vlaardingen- schiedam Onze Steffies zijn echt geen ompte vechtmachines' goed o uuiheiTiërs chid rhiecu HET VRIJE VOLK VAKANTIEBON Jongeren steken handen uit de mouwen in Nicaragua Bram even terug van 'eeuwig weg' Sparta 8a de raad Sï v o HET VRIJE VOLK OP UW VAKANTIEADRES PRETTIGE VAKANTIE ■-1 s Is wonen op gif ongezend? De Deskundigen weten 't nog niet Filmopnamen in café Lux wv ws Fietstocht r/ Door MARJAN MEIJER SCHIEDAM Vrij ravotten met reu Duke ■(drie jaar) en teef Maggie (vijf jaar) in een open baar park is taboe voor de Schiedamse familie Jongman. Doodsbange mede-parkgebruikers lo pen met een grote boog om de eigenaren van de (twee Staffordshire bullterriërs heen. „Bijten die engerds?" krijgt eigenaar Chris Jongman vaak toegebeten over zijn huisdie ren, die spekend lijken op de gevreesde Pitbullterriérs, „AJs de Steffies vals zijn, worden ze vals gemaakt," zegt Jongman over zijn twee gladharige spie- renfaundelB op vier poten. Een angstige man dook on langs bij het zien van de twee ■Steffies' en hun baas in het Schiedamse Beatrixpark uit voorzorg als een dolle- over rijn eigen Ier3e Setter heen. De bange man kon amper op zijn gemak worden gesteld door de baas van de twee gedrongen, tanige, oersterke, vrolijk blaf fende, kwispelstaartende die ren. Maar niet nadat bullter- rler Maggie, geschrokken van de schoppende benen en de fladderende broekspijpen van de liggende paniekschopper, een hap uit diens pantalon had ;jEn zo krijgen die honden een rotnaam," zucht Jongman bij', de herinnering verdrietig. pDIe schatten deden niets. Het rijn echt aanhankelijke schoot honden en prima huisdieren." De Jdnologisch gezien lelijke beesten, met grote kauwspie ren die tot over hun kop lopen, boezemen de meeste andere bezitters van viervoeters angst in! „Ach, wat, ze zijn mooi van lelijkheid," lacht Geerda Jong man, terwijl zij haar favoriete huisdieren de geatroomdlijnde wit-zw art-bruine 'Melmar's Explosive Duke' en 'Melmar's Explosive Maggie* over de ge spierde hondekoppen aait Misdaad ,Het zijn absoluut geen afge stompte vechtmachines. Maar teer gevoelige, erg gehoorza me, honden," zegt de Schie damse beslist Zij voegt eraan toe: „Door een ruwe en dre3- suuraehtige opvoeding kunnen de Steffies wel geheel worden gebroken, ja, dat Wopt Maar het is een misdaad om de van huis uit onbedwingbaar moedi ge en intelligente beesten zo te behandelen." Vakantie met echtgenote Gerda en zoon Riekert Jan kan Chris Jongman gevoegelijk uit zijn hoofd zetten. Hij krijgt zijn „vreselijk lieve, aanhanke lijke en sociale" huisdieren nergens ondergebracht Jongman: .Meestal heeft het betrokken pension eerst nog wel plaats. Zo gauw de soort honden ter sprake komt is het opeens: 'Oh, ik zie dat er toch gereserveerd is. Wat jammer voor u, maar er blijkt toch geen plaats.' Ik baal daarvan. Ik zit al zn Inner jn ajt g^crt honden. En een bloederig ge vecht of wat voor gedoe in de 'pit* dan ook, dat heb ik nog nooit meegemaakt." „Het staat buiten kijf dat de buïlterriër een enorm enthou siaste hond is. Het dier zet zich altijd voor honderd percent of meer in als'ie iets onderneemt. En die kaken zijn bijzonder sterk. Hebben ze vast, dan la ten ze niet los," vertelt Jong man. Gangster Alle vrije tijd besteedt de fa milie Jongman aan de honden. „Al die opgeblazen verhalen over die bullterriërs," vervolgt Jongman. „Het zouden alles verslindende en doodmakende dieren zijn. Hun bazen worden meestal afgeschilderd als gangsters, pooiers of gevaar lijke inbrekers. Meid, hoe zie ik eruit? Ik ben netjes twintig jaar getrouwd, houd van vrouw, kind en huisdieren. Ik ben gewoon 'gewoon'. Zie je mij aan voor een gangster?" Aan tentoonstelling of wed strijden van kinologenclubs, uitgezonderd de eigen club. Schiedammer Chris Jongman, met zijn 'schatjes' Duke en