15 fk Extra personeel nodig voor bezwaarschriften tegen OZB Eigentijds fotoboek brengt Rotterdam kleurrijk in beeld JVER de brug MET LIJN 20 Den Oudendammer opent sportcomplex pmstreden jeugdwerker Kees van W. bestelt weer zonder te betalen D66 stelt vragen over teruggave 7 a 8 miljoen gulden MraaitfK** De Coo!< Van Heemst bijt; in de verkeerde Rotterdams Dagblad Zaterdag 19 oktober 1996 es Het eerste exemplaar van 'Rotterdam - De stad en de rivier'was gisteren voor tram lijn 20 bestuur- iderRuben Burleson. Linksauteur Han vander Horst en ree hts fotograaf Fr eek van Ar kei. Foto Niels van der Hoeven/Rotterdams Dagblad wezenlijken als respect de basis is van handelen van alles en ieder een." En: „Waarom juist de mensen van tramlijn 20 dit boek krijgen? Lijn 20 is de nieuwe verbinding tussen Noord en Zuid. Daardoor zijn de bestuurders van deze lijn een be langrijke samenbindende factor in deze stad. Het is een route die veel van een bestuurder eist, want tramlijn 20 passeert elke dag de drukste punten van de stad en rijdt door tussen het razende ver keer. Van seconde tot seconde moet een trambestuurder belang rijke beslissingen nemen. Bij een verkeerde keuze vallen doden of gewonden. Niettemin loodsen be stuurders als Burleson de tram heel vanzelfsprekend door de stad." Met deze uitleg bedoelde Van der Horst te zeggen dat stad en rivier evenzeer als vanzelfsprekend aan elkaar gewaagd zijn. •Door Rein Wolters t ftottefdam „Nog voor de nieuwe "brug voltooid was, sloot de bevol king hem al in haar hart. Het ge meentebestuur wilde dc meest vanzelfsprekende Grote Zoon van de stad eren met de naam van de nieuwe Oeververbinding: Eras- musbrug. Maar de tekeningen hadden nog niet in de plaatselijke pers gestaan, of de burgers adop teerden collectief een andere naam: De Zwaan." Dit is een citaat uit het hoofdstuk l*Dh stad, zy heet Rotterdam. De Rivier, zij heet de Maas' van het rtgjsieren verschenen fotoboek •-'Rotterdam - De stad en de rivier' Ivan de hand van Han van der ftorst en fotograaf Freek van Ar- Ckel. Het is een fraai, eigentijds boek dat vrijwel alleen de positie- Vè en fraaie kant van Rotterdam -uitdraagt. Geen kieken van spui- 1 tónde junks en evenmin van bij voorbeeld activiteiten op de Keile- _weg. 'Aanleiding -.Foto's van de onderkant van de "samenleving anno 1996 kom je er -.dus niet in tegen. Maar dat was ze efeer ook niet de intentie van Vap -der Horst en Van Arkel. Voor ben i'fyas het gereedkomen van de Erasmusbrug aanleiding voor hun bijzondere werkstuk dat het bekijken en lezen overigens ruim schoots de moeite waard is. Een soort van rode draad in het boek is dc rivier en natuurlijk ook de Erasmusbrug. Bij de presentatie stak auteur Han van der Horst het belang van de inmiddels wereldwijd bewon derde oeververbinding tussen Noord en Zuid niet onder stoelen of banken. Voor het groepje geno digden ging aan de presentatie een tramrit vooraf met lijn 20 tus sen het Centraal Station en de Reijerdijk in de deelgemeente IJsselmopde. Met trambestuur der Ruben Burleson in de cockpit. Hij was het ook die centraal mocht staan voor al zijn collega's van lijn 20. Burleson ontving het eerste exemplaar; zijn collega's kunnen er ook een tegemoet zien. Van der Horst tot de trambestuur der; „Dit boek. daar staat niet voor niks de Erasmusbrug op de om slag. Want het gaat over relaties. Het gaat over betrekkingen tus sen stad en de rivier, tussen de mensen in de stad onderling. En het bevat tussen de regels door respect. Want een stad als Rotter dam. een regio als de Rijnmond blijft alleen maar een"' eenheid,0 kan alleen maar zijn ambities ver- 'Rotterdam - De stad en de ri vier'. Auteur