21 'Ménig vakbondsbons doof voor werknemer' Een kwestie van 'ven piepen blip LaatSchiemond geen Rijnmond worden Spijkenisse: Er is geen geld voor een schadevergoeding 2% Exploitant zwembad wint na proces van 16 jaar Stoomdag in Rotterdam Vertrekkende Walravens: T ien j aar V ereniging Gehandicaptenorganisaties Rotterdam Boycot voor i lokaal gebruik| Jazz- en tapdans in Luxor Duitse LOKAGENTEN ACTIEF IN NEDERLAND Rotterdam - De Stoomstich- tingNedecland organiseert za terdag 19 oktober een stoom dag op het Museum Stoom De pot in de Spaanse Polder in Rotterdam. Van tien uur 's ochtends tot vijf uur 's mid dags kan het publiek tussen het Gïesenplein en het Marco- niplein op de voetplaat in het machinistenhuis meerijden. Een stoomloc met een gewicht van ruim 100.000 kilo en een uit 1914 stammende vuurloze locomotief, die beide na jaren lang sleutelen rijvaardig zijn gemaakt, rijden op het een ki lometer lange traject In', de stoomlocomotieven- loods is een informatiemarkt met stands van trein-, hobby- en stoomclubs. Tevens zal er een grote modelspoorbaan op gesteld staan. Vérder zijn er films te zien en worden op een kolengestookt fornuis in een heus Wagon- Lltsrijtuig hapjes bereid. Dé'stoomdag duurt zaterdag van 10.00 tot 17.00 uur. Rotterdams Nieuwsblad zaterdag 12 oktober 1985 Rotterdam Niet alleen di recties, ook mening vak bondsbestuurder onder schat de kennis, die werkne mers over hun bedrijf heb ben. Dit Is de stellige over tuiging van Henk Walra vens, bestuurder bij de In dustriebond FNV en die na vijf jaar Rotterdam zijn standplaats verruilt voor Eindhoven. Walravens: „Van al die reorga nisaties de afgelopen jaren heb ik geleerd dat mensen haarfijn wisten aan te geven, waar het fout was gegaan. Maar helaas, ze waren vaak als een roepen de in de woestijn". door Nico de Vries Dat juist deze constatering uit de mond van Walravens valt op te tekenen is niet vreemd. Hij houdt er immers een volko men eigen stijl op na. Het type vabondsbons met de keiharde kreten, ts Walravens zeker niet. Eerder is hij de man die op zoek is naar achtergronden, feiten en diepere oorzaken. En omdat twee meer weten dan één, is Walravens altijd op zoek naar mensen die wat we ten. „Waarom niet Hooglera ren, wetenschappers, die heb ben wat te vertellen. Daar heb ben werknemers wat aan. En omgekeerd ook, de werkne mers weten hoe de praktijk in elkaar zit Dat is een unieke wisselwerking, waar je gebruik van moet maken", zegt hij. Dat een dergelijke aanpak suc cesvol is, bleek in de electro- technische branche. Daar bracht Walravens kaderleden van verechillende pluimage bijeen en liet hen samen met een deskundige de branche doorgelichten. Er kwamen rapporten, en er rolden ideeën en oplossingen uit de bus. En voorkwam men dat er onnodi ge ontslagen viel bij de vele re- organistaies in deze industrie tak. Een aanpak ook, dat eerder neigt naar meedenken met de directie dan het zoeken van conflicten. Maar die betrok kenheid van de werknemers is uiteindelijk het belang van de vakbond, 2egt Walravens. „Het is toch de man op de werkvloer, die de vakbewe ging maakt of breekt Vak bondskracht komt niet van de betaalde bestuurders af. Ik kan moeilijk in m'n uppie voor de poort staan, en roep 'Hier heb je de bond'. De werkelijke kracht ligt in het bedrijf". En daarom moeten vakbonds bestuurders goed nota nemen van de opmerkingen van werknemers, en er voor zorgen dat de ontbrekende kennis al- nog en tijdig binnen komt meent hij. Maar ook de ondernemer, ver volgt Walravens, is juist gebaat bij die meedenkende werkne mers. „Wil je je kansen op de markt optimaal benutten dan heb je daarvoor de hele organi satie nodig en niet