En al die Fransen
maar roepen:
Poupou, Po
Bal na
ACH EHl
'Uli' volksheld in Istanbul Töch een aut0 voor BUnker cn wttschge
m
Fotofinish nekt Nijland
'Ik wist precies
het juiste
moment'
De tocht
Rotterdams Dagblad
Maandag b februari 1996
MontreuU Daniële Pontoni
kon nog wel een beetje lachen
om djn tweede plaats, maar
zijn landgenoot LuF,! Etramaö
had zwaar dé smcoV. in over
zijn prestatie öp het W&cydo-
cross in Montreuil, De winnaar
van de wereldbeker en de
nummer één in het Superpres-
tige-klassemect was vooraf
zwaar favoriet en toonde zich
samen met Adrie van der Poel
de sterkste renner op de ruim
drie kilometer lange omloop.
Maar in de. sprint ontbeerde
Brarnati de kracht om zijn zo
veel oudere, collega te kloppen.
Hij werd zelfs nog gepasseerd
door Pontoni.
Van der Poel toonde zich vanaf
het begin op de voorste rij, die
uitdunde naarmate de strijd
slopender werd. Van de groep
van tien die het beeld van de
wedstrijd bepaalde, leek thuis-
rijder Emmanuel Magnien een
van de frissere coureurs, maar
toen de finale begon was hij
uitgeblust.
Nadat Richard Groen endaal
een mislukte poging bad on
dernomen zijn concurrenten af
te schudden, was het anderhal
ve ronde voor het einde de
beurt aan Van der Poel: „Als ik
wereldkampioen wilde wor
den, wist ik dat ik moest probe
ren wég te komen op het punt
waar die balken over het par
cours lagen. Daarna volgde im
mers die zware beklimming
waarop ik vol zou moeten door
trekken. Dat lukte goed. Ik
verraste iedereen,1 behalve
Bramati. Op.de laatste helling
heb ik alles gegeven om als
eerste aan het laatste rechte
eind te kunnen beginnen. Ik
had al snel een paar lengten
voorsprong. Dat Pontoni er op
het laatst nog bij kwam, heb ik
niet eens meer gezien." -
Door Fred Segaar
Montreuil Op een kille zondag
middag in een onooglijk park aan
de rand van Pa-ijs vond Adrie van
der Poel het geluk waarnaar hij
zolang op zoek is geweest. Sinds
hy als ventje van zeven op het erf
van de boerderij in Hoogerheide
door zijn vader op de fiets werd
gezet, wil hij de beste van de we
reld zijn. Hij moest wachten tot
zijn 36ste.
Zijn vrouw Corinne, zijn zoontjes
David en Matthieu, zijn sportsuc-
cessen en het daarmee verdiende
geld maakten een tevreden mens
van de eerzuchtige wielrenner.
Maar de wereldtitel, die regen
boogtrui waar hij al zo vaak had
naast gegrepen, stond intens ge
luk in de weg. Nu is hij wereld
kampioen, de rest van zijn leven.
Even, een fractie maar, liet hij
zich leiden door zyn gevoelens.
Emoties en Van der Poel, dat is nu
eenmaal een combinatie die niet
zo wil vloeien. Maar toen hij hon
derd meter voorbij de finish zijn
vrouw en kinderen in de armen
sloot, had zelfs de kille, ijskoude
prof het even te kwaad. „Dit is
fantastisch, dit is speciaal" riep
hij. „Eindelijk is het raak. Alles
liep zoals het moest. In de finale
heb ik nooit meer angst gehad dat
ik weer tweede zou wordea"
Iedereen gunt het hem en tiental
len vielen hem om de hals. Want
wie kent zijn achtergrond niet?
Eric De Vlaeininck, zeven keer
wereldkampioen cyclo cross, feli
citeerde hem uitbundig. Hein
Verbruggen, een koele manager,
Montreuil Maarten Nijland
waande zich zaterdag minu-
ten winnaar van hetW&rirons bij
demeó^ateecveëdrijtibn. Hij
gSgriÖral'öfméCerêgettitfmTstaan
met - de-Franse1 wereldkampioen
Miguel Martinez es'de zilveren
Zwitser Patrick Blum. De 19-jari-
ge Overijsselse veldrijder jubelde,
grijnsde, lachte, was intens geluk
kig.
