9
W
Is Rotterdammer wel zo veeggraag?
Oorzaken cellentekort bestaan onverminderd voort
X
Smalhout
Getto's
.Stoplichten
Gek hè
Sportblessures
en de WAO
Rotterdams Dagblad
Dinsdag 1 december 1992
Ook iets op uw hart? schrijf naar: hoofdredactie Rotterdams Dag
blad, postbus 2999,3000 CZ Rotterdam.
Houd het kort, lange brieven hebben weinig kans op plaatsing. En:
één onderwerp per brief. Vermeld uw achternaam, voorletter(s),
adres en telefoonnummer (onder uw brief in de krant komen alleen
naam en woonplaats). Brieven op rijm, anonieme brieven, oproepen
(voor acties c.d.) stencils, brieven die door anderen als discrimine
rend c.q. beledigend kunnen worden ervaren en 'open brieven' wor
den niet opgenomen. Plaatsing betekent niet dat het Rotterdams
Dagblad uw mening deelt.
Naar aanleiding van een bericht in uw krant, betref-
fendeeen 'beslissing over het wel of niet uitreiken van
een lintje aan Prof. Smalhout'wilde ik even reageren.
Er wordt in dit stukje gesproken over niet over één
nacht ijs gaan. En dat er niets bekend is van een weige-
ring. Ik heb de uitzending op t.v. gezien en gehoord
over deze professor; het is een schande dat er nog ge-
1 wikt en gewogen moet worden of deze man een onder-
scheiding moet krijgen! En een grove belediging te-
genover iemand, die zoveel voor de zieke mens heeft
gedaan en nog doet. Hij krijgt daarbij zo weinig steun
in Nederland, dat hij zijn kennis zelfs naar het buiten
band moet brengen. Gewoon omdat deze man in hart
en nieren leeft voor zijn roeping arts'. Wanneer ik zou
horen dat er over een onderscheiding voor mij zo
gechicaneerd werd, dan bedankte ik er hartelijk voor.
Foei, Nederland, schaamt u!
T. Krebs-Bakker, Rotterdam
Directeur Gerard de Kleijn van het bureau Sociale
Vernieuwing Rotterdam schrijft in zijn notitie 'Nood
en Deugd': ,.Er zijn geen getto's.'' (Rotterdams Dag
blad 16/11).
Weinuin Rotterdam is „met goedkeuring van B en W"
reeds begonnen met de bouw van getto's. In de wijk
Oud-Mathenesse is thans het begin van een getto
zichtbaar. De koppen van woonblokken zijn naar
elkaar toe gabouwd. De openheid in deze wijk gaat
daarmee in onaanvaardbare mate verloren. De wijk
zal, later als er nog meer beton tussen de woonblokken
gestampt wordt, zelfs een totale gedaanteverwisse
ling ondergaan.
Vanaf het begin heeft een meerderheid van de bewo
ners uit deze wijk zich tegen deze bouw verzet. Vanaf
het begm ook - juist in het licht van de sociale ver
nieuwing - hebben zij hun stem laten horen. Alles
echter „zonder enig resultaat". Het moet voor de heer
De Kleijn duidelijk zijn, dat voor deze mensen Rotter
dam niet de bakermat van de sociale vernieuwing is,
maar de bakermat van de sociale vernieling.
A. Bruin, Rotterdam.
Als inwoner van Schiedam ben ik best bereid begrip
op te brengen voor de actie die bewoners van de
Schiedamseweg hebben gevoerd voor het z.g.n.
„doorknippen" van die weg teneinde het sluipverkeer
tegen te gaan. Ik heb echter niet zoveel waardering
voor de kennelijk zorgvuldig geënsceneerde demon
stratie, waarbij de jeugd, gewapend met breekijzers
en voorzien van handschoenen voor de tere handjes,
onder leiding van wethouder Zijdeveld eindelijk iets
mocht doen dat anders streng verboden is, nl. het op
breken van straten, getuige de foto in het Rotterdams
Dagblad van 20/11Wellicht kan wethouder Zijdeveld,
die zoveel p.r. in zijn beleid doet, als verantwoordelij
ke voor Verkeer en Vervoer nu eindelijk ook eens
zorgen dataeoorzaak van hetzoeken naar sluipwegen
weggenomen wordt door erop toe te zien dato.a. de ze
ven verkeerslichten op de Churchill weg (als alterna
tief voor de Schiedamseweg) ook inderdaad verkeers
lichten worden, zoals beloofd werd. misschien wel 15
jaar geleden toen de tunnel onder het N.S.-station
Schiedam-Nieuwland in gebruik werd genomen. Nu
zijn het in de letterlijke zin van het woord stoplichten.