Han van der Horst, fotografie Freek van Arkel. Het is een uitgave van Scriptum te Schiedam, De tekst is* zowel in het Nederlands als Engels. Het telt-119 pagina's en bevat 64 'voornamelijk full color foto's; Prijs S 49,90. ISBN 80 5594 0712 Rotterdam De afdeling OZB van de Dienst Gemeentelijke Belastingen (DGB) moet voor het verwerken van de bezwaar schriften tegen de sterk verhoogde aanslagen van de onroe- rende-zakenbelasting tijdelijk extra personeel aannemen. Op welke termijn dit gebeurt en om hoeveel mensen het gaat. kan het hoofd van de afdeling E. Zijlstra niet zeggen. Op de af deling werken zestig personen. Dagelijks worden gemiddeld drie honderd bezwaarschriften bij de DGB bezorgd. Op het moment zijn er ruim 24.000 afgeleverd, De dienst verwacht dat het totaie aantal uitkomt op tussen de 50.000 en 55.000. Van de 280.000 OZB-aanslagen voor woningen zijn er tot heden 125.000 ver stuurd. Zijlstra is blij dat een steekproef van de DGB met duizend be zwaarschriften heeft uitgewezen dat de omstreden hertaxaties een volgens de wet Waardering On roerende Zaken (WOZ) vrij reëel beeld heeft opgeleverd van de economische waarde van wonin gen. Die heeft dit jaar voor veel huishoudens een enorme verho ging van de OZB tot gevolg. Gemiddeld gaat het om een ver hoging van tussen 40 en 50 pro cent. In menig geval is de aanslag ten opzichte van 1995 meer dan verdubbeld. Dat heeft geleid tot een storm van protesten. Volgens de prognose van de belas tingdienst zullen 969c van de be zwaarschriften worden afgewe zen. De afhandeling duurt tot waarschijnlijk tot komend voor jaar. Bij de DGB is men niet ongerust dat de miljoenenteruggave aan woningcorporaties wegens te veel betaalde OZB in voorgaande ja ren, waarover deze krant woens dag berichtte, zal leiden tot nog meer claims. Verzoeken om terug gave van een deel van deze belas ting kunnen tot vijf jaar na ont vangst van de aanslag worden ge- - daan. Zijlstra: „Bezwaarschriften uit vo rige jaren zijn keurig afgedaan. Als alle zeventigduizend huishou dens van de betreffende corpora ties teruggave willen, zou dat voor ons vervelend zijn en nog een hoop extra werk betekenen. Tot nu toe hebben we maar enkele re acties gekregen." Rotterdam is de eerste grote ge meente die de WOZ toepast voor deze, per 1997,-ingaat. Waarom? Zijlstra: ..Dat was een politiek be sluit. De herwaarderingen nu al toepassen betekent dat wij voor 1997 een uitgekristalliseerd beeld hebben van de OZB. Die ligt dan voor vier jaar vast. Dat wil zeggen dat gedurende die tijd geen be zwaarschriften meer kunnen wor den ingediend. De onroerende-za- kenbelasting is vanaf volgend jaar geen aanslag meer, maar een beschikking." D66 heeft aan het college van b en w schriftelijke wagen gesteld over de 7 tot 8 miljoen die de DGB aan zes woningcorporaties moet terugbetalen, wegens te veel be taalde OZB vanaf 1992 tot en met 1995. Voor fractielid Bcynen is de ze ontwikkeling als een complete verrassing gekomen, omdat er in raads(commissie)vergaderingen nooit over gesproken is. Hij wil weten in hoeverre het college op de hoogte was en of de teruggave gevolgen heeft voor de begroting. Beynen is er in het licht van de fors hoger uitgevallen hertaxaties voor de OZB eerder dit jaar ook benieuwd naar of nog meer van dit soort grote teruggaven zijn te verwachten. Ook is hij beniewd of en hoeveel de huurders van de corporaties nog iets terugzien van de OZB uit die jaren, Beyen vreest dat afhandeling van de bezwaarschriften 1996 langer zal duren dan zes maanden, als die van „de periode 1990-1995 pas nu worden afgehandeld". Rotterdam Het heeft nogal wat voeten in de aarde gehad, maar Rotterdam heeft