vlaardingen- schiedam
Onze Steffies zijn echt geen
ompte vechtmachines'
goed
o uuiheiTiërs chid
rhiecu
HET VRIJE VOLK VAKANTIEBON
Jongeren steken handen
uit de mouwen in Nicaragua
Bram even terug
van 'eeuwig weg'
Sparta 8a de raad
Sï v o
HET VRIJE VOLK OP UW VAKANTIEADRES
PRETTIGE VAKANTIE
■-1
s
Is wonen op gif
ongezend? De
Deskundigen
weten 't nog niet
Filmopnamen
in café Lux
wv ws
Fietstocht
r/ Door MARJAN MEIJER
SCHIEDAM Vrij ravotten met reu Duke
■(drie jaar) en teef Maggie (vijf jaar) in een open
baar park is taboe voor de Schiedamse familie
Jongman. Doodsbange mede-parkgebruikers lo
pen met een grote boog om de eigenaren van de
(twee Staffordshire bullterriërs heen.
„Bijten die engerds?" krijgt
eigenaar Chris Jongman vaak
toegebeten over zijn huisdie
ren, die spekend lijken op de
gevreesde Pitbullterriérs, „AJs
de Steffies vals zijn, worden ze
vals gemaakt," zegt Jongman
over zijn twee gladharige spie-
renfaundelB op vier poten.
Een angstige man dook on
langs bij het zien van de twee
■Steffies' en hun baas in het
Schiedamse Beatrixpark uit
voorzorg als een dolle- over
rijn eigen Ier3e Setter heen. De
bange man kon amper op zijn
gemak worden gesteld door de
baas van de twee gedrongen,
tanige, oersterke, vrolijk blaf
fende, kwispelstaartende die
ren. Maar niet nadat bullter-
rler Maggie, geschrokken van
de schoppende benen en de
fladderende broekspijpen van
de liggende paniekschopper,
een hap uit diens pantalon had
;jEn zo krijgen die honden
een rotnaam," zucht Jongman
bij', de herinnering verdrietig.
pDIe schatten deden niets. Het
rijn echt aanhankelijke schoot
honden en prima huisdieren."
De Jdnologisch gezien lelijke
beesten, met grote kauwspie
ren die tot over hun kop lopen,
boezemen de meeste andere
bezitters van viervoeters angst
in! „Ach, wat, ze zijn mooi van
lelijkheid," lacht Geerda Jong
man, terwijl zij haar favoriete
huisdieren de geatroomdlijnde
wit-zw art-bruine 'Melmar's
Explosive Duke' en 'Melmar's
Explosive Maggie* over de ge
spierde hondekoppen aait
Misdaad
,Het zijn absoluut geen afge
stompte vechtmachines. Maar
teer gevoelige, erg gehoorza
me, honden," zegt de Schie
damse beslist Zij voegt eraan
toe: „Door een ruwe en dre3-
suuraehtige opvoeding kunnen
de Steffies wel geheel worden
gebroken, ja, dat Wopt Maar
het is een misdaad om de van
huis uit onbedwingbaar moedi
ge en intelligente beesten zo te
behandelen."
Vakantie met echtgenote
Gerda en zoon Riekert Jan kan
Chris Jongman gevoegelijk uit
zijn hoofd zetten. Hij krijgt
zijn „vreselijk lieve, aanhanke
lijke en sociale" huisdieren
nergens ondergebracht
Jongman: .Meestal heeft het
betrokken pension eerst nog
wel plaats. Zo gauw de soort
honden ter sprake komt is het
opeens: 'Oh, ik zie dat er toch
gereserveerd is. Wat jammer
voor u, maar er blijkt toch
geen plaats.' Ik baal daarvan.
Ik zit al zn Inner jn ajt g^crt
honden. En een bloederig ge
vecht of wat voor gedoe in de
'pit* dan ook, dat heb ik nog
nooit meegemaakt."
„Het staat buiten kijf dat de
buïlterriër een enorm enthou
siaste hond is. Het dier zet zich
altijd voor honderd percent of
meer in als'ie iets onderneemt.
