13' 'Kaffer, moor en indiaan zie je naar Leen Stigter gaan' 'Die moskee erbij, dat is ook gezellig' Uitzicht fng-:-. Ijs m Het Voorlichtingscampagne banenpool Voorverkoop Dire Straits Rita Young zingt voor de 65-piussers Vogels gratis gekeurd Nogal Wiedus echt open Schiedam Maassluis *^sJr Honderd historische lezingen yoor uitverkocht_huis r Rotterdams Dagblad Dinsdag 8 oktober 1991 RW Schiedam In de hoofdbibliotheek aan de Lange Haven is men gisteren gestart met de voorlichtingscampagne over de banenpool en de Jeugdwerkgarantiewet. Van de banenpool zijn in Schiedam al de nodige vruchten geplukt want sinds april zijn 21 langdurig werklozen aan een baan geholpen. De Jeugdwerkgarantiewet die vanaf I november van kracht zal zijn. garandeert werkloze jongeren een tij delijke baan en om daarvoor in aanmerking te ko men moet men zes maanden zonder Werk zitten en niet ouder dan 21 jaar zijn. Bij de campagne die over drie weken wordt ver plaatst naar de bibliotheek op het Wibautplein en die in de Blauwe Brug en de Gorzen, wordt gebruikt ge maakt van foto's, een lichtkrant, posters en folders. Voor informatie kan er ook worden gebeld met het Buro voor Werk en Scholing, 4732111. De medewerksters van de VW zullen zaterdag 12 oktober over klandizie niet te klagen hebben. Om 9.00 uur, een uur eerder dan normaal, opent het kan toor de deuren voor de verkoop van kaartjes voor het concert van Dire Straits dat 29 en 30 mei in de Kuip wordt gegeven. In verband met het beperkt aantal kaarten (500 stuks) worden per persoon maximaal vier toegangs bewijzen verkocht. Voor Dire Straits-fans die achter het net vissen be staat de mogelijkheid om reserveringen in de com- outer op te laten nemen. Vlaardingen "Daar bij de waterkant', 'Diep in mijn ogen', 'De glim lach van een kind' en 'Schuif een beetje dichterbij', het zijn enkele liedjes uit het verre verleden, die zon dagmiddag worden gezongen tijdens een speciaal voor 65-plussers samengestelde show van Rita Young in zaal Middelhuyse. De toegang is deze keer gratis. Voorde uitvoering, die wordt gelardeerd met enkele sketches, krijgt zangeres Rita Young assistentie van onder meer Chris Rijsdijk, die kort geleden op de tv in de Soundmix-show een perfecte imitatie weggaf van Johnny Jordaan. Rijsdijk zingt samen met zijn Co. Verder verleent zanger John Anders medewer king. De voorstelling begint half drie. Vogelbezitters die hun gevleugelde diertjes gratis willen laten keuren, kunnen dat zaterdag 12 oktober tijdens de beurs van vogelvereniging Icarus laten doen. Maar er is die dag in het gebouw van de wijk- vereniging 'De Indische buurt' meer te doen. Er worden vogels te koop aangeboden en over voe ding de verzorging van vogels wordt de nodige infor matie verstrekt De beurs wordt gehouden van 1.0.0Q tot 15.00 uur en de toegang is gratis. De peuterspeelzaal Nogal Wiedus wordt donderdag 10 oktober officieel in gebruik genomen. De peuters spelen er al wel, maar een officiële handeling moest nog worden verricht. Nogal Wiedus was tot de zomervakantie in het Ont moetingscentrum West gehuisvest, maar dat ging te gen de grond. In de voormalige conciërgewoning aan de Claudius Civiluslaan werd een nieuw onder dak gevonden. dinsdag 8 oktober Bingo-avond, Kluphuis Oost, Galileïstraat, 20.00 