13'
'Kaffer, moor en indiaan zie
je naar Leen Stigter gaan'
'Die moskee erbij, dat is ook gezellig'
Uitzicht
fng-:-.
Ijs
m
Het
Voorlichtingscampagne
banenpool
Voorverkoop Dire Straits
Rita Young zingt voor
de 65-piussers
Vogels gratis gekeurd
Nogal Wiedus echt open
Schiedam
Maassluis
*^sJr
Honderd historische lezingen
yoor uitverkocht_huis
r
Rotterdams Dagblad
Dinsdag 8 oktober 1991
RW
Schiedam
In de hoofdbibliotheek aan de Lange Haven is men
gisteren gestart met de voorlichtingscampagne over
de banenpool en de Jeugdwerkgarantiewet. Van de
banenpool zijn in Schiedam al de nodige vruchten
geplukt want sinds april zijn 21 langdurig werklozen
aan een baan geholpen.
De Jeugdwerkgarantiewet die vanaf I november van
kracht zal zijn. garandeert werkloze jongeren een tij
delijke baan en om daarvoor in aanmerking te ko
men moet men zes maanden zonder Werk zitten en
niet ouder dan 21 jaar zijn.
Bij de campagne die over drie weken wordt ver
plaatst naar de bibliotheek op het Wibautplein en die
in de Blauwe Brug en de Gorzen, wordt gebruikt ge
maakt van foto's, een lichtkrant, posters en folders.
Voor informatie kan er ook worden gebeld met het
Buro voor Werk en Scholing, 4732111.
De medewerksters van de VW zullen zaterdag 12
oktober over klandizie niet te klagen hebben. Om
9.00 uur, een uur eerder dan normaal, opent het kan
toor de deuren voor de verkoop van kaartjes voor het
concert van Dire Straits dat 29 en 30 mei in de Kuip
wordt gegeven.
In verband met het beperkt aantal kaarten (500
stuks) worden per persoon maximaal vier toegangs
bewijzen verkocht.
Voor Dire Straits-fans die achter het net vissen be
staat de mogelijkheid om reserveringen in de com-
outer op te laten nemen.
Vlaardingen
"Daar bij de waterkant', 'Diep in mijn ogen', 'De glim
lach van een kind' en 'Schuif een beetje dichterbij',
het zijn enkele liedjes uit het verre verleden, die zon
dagmiddag worden gezongen tijdens een speciaal
voor 65-plussers samengestelde show van Rita
Young in zaal Middelhuyse. De toegang is deze keer
gratis.
Voorde uitvoering, die wordt gelardeerd met enkele
sketches, krijgt zangeres Rita Young assistentie van
onder meer Chris Rijsdijk, die kort geleden op de tv
in de Soundmix-show een perfecte imitatie weggaf
van Johnny Jordaan. Rijsdijk zingt samen met zijn
Co. Verder verleent zanger John Anders medewer
king.
De voorstelling begint half drie.
Vogelbezitters die hun gevleugelde diertjes gratis
willen laten keuren, kunnen dat zaterdag 12 oktober
tijdens de beurs van vogelvereniging Icarus laten
doen. Maar er is die dag in het gebouw van de wijk-
vereniging 'De Indische buurt' meer te doen.
Er worden vogels te koop aangeboden en over voe
ding de verzorging van vogels wordt de nodige infor
matie verstrekt De beurs wordt gehouden van 1.0.0Q
tot 15.00 uur en de toegang is gratis.
De peuterspeelzaal Nogal Wiedus wordt donderdag
10 oktober officieel in gebruik genomen. De peuters
spelen er al wel, maar een officiële handeling moest
nog worden verricht.
Nogal Wiedus was tot de zomervakantie in het Ont
moetingscentrum West gehuisvest, maar dat ging te
gen de grond. In de voormalige conciërgewoning
aan de Claudius Civiluslaan werd een nieuw onder
dak gevonden.
dinsdag 8 oktober
Bingo-avond, Kluphuis Oost, Galileïstraat, 20.00
uur,
Laatste orgelconcert Aad van der Hoeven, Grote
Kerk,20.15 uur.
woensdag 9 oktober
Voorlichtingsmiddag over erfrecht en testament
door Stichting Gecoördineerd Ouderenwerk Schie
dam. wijkpost Zuid, Oude Maasstraat 22, 14.00 tot
16.00 uur.