En die kaken zijn bijzonder
sterk. Hebben ze vast, dan la
ten ze niet los," vertelt Jong
man.
Gangster
Alle vrije tijd besteedt de fa
milie Jongman aan de honden.
„Al die opgeblazen verhalen
over die bullterriërs," vervolgt
Jongman. „Het zouden alles
verslindende en doodmakende
dieren zijn. Hun bazen worden
meestal afgeschilderd als
gangsters, pooiers of gevaar
lijke inbrekers. Meid, hoe zie
ik eruit? Ik ben netjes twintig
jaar getrouwd, houd van
vrouw, kind en huisdieren. Ik
ben gewoon 'gewoon'. Zie je
mij aan voor een gangster?"
Aan tentoonstelling of wed
strijden van kinologenclubs,
uitgezonderd de eigen club.
Schiedammer Chris Jongman, met zijn 'schatjes' Duke
en Maggie. „Als de Steffies vals zijnworden.ze vals
gemaakt." (Foto Arie Wapenaar)
hoeft de Schiedamse Stefües-
famllie niet mee te doen. „Ten
eerste omdat er slechts weinig
keurmeesters zijn die de bull
terriërs op hun waarde kunnen
schatten," legt Jongman uit
„Ten tweeede omdat het geen
nut heeft op die manier. De
voorzitter van de Nederlandse
bullterriërs vereniging is toe-
let Vrije Volk is ook dit vakantieseizoen weer op veol campings en volkstui-
en'in Zuid-Holland, Zeeland en Brabant'te koop. U hoeft ons dus geen dag
te missenl We kunnen u tijdens uw vakantie op verschillende manieren van
dienst zijn. U kunt kiezen uit de volgende serie mogelijkheden:
ne
A) BEZORGING
Op sommige campings wordt Het Vrije Volk dage
lijks bij uw huisje of tent bezorgd. In de periode 29
mei t/m 29 augustus zonder extra kosten. Uw
abonnement loopt gewoon door. Op de lijst met
adressen kunt u zien op welke campings er wordt
bezorgd.
Bezorging van uw krant is mogelijk op:
1. Recreatie CentrumH. v. Holland
2. Ronde WelbosRockanje
3 icVlugtenburg's-Gravenzande
4. Recr.park Kruinlnger gorsOostvoorne
B) WEEKKAART
Als u abonnee bent en uw vakantie doorbrengt op
een camping waar Het Vrije Volk te Roop Is In
Zuid-Holland, in de periode 18 april t/m 26 sep
tember, of als u naar Zeeland of Brabant gaat, In
de periode 29 mei t/m 29 augustus, dan maken
we het u gemakkelijk. U geeft uw vakantieadres
tijdig aan ons door en wij zenden u dan speciale
weekkaarten met bannen. Tegen Inlevering van
een bon kunt u dagelijks een krant afhalen. De be
zorging van Het Vrije Volk op uw huisadres onder
breken we tijdelijk om extra kosten en verstopte
brievenbussen te voorkomen. Voor deze service
hoeft u niets extra's te betalen.
C) KRANT PER POST
(eon dag later)
Als Het Vrije Volk op uw vakantieadres niet ver
krijgbaar is. kan uw krant per post naar u toege
zonden worden.
IN NEDERLAND EN BELGIË
zonder extra kosten naast uw abonnements
geld:
BINNEN EUROPA
PTT-tarlef ƒ3.- per dag (extra naast uw abon
nementsgeld):
BUITEN EUROPA
PTT-dagtarief (extra kosten naast uw abonne
mentsgeld): u moet er wel rekening mee hou
den dat verzending per post tijdens de vakan
tieperiode dikwijls vertraging ondervindt.
D) ONDERBREKING
Het is mogelijk dat u op uw vakantieadres Het
Vrije Volk niet kunt laten bezorgen èn u wilt ook
geen overvolle brievenbus, dan is er de mogelijk
heid om gedurende uw vakantieperiode de bezor
ging op uw huisadres tijdelijk te onderbeken en
wordt het desbetreffende abonnementsgeld auto
matisch met u verrekend in de eerstvolgende
abonnementsperiode.