Maggie. „Als de Steffies vals zijnworden.ze vals gemaakt." (Foto Arie Wapenaar) hoeft de Schiedamse Stefües- famllie niet mee te doen. „Ten eerste omdat er slechts weinig keurmeesters zijn die de bull terriërs op hun waarde kunnen schatten," legt Jongman uit „Ten tweeede omdat het geen nut heeft op die manier. De voorzitter van de Nederlandse bullterriërs vereniging is toe- let Vrije Volk is ook dit vakantieseizoen weer op veol campings en volkstui- en'in Zuid-Holland, Zeeland en Brabant'te koop. U hoeft ons dus geen dag te missenl We kunnen u tijdens uw vakantie op verschillende manieren van dienst zijn. U kunt kiezen uit de volgende serie mogelijkheden: ne A) BEZORGING Op sommige campings wordt Het Vrije Volk dage lijks bij uw huisje of tent bezorgd. In de periode 29 mei t/m 29 augustus zonder extra kosten. Uw abonnement loopt gewoon door. Op de lijst met adressen kunt u zien op welke campings er wordt bezorgd. Bezorging van uw krant is mogelijk op: 1. Recreatie CentrumH. v. Holland 2. Ronde WelbosRockanje 3 icVlugtenburg's-Gravenzande 4. Recr.park Kruinlnger gorsOostvoorne B) WEEKKAART Als u abonnee bent en uw vakantie doorbrengt op een camping waar Het Vrije Volk te Roop Is In Zuid-Holland, in de periode 18 april t/m 26 sep tember, of als u naar Zeeland of Brabant gaat, In de periode 29 mei t/m 29 augustus, dan maken we het u gemakkelijk. U geeft uw vakantieadres tijdig aan ons door en wij zenden u dan speciale weekkaarten met bannen. Tegen Inlevering van een bon kunt u dagelijks een krant afhalen. De be zorging van Het Vrije Volk op uw huisadres onder breken we tijdelijk om extra kosten en verstopte brievenbussen te voorkomen. Voor deze service hoeft u niets extra's te betalen. C) KRANT PER POST (eon dag later) Als Het Vrije Volk op uw vakantieadres niet ver krijgbaar is. kan uw krant per post naar u toege zonden worden. IN NEDERLAND EN BELGIË zonder extra kosten naast uw abonnements geld: BINNEN EUROPA PTT-tarlef ƒ3.- per dag (extra naast uw abon nementsgeld): BUITEN EUROPA PTT-dagtarief (extra kosten naast uw abonne mentsgeld): u moet er wel rekening mee hou den dat verzending per post tijdens de vakan tieperiode dikwijls vertraging ondervindt. D) ONDERBREKING Het is mogelijk dat u op uw vakantieadres Het Vrije Volk niet kunt laten bezorgen èn u wilt ook geen overvolle brievenbus, dan is er de mogelijk heid om gedurende uw vakantieperiode de bezor ging op uw huisadres tijdelijk te onderbeken en wordt het desbetreffende abonnementsgeld auto matisch met u verrekend in de eerstvolgende abonnementsperiode. GEEF UW VAKANTIE TIJDIG DOOR -.Als u de speciale vakantieservicebon op deze pa gina uiterlijk 3 weken voordat u op vakantie gaat naar ons toestuurt, kunnen wij alles op tijd voor u in orde maken. NOG VRAGEN? Onze medewerksters van Lezersservice staan u graag te woord (maandag t/m vrijdag van 9.00-16.00 uur. telefoon 010-4004 444). HUISADRES: VAKANTIEADRES: (s v p. met bloktetters fnvulten) Hotel/Camping:— POSTCODE: WOONPLAATS:- i i i i i TELEFOON: 0„ Tijdens onze vakantie maken wij gebruik van de service. (1&99 eerst de toelichting, daarna duidelijk aankruisen) vakantieadres volledig Invullen vakantieadres NIET Invullen j Wilt u deze vakantiebon uiterlijk 3 weken vbór uw vakan- I tie opsturen, in een open envelop, naar HET VRIJE j VOLK, atd Vakantieadressen. I Antwoordnummer 1579,3000 VB Rotterdam j (Een postzegel is met nodig, die betalen wij). Adres van hulsje/caravan/tent op da camping: 1e dag van vakantie:». Dag van thuiskomst:». vaJllg de enige keurmeester met kennis van het beest." Dc Staffordshire buïlterriër ■werd in 1950 voor het eerst In Nederland geïntroduceerd door de Schiedammers Arie van Herpen en Nicolai Gris- kov. De Schiedammer John van Doesburg Is ere-lld van de Nederlandse Staffordshire