alleen de di recteur met zijn staf....". Henk Walravens ....'Hoogfe- raren, wetenschappers, die S hebben de werknemers wat te vertellen. En omgekeerd'. Obstakels voor gehandicapten worden steeds vaker weggenomen. Zodat veel openbare gebouwen toegankelijk zijn voor gehandicapten. Vervolg van pag. 19 Rotterdam Het voorval is écht gebeurd: een architect die - vol trots een zojuist gereedge komen aangepaste woning voor gehandicapten toont. Aan alles is gedacht. En de bewon derend door de kamers rond kijkende genodigden vallen van de ene verbazing in de an dere. Dit is de ideale woning. Enkele dagen later betrekken de nieuwe bewoners het huis. Prompt rinkelt in het kantoor van de Vereniging Gehandi captenorganisaties Rotterdam aan het Hang 19 de telefoon: „Met de nieuwe bewoners... Weet u wat wij nou zo vreemd vinden, waarom er voor de nooduitgang een drempel zit..," „Laat nou niemand dat hebben opgemerkt", zegt Guido Rijnja, voorlichter van de VGR over het voorval. „Maar het verdui delijkt wél dat ons werk nog lang niet is afgerond..." Tien jaar al behartigt de VGR de belangen van de gahendi- capten in Rotterdam. Het ont staan van de vereniging gaat echter verder terug, naar 1971, het jaar waarin de toenmalige wethouder van sociale zaken, de heer G.Z. de Vos, besloot lijn te gaan brengen in de onsa menhangende structuur van het werk voor de gehandicap ten in Rotterdam. Het duurde drie jaar, toen lag er een lijvig rapport op tafel, dat aantoonde dat coördinatie van het gehandicaptenwerk dringend noodzakelijk was ge worden, De gemeente Rotter dam kreeg het dwingende ad vies een vereniging op te rich ten, die de beschikking moest krijgen over 'een centraal bu reau. Die vereniging kwam er in 1975, compleet mot dat ge wenste bureau en volledig ge subsidieerd door de gemeente. Belangrijk voor de nieuw opge richte VGR werd ook het jaar 1982, aansluitend op het inter nationale jaar voor gehandi capten. „Er kwamen steeds meer signalen vanuit de sa menleving", verduidelijkt Gui do Rijnja. „Steeds vaker ook bereikten ons vragen als: we gaan een kerk bouwen, of een school, hoe gaat dat met die aanpassingen..? Zo werd de VGR sleeds meer een belan- genclub, die ging meedoen in overlegsituaties met de ge meente. We kregen steeds na drukkelijker te maken met uit eenlopende zaken als rechten, regelingen, procedures, docu mentatie, maar ook bestratin gen, voorzieningen bij bushal tes, noem maar op. Ai die orga nisaties, die zich daarmee be zighielden, werden onderge bracht in secties, waardoor er een belangenbehartiging ont stond naar de beleidssectoren toe." Ziet het er op papier, nu tien jaar later, allemaal voortreffe lijk uit, de praktijk bewijst bij na dagelijks dat er steeds weer obstakels opdoemen. „Je komt nog steeds heel moeilijk ergens binnen", verklaart Rijnja. „Steeds weer zijn wij het die ac tie moeten ondernemen. Iets wat eigenlijk vanzelfsprekend lijkt, is het, zelfs in 1985, echter nog steeds niet." De voorlichter van de VGR wijst in dit verband op een ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van de VGR gepubli ceerd interview met wethou der WJ. van der Have (volks gezondheid en sociale zaken), die daarin zegt, dat het beleid in het stadhuis goed is zolang er niet 'gepiept* wordt. „Met an dere woorden: als wij iets wil len, moeten we piepen", zegt Guido Rijnja, „terwijl je nu toch wel zou mogen veronderstellen dat alles al op papier staag dat je maar een la van een bureau hoeft open te trekken om te 000 weten wat er bij het bouwen of aanleggen van straten voor aanpassingen nodig zijn. Maar helaas, zo werkt het nog steeds niet," Mentaliteit „De grootste zorg van de VGR gaat