er een nieuw zwemparadijsje bij. Wethouder H. den Oudendammer en A. Gerret- sen. deelraadsbestuurder in de deelgemeente Hillegersberg- Schiebroek, openden gisteren na een bustrip langs vijf zwembaden gezamenlijk het Sportcomplex Schiebroek De Wilgenring. De opening van De Wilgenring aan de Melanehtonweg is nauw verbonden met de perikelen rond het zwembad Noord in de Van Maanen straat. In de zomer van 1995 voerden actieve wijkbewo ners uit Bergpoldër massaal actie tegen de destijds ophanden zijn de sluiting-van het,'Van Maanen- büd', 'Na"1 diversef'pmtèsten, zoals tie overhandiging van ongeveer dertienduizend handtekeningen, werd deze sluiting uiteindelijk te ruggedraaid en bleef het zwem bad in Noord open. Tegelijk met de strijd rond het Van Maanenbad ging in Schiebroek de bouw van De Wil genpias van start. Door het openb lijven van het Van Maanenbad vreesde de deelgemeente Hille- gersberg-Schiebroek dat het nieu we bad te weinig bezoekers zou trekken en er een exploitatiete kort dreigde. Immers, de poten tiële badgasten zouden ook uit Noord moeten komen. Hillegersberg-Schiebroek trok vervolgens aan de bel op de Cool- singel ert wUde-dat'dc 'gemeente1 met twee miljoen gulden over de brug kwam. Den .Oudendammer wilde aanvankelijk "friet' 'verder gaan dan zevenhonderdduizend- gulden. Het gesloten compromis leverde vervolgens een miljoen op, bedoeld voor de exploitatie kosten voor de komende tien jaar. Eind goed, al goed, want de wet houder stelde bovendien 3,7 mil joen gulden beschikbaar voor de renovatie yan het Van Maanen bad. En zo kwam er een einde aan de 'zwem-soap'. De Wilgenpias zelf is een 'geclus terde sportaccommodatie'. Het complex bestaat niet alleen uit een zwembad, maar ook uit squashbanen, een sporthal en een sauna, compleet met whirlpool en solaria. Het complex trekt naar verwachting--1-250.000 - bezoekers - per jaar. Gisteren'uspröngërf' 'etë' eersten al enthousiast'in het wa ter, n.-i.-'M ,1,1 „iw ,v. - Het zwembad Noord zal du^voor" - 3;7'miljoen gulden worden'gere noveerd. De verbouwing aan het dak, plafond, de machinekamer en het buitenbad zullen ongeveer zeven maanden in beslag nemen. Het is de bedoeling nog dit jaar te beginnen met de renovatie. Naast het Van Maanenbad zal ook het Oostelijk Zwembad, dat vori ge maand het stempel van Rijks monument kreeg, een face-lift krijgen. Het bad krijgt een nieu we betegeling en ook het sanitair en de kleedaccommodatie krijgen een beurt. Daarnaast wordt de technische in stallatie, die nog stamt uit 1932, ■vernieuwd.Dit' kóst anderhalf ^iijoCTi-guldem-W-eerder dit jaar werd'hét achterstallig onderhoud vanjJg zwembaden Zevenkamp- '^ringyHMJQosteivant wegge- "fyferktrn"-'J, Kees van W. werd eind 1994 In Rotterdam bekend als jougdhulpverlener. Hij startte eenjongerenopvangaande 'Beekweg In Overschie - een verbaal dat eindigde In een "vlammenzee die het pand in de as legde. Daarna was het even stil rondom hem, maar hij pakte de draad op En zijn pension aan de Arent van 's-Gravesandestraat In Het Lage Land. Ook politie en justitie zitten weer 'als vanouds'ach ter hem aan, plus leveranciers van elektronische appara tuur die de wanhoop nabij zijn. Zelf houdt Van W. het hoofd koel: „Ik heb schulden ge smaakt, maar nooit om mezelf te verrijken." Op 31 oktober moet hij voor de rechtbank verschijnen op verdenking van oplichting. Dopr Peter Louwerse en Marcel -vjjptlers tRQttejrdam Eerst werd er een ■koffiezetapparaat besteld. De ou- IflqHvas namelijk 's nachts gesto- ien, zo kreeg dc nietsvermoeden- 'dé leverancier te horen, dus er moest snel een nieuwe komen. Liefst niet zo'n kleintje, wat de op drachtgever -naar later bleekt Kees