Kinderboekenweekfeest, Blauwe Brug, 14.00 tot
17.00 uur.
dinsdag 8 oktober
•Gemeenteraad, stadhuis Koningshoek, 20.00 uur.
Dia-causerie over restauratie Grote Kerk, De Ark,
20.00 uur.
Dia-lezing over Rembrandt. Schuurkerk, 20.30
uur.
•Bingo, Koningshof, 20.00 uur.
Cijfertjes
..In het artikel van vrijdag 27 september betoogt Ben
van Haren nakonfrontatie van cijfermatig materiaal
uit verschillende bronnen en enig rekenwerk, dat
educatieve achterstanden meer voorkomen bij jon
geren en dat educatie voor ouderen dus niet meer is
dan een vrijetijdsbesteding. Hou je bij je werk en
neem de achterstand bij jongeren weg, is zijn slot
conclusie.
Ben is kennelijk zo geïnteresseerd in cijfertjes dat
hij vergeet daarin enige nuanceringen aan te bren
gen. Hij stereotypeert graag.
Onderwijsachterstanden komen in alle leeftijdseate-
goriën voor. Die achterstanden worden op verschil-
lende manieren gedefinieerd, uitgaande van objec
tieve jaarkïastelling of van sociaal of maatschappe
lijk voelbare achterstand. Aan beide opties kleven
bezwaren en voordelen.
Wanneer er met percentages gesmeten wordt, moet
je je er ook van vergewissen, dat steeds dezelfde de
finitie wordt gehanteerd. Wanneer bij de ene leef
tijdscategorie de onderwijsachterstand groter is dan
bij de andere, impliceert dat nog niet, dat dus alle
energie óp die ene groep wordt gericht. Wij leggen de
prioriteit bij de schrijndenste gevallen en niet bij
een bepaalde leeftijdsklasse.
Niet alle ouderen komen gezond en vitaal uit het ar
beidsproces en hebben zich terdege voorbereid op
sen zinnige vrijetijdsbesteding, integendeel, een
zeer groot deel van de vijftigplussers is onvrijwillig
°P non-actief gesteld, heeft een laag inkomen, een
Lge opleiding, woont alleen en heeft handicaps.
Voor die mensen is de dreiging van eenzaamheid en
een kommervol bestaan levensgroot aanwezig. Voor
hen biedt de oudereneducatie wellicht meer kansen
op een gelukkige oude dag en meer kansen op een
zelfstandig kunnen blijven functioneren."
Henk Tiggelhoven
directeur ECV
Redactie
Waterweg:
Jan Booister
Ben van
Haren
Peter de
Lange
Carel van der
Velden
Brede Haven
straat 6
3131 BC
Vlaardingen
Postbus 4008
3130 KA
Vlaardingen
Telefoon
4343229,
4352066,
4350557
Telefax
4349754
Sportredac
tie:
Donald Bax
Telefoon
4345209
1
„Het is erg gezellig wonen hier,
met dat buiten erbij. We hebben
we het reuze naar onze zin. Te
zien is er genoeg. Er komen veel
fietsers en wandelaars voorbij. Ik
heb hier vroeger een melkwijk
gehad, dus veel mensen zwaaien
nog als ze langskomen. Zo van:
daar zit de melkboer, even gedag
zeggen.
Eerst lag er een grasveld voor het
raam, zo ver je kon kijken. Dat
was toen we hier 26 jaar geleden
kwamen wonen. Nu staan er van
die lelijke takken en stekels. Een
zootje, echt. De gemeente doet er
'niet veel aan. Ik gooi m'n peukjes
sigaar erin, maar het wil niet
branden.
