19 Anoniem je hart luchten bij schrijversinstituut Hansnel Freek Dicke: een musicus op de achtergrond Familiepuzzel met tweeduizend stukjes Ir Oost is men tevreden over het 'anti krokettenproject' Duikers inspecteren de Monsterschesluis Bouw aan rivier na afblazen Dijkpolder Dertig maanden voor drugsdealer Rotterdams Dagblad Zaterdag 20 januari 1996 Schiedam Bij de start van het project Schiedam-Oost Gezond was het cynisme m deze oude wijk welhaast tastbaar. Volgens instellingen als de GGD. de thuis zorg en Stichting Maatschappe lijk Werk was er alle reden voor het propageren van een gezonde re levensstijl in de wijk. Statisti sche gegevens leerden dat in Oost vee! mensen met hun gezondheid tobben. Sommigen geloofden ech ter niet dat de bewoners zich een voudig laten bekeren door wat zij smalend het 'anti-krokettenpro jectnoemden. Drie jaar later overheerst bij de betrokkenen on danks de aanvankelijke onder vonden scepsis tevredenheid over Schiedam-Oost Gezond. Er is wel iswaar niemand die de stelling aandurft dat de wijkbewoners nu een langere levensverwachting hebben, maar het gezondheidsbe leid in de wijk is volgens de initia tiefnemers wei duidelijker gewor den. Sommige instellingen weten elkaar goed te vinden en konden dankzij de samenwerking binnen het project sneller inspringen op nieuwe initiatieven. Voor stedelij ke en regionale instellingen als de GGD gold dit m veel mindere ma te. Die instelling is in Schiedam, Vlaardingen en Maassluis actief en heeft moeite om extra geld en tijd vrij te maken ten behoeve van één wijk. De aanvankelijke scepsis van de bewoners werd volgens een sa menvattende rapportage over het project veroorzaakt uit vrees voor een opdringerige gezondheids werker die hen kwam vertellen hoe ze gezonder moesten gaan eten en leven. Dit vooroordeel verdween echter toen het 'meisje van het krokeltenproject' (Mireil le Lijnen) aangaf dat zij vanuit de behoeften van de bewoners pro jecten op wilde zetten De nadruk binnen Schiedam- Oost Gezond kwam te liggen op jongeren van 0 tot 12 jaar en het verbeteren van de informatie voorziening in de wijk. In Klup- huis Oost werd een kinderkookca- fé opgezet. Op de basisscholen De Singel cn de St. Jansschool wordt uitgebreid aandacht besteed aan zaken als voeding, veiligheid en pesten op school. Want m de definitie van de We reldgezondheidsorganisatie kan dat laatste ook van invloed zijn. Deze organisatie van de VN spreekt over gezondheid als het 'lichamelijk, psychisch en sociaal welbevinden van de mens'. Het opzetten van sportactiviteiten voor randgroepjongeren en kof- fie-ochtenden voor moeders met informatie over opvoeding past volgens Schiedam-Oost Gezond ook m de doelstelling. De nieuwe wijkkrant voor Oost is mede bedoeld om bewoners te in- formeren over wat verschillende organisaties voor hen kunnen be tekenen. Een voortzetting van de buurtgerichte gezondheidsbevor dering acht de projectgroep wen selijk, al is er geen reden voor overspannen verwachtingen. Be kend is dat onder de lagere inko mensgroepen meer gezondheids problemen voorkomen dan bij de hogere. Schiedam-Oost is een achterstandswijk. „Er bestaat geen pasklare oplossing, daarvoor is de problematiek te complex," aldushetrapport. Maassluis—Duikers van het Rot terdamse bedrijf W. Smit gaan binnenkort de Monsterschesluis in MaassluL onder water inspec teren. Het onderzoek naar de on- derhoudstoesland is noodzakelijk in verband met een eventuele res tauratie en openstelling van dc sluis. De gemeente heeft hiervoor plannen met het oog op de facelift van hel