dan ook uit naar het ver anderen van de mentaliteit, „Onlangs vertelde een collega van me, dat hij in zijn rolstoel zo'n zestien handelingen moet verrichten om de Coolsingel over te steken. Zo op het oog ziet het er daar allemaal wel mooi uit, maar men zal met dit soort zaken rekening moeten gaan houden. Niet pas nadat men er op is gewezen, maar omdat men écht toegankelijk is gaan denken en doen." Guida Rijnja noemt nóg een voorbeeld van toegankelijk denken: „Men zegt wel eens dat er vaak aangepaste wonin gen leegstaan. Dat klopt, maar die zijn dan wel in de buitenge bieden. Natuurlijk zal zo'n aan gepaste woning, voor een ge handicapte of iemand die ou der wordt, een oplossing zijn. Men vergeet echter dat men in zo'n buitengebied onmiddellijk geïsoleerd zit. Men mist er de bereikbaarheid van de binnen stad." „Toegankelijk denken is méér dan het plaatsen van hier en daar een ribbeltegel, het is een kwestie van mentaliteit Dat verdringingsproces vermoe delijk ontstaan uit een gevoel van angst voor alles wat met gehandicapten te maken heeft zullen wij moeten aanpak ken." Daarom ook zal de Vere niging Gehandicaptenorgani saties Rotterdam, om te spre ken in de woorden van wet houder V an der Have, blijven 'piepen'.Net zolang tot de sa menleving eindelijk toeganke lijk is gaan denken en doen... Spijkenisse De gemeen te Spijkenisse ziet geen kans om de zwembad-ex ploitant Lucas Pesïe dit jaar een door de rechter toegekende schadevergoe ding van ruim 160.000 gul den uit te betalen. Het pot je onverzïen van de ge meente is op, zodat het geld gevonden moet wor den op de begroting voor volgend jaar. Het geraam de tekort van Spijkenisse beloopt inmiddels ruim twee miljoen gulden. Het proces dat Spijkenisse te gen de zwembad-exploitant voerde, heeft zestien jaar ge duurd. Een arbitrage-com missie, die in 1978 door de rechter werd ingesteld, ver oordeelde de gemeente tot het betalen van de schade vergoeding en de arbitrage- kosten ter hoogte van onge veer 7.600 gulden. Tegen de beslissing is geen beroep mo gelijk. In 1962 sloot Pesie met Spij kenisse een overeenkomst, waarin de exploitatie van het openluchtzwembad Hoog werf was geregeld. Het con tract bevatte eveneens een passage dat Pesie een optie had op eventueel nieuw te bouwen zwembaden. Toen er in 1969 een overdekt instruc- tiebad aan de Herman de Gorterstraat gereed kwam, nam de gemeente het echter zelf in exploitatie terwijl ook Pesie belangstelling had. De gemeente nam die, omdat het vond dat Pesie het zwembad Hoogwerf niet goed onderhield. Het zwem bad werd op last van de toenmalige burgemeester P.J. Bliek zelfs tijdelijk ge sloten, omdat de kwaliteit van het zwemwater te slecht was. Desondanks deed Pesie zijn recht op exploitatie van het nieuwe zwembad gelden en maakte hij de zaak bij de rechter aanhangig. Een eer ste arbitragecommissie werd in 1978 op last van de rechter door een tweede vervangen. Die had liefst zes jaar nodig voor haar oordeel. De rondleiding. De genodigden bekijken aandachtig hoe wijzernaalden van snelheidsmeters wor den gemaakt. door Koos de Gast *f^ Het valt mee. Het standpunt?! van burgemeester en wethouij dors van Rotterdam over eventuele eenzijdige boycot-*? actie tegen Zuid-Afrika blijkCS genuanceerder, dan uit here vroegtijdig doorgesijpelde^ nieuws kon worden afgeleid? Het college heeft zichzelf twee^f voorwaarden opgelegd: minjs-J- ter Van den Broek van Bui=*2 tenlandse Zaken moet er ook£* wat in zien en de andere Euro-s? pese havens moeten mee wtl-2; Ien doen. 7*2 Wat Van den Broek vindt i$*4 bekend. Hij voelt niets vopf£i een exclusieve éénlands actief Het zal een gezamenlijk optre£a den inet andere Europese