De eerste jaren kon je kijken tot
aan de Maas. Toen de Statendam
voorbijkwam hebben we de kin
deren ervoor uit bed gehaald. De
treinen zag je ook rijden. Doordat
het politiebureau er voor staat zie
je niet veel meer. Het is wel gezel
lig, zo'n gebouw, maar ze zouden
het een ander kleurtje moeten ge
ven. Het is zo grauw.
Die moskee erbij, dat is ook gezel
lig. Er wordt een hoop over ge-
Tekst Peter de Lange
Foto Roel Dijkstra
klaagd, maar waarom eigenlijk?
Wat merk je er nou van? Je ziet al
die mensen langs gaan, als 't tijd
is voorde dienst. Meest mannen.
voor vrouwen is 't helemaal apart,
't Is iedere dag dienst. Vrijdags
hoor je 'm roepen, een paar mi
nuutjes. Wie? De imam, of hoe
heet het. Wat is daar nou erg aan?
Herrie, ben je mal! Da's 't zeuren
van de mensen. Je hoort het
hooguit twee minuten. Als,je het
al hoort. Een familielid van ons
woont bij een kerk. Die heeft veel
meer reden tot klagen. Al dat ge
beier, ze kan die kerkklokken we!
schieten!
Van wat er bij het politiebureau
in- ën uitgaat zie je weinig. Het
'meeste gaat achterom. Eén keer
is er een actie geweest van een
groep Tamils, op zondagmiddag,
omdat er een jongen vast zat dié
ze vrij wilden hebben. Levendig
is het ook op fietsenkijkdag, als
ze de gevonden fietsen bij het hek
neerzetten. Het gebeurt wel eens
dat er 's nachts een paar dronken
gasten op de deur van het bureau
staan te bommen. Dat is eigenlijk
de enige overlast.
Aan die weg voorlangs beleven
we een hoop plezier, behalve dan
die ene keer, toen er 's nachts een.
auto bijna naar binnen reed. Die
reed zomaar de tuin in, waar
schijnlijk dacht de bestuurder
dat-ie al in de bocht zat. Maar die
Klaas en Gé de
Niet wonen aan
de Peter van An-
rooyiaan in
Maassluis.
ligt tóch echt een stukje verder
op.
Buiten een.boek lezen, daar kom
je niet aan toe. Niet vanwege het
verkeer, hoor. Je ziet gewoon te- -
veel mensen. Ze willen aÜemaate*
een praatje maken. Ze stappe^»
van hun fiets en daar gaatje hoekig
Daarom zouden wij ook niet ing
een echte straat wïUen wonen.
stil! Of je kijkt bij de buren naaP*
binnen. Hier zitten we helemaal!!
vrij. Achter ook, het is net of je in#»
de bossen zit. Enkel groen. De*Ë
overgordijnen zijn al jaren nies||
dicht geweest. Soms zitten we om^|
elf uur 's avonds nogte zwaaien."
Door Han van der Horst
h jJj-ovY risa ni
dtrof IssMgoUco
■ittifö Af
Maassluis - De grootste
schat van Leen Stigter staat
op de eerste verdieping van
zijn huis in de Maassluise
wijk Sluispolder Oost. Daar
bewaart hij meer dan drie
duizend historische dia's
over zijn vaderstad.
Regelmatig selecteert Stigter er
tweehonderd uit. Dan staat er
weer een lezing met lichtbeelden
op stapel. Volgende maand houdt
hij de honderdste. Net als alle an
dere gewoon voor de wist weg op
basis van zijn herinneringen.
Want Leen Stigter (79) is een
Maassluizer in hart en nieren.
Hem hoeven ze niets over de stad
te vertellen. Dat doet hij wel aan
anderen.
Het publiek komt massaal. Zijn
voorstellingen - zo mag je ze wel
noemen - worden tegenwoordig
in de grote zaal van de Ark gehou
den, want de fans pasten niet
meer in de oude Schuurkerk, die
in Maassluis meestal voor dit
soort evenementen wordt ge
bruikt.
Radio
„Kaffer, moor en indiaan ziet
men naar de Heiland gaan', zon
gen ze vroeger in de kerk," zegt
Leen Stigter. „Een keer zei de or
ganist: vandaag speel ik: Kaffer,
moor en indiaan zie je naar Leen
Stigter gaan."
