13
Café-baas wil brouwerij voor eigen produkt
mm
De Zeeuw stopt na eeuwen ondernemen in Vlaardingse centrum
nfl
Taart voor tippelaars
Golf zonder ruitjesbroek
Kinderen aan het
werk op 'Roefeldag'
Vuilniszak weldra
verleden tijd
Eeuweling
jaartje ouder
Commissies in actie
Henk Post; 'Sint Jan is een
typisch Schiedams bier'
Schiedamsch
mmsm
R
*71-
■■HW
WS1
Rotterdams Dagblad
Woensdag 28 juli 1993
Oei oei oei. Had ik enigszins gekscherend in een column geschreven
dat free golf een sport voor brekebenen is, kreeg ik een telefoontje
dat deze sport toch door 'uiterst serieuze' mensen wordt beoefend.
Niet dat de beller boos was, want hij runt een PB-bureau en weet
dondersgoed dat de 'Moeder is niet boos, maar verdrietig'-aanpak
meer succes heeft dan 'Bent u nu helemaal belazerd om onze mooie
sport zo door het slijk te hai>n\
Meneer vond dat mijn opmerking 'een beetje verkeerd overkomt'
dus nodigde hij mij uit om het 'echte verhaal' te komen optekenen
uit zijn mond. Dus toog ik naar de Zuidbuurt om mij eens te laten
voorlichten over dit arme broertje van de kouwe-kakgolf, die in de
Broekpolder wordt beoefend.
En daar, bij twee kopjes koffie en twee glaasjes Spa, legden die PR-
meneer en de twee directeuren mij uit dat free golf geen uit zijn
krachten gegroeid midgetgolf is, maar een kopie van het echte golf,
zij het een factor drie kleiner. Het balletje is weliswaar lichter, de fai
rway korter en smaller, maar verder is de sport net zo moeilijk en
spannend als het Broekpoldergolf.
Free golf, zo doceerden ze, is bovendien een Vlaaróingse uitvinding.
Jawel, die golfvariant is bedacht door de Vïaardinger Paul Hooymeij-
er uit ongenoegen met de ontoegankelijkheid van banen als de Hü-
versumse en de Broekpolder, waar de wachtlijsten net zo lang zijn
als de langste hole en bij de ballotage geprikt wordt in de huig om te
zien of de hete aardappel al gaar is.
Wat hebben ze daar dan uitgevonden? Het balletje is een eigen vin
ding, afgeleid van de Engelse oefenbal,- de driving-range is cirkelvor
mig, zodat tegelijk honderd golfers kunnen zweten op hun swing; de
greens en tees zijn van kunstgras, dat in samenwerking met de
Grontmij is ontwikkeld; en de 18 holes-baan is zodanig aangelegd,
dat je vanaf hetzelfde punt op hole 1,7 en 13 kunt beginnen.
Waar leidt dit allemaal toe? Je betaalt 750 gulden per jaar; je krijgt al
na zeven lessen 'baanpermissie'; je kunt desgewenst een rondje van
drie kwartier maken; je hoeft geen ruitjesbroek te dragen; je mag in
een Opel Ascona komen; je mag 'shit' zeggen als je balletje in het wa
ter of een bunker (zandkuil) terecht komt; je hebt geen schedelbasis-
fractuur als je een balletje tegen je hoofd krijgt, maar een blauwe
plek en je mag Marlboro roken in plaats van DunhilL
Een ding is zeker: dat free golf heeft een laag kouwe-kakgehalte.
DICK VAN DER LUGT
Kinderen tussen zes en twaalf jaar die wel eens wil
len weten hoe verschillende bedrijven werken, kun
nen zaterdag 23 oktober deelnemen aan de zoge
noemde Roefeldag. De Roefeldag is een landelijke
dag waarop kinderen een dag kunnen werken bij een
bedrijf of instelling waarmee ze kennis willen ma
ken en wordt georganiseerd door het Nationaal
Jeugd Fonds. Het roefelen is afkomstig uit België.
Letterlijk betekent het 'snuffelen aan iets dat onbe
kend is' of'nieuwsgierig maken'. Het Koning Boude-
wijnfonds organiseert in België al enkele jaren zo'n
dag voor de kinderen.