van W. - had heel wat jonge-' ren over de vloer, en die lusten wel een stevig bakkie. „Hij be weerde dat hij een opvangcen trum had dat deel uitmaakte van justitie," blikt de gedupeerde te rug. Het apparaat kwam er. En een fax met nieuwe bestellingen: een wasautomaat, een droogaulo- maat, een frituur, een stofzuiger, een koel/vries-combinatie, „En niet van die goedkope mer ken. Nilfisk, Miele, het duurste van het duurste. Veel van die mer ken leveren we niet. Ik zei tegen hem dat hij de type-nummers maar moest noteren, dan zou ik er ^wejjpparaten me"t dezelfde kwali- ISten bijzoeken. Duidelijk was Öat hij zeer professionele spullen wilde hebben, zoals een 40 liter- wasautomaat." De spullen werden afgeleverd, bij het Maatschappelijk Opvangcen trum voor Jongeren in de Arent van 's-Gravesandestraat. Met de rekening a 20.000 gulden. „Voor dat de betalingstermijn van dertig dagen was verstreken, kregen we al een telefoontje van de politie. Die had ons kenteken genoteerd en waarschuwde dat Van W. we! eens niet zou kunnen betalen. Meteen nadat de betalingstermijn vap dertig dagen was verstreken, "Hébben we contact met hem ge zocht." ~Hij vertelde," gaat hij verder, *dat hij nogal moeilijk zat. Justi tie zat hem op de hielen, zei hij. en hij kreeg geen geld van de ge meente. Hij had subsidie aange vraagd en dat ging niet door. We hebben daarna meteen aangifte gedaan." Het geld, vreest de ondernemer, ziet hij nooit meer terug. Geleerd van het incident heeft hij wel. Al hoewel: „Deze man is zo geslepen. Het begint met iets kleins, in dit geval een koffiezetapparaat, en daarna wordt het steeds groter. Als hij een paar maanden straf krijgt, dan helpt dat niets. Als hij straks vrij komt, dan doet hij het weer." Intercom Het pand aan de Arent van 's- Gravesandestraat is omgeven door een hoge heg, die de tuin aan het zicht onttrekt. Een stevige, houten deur - met kijkgaatje en een intercom - vormt de entree. Een vlaggenmast, met vrolijk wapperende vaantjes eraan, to rent boven de begroeiing uit. Slechts vogeltjes doorbreken de stilte in dit deel van Het Lage Land. Hier, zegt Van W. zelf, verschaft hij onderdak aan mensen 'onge acht hun leeftijd'. „Ik mag hier niet meer dan vijf personen in huis hebben," legt hij uit. Verder mogen dak- en thuislozen bij hem hun postadres hebben. De eerste twee maanden is dat gratis, daar na kost het tweehonderd gulden per maand. Nee. ontkent de hulp verlener, met die postadressen wordt geen bijstandsfraude ge pleegd. „Je moet nu eenmaal een adres hebben voor de Sociale Dienst." Onder zijn huurders zitten nogal wat ex-bajesklanten. „De jonge ren die hier komen zijn bijna alle maal afgestrafte criminelen. Pas als jongeren nergens meer te rechtkunnen, ben ik goed ge noeg," stelt hij. Van W. omschrijft zijn pupillen zo: „Een mix van studenten en ge- DehuurwoningvanKeesvanW.aandeArentvan's-Gravesandestraat.HierverschaftVanW.onder- dakaan mensen 'ongeacht hun leeftijd'. Foto Jaap Rozema/Rotterdams Dagblad wone jongeren. Ze moeten wer ken, studeren of partieel leer plichtig zijn. Werklozen zet ik bin nen twee weken aan het werk. Drugsgebruikers schop ik eruit." De huurders betalen hem vijfhon derd gulden per maand, ail in. Toch moeten we niet denken dat Van W, wordt gedreven door geld zucht. „Ik doe dit al twintig jaar. Ik ben tegen de kinderbescher ming. Als je, zoals ik. in de gevan genis hebt gezeten, dan weet je dat tweederde van de gedetineer den in internaten heeft gezeten. Zo goed doen ze het daar dus niet." In zijn eigen 'internaat' hanteert Van W. daarom strenge regels. „Ik probeer de jongens te leren met vrije tijd om te gaan. In het regle ment staat dat ze