Toen heette het dat de lichten, aangesloten op een
centrale computer, afgesteld moesten worden. Dat is
tot op heden niet gebeurd en het is dus tebegrijpen dat
men ze probeert te ontwijken. Echter, de kunst van
het „autootje pesten" is in Schiedam tot wetenschap
verheven getuige alle wegen en straten die door sto-
pichten worden beveiligd en waar de lucht wordt ver
pest door autobussen etc. die met draaiende motoren
geduldig en eindeloos staan te wachten om op te trek
ken naar het de volgende, 150 meter verderop gele
gen, rode stoplicht. Verkeersbeleid? Laat me niet la-
4chen.
A. L, Roza, Schiedam
Dat is de titel van een heel lief liedje van Robert Long.
Gek hè, waren ook mijn gedachten over berichten in
de media. Want wat wil men bereiken, als je gaat zeu
ren over dingen die twintig jaar geleden gebeurd zijn
tn de Afrikaandcrwijk? Wat wil je als burgemeester
van een grote stad teweegbrengen, als je beweert dat
er elfhonderd Turken op één adres staan ingeschre
ven en die met busladingen hun kinderbijslag komen
ophalen? Wat wil de pers als ze schrijft over een dood
gewone knokpartij tussen twee buurtgroepen en dat
uitroept als rassenrellen? Wat wil de tv ons laten zien
als Ajax- en Feyenoordsupporters elkaar toeschreeu
wen, terwijl er zo'n eerlijke campagne tot stand is ge
komen tussen deze twee supportersgroepen?
Wat willen de politiek en de media eigenlijk? Wat
moest Veronica in de Afrikaandcrwijk? Willen ze aan
sturen op een rel? Daar is toch geen reden voor? Want
het is nu toch geen komkommertijd? Heeft het iets
met politiek te maken, willen ze ons afleiden van de
werkelijkheid? Zien ze een gat in de markt?
Ik weet het niet, maar waar ik wel bang voor ben is, dat
al dat gezeur over komende rellen en al dat gepraat
over itlegalenen mensen die misbruik maken van uit
keringen, de rellen in de hand werken. En weet je wat
erdan gebeurt? Dan worden onze wijkbewoners bang,
ze durven niet meer naar avondvergaderingen, ze
durven niet meer met de metroetc. Maar geld vooreen
goede verlichting op de stoep is er niet, ja, de rijbaan
j wordt verlicht, maar daar waar de gewone buurtbewo-
nu moei lopen is het pikkedonker. Gek heDan we-
ten de mensen die het aangewakkerd hebben nergens
van. Maar weet je wie er wel mee zitten? De bewoners
hun organisaties, gek hè! Doe effe normaal!
J C. van Meijeren, Rotterdam
Door Kor Kegel
Veel te optimistisch, niet repre
sentatief en niet relevant genoeg
om er beleid op te baseren: Peter
W. Voogt is niet zuinig met derge
lijke kwalificaties, als hij het
heeft over het rapport 'Participa
tie in het wijkbeheer in Rotter
dam'. Dat rapport bevat de resul
taten van een onderzoek onder
leiding van Conrad Bons, socio
loog van de Erasmus Universiteit.
Bons en zijn studenten signaleer
den dat er onder de Rotterdam
mers een grote bereidheid bestaat
om zelfde handen uit de mouwen
te steken om de woon- en leefom
geving aan te pakken.
„Dat is met echt mijn ervaring."
zei Gerard de Kleijn al, toen htj
als projectleider voor de sociale
vernieuwing het rapport onlangs
in ontvangst nam. Die spontane
reactie van Dc Kleijn blijft niet op
zichzelf staan. In het komende
nummer van Steiger, maandblad
van het Rotterdams Instituut Be
wonersondersteuning (RIO).
wordt een analyse afgedrukt va"
Peter Voogt, beleidsadviseur i
projectmanager bij het onder
zoeksbureau IGG. Voogt is ook de
auteur van het boek 'Sociale ver
nieuwing: een Copernicaanse
wendmg in het denken'.
