15 fk
Extra personeel nodig voor
bezwaarschriften tegen OZB
Eigentijds fotoboek brengt
Rotterdam kleurrijk in beeld
JVER de brug
MET LIJN 20
Den Oudendammer opent sportcomplex
pmstreden jeugdwerker Kees van W. bestelt weer zonder te betalen
D66 stelt vragen over teruggave 7 a 8 miljoen gulden
MraaitfK**
De Coo!<
Van Heemst bijt;
in de verkeerde
Rotterdams Dagblad
Zaterdag 19 oktober 1996
es
Het eerste exemplaar van 'Rotterdam - De stad en de rivier'was gisteren voor tram lijn 20 bestuur-
iderRuben Burleson. Linksauteur Han vander Horst en ree hts fotograaf Fr eek van Ar kei. Foto Niels van
der Hoeven/Rotterdams Dagblad
wezenlijken als respect de basis is
van handelen van alles en ieder
een."
En: „Waarom juist de mensen van
tramlijn 20 dit boek krijgen? Lijn
20 is de nieuwe verbinding tussen
Noord en Zuid. Daardoor zijn de
bestuurders van deze lijn een be
langrijke samenbindende factor
in deze stad. Het is een route die
veel van een bestuurder eist, want
tramlijn 20 passeert elke dag de
drukste punten van de stad en
rijdt door tussen het razende ver
keer. Van seconde tot seconde
moet een trambestuurder belang
rijke beslissingen nemen. Bij een
verkeerde keuze vallen doden of
gewonden. Niettemin loodsen be
stuurders als Burleson de tram
heel vanzelfsprekend door de
stad."
Met deze uitleg bedoelde Van der
Horst te zeggen dat stad en rivier
evenzeer als vanzelfsprekend aan
elkaar gewaagd zijn.
•Door Rein Wolters
t ftottefdam „Nog voor de nieuwe
"brug voltooid was, sloot de bevol
king hem al in haar hart. Het ge
meentebestuur wilde dc meest
vanzelfsprekende Grote Zoon van
de stad eren met de naam van de
nieuwe Oeververbinding: Eras-
musbrug. Maar de tekeningen
hadden nog niet in de plaatselijke
pers gestaan, of de burgers adop
teerden collectief een andere
naam: De Zwaan."
Dit is een citaat uit het hoofdstuk
l*Dh stad, zy heet Rotterdam. De
Rivier, zij heet de Maas' van het
rtgjsieren verschenen fotoboek
•-'Rotterdam - De stad en de rivier'
Ivan de hand van Han van der
ftorst en fotograaf Freek van Ar-
Ckel. Het is een fraai, eigentijds
boek dat vrijwel alleen de positie-
Vè en fraaie kant van Rotterdam
-uitdraagt. Geen kieken van spui-
1 tónde junks en evenmin van bij
voorbeeld activiteiten op de Keile-
_weg.
'Aanleiding
-.Foto's van de onderkant van de
"samenleving anno 1996 kom je er
-.dus niet in tegen. Maar dat was ze
efeer ook niet de intentie van Vap
-der Horst en Van Arkel. Voor ben
i'fyas het gereedkomen van de
Erasmusbrug aanleiding voor
hun bijzondere werkstuk dat het
bekijken en lezen overigens ruim
schoots de moeite waard is. Een
soort van rode draad in het boek is
dc rivier en natuurlijk ook de
Erasmusbrug.
Bij de presentatie stak auteur
Han van der Horst het belang van
de inmiddels wereldwijd bewon
derde oeververbinding tussen
Noord en Zuid niet onder stoelen
of banken. Voor het groepje geno
digden ging aan de presentatie
een tramrit vooraf met lijn 20 tus
sen het Centraal Station en de
Reijerdijk in de deelgemeente
IJsselmopde. Met trambestuur
der Ruben Burleson in de cockpit.
Hij was het ook die centraal
mocht staan voor al zijn collega's
van lijn 20. Burleson ontving het
eerste exemplaar; zijn collega's
kunnen er ook een tegemoet zien.