Op de Roefeldag kunnen de kinderen onder andere
een kijkje achter de schermen nemen by de brand
weer, helpen in de keuken van een restaurant, brood
bakken by de bakker of 'meedraaien' bij het Open
baar Nutsbedrijf.
Bedrijven die aan de dag, of een deel daarvan, willen
deelnemen kunnen zich aanmelden bij Cindy
Groote, tel. 4264789 of 4269905.
Over enkele maanden moet in Maassluis de grijze
vuilsniszak uit het straatbeeld zijn verdwenen. Het
is de bedoeling dat zowel de huishoudens als de kan
toren, winkels en diensteverlenende bedrijven of in
stellingen met ingang van november hun afval ver
zamelen in containers. De plastic vuilniszak mag
dan niet meer worden gebruikt. De huishoudens
krijgen twee mini-containers of kunnen gebruiken
maken van verzamelcontamers. Het GFT-afval moet
gescheiden in speciaal daarvoor bestemde contai
ners worden aangeboden aan de reinigingsdienst.
De kantoren, winkels en dienstverlenende bedrij
ven, door de afdeling milieubeheer van de gemeente
kwd-instellingen genoemd, moeten gebruik gaan
maken van containers. Ze zijn niet verplicht hun af
val te scheiden maar mogen dat wel. Bloemenwin
kels, om een voorbeeld te noemen, kunnen dan zon
der extra kosten een speciale container krijgen voor
het GFT-afval. De kwd-instellingen kunnen de beno
digde afvalcontainers van de gemeente betrekken
en door de reingingsdienst laten legen maar hebben
ook de gelegenheid met een particuliere afvalinza-
melaar in zee te gaan
By de hoogbouwwoningen komen verzamelcontai-
ners op de stoep te staan. Deze worden geplaatst in
zogenoemde cocons. De betonnen omhulsels moeten
de containers een fraaier aanzicht geven.
Mevrouw J.C. Snel-Van der Veer heeft maandag bur
gemeester Sterkenburg-Versluis op visitie gekre
gen. Het bezoek had te maken met de hoge leeftijd
van de Maassluise. De bewoonster van een aanleun
woning bij verzorgingstehuis De Schutsluis vierde
haar verjaardag. Ze werd 101 jaar.
De eeuweling die nog kerngezond is en volgende
week een kamer in het verzorgingstehuis betrekt,
vierde de heugelijke dag met haar famile en kreeg
namens het gemeentebestuur uit handen van de
burgemeester een geschenk aangeboden.
Het zomerreces van deMaaslandse gemeenteraad is
maar van korte duur geweest. De raad heeft in juü
vrijaf maar komt op 18 augustus alweer bijeen. De
commissievergaderingen barsten volgende week
weer volop los. Op maandag 26 juli vergadert de com
missie ruimtelijke ordening en volkshuisvesting,
onder meer over het bou\/plan De Drie Hoeven aan
de Prinses Irenelaan. Woensdag 28 juli is het de
beurt aan de commissie voor openbare werken en
milieu. De commissie financiën, onderwijs en wel
zijn vergadert op donderdag 29 juli, evenals de com
missie beschermd dorpsgezicht. Alle vergaderingen
beginnen 's-avonds om half acht in het gemeente
huis.
Vlaardingen
donderdag 29 juli
lunchconcert Aad Zoutendijk, Grote Kerk, 12.45-13 15 uur
Redactie
Waterweg:
Jan Booister
Ben van
Haren
Peter de
Lange
Sander
Sonnemans
Carel van der
Velden
Westhaven
plaats 22
3131BT
Vlaardingen
Postbus 4008
3130 KA
Vlaardingen
Telefoon
2340055
Telefax
4349754
Sportredac
tie:
Donald Bax
Telefoon
2340055
Door Sander Sonnemans
Schiedam - Bitter en toch fris. Een 'doordrinkbier' zoals de
brouwer het zelf noemt. Dat zijn in grote lijnen de kenmerken
van het nieuwe Schiedams produkt dat onlangs door café-baas
Henk Post aan de Alliantie van Biertapperijen en speciale geno
digden werd gepresenteerd. De nieuwe drank kreeg een oude
naam; Sint Jan bier. „Aleida of Liduina klonk niet En Sint Jan
was vroeger de beschermheilige van de kuipers en de stadshei-
lige van Schiedam," legt Post uit.