uur, Laatste orgelconcert Aad van der Hoeven, Grote Kerk,20.15 uur. woensdag 9 oktober Voorlichtingsmiddag over erfrecht en testament door Stichting Gecoördineerd Ouderenwerk Schie dam. wijkpost Zuid, Oude Maasstraat 22, 14.00 tot 16.00 uur. Kinderboekenweekfeest, Blauwe Brug, 14.00 tot 17.00 uur. dinsdag 8 oktober •Gemeenteraad, stadhuis Koningshoek, 20.00 uur. Dia-causerie over restauratie Grote Kerk, De Ark, 20.00 uur. Dia-lezing over Rembrandt. Schuurkerk, 20.30 uur. •Bingo, Koningshof, 20.00 uur. Cijfertjes ..In het artikel van vrijdag 27 september betoogt Ben van Haren nakonfrontatie van cijfermatig materiaal uit verschillende bronnen en enig rekenwerk, dat educatieve achterstanden meer voorkomen bij jon geren en dat educatie voor ouderen dus niet meer is dan een vrijetijdsbesteding. Hou je bij je werk en neem de achterstand bij jongeren weg, is zijn slot conclusie. Ben is kennelijk zo geïnteresseerd in cijfertjes dat hij vergeet daarin enige nuanceringen aan te bren gen. Hij stereotypeert graag. Onderwijsachterstanden komen in alle leeftijdseate- goriën voor. Die achterstanden worden op verschil- lende manieren gedefinieerd, uitgaande van objec tieve jaarkïastelling of van sociaal of maatschappe lijk voelbare achterstand. Aan beide opties kleven bezwaren en voordelen. Wanneer er met percentages gesmeten wordt, moet je je er ook van vergewissen, dat steeds dezelfde de finitie wordt gehanteerd. Wanneer bij de ene leef tijdscategorie de onderwijsachterstand groter is dan bij de andere, impliceert dat nog niet, dat dus alle energie óp die ene groep wordt gericht. Wij leggen de prioriteit bij de schrijndenste gevallen en niet bij een bepaalde leeftijdsklasse. Niet alle ouderen komen gezond en vitaal uit het ar beidsproces en hebben zich terdege voorbereid op sen zinnige vrijetijdsbesteding, integendeel, een zeer groot deel van de vijftigplussers is onvrijwillig °P non-actief gesteld, heeft een laag inkomen, een Lge opleiding, woont alleen en heeft handicaps. Voor die mensen is de dreiging van eenzaamheid en een kommervol bestaan levensgroot aanwezig. Voor hen biedt de oudereneducatie wellicht meer kansen op een gelukkige oude dag en meer kansen op een zelfstandig kunnen blijven functioneren." Henk Tiggelhoven directeur ECV Redactie Waterweg: Jan Booister Ben van Haren Peter de Lange Carel van der Velden Brede Haven straat 6 3131 BC Vlaardingen Postbus 4008 3130 KA Vlaardingen Telefoon 4343229, 4352066, 4350557 Telefax 4349754 Sportredac tie: Donald Bax Telefoon 4345209 1 „Het is erg gezellig wonen hier, met dat buiten erbij. We hebben we het reuze naar onze zin. Te zien is er genoeg. Er komen veel fietsers en wandelaars voorbij. Ik heb hier vroeger een melkwijk gehad, dus veel mensen zwaaien nog als ze langskomen. Zo van: daar zit de melkboer, even gedag zeggen. Eerst lag er een grasveld voor het raam, zo ver je kon kijken. Dat was toen we hier 26 jaar geleden kwamen wonen. Nu staan er van die lelijke takken en stekels. Een zootje, echt. De gemeente doet er 'niet veel aan. Ik gooi m'n peukjes sigaar erin, maar het wil niet branden. De eerste jaren kon je kijken tot aan de Maas. Toen de Statendam voorbijkwam hebben we de kin deren ervoor uit bed gehaald. De treinen zag je ook rijden. Doordat het politiebureau