Van der Horst tot de trambestuur
der; „Dit boek. daar staat niet voor
niks de Erasmusbrug op de om
slag. Want het gaat over relaties.
Het gaat over betrekkingen tus
sen stad en de rivier, tussen de
mensen in de stad onderling. En
het bevat tussen de regels door
respect. Want een stad als Rotter
dam. een regio als de Rijnmond
blijft alleen maar een"' eenheid,0
kan alleen maar zijn ambities ver-
'Rotterdam - De stad en de ri
vier'. Auteur Han van der Horst,
fotografie Freek van Arkel. Het
is een uitgave van Scriptum te
Schiedam, De tekst is* zowel in
het Nederlands als Engels. Het
telt-119 pagina's en bevat 64
'voornamelijk full color foto's;
Prijs S 49,90. ISBN 80 5594 0712
Rotterdam De afdeling OZB van de Dienst Gemeentelijke
Belastingen (DGB) moet voor het verwerken van de bezwaar
schriften tegen de sterk verhoogde aanslagen van de onroe-
rende-zakenbelasting tijdelijk extra personeel aannemen. Op
welke termijn dit gebeurt en om hoeveel mensen het gaat.
kan het hoofd van de afdeling E. Zijlstra niet zeggen. Op de af
deling werken zestig personen.
Dagelijks worden gemiddeld drie
honderd bezwaarschriften bij de
DGB bezorgd. Op het moment
zijn er ruim 24.000 afgeleverd, De
dienst verwacht dat het totaie
aantal uitkomt op tussen de
50.000 en 55.000. Van de 280.000
OZB-aanslagen voor woningen
zijn er tot heden 125.000 ver
stuurd.
Zijlstra is blij dat een steekproef
van de DGB met duizend be
zwaarschriften heeft uitgewezen
dat de omstreden hertaxaties een
volgens de wet Waardering On
roerende Zaken (WOZ) vrij reëel
beeld heeft opgeleverd van de
economische waarde van wonin
gen. Die heeft dit jaar voor veel
huishoudens een enorme verho
ging van de OZB tot gevolg.
Gemiddeld gaat het om een ver
hoging van tussen 40 en 50 pro
cent. In menig geval is de aanslag
ten opzichte van 1995 meer dan
verdubbeld. Dat heeft geleid tot
een storm van protesten.
Volgens de prognose van de belas
tingdienst zullen 969c van de be
zwaarschriften worden afgewe
zen. De afhandeling duurt tot
waarschijnlijk tot komend voor
jaar.
Bij de DGB is men niet ongerust
dat de miljoenenteruggave aan
woningcorporaties wegens te veel
betaalde OZB in voorgaande ja
ren, waarover deze krant woens
dag berichtte, zal leiden tot nog
meer claims. Verzoeken om terug
gave van een deel van deze belas
ting kunnen tot vijf jaar na ont
vangst van de aanslag worden ge- -
daan.
Zijlstra: „Bezwaarschriften uit vo
rige jaren zijn keurig afgedaan.
Als alle zeventigduizend huishou
dens van de betreffende corpora
ties teruggave willen, zou dat voor
ons vervelend zijn en nog een
hoop extra werk betekenen. Tot
nu toe hebben we maar enkele re
acties gekregen."
Rotterdam is de eerste grote ge
meente die de WOZ toepast voor
deze, per 1997,-ingaat. Waarom?
Zijlstra: ..Dat was een politiek be
sluit. De herwaarderingen nu al
toepassen betekent dat wij voor
1997 een uitgekristalliseerd beeld
hebben van de OZB. Die ligt dan
voor vier jaar vast. Dat wil zeggen
dat gedurende die tijd geen be
zwaarschriften meer kunnen wor
den ingediend. De onroerende-za-
kenbelasting is vanaf volgend
jaar geen aanslag meer, maar een
beschikking."
