15 'Aan illegaal vuurwerk wordt goed verdiend' feJén ontSffend rotje Straat Vuurwerkteam poogt overlast van knalgoed terug te dringen De zorgzame Lindelaan in Alblasserdam Schiedamse laan doet aan dorp denken aansteken aantal in ziekenhuizen behandelde slachtoffers tengevolge van vuurwerkletsel De ZLtr Br Op Rotterdams Dagblad Zaterdag 28 december 1991 Rotterdam - „Onder de tien jaar pakken we ze al op," zegt projectcoördinator Wim Kos ter van het vuurwerkteam in Groot IJsselmonde. Vooral jongens voelen zich onweer staanbaar aangetrokken tot het gevaar dat vuurwerk met zich meebrengt. De jaarlijks terugkerende alarmerende berichten over verknalde ogen en vingers lijken niet op alle jongeren grote indruk te maken. „Half november beginnen ze al met vuurwerk," zegt Koster. Te gen die tijd worden de vier men sen van het vuurwerkteam actief in de wijk. Ze controleren de ver koopplaatsen en surveilleren op plaatsen waar jongeren 's avonds rotjes en strijkers afsteken. Net als alle Rotterdamse distric- teh';lieeft bureau Groot IJssel monde ook dit jaar weer een vuur- werkteam samengesteld. In totaal heeft de Rotterdamse politie dit jaar. 1383 kilo en zes ons illegaal vuurwerk in beslag genomen. De vuurwerkteams concentreren zich op twee groepen: de handela ren en de veelal jeugdige klanten. „Het belangrijkste is het terug dringen van de overlast," legt Koster uit. „Vuurwerk mag pas op 27 december worden verkocht en alleen worden afgestoken op ou dejaarsdag en nieuwjaarsdag. Al les wat buiten die termijn ge beurt, is dus illegaal." Bont gezelschap En in dat illegale circuit wordt goed verdiend, verzekert Koster, Handelaren doen inkopen in Bel gië en Duitsland, waar de regels voor vuurwerk veel soepeler zijn dan hier. „Daar betalen ze vijf gulden voor een pak strijkers, die ze hier dan weer voor twintig gul den verkopen," beweert Koster. Onder de illegale vuurwerkrverko- pers bevindt zich een'bdnt gezel schap handelaren: „Werklozen, die wat bij willen verdienen, marktkooplui, videotheekhou ders," somt Koster op. „Die mén sen verkopen gerust aan minder jarigen, uit puur winstbejag; .Ze begrijpen donders goed dat 't niet srboden plrijkers zijn maximaal loegestarte geluidsniveau is 150 dbl Gebruik voorat geen open vuur, zoals een aansteker of lucifer voor het aan steken van de lom Gebruik hiervoor een smeulende sigaret of sigaar. Steek weigeraars nooit opnieuw 3an. Driekwart van de slachtoffers is jonger dan 18 jaar. Meest voorkomende letsels zijn handen en vingers (71%) en de, ogen {14%}. Bij de ongelukken is één op de drie keer het vuurwerk in de hand ontploft. - Zorg ervoor dal de lies niet om kari •vallen. Graaf gedeeltelijk ir of vut herr metzanc vuurpijlen in een fles bron:pors 87 '88 '89 Tijdens de jaarwisseling van afgelopen jaar bestond 30% van het marktaandeel uit illegaal vuurwerk. Er was een stijging van 75% aan behandelde slachtoffers. Omdat deze man een bril droeg bij het afsteken van vuurwerk, is hem veel ellende bespaard gebleven. Foto Oogziekenhuis Door Annemiek Veelenturf Vuurwerk in Rotterdam: afsteken is slechts toegestaan op ou dejaarsdag en nieuwjaarsdag. Foto Cees Kuiper mag, maar elk jaar steekt hét toch weer de kop op. Hoe we die men sen op het spoor komen? We krij gen nogal eens telefoontjes'van burgers." Bij deze illegale handelaren treft' de politie soms grote partijen ver-' boden vuurwerk aan. Strijkers en de zogeheten widow-makers zijn de' populairste verboden artike len. „Als ze in je handen ontplof fen, ben je geheid je vingers kwijt," zegt Koster. Maar ook ëeri levensgevaarlijke Chinese rol is geen uitzondering in Rotterdam.. Vorige week nog deed de politie na een heterdaadje een inval bij een vuurwerkhandelaar in Katen- drecht, die bekende dat hij vier van dit soort verwoestende explo sieven heeft verkocht. Geiser Vorig jaar was 30 procent van