Si
Verouderde Adonis in beleggersland
Antjo de Vos Orthopedische Schoentechmek
in tien jaar de grootste van de wereld
Brinkers is de reddende engel
voor ijsfabriek Den Hertog
Hans Dubbeldam: 'Ik doe niet mee aan het ellebogenwerk van aandeelhouders'
MM
ma
Rotterdams Dagblad
Vrijdag 29 november 1996
Ze waren ooit 'de luizen in de pels' op vergaderin
gen van aandeelhouders. Kritisch, vasthoudend en
verontwaardigd stelden ze falen of blunders van
topmanagers aan de kaak. Ruim tien jaar geleden
verenigden zij zich in een club van particuliere be
leggers, de Stichting Rechtsbescherming Beleg
gers (SRB), omdat zij het niet eens waren met het
beleid van de Vereniging van Effectenbezitters
(VEB) in de beruchte OGEM-affaire, Nu liggen de
verhoudingen in aandeelhoudersland duidelijk. De
VEB is de marktleider, de SRB het 'redelijk alter
natief. De VEB-vertegenwoordigers - vaak docto
randussen, meesters in de rechten en oude adel -
proberen op jaarvergaderingen veelal 'bestuurtje'
te spelen door raden van bestuur en commissaris
sen te beleren hoe anders en hoe beter ze hadden
moeten opereren. De SRB'ers - meestal eenvoudi
ge aandeelhouders uit de middenstand en het ge
wone volk - spreken het topmanagement vooral
aan op hun financiële resultaten, omdat die direct
hun weerslag hebben op de koersen van hun aan
deeltjes. Hun secretaris en woordvoerder - hij
stapt altijd als eerste naar de microfoon - is de
doodgewone Hans Dubbeldam uit Vlaardingen. Hu
moristisch, direct, articulerend, soms met enigs
zins dikke tong na een met te veel wijn besprenkel
de lunch benadert hij de hotemetoten van het Ne
derlandse bedrijfsleven. Morgen houdt hij in Vlaar
dingen voor zijn club de negende beleggersdag.
Door Hans Roodenburg
Vlaardingen Hans Dubbeldam verontschul
digt zich voor de papleren puinhoop in zijn
voorloogse rijtjeswoning in de 2e van Leyden
Gaelstraat te Vlaardingen. „Ik ben met een
verbouwing bezig" Rapporten, jaarversla
gen, beleggingsanalyses liggen hoog opgesta
peld. Daar tussendoor slalommend valt een
televisie te ontwaren waarop een Teletekst
pagina met beurskoersen is vastgezet zodat
hij bepaalde fondsen op de voet kan volgen.
Hans Dub
beldam: Ik
schat dat wij
m totaal zo n
250 tot 300
miljoen gul
vvoordigen
Foto Niets van der
HoeverV
Rotterdams
Als 64-jarige vrijgezel, beroemd
en berucht in Vlaardingen, weet
hij in elk geval een prima bak kof
fie te zetten. Het gesprek kan be
ginnen.
Heeft u enig idee hoeveel aande
lenkapitaal de SRB-leden verte
genwoordigen?
Na enig peinzen: „We hebben zo'n
250 leden en donateurs. Ik kan
niet in hun portemonnee kijken,
maar je hoort en ziet wel eens wat.
Er zijn erbij die niet meer dan.
30.000 tot 50.000 gulden aan beleg
gingen hebben uitstaan. Maar ik
ken ook kleineinstituutjesvan fa
miliekapitaal die miljoenen heb
ben belegd.' Ik schat dat wij in to
taal zo'n 250 tot '300 miljoen gul
den vertegenwoordigen."
De SRB is Hans Dubbeldam en an
dersom, zeggen ondernemers. Is er
nog een leven na de SRB voor
Hans Dubbeldam?
„Ja. Gelukkig dienen zich zo lang
zamerhand jongeren aan die de
winkel zouden kunnen overne
men. Maar ik ga zelf nog even een
aantal jaartjes door, hoor. Ik vind
het nog steeds hartstikke leuk om
te doen. En dan neem ik voor lief
dat ze zeggen 'daar komt die dub
van Dubbeldam weer'. De aan
deelhouderswereld blijft een
groep ambivalente, mensen waar
vaak met ellebogen wordt ge
werkt. Ik doe daar niet aan mee,
ga niet slijmen bij toponderne
mers. Ik geef ze keurig een hand
je, maar voor de rest probeer ik
mezelf te blijven op mijn eigen
Dubbeldam-manier."