Buïlterriër Vereniging. De broertjes van de pitbulls 'flop ten' eerst als huisdier. „Nie mand wou zo'n lelijkerd heb ben," weet Chris Jongman. „Maar in 1960 keerde 'het tij. En vooral de laatste jaren zijn de Pitjes erg in de mode." In Nederland staan op dit moment 76 Steffies, de puppies en veteranen meegerekend, ge registreerd. Maggie en Duke hebben de afgelopen zomer voor een aanwas van vier exemplaren gezorgd. Het duo 'viel' voor elkaar. Een vierling was het resultaat van een in tiem samenzijn. De jonkies met stamboom worden ver kocht voor prijzen tussen de 1000 en 1200 gulden per stuk. Het Steffie staat graag in het middelpunt van de belangstel ling. Het Is een allemans vriend. „Maar het is er wel eentje die een strenge baas no dig heeft," waarschuwt kenner Jongman. De bullterrier is ooit ont staan uit een kruising tussen de logge Engelse bulldog en de lenige terrier, bekend om zijn sterke passie tot doden, jager op wild en verdelger van onge dierte. De voor de 'pit' en de 'dead games' (gevechten tot de dood erop volgt) gefokte hon den leefden gewoon samen met de kinderrijke gezinnen van Noordengelse mijnwerkers en bij smederijen. Vooral in Black County in Noord-Enge- land was het dé favoriete hond, die door arme landverhuizers werd meegenomen naar het 'beloofde land' Amerika. Daar kwamen de gevechten pas goed op gang. Bloodgames De honden werden zonder mededogen in de 'pit' gegooid waar ze 'over the scratch* moesten tijdens "bloodgames'. In het midden van de vechtpia- te was een witte verfstreep (the scratch) gezet. Vaak kwa men de vechters belden om het ,leven bij deze afzichtelijke knokpartijen, waarop voor veel igeld werd gewed. Ook de win- inaars raakten meestal zwaar gewond. Een pijngrens heeft de bullterrier niet. „En erger ls: heeft een buïl terriër eenmaal gevochten en bloed geproefd, dan is ie Ver kocht'," legt Schiedammer Chris Jongman uit. \,Dan wordt de Stef of de Pit totaal jonbruikbaar als huisdier. Hij jlaat dan zelfs zijn eten staan ivoor een knokpartij. Raakt in iextase en vecht door tot de idood. Maar daar staat toch een ibaas bij? Je gaat je huisdier toch niet opfokken?" Alle bullterriërbezitters heb ben een wurgstok of een breek- stick in hun bezit Met de hard houten stok is het beest van datgene waarin hij zich heeft vastgebeten af te trekken. Chris Jongman met beide dieren, voorzien van de specia le handgemaakte buïlterriër leren halsbanden met koperen spijkers beBiagen: „Wij hebben de breekstick nog nooit nodig gehad gelukkig. Nee, want dan is je Steffie geen centje meer waard. Een oude postzak doet dienst als stevig speelgoed." MAASSLUIS Deskundigen ziten nog steeds met de han den in hei haar. zaj kunnen geen afdoend antwoord geven op de vraag of het wonen in een gifwijk ongezond is. De on rust bij bewoners die weten dat er gif onder en bij hun huis ligt» blijft. De schrijvers van het pas verschenen boekje 'Gezond heidsrisico's bij bodemveront reiniging' tonen begrip voor de ongeruste gifwijkbewoners. In hun inleiding staat dan ook eerlijk: „In de praktijk is het erg moeilijk vast te stellen of een bodemverontreiniging de gezondheid negatief beïnvloed. Eventuele ziekte als gevolg van bodemverontreiniging zul len niet onmiddellijk optreden maar zullen een langzame ver slechtering van de gezondheid inhouden." Eco Matser, die het boekje samen met Ferdi Hendriks heeft geschreven, hoopt dat milieugroepen door het lezen tot een gefundeerd oordeel over de risico's van het wonen op gif kunnen komen. Hij zegt: Rodemverontreiniging wordt te weinig ais oorzaak voor ziekte genoemd. Artsen hebben daar niets over geleerd. Geluk kig zijn er nu tien medische milieudeskundigen Ln oplei ding." Ook de voorzitter J. Garve- link van de vereniging van di recteuren van basisgezond heidsdiensten is