Hij zegt dat het rapport van Bons
hem aanvankelijk als muziek in
de oren klonk. Tachtig procent
van de bewoners van het Nieuwe
Westen, waar hij woont, zou im
mers bereid zijn om de bezem ter
hand te nemen in de strijd tegen
de vervuiling. Juist in de wijk.
waar de leefbaarheid het laagst
gewaardeerd wordt, bleek de in
zet om zich voor verbetering in te
zetten het grootst. Had Bons aan
getoond. „Mensen zijn meer ge
neigd zich in te zetten, naarmate
de situatie ongunstiger is."
Voogt reageert ironisch: „Zo'n
uitkomst werpt nog eens een an
dere kijk op het gebruikelijke
doemdenken. Kennelijk hebben
de mensen maar een klein zetje
nodig om actief te worden en de
problemen uit de wereld ie hel
pen." Maar hij gelooft er niets
van. Het Nieuwe Westen is een
achterstandswijk, niet voor niets
actiegebied voor sociale vernieu
wing. „En achterstand gaa ge
paard met geringe maatschappe
lijke participatie, met sociale des
integratie en isolatie, met afkeer
van politiek en niet zelden met
apathie en gebrek aan zelfver
trouwen."
Stadsver
nieuwing?
Lang niet ie
dereen doet
er aan mee.
De Op-
zoomerstraat
is vooralsnog
een uitzonde
ring. Foto Harry
Verhuyleri'SP
Als het echt zo zou zijn dat méér
problemen ook méér lot actie mo
tiveren, dan wist Voogt het wel: al
het gemeentelijk onderhoud
geheel achterwege laten... Wat
Bons aantoonde, kan daarom niet
waar zijn. redeneert Voogt. Hij
noemt het ten principale onjuist,
dat de onderzoekers aanleunen
tegen leeftijd en geslacht van de
bewoners in de onderzochte wij
ken Katendrecht, het Nieuwe
Westen en Boomgaardshoek
(Hoogvliet). Voor wijkbeheer een
ïrreele factor, zegt Voogt, jc kijkt
toch ook niet hoeveel roodhari-
gen er wonen. Dat zou alleen rele
vant zijn voor een marktonder
zoek naar haarverf, maai mul aU
je conclusies wilt trekken voor
wijkbeheer. Voogt vindt dat een
onhebbelijkheid van wel meer so
ciale wetenschappers.
Partner
Hij vindt de 'houding tegenover
de gemeente' de belangrijkste in
valshoek, omdat ook de gemeente
een partner is in het wijk- en
buurtbeheer. Het hangt samen
met 'vertrouwen in de politiek',
waarvan bekend is dat achter
standsgroepen dat weinig heb
ben. Het aantal niet-stemmers
maakt duidelijk hoe zich in het
onderzoek van Bons een positie
ve vertekening heeft voorgedaan.
De participatie ui het Nieuwe
Westen is sterk overschat Daar
mee is de stelling 'hoe meer pro
blemen. hoe meer participatie'
volstrekt onhoudbaar geworden.
Vraaggesprek
Scherpe kritiek heeft Voogt op
het feit, dat Bons en zijn studen
ten met dc mensen hebben mee
geteld, die weigerden om aan het
onderzoek mee te werken. ..Men
sen die ongeïnteresseerd zijn of
een negatieve houding hebben je
gens een onderwerp, zullen mu-
deueikiüg dan een waaggespiek
sneller weigeren, tk veronderstel
dal van cle mensen die negatief
staan tegenin er alleen maar het
praten over wijkbeheer, zokei
driekwart niet-thuis geeft als je
met een bezem voor de deur staat
m plaats van met een vragen
lijst." Evenzo zal het zijn. dat wie
wel positief reageert en meedoet
aan de enquête, eerder interesse
toont om actief mee te draaien in
de sociale vernieuwing.
Voogt komt bij analyse tot een
weigeringspercentage van 32 pro
cent bij het vooronderzoek en nog
eens 8 procent bij het hoofdonder
zoek Doorberekening leert hem
het volgende de bereidheid tol
deelneming aan een veogaciie
daalt van 74 naar 52 procent. Maar
dat is dan nog optimistisch ge
raamd.