GEEF UW VAKANTIE TIJDIG DOOR
-.Als u de speciale vakantieservicebon op deze pa
gina uiterlijk 3 weken voordat u op vakantie gaat
naar ons toestuurt, kunnen wij alles op tijd voor u
in orde maken.
NOG VRAGEN?
Onze medewerksters van Lezersservice staan u
graag te woord (maandag t/m vrijdag van
9.00-16.00 uur. telefoon 010-4004 444).
HUISADRES:
VAKANTIEADRES:
(s v p. met bloktetters fnvulten)
Hotel/Camping:—
POSTCODE:
WOONPLAATS:-
i
i
i
i
i
TELEFOON: 0„
Tijdens onze vakantie maken wij gebruik van de service.
(1&99 eerst de toelichting, daarna duidelijk aankruisen)
vakantieadres volledig Invullen
vakantieadres NIET Invullen
j Wilt u deze vakantiebon uiterlijk 3 weken vbór uw vakan-
I tie opsturen, in een open envelop, naar HET VRIJE
j VOLK, atd Vakantieadressen.
I Antwoordnummer 1579,3000 VB Rotterdam
j (Een postzegel is met nodig, die betalen wij).
Adres van hulsje/caravan/tent op da camping:
1e dag van vakantie:».
Dag van thuiskomst:».
vaJllg de enige keurmeester
met kennis van het beest."
Dc Staffordshire buïlterriër
■werd in 1950 voor het eerst In
Nederland geïntroduceerd
door de Schiedammers Arie
van Herpen en Nicolai Gris-
kov. De Schiedammer John
van Doesburg Is ere-lld van de
Nederlandse Staffordshire
Buïlterriër Vereniging. De
broertjes van de pitbulls 'flop
ten' eerst als huisdier. „Nie
mand wou zo'n lelijkerd heb
ben," weet Chris Jongman.
„Maar in 1960 keerde 'het tij.
En vooral de laatste jaren zijn
de Pitjes erg in de mode."
In Nederland staan op dit
moment 76 Steffies, de puppies
en veteranen meegerekend, ge
registreerd. Maggie en Duke
hebben de afgelopen zomer
voor een aanwas van vier
exemplaren gezorgd. Het duo
'viel' voor elkaar. Een vierling
was het resultaat van een in
tiem samenzijn. De jonkies
met stamboom worden ver
kocht voor prijzen tussen de
1000 en 1200 gulden per stuk.
Het Steffie staat graag in het
middelpunt van de belangstel
ling. Het Is een allemans
vriend. „Maar het is er wel
eentje die een strenge baas no
dig heeft," waarschuwt kenner
Jongman.
De bullterrier is ooit ont
staan uit een kruising tussen
de logge Engelse bulldog en de
lenige terrier, bekend om zijn
sterke passie tot doden, jager
op wild en verdelger van onge
dierte. De voor de 'pit' en de
'dead games' (gevechten tot de
dood erop volgt) gefokte hon
den leefden gewoon samen met
de kinderrijke gezinnen van
Noordengelse mijnwerkers en
bij smederijen. Vooral in
Black County in Noord-Enge-
land was het dé favoriete hond,
die door arme landverhuizers
werd meegenomen naar het
'beloofde land' Amerika. Daar
kwamen de gevechten pas
goed op gang.
Bloodgames
De honden werden zonder
mededogen in de 'pit' gegooid
waar ze 'over the scratch*
moesten tijdens "bloodgames'.
In het midden van de vechtpia-
te was een witte verfstreep
(the scratch) gezet. Vaak kwa
men de vechters belden om het
,leven bij deze afzichtelijke
knokpartijen, waarop voor veel
igeld werd gewed. Ook de win-
inaars raakten meestal zwaar
gewond. Een pijngrens heeft
de bullterrier niet.
„En erger ls: heeft een buïl
terriër eenmaal gevochten en
bloed geproefd, dan is ie Ver
kocht'," legt Schiedammer
Chris Jongman uit. \,Dan
wordt de Stef of de Pit totaal
jonbruikbaar als huisdier. Hij
jlaat dan zelfs zijn eten staan
ivoor een knokpartij. Raakt in
iextase en vecht door tot de
idood. Maar daar staat toch een
ibaas bij? Je gaat je huisdier
toch niet opfokken?"
