15
Velenje had toch iets meer van
partnerstad Schiedam verwacht
i
'Viaardingen was bepaald niet achterlijk'
Pepersteeg
ChiekgKSnq
STAATSLOTEN
janbooister
Wfeleens de nagels van
een cavia geknipt?
Speelweek in wijkcentrum 't
Nieuwelant
Stadsgidsen bij oud
papier
Mevrouw Van Es op koffie
i bij gouden bruidspaar
Twee weken lang spelen
voor twee gulden per dag
VERKOOPADRESSEN
Hoek van Holland De Boekelier
Hoek van Holland P. Vervenne
Maassluis Schoenservice J. Booster
Schiedam De Blocktrent
Schiedam Tabaksspeciaalzaak Ton Jaarsma
Schiedam Tabakshop Jacqueline
Schiedam B. P. H. Janse
Schiedam
Tabaksspeciaalzaak
Nico Smitshoek
Viaardingen Fa. Berco
Viaardingen John C. Hey kantoorservice
Viaardingen Tabakswinkel Op de Hoek
Viaardingen Drogisterij v. 't Hof
Viaardingen Tabaksspeciaalzaak
Nico Smitshoek
Studievriendinnen doen ontdekking in populair boekje over Koos Vorrink
Rotterdams Dagblad
I Woensdag 2-1 juli 1991
pe peperstraat in Viaardingen wordt niet voor niets door negen van
i de tien Vïaardingers de Pepersteeg genoemd. De straat is ook meer
een steeg dan wat anders. Slechts enkele meters breed, er kunnen
i - nog maar net wat wandelaars door en twee andere straten verbin-
jdend, nee, het kan niet anders of het is een vergissing geweest dat de
J Pepersteeg Peperstraat is genoemd.
Toch, de steeg is weer niet net zo smal als een echte steeg. Want
sinds het zonnetje voorzichtig doorbreekt is er een terras te vinden
jn de Peperstraat. Weliswaar één tafeltje en vier stoelen, maar toch,
het staat er.
Bij een echte steeg zou de boel meteen verstopt zitten. In de Pener-
straat niet. Daar kan men nog net passeren. Het zitje, want meer is
I het eigenlijk niet, neemt de halve sleegbreedte m beslag.
I Dat is veel voor een 'terras'. Maar niet teveel. Met mooi weer kan een
terras eigenlijk nooit te breed zijn. Zolang er mensen langs kunnen,
moeten terrassen, al naar gelang het weer zich ontwikkelt, kunnen
uitdijen en inkrimpen. Dat verhoogt de levendigheid in een stad,
Beïnvloedt de gezelligheid positief,
i Ik vrees dat het 'terras' in de Peperstraat geen lang leven beschoren
Gezien de plek die het inneemt zal er wel een ambtenaar langsko-
men om te verbieden dat die ruimte daarvoor wordt gebrui kt.
Geiten melken, het ziet er zo eenvoudig uit. Maar
het doen is even iets anders Op de kinderboer
derij in het Prinses Beatrixpark kunnen kinde
ren van 10 tot en met 12 jaar, die in de vakantie
thuisblijven, zich melden voor de cursus dierver
zorging en dus ook leren geiten te melken. De
cursus is gratis en wordt op vier achtereenvol-
gende woensdagmiddagen, te weten op 31 juli en
j 7,14 en 21 augustus, gegeven van half twee tot
half vier.
Geleerd wordt wat voor voedsel dieren eten en
Uweveel. Maar ook verzorging staat op het pro
f-gram ma. Weieens de nagels van een cavia ge-
knipt? Op de kinderboerderij is het te leren,
t Natuurlijk, klusjes als het schoonmaken van
hokken hoort er ook bij. Evenals het vegen van
paden en het repareren van hekken, Als de cur
sus met goed gevolg is voltooid, wordt het diplo
ma 'Assistent dierverzorger/sterverstrekt.
Opgeven voor 30 juli bij de kinderboerderij. Of
telefonisch, tussen half een en half twee op.
4707844.