Hij geeft in kort bestek zijn curri
culum vitae. Voordat hij zijn
'familiekapitaal' ging beheren en
beleggen, heeft hij in zijn jonge
Adonis-tijd diverse leuke baant
jes' gehad in het bedrijfsleven.
Van chef administratie bij: een
middelgrote ondernemer -die
volgens Dubbeldam (zelf. liberaal
in hart en nieren) nog een 'échte
aardige socialist' was- tot ad-
junct-secretaris van een werkge
versorganisatie in dé frisdranken
industrie. Hans heeft zich ook ge
oriënteerd in de politiek. Hij heeft
als 17-jarig jongetje de Vlaar-
dingse afdeling van de 'Jonge Li
beralen' opgericht en is bestuurs
lid geweest van de wereldfedera
tie van liberaal-radicale jeugd.
Ook was hij voor de WD-raadslid
in Vlaardingen en zelfs nog jour
nalist bij een huis-aan-huis-blad.
Over die laatste functie gaat de
anekdote dat hij na afloop van een
persconferentie met een oudere
vrouwelijke wethouder proostte
op haar mooie beleid en op haar
'eeuwige kuisheid'. En dat van
een man die ervoor uitkomt
slechts te vallen voor mooie man
nen, Op aandeelhoudersvergade
ringen is' hij ;met 'vragen altijd'
haantje de voorste. Hij weet alle
achtergronden (hoe komt men
aan zijn geld) en roddels (wié doet
het mét wie). -
Aanstaande zaterdag reikt de be-
leggersclub de naar u vernoemde
Hans Dubbeldamprijs uit voor de
onderneming die dit jaar haar be
leggers het best heeft gediend. Wie
krijgt de prijs dit jaar?
„Bestuursvoorzitter drs. C. H. van
der Hoeven van Ahold krijgt de
investor relationsprijs 1998. Deze
onderneming geeft regelmatig
goede informatie -onder meer
met een prima jaarverslag- aan
haar aandeelhouders. Als ik eens
een keer wat wil weten, krijg ik
ook Van der Hoeven zelf aan de
lijn.
Dan word ik niet afgescheept.
Maar bovenal doet de onderne
ming het voor de beleggers heel
goed. De winst per aandeel is pri
ma. Ahold is ook heel sterk bezig
om zich wereldwijd uit te breiden.
Bij acquisities zorgt het concern
ervoor dat de nieuwe telg ook snel
bijdraagt aan de winstgevendheid
van het concern."
Zijn erop dit moment nog andere
toppers, of juist Nederlandse
beursfondsen die een 'gele kaart'
verdienen?
„Hagemeyer, Aalberts Industries
en Océ van der Grinten zijn op het
ogenblik eveneens mijn favorie
ten. Hun vernieuwingen, uitbrei
dingen en acquisitiebeleid spre
ken mij aan. Andere toppers zijn
voor mij Nutricia, ING, ABN AM-
RO, CSM en Grolsch. In tegen
stelling tot vele andere analisten
blijf ik ook vertrouwen houden in
Koninklijke BolsWessanen. Ik
vind dat ze daar wél goed reorga
niseren. Wantrouwen heb ik in
Philips en KLM, waar ze wel reor
ganiseren, maar waar ze eerst
eens goed het mes moeten zetten
in hun bureaucratische apparaat
van staffunctionarissen. Deze
aandelen zal ik vooralsnog zeker
niet aanbevelen. In grote onmin
leef ik op het ogenblik met de Ne
derlandse Participatie Maat
schappij. Ze maakt een uitgeblus
te indruk; ze investeert als een
bank in zekerheid en in gevestig
de bedrijven, terwijl ze haar oor
spronkelijke bedoeling niet na
komt om geld te steken in nieuwe
leuke bedrijven. Heibel heb ik op
het ogenblik voorts met Sphinx
Gustavsberg en Mulder Bos
koop."
Als je van nieuwe, veelbelovende
jonge ondernemingen met per
spectief houdt, dan heeft u zeker
ook wel 'Endemolletjes'genomen?
,,Dit amusementsconcernheeft
inderdaad een zekere uitstraling.
Ikzelf ben nognietzo enthousiast.
Laten die twee, Van der Ende en
De Mol, zich eerst maar eens
waarmaken. Ze zijn met veel poe
ha naar de beurs gekomen, maar
als je kijkt naar hun koers-winst-
verhouding, lijkt dat nog nergens
op."
De grote club, de Vereniging van
Effectenbezitters, pleit al jaren
voor een grotere invloed van de be
leggers op het bestuursbeleid van
de beursgenoteerde ondernemin
gen.