er voor staat zie je niet veel meer. Het is wel gezel lig, zo'n gebouw, maar ze zouden het een ander kleurtje moeten ge ven. Het is zo grauw. Die moskee erbij, dat is ook gezel lig. Er wordt een hoop over ge- Tekst Peter de Lange Foto Roel Dijkstra klaagd, maar waarom eigenlijk? Wat merk je er nou van? Je ziet al die mensen langs gaan, als 't tijd is voorde dienst. Meest mannen. voor vrouwen is 't helemaal apart, 't Is iedere dag dienst. Vrijdags hoor je 'm roepen, een paar mi nuutjes. Wie? De imam, of hoe heet het. Wat is daar nou erg aan? Herrie, ben je mal! Da's 't zeuren van de mensen. Je hoort het hooguit twee minuten. Als,je het al hoort. Een familielid van ons woont bij een kerk. Die heeft veel meer reden tot klagen. Al dat ge beier, ze kan die kerkklokken we! schieten! Van wat er bij het politiebureau in- ën uitgaat zie je weinig. Het 'meeste gaat achterom. Eén keer is er een actie geweest van een groep Tamils, op zondagmiddag, omdat er een jongen vast zat dié ze vrij wilden hebben. Levendig is het ook op fietsenkijkdag, als ze de gevonden fietsen bij het hek neerzetten. Het gebeurt wel eens dat er 's nachts een paar dronken gasten op de deur van het bureau staan te bommen. Dat is eigenlijk de enige overlast. Aan die weg voorlangs beleven we een hoop plezier, behalve dan die ene keer, toen er 's nachts een. auto bijna naar binnen reed. Die reed zomaar de tuin in, waar schijnlijk dacht de bestuurder dat-ie al in de bocht zat. Maar die Klaas en Gé de Niet wonen aan de Peter van An- rooyiaan in Maassluis. ligt tóch echt een stukje verder op. Buiten een.boek lezen, daar kom je niet aan toe. Niet vanwege het verkeer, hoor. Je ziet gewoon te- - veel mensen. Ze willen aÜemaate* een praatje maken. Ze stappe^» van hun fiets en daar gaatje hoekig Daarom zouden wij ook niet ing een echte straat wïUen wonen. stil! Of je kijkt bij de buren naaP* binnen. Hier zitten we helemaal!! vrij. Achter ook, het is net of je in#» de bossen zit. Enkel groen. De*Ë overgordijnen zijn al jaren nies|| dicht geweest. Soms zitten we om^| elf uur 's avonds nogte zwaaien." Door Han van der Horst h jJj-ovY risa ni dtrof IssMgoUco ■ittifö Af Maassluis - De grootste schat van Leen Stigter staat op de eerste verdieping van zijn huis in de Maassluise wijk Sluispolder Oost. Daar bewaart hij meer dan drie duizend historische dia's over zijn vaderstad. Regelmatig selecteert Stigter er tweehonderd uit. Dan staat er weer een lezing met lichtbeelden op stapel. Volgende maand houdt hij de honderdste. Net als alle an dere gewoon voor de wist weg op basis van zijn herinneringen. Want Leen Stigter (79) is een Maassluizer in hart en nieren. Hem hoeven ze niets over de stad te vertellen. Dat doet hij wel aan anderen. Het publiek komt massaal. Zijn voorstellingen - zo mag je ze wel noemen - worden tegenwoordig in de grote zaal van de Ark gehou den, want de fans pasten niet meer in de oude Schuurkerk, die in Maassluis meestal voor dit soort evenementen wordt ge bruikt. Radio „Kaffer, moor en indiaan ziet men naar de Heiland gaan', zon gen ze vroeger in de kerk," zegt Leen Stigter. „Een keer zei de or ganist: vandaag speel ik: Kaffer, moor en indiaan zie je naar Leen Stigter gaan." Omgekeerd kwam Stigter vroe ger bij de meeste Maassiuizers over de