Een beetje optimisme kan geen
kwaad? Als daarmee een goede
zaak wordt gediend? Daar kijkt
Peter Voogt wel even anders te
genaan. „Negatieve beeldvor
ming blijkt hardnekkigei to zijn
dan positieve Een negatieve er
varing kan een bestaand positief
beeld in een klap wegvagen, ter
wijl één positieve ervaring een be
slaand negatief beeld nog Jang
niet wegneemt. Vraag me niet
waarom het negatieve over
heerst Belangrijker nog vindt
Voogt dat als onderzoekers en
dientengevolge beleidsmakers
vasthouden aan een euforisch
beeld, dat door slechts weinig be
woners zo wordt ervaren, dan dc
kloof tussen die twee v. ereiden al
leen maar gioter wordt. ..Terwijl
sociale vernieuwing er juist op uit
is om deze kloof te verkleinen."
Veegaélies
Voogt vindt het jammer dat Bons
as. niet hebben onderzocht of de
hoevei Ihmd beschikbare tijd van
invloed up mee wallen doen aan
wijkbeheer. Ook had hij willen
weten of het voor wijkbeheer uit
maakt of iemand in het vereni
gingsleven actief is Zet iemand
zich eerder voor de wijk in ais hij
er een binding mee voelt? Wat
kan dc imiocd zijn van belonin
gen voor wijkbeheer? Scheelt het.
als men professionele ondersteu
ning knjgt bij een concreet pro
ject? Voogt hoopt dat die vragen
dour Buns m volgende leeronder
zoeken worden meegenomen.
Scepsis
Zelf heeft hij scepsis over de
voortdurende ophemeling van de
'zolfiemigende' bewoner- „Veeg-
aclies kunnen een structureel te
kort aan gemeentelijke dienstver
lening niet compenseren. Daar
vliegen de bewoners op den duur
mei meer in."
Anne van Veenen, hoofdredac
teur van Steiger waarin Voogts ar
tikel komt te staan, heeft via zijn
werk vour het RIO gemerkt dat
het rapport van Bons snel een ei
gen leven gaat iciden „Sociale
vernieuwing is echter zeer gebaat
bij een realistisch beeld." is Van
Veenen met Voogt eens.
Door prof. dr. W. van Voorden
Met het hoge en nog
steccis oplopende aantal
arbeidsongeschikten is
hel veld van de sociale zekerheid
sterk m de publieke en politieke
belangstelling komen te staan. In
de politiek is vorig jaar een aantal
ferme besluiten genomen die het Hj
Bi nne n hof op zijn gr on dvcstc n
heeft doen trillen. Sindsdien zijn
eigenlijk alle uitgangspunten van ons stelsel ter dis
cussie gesteld. Is het wel goed dat de vakbeweging en
de werkgeversorganisaties zo'n belangrijke rol spe
len bij de uitvoering? Heeft de wetgever de regelge
ving wel eenduidig en scherp genoeg geformuleerd?
Zijn uitkermgstrekkers met te eenzijdig beschouwd
als zielige achtergestelden m plaats van als calcule
rende burgers?
De parlementaire enquête zal deze vragen niet links
kunnen laten liggen, omdat ze raken aan net wezen
van ons stelsel. Men mag hopen dat daarbij ook de rol
van het parlement als supercontroleur de nodige aan
dacht krijgt. Op één van de punten die recent weer m
het nieuws is gekomen wil ik nader ingaan en dat is de
zogenoemde bonus/malus regeling. Werkgevers die
een gedeeltelijke arbeidsongeschikte aannemen krij
gen een „beloning" ter waarde van zes maanden sala
ris. Daartegenover staat dat werkgevers die een ar
beidsongeschikte in de verzekering doen belanden
een ..boete" krijgen van - afhankelijk van de be
drijfstak - drie tot zes maanden salaris van de betrok
kene.