zich moeten aansluiten bij teamsport. Zo ko-' men ze met een ander milieu in aanraking." Binnen de jeugdhulpverlening is Van W. - naar eigen zeggen- 'zo eenzaam als een garnaal'. Zijn woorden slepen hem even mee in een weemoedige stemming. Door de affaire met de Beekweg ben ik volwassen geworden," klinkt het melancholiek. De Beekweg-affaire maakte hem niet alleen volwassen, maar in één klap beroemd in Rotterdam. Dat was in 1994. hetzelfde jaar waarin de Rotterdamse rechtbank hem wegens flessentrekkerij veroor deelde tot een halfjaar celstraf. In een loods van de gemeente in Overschie stichtte de hulpverle ner een tehuis voor probleemjon geren. Eerst gebeurde dit onder de vlag van de Stichting Wereld wijd. Later werden de praktijken voortgezet onder de naam Bege leid Wonen. Van W. en zijn pupillen verlieten het gebouw aan de Beekweg on der verdachte omstandigheden. Op 3 januari 1995 werd de loods ontruimd, omdat de gemeente er asielzoekers in wilde huisvesten. Kort daarna werd het in brand ge stoken. Hiervoor is een pupil van Van W. veroordeeld. In december 1995 van datzelfde jaar deed hij weer van zich spreken. Hy logeerde toen dagenlang onder een valse naam in één van de meest luxueu ze kamers van het Parkhotel in Rotterdam. Hij had de suite gere serveerd namens een niet be staand bedrijf op een met be staand adres. Het hotel kon flui ten naar de centen. Op 31 oktober moet Van W. zich voor de rechter verantwoorden. Hem wordt een hele waslijst aan gevallen van oplichting ten laste gelegd; volgens justitie heeft hij voor tonnen aan onder meer kleu rentelevisies, wasmachines, koel kasten en zonnehemels besteld, maar nooit betaald. In augustus van dit jaar werd hij opnieuw aan gehouden, ook deze keer op ver denking van oplichting. Hij zou -zo meldt de politie - een valse verzekering hebben af gesloten én valse aangifte hebben gedaan. Eveneens had hij een koopovereenkomst afgeloten voor het leveren van goederen, die hij nodig had voor de inrichting van zijn opvanghuis. Goederen die nooit werden betaald. Ook vroeg hij 'gas en elektra' aan onder een valse naam. Van W. weerspreekt de meeste be schuldigingen zelfverzekerd. „Suggestief door de politie in elkaar gezet. Zuiver- om my te pakken. Omdat ik een eigenhei mer ben," is zijn spontane ver weer. „Ik heb hier hoogstens voor 30.000 gulden spullen staan." Hij had al die elektrische appara ten nodig, vertelt hij, voor een op- vangpand in de Rochussenstraat. ..Mijn compagnon zou i25.0Ö0 gulden investeren, maar de poli tie heeft hem gebeld om hem te gen mij te waarschuwen. De spul len staan hier nog." Net als de zes koelkasten die Van W. onlangs in ontvangst nam. „Iedereen zijn eigen koelkast op de kamer." is Van W.'s credo. „Pri vacy op de kamer, dan kunnen ze niet eikaars kaas en worst stelen." Ook erkent hij dat hij in de Beekweg-periode spullen bestel de zonder ooit te betalen. „Ik vvil- de in kalende lekkende loodsen opvang regelen voor 23 jongeren, later werd ik er uit geflikkerd. Ik voel me er verantwoordelijk voor dat die mensen hun geld krijgen. Laat de gemeente het maar beta len." Dat hij zich dit jaar opnieuw heeft schuldig gemaakt aan oplichting is volgens Van W. pertinent on waar. „Ik heb bij Nationale Om budsman een klacht ingediend wegens laster en smaad door de politie," klinkt het strijdvaardig. „En wegens hetze tegen mijn per soon door ue gemeente Rotter dam." Eerder gaf de gemeentelijk ombudsman van Rotterdam hem al gelijk. „De gemeente heeft fou ten gemaakt," stelde mr. Van Kin deren toen vast. Over zijn bewogen verleden is Van W. net zo zelfbewust. De rechtbank in Zutphen veroordeel de hem op 3 juni 1983 tot vijf maanden