Maar je kunt als aandeelhouder
tiatuurlijk niet elke dag achter de
stoel van de bestuursleden staan
om te kijken of zij wel de juiste be
slissingen nemen. De 'commissie
Peters' heeft zojuist wel aanbeve
lingen gedaan om de (mede)zeg
genschap van de aandeelhouder
iets te vergroten (er moet door be-
sturèn:achteraf "sneer verantwoor
ding worden afgelegd). Wat is het
standpunt van de SRB?
„Toetsing achteraf kan altijd be-
ter. Maar waar het om gaat is de
continuïteit van de onderneming.
Ik zeg altiijd dat in een onderne
ming de factor kapitaal en arbeid
op gelijke wijze invloed moeten
kunnen uitoefenen op het beleid.
Maar we moeten als aandeelhou
der niet de pretenties hebben zelf
bestuurdertje te willen spelen.
Geef bestuurders alle vrijheid om
te ondernemen en hun eventuele
blunders te herstellen. We kun
nen toch moeilijk als aandeelhou
ders gaan bepalen wat bijvoor
beeld precies de kernactiviteiten
van een onderneming moeten
zijn? Dan krijg je Babylonische
spraakverwarringen. Laten we
achteraf het beleid toetsen en des-
noods de mogelijkheid krijgen de
verantwoordelijke bestuurders
weg te sturen. Bovendien, als aan
deelhouder heb je nog een ander
belangrijk middel om je onvrede
te uiten: gewoon je aandeel verko
pen."
Een andere discussie die weer op
doemt in politiek Den Haag, zeker
nu er tn het afgelopen jaar enorme
koerswinsten zijn gemaakt op de
beurs, is de vraag of je die moet
gaan belasten.
,Als ze daarmee gaan beginnen,
heb ik nog veel geld tegoed van de
fiscus. Want als je dat gaat doen,
moet je ook koersverliezen aftrek
baar stellen. Dan hebben de men
sen die aandelen hadden in Fok
ker, het vroegere DAF Trucks,
Ogem, RSV, cn noem maar op,
nog heel wat belasting terug te
vorderen. Laten ze stoppen met
die waanzinnige ideeën want an
ders verdwijnt binnen de kortste
het geld naar het buiten-
la er voor geen en kele un
do. .g hier meer aandelen
kapitaal aan te trekken."
Tot slot, kef verhaal gaat dat zich
steeds meer figuren in de beleg-
gerswereld begeven om ztvart geld
al dan niet uit de drugshandel, wit
te wassen. Komt u ze tegen?
„Er zijn inderdaad beleggers met
grote sommen geld bij wie je
vraagtekens zet. Wij als SRB heb
ben er geen last van, want wij ken
nen het aloude systeem van ballo
tage. Zodra zich figuren melden
van wie wij de indruk hebben dat
er iets mis mee is, dan weigeren
we hen als lid. Los daarvan is het
heel moeilijk om met aandelen te
gaan sjoemelen. Vroeger had je
nog stukken aan toonder. Die be
staan niet meer, of misschien zeer
beperkt. Alle aandelen staan cen
traal op naam geregistreerd. De
fiscus kan heel gemakkelijk de
bezitter en herkomst achterhalen.
Misschien dat je'via belastingpa
radijzen als Liechtenstein, Jersey
öf Luxemburg nog dividend- of
rente-inkomsten kunt verzwij
gen. Maar waarom haal je je die
last op je hals terwijl je hier in Ne
derland toch nog in het algemeen
een aardig beleggingsklimaat
hebt?"
Door Jan Hors tink
Rotterdam Een kleine week
voor de officiële opening is de
showroom nog helemaal kaal en.
leeg. Alleen de nieuwe, nog sterk
ruikende vloerbedekking en fris
se, gedekte kleuren op de muur
verraden dat hier binnen enkele
dagen een fraaie productpresen
tatie voor de klanten moet zijn ge
realiseerd. Nog maar twee weken
geleden verhuisde Antjo de Vos
Orthopedische Schoentechniek
naar het vier keer zo grote pand
op het kleine industrieterrein in
de Rotterdamse wijk Lombaidij-
en. De onstuimige groei van het
bedrijf -in tien jaar van een
mansbedrijfje tot het grootste in
zijn branche in de wereld- noop
te de ambitieuze ondernemer om
te zien naar een ruimere behui
zing. Zaterdag moet alles gereed,
zijn, wanneer de Rotterdamse
wethouder Hans Simons de offi
ciële opening komt vemchten.
Antjo de Vos (37) oogt goedmoe
dig met zijn werkschort vol vlek
ken, een toonbeeld van de hard
werkende entrepreneur die on
danks zijn voorspoed het eenvou
dige handwerk nog steeds niet
schuwt. Hij vertelt het verhaal,
dat toch een suceesstoiy genoemd
mag worden, alsof het de gewoon
ste zaak van de wereld is.