het gebruikte vuurwerk bij de jaar wisseling illegaal. Bij de illegale handel maakt de politie de -vreemdste dingen mee, vertelt Koster. „Het komt voor dat men sen gerust honderden kilo's vuur werk opslaan naast een geiser met brandende waakvlam. Vorig jaar nog hebben we hier in het district 800 kilo in beslag geno- men in een pand waar twee we ken later brand uitbrak. Je moet er niet aan denken wat er anders was gebeurd. Zulke mensen zijn niet alleen een gevaar voor zich zelf, maar ook voor anderen." Gevaarlijk vuurwerk is gemakken lijk te herkennen, zegt Koster. „Als er geen Nederlandse stickers op zitten, is het foute boel." Ver der mag er geen Chinees zilver- kruit inzitten, maar slechts zwart buskruit Goedgekeurd vuurwerk heeft een ontstekingstijd tussen de drie en zes seconden. Te snel ontploffende rotjes kunnen vin gers of handen kosten. Duurt het ontploffen te lang. dan wordt de verleiding, groot om het rotje als nog op te pakken, met alle geva ren van dien. Handelaren die wei een vergun ning hebben om vuurwerk te ver kopen, krijgen ook controle. De agenten controleren of de verko pers voldoen aan de eisen die wor den gesteld door de DCMR Mi lieudienst Rijnmond. Het vuur werk moet worden opgeslagen in een speciale bunker, die is voor zien van een sprinkler-installatie. Rotterdam - De oogartsen van het Rotterdamse Oogziekenhuis maken zich op voor de gebruike lijke drukte rond de jaarwisse ling. Jaarlijks ontvangt het zie kenhuis ruim honderd mensen die door het afsteken van vuur werk ooglc-tsel hebben opgelo pen. Vooral het rotje is de boos doener. Een blauw oog is de minst erge verwonding die iemand kan oplo pen bij een ongeluk met een rotje. „De klap veroorzaakt een druk golf, die onder de huid een bloed uitstorting teweeg brengt," legt oogarts J.H. Pameijer uit. „Erger wordt het als de persoon naar het ontploffend rotje heeft gekeken. Door een straal van hitte branden de wimpers af." „Maar het meest gevaarlijke van een rotje zijn de chemicaliën die in het kruit zitten. Als die in het oog komen, raakt het hoornvlies beschadigd. In het ergste geval verliest het hoornvlies, het ven ster van het oog, zijn helderheid. Het oog ziet er dan uit als een ge kookt oog. Het is in feite ook che misch gekookt." Het Oogziekenhuis krijgt in deze tijd van, het jaar zo'n twintig tot dertig mensen aan de deur bij wie chemicaliën uit rotjes in de ogen zijn terecht gekomen. Wie een forse beschadiging heeft opgelo pen, kan met het gekwetste oog alleen nog licht en donker onder scheiden. Een behandeling is moeilijk. Volgens Pameijer is het wel mo gelijk in het oog een nieuw hoorn vlies te zetten, maar de kans dat dal wordt afgestoten is heei groot. Door de beschadiging zijn in het oog bloedvaten ingegroeid. Witte bloedlichaampjes, die een grote rol spelen bij afstoting van niet- eigen weefsel, kunnen daardoor makkelijk bij het nieuwe hoorn vlies komen, het herkennen als 'vreemd' en het lichaam activeren het weg te werken. Onmiddellijk het oog uitspoelen met koud water kan een hoop el lende besparen. Maar beter is het natuurlijk letsel zoveel mogelijk te voorkomen. Wie tijdens net af steken van vuurwerk een zonne bril, een skibril of een veiligheids- bril uit een doe-het-zclf zaak draagt, vermindert de risico's op oogbeschadigingen aanzienlijk. Uit de praktijk blijkt dat het voor al kinderen tussen de tien en veertien jaar zijn. die door rotjes oogbeschadigingen oplopen. „Bat is logisch," zegt Pameijer. ..Zij zijn nog niet zo bedreven. Voor het goed leren afsteken van vuur werk heb je een aantal jaren no dig." Nogal eens lopen deze kinderen oogietsel op als ze op nieuwjaars dag op straat naar niet-ontploft vuurwerk zoeken en dat alsnog aansteken. „Ik ben zelf vader en ik weet dat het moeilijk is kinde ren ervan te weerhouden dat te doen," zegt Pameijer. ..Maar ou ders kunnen wel