blij dat er ml- iieuartsen in aantocht zijn: „De medische gevolgen van het wonen op verontreinigde grond worden welecns gebagatelli seerd. Er zijn onherroepelijk wel risico's aan verbonden. Er is bitter weinig over bekend. Bij de GGD's ontbreekt nu de know-how. Daarom ben ik erg gelukkig met dit boekje. We moeten niet te gauw zeg gen er is niets aan de hand." In hun boek geven de schrij vers heel duidelijk aan hoe de gezondheidsrisico's kunnen worden beoordeeld. Ze gaan daarbij niet uit van de normen die gelden voor de sanerings beslissing, de zogenaamde A, B en C-waarden, die door de rijksoverheid worden aange houden. Met een praktijkvoor beeld laten zij zien, dat het veel belangrijker is na te gaan hoeveel gifstoffen een mens zonder nadelige gevolgen voor zijn gezondheid per dag kan ^verdragen. Het boek is uitgegeven door milieu-organisatie Nederland GifvrIJ en de wetenschapswin kel van de universiteit van Amsterdam. Ket boekje kost ƒ12,50. ROTTERDAM Café Lux aan de 's-Gravendijkwal ls vol gende week het decor van een nieuwe Nederlandse speelfilm. Donna Donna. In verband met de opnamen ls het café maan dag de hele dag en dinsdag en woensdag tot 17 uur gesloten. VLAARDINGEN Ze kre gen af en toe heel negatieve re acties uit hun omgeving. Of ze soms zelfmoord wilden plegen. Of ze het leuk vonden om op een vulkaan te gaan ritten. Maar ze lieten zich niet af schrikken. Niet door vervelen de opmerkingen en al hele maal niet door Ronald Reagan en zijn Contra's. Op 14 juli stappen Jan Haas (18), Mikael van Drlel (18). Adrlenne Zoutendijk (20) uit Vlaardingen en Monique Ha merslag (17) uit Schiedam op het vliegtuig naar Managua, hoofdstad van een land in oor log: Nicaragua. Daar zullen zij vier weken leven en werken met de arme bewoners van de Martin Luther Klng-wijk in Managua. Uitgezonden door een aantal kerken uit het Rijnmondgebied brengt het viertal een werkbe zoek van vier weken aan het Midden-Amerikaanse land. Ze zullen in Managua opgevangen worden door Paul en Nel van der Harst, die daar al enkele jaren voor zending en Wereld- diaconaat werkzaam zijn en ook het initiatief namen voor deze leerreis. Voor Monique, leerlinge van 5 atheneum, heeft het nu allemaal lang ge noeg geduurd. Zij vertrekt lie ver vandaag dan morgen: „Ja, ik wil er nu heen. Ik was extra geboeid door het plan toen ik hoorde dat het om een arme, illegale sloppenwijk ging, waar de mensen zelf een wa- terleidinkje hebben aangelegd en de electriciteitsvoorziening ook slecht geregeld is. De men sen die daar gaan wonen be ginnen door een houten huisje neer te zetten. Daaromheen gaan ze dan ln steen bouwen, als ze geld hebben tenminste". Geen luiervacantie Mikael, ook atheneum-5: „Ja, soms staat er jarenlang zo maar een muurtje van een me ter hoog, dan is het bouwmate riaal weer op. Paul heeft in de wijk een dakplat enfabrlekje opgezet, waar de mensen zelf Van links naar rechts Mikaël, Monique, Jan en Adrien- ne: met koffers vol medicijnen, toiletspullen en ca deautjes naar Nicaragua. (Foto: Ed Oudenaarden) uit hennep, zand en cement hun eigen dakbedekking kun nen maken, en ook nog wat verkopen. Het is de bedoeling dat wij 's ochtends van 7 tot 12 in die werkplaats ook flink de handen uit de mouwen gaan steken. Het wordt dus geen lui ervacantie!". Mikael voorziet dat de om gang met de mensen daar toch wel lastig kan zijn. „Wij ko men uit zo'n andere cultuur. De mentaliteit is daar zo an ders dan wat wij gewend zijn. Denk maar aan de macho-cul tuur daar, of aan de manier waarop wij met tijd omgaan. Daarbij komt dat veel Nicara- guanen geen krant lezen, laat staan het politieke nieuws, waar wij als buitenlanders dan weer juist veel vanaf weten, ei genlijk een heel merkwaardige situatie," zegt hij. Schokkend In 1979 verjoeg het Nicara guaanse volk de