De uitbundige vreugde werd ech
ter snel weggevaagd. Dezakelijke
mededelingen'de omroeper, dat
de Tsjech Zdenek Mlynac als derr
de was gejegkrte^'.tiöde^chet
WK, deed .Nijland. bijna> door'de
grond zakken. De fotofinish was
echter onverbiddelijk. Proteste
ren had geen zin. Maarten Nyland
miste in het Franse Montreuil het
erepodium op een banddikte.
Op de hoogste trede van het
podium moest de 'Spartaan'
éven snotteren. Foto anp
sprak hem emotioneel toe. En al
die Fransen bleven maar roepen:
'PouPou, PouPou.
Van der Poel is getrouwd met de
dochter van Raymond Poulidor,
hun landgenoot die in zijn tijd op
de grote Jacques Anquetil botste
en daardoor vaker tweede werd
dan hem lief was. Supporters heb
ben underdogs lief; Adrie van der
Poel verafschuwt ze. Hij houdt al
leen van winnen en dat is de laat
ste jaren een obsessie voor hem
geworden. O ja, hij had een paar
hele mooie op zijn palmares, maar
hij wilde nog veel meer.
Praathuis
De eerzucht van de veteraan was
inzet van een conflict dat in de da
gen voorafgaande aan het WK in
Montreuil van het Nederlandse
hotel een praathuis maakte. Van
der Poel wenste zijn eigen kansen
niet op te offeren voor Richard
Groenendaal en dat zat de jonge
kanshebber dwars. Groenendaal
wihóók-graag winnen, maar.mist
dé^vei>mbn-lbfementaliteitvvan
zdjnouderecollega.die in.de aar,?
loop .naar het WK heel ver ging.
Groenendaal verweet hem slechts
aan zichzelf te denken en in zijn
doel het hoogste te behalen soms
a-sociaal gedrag te vertonen. Van
der Poel verweet zijn ploeggenoot
na zijn wereldtitel alleen dat hij
die kritiek niet rechtstreeks op
zijn bordje had gelegd, maar via
de krant tot hem had laten ko
men.
Spanning
Van der Poel sprak er in het ren
nershotel over - glaasje cham
pagne in de hand, regenboogtrui
nog aan - alsof er even daarvoor
in het stadspark van Montreuil
helemaal geen dromen werkelijk
heid waren geworden. Koel: „Van
mij zul je zulke uitspraken als van
Richard nooit horen want ik weet
welke spanning het geeft Boven
dien kan je beter vrienden dan
vijanden hebben. Ik zou het nooit
gedaan hebben, al verandert dat
niets aan mijn mening ov. „r Ri
chard Groenendaal. Ik vind hem
een geweldige crosser en hij
wordt vast ook nog wel eens we
reldkampioen."
De 'Spartaan' onder de wielren
ners roemde de hulp die hij van
Richard Groenendaal (achtste)
had gekregen en de professionele
instelling die zijn rivaal had ge
toond op het moment dat dat het
hardst nodig was. Dat er gisteren
tegen half vier een ploeg aan het
vertrek stond, was mede de ver
dienste van Jan Raas, de manager
van de Rabobankploeg waarvan
beide renners sinds kort deel uit
maken. Toen Raas zaterdagmor
gen bij het ontbijt ontspannen de
krant opensloeg, wist hij niet wat
hij las en vertrok naar Parijs om
een hartig woordje met zijn cou
reurs te spreken.
„Ik zou toch wel gegaan zijn, maar
toen ik van die problemen las, heb
ik een gesprek tussen die jongens
geregeld. We zijn een eind in de
goede richting gekomen. In het
heetst van de strijd, vlak voor zo'n
WK, kunnen karakters nu een
maal botsen. Maar je moet wel
proberen er met elkaar uit te ko
men. Ik .had .liever gehad dat ze
dat-zonder mij -hadden gedaan
DariRaas ieraan, tq(pas smoest ko
men zegt overigens ook iets over
de positie van bondscoach Martin
van Dijk, de alleraardigste be
leidsmedewerker van de gemeen
te Kampen die te zacht is voor de
harde confrontatie tussen brood-
Adrie van der Poel wipt over de balken In Montreuil; rechts de Italiaan Luca Bramati. Fotocor vos
renners. Zijn wil was geen wet.
