19
Anoniem je hart luchten bij
schrijversinstituut Hansnel
Freek Dicke: een musicus op de achtergrond
Familiepuzzel met
tweeduizend stukjes
Ir Oost is men tevreden over
het 'anti krokettenproject'
Duikers inspecteren
de Monsterschesluis
Bouw aan rivier na
afblazen Dijkpolder
Dertig maanden voor drugsdealer
Rotterdams Dagblad
Zaterdag 20 januari 1996
Schiedam Bij de start van het
project Schiedam-Oost Gezond
was het cynisme m deze oude
wijk welhaast tastbaar. Volgens
instellingen als de GGD. de thuis
zorg en Stichting Maatschappe
lijk Werk was er alle reden voor
het propageren van een gezonde
re levensstijl in de wijk. Statisti
sche gegevens leerden dat in Oost
vee! mensen met hun gezondheid
tobben. Sommigen geloofden ech
ter niet dat de bewoners zich een
voudig laten bekeren door wat zij
smalend het 'anti-krokettenpro
jectnoemden. Drie jaar later
overheerst bij de betrokkenen on
danks de aanvankelijke onder
vonden scepsis tevredenheid over
Schiedam-Oost Gezond. Er is wel
iswaar niemand die de stelling
aandurft dat de wijkbewoners nu
een langere levensverwachting
hebben, maar het gezondheidsbe
leid in de wijk is volgens de initia
tiefnemers wei duidelijker gewor
den. Sommige instellingen weten
elkaar goed te vinden en konden
dankzij de samenwerking binnen
het project sneller inspringen op
nieuwe initiatieven. Voor stedelij
ke en regionale instellingen als de
GGD gold dit m veel mindere ma
te. Die instelling is in Schiedam,
Vlaardingen en Maassluis actief
en heeft moeite om extra geld en
tijd vrij te maken ten behoeve van
één wijk.
De aanvankelijke scepsis van de
bewoners werd volgens een sa
menvattende rapportage over het
project veroorzaakt uit vrees voor
een opdringerige gezondheids
werker die hen kwam vertellen
hoe ze gezonder moesten gaan
eten en leven. Dit vooroordeel
verdween echter toen het 'meisje
van het krokeltenproject' (Mireil
le Lijnen) aangaf dat zij vanuit de
behoeften van de bewoners pro
jecten op wilde zetten
De nadruk binnen Schiedam-
Oost Gezond kwam te liggen op
jongeren van 0 tot 12 jaar en het
verbeteren van de informatie
voorziening in de wijk. In Klup-
huis Oost werd een kinderkookca-
fé opgezet. Op de basisscholen De
Singel cn de St. Jansschool wordt
uitgebreid aandacht besteed aan
zaken als voeding, veiligheid en
pesten op school.
Want m de definitie van de We
reldgezondheidsorganisatie kan
dat laatste ook van invloed zijn.
Deze organisatie van de VN
spreekt over gezondheid als het
'lichamelijk, psychisch en sociaal
welbevinden van de mens'. Het
opzetten van sportactiviteiten
voor randgroepjongeren en kof-
fie-ochtenden voor moeders met
informatie over opvoeding past
volgens Schiedam-Oost Gezond
ook m de doelstelling.
De nieuwe wijkkrant voor Oost is
mede bedoeld om bewoners te in-
formeren over wat verschillende
organisaties voor hen kunnen be
tekenen. Een voortzetting van de
buurtgerichte gezondheidsbevor
dering acht de projectgroep wen
selijk, al is er geen reden voor
overspannen verwachtingen. Be
kend is dat onder de lagere inko
mensgroepen meer gezondheids
problemen voorkomen dan bij de
hogere. Schiedam-Oost is een
achterstandswijk. „Er bestaat
geen pasklare oplossing, daarvoor
is de problematiek te complex,"
aldushetrapport.
Maassluis—Duikers van het Rot
terdamse bedrijf W. Smit gaan
binnenkort de Monsterschesluis
in MaassluL onder water inspec
teren. Het onderzoek naar de on-
derhoudstoesland is noodzakelijk
in verband met een eventuele res
tauratie en openstelling van dc
sluis. De gemeente heeft hiervoor
plannen met het oog op de facelift
van hel havengebied.