D66 heeft aan het college van b en
w schriftelijke wagen gesteld
over de 7 tot 8 miljoen die de DGB
aan zes woningcorporaties moet
terugbetalen, wegens te veel be
taalde OZB vanaf 1992 tot en met
1995. Voor fractielid Bcynen is de
ze ontwikkeling als een complete
verrassing gekomen, omdat er in
raads(commissie)vergaderingen
nooit over gesproken is. Hij wil
weten in hoeverre het college op
de hoogte was en of de teruggave
gevolgen heeft voor de begroting.
Beynen is er in het licht van de
fors hoger uitgevallen hertaxaties
voor de OZB eerder dit jaar ook
benieuwd naar of nog meer van
dit soort grote teruggaven zijn te
verwachten. Ook is hij beniewd of
en hoeveel de huurders van de
corporaties nog iets terugzien van
de OZB uit die jaren,
Beyen vreest dat afhandeling van
de bezwaarschriften 1996 langer
zal duren dan zes maanden, als
die van „de periode 1990-1995 pas
nu worden afgehandeld".
Rotterdam Het heeft nogal wat
voeten in de aarde gehad, maar
Rotterdam heeft er een nieuw
zwemparadijsje bij. Wethouder H.
den Oudendammer en A. Gerret-
sen. deelraadsbestuurder in de
deelgemeente Hillegersberg-
Schiebroek, openden gisteren na
een bustrip langs vijf zwembaden
gezamenlijk het Sportcomplex
Schiebroek De Wilgenring.
De opening van De Wilgenring
aan de Melanehtonweg is nauw
verbonden met de perikelen rond
het zwembad Noord in de Van
Maanen straat. In de zomer van
1995 voerden actieve wijkbewo
ners uit Bergpoldër massaal actie
tegen de destijds ophanden zijn
de sluiting-van het,'Van Maanen-
büd', 'Na"1 diversef'pmtèsten, zoals
tie overhandiging van ongeveer
dertienduizend handtekeningen,
werd deze sluiting uiteindelijk te
ruggedraaid en bleef het zwem
bad in Noord open.
Tegelijk met de strijd rond het
Van Maanenbad ging in
Schiebroek de bouw van De Wil
genpias van start. Door het openb
lijven van het Van Maanenbad
vreesde de deelgemeente Hille-
gersberg-Schiebroek dat het nieu
we bad te weinig bezoekers zou
trekken en er een exploitatiete
kort dreigde. Immers, de poten
tiële badgasten zouden ook uit
Noord moeten komen.
Hillegersberg-Schiebroek trok
vervolgens aan de bel op de Cool-
singel ert wUde-dat'dc 'gemeente1
met twee miljoen gulden over de
brug kwam. Den .Oudendammer
wilde aanvankelijk "friet' 'verder
gaan dan zevenhonderdduizend-
gulden. Het gesloten compromis
leverde vervolgens een miljoen
op, bedoeld voor de exploitatie
kosten voor de komende tien jaar.
Eind goed, al goed, want de wet
houder stelde bovendien 3,7 mil
joen gulden beschikbaar voor de
renovatie yan het Van Maanen
bad. En zo kwam er een einde aan
de 'zwem-soap'.
De Wilgenpias zelf is een 'geclus
terde sportaccommodatie'. Het
complex bestaat niet alleen uit
een zwembad, maar ook uit
squashbanen, een sporthal en een
sauna, compleet met whirlpool en
solaria. Het complex trekt naar
verwachting--1-250.000 - bezoekers -
per jaar. Gisteren'uspröngërf' 'etë'
eersten al enthousiast'in het wa
ter, n.-i.-'M ,1,1 „iw ,v.
- Het zwembad Noord zal du^voor"
- 3;7'miljoen gulden worden'gere
noveerd. De verbouwing aan het
dak, plafond, de machinekamer
en het buitenbad zullen ongeveer
zeven maanden in beslag nemen.
Het is de bedoeling nog dit jaar te
beginnen met de renovatie.