dictator So- moza en kwamen de Sandinis ten aan de macht. Een groot aantal hervormingen werd doorgevoerd. Landloze boeren kregen een stukje land, overal op het platteland werden ge- zo ndheidsposten opgezet en er volgde een massale alfabetise ringscampagne. „We zullen worden gecon fronteerd met een revolutio naire werkelijkheid, er ls daar een nieuwe start gemaakt, er gebeuren een heleboel nieuwe dingen," aldus Jan, die graag wil weten of de mensen acht jaar na dato nog enthousiast zijn voor de Sandinlstische re volutie. „De oorlog die de Verenigde Staten tegen het land voeren maakt het de gewone mensen daar heel erg moeilijk. Er heerst voedselschaarste en al lerlei zaken zijn niet te koop. Dat ontmoedigt een hoop men sen. Alcoholisme schijn je er dan ook steeds meer tegen te komen". „Het enige wat wc kunnen doen is hier in Nederland zo veel mogelijk over onze erva ringen vertellen," vult Mikael aan. Als je dat niet zou doen blijft het eigenlijk een heel vrijblijvende onderneming. Dan ga je misschien weer over tot de orde van de dag en blij- vén al je ervaringen in de lucht hangen," aldus de Nica ragua-ganger. Schrijven naar HeTvriJeVo* Wette to Wimstnat 25 3012 BL Rotterdam Bram van Hennik: ,J)at Rotterdam- gevoel gaat nooit meer weg" Foto Bemadette Hoogland) ROfTERDAM - „Ze hadden me da afgelopen winter nooit dat prachtige fotoboek met al die heldere foto's van Roo- vers moeten toesturen. Daar door kreeg Ik zo'n verschrik kelijke heimwee naar mim Rotterdam, dat tk wel naar deze stad moest terugkeren. Göh, wat is de binnenstad enorm veranderd. Ik loop soms op plekken, die ik amper meet herken. De Coolsepoort, het nieuwe Ma ritiem Museum, het fraaie Schielandshuis, de Laurens- kerk eindelijk gerestaureerd, een hele nieuwe wijk op het oude Heliport, die dorpsach- tlge bebouwing achter het Haagseveer, dat rare Pot lood, die bizarre paalwonin gen met daarachter dat ba rokke Plan C. ik kijk echt m'n ogen uit en mompel af en toe in mezelf: dit is nu je geboor- testadl" Bram van Hennik, 65 jaar, is sedert begin 1970 nooit meer in Rotterdam geweest. De re den Is tamelijk simpel: want hij emigreerde in 1957 me» z'n hele gezin naar Australië. Hij behoorde tot de groep van 'kanslozen' die het hier in Holland zo arm hadden, dat er eigenlijk maar één alterna tief was: Inpakken en wegwe zen! Bram van Hennik:„lk had geen keus. Ik had een prima vak als timmerman en Ik had ook genoeg werk, maar wat ik verdiende was echt te wei nig. ik ving 73 gulden In de week. Daar moest ik m'n vrouw en vier kinderen van onderhouden, ik werkte kei hard, deed zelfs andere baantjes erbij om Iets extra's te verdienen, maar het blééf armoe. We woonden aan de Zonne hof 46 In tuindorp De Vaan, een soort poppenhuisje Ik ben laatst nog eens gaan kij ken: onbegrjpelljk dat we daar met z'n zessen hebben gehoond. Ik kan me nog her inneren dat m'n drie dochters in één groot bed sliepen. M'n zoon sliep in een soort brede kast, het was niet te doen. Op een dag nam ik, met een vuist op tafe.l het besluit: we rokken cm wel zo snel moge lijk. In die jaren '50 werd zo'n emigratie helemaal voor Je betaald," vertelt Bram ver der. „We voeren met de Zuiderkruis, we vierden nieuwjaar op zee. In Adelaide hebben we toen een nieuw leven opgebouwd en uitein delijk ben Ikzelf en de kinde ren redelijk terecht gekomen. Maar ja. die hang naar Rot terdam die Is haast niet te omschrijven... Dat Rotter dam-gevoel Is er altijd geble ven, terwijl Ik nu toch dertig jaar weg ben. Wellicht heeft het bombardement er mee te maken, ik heb zo'n binding met de stad dat Ik met een dergelijk nieuw fotoboek van de stad helemaal stil wordt. Ik moest een keertje terug ke ren, al k03t het me een zak vol duiten. Waarom niet voorgoed terug naar Rotterdam? Bram: „Dat kan niet meer. Op één dochter