Viaardingen
De vrijwilligers van wijkcentrum 't Nieuwelant
organiseren van'IF tot en met 23 augustus een
vakantte-speetweek voor de kinderen tussen de
vijf ert twaalf jaar. De speelweek staat in het te
ken van zipuners en wordt gehouden in het
wijkcentrum aan de Goudsesinge! 87. De deelne
mers die elke dag vanaf 10,00 uur welkom zijn,
betalen 17,50 gulden en voor het tweede kind uit
hetzelfde gezin geldt een korting van 2,50 gul
den. Entree per dag is ook mogelijk. Voor inlich
tingen en aanmeldingen kan men bellen met G.
van 't Oor, 4348993.
JBjdens de verspreiding van de nieuwe stadsgid-
sen ts een aanzienlijk deel van wan de 13.000
exemplaren niet bij de Maassluise bevolking te
rechtgekomen. Enkele bezorgers van het bedrijf
Holland Advertising, dat de produktie en ver
spreiding uitvoerde, maakten geen goede recla
me voor de firma in Den Helder. Bij de Put wer
den namelijk enkele stapels niet bezorgde gid-
sen aangetroffen, en tijdens de oud-papierinza
melingsactie van basisschool de Buis werd een
j hoeveelheid nieuwe gidsen ingeleverd. Mensen
die geen stadsgids hebben on vangen, kunnen
het boekwerkje aanvragen bij de heer A. Ver-
kaik, stadhuis, telefoonnummer 19111, toestel
145.
f
Het gouden bruidspaar Van Beest-Vreugdenhil
*erd gisterochtend aangenaam verrast door de
vrouw van burgemeester Van Es, die het echt-
j paar kwam feliciteren met het 50-jang huwelijk.
Namens het gemeentebestuur bood mevrouw
van Es, onder het genot van een kopje koffie met
gebak, de in Maassluis geboren heer Van Beest
en zijn uit de Lier afkomstige echtgenote de ge-
I bruikelijke cadeaus aan.
la de Koningshof wordt van maandag 19 augus
tus tot en met donderdag 29 augustus de 23ste
Maassluise speelinstuif gehouden. Kinderen van
5 tot en met 12 jaar kunnen daar voor twee gul
den per dag twee weken lang spelen. En met het
taartje dat ze krijgen mogen ze gratis naar de
tentoonstelling '100 jaar spoor' in het Gemeente-
1 Jiuseum aan de Zuiddijk.
1 Er is nog plaats voor twee medewerk(st)ers (van-
j 16 jaar). Melden op telnr. 19111, tst 352. Wet-
J houder L. Timmermans opent de speelinstuif,
SCHIEDAM
Agenda
-27 augustus Orgelconcert, Grote
Kérk, 20.15 uur.
Jfcsdag 17 september Orgelconcert, Grote
Kerk, 20.15 uur.
Dinsdag 8 oktober Orgelconcert, Grote Kerk,
20.15 uur.
1 VIAARDINGEN
donderdag 25 juli Lunchconcert Aad Zouten-
Grote Kerk, 12.45 uur.
,*&terdag 27 juli Rommelmarkt, buurthuis De
haven, Weeshuisplein 18,10.00 uur.
•Wandelconcert, Grote Kerk, 15.00 uur.
•Orgelconcert Grote Kerk. Jaap Kroonenburg.
20,15 uur.
Redactie
Waterweg:
Jan Boolster
Ben van
Haren
Peter de
Lange
Carel van der
Velden
Brede Haven
straat 6
Postbus 4008
3130 KA
Viaardingen
Telefoon
4343229,
4352066,
4350557
Telefax
4349754
Sportredac
tie:
Donald Bax
Telefoon
4345209
Door Wessel Penning
- Het is snel gegaan. Titovo Velenje werd weer gewoon Ve
lenje. En als we de gemeentebestuurders van het Schiedamse
partnerstadje moeten geloven, ligt Velenje tegenwoordig in
Slovenië en niet langer in Joegoslavië. Ze zijn bijna overtuigd
van het succes van de Sloveense onafhankelijkheidsstrijd.
..Of het een oorlog was? Natuur
lijk! Er zijn doden en gewonden
gevallen en militair materieel
werd volop ingezet," zegt 'wet
houder' Igor Meh (Economische
Zaken) van het stadsbestuur. Via
een Duits sprekende vertaalster
laat hij echter weten dat geweld
binnen de gemeentegrenzen is
uitgebleven. „In vergelijking met
andere delen van Slovenië was
het hier een oase van rust."