Openstelling van de keersluis
verbetert de doorgang voor de ple-
ziervaart vanuit Delfland naar de
Nieuwe Waterweg en andersom.
Iets wat hard nodig is om meer
watersporters naar het stadshart
te trekken. Omdat de verlaat
sinds 1972 niet meer in gebruik is,
wil het Hoogheemraadschap Delf
land (de eigenaar en beheerder)
eerst een onderwaterinspectie
uitvoeren. Aan deze inspectie zijn
nogal wat risico's verbonden bij
het drocgzetten van de sluiskolk,
■zoals verzakking van de aanpa
lende percelen. Risico's die moei
lijk te verzekeren zijn. Vandaar
dat het hoogheemraadschap aan
de gemeente Maassluis heeft
voorgesteld het duikbedrijf de
werkzaamheden te laten verrich
ten. Het college van b en w heeft
hiermee ingestemd.
De sluis wordt vooraf met leiding
water schoongespoeld om de dui
kers in de gelegenheid te stellen
goede video-opnamen te maken.
Het water is daar nu te troebel
voor. Boven de watergrens wor
den ook foto's gemaakt, om de
staat van onderhoud van het met
selwerk, het staal en het houtwerk
te controleren.
Een inspectie als deze gebeurt wel
vaker, verteil een voorlichter van
het hoogheemraadschap. „Uniek
is het dus niet, maar wei interes
sant omdat de sluis zolang dicht
heeft gestaan," Van de inspectie
wordt een verslag gemaakt, waar
na de gemeente en het hoogheem
raadschap besluiten tot al dan
niet openstelling. Als wordt beslo
ten tot openstelling, moet ook de
staat van onderhoud van de brug
gen worden bekeken. Hierbij wor
den weinig problemen verwacht.
De kosten van de inspectie, in to
taal 65.000 gulden, worden ge
deeld door Delfland en de ge
meente Maassluis. Wanneer de
werkzaamheden beginnen is nog
niet bekend.
Den Haag De woningbouwplan-
nen die Maassluis graag had wil
len uitvoeren in de Dijkpolder
(grondgebied van buurgemeente
Maasland) zijn dus definitief van
de baan. Ter compensatie mag de
gemeente van de provincie Zuid-
Holland langs 'het rivierfront'
gaan bouwen. Een onderzoek
naar de haalbaarheid van mini
maal 1.800 huizen, zoals Maas
sluis zich voorstelde in de Dijk
polder, werd door gedeputeerde
G. Brouwer (PvdA) afgeblazen.
Voornaamste reden is dat het on-
derzoekbedrijf Leiy Industries -
dat tachtig procent van de grond
bezit - absoluut niet het veld wil
ruimen voor de Maassluise idee-
en. „Dank je de koekoek: je praat
ook niet met een kalkoen over het
kerstdiner. Het probleem is nu
voor Lely opgelost, maar niet voor
Maassluis," probeerde de VVD
nog even. Maar uiteindelijk bleef
alleen D66 erbij dat het vorig jaar
gestarte bouw-onderzoek fatsoen
lijk -omdat het was beloofd aan
Maassluis - zou moeten "worden
afgerond. Geen van de andere po
litieke partijen toonde zich bereid
tot steun aan een motie die DG6
daarover indiende.
CDA en PvdA en ook de meeste
kleinere fracties, waren het eens
met het afzien van huizenbouw in
de Dijkpolder. Zij vonden wel dat
de provincie Maassluis nu dient te
helpen bij het zoeken naar bouw-
plekken in die gemeente zelf. Ook
de WD drong daar sterk op aan.
De uit Maassluis afkomstige libe
rale woordvoerder E.J. Groos-
man-van den Brandhof verlangde
de toezegging dat Gedeputeerde
Staten dan wel zullen meewerken
aan alternatieve locaties binnen
de gemeente, zoals langs het 'ri-
vierfront'.
Gedeputeerde Brouwer zei dat sa
men met Maassluis al druk wordt
gestudeerd op de mogelijkheden.
„Op diverse binnenstedelijke
plekken zijn nog zo'n 1.000'wonin
gen mogelijk, en aan het rivier
front ook nog 800 tot 1.000. Bij
elkaar dus een tweeduizend wo
ningen en dat is voldoende om te
voldoen aan de Vinex-bouwtaak
die de gemeente heeft."