De eigenaar van tapperij 't Wees
huis in hartje Schiedam blijft zijn
grenzen verleggen. Waar menig
kastelein genoegen neemt met
zijn plaats achter de tap en een
gesprek met de bezoekers aan de
andere kant van de toog, is Post
steeds minder frequent in zijn
zaak te bekennen. Gedreven door
zijn interesse voor bijzondere
drankjes bracht hij niet zo lang
geleden het citroenelixer Wees
kind op de markt. Maanden expe
rimenteerde hij met het alcohol
houdende goedje voor hij het in
de verkoop gooide. Nu het spul in
Schiedam vaste grond onder de
voeten heeft gevonden is Post
eerder deze maand met het Sint
Jan bier voor de dag gekomen.
.Allemaal het resultaat van een
uit de hand gelopen hobby." zegt
de Schiedammer. „Ik vind het ge
woon grappig om de klanten mijn
eigen produkten voor te schote
len. Sint Jan bier wordt pas een
echt Schiedams produkt als het
hier wordt gebrouwen. Daarom
ben ik op zoek naar een pandje
waarin een bierbrouwerijtje ge
vestigd kan worden en ook gelijk
het Weeskind kan worden ge-
SchutsbatToon
Ê2ÖB
1
AlC5%VOl BV. SCHIEDAMSCHE BIER BROUWERIJ e25cl
maakt."
Niets gaat Post te ver om zijn
droom tot een werkelijkheid te
maken. Hij heeft een koperen
brouwinstallatie op het oog en de
naam heeft hij al: De Schiedamse
Stoom bierbrouwerij. Kosten: zes
ton. En zijn ideeen gaan nog ver
der. Nog twee andere soorten
bier, waaronder een bokbier, en
de totstandkoming van een gilde
voor bierliefhebbers. Belangstel
lenden kunnen een aandeel ko
pen en de rente wordt uitgekeerd
in bier Een notaris onderzoekt
momenteel of de denkbeelden
kunnen worden gerealiseerd.
Verleden
„Je merkt dat er in Schiedam een
steeds grotere hang naar het ver
leden komt. Molen De Palmboom
is in ere hersteld, straks verrijst
aan de Lange Haven het Natio
naal Gedistilleerd Museum en in
middels heeft zich hier ook een
ambachtelijk chocolademaker ge
vestigd. Ik wil er graag iets aan
toevoegen," luidt de achterlig
gende gedachte van Posts onder
neming. „Als die brouwerij er in
derdaad komt wil ik 'm openstel
len voor publiek. Daarom heb ik
ook gekozen voor een brouwketel
die op stoom werkt. Tegenwoor
dig gaat het allemaal elektrisch."
Voordat het zo ver is wordt het
gerstenat gebrouwen in de Zee-
uws-Vlaamsche Brouwerij te
Hulst. Daar is het bier ook in sa
menwerking met vakman Jan
Wolfs ontwikkeld. Een bier van
hoge gisting, met een alcoholge
halte van vijf procent en gemaakt
van natuurzuivere grondstoffen.
Op de fles en van de tap. Inmid
dels is het in meerdere Schiedam
se horecabedrijven verkrijgbaar
en binnenkort moet het ook bij de
slijters in de schappen staan.
Post laat geen gelegenheid onbe
nut om zijn hobby nog meer ge
stalte te geven. In het pand op de
hoek van de Hoogstraat en de
Lange Achterweg waarin hy
vroeger zijn platenwinkeltje be
stierde. wil hij een mini-museum
beginnen. Momenteel wordt de
etalage verbouwd om door middel
van een foto-reportage alvast het
produktieproces van het Sint Jan
bier aan het publiek te tonen. In
een later stadium moeien daar
zijn verzameling oude bier- en je
neverglazen en typische brouw-
attributen aan worden toege
voegd.