havengebied. Openstelling van de keersluis verbetert de doorgang voor de ple- ziervaart vanuit Delfland naar de Nieuwe Waterweg en andersom. Iets wat hard nodig is om meer watersporters naar het stadshart te trekken. Omdat de verlaat sinds 1972 niet meer in gebruik is, wil het Hoogheemraadschap Delf land (de eigenaar en beheerder) eerst een onderwaterinspectie uitvoeren. Aan deze inspectie zijn nogal wat risico's verbonden bij het drocgzetten van de sluiskolk, ■zoals verzakking van de aanpa lende percelen. Risico's die moei lijk te verzekeren zijn. Vandaar dat het hoogheemraadschap aan de gemeente Maassluis heeft voorgesteld het duikbedrijf de werkzaamheden te laten verrich ten. Het college van b en w heeft hiermee ingestemd. De sluis wordt vooraf met leiding water schoongespoeld om de dui kers in de gelegenheid te stellen goede video-opnamen te maken. Het water is daar nu te troebel voor. Boven de watergrens wor den ook foto's gemaakt, om de staat van onderhoud van het met selwerk, het staal en het houtwerk te controleren. Een inspectie als deze gebeurt wel vaker, verteil een voorlichter van het hoogheemraadschap. „Uniek is het dus niet, maar wei interes sant omdat de sluis zolang dicht heeft gestaan," Van de inspectie wordt een verslag gemaakt, waar na de gemeente en het hoogheem raadschap besluiten tot al dan niet openstelling. Als wordt beslo ten tot openstelling, moet ook de staat van onderhoud van de brug gen worden bekeken. Hierbij wor den weinig problemen verwacht. De kosten van de inspectie, in to taal 65.000 gulden, worden ge deeld door Delfland en de ge meente Maassluis. Wanneer de werkzaamheden beginnen is nog niet bekend. Den Haag De woningbouwplan- nen die Maassluis graag had wil len uitvoeren in de Dijkpolder (grondgebied van buurgemeente Maasland) zijn dus definitief van de baan. Ter compensatie mag de gemeente van de provincie Zuid- Holland langs 'het rivierfront' gaan bouwen. Een onderzoek naar de haalbaarheid van mini maal 1.800 huizen, zoals Maas sluis zich voorstelde in de Dijk polder, werd door gedeputeerde G. Brouwer (PvdA) afgeblazen. Voornaamste reden is dat het on- derzoekbedrijf Leiy Industries - dat tachtig procent van de grond bezit - absoluut niet het veld wil ruimen voor de Maassluise idee- en. „Dank je de koekoek: je praat ook niet met een kalkoen over het kerstdiner. Het probleem is nu voor Lely opgelost, maar niet voor Maassluis," probeerde de VVD nog even. Maar uiteindelijk bleef alleen D66 erbij dat het vorig jaar gestarte bouw-onderzoek fatsoen lijk -omdat het was beloofd aan Maassluis - zou moeten "worden afgerond. Geen van de andere po litieke partijen toonde zich bereid tot steun aan een motie die DG6 daarover indiende. CDA en PvdA en ook de meeste kleinere fracties, waren het eens met het afzien van huizenbouw in de Dijkpolder. Zij vonden wel dat de provincie Maassluis nu dient te helpen bij het zoeken naar bouw- plekken in die gemeente zelf. Ook de WD drong daar sterk op aan. De uit Maassluis afkomstige libe rale woordvoerder E.J. Groos- man-van den Brandhof verlangde de toezegging dat Gedeputeerde Staten dan wel zullen meewerken aan alternatieve locaties binnen de gemeente, zoals langs het 'ri- vierfront'. Gedeputeerde Brouwer zei dat sa men met Maassluis al druk wordt gestudeerd op de mogelijkheden. „Op diverse binnenstedelijke plekken zijn nog zo'n 1.000'wonin gen mogelijk, en aan het rivier front ook nog 800 tot 1.000. Bij elkaar dus een tweeduizend wo ningen en dat is voldoende om te voldoen aan de Vinex-bouwtaak die de gemeente