nazitten al m'n kinderen en kleinkinde ren ln Australië. De meesten wonen In Perth, Ik zJe ze vrij wel dagelijks. Hier heb ik am per familie en m'n vrienden van vroeger zijn uiteraard uit beeld verdwenen. Nee, op een gegeven moment kan je niet meer terug, maar Ik ben dolblij dat ik een maandje of drie hier kan rondstappen)'' Samen met Bram 'deed' ik een ochtendje de binnenstad, op de fiels, dan kan je net wat meer zien. Brams reac ties: „De Oude Binnenweg, het gezelligste straatje van de binnenstad. Wilden ze het hier echt allemaal neerhalen? Niet te gelovenl Blij dat ai die geveltjes nog ïn takt zijn. Kijk, aan die bouw van Ter Meulen hab Ik nog meege werkt, leuk plein geworden met die komische 'windvan ger'. Ontspannen sfeertje hier. De Coolslngel? Blijft een prachtige ailée. Het valt me op dat hier de bestrating wél in orde Js, op veel plekken Is het maar matig. De ROTEB mag voor mij best wat meer straatvegers In dienst nemen. Wat een troep overal, dat is toch niet nodig?" Rotterdams nieuwste trots, het groenkleurige WTC-ge- bouw wordt met de superso nische lift razendsnel be dwongen. Het restaurant mo gen we niet in, want dat is al leen voor lunchgasten, maar gelukkig is er op de bovenste verdieping ook een iege 'se minarruimte' waar Je onge stoord kan rondlopen en het grootste deel van de stad kan bewonderen. Nooit ge weten dat er voor aile PTT- ers van het kantoor aan de Coolsinge! een fraai dakter ras met leuke witte stoeltjes beschikbaar is. Het grote Stadskantoor aan het Rode Zand blikt van boven erg somber. De doorkijk richting Plan C is fascinerend, je ziet nu pas dat de binnenstad vrijwel is volgebouwd. Bram: „Kijk, alleen daar aan het Weena zie Je nog een open plek. Wat een prima idee om me hier te brengen, ik vind het bijna leuker dan de Euromast." Een verdie ping lager ontdekken we nog volop lege ruimtes. Vermoe delijk weerhoudt de hoge huur potentiële bewoners. Volgens een ovorzlchtsbord bij de ingang van de lift lijkt het WTC-gebouw toch aardig bezet. Alleen de zesde ver dieping Is in z'n geheel leeg, toch nog eens vragen wat daar achter steekt. Ons fietstochtje eindigen we vla de Maasboulevard en de Leuvehaven. „Het blijft m'n stad," zegt Bram stralend, „ik rij straks nog even door naar de Parkkade en Het Park. Alle herinneringen van vroeger komen weer boven, zo'n fietstocht is voor mij pu re nostaigle. Weet Je wat ik voor het thuisfront in Perth meeneem? Een mooie groen-wil-groene vlag. Het zal m'n kleinkinderen waar schijnlijk niet veel zeggen, maar Ik moet ze op de één of andere manier met een sym bool duidelijk maken waar hun oorsprong ligt. Rotter dam 1 love you!" JORIS BODDAERT ROTTERDAM Met de nodi ge spanning zal voetbalvereni ging Sparta toeleven naar vol gende week donderdag: op die dag beslist de Rotterdamse gemeenteraad of de ere-divi- sleclub in Het Kasteel kan blij ven voetballen of niet. Gezien de verdeeldheid binnen de po litieke fracties kan niemand in schatten hoe de stemming zal verlopen. Gesproken zal worden over een voorstel van burgemeester en wethouders om de Kasteel club ln Spangen ie laten voet ballen. Haaks daarop staat een plan van hef projectteam (waarin vertegenwoordigd de bev/oners van de wijk). Dat wil dat het stadion wordt afgebro ken en plaats maakt voor een wijkpark. Het college van burgemeester en wethouders laat het geheel over aan de gemeenteraad om de beslissing te nemen. Als de raad tegen het voorstel van het college stemt, wordt het plan van het projectteam overgeno men. Hiertegen kan de voet balclub nog uitgebreid In be roep gaan. Als het voorstel wordt aangenomen kan Sparta op Spangen blijven.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Nieuwsblad / Schiedamsche Courant / Rotterdams Dagblad / Waterweg / Algemeen Dagblad | 1987 | | pagina 1