Als Piet de Jongh, voorzitter van
de Alliantie van Bierbrouwerijen
waar veertig geselecteerde cafés
aan zijn verbonden, mag worden
geloofd gaat Posts nieuwe pro
dukt een gezonde toekomst tege
moet. „Sint Jan is vakbekwaam
gebrouwen en de smaak en kwali
teit ervan wordt hoog gewaar
deerd," sprak hij tijdens de pre
sentatie na het nuttigen van het
allereerste tapje tot de geestelijk
vader.
Door Ben van Haren
Vlaardingen - Tegenover de Afrol
is aan de Hoogstraat in Vlaardin
gen sinds kort een winkel in
speeldozen en Amerikaanse me
chanische speelpoppen geves
tigd. Een op de nostalgie van de
bewoners van de Nieuwe Wereld
gebaseerde verkooporganisatie
heeft de plaats ingenomen van
een ondernemersgeslacht, dat al
actief was op die oude Vlaar
dingse grond toen Christofor Co
lumbus zijn ontdekkingstocht
nog moest beginnen.
In korte tijd is het uiterlijk van
het oude pand veranderd. De oor
spronkelijke bouwvorm is niet
aangetast, maar de oude rode
steentjes zijn gereinigd, het hout
werk is geschilderd en voorzien
van grote borden met een teke
ning van Mickey Mouse en win-
keinamen. Van winkelruit en ge
vel is de naam verwijderd, die van
oudsher aangaf waar in het Vlaar
dingse centrum de familie De
Zeeuw zijn onderneming dreef.
Na enkele eeuwen is een einde
gekomen aan het ondernemers-
bestaan van deze oude Vlaar
dingse familie. Navorsingen in ei
gen familiekring zouden zelfs te
rugvoeren tot voorvaderen uit
1100. In het Vlaardings Gemeen
tearchief, dat door de stadsbrand
van 1574 registraties uit die verre
tijd is kwijt geraakt, hebben we
tot ruim 260 jaar terug aanteke
ningen gevonden over het onder
nemersschap van de voorouders
van Wim de Zeeuw, die op 63-jari-
ge leeftijd met zijn echtgenote
een nieuw bestaan is begonnen
op de oude Moermanboerderij
aan de Westlandseweg.
Erfgoed Moerman
Het echtpaar De Zeeuw heeft na
het sluiten van de winkeldeuren
aan de Hoogstraat twaalf schapen
gekocht, die m de boomgaard lo
pen Welke deel uitmaakt van het
vroegere bezit van dokter Moer
man, dat de gemeente Vlaardin
gen volgens de verkoopvoorwaar
den 25 jaar in stand moet houden.
Op de omliggende rest, tien hec
tare grond, kan Vlaardingen naar
eigen goeddunken handelen. Dat
heeft al geleid tot de bouw van het
Ibis Hotel en werkzaamheden
voor de aanleg van bedrijvenpark
Hoogstad en straks volgt (tussen
de Vaart en de Burgemeester
Heusdenslaan) nog de bouw van
een nieuw zwembad.
Vijf jaar is Wim de Zeeuw bezig
geweest om voor het erfgoed van
zijn ome Cor, dokter Moerman,
een bestemming te vinden, die ie
ders instemming kon krijgen. De
om zijn onderzoek naar de relatie
tussen voeding en kanker beken
de Vlaardingse arts gaf zijn neef
opdracht het na de oorlog door
onteigeningen van 41 tot 11 hec
tare ingekrompen landgoed
Hoogstad in stand te houden.
Geen simpele opgave.
„Jij zorgt dat 't blijft zoals het is,
zei hij tegen me nadat hij ruzie
had gekregen met de Moer
manstichting. Het was makkelijk
gezegd maar hoe krijg ik dat voor
elkaar, dacht ik. Kijk, zolang hij
nog leefde kon er niks gebeuren
want er lag een decreet van de
Kroon dat tot aan zijn dood de ge
meente er niet aan kon komen.
Daarna zou er toch weer onteige
ning kunnen dreigen, met alle el
lende van dien."