heeft." Schiedam/Rotterdam De 31-jari- ge Schiedammer T. H. die vorig jaar door de politie is opgepakt omdat hij ruim 1500 gram cocaïne en vijf wapens in huis had, is gis teren door de rechtbank veroor deeld tot dertig maanden gevan genisstraf met aftrek van het voorarrest. De straf is conform de eis van de officier van justitie. Voor de officier van justitie stond vast dat de man zich op grote schaal bezig hield met drugshan del, gezien de combinatie van spullen die in zijn woning aan het Sint Liduinaplein gevonden werd. Naast een uzi, twee pistolen en een revolver vond de recher che ook 110 patronen, een kogel werend vest, handboeien, porto foons, een geluiddemper, zendmi crofoons, infraroodlampen en an derhalve kilo cocaïne. De politie deed de inval na een tip van de vriendin van de Schiedam mer, die vreesde door hem ver moord te worden omdat het stel ruzie had. De advocaat van de handelaar had twee weken gele den voor een lagere straf gepleit, omdat hij alleen het illegaal wa penbezit bewezen achtte. Door Yvonne Keunen Ridderkerk Een paar jaar geleden nog maar leek het bijna afgelopen met Hansnel. Het schrijversinstituut van voormalig succesvol reclame man Han Snel zag het aantal cursisten van recordaantal len rond de duizend terug duikelen naar een paar hon derd. Inmiddels groeit het aantal aanmeldingen aan de Kastanjelaan in Ridderkerk weer gestaag. Werk wordt niet meer uitbesteed aan wanpresterende bedrijfjes, maar volledig in de eigen hand gehouden. De belangen van de in Engeland wonende Snel worden in Nederland behartigd door zwager Cock Geelen. „De grootste erger nissen zijn voorbij. We kun nen weer aan de slag." Tot een jaar of vijftien geleden was Han Snel eigenaar van het ge lijknamige Ridderkerkse recla- mebureau. Hij deed het in de top jaren van de hand - toen hij zes tig mensen in dienst had en een jaarlijkse omzet van zo'n vijftig miljoen gulden draaide - en trok zich terug in Ierland. Inmiddels woont de 68-jange Snel in het zui den van Engeland. Het reclame bureau van Snel ging niet al te lange tijd na de verkoop failliet. De verkeerde mensen aan het roer, vermoedt zwager Geelen. Het bureau is inmiddels alweer overgenomen, maar bestaat nog wel onder de naam Hansnel, zij het dat het bureau met meer in Ridderkerk is gevestigd maar in Nieuwegem. Geelen onderstreept dat het het schrijversinstituut daar niets mee te maken heeft. In Engeland kwam Snel in aanra king met The International School for Writers. Hij kocht de rechten voor Nederland en zette een eigen schrijvers instituut op. Begonnen werd met een cursus verhalend schrijven. Nu tien jaar later kan uit tien verschillende cursussen worden gekozen, alle maal schriftelijk en uiteenlopend van schrijven voor kinderen en journalistiek schrijven tot perso nal management en -in navol ging van peptalk-goeroe Emiel Ratelband - een cursus onder de titel 'Je creatieve krachten'. De zes docenten die aan het insti tuut verbonden zijn zijn in het dagelijks leven allemaal leraar Nederlands aan een atheneum en schrijven en publiceren daarnaast zelf. Geelen: „Op die manier weten ze waar ze het over hebben als ze een cursist beoordelen. De docenten geven adviezen en praktijktips. Zowel van henzelf als van be roemde schrijvers. Het zijn ook halve psychologen. Sowieso omdat ze vaak heel persoonlijke verhalen voorgeschoteld krijgen, maar ook omdat ze sommige cur sisten er op moeten wijzen dat het er gewoon niet in zit." Want weliswaar kan iedereen le ren schrijven, dat betekent niet automatisch dat iedereen alle genres kan Ieren