Schiedam/Rotterdam De 31-jari-
ge Schiedammer T. H. die vorig
jaar door de politie is opgepakt
omdat hij ruim 1500 gram cocaïne
en vijf wapens in huis had, is gis
teren door de rechtbank veroor
deeld tot dertig maanden gevan
genisstraf met aftrek van het
voorarrest. De straf is conform de
eis van de officier van justitie.
Voor de officier van justitie stond
vast dat de man zich op grote
schaal bezig hield met drugshan
del, gezien de combinatie van
spullen die in zijn woning aan het
Sint Liduinaplein gevonden
werd. Naast een uzi, twee pistolen
en een revolver vond de recher
che ook 110 patronen, een kogel
werend vest, handboeien, porto
foons, een geluiddemper, zendmi
crofoons, infraroodlampen en an
derhalve kilo cocaïne.
De politie deed de inval na een tip
van de vriendin van de Schiedam
mer, die vreesde door hem ver
moord te worden omdat het stel
ruzie had. De advocaat van de
handelaar had twee weken gele
den voor een lagere straf gepleit,
omdat hij alleen het illegaal wa
penbezit bewezen achtte.
Door Yvonne Keunen
Ridderkerk Een paar jaar
geleden nog maar leek het
bijna afgelopen met Hansnel.
Het schrijversinstituut van
voormalig succesvol reclame
man Han Snel zag het aantal
cursisten van recordaantal
len rond de duizend terug
duikelen naar een paar hon
derd. Inmiddels groeit het
aantal aanmeldingen aan de
Kastanjelaan in Ridderkerk
weer gestaag. Werk wordt
niet meer uitbesteed aan
wanpresterende bedrijfjes,
maar volledig in de eigen
hand gehouden. De belangen
van de in Engeland wonende
Snel worden in Nederland
behartigd door zwager Cock
Geelen. „De grootste erger
nissen zijn voorbij. We kun
nen weer aan de slag."
Tot een jaar of vijftien geleden
was Han Snel eigenaar van het ge
lijknamige Ridderkerkse recla-
mebureau. Hij deed het in de top
jaren van de hand - toen hij zes
tig mensen in dienst had en een
jaarlijkse omzet van zo'n vijftig
miljoen gulden draaide - en trok
zich terug in Ierland. Inmiddels
woont de 68-jange Snel in het zui
den van Engeland. Het reclame
bureau van Snel ging niet al te
lange tijd na de verkoop failliet.
De verkeerde mensen aan het
roer, vermoedt zwager Geelen.
Het bureau is inmiddels alweer
overgenomen, maar bestaat nog
wel onder de naam Hansnel, zij
het dat het bureau met meer in
Ridderkerk is gevestigd maar in
Nieuwegem. Geelen onderstreept
dat het het schrijversinstituut
daar niets mee te maken heeft.
In Engeland kwam Snel in aanra
king met The International
School for Writers. Hij kocht de
rechten voor Nederland en zette
een eigen schrijvers instituut op.
Begonnen werd met een cursus
verhalend schrijven. Nu tien jaar
later kan uit tien verschillende
cursussen worden gekozen, alle
maal schriftelijk en uiteenlopend
van schrijven voor kinderen en
journalistiek schrijven tot perso
nal management en -in navol
ging van peptalk-goeroe Emiel
Ratelband - een cursus onder de
titel 'Je creatieve krachten'.
De zes docenten die aan het insti
tuut verbonden zijn zijn in het
dagelijks leven allemaal leraar
Nederlands aan een atheneum en
schrijven en publiceren daarnaast
zelf.
Geelen: „Op die manier weten ze
waar ze het over hebben als ze een
cursist beoordelen. De docenten
geven adviezen en praktijktips.
Zowel van henzelf als van be
roemde schrijvers. Het zijn ook
halve psychologen. Sowieso
omdat ze vaak heel persoonlijke
verhalen voorgeschoteld krijgen,
maar ook omdat ze sommige cur
sisten er op moeten wijzen dat het
er gewoon niet in zit."
Want weliswaar kan iedereen le
ren schrijven, dat betekent niet
automatisch dat iedereen alle
genres kan Ieren beheersen. De
folder meldt dan ook dat iemand
die gespeend is van fantasie nooit
een kort verhaal of een avontu
renroman zal kunnen schrijven.