Naast het Van Maanenbad zal ook
het Oostelijk Zwembad, dat vori
ge maand het stempel van Rijks
monument kreeg, een face-lift
krijgen. Het bad krijgt een nieu
we betegeling en ook het sanitair
en de kleedaccommodatie krijgen
een beurt.
Daarnaast wordt de technische in
stallatie, die nog stamt uit 1932,
■vernieuwd.Dit' kóst anderhalf
^iijoCTi-guldem-W-eerder dit jaar
werd'hét achterstallig onderhoud
vanjJg zwembaden Zevenkamp-
'^ringyHMJQosteivant wegge-
"fyferktrn"-'J,
Kees van W. werd eind 1994 In Rotterdam bekend als
jougdhulpverlener. Hij startte eenjongerenopvangaande
'Beekweg In Overschie - een verbaal dat eindigde In een
"vlammenzee die het pand in de as legde. Daarna was het
even stil rondom hem, maar hij pakte de draad op En zijn
pension aan de Arent van 's-Gravesandestraat In Het Lage
Land. Ook politie en justitie zitten weer 'als vanouds'ach
ter hem aan, plus leveranciers van elektronische appara
tuur die de wanhoop nabij zijn.
Zelf houdt Van W. het hoofd koel: „Ik heb schulden ge
smaakt, maar nooit om mezelf te verrijken." Op 31 oktober
moet hij voor de rechtbank verschijnen op verdenking van
oplichting.
Dopr Peter Louwerse en Marcel
-vjjptlers
tRQttejrdam Eerst werd er een
■koffiezetapparaat besteld. De ou-
IflqHvas namelijk 's nachts gesto-
ien, zo kreeg dc nietsvermoeden-
'dé leverancier te horen, dus er
moest snel een nieuwe komen.
Liefst niet zo'n kleintje, wat de op
drachtgever -naar later bleekt
Kees van W. - had heel wat jonge-'
ren over de vloer, en die lusten
wel een stevig bakkie. „Hij be
weerde dat hij een opvangcen
trum had dat deel uitmaakte van
justitie," blikt de gedupeerde te
rug.
Het apparaat kwam er. En een fax
met nieuwe bestellingen: een
wasautomaat, een droogaulo-
maat, een frituur, een stofzuiger,
een koel/vries-combinatie,
„En niet van die goedkope mer
ken. Nilfisk, Miele, het duurste
van het duurste. Veel van die mer
ken leveren we niet. Ik zei tegen
hem dat hij de type-nummers
maar moest noteren, dan zou ik er
^wejjpparaten me"t dezelfde kwali-
ISten bijzoeken. Duidelijk was
Öat hij zeer professionele spullen
wilde hebben, zoals een 40 liter-
wasautomaat."
De spullen werden afgeleverd, bij
het Maatschappelijk Opvangcen
trum voor Jongeren in de Arent
van 's-Gravesandestraat. Met de
rekening a 20.000 gulden. „Voor
dat de betalingstermijn van dertig
dagen was verstreken, kregen we
al een telefoontje van de politie.
Die had ons kenteken genoteerd
en waarschuwde dat Van W. we!
eens niet zou kunnen betalen.
Meteen nadat de betalingstermijn
vap dertig dagen was verstreken,
"Hébben we contact met hem ge
zocht."
~Hij vertelde," gaat hij verder,
*dat hij nogal moeilijk zat. Justi
tie zat hem op de hielen, zei hij. en
hij kreeg geen geld van de ge
meente. Hij had subsidie aange
vraagd en dat ging niet door. We
hebben daarna meteen aangifte
gedaan."
Het geld, vreest de ondernemer,
ziet hij nooit meer terug. Geleerd
van het incident heeft hij wel. Al
hoewel: „Deze man is zo geslepen.
Het begint met iets kleins, in dit
geval een koffiezetapparaat, en
daarna wordt het steeds groter.
Als hij een paar maanden straf
krijgt, dan helpt dat niets. Als hij
straks vrij komt, dan doet hij het
weer."