„Ik heb toen vaak met Cor ge
sproken. Van de gemeente moest
hij sinds de laatste onteigening
(voor de Burg. Heusdenslaan)
niks hebben, maar ik heb toch be
reikt, dat hij met (oud-)burge-
meester Van Lier in gesprek
kwam. Die had met het verleden
niks te maken. Van Lier is hier
vaak geweest, ook met zijn vrouw.
Uiteindelijk zijn we tot een over
eenkomst gekomen, waardoor de
gemeente eigenaar van het
geheel werd maar tevens de ver
plichting op zich nam om de na
tuurlijke sloten, het erf en de pan
den 25 jaar te laten blijven zoals
het is. Een dag na zijn overlijden,
in 1988, zijn we zelf hier gaan wo
nen om de boel te bewaken. Ik
was aangewezen als executeur-
testamentair."
Ijzerwaren
Veertig jaar werkte Wim de Zee
uw in de ijzerwarenzaak aan de
Een taart met het opschrift 'Hartelijk gefeliciteerd. 50 maal!'
stondgisterentewachtenopTheadeWilde-Schultenbijhaarte-
rugkomst uit Nijmegen. De Vlaardingse voltooide eind vorige
week zonder blaren haar vijfstigste Vierdaagse. Haar echtge
noot Lex de Wilde, die voor de vijfentwintigste keer de wandel
mars zou lopen, moest daar op het laatste moment om gezond
heidsredenen vanaf zien. Hij verbleef tijdens de Vierdaagse op
de camping in Groesbeek.
De Vlaardingse wandelaars (hij is 84, zij 74) kregen het gebak
aangeboden van buurvrouw en huisvriendin Rudie de Heer-Ver
kade. Zij liet het in Nijmegen enkel bij applaus aan de finish.
„Wandelen? O nee hoor, daar kijk ik liever naar dan dat ik hetzelf
doe," zegt de fan van Lex en Thea beslist. Toch weet zij wat recht
geaarde tippelaars toekomt. Zij liet de taart versieren met een
paar marsepeinen wandelschoenen. Foto Roei Dijkstra
Het echtpaar,
De Zeeuw
heeft na het
sluiten van de
winkel ïnïjzer-
waren en 1
huishoudelij
ke artikelen
de zorg op
zich genomen
voor twaalf
schapen op
het landgoed
Hoogstad,
waar ze toe
zichthouders
zijn. Foto Roel
Dijkstra
Hoogstraat, waar hij overigens
niet woonde. Zijn vrouw hielp
hem alle 22 jaar dat ze getrouwd
zijn in de afdeling huishoudelijke
artikelen. Het echtpaar heeft vier
zoons en een dochter, maar geen
daarvan had behoefte de zaak
over te nemen.
„Mijn derde zoon, Hans. heeft wel
veel in de zaak geholpen en bezit
ook de capaciteiten om een win
kel te drijven, maar hij is na een
militaire loopbaan bedrijfsleider
van een supermarkt in Noord-
Holland geworden. Er zit name
lijk geen brood meer in de ijzer
handel. Deze is volledig in han
den van het groot-kapitaal. Zelf
standige ijzerwarenzaken kun
nen niet meer bestaan. Sommige
leveranciers weigeren gewoon je
bestellingen. Van de een op de an
dere dag kreeg ik, terwijl ons be
drijf jarenlang afnemer was, te
horen, dat we geen materiaal
meer konden krijgen. Heel de
branche is in handen van enkele
grootmachten," vertelt De Zee
uw.
Net als zyn kinderen had hij zelf
eerst ook geen zin om in de zaak
van zijn vader te stappen. Na het
aflopen van de HBS en een jaar
kostschool in Hoogezand wide
hij eigenlijk naar de Zeevaart
school om later te gaan varen op
de koopvaardij. Wim had het ge
luk, dat hij niet m dienst hoefde
omdat hij buitengewoon dienst
plichtig werd verklaard, wat toen
kon gebeuren omdat Nederland
juist zijn militairen terugtrok uit
Indonesië en dus soldaten genoeg
had.