Ontwikkelingshulp
„Op m'n achtste stond ik al in de
reparatieafdeling van mijn vaders
sehoenhandel hakjes aan schoe
nen te lijmen; Op de technische
school koos ik de richting bouw
techniek, maar ik voelde er eigen
lijk weinig voor om als timmer
man te gaan werken. Ik kon toen
bij een kennis van mfjn vader,
een orthopedisch schoenmaker,
in de leer gaan. In drie jaar heb ik
daar het vak geleerd. Daarna ben
ik nog twee jaar in dienst geweest
bij een andere firma, Wittekamp
en Broos. In hun opdracht maak
ik nu veel schoenen."
Na een intermezzo van vier jaar in
de ontwikkelingshulp, waarvoor
Antjo de Vos: 'Ik heb altijd veel gedaan aan de ontwikkeling van speciale schoenen, ook voormen
sen die volgens velen nooit meer zouden kunnen lopen' Foto Niels
Antjo de Vos onder meer in Gam
bia, India en op de Philipïjnen zat,
besloot hij in Rotterdam voor
zichzelf te beginnen. Bij zijn oude
werkgever kreeg hij een leve-
ringseontractje en met een 'blan
ke lening' bij de bank van enkele
duizenden guldens kocht hij de
allernoodzakelijkste machines en
gereedschappen. In een dubbele
garagebox toog hij aan het werk.
Tevreden zegt hij: „Het liep met
een goed. Eerst zette ik alleen
schoenen in elkaar, maar toen ik
ging adverteren, kreeg ik ook
stikwerk en ging ik materialen le
veren. Na tweeëneenhalf jaar kon
ik een eerste medewerker in
dienst nemen. Nu, tien jaar later
zijn het er 55."
Gedenkwaardig
De tiende verjaardag van zijn be
drijf is in een ander opzicht ook
gedenkwaardig. De Vos: „Ik heb
enkele maanden geleden mijn be
drijf verkocht aan het internatio
nale concern Otto Bock uit het
Duitse Göttingen. Otto Bock be
heerst zeventig procent van de
wereldmarkt op het gebied van or-
thopedische instrumenten, beter
bekend als kunstledematen. In
2000 streeft het bedrijf naar een
oimet van een miljard. Die Duit
sers wilden een uitbreiding van
hun activiteiten, en zo kwamen ze
voor het orthopedisch schoeisel
bij mij uit. Ik blijf voorlopig voor
een periode van vijfjaar commer-
cieel-technisch directeur en daar
na zie ik wel verder. Weet je, com
mercieel en technisch ben ik wel
goed, maar financiën zijn niet be
paald mijn sterke kant. Met zo'n
groot bedrijf kun je je op dat punt
geen risico's veroorloven, dus ik
ben blij dat ik daarvan verlost
ben."
Het succesverhaal van Antjo de
Vos is er een van heel hard wer
ken, veei technisch vernuft en ge-
n der HoeverVRotterdams Dagblad
lukkig toeval. „Ik heb altijd veel
gedaan aan de ontwikkeling van
speciale schoenen, ook voor men
sen die volgens velen nooit meer
zouden kunnen lopen." Hij laat
een mal zien van een laars, spe
ciaal ontwikkeld voor een gehan
dicapte die zfjn voet niet vlak kan
zetten. Ernaast staat een reusach
tige mal waarmee een ontzagwek
kend grote schoen wordt vervaar
digd voor een klant die lijdt aan
abnormale vetafzetting aan enkel
en voet. En zo vindt Antjo de Vos
voor talloze moeilijke en mis
vormde voeten een oplossing.
Soms hielp het toeval hem een
handje. „Ik wilde uitbreiden naar
België, Eerst maar Vlaanderen,
dacht ik toen, want ik spreek geen
woord Frans. Totdat er een meisje
uit Luik bij me solliciteerde; die
sprak vloeiend Frans en Neder
lands. Ik heb haar meteen in
dienst genomen, net als de Duitse
jongedame die een paar jaar later
kwam binnenwandelen. Zij be
handelen nu de Frans- en Duitsta
lige markt voor ons bedrijf." Na
België en Duitsland volgden in
rap tempo andere landen in Euro
pa, tot IJsland toe. Maar de kern
van de zaak blijft toch gewoon
hard werken. „Wij doen dan ook
alles. Van het gipsmodel van de
voet dat wordt opgestuurd
bouwen wij de hele schoen op, als
de klant dat wenst," aldus Antjo
de Vos.