Maar met een ingrijpen van het
leger wordt, ondanks de gestarte
terugtrekking van de federale
troepen, nog altijd rekening ge
houden. Op de verschillende toe
gangswegen tot de stad zijn de
blokkades slechts gedeeltelijk af
gebroken, De aan elkaar gelaste
tramrails kunnen bij de geringste
aanleiding weer over de weg wor
den gezet. Nu geven borden aan
dat de 'halve' versperringen over
één rijbaan te passeren zijn. En zo
zal het nog wel even blijven.
Igor Meh legt uit dat Velenjes
elektriciteitscentrale veertig pro
cent van Slovenië van stroom
voorziet en dus een ideaal doelwit
zou kunnen zijn voor een aanval
van het federale leger. Deson
danks lijkt die 'oorlog' ver weg
van Velenje en ver verleden tijd.
Zoals nergens in Slovenië vind je
ook hier nauwelijks uitingen van
nationale euforie. De vlag - pas
uitgekozen op 25 juni - wappert
maar op enkele plaatsen en niet
op iedere straathoek, zoals in de
naburige deelrepubliek Kroatië.
Standbeeld
Alsof niets is veranderd over
heerst maarschalk Tito nog altijd
Velenje. Tenminste, het 15 meter
hoge standbeeld van de voormali
ge partizanenleider. Het is het
grootste standbeeld in Joegosla
vië van haar stichter en voormalig
leider.
Igor Meh: „Nee, we hebben beslo
ten het niet weg te halen. Dit
beeld heeft nog immer zijn histo
rische betekenis, hoewel ons res
pect voor Tito's denkbeelden vol-
iedi g is verdwenen. Maar Velenje
is toch ook groot gegroeid onder
de socialistische federale staat
van Tito."
Dat gegeven én de aanwezigheid
van vele nationaliteiten (veertig
procent van de inwoners van Ve
lenje is niet-Sloveens) leverde het
stadje ooit het voorrecht op Tito's
naam te dragen. Vanaf 1983 heet
te het derhalve Titovo Velenje.
„Toen waren we daar heel trots
op," aldus Meh. Zeven jaar later
niet meer. In het post-communis-
tische tijdperk meteen niet-com-
munistiseh stadsbestuur werd Ti
tovo Velenje in 1989 weer gewoon
Velenje.
Velenje is zo'n typisch, Oosten
rijks aandoend, provinciestadje.
Liggend in het dal tussen de ber
gen, die zijn bebouwd met cha
lets, een kasteel en een ski
schans. Het stadje doet on-Joe-
goslavisch welvarend aan. Een
brede winkelpromenade door
snijdt het wat saaie stadscentrum
met wel érg keurig afgewerkte
plantsoenen. Zevenduizend van
de in totaal 35.000 inwoners wer
ken bij de regionale witgoedfa-
briek. En onder die bevolking be
vinden zich de Kroatische, de
Servische en de Bosnische natio-
n Slovenie
heerst span
ning al is het
nog rustig.
Niemand durft
erop te zwe
ren dat de fe
derale troe
pen niet terug
zullen keren
RMO AP
naliteiten. De ontwikkelingen m
de rest van Joegoslavië beziend,
sluit het stadsbestuur etnische
onlusten zeker niet uit.
Bespaard
Maar vooralsnog blijft dat Velenje
bespaard. Vrijwel unaniem - zelfs
de meerderheid van de tweedui
zend Servische inwoners is vóór -
staat de bevolking achter de uit
geroepen onafhankelijkheids
strijd van Slovenië.
„Hoewei het misschien allemaal
wel te snel is gegaan," aldus Meh.
„Onze regering had zich gericht
op een termijn van een half jaar.
Dat is misschien niet zo verstan
dig geweest." Met iets meer ge
duld had. volgens Meh. een in
grijpen van het leger kunnen
worden voorkomen.
Meer twijfels kent hij momenteel
niet. ,.Qp den duur was onafhan
kelijkheid toch onvermijdelijk
geweest. Dat is voor u als Neder
landers moeilijk te begrijpen,
maar wij, Sloyeniërs, hebben
onze eigen cultuur en onze eigen
taal. Wij zijn anders dan de Zuid-
slaven. Wij zijn killer, minder
temperamentvol. Kortom: wij ho
ren niet thuis in Joegoslavië."
Eind vonge maand maakte het fe
derale Joegoslavische leger op
hardhandige wijze duidelijk dat
het daar iets anders over dacht.