„Mijn vader was toen 65 jaar en de
AOW bestond nog niet. Hij zei te
gen me: Prima hoor als jij wil
gaan varen maar dan stop ik er
wel mee en verkoop ik de zaak. Ik
kwam toen voor de vraag te staan
hoe het verder moest met leren en
op een moment van veel onzeker
heid i n de koopvaardij. Ik hielp al
vaak in de ijzerwaren en heb mis
schien de weg van de minste
weerstand gekozen dus ben bij
vader gaan werken."
De toen jonge ondernemer vertelt
verder: „Het belangrijkste m on
ze zaak was in die tijd de smederij
voor de visserij en ook verkoop en
reparatie van kachels en haarden.
Een van onze personeelsleden,
Arie Swaneveld, was na de oorlog
met een paar zeelui naar Duits
land meegeweest om daar de log
gers op te halen die geconfisceerd
waren. Achteraf bezien stom na
tuurlijk van Nederland; we had
den die Duitsers gewoon moeten
laten betalen en nieuwe schepen
moeten bouwen, zoals de Duitsers
later zelf gedaan hebben."
„Maar goed wij repareerden die
stoomschepen. Ik ben in de ijzer
warenhandel gegaan en in de ver
warming. De smederij liep met
het verdwijnen van de stoomfiet-
sen helemaal terug en ook de
haarden en kachels verdwenen,
toen eenmaal het aardgas en de
centrale verwarming kwam. Ik
had wel HBS-B maar was toch
niet zo technisch om ook daarop
over te schakelen en heb me ge
richt op ijzerwaren en huishoude
lijke artikelen."
„Ik heb het altijd goed naar mijn
zin gehad en een goede boterham
verdient. Al vijfjaar geleden heb
ik besloten de zaak af te bouwen.
Mijn zoon voelde dus niks voor
het bedrijf en ik had geen zin om
op mijn 58ste nog iets nieuws te
beginnen. Mijn probleem was na
tuurlijk: Hoe kom ik van mijn
voorraad af? In 1990 ben ik be
gonnen die voorzichtig te ruimen.
De bedoeling was om in 1992 te
stoppen. Het is iets later gewor
den."
Op de oude Moerman-boerderij
heeft het echtpaar De Zeeuw in
middels zijn draai gevonden. Ze
zitten er niet meer alleen. De
Volksuniversiteit is er gehuis
vest, Helinium bouwt aan zijn
werk- cn tentoonstellingsruimte
en de grote woning huurt het
kunstenaarsechtpaar Dumas-
Kuil.
„Het leukste van het werk in de
winkel hebben wij altijd het socia
le contact gevonden. Dat hebben
we nu hier ook."
Einde tijdperk
Het sluiten van de ijzerwaren/
huishoudelijke artikelen-winkel
betekent het einde van een heel
lang tijdperk De Zeeuw, beseft
het echtpaar heel goed. Het heeft
gevoel voor historie en bewaart
daarom met trots een raamge-
wicht met het jaartal 1635 en kent
ook de geschiedenis van de uit
1880 daterende boerderij, waarin
het nu woont. De realiteit wil Wim
de Zeeuw, die ruim twintig jaar
geleden aan de basis stond van de
Vlaardingse afdeling van jonge
Drees' DS'70, echter niet uit het
oog verliezen.
„We kunnen wel nostalgisch doen
en natuurlijk betekent het sluiten
van de zaak en de verkoop van de
panden aan de Hoogstraat en de
Havenstraat, dat De Zeeuw als
ondernemer na eeuwen uit het
centrum is verdwenen, maar het
heeft geen zin er moeilijk over te
doen. Het kan niet eeuwig door
gaan. Als we in Joegoslavië zou
den wonen, waren we er nu waar
schijnlijk niet meer geweest. Zo
ook als in de Tweede Wereldoor
log de bom, die bij melkhandel
Van de Ende aan de Afrol insloeg
even een iets andere richting had
gehad."
Hij wijst verder op de belofte, die
hij zijn oom Cor deed om te
zorgen dat de boerderij aan de
Westlandseweg in stand blijft, op
zijn 63-jarige leeftijd en op de
overname van de ijzerwarenbran-
che door het groot-kapitaal.