Dat neemt niet weg dat hij of zij
mogelijk wel een glashelder rap
port of een interessant artikel op
papier kan krijgen.
Een schriftelijke cursus heeft als
nadeel dat er geen direct contact
is met de docent. Tegelijkertijd
kan dat volgens Geelen ook een
voordeel zijn. „Schrijvers commu
niceren graag schriftelijk. Niet al
leen omdat ze dat leuk vinden,
maar ook omdat ze vaak introvert
zijn. Bovendien durven veel cur
sisten juist veel meer te schrijven
omdat ze de docent nooit zien. Het
is anoniem je hart luchten.'"
Het grootste deel van de cursisten
is vrouw. Geelen vind het opval
lend dat bijna al die vrouwen
schrijven als een hobby zien. „Zo
hebben we de cursus 'schrijven
voor jeugd' opgezet omdat daar
veel vraag naar was. Het zijn voor
al moeders die eraan deelnemen.
Zij vinden het leuk om hun op
groeiende kind om te zetten in
een boek. Terwijl de mannen die
een cursus volgen het bijna per
definitie doen voor hun werk."
Hoewel de doelgroep van het in
stituut heel breed is, wordt toch
vrij gericht geadverteerd. „We
zijn begonnen in de omroepgid-
sen. Maar daar zijn we vanaf ge
stapt. Tros-Kompas-lezers zijn bij
voorbeeld beroeps-coupon-in-
stuurders. Het regende aanvra
gen, maar uiteindelijk hield je er
twee cursisten aan over. De lezers
van EO-vizier zijn daarentegen
hele trouwe cursisten. De VPRO-
gids scoort het hoogst. Zeker als
je praat over niveau. En dat geldt
ook voor Volkskrant-lezers.
Sowieso adverteren we steeds
meer in dagbladen,"
Momenteel staan bij het instituut
zo'n driehonderd cursisten inge
schreven. Een aantal jaren terug
waren dat er nog duizend. De re
den van de dalende lijn zijn pro
blemen met de administatie. Die
was uitbesteed aan een bedrijfje
in Brabant dat er volgens Geelen
een grote puinhoop van heeft ge
maakt. „De aanvraagformulieren
bleven soms weken liggen. Tot de
stapel zo groot was, dat het bedrijf
het niet meer aan kon." Daardoor
ontstond een conflict dat zo hoog
opliep dat het bedrijf zowel de ad
ministratie als binnenkomende
post heeft weggegooid. „We zijn
toen alles zelf gaan doen, maar
waren onze hele administratie
kwijt. Dat was een ramp. We kon
den cursisten geen verhuisbe
richt sturen. Gelukkig hebben
veel mensen ons toch nog weten
op te sporen. Maar er waren er ook
die niets meer met ons ie maker?
wilden hebben."
Door Wilma van der Wel
Spijkenlsse Hij staat met de re
gelmaat van de klok in de grote
Nederlandse theaters, geeft in ei
gen beheer cd's uit en is stafdo
cent bij cultureel centrum De
Stoep in Spijkenisse. Als orkest
leider staat hij naast Benny
Neyman tijdens zijn theatercon
certen en hij is arrangeur, begelei
der en producer van Lenny Kuhr.
En alsof dat nog niet genoeg is,
speelt hij ook nog in Trio Baroque
Unique, om zijn muzikale vaar
digheden aan te scherpen. De
naam zegt het al: een trio dat ba-
rok-muziek speelt.
„Bach heeft me op het spoor van
de muziek gezet," herinnert
Freek Dicke zich. „Toen ik 19 was
hoorde ik Andres Segovia een
werk van Bach spelen. Ik kon niet
begrijpen hoe hij met één gitaar
tegelijkertijd drie metodieen door
elkaar kon weven. Hoewel ik op
mijn 8-ste alles op de gitaar kon
naspelen wat ik hoorde, kon ik
geen noot lezen. Muziek hoorde
bij ons gezin, dat kón je gewoon,
daar had je geen opleiding voor
nodig. Met mijn broers speelde ik
in een band en ik stond op het
punt om m Spanje carrière te
gaan makc-n; ais patatboer; een
soort Broodje van Kootje."