Alle bullterriërbezitters heb
ben een wurgstok of een breek-
stick in hun bezit Met de hard
houten stok is het beest van
datgene waarin hij zich heeft
vastgebeten af te trekken.
Chris Jongman met beide
dieren, voorzien van de specia
le handgemaakte buïlterriër
leren halsbanden met koperen
spijkers beBiagen: „Wij hebben
de breekstick nog nooit nodig
gehad gelukkig. Nee, want dan
is je Steffie geen centje meer
waard. Een oude postzak doet
dienst als stevig speelgoed."
MAASSLUIS Deskundigen
ziten nog steeds met de han
den in hei haar. zaj kunnen
geen afdoend antwoord geven
op de vraag of het wonen in
een gifwijk ongezond is. De on
rust bij bewoners die weten
dat er gif onder en bij hun huis
ligt» blijft.
De schrijvers van het pas
verschenen boekje 'Gezond
heidsrisico's bij bodemveront
reiniging' tonen begrip voor de
ongeruste gifwijkbewoners. In
hun inleiding staat dan ook
eerlijk: „In de praktijk is het
erg moeilijk vast te stellen of
een bodemverontreiniging de
gezondheid negatief beïnvloed.
Eventuele ziekte als gevolg
van bodemverontreiniging zul
len niet onmiddellijk optreden
maar zullen een langzame ver
slechtering van de gezondheid
inhouden."
Eco Matser, die het boekje
samen met Ferdi Hendriks
heeft geschreven, hoopt dat
milieugroepen door het lezen
tot een gefundeerd oordeel
over de risico's van het wonen
op gif kunnen komen. Hij zegt:
Rodemverontreiniging wordt
te weinig ais oorzaak voor
ziekte genoemd. Artsen hebben
daar niets over geleerd. Geluk
kig zijn er nu tien medische
milieudeskundigen Ln oplei
ding."
Ook de voorzitter J. Garve-
link van de vereniging van di
recteuren van basisgezond
heidsdiensten is blij dat er ml-
iieuartsen in aantocht zijn: „De
medische gevolgen van het
wonen op verontreinigde grond
worden welecns gebagatelli
seerd. Er zijn onherroepelijk
wel risico's aan verbonden. Er
is bitter weinig over bekend.
Bij de GGD's ontbreekt nu
de know-how. Daarom ben ik
erg gelukkig met dit boekje.
We moeten niet te gauw zeg
gen er is niets aan de hand."
In hun boek geven de schrij
vers heel duidelijk aan hoe de
gezondheidsrisico's kunnen
worden beoordeeld. Ze gaan
daarbij niet uit van de normen
die gelden voor de sanerings
beslissing, de zogenaamde A, B
en C-waarden, die door de
rijksoverheid worden aange
houden. Met een praktijkvoor
beeld laten zij zien, dat het
veel belangrijker is na te gaan
hoeveel gifstoffen een mens
zonder nadelige gevolgen voor
zijn gezondheid per dag kan
^verdragen.
Het boek is uitgegeven door
milieu-organisatie Nederland
GifvrIJ en de wetenschapswin
kel van de universiteit van
Amsterdam. Ket boekje kost
ƒ12,50.
ROTTERDAM Café Lux
aan de 's-Gravendijkwal ls vol
gende week het decor van een
nieuwe Nederlandse speelfilm.
Donna Donna. In verband met
de opnamen ls het café maan
dag de hele dag en dinsdag en
woensdag tot 17 uur gesloten.
VLAARDINGEN Ze kre
gen af en toe heel negatieve re
acties uit hun omgeving. Of ze
soms zelfmoord wilden plegen.
Of ze het leuk vonden om op
een vulkaan te gaan ritten.
Maar ze lieten zich niet af
schrikken. Niet door vervelen
de opmerkingen en al hele
maal niet door Ronald Reagan
en zijn Contra's.
Op 14 juli stappen Jan Haas
(18), Mikael van Drlel (18).