vloer. Hij dreef vijfenvijf tig jaar een elektrotechnisch in stallatiebedrijf. Je radio en later je televisie haalde je ,bij Leen Stigter. De vakman zelf brengt zijn eergte grote klus in herinnering. In de jaren dertig voorzag hij Maassluis van een radiodistributienet. Dat was een vroege voorloper van de kabel. Stigter sloot niet alleen de eerste vijfhonderd abonnees per soonlijk aan, maar trok ook alle draden door de hele stad. „Ik heb maanden op het dak gezeten." Stigter gaat verder: „Mijn vader was haringkuiper. Ik ben op mijn twaalfde leerling-electriciën ge werden. Tot ik in dienst moest. Die heb ik op het vliegveld Soes- terberg doorgebracht. Toen zei den ze: 'joh, je moet voor jezelf be ginnen. Dan krijg je het werk van de kerk'. Kamerlampen Met een tientje geleend geld ben ik begonnen. Van mr. Wagner, de vader van Wagner van de Shell kon ik een winkeltje huren op de Wagenstraat, voor een rijksdaal der per week. Het werk van de kerk kreeg ik ook. Elke maand moest ik de toren in om de glijla- gers van het orgel te smeren. Dat leverde twee kwartjes per maand op. Mijn eerste radio heb ik in 1937 i Leen Stigter achter zijn drumstel. f A „Vfe speelden f i' ',l iK laatste bij de - A katholieke ou- derenborid.1 ^r" 'die ou te ver- ïdeeidhèid Is 'ér niet meer." Foto Roai Dijkstra Ofl verkocht, een Philips. Wat hij kostte weet ik niet meer, maar hij staat nog steeds bij iemand thuis en hij doet het. Wel weet ik nog precies, dat ik op de fiets naar de Rotterdamse Kaasmarkt ging om mijn eerste twee kamerlampen le halen, twee vijfentwintig inkoop. Ik adverteerde er mee: kamer- lampen vier vijftig, gratis opge hangen. Een heb ik er verkocht aan een mevrouw op de Noord- dijk en een in Maasdijk. Met dat halen in Rotterdam en het gratis ophangen was ik bij elkaar negen uur kwijt. Een arbeidsloon van twee kwartjes per uur. Dus het was de moeite waard". Palingfuiken Tijdens de bezetting moest Stig ter zijn elektrotechnisch bedrijf wegens gebrek aan materiaal sluiten. Hij pachtte de gemeente lijke viswateren om daar paling fuiken te zetten. Bovendien hield hij er achter zijn huis een illegale boerderij op na. waarvan de op brengst op de zwarte markt werd verkocht. Alles vlak onder de neus van de Duitsers die nooit iets merkten, al was het vaak kan tje boord met loeiende koeien midden in de stad of een evacua tie vlak na het bombardement uit 1943. Stigter: „Ik had net een varken geslacht en dat dreigden die mof fen te ontdekken. Ik dacht: ik niet, zij ook niet. En gooide dat beest in een waterput. Het vlees is natuurlijk helemaal bedorven." Na de oorlog dreef Stigter zijn zaak op de golven van de welvaart en de groei van Maassluis tot gro te hoogte. Tegenwoordig zetten zij n zonen het bedrijf voort en een kleinkind zit in de computers. Stigter hield tijd genoeg over om zich te wijden aan het verleden van Maassluis. Barbier „Ik heb me daar eigenlijk altijd voor geïnteresseerd. Ik heb altijd oude foto's en boeken verzameld. En de laatste vijftien jaar van haar leven is mijn vrouw erg ziek geweest. Ik moest dus thuisblij ven en toen ben ik maar modeibo- ten gaan bouwen: van de eerste hoeker tot de laatste kotter, een stuk of dertig. Die zijn nu in het Gemeentemuseum. En ik heb maquettes gemaakt. Van de Gro te Kerk