Intercom
Het pand aan de Arent van 's-
Gravesandestraat is omgeven
door een hoge heg, die de tuin aan
het zicht onttrekt. Een stevige,
houten deur - met kijkgaatje en
een intercom - vormt de entree.
Een vlaggenmast, met vrolijk
wapperende vaantjes eraan, to
rent boven de begroeiing uit.
Slechts vogeltjes doorbreken de
stilte in dit deel van Het Lage
Land.
Hier, zegt Van W. zelf, verschaft
hij onderdak aan mensen 'onge
acht hun leeftijd'. „Ik mag hier
niet meer dan vijf personen in
huis hebben," legt hij uit. Verder
mogen dak- en thuislozen bij hem
hun postadres hebben. De eerste
twee maanden is dat gratis, daar
na kost het tweehonderd gulden
per maand. Nee. ontkent de hulp
verlener, met die postadressen
wordt geen bijstandsfraude ge
pleegd.
„Je moet nu eenmaal een adres
hebben voor de Sociale Dienst."
Onder zijn huurders zitten nogal
wat ex-bajesklanten. „De jonge
ren die hier komen zijn bijna alle
maal afgestrafte criminelen. Pas
als jongeren nergens meer te
rechtkunnen, ben ik goed ge
noeg," stelt hij.
Van W. omschrijft zijn pupillen
zo: „Een mix van studenten en ge-
DehuurwoningvanKeesvanW.aandeArentvan's-Gravesandestraat.HierverschaftVanW.onder-
dakaan mensen 'ongeacht hun leeftijd'. Foto Jaap Rozema/Rotterdams Dagblad
wone jongeren. Ze moeten wer
ken, studeren of partieel leer
plichtig zijn. Werklozen zet ik bin
nen twee weken aan het werk.
Drugsgebruikers schop ik eruit."
De huurders betalen hem vijfhon
derd gulden per maand, ail in.
Toch moeten we niet denken dat
Van W, wordt gedreven door geld
zucht. „Ik doe dit al twintig jaar.
Ik ben tegen de kinderbescher
ming. Als je, zoals ik. in de gevan
genis hebt gezeten, dan weet je
dat tweederde van de gedetineer
den in internaten heeft gezeten.
Zo goed doen ze het daar dus
niet."
In zijn eigen 'internaat' hanteert
Van W. daarom strenge regels. „Ik
probeer de jongens te leren met
vrije tijd om te gaan. In het regle
ment staat dat ze zich moeten
aansluiten bij teamsport. Zo ko-'
men ze met een ander milieu in
aanraking."
Binnen de jeugdhulpverlening is
Van W. - naar eigen zeggen- 'zo
eenzaam als een garnaal'. Zijn
woorden slepen hem even mee in
een weemoedige stemming.
Door de affaire met de Beekweg
ben ik volwassen geworden,"
klinkt het melancholiek.
De Beekweg-affaire maakte hem
niet alleen volwassen, maar in één
klap beroemd in Rotterdam. Dat
was in 1994. hetzelfde jaar waarin
de Rotterdamse rechtbank hem
wegens flessentrekkerij veroor
deelde tot een halfjaar celstraf.
In een loods van de gemeente in
Overschie stichtte de hulpverle
ner een tehuis voor probleemjon
geren. Eerst gebeurde dit onder
de vlag van de Stichting Wereld
wijd. Later werden de praktijken
voortgezet onder de naam Bege
leid Wonen.
Van W. en zijn pupillen verlieten
het gebouw aan de Beekweg on
der verdachte omstandigheden.
Op 3 januari 1995 werd de loods
ontruimd, omdat de gemeente er
asielzoekers in wilde huisvesten.
Kort daarna werd het in brand ge
stoken.
Hiervoor is een pupil van Van W.
veroordeeld. In december 1995
van datzelfde jaar deed hij weer
van zich spreken. Hy logeerde
toen dagenlang onder een valse
naam in één van de meest luxueu
ze kamers van het Parkhotel in
Rotterdam. Hij had de suite gere
serveerd namens een niet be
staand bedrijf op een met be
staand adres. Het hotel kon flui
ten naar de centen.