In bedrijfstakken die veel toeleveren aan de WAO is
dc boete het laagst en in bedrijfstakken met weinig ar
beidsongeschikten het hoogst. Een verhoging van het
boetemaximum naar eenjaar zit inde pen. De bonus is
ingegaan zonder dat daarover veel is gehoord: de
malus - ook gestart per 1 maart - blijkt de nodige re
acties van werkgevers op te roepen. Ten eerste kun
nen cle goeden sterker worden getroffen dan de kwa
den. Bed rijven die zich jaren hebben ingespannen om
door interne herplaatsing en goed sociaal beleid ar
beidsongeschikten in ejgen bedrijf te houden worden
nu „gestraft" als blijkt dal de werknemers toch niet
langer ran dc slag kunnen worden gehouden
Bedrijven die in hei verleden de zwakke broeders in
de WAO brachten zitten nu met een gezond perso
neelsbestand op rozen. Ten tweede zijn de bedragen
omvangrijk. Boetes tot /es maanden salaris, per ja
nuari aan.staan cle mogelijk opgetrokken naar een
jaarsalaris, zijn met voor de poes. Weliswaar is voor
het midden- en kleinbedrijf een lager financieel pla
fond gesteld, maar het kan toch een forse aderlating
betekenen vooreen bedrijf Ten derrie wringt de maat
regel omdat bij arbeidsongeschikten met wordt geke
ken naar de oorzaak van het met langer kunnen wer
ken, Ongelukken inde pi leesfee r of sporbiessures ja
gen de ondernemer zo op kosten zonder dat een goed
eigen veiligheids- en arbeidsomstandighedenbeleid
daar rets aan toe- of afdoet Het is duidelijk dat hier
met grof geschut is gewerkt
Vertegenwoordigers van de werkgeversorganisaties
zijn overigens akkoord gegaan met het principe om fi
nanciële prikkels in de WAO in te bouwen om het be
roep daarop terug te dringen. Nu hun leden/onderne
mers klagen, zitten ze in een lastig parket. Men kan
met blazen en tegelijkertijd het meel in do mond hou
den Of men hanteert prikkels of men laat alles bij het
oude. Het splitsen van de arbeidsongeschikten naar
oorzaken binnen en buiten de arbeidssfeer is met een
voudig omdat lang met altijd duidelijk is waar dc ar
beidsongeschiktheid uit voortkomt. Eenderde zit m
de WAO wegens psychische klachten. Is dat dan ver
oorzaakt door ruzie met de baas, met cle echtgenote
(oot), met debuurt ofdoor erfelijke belasting ofvan al
le factoren een beetje?
Ik heb eens iemand horen opmerken dat het bepalen
of de oorzaak binnen of buiten de arbeidssfeer zou lig
gen zoveel juridische problemen zal opleveren dat al
leen de advocaten er beter van zouden worden. Het
splitsen naar oorzaken binnen en buiten de arbeids
sfeer is dus een moeilijk punt. Meer voor de hand ligt
om sportblessures uit do WAO en dus u it dc maluste
halen. Psychische klachten door sport zijn verwaar
loosbaar en meestal zijn de blessures duidelijk aan de
sport gebonden Het heeft mij steeds verbaasd waar
om sportverenigingen veelal wel (voor uitwedstrij
den! een vervoersongevallenverzekering voor hun le
den hebben afgesloten maar voor blessures (kunnen)
terugvallen op de WAO.
Als alle sportclubs nu een arbeidsongeschiktheids
verzekering bij een particuliere verzekeraar moeten
afsluiten, kan de WAO daarbuiten blijven. Daarmee is
ook iels van de onrechtvaardigheid weggenomen dat
bedrijven boetes betalen zonder „schuld" te dragen.
Sommigen werpen tegen dat ondernemers baat heb
ben bij sportende werknemers omdat zij gezonder
van lijf en leden arbeid kunnen verrichten en om die
reden ook dc blessures maar op de koop toe moeten
nemen. Mij gaat dat veel lever. Zo lang sporten vrijen
geen onderdeel van het werk is. is het niet terecht om
het bedrijfsleven voor de ongelukken te laten op
draaien.
Prof. dr. W 7'ü» Iborderushooy/emarsociolopiecnso-
ciaol beleid aan de Erusmus Unireraïmt.
Door Gijs Schreuders
Eind 1994 zullen zich in de Neder
landse strafinrichtingen een klei
ne negenduizend cellen bevin
den. Dat betekent een verdubbe
ling van de capaciteit sinds begin
1981. Vergeleken met beginjaren
zeventig zijn de cijfers nog spre
kender: toen had het gevangenis
wezen niet meer dan een kleine
3500 cellen beschikbaar. Benaive
naar de beschikbare celruimte
kan men kijken naar het aantal
gedetineerden per honderddui
zend inwoners. Dat steeg van 24
iri 1981 tot 46 m 1991.