Dat was wel de eerzucht Van der
Poel, die eiste voor zijn eigen kan
sen temogen rijden.
Miljonair
Als junior was 'Poeleke' geen ta
lent, als nieuweling evenmip.
Maar Adrie had nu eenmaal zijn
dromen. Hij keek met jaloerse
ogen naar het gemak waarmee
zijn talentvolle broer Jacques
koersen won, waarin werd hij
werd gelost En dus trainde hij
nóg harder. De veteraan js, er trots
op.dat hij.met het geringe talent
dat hij heeft meegekregen zoveel
heeft bereikt. De miljonair is nu
ook de beste van de wereld.
„En dat is iets waar ik heel lang
naar heb uitgekeken. Ik voelde
vooraf dat het erin zat. Waar ik bij
vroegere kampioenschappen 99
procent was, was ik nu honderd
procent. Ik was zekerder van mijn
zaak dan in .andere jaren. Of ik
nog meer doelen heb? Ik zou
graag nog Parijs-Roubaix winnen.
Dat lijkt me schitterend."
Bij het vertrek naar de kamer
geeft hij antwoord op de vraag wat
hij de volgende dag gaal doen.
„Trainen natuurlijk."
„Ik heb mezelf nooit willen zien
als een topspeler en kijk nog al
tijd niet graag mar de voetbal
ler Van Loen op de tv. Maar ik
standophétveldmtesanenen
hebdat kennelijk zo goed; ge
daan dat topch^mijuhtdén
hebben. Moetikmij daar achter
af voor schamen of zo? Heb ik lo
pen bedelen fójiitegrotóclubs?^
Johnvan Loen in De Telegraaf.
,>Mijn vrouw is een echte
JJtrechtse. Die zegt: laat ze lek
ker de kolere krijgen. Zeheeftin
hei stadion wel eenseenpevkïn
het haargedruktvaneenvwuw
diemij constant zat uit teschel-
den"
Nogmaals John van Loen.
,Jk heb mijn temperament
steeds beter onder contrefe ge
kregen. Alleen als we een be
langrijke p^js winnen,Tact ik
mezelf gaan. Het. r'port-veel
mensen dat ik danzo uitzinnig
mn vreugde ben, maar die be
grijpen niet wat heivoor mij be
tekent. Mensen die mïjmijngro-
tevreugdekwalijknemén. Vind
ik nogal dom. Voor mij zijn
kampwensschctiefy r Europa
Cups, wereldbeker, Super Cups
geweldig bh te winnen: Iedere
voetbal^rdroomtdaarvan. Dat
gewei kan ïfc niet relativeren,
eh dat wil ik ook niet"
Winsten Bogarde in SI.
,Jkvjnddaljejenooit tésociaal
op kanstellen. Wantfet istoelzo
dat in ctie keiharde voetbalwe
reld regelmatig asociale beslis-
singeh worden genomen. Mee,
dat mil niet zeggen dat devóet-
baltoereld asociaal is, maar het
zit misschien wel op het randje.
In het algemeen gédt maar één
wetiiedervoorzxchenGodvoor
ons allen,"
Henk ten Cate in 'Voetbal1.
„federeert- zou goed moeten be
seffen dat het fluiten van een
loedstrijd moeilijk is. Het gezag
van een scheidsrechter valt
moeüijfcZijnfcrutenzijnduide-
lijk zichtbaar. Vroeger werden
dézelfdefouten gemaakt, alleen
had je toen nog geen herhalin
gen en slow-motionbeelden."
John Blankenstein in het AD.
Ulrich van Gobbel is in korte
tijd al uitgegroeid tot een
volksheld in Istanbul. De verdedi
ger, die in december Feyenoord
verruilde voor Galatasaray, scoor
de dit weekeinde voor de tweede
keer in drie wedstrijden.