Op 31 oktober moet Van W. zich
voor de rechter verantwoorden.
Hem wordt een hele waslijst aan
gevallen van oplichting ten laste
gelegd; volgens justitie heeft hij
voor tonnen aan onder meer kleu
rentelevisies, wasmachines, koel
kasten en zonnehemels besteld,
maar nooit betaald. In augustus
van dit jaar werd hij opnieuw aan
gehouden, ook deze keer op ver
denking van oplichting.
Hij zou -zo meldt de politie -
een valse verzekering hebben af
gesloten én valse aangifte hebben
gedaan. Eveneens had hij een
koopovereenkomst afgeloten voor
het leveren van goederen, die hij
nodig had voor de inrichting van
zijn opvanghuis. Goederen die
nooit werden betaald. Ook vroeg
hij 'gas en elektra' aan onder een
valse naam.
Van W. weerspreekt de meeste be
schuldigingen zelfverzekerd.
„Suggestief door de politie in
elkaar gezet. Zuiver- om my te
pakken. Omdat ik een eigenhei
mer ben," is zijn spontane ver
weer. „Ik heb hier hoogstens voor
30.000 gulden spullen staan."
Hij had al die elektrische appara
ten nodig, vertelt hij, voor een op-
vangpand in de Rochussenstraat.
..Mijn compagnon zou i25.0Ö0
gulden investeren, maar de poli
tie heeft hem gebeld om hem te
gen mij te waarschuwen. De spul
len staan hier nog." Net als de zes
koelkasten die Van W. onlangs in
ontvangst nam.
„Iedereen zijn eigen koelkast op
de kamer." is Van W.'s credo. „Pri
vacy op de kamer, dan kunnen ze
niet eikaars kaas en worst stelen."
Ook erkent hij dat hij in de
Beekweg-periode spullen bestel
de zonder ooit te betalen. „Ik vvil-
de in kalende lekkende loodsen
opvang regelen voor 23 jongeren,
later werd ik er uit geflikkerd. Ik
voel me er verantwoordelijk voor
dat die mensen hun geld krijgen.
Laat de gemeente het maar beta
len."
Dat hij zich dit jaar opnieuw heeft
schuldig gemaakt aan oplichting
is volgens Van W. pertinent on
waar. „Ik heb bij Nationale Om
budsman een klacht ingediend
wegens laster en smaad door de
politie," klinkt het strijdvaardig.
„En wegens hetze tegen mijn per
soon door ue gemeente Rotter
dam." Eerder gaf de gemeentelijk
ombudsman van Rotterdam hem
al gelijk. „De gemeente heeft fou
ten gemaakt," stelde mr. Van Kin
deren toen vast.
Over zijn bewogen verleden is
Van W. net zo zelfbewust. De
rechtbank in Zutphen veroordeel
de hem op 3 juni 1983 tot vijf
maanden celstraf waarvan twee
voorwaardelijk wegens misbruik
van minderjarige jo.ngens en (ook
toen) flessentrekkerij. Van W.
misbruikte de jongens in het be
gin van de jaren tachtig, toen hij
werkte als groepsleider/pedago
gisch medewerker in een jon
genstehuis in Hoenderloo.
Ondanks het vonnis houdt Van W.
zijn onschuld vol. „Ik had de on
tucht ontdekt," zegt hij. „Daar
voor moest ik boeten." Hij heeft
van het vonnis daarom inmiddels
herziening aangevraagd bij de
Hoge Raad.
Ais het aan de Rabobank ligt,
heeft Van W. zijn langste tijd ge
had in de Arent van 's-Gravesan
destraat. Voor 20 en 27 november
staat namelijk de openbare ver
koop van het hoekhuis op de rol
van de rechtbank - zónder de
huidige huurder wel te verstaan.
Die had er, meent de bank, al he
lemaal niet in mogen zitten.