celstraf waarvan twee voorwaardelijk wegens misbruik van minderjarige jo.ngens en (ook toen) flessentrekkerij. Van W. misbruikte de jongens in het be gin van de jaren tachtig, toen hij werkte als groepsleider/pedago gisch medewerker in een jon genstehuis in Hoenderloo. Ondanks het vonnis houdt Van W. zijn onschuld vol. „Ik had de on tucht ontdekt," zegt hij. „Daar voor moest ik boeten." Hij heeft van het vonnis daarom inmiddels herziening aangevraagd bij de Hoge Raad. Ais het aan de Rabobank ligt, heeft Van W. zijn langste tijd ge had in de Arent van 's-Gravesan destraat. Voor 20 en 27 november staat namelijk de openbare ver koop van het hoekhuis op de rol van de rechtbank - zónder de huidige huurder wel te verstaan. Die had er, meent de bank, al he lemaal niet in mogen zitten. Volgens de hypotheekakte mag de eigenares -die niet meer aan de verplichtingen ten opzichte van de geldschieter zou kunnen voldoen - tie woning niet verhu ren. En verkoop van het pand zon der huurder levert in november meer op dan mét Van W. De advocaat van de Rabo heeft in middels aan de rechter gevraagd om tot uitzetting van-de huurder te mogen overgaan. En, als dit toe gestaan is, wanneer die uitzetting mag plaatsvinden. Van W. heeft al aangekondigd dan ergens anders opnieuw te beginnen. „Door men sen in de politiek is mij geadvi seerd om niet te vluchten. Als ik wegga uit Rotterdam, denken mensen wellicht dat ik mijn onge lijk beken." Ingetuind Bij -de kredietbewaker van een groothandel in elektronische arti kelen zit de schrik er nog in. „Dat ik er zó ben ingetuind," stelt hij, ,je weet dat dit soort mensen rondlopen, maar je hoopt dat jij niet met hen zal worden gecon fronteerd." Een klant melddezich in februari bij het bedrijf. Hij wilde zonne banken hebben voor zijn opvang huizen voor jongeren, waarvan hij er enkele in het land had. „Hij hadjeen speciaal subsidiepot je voor recreatieve doeleinden. En met dat geld zou de investering worden betaald." Er volgde een wazig verhaal waarin het ministe rie van WVC werd genoemd, én een advieskantoortje, nog wat na men. Het bedrijf ging met hem in zee. „Hij heeft die spullen, ter waarde van zo'n 50.000 gulden, zelf opge haald," stelt de gedupeerde, „en heeft daarbij netjes gewacht tot ik er een keertje niet was. Hoe hij dat wist, is me nog steeds een raadsel." Een week later rook de kredietbe waker onraad. Maar hoe hij ook probeerde, er viel geen contact met de koper - die overigens de naam Van W. nooit gebruikte - te krijgen. De gemeente Rotterdam werd gebeid, Schiedam.' waarna hij cp een curator stuitte. „Doe alsjeblieft zo snel mogelijk aangif te, zei hij. en dat heb ik dan ook meteen gedaan." Naar de halve ton kan hij fluiten, vreest hij. „Ik denk dat dit is te wijten aan een stukje honger naar omzet. Natuurlijk, je moet men sen kunnen vertrouwen, maar niet als iemand met zo'n branche vreemd verhaal komt aanzetten. Het verlies heb ik verwerkt, de knop is omgedraaid. Ik hoop voor ueze man dat uij ooit nog eens zal genezen. Van W. zelf vindt nog steeds dat hem niets te verwijten valt. „Ik heb het nooit gedaan om mezelf te verrijken. Ik maak wel schulden, maar altijd met de bedoeling om het geld terug te betalen. Ik ben een naïeve ideali?t Jacob Kohnstamm heeft op zijn kop gekregen van Peter van Heemst. Het uit Rotterdam af- - komstige Tweede-Kamerlid vindt dat de staatssecretaris van Bin nenlandse Zaken heeft nagelaten de burgers van probleemwijken enthousiast te maken voor het grote-stedenbeleid. Pats! - zo'n verwijt doet het wel lekker. PvdA'erVan Heemst heeft gelijk, brommen nu alle Rotterdammers in de oude wijken met hem mee. En het ogenschijn- lij ke gelijk van Van Heemst wordt nog groter, als je hoort hoe D66~ kamerlid Olga Scheltema 'haac^/, staatssecretaris verdedigt. Zij zegt: „Misschien komt VaitD° Heemst niet genoeg in de wijkerr Ik hoor daar toch veel mensen die tevreden zijn." Arme Jacob Kohnstamm! Van zo 'n verdediging moet hij het be paald niet hebben. In RotterdéphV lachen ze Qlgaatje vierkant uit.