Omgekeerd kwam Stigter vroe
ger bij de meeste Maassiuizers
over de vloer. Hij dreef vijfenvijf
tig jaar een elektrotechnisch in
stallatiebedrijf. Je radio en later
je televisie haalde je ,bij Leen
Stigter.
De vakman zelf brengt zijn eergte
grote klus in herinnering. In de
jaren dertig voorzag hij Maassluis
van een radiodistributienet. Dat
was een vroege voorloper van de
kabel. Stigter sloot niet alleen de
eerste vijfhonderd abonnees per
soonlijk aan, maar trok ook alle
draden door de hele stad. „Ik heb
maanden op het dak gezeten."
Stigter gaat verder: „Mijn vader
was haringkuiper. Ik ben op mijn
twaalfde leerling-electriciën ge
werden. Tot ik in dienst moest.
Die heb ik op het vliegveld Soes-
terberg doorgebracht. Toen zei
den ze: 'joh, je moet voor jezelf be
ginnen. Dan krijg je het werk van
de kerk'.
Kamerlampen
Met een tientje geleend geld ben
ik begonnen. Van mr. Wagner, de
vader van Wagner van de Shell
kon ik een winkeltje huren op de
Wagenstraat, voor een rijksdaal
der per week. Het werk van de
kerk kreeg ik ook. Elke maand
moest ik de toren in om de glijla-
gers van het orgel te smeren. Dat
leverde twee kwartjes per maand
op.
Mijn eerste radio heb ik in 1937
i Leen Stigter
achter zijn
drumstel.
f A „Vfe speelden
f i' ',l iK laatste bij de
- A katholieke ou-
derenborid.1
^r" 'die ou te ver-
ïdeeidhèid Is
'ér niet meer."
Foto Roai Dijkstra
Ofl
verkocht, een Philips. Wat hij
kostte weet ik niet meer, maar hij
staat nog steeds bij iemand thuis
en hij doet het. Wel weet ik nog
precies, dat ik op de fiets naar de
Rotterdamse Kaasmarkt ging om
mijn eerste twee kamerlampen le
halen, twee vijfentwintig inkoop.
Ik adverteerde er mee: kamer-
lampen vier vijftig, gratis opge
hangen. Een heb ik er verkocht
aan een mevrouw op de Noord-
dijk en een in Maasdijk. Met dat
halen in Rotterdam en het gratis
ophangen was ik bij elkaar negen
uur kwijt. Een arbeidsloon van
twee kwartjes per uur. Dus het
was de moeite waard".
Palingfuiken
Tijdens de bezetting moest Stig
ter zijn elektrotechnisch bedrijf
wegens gebrek aan materiaal
sluiten. Hij pachtte de gemeente
lijke viswateren om daar paling
fuiken te zetten. Bovendien hield
hij er achter zijn huis een illegale
boerderij op na. waarvan de op
brengst op de zwarte markt werd
verkocht. Alles vlak onder de
neus van de Duitsers die nooit
iets merkten, al was het vaak kan
tje boord met loeiende koeien
midden in de stad of een evacua
tie vlak na het bombardement uit
1943.
Stigter: „Ik had net een varken
geslacht en dat dreigden die mof
fen te ontdekken. Ik dacht: ik
niet, zij ook niet. En gooide dat
beest in een waterput. Het vlees is
natuurlijk helemaal bedorven."
Na de oorlog dreef Stigter zijn
zaak op de golven van de welvaart
en de groei van Maassluis tot gro
te hoogte. Tegenwoordig zetten
zij n zonen het bedrijf voort en een
kleinkind zit in de computers.
Stigter hield tijd genoeg over om
zich te wijden aan het verleden
van Maassluis.
Barbier
„Ik heb me daar eigenlijk altijd
voor geïnteresseerd. Ik heb altijd
oude foto's en boeken verzameld.
