie van het bedrijfsleven
'zeer begrijpelijk te vinden'.
Wethouder Roel den Dunnen
(PvdA) blijkt in zo'n situatie
toch in de eerste plaats partij
man te blijven en daarna pas
wethouder voor de haven.
Hij is de afgelopen jaren dé
bestuurder geweest, die niets
heeft nagelaten om de bekoel
de relatie met het bedrijfje,
ven te herstellen. Hij is daai;
wonderwel in geslaagd en ge*
niet alom vertrouwen en,
waardering.
Door de reactie van Schoufour
als 'overdreven' te bagatellise
ren doet hij het herwonnen
aanzien afbreuk.