lari-*j den moeten worden. J Wat Rotterdams voornaamst concurrenten doen, laat zichiz ook raden. Burgemeester*» Bram Peper is eerlijk genoegd om toe te geven, dat hij vdijQ' Hamburg en Antwerpen geen^j greintje support verwacht Z3 Wat beweegt het college ddiö met een initiatief te komen,V dat toch de wereldpers haalt»- Waarom treed je met zo'n ide^ in de publiciteit, als je van tej- voren zo goed als zeker wce£u dat het in deze vorm toch niet^ wordt uitgevoerd. WaaronvtJ trotseer je het bedrijfsleven int! de Rotterdamse haven, dat-^ niet gediend is met een actie,£2 waarin Rotterdam voorals-3% nog alleen staat. Waarom ze.£2 je een goede relatie met dat lje£jl drijfsleven op het spel? Laat eert één ding duidelijk*-* zijn: de rassendiscriminatie ïnE? Zuid-Afrika is een verwerpe lijk, mensonterend systeem.. Elke actie, die daaraan eëni einde kan maken, verdient tinn* voorwaardelijk steun. Mèdj moet ook laten meetellen, dhr* de zwarte leiders steeds st«£i 1 ker op een boycot aandringeff£ Rotterdam - Een groep dansers, verenigd in de in Amsterdam ge vestigde stichting Theatre Dance Workshop, presenteert woensdag een demonstratieproject over azz- en tapdans. Dat gebeurt in iet Luxortheater. De dansers laten onder meer zien hoe theatertechnieken zijn opge bouwd en wat er allemaal bij komt kijken om het lichaam vol ledig te beheersen. Er is één voorstelling: woensdag middag om 14.30 uur. De dansde- monstratie is toegankelijk voor vijf gulden. Schiedam Niet voor niets kwam juist Rijnmond-voor zitter André van der Louw gistermiddag naar Schiedam om het nieuwe pand van de be- drijfsgemeenschap Schie mond te openen. Want een aantal van de vierhonderd me dewerkers van deze sociale werkplaats houdt voor Rijn mond immers het BIR bij, het bedrijven instellingen regis ter. „En dus zit u net zo in spanning over de toekomst van Rijnmond als wij", sprak Van der Louw be grijpend. „En die spannende tijd is nog niet voorbij, want de slag gaat door Aan de Van Berckenrodestraat heeft Schiemond een moderne, goed geoutilleerde behuizing ge kregen. Een ontwikkeling tegen de draad in, 2ei Van der Louw: „De sociale werkvoorziening wordt ondergraven." In het hele land staan zo'n 7000 mensen op wachtlijsten voor een baan in zo'n bedrijf. Het aantal arbeidsplaatsen wordt echter door de rijksoverheid drastisch beperkt en volgens het nationaal overlegorgaan sociale werkvoor ziening kon het aantal mensen op een wachtlijst volgend jaar wel eens oplopen tot 20.000. „Dat is niet te pruimen", vond Van der Louw. Woordvoerder Kalisvaart van de gezamenlijke directeuren van so ciale werkplaatsen duidde op die bezuinigingen toen hij de wens uitsprak: „Laat Schiemond geen Rijnmond worden," Dat niet alle medewerkers van i I de bedrijfsgemeenschap op de hoogte waren van Van der Louws nieuwe functies bleek, toen hij de officiële opening ging verrichten. „Hé. die man ken ik", riep er één. „Dat is Van der Louw, dat is de burgemeester van Rotterdam." Nadat die 'bur gemeester' met een vorkheftruck door de deur van het bedrijfs pand was gereden kregen de ge nodigden een rondleiding. Advocaat in Dordtse zaak: Utrecht De Utrechtse advocaat mr. P. Doedens wil dat de mi nisters Korthalt Altes (justitie) en Van den Broek (buitenlandse zaken) op korte termijn opening van zaken geven over een on derzoek naar het optreden van Duitse lokagenten in ons land en de rol die de Nederlandse justitie daarbij speelt. Als de ministers niet snel met hun informatie voor de dag komen dan krijgen ze een kort geding aan hun broek, zo heeft mr. Doedens de beide bewindslieden in een brief laten weten. Doedens wil snel duidelijkheid omdat twee van zijn