Van Gobbel, die bij Feyenoord
nog niet een keer had gescoord dit
seizoen, knalde vorige week vanaf
de penalty-stip raak. Zaterdag
avond won Galatasaray met 5-2
van Altay en Van Gobbel nam de
tweede treffer voor rijn rekening.
De Turken sprongen hem met
tien man tegefijk om zijn nek.
Van Gobbel: „Ze zijn ongelooflijk
blij. Het zijn natuurlijk van natu
re al emotionele mensen. Na deze
start gaan ze helemaal uit hun
dak. Toch is het niet zo gek dat ik
al een paar keer heb gescoord. De
manager, Graeme Souness, stuurt
mij bij elke corner of vrije trap
naar voren."
Van Gobbel komt morgenavond
opnieuw in actie. Galatasaray
treedt voor de beker aan tegen Be-
siktas. Een uiterst beladen derby
in Istanbul. Het duel is zo belang
rijk dat Van Gobbel en zijn mede
spelers meteen na de wedstrijd
van zaterdag al in trainingskamp
zijn gegaan.
De enige Spartaan die woens
dag na het tekenen van het nieu
we sponsorcontract door Goudse
Verzekeringen met een kater op
het Kasteel rondliep was John
Veldman. Bij Capelle was hij ge
snapt met een snelheid van 130
km per uur, waar 100 mag worden
gereden. Driehonderd gulden be
droeg de bekeuring. „Achteraf
heb ik nog geluk gehad," kon
Sparta's centrale verdediger even
later weer lachen, „want normaal
rij ik op dat stuk 170."
Voor het eerst in dertig jaar is
verzorger Henk Hamer zaterdag
tien minuten te laat op de training
gekomen. Eerst dacht hij dat er op
de Erasmus universiteit werd ge
traind, vervolgens op het kunst
grasveld van Nieuw-Vreelust en
daarna op Spangen. Sparta train
de gewoon op Spartanello, het
complex aan de Schulpweg. „Dat
kost hem gebak," glunderde elf
talleider Puck de Vries handen
wrijvend, gedachtig de laatste
keer dat Klamer traeteerde.
Uit FC
Utrecht-Spar
ta: Ferdy Vier
klau (I) deelt
een hoek uit
aan Michael
Renfunn. De
bokspartrj
eindigde on
beslist. Fotocor
Vraag: is Roelof Luinge in de
nieuwe spelling een honde- of
hondenlul?
Henk van Stee leeft 'op voet
van oorlog' met zijn 6-jarige zoon
tje Clint, overal ter plekke waar de
bal is bij de Fjes van PPSC. On
langs is hij gescout door Feye-
noorder Henk Dorsman. Van
Stee: „Mijn zoontje is fan van
Feyenoord en wil daar graag gaan
voetballen. Maar ik geef geen toe
stemming. We praten nu niet
meer met elkaar."
Huub Stevens, trainer van Ro-
da JC, heeft zijn collega Henk ten
Cate 2ijn excuses aangeboden
voor het feit dat hij een gesprek
voerde met Carlos Fortes, terwijl
Sparta daarvan niet op de hoogste
was. „Ik dacht," zo verontschul
digde hij zich, „dat het bestuur
contact met Sparta had opgeno-
John van Loen werd gisteren
tegen Sparta niet alleen uitgeroe
pen tot man van de wedstrijd, ook
werd hij 31 jaar. Bovendien kreeg
hij wegens praten een gele kaart.
„Zeker voor mijn verjaardag?"
vroeg hij scheidsrechter Roelof
Luinge.
Arjan van der Laan speelde gis
teren zijn 100ste competitiewed
strijd voor Sparta. In totaal scoor
de hij daarin 23 keer.
Ger Stolk (54) is met onmiddel
lijke ingang geen perschef meer
van het Nederlands elftal. De oud-
journalist, die vanaf 1988 als vaste
woordvoerder en begeleider op
trad van de diverse bondscoaches,
wordt in deze functie opgevolgd
door Rob de Leede. De laatste
werkt al geruime tijd op de afde
ling voorlichting van de KNVB.