bijvoorbeeld. Ik schrijf die stukkies voor de Historische Vereniging Maassluis en ik houd mijn lezingen over het verleden. Tegenwoordig is er geen barst meer aan. Vroeger was Maassluis gezellig. Als het Koninginnedag was, trokken er vier muziekkorp sen door de stad. Daar hoef je te genwoordig niet meer om te ko men. Ik heb zelf altijd muziek ge maakt bij Kunst na Arbeid en Sursum Corda. Dat was een on derdeel van de jongelingenvere niging 'de Here zij onze banier'. Daar zat ook Piet Anrooy bij. Wij zeiden: 'De here zij onze banier, maar Piet Anrooy is onze barbier'. Leuke wijffies Ja, alles viel uiteen in vier richtin gen de roomsen, de gereformeer den. de hervormden en de neutra len. Dat is helemaal over, geluk kig. Ik geef dialezingen bij de nonnetjes van het klooster en dat zijn hartstikke leuke wijffies." Stigter wijst op zijn pico bello drumstel dat de woonkamer siert. „Dat is van onze band. Mondiola, allemaal gepensioneerden. Wij speelden laatst bij de katholieke ouderenbond. De helft van de le den is gereformeerd. Die worden dat voor het klaverjassen. Die oude verdeeldheid is er. niet meer." Was het echt wel zo gezellig, dat oude Maassluis, beheerst als het werd door een stTenge God en nog 'strengere dominees? Mocht je wel plezier hebben in de stad van Maarten 't Hart? Stigter geeft geen duidelijk antwoord. „Vroeger was dat misschien zo. Maar dat gold voor de gerefor meerden. niet vcrr de hervorm den of de neutralen. Ik was her vormd, maar wij mochten op zon dag niet fietsen. Ik had trouwens geen fiets. En de kermis mocht ook niet in Maassluis. Maar als je nou naar die tekening daar kijkt, dan zie je, hoe de haven vol sleep boten lag. Die is nu helemaal leeg. Er zijn er pas weer twee kleintjes gekomen. Dat mis ik. En Maarten 't Hart...ik kende na tuurlijk zijn vader Maarten goed en op mijn lezingen laat ik dan een foto van zijn opa zien. Die noemden ze in Maassluis 'De Baardaap*. Die sfeer in zijn verha len die klopt wel, maar het was zo niet. In een zo'n verhaal heeft hij het over twee roomse bonken. Dat waren twee Van Ronen. Zo fanta seert hij altijd. Hij gebruikt veel Maassluise namen, maar daar verzint hij dan wat bij. Het gaat ergens over een Leen Stigter die de grafkransen van het kerkhof haalt en die dan aan de bloemis-K ten verkoopt. Nou, zulke dingery, verzint hij dan bij een naam." u Pietje Pis mus Zelf is Stigter heel voorzichtig. met namen. Hü toont een lijstvan f oude Maassiuizers met een bij- naam. „Maar die geef ik niet af, want soms zijn die mensen of hun kinderen nog in leven." En - zó* merkt Stigter aan boze telefoon- tjes die hij heel soms krijgt - som- mige Maassiuizers zien de lotge vallen o£öe bijnamen van hun fa milie liever niet aan de grote klok gehangen. Zo zullen de huidige generaties uit Siigters mond nooit vernemen, wie nu precies 'Pietje Pis' was of 'de eeuwige bruid'. Zelf heeft Stigter nooit een bij- - naam gedragen, Evenmin als zijn vader. „Als je een beetje uit de kluiten gewassen was, gebeurde dat niet. Want dan sloeg je erop. Juist de kleine mannetjes waren de pineut." En die Stigter, nee, dat is geen klein mannetje.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Nieuwsblad / Schiedamsche Courant / Rotterdams Dagblad / Waterweg / Algemeen Dagblad | 1991 | | pagina 1