De strijd met Sloveense eenhe
den leverde doden en gewonden
op. Velenje bleef ook dat be
spaard, hoewel 41 inwonende
mannen nog altijd hun dienst
plicht vervullen in het federale le
ger.
Ondergedoken
Een viertal was zelfs in het eigen
Slovenië gelegerd en moest dus
de strijd aanbinden tegen de Slo
veense troepen. Meh: „Dat moet
ze zwaar gevallen zijn. Mij zijn en
kel berichten bekend van dienst
plichtigen uit Slovenië die uit het
federale leger zijn gedeserteerd.
Waar ze nu zijn? Ondergedoken
natuurlijk, wat dacht u dan."
Al een week of drie geleden - de
strijd om Slovenië was toen net
begonnen - nam Velenje contact
op met haar partnersteden: onder
meer Schiedam, Esslingen in
Duitsland, het Italiaanse Udine
en het Franse Vienne. In een brief
werd gevraagd om erkenning van
de Sloveense onafhankelijkheid
en het verzoek dat kenbaar te ma
ken aan de landelijke regeringen.
Alleen Esslingen en Schiedam re
ageerden, op nagenoeg gelijke
wijze.
Na een korte discussie in de
Schiedamse raad werd besloten
zich niet uit te spreken over de
onafhankelijkheid van Slovenië.
De raad vond dat meer een zaak
voor de landspolitiek. Verder dan
een brief aan de Nederlandse re
gering waarin de 'bezorgdheid
over de ontwikkelingen in Joego
slavië' kenbaar werd gemaakt,
wilde de raad niet gaan.
Stellingname
In Velenje kan men wel enig be
grip opbrengen voor dit stand
punt, maar het stadsbestuur had
toch een meer politieke stelling-
name verwacht. Meh: „Als part
nerstad kan je je dat veroorloven.
Zo had Schiedam toch invloed
kunnen uitoefenen op de Neder
landse regering die, zo lijkt nu,
als één van de weinige in Europa-;
voor behoud van de Joegoslavië
sche eenheid is."
Het zal nog weieens ter sprake*
komen. Velenje popelt namelijk^
haar verschillende stedenbanden
te verstevigen, „Het hoeft daarbij
niet tot het culturele aspect be-s
perkt te blijven," aldus Meh. „We'
zouden ook de mogelijkheden totö
samenwerking op economisch!
gebied kunnen onderzoeken. Wij,*
Sloveniérs, waren altijd al op het,
westen georiënteerd. Nu gaan we<
proberen die contacten verder te;
ontwikkelen."
Daarbij zullen ook de relaties mët[
steden in de andere Joegoslavi
sche deelrepublieken - „Ja, ooft
met de Servische steden" - in
stand blijven. ïgor Meh: „Tolef
rantie staat voorop. Wij willen
met alle volkeren samenwerkerf
en bevriend zijn. Want als je als
jonge staat niet bereid bent coijt
tacten te maken met andere sta*
ten, kun je jezelf niet ontwikkè-
Ien,"
Ingezonden rnedodeting
Kipspecialiteiten
H.inrk'kt raai 1
.11 II KK Viaardingen
Tel
fried chicken
1 tfrillkip
hamburgers
spareribs
div. snacks
maaltijden
Iedere dag geopend
\an 12.00-23 OO uur
►nQsttindwi roedefleing
Prins Hendrikstraat 386, tel. 01747-6327
Prins Hendrikstraat 265, tel. 01747-2516
Koningshoek 923-14, tel. 01899-13243
Groenelaan 99a, tei. 010-4730525
Borodinlaan 58, tel. 010-4703768
St. Liduinastraat 55, tel. 011M267613
Broersvest 8a, tel. 010-4268804
P. J. Troelstralaan 31, tel. 010-4703037
Liesveld 161, tel. 010-4349911
uitgebreide sortering wenskaarten en lectuur.
Dirk de Derdelaan 25, tel. 010-4600609
Diepenbrockstraal/Verrieystraat 8a
tel. 010-4344892
Callenburgstraat 38, tel. 010-4342396
De Loper 82, tel. 010-4742997.
GEEN MOOIER LOT
"DAN 'N STAATSLOT
Door Ben van Haren
Utrecht/Vlaardingen - Na zes jaar
zaten Ellen Wieart en Manon Bar-
r.ouvr ineens weer met elkaar te
kibbelen en te bekvechten over
een gezamenlijke productie. „Dat
moet anders. Eerst het citaat.