beheersen. De folder meldt dan ook dat iemand die gespeend is van fantasie nooit een kort verhaal of een avontu renroman zal kunnen schrijven. Dat neemt niet weg dat hij of zij mogelijk wel een glashelder rap port of een interessant artikel op papier kan krijgen. Een schriftelijke cursus heeft als nadeel dat er geen direct contact is met de docent. Tegelijkertijd kan dat volgens Geelen ook een voordeel zijn. „Schrijvers commu niceren graag schriftelijk. Niet al leen omdat ze dat leuk vinden, maar ook omdat ze vaak introvert zijn. Bovendien durven veel cur sisten juist veel meer te schrijven omdat ze de docent nooit zien. Het is anoniem je hart luchten.'" Het grootste deel van de cursisten is vrouw. Geelen vind het opval lend dat bijna al die vrouwen schrijven als een hobby zien. „Zo hebben we de cursus 'schrijven voor jeugd' opgezet omdat daar veel vraag naar was. Het zijn voor al moeders die eraan deelnemen. Zij vinden het leuk om hun op groeiende kind om te zetten in een boek. Terwijl de mannen die een cursus volgen het bijna per definitie doen voor hun werk." Hoewel de doelgroep van het in stituut heel breed is, wordt toch vrij gericht geadverteerd. „We zijn begonnen in de omroepgid- sen. Maar daar zijn we vanaf ge stapt. Tros-Kompas-lezers zijn bij voorbeeld beroeps-coupon-in- stuurders. Het regende aanvra gen, maar uiteindelijk hield je er twee cursisten aan over. De lezers van EO-vizier zijn daarentegen hele trouwe cursisten. De VPRO- gids scoort het hoogst. Zeker als je praat over niveau. En dat geldt ook voor Volkskrant-lezers. Sowieso adverteren we steeds meer in dagbladen," Momenteel staan bij het instituut zo'n driehonderd cursisten inge schreven. Een aantal jaren terug waren dat er nog duizend. De re den van de dalende lijn zijn pro blemen met de administatie. Die was uitbesteed aan een bedrijfje in Brabant dat er volgens Geelen een grote puinhoop van heeft ge maakt. „De aanvraagformulieren bleven soms weken liggen. Tot de stapel zo groot was, dat het bedrijf het niet meer aan kon." Daardoor ontstond een conflict dat zo hoog opliep dat het bedrijf zowel de ad ministratie als binnenkomende post heeft weggegooid. „We zijn toen alles zelf gaan doen, maar waren onze hele administratie kwijt. Dat was een ramp. We kon den cursisten geen verhuisbe richt sturen. Gelukkig hebben veel mensen ons toch nog weten op te sporen. Maar er waren er ook die niets meer met ons ie maker? wilden hebben." Door Wilma van der Wel Spijkenlsse Hij staat met de re gelmaat van de klok in de grote Nederlandse theaters, geeft in ei gen beheer cd's uit en is stafdo cent bij cultureel centrum De Stoep in Spijkenisse. Als orkest leider staat hij naast Benny Neyman tijdens zijn theatercon certen en hij is arrangeur, begelei der en producer van Lenny Kuhr. En alsof dat nog niet genoeg is, speelt hij ook nog in Trio Baroque Unique, om zijn muzikale vaar digheden aan te scherpen. De naam zegt het al: een trio dat ba- rok-muziek speelt. „Bach heeft me op het spoor van de muziek gezet," herinnert Freek Dicke zich. „Toen ik 19 was hoorde ik Andres Segovia een werk van Bach spelen. Ik kon niet begrijpen hoe hij met één gitaar tegelijkertijd drie metodieen door elkaar kon weven. Hoewel ik op mijn 8-ste alles op de gitaar kon naspelen wat ik hoorde, kon ik geen noot lezen. Muziek hoorde bij ons gezin, dat kón je gewoon, daar had je geen opleiding voor nodig. Met mijn broers speelde ik in een band en ik stond op het punt om m Spanje carrière te gaan makc-n; ais patatboer; een soort Broodje van Kootje." „De band, De