In de tweede helft van dit jaar zijn
er ruim 180 tiideliike cellen bijge
komen bij wijze van 'noodver
band'. Het probleem dat verdach
ten uit preventieve hechtenis
worden weggezonden wegens
plaatsgebrek is daardoor iets ver
minderd, maar het blijft nijpend
Het aantal verdachten dat m de
eerste negen maanden van dit
jaar is weggestuurd (tweedui
zend) overtreft het aantal van het
hele jaar 1991 al met achthonderd
gevallen. Inmiddels wordt er ge
werkt aan de bouw van zeshon
derd extra cellen.
De onophoudelijke groei van het
gevangeniswezen vormt, voor wie
er even over nadenkt, toch wel
een schrikbarend teken van stij
gende criminaliteit danwel ver
harding van het strafrechtelijk
klimaat.
Moet er dus almaar worden door
gegaan met uitbreiding van het
gevangeniswezen0 Om die vraag
te beantwoorden is het van be
lang goed te kijken naar de oorza
ken van de enorme groei die het
aantal gedetineerden de afgelo
pen jaren heeft doorgemaakt Het
tekort aan celruimte wordt im
mer.- bepaald dooi aantal en duur
van de opgelegde gevangenis
straffen en door de wijze van toe
passing van do voorlopige hechte
nis en de vreemdelingenbewa
ring.
Sommige strafrecht-experts zien
het probleem niet in het tekort
aan celruimte, maar m de wijze
waarop de beschikbare ruimte
wordt gebruikt Tot de meest uit
gesproken verdedigers van deze
opinie behoort de Amsterdamse
docent strat- en strafprocesrecht
mr. P Wie wel. Hij meer.t dat er
geen enkele aanleiding bestaat
om de capaciteit van gevangenis
sen "n huizen van bewarm" ver
der uit te breiden
'Het tekort in het gevangeniswe
zen is een gevolg van een zinledi
ge opdrijving van de duur van de
straffen, en dat werkt door m de
capaciteit van het voorarrest.'
schreef mr. Wiewei afgelopen zo
mer naar aanleiding van de nood
kreet van de Amsterdamse hoofd
commissaris Nordholt dat teveel
verdachten zondermeer op vrije
voeten kwamen. Een feit is dat in
de jaren tachtig niet zozeer het
aantal veroordelingen tot gevan
genisstraf is toegenomen als wel
de duur van de vrijheidsbene
ming. Het aandeel van de gevan
genisstraffen langer dan zes
maanden steeg van twaalf pro
cent m 1980 tot 23 procent m 1990.
De rechterlijke straftoemeting is
zo beschouwd een van de voor
naamste oorzaken var, de druk op
Vanzelfsprekend houdt de straf
toemeting verband mei de ernst
van de gepleegde misdrijven. In
de kring van strafrecht-beoefe
naars blijft echter ter discussie
staan of de bestrijding van de cri
minaliteit wel zoveel te winnen
heeft bij de oplegging van zwaar
dere gevangenisstraffen. Mr. Wie-
wel stelt bijvoorbeeld dat langdu
rige straffen geen gewicht in de
schaal leggen bij het voorkomen
van misdrijven en evennmm bij
dragen aan het gevoel van recht
vaardigheid en veiligheid
Het is moeilijk te ontkennen, dat
de hoogte van de straffen met of
nauwelijks invloed heeft op de
criminaliteit. Voor het gevange
niswezen heeft de verandering
van de opiumwet in 1976, toen en
kele maximumstraffen voor
drugsdelicten sterk werden ver
hoogd. rampzalig uitgepakt. Hoe
meer delicten strafbaar zijn en
hoe hoger de strafbedreiging, des
te sterker stijgen de criminali
teitscijfers.
Er zijn echter, buiten het straf
rechtelijk klimaat, nog andere
oorzaken voor het cellentekort
die niets te maken hebben met de
capaciteit van het gevangeniswe
zen zelf Een ervan is de toepas
sing van yuoriopige hechtenis als
een manier om verdachten van
strafbare feiten als het ware met
een u- 'aten voelen dat er op hun
dch <>-n reactie volgt. De critici
van hut huidige beleid zeggen:
zorg er dan liever voor dat de be
rechting veel sneller plaats heeft.
Als een gemiddelde strafzaak met
anderhalf jaar op berechting
hoeft te wachten, is het misschien
ook niet zo vaak nodig mensen in
voorlopige hechtenis te nemen of
te houden. Met andere woorden:
verbeter de capaciteit van de
rechterlijke macht en het open
baar ministerie, in plaats van de
capaciteit van het gevangeniswe
zen.
i