cliënten, die eind deze maand bij de Dordtse rechtbank voor moeten komen wegens heroïnehandel, volgens hem het slachtoffer zijn gewor den van Duitse agenten die op Nederlandse bodem handel in he roine uitlokten. De twee mannen werden in juli in Dordrecht betrapt bij het af leveren van heroïne die bestemd was voor twee klanten met wie via een Duitse tussenpersoon contact was gelegd. Volgens Doedens is uit onderzoek gebleken dat de Duitse tus senpersoon, die door de Duitse justitie wegens heroïnehandel ze ven jaar cel had gekregen, tijdelijk was vrijgelaten om in ons land als lokvogel te dienen. De twee kopers aan wie het spul moest worden geleverd bleken twee Duitse politiemannen te zijn, zo is volgens Doedens kantoorgenoot mr. P. Bovens inmid dels onder meer uit verhoren door de Dordtse rechter-eommls- saris gebleken. De Utrechtse advocaat heeft tot nu toe niet kunnen achterhalen welke rol de Nederlandse justitie precies heeft gespeeld. Daar over zwijgen jusititie en politie tot nu toe als het graf, aldus Bo vens. Maar ook als je alles wilt doen? om je afschuw van het Zuida-, frïkaanse systeem te laten' blijken, moet je wel je hoofd- erbij houden. Er moet minr maal enig uitzicht op succes1 zijn. In een toelichting geeft burge meester Peper al aan, dat hij die kans klein acht. Wat koop je dan voor een stukkie in de internationale pers, dat niet Zuid-Afrika treft, maar als een boemerang in je eigen ha ven terecht komt. Het antwoord is simpel. Het gebaar van het college is he- doeld voor lokaal gebruik. In de achterban van de PvdA is één en andermaal op actie te gen Zuid-Afrika aangedron gen. In maart wordt een nieu we gemeenteraad gekozen. Voor het verstrijken van het vierde jaar van deze zittings periode moet worden getooncj, dat het college de aansporin-. :en van Het Gewest ernstig ieeft genomen. De burgemeester heeft ver-J klaard, dat het een volstrekte' uitzondering zal zijn, dat Rot-, terdam zich met buitenlandse politiek bemoeit. Maar intus-, sen heeft de publicatie zijn' werk gedaan en is SVZ-voor-. zitter Jacques Schoufpur al' hoog in de mast geklommeh om te verklaren, dat zelfs een' gerucht over een eventuele boycot al lading kost ('In' Hamburg en Antwerpen lezeft ze de krantekoppen en gaan' achter onze lading aan'). En lading weg betekent banen weg. Nogmaals: een boycotactie kan best een zinnige zaak zijn, die veel steun verdient. Maar verwerf dan eerst die steun. Dan is het toch handiger eerSt met minister Van den Broek |- en de stadsbesturen van ande^ re buitenlandse havens 'te gaan praten, voordat je er mtee' naar buiten komt. Dan weet je een beetje of je op 'meeligge,rs, kunt rekenen. -,j. De wijze, waarop het college er nu mee naar buiten is geko men, heeft alleen de functie tc getuigen van de afkeer tegen de rassenscheiding in Zuid- Afrika. Dat kun je ook op am dere manieren, die minder schadelijk zijn voor de eigen; belangen en werkgelegenheid.1 Burgemeester Peper erkent daarbij tenminste nog de felle, reactie van het bedrijfsleven 'zeer begrijpelijk te vinden'. Wethouder Roel den Dunnen (PvdA) blijkt in zo'n situatie toch in de eerste plaats partij man te blijven en daarna pas wethouder voor de haven. Hij is de afgelopen jaren dé bestuurder geweest, die niets heeft nagelaten om de bekoel de relatie met het bedrijfje, ven te herstellen. Hij is daai; wonderwel in geslaagd en ge* niet alom vertrouwen en, waardering. Door de reactie van Schoufour als 'overdreven' te bagatellise ren doet hij het herwonnen aanzien afbreuk.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Nieuwsblad / Schiedamsche Courant / Rotterdams Dagblad / Waterweg / Algemeen Dagblad | 1985 | | pagina 1