Adrlenne Zoutendijk (20) uit
Vlaardingen en Monique Ha
merslag (17) uit Schiedam op
het vliegtuig naar Managua,
hoofdstad van een land in oor
log: Nicaragua. Daar zullen zij
vier weken leven en werken
met de arme bewoners van de
Martin Luther Klng-wijk in
Managua.
Uitgezonden door een aantal
kerken uit het Rijnmondgebied
brengt het viertal een werkbe
zoek van vier weken aan het
Midden-Amerikaanse land. Ze
zullen in Managua opgevangen
worden door Paul en Nel van
der Harst, die daar al enkele
jaren voor zending en Wereld-
diaconaat werkzaam zijn en
ook het initiatief namen voor
deze leerreis. Voor Monique,
leerlinge van 5 atheneum,
heeft het nu allemaal lang ge
noeg geduurd. Zij vertrekt lie
ver vandaag dan morgen: „Ja,
ik wil er nu heen. Ik was extra
geboeid door het plan toen ik
hoorde dat het om een arme,
illegale sloppenwijk ging,
waar de mensen zelf een wa-
terleidinkje hebben aangelegd
en de electriciteitsvoorziening
ook slecht geregeld is. De men
sen die daar gaan wonen be
ginnen door een houten huisje
neer te zetten. Daaromheen
gaan ze dan ln steen bouwen,
als ze geld hebben tenminste".
Geen luiervacantie
Mikael, ook atheneum-5: „Ja,
soms staat er jarenlang zo
maar een muurtje van een me
ter hoog, dan is het bouwmate
riaal weer op. Paul heeft in de
wijk een dakplat enfabrlekje
opgezet, waar de mensen zelf
Van links naar rechts Mikaël, Monique, Jan en Adrien-
ne: met koffers vol medicijnen, toiletspullen en ca
deautjes naar Nicaragua. (Foto: Ed Oudenaarden)
uit hennep, zand en cement
hun eigen dakbedekking kun
nen maken, en ook nog wat
verkopen. Het is de bedoeling
dat wij 's ochtends van 7 tot 12
in die werkplaats ook flink de
handen uit de mouwen gaan
steken. Het wordt dus geen lui
ervacantie!".
Mikael voorziet dat de om
gang met de mensen daar toch
wel lastig kan zijn. „Wij ko
men uit zo'n andere cultuur.
De mentaliteit is daar zo an
ders dan wat wij gewend zijn.
Denk maar aan de macho-cul
tuur daar, of aan de manier
waarop wij met tijd omgaan.
Daarbij komt dat veel Nicara-
guanen geen krant lezen, laat
staan het politieke nieuws,
waar wij als buitenlanders dan
weer juist veel vanaf weten, ei
genlijk een heel merkwaardige
situatie," zegt hij.
Schokkend
In 1979 verjoeg het Nicara
guaanse volk de dictator So-
moza en kwamen de Sandinis
ten aan de macht. Een groot
aantal hervormingen werd
doorgevoerd. Landloze boeren
kregen een stukje land, overal
op het platteland werden ge-
zo ndheidsposten opgezet en er
volgde een massale alfabetise
ringscampagne.
„We zullen worden gecon
fronteerd met een revolutio
naire werkelijkheid, er ls daar
een nieuwe start gemaakt, er
gebeuren een heleboel nieuwe
dingen," aldus Jan, die graag
wil weten of de mensen acht
jaar na dato nog enthousiast
zijn voor de Sandinlstische re
volutie.
„De oorlog die de Verenigde
Staten tegen het land voeren
maakt het de gewone mensen
daar heel erg moeilijk. Er
heerst voedselschaarste en al
lerlei zaken zijn niet te koop.
Dat ontmoedigt een hoop men
sen. Alcoholisme schijn je er
dan ook steeds meer tegen te
komen".
„Het enige wat wc kunnen
doen is hier in Nederland zo
veel mogelijk over onze erva
ringen vertellen," vult Mikael
aan. Als je dat niet zou doen
blijft het eigenlijk een heel
vrijblijvende onderneming.