Door heel de geschiedenis heen
zijn ondernemers De Zeeuw ge
confronteerd met het wegvallen
van de vraag naar hun vakman
schap. Zoals Wim in de jaren zes
tig de smederij aan de Haven
straat sloot en de voor Nederland
unieke combinatie van ijzerwa
ren en huishoudelijke artikelen
benadrukte, schakelden eerder
zijn voorouders over.
Scheepsbouwers
De in stukken en produkties van
het Vlaardingse Stadsarchief te
ruggevonden oudst bekende on
dernemer De Zeeuw is een
scheepstimmerman. Het is Dirk
de Zeeuw, wiens moeder (weduwe
van Cornelis Harpertszn de Zee
uw) in 1731 twee huizen met er
ven, schuren, hellingen en
scheepstimmerwerven aan de
(toen Nieuwe) Havenstraat voor
hem koopt. Zij nam dit alles over
van haar broer, scheepsbouwer
Willem Dammersz Cleijwerff.
In 1783 krijgt Dirks zoon Cornelis
de Zeeuw de scheepswerf met
toebehoren en zestien jaar later
weer diens uiteraard naar opa ge
noemde zoon. Deze laatste Dirk
de Zeeuw had in 1777 aanFrayois
van der Eist (baas-smid, later ook
reder) panden verkocht, die van
Havenstraat tot Hoogstraat op
elkaar aansloten. Bijna zestig jaar
later komt, na het overlijden van
Van der Eist, het inmiddels gron
dig verbouwde geheel in handen
van Dirks zoon Anj de Zeeuw, die
in 1834 de zaak begint waaraan nu
dus definitief een einde is geko
men. De pas verkochte panden,
winkels, bovenwoningen en sme
derij, vormen overigens niet het
enige bezit van de familie De Zee
uw op die oude grond in het Vlaar
dingse centrum.
De oude Dirk de Zeeuw was een
grootheid destijds. Hij kreeg in
1818 zelfs opdracht van de ge
meente Zierikzee een van een
reeks van zestien van stadswege
ontworpen schepen te bouwen.
De eerste drie exemplaren kon
den nog niet in de Zeeuwse stad
zelf gebouwd worden, omdat eerst
aanpassing van de plaatselijke
werven nodig was. Men kwam bij
Dirk terecht voor de bouw van
'Zierikzeeseh Welvaren'.
Een andere zoon van deze Dirk
was Hendrik, die ook de achter
naam van zijn moeder (Neeltje
Drop) voerde. Deze Hendrik Drop
de Zeeuw, broer dus van smid
Arij, zette later de scheepswerf
voort en was van 1864 tot 1870 re
gent van het Weeshuis der Her
vormden, Een zoon van Arij was
commandant van de schutterij.
De scheepswerf De Zeeuw kwam
kort voor de vorige eeuwwisseling
aan zijn einde. De toenmalige ei
genaar bouwde, om de zaak draai
ende te houden in een tijd dat re
ders na een tegenvallend ha-
ringseizoen geen nieuwe schepen
durfden bestellen, voor eigen risi
co een eikenhouten logger. Het
zeilschip kwam kort voor de start
van de nieuwe teelt in 1894 op een
openbare veiling terecht, waar
commissionair in effecten en kas
sier L.J. van Gelderen er handel
in zag. Toen zich geen koper aan
diende besloot Levi van Gelderen
er zelf zijn geluk in de visserij
mee te beproeven. Zo ontstond de
Visserij Maatschappij Vlaardin
gen, die (met ijzeren stoomsche
pen) binnen twintig jaar de groot
ste van Nederland was.
De binding van de familie De Zeq-
uw met het Vlaardingse centrum
blijft vooralsnog voort bestaan, zij
het niet als ondernemer. Een aan
tal panden aan de westzijde van
de Havenstraat, tussen Smid-
steeg en Timmersteeg, zijn nog
hun familiebezit.
Met dank aan Harm Jan luth en
Matthijs Siruijs van het Stadsar
chief Vlaardingen.