iets doen. Ik geef de kinderen een plastic zak mee en laat ze de niet-ontplofte rotjes verzamelen. Dan maken we in een oud vuilnisvat een vuur en kieperen daar de inhoud van de zak in. Op een afstandje gaan we om het vat staan. Allemaal met een bril op, natuurlijk." De lindelaan ïn Alblasserdam: een vriendelijke, groene straat. Foto c&es Kuiper Een reiger staat op het ijs. Snate rend landt een groepje eenden. Het uitzicht van de bewoners van de eerste huizen aan de Linde laan in Alblasserdam is zeer rust gevend. Slechts af en toe komt er een wandelaar met hond (of kat!) voorbij, of een schoolklas op weg naar de zwemles. Het is een vrien delijke groene straat, die uit een drietal delen, elk met hun eigen sfeer en geschiedenis, bestaat. Voor de brug staat aan de even zij de een twee-onder-een-kapwo- ning met schuin daartegenover een paar moderne bungalows. Aan de andere kant van het water zet dit soort bebouwing zich voort. Voorbij de kruising komen er twee huizenblokken die uitkij ken op een school en na enig ge- kronkel volgt dan nog het laatste woonerfachtige gedeelte, dat uit loopt op het water. Met recht een 'lange Lindelaan'. De huizen zijn te huur en te koop. „Mijn huis was vroeger van Van der Giessen-De Noord, maar nu van het pensioenfonds," vertelt mevrouw Baas. Met haar acht kinderen had deze geboren en ge togen Alblasserdamse dertig jaar geleden recht op een 'grote ge zinswoning'. „Maar nu we ouder zijn, leven we wat meer terugge trokken." Toch vindt zij het nog steeds een heerlijke buurt. „Je kent iedereen, en ik ben heel ge hecht aan mijn huis en aan de2e laan. Het is me zo vertrouwd en het is hier zo rustig." In haaf blok (in het woonerfachti ge deel) zijn bijna alle huizen in middels verkocht en hebben de nieuwe bewoners (die soms de voormalige huurders zijn) ver bouwd en geschilderd dat het een lieve lust is. Sommige huizen staan echt te stralen. De nummers 10 tot en met 30 kij ken uit op een laag schoolge bouw, dat sinds november niet meer als zodanig in gebruik is, en een plantsoen. In een deel van het pand zit nu de 'soos' van AOW'ers en Vutters uit de buurt. Er gaan geruchten dat er een moskee in zal worden gevestigd. Alle huizen zijn in kerstsfeer. Kersttakken, kerstmannen en het dit jaar zeer populaire kaarsen- trappetje in de vorm van een wat breed uitgevallen kerstboom ver sieren de vensterbanken. Bij nummer 12 waren zelfs kerstbo men te koop. „Twaalfhonderd stuks, binnen veertien dagen weg", zegt mevrouw Bot, de buurvrouw van nummer 10. „Ik help zelf mee in de verkoop." „Het is een hele fijne buurt hier. Toen mijn invalide man twee jaar geleden zijn rolstoelen driewieler kreeg, kwam iedereen even langs om een praatje te maken. Men doet best veel voor elkaar. Mijn buurvrouw haalt de was voor me binnen als ik niet merk dat het is gaan regenen en de buurman maakt soms als verrassing de tuin helemaal netjes voor ons. Zelf zet ik elke zaterdag de krullen bij mijn buurvrouw in en daarna drinken we een kopje koffie. De reden dat we hier kwamen wonen (de invaliditeit van meneer Bot) was niet zo leuk. maar ik moet er niet meer aan denken hier weg te gaan." Een bewoonster een eindje ver derop geeft haar gelijk. Boven dien: „In de nieuwbouw kun je zulke huizen voor deze prijzen niet kopen." Mevrouw Bot: „Men weet wat er bij de buren omgaat, maar er wordt niet geroddeld. Men let op elkaar, maar op een zorgzame ma nier." 