Dickson Brothers, later de Dycke Brothers, liep goed, maar de echte doorbraak bleef uit. We wonnen talenten jachten, waren in Top-Pop en de Vuist van Duijs, maakten platen, maar er ging steeds iets mis. de platenmaatschappij ging over de kop en de promotie stopte. Bij ge brek aan een carrière moest ik dus patat blijven bakken." „Segovia schudde mij wakker. Ik zou naar het conservatorium gaan om gitarist te worden. Daar had ik een gitaar voor nodig en die was duur," De uienfabriek bracht uit komst, daar mocht je overwerken zoveel je wilde. De Dordtenaar werkte drie maanden lang bijna onafgebroken en had toen vol-' doer.de gespaard om bij een pro fessionele gitaarbouwer in Schiedam een klassieke gitaar te kopen. Daarmee stond hij op de stoep van het conservatorium, waar ze hem echter nauwelijks wilden binnenlaten. „Ze wilden Freek Dicke (links) speelt een belangrijke rol in de muzikale begeleiding van artiesten, zoals onder anderen Benny Neyman. Foto Jan Stads weten hoe het met mijn 'solfège' was. Nou, daar had ik dus nog nooit van gehoord. Ik zou in staat moeten zijn om alles wat ik hoor de in notenschrift op te schrijven en dat kon ik niet. Het vonnis luidde: zes jaar muziekschool en dan terugkomen voor zo'n zelfde periode aan het conservatorium." Ontgoocheld „Enigszins ontgoocheld meldde ik me aan bij de Rotterdamse mu ziekschool, waar ik wel iets mocht voorspelen. Daar ontmoette ik een bijzonder excentrieke man met een hoed en een lange regen jas: Antonio Pereira-Arias uit Uruguay, gitarist en leerling van Segovia. Hij praatte m een men geling van Spaans en Frans en had zo'n streng voorkomen dat ik volkomen uit het veld werd gesla gen Hij had mji gehoord en be sloot mijn leraar te worden." „Na een half jaar - ik studeerde acht tot tien uur per dag - deed ik toelatingsexamen bij het conser vatorium en werd ik aangenomen voor de opleiding tot solist. Perei- ra werd ook daar mijn leermees ter. In de letterlijke zin van het woord, want hoewel we vriend schappelijk met elkaar omgingen, durf ik hem pas sinds vier jaar bij zijn voornaam te noemen. Hij wil de in hoofdzaak kennis overdra gen en ambieerde waarschijnlijk geen solo-carrière, hoewel hij naar mijn mening Segovia kon evenaren." Na de eerste drie succesvolle ja ren kreeg Freek Dicke het moei lijk. „Ik had problemen met de le den van de band, kon er te weinig tijd aan besteden, waardoor wrij ving ontstond. Met onze optre dens en een paar privé-leeriingen schnabbelde ik wat geld bij elkaar, want ik was inmiddels ge trouwd en had een dochtertje, Ik begon de toekomst somber in te zien, twijfelde aan myn mogelijk heden. Bovendien werd Pereira ziek. Hij had het niet naar zijn zin in Nederland. Hy vond de men sen niet aardig, kon niet aan het klimaat wennen en kreeg een maagaandoening. Ik had dus geen leraar meer en wat erger was. ook geen examinator." Stofzuiger „Tot overmaat van ramp werd ik geschorst omdat ik me niet meer kon conformeren aan het exa menvak 'hedendaagse muziek'. In een concert voor stofzuiger en pauken miste ik alle facetten die muziek voor my boeiend maken. Harmonie, ritme en melodie, daar gaat het in mijn ogen om. Tijdens het klassikaal beluisteren van een concert van John Cage voor een grote Chinese gong, ben ik wegge gaan omdat ik het niet meer kon verdragen. Mijn examen werd uit gesteld, maar door voorspraak van Pereira, die myn rebellie waarschijnlijk wel begreep, kwam men op deze beslissing terug. In 1977 deed ik examen en slaagde." „Men zat niet op mij te wachten. Van vier of vijf koffieconcerten per jaar