In het voorliehtingsapparaat
heeft de KNVB nog enkele wijzi
gingen aangebracht. Naast hoofd
communicatie Harm Rozie en De
Leede zullen ook Herman Poos en
Monique Kessels voor het betaald
Horen ze
nou wel of
niet bij de
A-selec-
tle? Als er
een bal
aan te pas
komt met,
maar zodra
er auto s
worden uit
gedeeld
tellen ze
nog mee
Gelukkig
maar, want
op de fiets
is het toch
een eind
vanuit
Hoofddorp
of Zoetemeer naar de Kuip. Blinker: „Ik zou bij Delft al zadelpijn krijgen..." In elk geval zagen
Regi Blinker en Rob Witschge vrijdagmiddag voor het eerst sinds weken hun collega's van
Feyenoord weer van dichtbij, toen alle spelers van de A-selectie mochten opdraven om een
nieuwe Opel Vectra in ontvangst te nemen. De vorige bolide was een Calibra. Een auto die een
stuk sneller was, die moeiteloos 230 kilomter per uur haalde. Het probleem was alleen dat
nogal wat Feyenoorders dachten dat ze die snelheid elke dag moesten halen... Fotogm
voetbal werkzaam zijn. De afde
ling voorlichting voor de sectie
amateurvoetbal bestaat vanaf 1
februari uit Ger Stolk, Jan de Ko
ning en Jaap Wagenaar. Han van
der Zeeuw, die enige jaren gele
den bij FC Twente als commerci
eel manager begon, is weer terug
in Zeist. Hij moet het marketing-
en communicatiebeleid van de
amateurtak gestalte geven.
George Boateng is aan zijn
hand geopereerd. De verdediger
brak in december een midden-
handsbeentje en speelde een aan
tal wedstrijden met een speciale
manchet. Omdat hij last bleef
houden moest er alsnog operatief
worden ingegrepen. Arie Haan,
die zijn verdediger opnieuw en
kele weken moet missen: „Boa
teng is even buiten gevecht ge
steld..."
Een verslaggever van een Am
sterdamse krant na een komische
buiteling van Ed de Goey in de
sneeuw bij een verkeerde terug
speelbal van Ruud Heus: „Die Ed
lijkt net Joan Haanappel..
Nee, Van der Sar trapte lekker
uit in Leeuwarden!
Winston Bogarde in datzelfde
Leeuwarden: „En dat is twee."
Dennis Bergkamp heeft Guus
Hiddink laten weten dat hij geen
kandidaat wil zijn voor de rechter
vleugel nu Overmars tot de zomer
is uitgeschakeld. Bergkamp heeft
nog steeds last van vliegangst
Scheidsrechter Herman van
Dijk keurde het veld in de Kuip
goed ondanks de voorzichtige
protesten van Arie Haan en Huub
Stevens. Beide trainers waren
van mening dat er op de glibberi
ge sneeuwvlakte eigenlijk niet
kon worden gevoetbald. Stevens
wilde er na afloop niet veel woor
den meer aan vuil maken.
„Omdat het dan net is alsof ik ex
cuses zoek." Maar uit zijn woor
den was wel op te maken dat de
trainers in de eredivisie de wur
gende greep, waarin competitie
leider Wil van Rhee de clubs
houdt, langzamerhand als bela
chelijk ervaren. ,Ik wil alle spelers
complimenteren voor de manier
waarop ze op dit veld hebben ge
voetbald. Liever speel ik niet op
deze ondergrond, maar de KNVB
heeft daarover nu eenmaal een
andere mening..."
Raymond Atteveld van Vitesse
heeft de duizendste gele kaart
van dit seizoen ontvangen. De
verdediger kreeg de prent tijdens
het duel met FC Groningen uit
handen van scheidsrechter René
Temmink. In 367 wedstrijden in
het betaalde voetbal zyn na de dit
weekeinde 1008 gele kaarten uit
gedeeld. Vorig seizoen was de
stand na evenveel duels 1018, een
'verbetering' van tien kaarten. Ur-
vin Lee van Fortuna Sittard was
dit seizoen de eerste speler die de
gele kaart kreeg. Hij ontving de
boeking op IS augustus vorig jaar.