Dan ga je misschien weer over
tot de orde van de dag en blij-
vén al je ervaringen in de
lucht hangen," aldus de Nica
ragua-ganger.
Schrijven naar
HeTvriJeVo*
Wette to Wimstnat 25
3012 BL Rotterdam
Bram van
Hennik: ,J)at
Rotterdam-
gevoel gaat
nooit meer
weg" Foto
Bemadette
Hoogland)
ROfTERDAM - „Ze hadden
me da afgelopen winter nooit
dat prachtige fotoboek met al
die heldere foto's van Roo-
vers moeten toesturen. Daar
door kreeg Ik zo'n verschrik
kelijke heimwee naar mim
Rotterdam, dat tk wel naar
deze stad moest terugkeren.
Göh, wat is de binnenstad
enorm veranderd.
Ik loop soms op plekken, die
ik amper meet herken. De
Coolsepoort, het nieuwe Ma
ritiem Museum, het fraaie
Schielandshuis, de Laurens-
kerk eindelijk gerestaureerd,
een hele nieuwe wijk op het
oude Heliport, die dorpsach-
tlge bebouwing achter het
Haagseveer, dat rare Pot
lood, die bizarre paalwonin
gen met daarachter dat ba
rokke Plan C. ik kijk echt m'n
ogen uit en mompel af en toe
in mezelf: dit is nu je geboor-
testadl"
Bram van Hennik, 65 jaar, is
sedert begin 1970 nooit meer
in Rotterdam geweest. De re
den Is tamelijk simpel: want
hij emigreerde in 1957 me»
z'n hele gezin naar Australië.
Hij behoorde tot de groep
van 'kanslozen' die het hier in
Holland zo arm hadden, dat
er eigenlijk maar één alterna
tief was: Inpakken en wegwe
zen!
Bram van Hennik:„lk had
geen keus. Ik had een prima
vak als timmerman en Ik had
ook genoeg werk, maar wat
ik verdiende was echt te wei
nig. ik ving 73 gulden In de
week. Daar moest ik m'n
vrouw en vier kinderen van
onderhouden, ik werkte kei
hard, deed zelfs andere
baantjes erbij om Iets extra's
te verdienen, maar het blééf
armoe.
We woonden aan de Zonne
hof 46 In tuindorp De Vaan,
een soort poppenhuisje Ik
ben laatst nog eens gaan kij
ken: onbegrjpelljk dat we
daar met z'n zessen hebben
gehoond. Ik kan me nog her
inneren dat m'n drie dochters
in één groot bed sliepen. M'n
zoon sliep in een soort brede
kast, het was niet te doen.
Op een dag nam ik, met een
vuist op tafe.l het besluit: we
rokken cm wel zo snel moge
lijk.
In die jaren '50 werd zo'n
emigratie helemaal voor Je
betaald," vertelt Bram ver
der. „We voeren met de
Zuiderkruis, we vierden
nieuwjaar op zee. In Adelaide
hebben we toen een nieuw
leven opgebouwd en uitein
delijk ben Ikzelf en de kinde
ren redelijk terecht gekomen.
Maar ja. die hang naar Rot
terdam die Is haast niet te
omschrijven... Dat Rotter
dam-gevoel Is er altijd geble
ven, terwijl Ik nu toch dertig
jaar weg ben. Wellicht heeft
het bombardement er mee te
maken, ik heb zo'n binding
met de stad dat Ik met een
dergelijk nieuw fotoboek van
de stad helemaal stil wordt.
Ik moest een keertje terug ke
ren, al k03t het me een zak
vol duiten.
Waarom niet voorgoed terug
naar Rotterdam?
Bram: „Dat kan niet meer.
Op één dochter nazitten al
m'n kinderen en kleinkinde
ren ln Australië. De meesten
wonen In Perth, Ik zJe ze vrij
wel dagelijks. Hier heb ik am
per familie en m'n vrienden
van vroeger zijn uiteraard uit
beeld verdwenen. Nee, op
een gegeven moment kan je
niet meer terug, maar Ik ben
dolblij dat ik een maandje of
drie hier kan rondstappen)''
Samen met Bram 'deed' ik
een ochtendje de binnenstad,
op de fiels, dan kan je net
wat meer zien. Brams reac
ties: „De Oude Binnenweg,
het gezelligste straatje van
de binnenstad. Wilden ze het
hier echt allemaal neerhalen?