kun je niet leven. Ik vond het bovendien ook erg ondank baar werk, omdat er altijd zo wei nig publiek was. Ik had me te plet ter gestudeerd en haast niemand wilde komen luisteren. De mu ziekschool van Rockanje zocht een docent. Ik solliciteerde. In 1982 maakte Dicke de overstap naar De Stoep in Spijkenisse waar hij sinds '91 als stafdocent hoofd zakelijk een organiserende taak heeft. Lenny Kuhr Al voor Dicke in Spijkenisse werkte, was hij ook op een ander terrein actief. Appie Tamboer, de drummer van de Dycke Brothers en Earth Fire, wist dat Lenny Kuhr een goede gitarist zocht. De door haar geplande optredens in het ngjaar van 1978 kwamen in gevaar omdat het met haar toen malige^ gitaristen niet klikte. Dicke nam contact met haar op, improviseerde wat en ze was met een enthousiast. Probleem was dat hij met vakantie zou gaan. „Lenny heeft toen al haar num mers op bandjes gezet zodat ik daar, in mijn vakantie, de arran gementen bij kon maken. Toen ik terugkwam hebben we nog één keer samen gerepeteerd. Het werd een succes. Wij kregen ieder een gouden plaat voor 80.000 ver kochte exemplaren van haar grootste hit, "Visite'. Daar ben ik nog steeds heel trots op." In 1985 werd hij via het manage ment van Lenny benaderd door Benny Neyman. Neyman wilde een theatershow doen en zocht ie mand die wilde helpen om zijn or kest samen te stellen. „Sinds die tijd ben ik één van de twee gitaris ten. Ik bespeel in hoofdzaak de akoestische gitaar. Wij doen die shows nu al weer voor het elfde seizoen en steeds voor uitver kochte zalen." Naast al deze creativiteit op de achtergrond speelt Dicke 'eerste viool'in Trio Baroque Unique. Fi guurlijk gesproken dan, want het trio bestaat uit Heieen van der Linden op het klavecimbel, haar man Armen die de barokceilo be speelt en Freek op de klassieke gi taar. In oktober van dit jaar heeft het trio zijn eerste cd opgenomenvol gend jaar volgt de tweede, in ei gen produktie. „We hopen uit de kosten te komen, alles wat we er aan verdienen is meegenomen, maar geen hoofddoel; we doen dit echt voor ons plezier." „Of ik het druk heb? Dat kan je wel zeggen. Mijn ouders wonen in zo'n ouderwetse kast van een huis waar vroeger, toen ik klein was, een schilderijenrestaurateur zijn atelier had. Hij was soms wel twee jaar bezig met het restaureren van een groot olieverfschilderij. Als ik dan van school kwam dan rook ik de lucht van olie en ter pentijn. Dat leek mij ook wel iets, lekker rustig, in stilte werken aan iets moois. Van die jeugddroom is dus weinig terechtgekomen." Schiedam Je hebt GelderblomS en Guilderblooms, en joost mag weten welke varianten nog meer. Flip van Oordt heeft de puzzel nog lang niet compleet. Heeft hij tijd van leven, dan verschijnt er vast nog wel eens een vervolg op het genealogische standaardwerk waarin de Schiedammer tweedui zend gezinnen Gelderblom verza melde. „Want stamboomonderzoek laat je nooit meer los als je er eenmaal aan bent begonnen." Voorouders opsporen is in de loop der jaren een specialiteit gewor den van de gepensioneerde werk nemer van scheepswerf Wilton- Fijenoord. Hij begon ermee in de oorlog, toen hij een jaar of vijftien was. Uit verveling min of meer. „Je moest toch wat in die tijd. Ik had niks te doen en mijn moeder zei: probeer de geschiedenis van onze familie eens uit te zoeken." Dat lukte vrij aardig, maar vorder dan 1700 kwam Van Oordt niet, omdat 'de tak van de suiker' niet mee wilde werken. Hij had onder tussen wel de smaak te pakken van het spitten in archieven en doopregisters. Na zijn huwelijk begon hij in 1961 