„De band, De Dickson Brothers,
later de Dycke Brothers, liep
goed, maar de echte doorbraak
bleef uit. We wonnen talenten
jachten, waren in Top-Pop en de
Vuist van Duijs, maakten platen,
maar er ging steeds iets mis. de
platenmaatschappij ging over de
kop en de promotie stopte. Bij ge
brek aan een carrière moest ik
dus patat blijven bakken."
„Segovia schudde mij wakker. Ik
zou naar het conservatorium gaan
om gitarist te worden. Daar had ik
een gitaar voor nodig en die was
duur," De uienfabriek bracht uit
komst, daar mocht je overwerken
zoveel je wilde. De Dordtenaar
werkte drie maanden lang bijna
onafgebroken en had toen vol-'
doer.de gespaard om bij een pro
fessionele gitaarbouwer in
Schiedam een klassieke gitaar te
kopen. Daarmee stond hij op de
stoep van het conservatorium,
waar ze hem echter nauwelijks
wilden binnenlaten. „Ze wilden
Freek Dicke (links) speelt een belangrijke rol in de muzikale begeleiding van artiesten, zoals onder anderen Benny Neyman.
Foto Jan Stads
weten hoe het met mijn 'solfège'
was. Nou, daar had ik dus nog
nooit van gehoord. Ik zou in staat
moeten zijn om alles wat ik hoor
de in notenschrift op te schrijven
en dat kon ik niet. Het vonnis
luidde: zes jaar muziekschool en
dan terugkomen voor zo'n zelfde
periode aan het conservatorium."
Ontgoocheld
„Enigszins ontgoocheld meldde
ik me aan bij de Rotterdamse mu
ziekschool, waar ik wel iets mocht
voorspelen. Daar ontmoette ik
een bijzonder excentrieke man
met een hoed en een lange regen
jas: Antonio Pereira-Arias uit
Uruguay, gitarist en leerling van
Segovia. Hij praatte m een men
geling van Spaans en Frans en
had zo'n streng voorkomen dat ik
volkomen uit het veld werd gesla
gen Hij had mji gehoord en be
sloot mijn leraar te worden."
„Na een half jaar - ik studeerde
acht tot tien uur per dag - deed ik
toelatingsexamen bij het conser
vatorium en werd ik aangenomen
voor de opleiding tot solist. Perei-
ra werd ook daar mijn leermees
ter. In de letterlijke zin van het
woord, want hoewel we vriend
schappelijk met elkaar omgingen,
durf ik hem pas sinds vier jaar bij
zijn voornaam te noemen. Hij wil
de in hoofdzaak kennis overdra
gen en ambieerde waarschijnlijk
geen solo-carrière, hoewel hij
naar mijn mening Segovia kon
evenaren."
Na de eerste drie succesvolle ja
ren kreeg Freek Dicke het moei
lijk. „Ik had problemen met de le
den van de band, kon er te weinig
tijd aan besteden, waardoor wrij
ving ontstond. Met onze optre
dens en een paar privé-leeriingen
schnabbelde ik wat geld bij
elkaar, want ik was inmiddels ge
trouwd en had een dochtertje, Ik
begon de toekomst somber in te
zien, twijfelde aan myn mogelijk
heden. Bovendien werd Pereira
ziek. Hij had het niet naar zijn zin
in Nederland. Hy vond de men
sen niet aardig, kon niet aan het
klimaat wennen en kreeg een
maagaandoening. Ik had dus
geen leraar meer en wat erger
was. ook geen examinator."
Stofzuiger
„Tot overmaat van ramp werd ik
geschorst omdat ik me niet meer
kon conformeren aan het exa
menvak 'hedendaagse muziek'.
In een concert voor stofzuiger en
pauken miste ik alle facetten die
muziek voor my boeiend maken.
Harmonie, ritme en melodie, daar
gaat het in mijn ogen om. Tijdens
het klassikaal beluisteren van een
concert van John Cage voor een
grote Chinese gong, ben ik wegge
gaan omdat ik het niet meer kon
verdragen. Mijn examen werd uit
gesteld, maar door voorspraak
van Pereira, die myn rebellie
waarschijnlijk wel begreep, kwam
men op deze beslissing terug. In
1977 deed ik examen en slaagde."
„Men zat niet op mij te wachten.