Volgens de hypotheekakte mag
de eigenares -die niet meer aan
de verplichtingen ten opzichte
van de geldschieter zou kunnen
voldoen - tie woning niet verhu
ren. En verkoop van het pand zon
der huurder levert in november
meer op dan mét Van W.
De advocaat van de Rabo heeft in
middels aan de rechter gevraagd
om tot uitzetting van-de huurder
te mogen overgaan. En, als dit toe
gestaan is, wanneer die uitzetting
mag plaatsvinden. Van W. heeft al
aangekondigd dan ergens anders
opnieuw te beginnen. „Door men
sen in de politiek is mij geadvi
seerd om niet te vluchten. Als ik
wegga uit Rotterdam, denken
mensen wellicht dat ik mijn onge
lijk beken."
Ingetuind
Bij -de kredietbewaker van een
groothandel in elektronische arti
kelen zit de schrik er nog in. „Dat
ik er zó ben ingetuind," stelt hij,
,je weet dat dit soort mensen
rondlopen, maar je hoopt dat jij
niet met hen zal worden gecon
fronteerd."
Een klant melddezich in februari
bij het bedrijf. Hij wilde zonne
banken hebben voor zijn opvang
huizen voor jongeren, waarvan hij
er enkele in het land had.
„Hij hadjeen speciaal subsidiepot
je voor recreatieve doeleinden. En
met dat geld zou de investering
worden betaald." Er volgde een
wazig verhaal waarin het ministe
rie van WVC werd genoemd, én
een advieskantoortje, nog wat na
men. Het bedrijf ging met hem in
zee.
„Hij heeft die spullen, ter waarde
van zo'n 50.000 gulden, zelf opge
haald," stelt de gedupeerde, „en
heeft daarbij netjes gewacht tot ik
er een keertje niet was. Hoe hij
dat wist, is me nog steeds een
raadsel."
Een week later rook de kredietbe
waker onraad. Maar hoe hij ook
probeerde, er viel geen contact
met de koper - die overigens de
naam Van W. nooit gebruikte - te
krijgen. De gemeente Rotterdam
werd gebeid, Schiedam.' waarna
hij cp een curator stuitte. „Doe
alsjeblieft zo snel mogelijk aangif
te, zei hij. en dat heb ik dan ook
meteen gedaan."
Naar de halve ton kan hij fluiten,
vreest hij. „Ik denk dat dit is te
wijten aan een stukje honger naar
omzet. Natuurlijk, je moet men
sen kunnen vertrouwen, maar
niet als iemand met zo'n branche
vreemd verhaal komt aanzetten.
Het verlies heb ik verwerkt, de
knop is omgedraaid. Ik hoop voor
ueze man dat uij ooit nog eens zal
genezen.
Van W. zelf vindt nog steeds dat
hem niets te verwijten valt. „Ik
heb het nooit gedaan om mezelf te
verrijken. Ik maak wel schulden,
maar altijd met de bedoeling om
het geld terug te betalen. Ik ben
een naïeve ideali?t
Jacob Kohnstamm heeft op zijn
kop gekregen van Peter van
Heemst. Het uit Rotterdam af- -
komstige Tweede-Kamerlid vindt
dat de staatssecretaris van Bin
nenlandse Zaken heeft nagelaten
de burgers van probleemwijken
enthousiast te maken voor het
grote-stedenbeleid.
Pats! - zo'n verwijt doet het wel
lekker. PvdA'erVan Heemst
heeft gelijk, brommen nu alle
Rotterdammers in de oude wijken
met hem mee. En het ogenschijn-
lij ke gelijk van Van Heemst wordt
nog groter, als je hoort hoe D66~
kamerlid Olga Scheltema 'haac^/,
staatssecretaris verdedigt.
Zij zegt: „Misschien komt VaitD°
Heemst niet genoeg in de wijkerr
Ik hoor daar toch veel mensen die
tevreden zijn."