aan wat zou uit groeien tot zijn levenswerk: het blootleggen van de wortels van de Gelderbloms. Zeer naaste ver wanten, omdat hij met één is ge trouwd. De voorzaten van echtgenote Riet, heeft Van Oordt tijdens zijn inmiddels 35 jaar durende onder zoek ontdekt, komen voor zover valt te achterhalen uit de omge ving van Dordrecht en Zwijn- drecht. Tot 1550 is de familielijn duidelijk, en tot zover reikt ook de inhoud van zijn boek. De periode daarvoor is nog terra incognita en vergt nader onderzoek. In wees kamerarchieven misschien? Van Oordt had medio jaren zestig al aardig wat gegevens op een rij tje, toen hij kennismaakte met de 80-jarige Dré Gelderblom, een voormalig directeur van Philips die ook met het stamboom-virus was behept. Met nog wat familie leden vormden ze een werkgroep je en dat resulteerde al snel in weer nieuwe series Jannen, Pie ten, Diewertjes en Hendrika's die in een grijs verleden hadden ge boerd, geboend, gevaren en ge wassen. En al die figuren hadden in hun tijd natuurlijk ook weer verwanten. Zodat de speurtocht geen einde nam. Flip van Oordt vond dat aller minst bezwaarlijk. Aan niets-be leeft hij zoveel plezier als aan kwartierstaten. Zat hij niet in een of ander archief, dan boog hij zich thuis wel over een stapeltje tele foonboeken. De PIT vond in hem een goede afnemer; van Alphen tot Zuidwolde, Van Oordt sloeg geen gids over om Gelderblom men op te sporen. Stapels brieven gingen er naar Kaapstad in Zuid- Afrika nadat iemand hem aan een paar pagina's van de lokale tele foongids had geholpen. ..Er zijn heel wat leden van de fa milie geëmigreerd," vertelt hij, bladerend in de proefdruk van zijn boek. Hij toont een tekening van een dorpskerkje, ergen^ in een Zuidhollandse polder. Er naast staat een onooglijk huisje, waar in de zeventiende eeuw een Gelderblom heeft gewoond, een onderwijzer met een groot gezin. „Je begrijpt, daar was niet voor ie dereen plaats. De kinderen trok ken weg, naar een ander dorp, naar het buitenland. Aan de oost kust van Amerika wemelt het van de Guilderblooms." Het boek bevat ook een afbeel ding van het familiewapen, een schild met daarin drie roosachtige bloemetjes, die in de heraldiek be- Riet Gelderblom en Flip van Oordt buigen zich over kwartierstaten en notariële akten in de hoop een verre voorzaat te achterhalen. Foto Dennes van der vtei/Roei Dijtatra kend staan als gelderse bloemen. De intekenaren op Van Oordts boek komen niettemin uit de gan se wereld. „Laatst heb ik nog een bestelling uit Australië genO' teerd." zegt Riet. Driehonderd exemplaren worden ervan ge drukt en het ziet er naar uit dat die snel op zullen zijn. De schrij ver denkt dat hij wel een verkla ring heeft voor de grote belang stelling: „Mensen zoeken naar Dit wil geenszins zeggen dat de roots van het geslacht op en rond de Veluwe liggen. Er wonen zelfs betrekkelijk weinig Gelderblom men in Gelderland. Het meeren- deel van de tweeduizend beschre ven 'eenheden' houdt zich op in Zuid-Holland en Noord-Brabant. Minder vaak komt de naam voor in het noorden van het land. verwantschappen. Naar hun oor sprong. Waarom kom je zoveel zelfde beroepen tegen in één fa milie? Zoveel zelfde interesses? Is dat toeval? Misschien zoek ik het antwoord op die vragen en is dat de reden dat ik mij er zo diep gaand mee bezighoud." Riet ziet het simpeler: .Ach, de een verza melt postzegels en mijn man spaart Gelderblommen."

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Nieuwsblad / Schiedamsche Courant / Rotterdams Dagblad / Waterweg / Algemeen Dagblad | 1996 | | pagina 1