Van vier of vijf koffieconcerten
per jaar kun je niet leven. Ik vond
het bovendien ook erg ondank
baar werk, omdat er altijd zo wei
nig publiek was. Ik had me te plet
ter gestudeerd en haast niemand
wilde komen luisteren. De mu
ziekschool van Rockanje zocht
een docent. Ik solliciteerde. In
1982 maakte Dicke de overstap
naar De Stoep in Spijkenisse waar
hij sinds '91 als stafdocent hoofd
zakelijk een organiserende taak
heeft.
Lenny Kuhr
Al voor Dicke in Spijkenisse
werkte, was hij ook op een ander
terrein actief. Appie Tamboer, de
drummer van de Dycke Brothers
en Earth Fire, wist dat Lenny
Kuhr een goede gitarist zocht. De
door haar geplande optredens in
het ngjaar van 1978 kwamen in
gevaar omdat het met haar toen
malige^ gitaristen niet klikte.
Dicke nam contact met haar op,
improviseerde wat en ze was met
een enthousiast. Probleem was
dat hij met vakantie zou gaan.
„Lenny heeft toen al haar num
mers op bandjes gezet zodat ik
daar, in mijn vakantie, de arran
gementen bij kon maken. Toen ik
terugkwam hebben we nog één
keer samen gerepeteerd. Het
werd een succes. Wij kregen ieder
een gouden plaat voor 80.000 ver
kochte exemplaren van haar
grootste hit, "Visite'. Daar ben ik
nog steeds heel trots op."
In 1985 werd hij via het manage
ment van Lenny benaderd door
Benny Neyman. Neyman wilde
een theatershow doen en zocht ie
mand die wilde helpen om zijn or
kest samen te stellen. „Sinds die
tijd ben ik één van de twee gitaris
ten. Ik bespeel in hoofdzaak de
akoestische gitaar. Wij doen die
shows nu al weer voor het elfde
seizoen en steeds voor uitver
kochte zalen."
Naast al deze creativiteit op de
achtergrond speelt Dicke 'eerste
viool'in Trio Baroque Unique. Fi
guurlijk gesproken dan, want het
trio bestaat uit Heieen van der
Linden op het klavecimbel, haar
man Armen die de barokceilo be
speelt en Freek op de klassieke gi
taar.
In oktober van dit jaar heeft het
trio zijn eerste cd opgenomenvol
gend jaar volgt de tweede, in ei
gen produktie. „We hopen uit de
kosten te komen, alles wat we er
aan verdienen is meegenomen,
maar geen hoofddoel; we doen dit
echt voor ons plezier."
„Of ik het druk heb? Dat kan je
wel zeggen. Mijn ouders wonen in
zo'n ouderwetse kast van een huis
waar vroeger, toen ik klein was,
een schilderijenrestaurateur zijn
atelier had. Hij was soms wel twee
jaar bezig met het restaureren
van een groot olieverfschilderij.
Als ik dan van school kwam dan
rook ik de lucht van olie en ter
pentijn. Dat leek mij ook wel iets,
lekker rustig, in stilte werken aan
iets moois. Van die jeugddroom is
dus weinig terechtgekomen."
Schiedam Je hebt GelderblomS
en Guilderblooms, en joost mag
weten welke varianten nog meer.
Flip van Oordt heeft de puzzel
nog lang niet compleet. Heeft hij
tijd van leven, dan verschijnt er
vast nog wel eens een vervolg op
het genealogische standaardwerk
waarin de Schiedammer tweedui
zend gezinnen Gelderblom verza
melde.
„Want stamboomonderzoek laat
je nooit meer los als je er eenmaal
aan bent begonnen."
Voorouders opsporen is in de loop
der jaren een specialiteit gewor
den van de gepensioneerde werk
nemer van scheepswerf Wilton-
Fijenoord. Hij begon ermee in de
oorlog, toen hij een jaar of vijftien
was. Uit verveling min of meer.
„Je moest toch wat in die tijd. Ik
had niks te doen en mijn moeder
zei: probeer de geschiedenis van
onze familie eens uit te zoeken."