^R Tevreden? Zijn ze in de oude ken tevreden? Ze zjj n er mis- schien van alles en nog wat, werk loos, arm, junk, rooms-katholiek en broodgapper (van bisschop Muskens mag het), maar tevreden zijn ze niet. Mevrouw Scheltema bedoelt iets anders, maar dan moet ze het ook zo zeggen: ze bedoelt dat verte genwoordigers van bewonersor- ganisaties, die zij wel eens tegen komt, de eerste signalen van het grote-stedenbeleid langzaam maar zeker beginnen te merken. Het beleid oogt ietsje optimisti scher dan voorheen en daarover, over die kleine aanzetjes, zijn ze best wel redelijk te spreken. Maar dat is iets anders dan dat'de mensen' in de probleemwijken 'tevreden' zijn. Er moet nog ver- Peter OairKeeirtst heeft gemakke lijk praten. Kohnstamm is eerst- veranftvwrléïïj^eVööj het grote- stedenbeleid enfi^ntóèthét hele proces vaiiach' fèrst andlsbes (rij - dingen investeijngen in wijkeco- nomie aanblazen en aanjagen, zegt Van Heemst. Het kamerlid merkt echter dat gewone mensen helemaal niks van het grote-ste denbeleid weten, Het gaat hele maal aan de beleving van de wijk bewoners voorbij. Vorige week bleek op een socialé- vemieuwingsbijeenkomst in Hoogvliet hoe vreemd sommigen er tegenaan kijken. Een lastig deel van Hoogvliet valt onder het grote-stedenbeleid, maar er was een inwoner van Hoogvliet die ironisch zei: „Laat Hoogvliet dan eerst maar eens een grote stad worden. Er is hier's avonds niet- eens eén ziekenauto." Grote-stedenbeleid is dus iets dat goed uitgelegd moet worden. De bedoeling is niet om van pro- bleemwijken grote steden te ma ken. De bedoeling is wel om ge richte aandacht én geld én nteihbe- banen én veiligheid te geven djöf* probleemwijken binnen grote sie-, den. Daar is Kohnstamm verai%^' woordelijk voor. Maar heeft Vq'4 - Heemst ook gelijk als hij meeirt - dat Kohnstamm verantwoordelijk is voor een. passend sfeertje in'&e oudewyken? Van Heemst gaahen wat luchtig aan voorbij dat het grote-stedenbeleid iets is van bét Rijk en de grote steden tezamen. In de Rotterdamse context is hét zo dat. Hans Simons de eerstver antwoordelijke wethouder is en da t ook enkele deelgemeenten er een belangrijke taak te vervuilen- hebben. Kunnen wij nu merken" dat de wijkbewoners zo lyrisch eh juichend zijn over Simons en de deelraden? Nee, maar daar heeft Van Heemst het niet over (want dan komt hij aan zijn partijgeno ten). Van Heemst geeft Kohn stamm de schuld, maar deze heeft helemaal geen snars te vertelletoT over Simons of over deelraden'. Kohnstamm is dus gehandicapfc?- en nu wordt hem zijn handicap kwalijk genomen. m Nog even en dan vallen Schielqrnj en Dordrecht ook onder het gróte-' stedenbeleid. Dat is rechtvaardig, want deze twee steden hebben aan crisisverschijnselen veel met Rotterdajnn gemeen. Regiobe stuurder Hans Simons wist dat eerst niet, maar Kohnstamm zag dat scherp in. Over de staatssecre taris hoeven wc niet ontevreden te zijn. Het gaat nu om de uitvoe ring door de Cooisingel en de deelraden. In Hoogvliet zien de plannen er behoorlijk uit, in ande re stadsdelen zit men in een voor bereidingsfase. Laat Van Heemst zich er als Rotterdammer daar eens mee bemoeien.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Nieuwsblad / Schiedamsche Courant / Rotterdams Dagblad / Waterweg / Algemeen Dagblad | 1996 | | pagina 1