Neen, geen noten deze keer." Het
zoeken naar de juiste vorm en
zinnen vond nu plaats achter een
beeldscherm in de woonkamer
van een Utrechts rijtjeshuis.
Tafel en vloer lagen bezaaid met
aantekenschriften, boeken, foto's
en naslagwerken. De aanpak was
professioneler maar de sfeer net
als vroeger.
Herinneringen welden op aan de
talloze keren dat Manon (29) en
Ellen (31) als studievriendinnen
op eikaars kamers zaten te scha
ven aan een scriptie. Het gebeur
de al toen ze in Viaardingen nog
op het Groen van Prinstererly-
ceum blokten voor hun eindexa
men. Later ging het verder tij
dens hun studie geschiedenis aan
de universiteit van Utrecht,
Nu was echter niet een rapportcij
fer, tentamen of examen de inzet.
Nee, hun gezamenlijke productie
betrof deze keer een boekje over
Koos Vorrink, die honderd jaar
geleden in Viaardingen werd ge
boren. Geheel onverwacht bracht
de Vlaardingse PvdA de twee
weer tot schrijven. Het resultaat
mag er zijn. Kenners van de socia
listische geschiedenis zowel als
van de Vlaardingse historie gaven
het een hoog waarderingscijfer.
En het boekje leest nog gemakke
lijk weg ook.
Smaak
Dat werkt bemoedigend. Ellen en
Manon zijn vooral gelukkig met
de lof, ontvangen van oude leden
van de 'rode familie', die ze tij
dens hun onderzoek voor het
schrijven van het boekje hebben
geraadpleegd. De twee hebben de
smaak te pakken gekregen en
men hoeft niet vreemd op te kij
ken als ze na 'Koos Vorrink, een
Vlaardinger' nog meer nieuwe po-
pulair-historische boekjes gaan
schrijven. „Over de speciale rol
en het geloof en bijgeloof van
vrouwen in de vissersplaats
Viaardingen bijvoorbeeld," zegt
Manon Bamouw.
Zij verhuisde naar Utrecht toen
ze zeventien jaar was maar raakte
in de afgelopen twee jaar onder
de indruk van de geschiedenis
van haar geboortestad Viaardin
gen. „Of over de politieke besluit
vorming aan het begin van dpze
eeuw in onze stad toen er nog
geen politiek partijen bestonden
zoals nu," oppert Ellen Wicart, die
momenteel in Zeist en Viaardin
gen woont.
Ellen, dochter van voorzitter
George Wicart van de afdeling
Viaardingen van de Partij van de
Arbeid, vertelt hoe het tweetal tot
hervatting van zijn gezamenlijke
schrijverij kwam.
„Twee jaar geleden vroeg mijn
vader, die op het spoor was gezet
door Jan Anderson van het
Streekmuseum, of ik misschien
iemand wist die ter gelegenheid
van Vorrinks honderdste geboor
tedag een boekje zou willen
schrijven. Hij redeneerde: jij stu
deert moderne geschiedenis dus
kent wellicht mensen, die daar
voor belangstelling hebben.
Ik vertelde het op een zeker mo
ment tegen Manon in een kroeg
in Utrecht, waar we elkaar regel
matig tegenkomen. Hoe, weet ik
niet meer, maar al pratende ont
stond toen het idee om het samen
te proberen. Tijdens onze studie
hebben we al veel samen gedaan.
Dus waarom nu niet, was de rede
nering."
Mode
Manon Bamouw heeft zich tij
dens haar studie sociaal-economi
sche geschiedenis vooral gericht
op de relatie tussen de arbeiders
beweging en het socialisme. Koos
Vorrink kwam haar dus niet
vreemd voor. Ze werkt echter niet
als historicus maar geeft al enke
le jaren bedrijfskunde op de HTS
voor mode en kleding in Utrecht.
Nadat het duo had besloten de
uitdaging van de plaatselijke
PvdA aan te nemen, schrokken ze
van de inhoud van de biografie
die C.H. Wiedijk van Koos Vor
rink heeft gemaakt. „Het is zo'n
detaillistisch werk, dat we ons af
vroegen: wat moeten wij nu nog
over Vorrink schrijven? We moe
ten schrijven over de Vlaardinger
Vorrink, was de beslissing. Hoe
hij hier geleefd en gewerkt
heeft," vertelt Manon Bamouw.