MEN HEEFT MIJ tekeningen-la
ten zien uit de tijd dat de eerste
Elfstedentocht nog gereden werd
door vrijwel uitsluitend Friezen,
die de avond tevoren nog niet
eens wisten wat ze de volgende
morgen zouden doen.
Twaalf stevige jongens uit Grouw
hadden om elf uur 's avonds het
dorpscafé verlaten, de kraag van
de jas hoog in hun nek gestoken
en waren met een stuk erin naar
huis gegaan. Morgen zouden ze
wel verder zien.
Het was de tijd dat moeders nog
sokken stopten. Er was geen
haast, geen stopwatch, geen tv cn
van fosforescerende schaatspak
ken, daar hadden ze gelukkig nog
nóóit van gehoord. Zelfs Miss Hol
land werd nog niet verkozen.
De volgende ochtend vier uur was
de wind gaan liggen en hoewel
het nog donker was konden ze in
Grouw vanuit de kleine stalramen
de sterren aan de hemel zien: er
wachtte dus een mooie, zonnige
dag.
Een half uur later gooiden twaalf
stoere jongens welgemoed hun
houten schaatsen over de schou
ders en fietsten bij gebrek aan
een B&W, met de zelf gesmeerde
spekboterhammen onder de snel
binders, in colonne in de richting
van het noorden vanuit het ijze
ren geheugen dat daar Leeuwar
den lag.
Ze konden nog steeds geen hand
voor ogen zien. Maar ze roken het
Ze roken het spoor dat naar de
tocht moest leiden en gooiden er
een kleine doch natuurlijke ver
snelling uit
Leeuwarden, toen al voor één dag
een bijna profetische stad in de
omringende kou. Daar fietsten ze
heen, de klompen stevig op de pe-
dalen.ppengesnedenmutsen
voqfde.ogen, de mond dicht om
kouvatten (e voorkomen, kleine,
dichtgeknepen halfbevroren oog
jes en zie, daar aan den einder,
daar was de klok van de toren at.
Half zes.
Vanachter de zware gordijnen
had de herbergier het al tevreden
vastgesteld: daar komt Grouw.
Hij had het aan de bel van hun
bakfietsen kunnen horen.
Geen snerperde remmen van boli
des nog in die tijd, geen westerse
luidruchtigheid. Geen Hollands
olé.olé. De Elfstedentocht was
toen nog in een maagdelijke pu
berteit en er was ook nog geenU
Fries bij de Aegon verzekerd', i
Een kwartiertje later deelde
Grouw ter begroeting hartelijke
schouderklappen uit op de rug-'
gen en schouders die dit op prijs
stelden; ruggen en schouderde
zojuist stram en gebogen dezelfde
fietstocht hadden volbracht, maar
dan vanuit Marssum, Stiens én
Warfstermolen.
Tijd voor de eerste versnapering.
Tien minuten later de tweede. En
toen de klokken zes uur bimbam-
beierden voelden ze: we zijn ont
dooid. Gooi die poort maar open.
Voor me liggen tekeningen uit de
tijd dat t'e Elfstedentocht nog he
lemaal c riesehe glorie was. Bij de
start één voor één het ijs op. Hel
pende handen. Billen op de hard-
bevroren kant om de schaatsen
onder te binden. Het flakkerende
weerschijn van lucifers rond de
mond en de pijp. Dikke wanten
met een duim en tenslotte één/.
lange sliert van mannen mei "rug
zakken met daarin hun fourage.
En daar gleden ze, zwaaiend paar
een toevallig passerende boer, tot
dat ze bij de eerste hoek van'ijs
vaart uit zijn oog waren verdwe?.
Drie dagen later keerden de laat-
sten onder daverend applaus in
Leeuwarden terug. Zij waren de
echte winnaars. Voor de snelste
stond aan de finish slechts één
verkleumde vrouw: de zijne. Er
was geen publiek. Dat schaatste
namelijk zelf mee en stond in
Bolsward nog vlijmscherp aan de
cognac om het genot zo lang mo
gelijk te laten duren. Dus nu de
tocht deze week niet doorgaat,
niet getreurd, de Friezen hebben
'm gisteren al op hun manier gere
den.