'De Straat' is de titel van een serie impressies van straten, lanen en pleinen met dezelfde naam. Aan de straat bewaart een ieder de scherpste jeugdherinne ringen. De straat is de plek waar je wordt gevormd. De straat geeft ook aan waai jeje maatschappelijk bevindt; kortom de straat bepaalt heel veel van je leven. Waar je woont is wie je bent. In elke aflevering komen twee straten aan bod. Soms zijn de verschillen levensgroot; een andere keer lijken de straten enorm veel op elkaar. Vandaag de impressies van verslaggeefster Marjolijn van Lynden uit de Lindelaan in Alblasserdam en de Lindenlaan (met een 'n') in Schiedam. De Lindenlaan in Schiedam: het Is er zelfs in de winter nog groen. Foto Cees Kuiper Stoepen zijn er niet in de Schiedamse Lindenlaan. Men loopt gewoon op de smalle straat of, wat acrobatisch, op een heel smal strookje langs de voortui nen. Het is er zelfs in de winter nog groen en het ruikt er lekker. Een zoetige rtaaldbomengeur. Meneer Collignon (66 jaar) woont er al vijfendertig jaar. In '50 kocht hij het huis voor 13.300 gulden. („En daar zat nog een paar dui zend gulden subsidie bij.") „Nu doen ze 175.000." Hij is een echte doe-het-zelver met twee rechter handen. Zijn buren weten hem dan ook te vinden als er iets mis dreigt te gaan, bijvoorbeeld bij de aanleg van een nieuwe stortbak. Als voormalig verwarmingsin stallateur en verwoed knutselaar heeft hij verstand van alles. Zijn eigen huis getuigt daarvan. Hij bouwde er eigenhandig een keu ken aan, zodat het nu veel groter is dan de andere woningen. In zijn achtertuin liggen de blokken hout, die hij meeneemt van het knotten van de bomen, wat hij eens per week met een paar vrij willigers in de polder doet. „En die muur van blokken geeft ook een mooie bescherming tegen in brekers. Want dat gebeurt hier de laatste tijd nogal veel." Hij kan zich de tijd nog heugen dat de koeien door de achtertui nen liepen en dat zijn auto de eni ge in de hele straat was. Nu heb ben veel gezinnen twee wagens en is er een parkeerprobleem aan het ontstaan. „En er wordt steeds meer bijgebouwd. Maar dat heeft ook zijn voordelen. Vroeger ver zakte de boel hier enorm. Zestig centimeter in anderhalf jaar. Je keek toen zo onder de fundering door. Nu is dat veel minder, omdat al die gebouwen het veen wegdrukken." „Het is hier goed wonen hoor. Een beetje dorps nog. We ruilen bijvoorbeeld elke dag de krant mei de buren. Zij hebben het AD, wij het Rotterdams Dagblad. En wie een ladder nodig heeft of een stuk gereedschap kan dat altijd bij iemand lenen. D'r is hier nooit herrie, iedereen is altijd bedrijvig en bezig. Op de kop van de straat staat een voormalig schoolgebouw. „Toen mijn dochter trouwde stonden de kinderen van de school voor onze deur te zingen." Nu het leeg staat, gaan er stemmen op om er een moskee te vestigen. Wandelend langs de huizen en de met lampjes versierde naaldbo men in de voortuin valt op dat di verse bewoners de scheiding tus sen hun perceeltjes hebben weg gehaald zodat er ten ruimere tuin ontstond. Veel bomen zijn getopt, omdat ze na vijfendertig jaar groeien toch wel erg dicht bij het huis kwamen te staan en veel licht wegnamen. Op nummer 17 woont Mieke. Ook bij haar is onlangs ingebroken. „Maar ze hebben de daders wel te pakken en ik heb een deel van mijn spulletjes teruggekregen." Mieke is een vertegenwoordigster van de jongere generatie in straat. Zij en haar man werken beiden en er staan twee auto's voor de deur. ..We kwamen hier eigenlijk bij toeval terecht, maar we vonden het meieen zo leuk dal we het huis gekocht hebben. Ik heb het gevoel dat ik hier in eeo dorp woon. De buren gaan leuk met elkaar om en er komen steeds meer jonge mensen bij. Ik zou hier nu niet meerweg willen, nooit." Mei Oud en Nieuw wordt er een kerstboomverbranding georgani seerd aan het begin van de straat Na twaalf uur konten de bewoners van de Lindenlaan naar buiten en wensen elkaar, in de gloed van de vlammen, een Gelukkig Nieuw: jaar. Maas ben i korft te. Rt gehel voori Inee: brand verm< gooid Ook c grof v flat ai pier ei weer Attent de Jar gecon; sluitin Vlaardi 15 jaar net vi zig dat Nieuw vuurwf brandv

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Nieuwsblad / Schiedamsche Courant / Rotterdams Dagblad / Waterweg / Algemeen Dagblad | 1991 | | pagina 1