Arme Jacob Kohnstamm! Van zo
'n verdediging moet hij het be
paald niet hebben. In RotterdéphV
lachen ze Qlgaatje vierkant uit.^R
Tevreden? Zijn ze in de oude
ken tevreden? Ze zjj n er mis-
schien van alles en nog wat, werk
loos, arm, junk, rooms-katholiek
en broodgapper (van bisschop
Muskens mag het), maar tevreden
zijn ze niet.
Mevrouw Scheltema bedoelt iets
anders, maar dan moet ze het ook
zo zeggen: ze bedoelt dat verte
genwoordigers van bewonersor-
ganisaties, die zij wel eens tegen
komt, de eerste signalen van het
grote-stedenbeleid langzaam
maar zeker beginnen te merken.
Het beleid oogt ietsje optimisti
scher dan voorheen en daarover,
over die kleine aanzetjes, zijn ze
best wel redelijk te spreken.
Maar dat is iets anders dan dat'de
mensen' in de probleemwijken
'tevreden' zijn. Er moet nog ver-
Peter OairKeeirtst heeft gemakke
lijk praten. Kohnstamm is eerst-
veranftvwrléïïj^eVööj het grote-
stedenbeleid enfi^ntóèthét hele
proces vaiiach' fèrst andlsbes (rij -
dingen investeijngen in wijkeco-
nomie aanblazen en aanjagen,
zegt Van Heemst. Het kamerlid
merkt echter dat gewone mensen
helemaal niks van het grote-ste
denbeleid weten, Het gaat hele
maal aan de beleving van de wijk
bewoners voorbij.
Vorige week bleek op een socialé-
vemieuwingsbijeenkomst in
Hoogvliet hoe vreemd sommigen
er tegenaan kijken. Een lastig
deel van Hoogvliet valt onder het
grote-stedenbeleid, maar er was
een inwoner van Hoogvliet die
ironisch zei: „Laat Hoogvliet dan
eerst maar eens een grote stad
worden. Er is hier's avonds niet-
eens eén ziekenauto."
Grote-stedenbeleid is dus iets dat
goed uitgelegd moet worden. De
bedoeling is niet om van pro-
bleemwijken grote steden te ma
ken. De bedoeling is wel om ge
richte aandacht én geld én nteihbe-
banen én veiligheid te geven djöf*
probleemwijken binnen grote sie-,
den. Daar is Kohnstamm verai%^'
woordelijk voor. Maar heeft Vq'4 -
Heemst ook gelijk als hij meeirt -
dat Kohnstamm verantwoordelijk
is voor een. passend sfeertje in'&e
oudewyken? Van Heemst gaahen
wat luchtig aan voorbij dat het
grote-stedenbeleid iets is van bét
Rijk en de grote steden tezamen.
In de Rotterdamse context is hét
zo dat. Hans Simons de eerstver
antwoordelijke wethouder is en
da t ook enkele deelgemeenten er
een belangrijke taak te vervuilen-
hebben. Kunnen wij nu merken"
dat de wijkbewoners zo lyrisch eh
juichend zijn over Simons en de
deelraden? Nee, maar daar heeft
Van Heemst het niet over (want
dan komt hij aan zijn partijgeno
ten). Van Heemst geeft Kohn
stamm de schuld, maar deze heeft
helemaal geen snars te vertelletoT
over Simons of over deelraden'.
Kohnstamm is dus gehandicapfc?-
en nu wordt hem zijn handicap
kwalijk genomen. m
Nog even en dan vallen Schielqrnj
en Dordrecht ook onder het gróte-'
stedenbeleid. Dat is rechtvaardig,
want deze twee steden hebben
aan crisisverschijnselen veel met
Rotterdajnn gemeen. Regiobe
stuurder Hans Simons wist dat
eerst niet, maar Kohnstamm zag
dat scherp in. Over de staatssecre
taris hoeven wc niet ontevreden
te zijn. Het gaat nu om de uitvoe
ring door de Cooisingel en de
deelraden. In Hoogvliet zien de
plannen er behoorlijk uit, in ande
re stadsdelen zit men in een voor
bereidingsfase. Laat Van Heemst
zich er als Rotterdammer daar
eens mee bemoeien.