Ellen vuit aan: „in het Vlaarding
se archief vonden we veel goed en
bruikbaar materiaal. Het plak
boek van Wout Boender met de ti
tel 'Daar komen de rooien' bij
voorbeeld en heel veel foto's.
Daar zagen we ook, dat Peter
Braad al een studie over 'Sociale
Beweging in Viaardingen' had ge
schreven. We hebben veel over
Viaardingen gelezen, kregen veel
hulp van Matthijs Struijs op het
archief en zijn toen gaan praten
met mensen, die over dio tijd en
over Vorrink iets konden vertel-
Manon Barnouw (links) en Ellen Wicart onder de gedenkplaat die
dit jaar is onthuld en bevestigd zit op het geboortehuis ran Koos
Vorrink in de Callenburgstraat. Foto Gemt de Heus
Ien."
Beide schrijfsters hebben het
werk aan het boekje als 'hartstik
ke leuk' ervaren en er veel van
opgestoken. Ze waren verrast
over de toegankelijkheid van de
grote hoeveelheid informatie die
in het Gemeente Archief en het
Coöperatiemuseum werd aange
troffen.
Manon: „Ik ben in Viaardingen
opgegroeid, mijn overgrootvader
was actief in de socialistische be
weging en mijn vader gemeente
raadslid voor de WD. Ik heb dus
best wel eerder veel over de histo
rie van Viaardingen gehoord,
maar ik heb weer veel nieuwe
ontdekkingen gedaan. Pas nu
kwam ik er achter, dat de Ge
dempte Biersloot is ontstaan toen
men van het open riool afwüdö
Ook was ik er niet van op de hoog|
te welke belangrijke rol de kuj|
pers hebben gespeeld." jjjj
Tijdsbeeld
Zij beaamt de opmerkingen vaft
Ellen over de boeken van ondej|
wïjzer-joumalist Arie Pleysie^
die met Vorrink bevriend wag
„Ik heb die boeken gekregen van
Bep en Toon Comelissen en
heb er van genoten. Slechts'woP
nig mensen kennen die boeken
en ze geven juist een prachtige]
tijdsbeeld van het VlaardingSjg
aan het begin van deze eeuw."
Echte grote ontdekkingen
ben Wicart en Bamouw met ge
daan, hoewel1
„Als je de biografie van Wiedijk'
leest - en Pieysier in zijn 'De kqd*!
teloze school' heeft dat eigenlijk
ook - dan ontstaat de indruk, dót'
het Viaardingen van Koos Vor
rink bestond uit zielige mensen
en volop armoe. De al op twaalfja
rige leeftijd zichtbaar geworden
afkeer van Vorrink van drankge
bruik zou zijn ingegeven door de
sfeer in zijn geboortestad. De
sfeer van: dat zwaargelovigd
Viaardingen, dat een beetje ach'
terlijk zou zijn,
Alsof Viaardingen zo uitzonder
lijk was als stad. Wat Wiedijft
schrijft is niet juist. Bij de Vor*
rinks Lazen ze Het Volk en drank-
bestrijding was een punt van de
socialistische beweging. Het is
veel logischer te veronderstellen!
dat Vorrink daardoor werd beïn:
vloed. In ieder geval hebben wij
vastgesteld dat Viaardingen irj
enkele opzichten juist voorop
liep. Op het gebied van onderwijs
bijvoorbeeld had je hier een actief,
ve Bond van Onderwijzers, een
onderdeel van de club van Thed
Thijssen. En dan de rol van dé
kuipers en hoe vissersvrouwen]
actief waren."
Manon Barnouw en Ellen Wicar|
hebben door hun boekje over
Koos Vorrink hun geboortestad
beter leren kennen. Ze hebben de
Vlaardingse historische biblio
theek van een helder en zelfs ont
hullend boekje voorzien, dat, om
dat het over Vorrink en andere
mensen gaat, bovendien een nut
tige aanvulling is op de bestaande
geschiedschrijving over de social
listische beweging.
'Koos Vorrink, een Vlaardingêrj
van Ellen Wicart en Manori Bar-
noun? is een uitgave van Ridder
hof IGaardingen en fcasi 9,50 gull
den.