Niet te gelovenl Blij dat ai die
geveltjes nog ïn takt zijn.
Kijk, aan die bouw van Ter
Meulen hab Ik nog meege
werkt, leuk plein geworden
met die komische 'windvan
ger'. Ontspannen sfeertje
hier. De Coolslngel? Blijft een
prachtige ailée. Het valt me
op dat hier de bestrating wél
in orde Js, op veel plekken Is
het maar matig. De ROTEB
mag voor mij best wat meer
straatvegers In dienst nemen.
Wat een troep overal, dat is
toch niet nodig?"
Rotterdams nieuwste trots,
het groenkleurige WTC-ge-
bouw wordt met de superso
nische lift razendsnel be
dwongen. Het restaurant mo
gen we niet in, want dat is al
leen voor lunchgasten, maar
gelukkig is er op de bovenste
verdieping ook een iege 'se
minarruimte' waar Je onge
stoord kan rondlopen en het
grootste deel van de stad
kan bewonderen. Nooit ge
weten dat er voor aile PTT-
ers van het kantoor aan de
Coolsinge! een fraai dakter
ras met leuke witte stoeltjes
beschikbaar is. Het grote
Stadskantoor aan het Rode
Zand blikt van boven erg
somber. De doorkijk richting
Plan C is fascinerend, je ziet
nu pas dat de binnenstad
vrijwel is volgebouwd.
Bram: „Kijk, alleen daar aan
het Weena zie Je nog een
open plek. Wat een prima
idee om me hier te brengen,
ik vind het bijna leuker dan
de Euromast." Een verdie
ping lager ontdekken we nog
volop lege ruimtes. Vermoe
delijk weerhoudt de hoge
huur potentiële bewoners.
Volgens een ovorzlchtsbord
bij de ingang van de lift lijkt
het WTC-gebouw toch aardig
bezet. Alleen de zesde ver
dieping Is in z'n geheel leeg,
toch nog eens vragen wat
daar achter steekt.
Ons fietstochtje eindigen we
vla de Maasboulevard en de
Leuvehaven. „Het blijft m'n
stad," zegt Bram stralend,
„ik rij straks nog even door
naar de Parkkade en Het
Park. Alle herinneringen van
vroeger komen weer boven,
zo'n fietstocht is voor mij pu
re nostaigle. Weet Je wat ik
voor het thuisfront in Perth
meeneem? Een mooie
groen-wil-groene vlag. Het
zal m'n kleinkinderen waar
schijnlijk niet veel zeggen,
maar Ik moet ze op de één of
andere manier met een sym
bool duidelijk maken waar
hun oorsprong ligt. Rotter
dam 1 love you!"
JORIS BODDAERT
ROTTERDAM Met de nodi
ge spanning zal voetbalvereni
ging Sparta toeleven naar vol
gende week donderdag: op die
dag beslist de Rotterdamse
gemeenteraad of de ere-divi-
sleclub in Het Kasteel kan blij
ven voetballen of niet. Gezien
de verdeeldheid binnen de po
litieke fracties kan niemand in
schatten hoe de stemming zal
verlopen.
Gesproken zal worden over
een voorstel van burgemeester
en wethouders om de Kasteel
club ln Spangen ie laten voet
ballen. Haaks daarop staat een
plan van hef projectteam
(waarin vertegenwoordigd de
bev/oners van de wijk). Dat wil
dat het stadion wordt afgebro
ken en plaats maakt voor een
wijkpark.
Het college van burgemeester
en wethouders laat het geheel
over aan de gemeenteraad om
de beslissing te nemen. Als de
raad tegen het voorstel van het
college stemt, wordt het plan
van het projectteam overgeno
men. Hiertegen kan de voet
balclub nog uitgebreid In be
roep gaan. Als het voorstel
wordt aangenomen kan Sparta
op Spangen blijven.