En de laatste vijftien jaar van
haar leven is mijn vrouw erg ziek
geweest. Ik moest dus thuisblij
ven en toen ben ik maar modeibo-
ten gaan bouwen: van de eerste
hoeker tot de laatste kotter, een
stuk of dertig. Die zijn nu in het
Gemeentemuseum. En ik heb
maquettes gemaakt. Van de Gro
te Kerk bijvoorbeeld. Ik schrijf
die stukkies voor de Historische
Vereniging Maassluis en ik houd
mijn lezingen over het verleden.
Tegenwoordig is er geen barst
meer aan. Vroeger was Maassluis
gezellig. Als het Koninginnedag
was, trokken er vier muziekkorp
sen door de stad. Daar hoef je te
genwoordig niet meer om te ko
men. Ik heb zelf altijd muziek ge
maakt bij Kunst na Arbeid en
Sursum Corda. Dat was een on
derdeel van de jongelingenvere
niging 'de Here zij onze banier'.
Daar zat ook Piet Anrooy bij. Wij
zeiden: 'De here zij onze banier,
maar Piet Anrooy is onze barbier'.
Leuke wijffies
Ja, alles viel uiteen in vier richtin
gen de roomsen, de gereformeer
den. de hervormden en de neutra
len. Dat is helemaal over, geluk
kig. Ik geef dialezingen bij de
nonnetjes van het klooster en dat
zijn hartstikke leuke wijffies."
Stigter wijst op zijn pico bello
drumstel dat de woonkamer siert.
„Dat is van onze band. Mondiola,
allemaal gepensioneerden. Wij
speelden laatst bij de katholieke
ouderenbond. De helft van de le
den is gereformeerd. Die worden
dat voor het klaverjassen. Die
oude verdeeldheid is er. niet
meer."
Was het echt wel zo gezellig, dat
oude Maassluis, beheerst als het
werd door een stTenge God en nog
'strengere dominees? Mocht je
wel plezier hebben in de stad van
Maarten 't Hart? Stigter geeft
geen duidelijk antwoord.
„Vroeger was dat misschien zo.
Maar dat gold voor de gerefor
meerden. niet vcrr de hervorm
den of de neutralen. Ik was her
vormd, maar wij mochten op zon
dag niet fietsen. Ik had trouwens
geen fiets. En de kermis mocht
ook niet in Maassluis. Maar als je
nou naar die tekening daar kijkt,
dan zie je, hoe de haven vol sleep
boten lag. Die is nu helemaal leeg.
Er zijn er pas weer twee kleintjes
gekomen. Dat mis ik.
En Maarten 't Hart...ik kende na
tuurlijk zijn vader Maarten goed
en op mijn lezingen laat ik dan
een foto van zijn opa zien. Die
noemden ze in Maassluis 'De
Baardaap*. Die sfeer in zijn verha
len die klopt wel, maar het was zo
niet. In een zo'n verhaal heeft hij
het over twee roomse bonken. Dat
waren twee Van Ronen. Zo fanta
seert hij altijd. Hij gebruikt veel
Maassluise namen, maar daar
verzint hij dan wat bij. Het gaat
ergens over een Leen Stigter die
de grafkransen van het kerkhof
haalt en die dan aan de bloemis-K
ten verkoopt. Nou, zulke dingery,
verzint hij dan bij een naam." u
Pietje Pis mus
Zelf is Stigter heel voorzichtig.
met namen. Hü toont een lijstvan f
oude Maassiuizers met een bij-
naam. „Maar die geef ik niet af,
want soms zijn die mensen of hun
kinderen nog in leven." En - zó*
merkt Stigter aan boze telefoon-
tjes die hij heel soms krijgt - som-
mige Maassiuizers zien de lotge
vallen o£öe bijnamen van hun fa
milie liever niet aan de grote klok
gehangen. Zo zullen de huidige
generaties uit Siigters mond
nooit vernemen, wie nu precies
'Pietje Pis' was of 'de eeuwige
bruid'.
Zelf heeft Stigter nooit een bij- -
naam gedragen, Evenmin als zijn
vader. „Als je een beetje uit de
kluiten gewassen was, gebeurde
dat niet. Want dan sloeg je erop.
Juist de kleine mannetjes waren
de pineut."
En die Stigter, nee, dat is geen
klein mannetje.