Dat lukte vrij aardig, maar vorder
dan 1700 kwam Van Oordt niet,
omdat 'de tak van de suiker' niet
mee wilde werken. Hij had onder
tussen wel de smaak te pakken
van het spitten in archieven en
doopregisters. Na zijn huwelijk
begon hij in 1961 aan wat zou uit
groeien tot zijn levenswerk: het
blootleggen van de wortels van de
Gelderbloms. Zeer naaste ver
wanten, omdat hij met één is ge
trouwd.
De voorzaten van echtgenote
Riet, heeft Van Oordt tijdens zijn
inmiddels 35 jaar durende onder
zoek ontdekt, komen voor zover
valt te achterhalen uit de omge
ving van Dordrecht en Zwijn-
drecht. Tot 1550 is de familielijn
duidelijk, en tot zover reikt ook de
inhoud van zijn boek. De periode
daarvoor is nog terra incognita en
vergt nader onderzoek. In wees
kamerarchieven misschien?
Van Oordt had medio jaren zestig
al aardig wat gegevens op een rij
tje, toen hij kennismaakte met de
80-jarige Dré Gelderblom, een
voormalig directeur van Philips
die ook met het stamboom-virus
was behept. Met nog wat familie
leden vormden ze een werkgroep
je en dat resulteerde al snel in
weer nieuwe series Jannen, Pie
ten, Diewertjes en Hendrika's die
in een grijs verleden hadden ge
boerd, geboend, gevaren en ge
wassen. En al die figuren hadden
in hun tijd natuurlijk ook weer
verwanten. Zodat de speurtocht
geen einde nam.
Flip van Oordt vond dat aller
minst bezwaarlijk. Aan niets-be
leeft hij zoveel plezier als aan
kwartierstaten. Zat hij niet in een
of ander archief, dan boog hij zich
thuis wel over een stapeltje tele
foonboeken. De PIT vond in hem
een goede afnemer; van Alphen
tot Zuidwolde, Van Oordt sloeg
geen gids over om Gelderblom
men op te sporen. Stapels brieven
gingen er naar Kaapstad in Zuid-
Afrika nadat iemand hem aan een
paar pagina's van de lokale tele
foongids had geholpen.
..Er zijn heel wat leden van de fa
milie geëmigreerd," vertelt hij,
bladerend in de proefdruk van
zijn boek. Hij toont een tekening
van een dorpskerkje, ergen^ in
een Zuidhollandse polder. Er
naast staat een onooglijk huisje,
waar in de zeventiende eeuw een
Gelderblom heeft gewoond, een
onderwijzer met een groot gezin.
„Je begrijpt, daar was niet voor ie
dereen plaats. De kinderen trok
ken weg, naar een ander dorp,
naar het buitenland. Aan de oost
kust van Amerika wemelt het van
de Guilderblooms."
Het boek bevat ook een afbeel
ding van het familiewapen, een
schild met daarin drie roosachtige
bloemetjes, die in de heraldiek be-
Riet Gelderblom en Flip van Oordt buigen zich over kwartierstaten en notariële akten in de hoop een
verre voorzaat te achterhalen. Foto Dennes van der vtei/Roei Dijtatra
kend staan als gelderse bloemen. De intekenaren op Van Oordts
boek komen niettemin uit de gan
se wereld. „Laatst heb ik nog een
bestelling uit Australië genO'
teerd." zegt Riet. Driehonderd
exemplaren worden ervan ge
drukt en het ziet er naar uit dat
die snel op zullen zijn. De schrij
ver denkt dat hij wel een verkla
ring heeft voor de grote belang
stelling: „Mensen zoeken naar
Dit wil geenszins zeggen dat de
roots van het geslacht op en rond
de Veluwe liggen. Er wonen zelfs
betrekkelijk weinig Gelderblom
men in Gelderland. Het meeren-
deel van de tweeduizend beschre
ven 'eenheden' houdt zich op in
Zuid-Holland en Noord-Brabant.
Minder vaak komt de naam voor
in het noorden van het land.
verwantschappen. Naar hun oor
sprong. Waarom kom je zoveel
zelfde beroepen tegen in één fa
milie? Zoveel zelfde interesses?
Is dat toeval? Misschien zoek ik
het antwoord op die vragen en is
dat de reden dat ik mij er zo diep
gaand mee bezighoud." Riet ziet
het simpeler: .Ach, de een verza
melt postzegels en mijn man
spaart Gelderblommen."