Verschil
In de productiehal iaat hy zien
hoe de schoenen worden vervaar
digd, meestal gebaseerd op wat
modieuzere modellen uit de
schoenconfectie. Maar elk paar
moet individueel worden ge
maakt, omdat er vaak zelfs een
enorm verschil zit tussen de lin
ker- en rechterschoen. De hele
productie van een paar kost onge
veer vijftien uur. De prijzen voor
de klant variëren van 1600 tot
2500 gulden. Daarom wil De Vos
in de nieuwe fabriek meer aan
dacht gaan schenken aan repara
tie. Bij zulke kostbare schoenen
loont dat immers wel de moeite.
Ondanks de Duitse overname
heeft directeur Antjo de Vos toch
nog veel vrijheid van handelen.
Hij kent zijn bedrijf immers als
geen ander, „We zijn van plan
hier direct bij de klanten steunzo
len te gaan aanmeten en verder
komt er een afdeling voor algehe
le voetverzorging. De nieuwste
ontwikkeling is het werken met
CADCAM. Op de computer wordt
een driedimensionaal beeld van
de voet gemaakt, waarvan recht
streeks een mal wordt gesneden.
Hetzelfde doen we met de schoen:
de computer maakt een driedi
mensionale simulatie, het leer
wordt automatisch in het juiste
patroon gesneden en de schoen
past perfect. Daarmee zijn de mo
gelijkheden nog lang niet uitge
put. Aangezien ik van 's morgens
zes uur tot 's avonds twaalf met
mijn vak bezig ben, heb ik nog
wel een paar leuke ideetjes."
.Rotterdam Koninklijke Brin
kers in Zoeterm'eer koopt .Uriile-
vér-dochter Den Hertog. AJle.be-
'trokken partijen, dé 52.werkne
mers van de ijsfabriek, de vak-
rbonderi én de'te'cties toonden
^ich; gisteren tijdens een haastig
'ftgeën geroepen persconferentie
in hetH'nilever-geböüw' mgérim
1 men. met deze transactie ;to 1
-Iks :yérkoop( aap- Brinkers bete^ i
kent dat de'werkgelegenheid, in
het Zuid-Hollandse plaatsje Me-
lissant is gered. Sinds april yah
kditjaar hebben 'de werknemers
Den Hertog is één van grootste
werkgevers op Goeree-Overflak-
kee.
-Brinkersheeft, beloofd dat de
identiteit van - et bedrijf onge-
schonden blijft,"Van kracht blij-'
"ven: een verbod op .vloeken,
zedelijke handelingen en taalgé- :v,
bruik en op zondagsarbeidf„Gp
zondag werken is me. trouwens
zeel te du ir,' zer directeur B
Brinkers in een toelichting. Zij n
bedrijf telt 250 .werknemers met
onder meer vijf vestigingen in
Nederland.
Dén Hertog, dat in-juni 1995 tot
verdriet van ,de werknemers
overging naar Unilever-dochter
Iglo' Ola, gaat'onder leiding-van
de nieuwe eigenaar bavarois
puddingen, yoghiirts, én andere
desserts maken. Binnen .twéé
jaar verwacht Brinkers dat de
productie -in de toekomst zon-
dér ijs - weer op het huidige' vb-
lumezitTot dié tijd zal betUni-
lever-concem en.. Brinkers.
zorgen voor .voldoende werk by
Den Hertog.
Unilever, die dé productie van
Hertog ijs verplaatst naar haar
fabrieken in Wilp,en Hellen-
doom, garandeert tot:1 juli 19Ö8
dé afname van producten UitMe-
lissanti Ook komt er een onder-
nemings-CAO en ligt er een ga-
rantie voor een;sociaal.plan,
mócht het 'in Melis sant alsnog
misgaan; Unilever financiert ook
cèh:, scholmgsfoiids veer öe; 52
De Ijsjes komen niet meer uit Mellssant, wel puddingen en des
serts. Maar ook dé niéuwe eigenaar, Brinkers, moet zich erbij
neerleggen dat er op zondag niet wordt gewerkt. Foto Niets van der
H ömt)tvUorf erdams DagïHaa
werknemers. CiF-7 Voeding
spreekt van. een unieke oplos-
jsingéhzëjte Kopen dat Urile.ver
in de toekomst bij reorganisaties
- bereid fs öm'vakermee te wer-
ke i aan vervangende werkgele-,
genheid. Maar bestuurder H. van
der Windt van de Industriebond
FNV dacht van niet.
Terwijl inde afgelopen maanden,
aan een:op!bssing voor Den Hér-, h
tog is gewerkt, heeft Unilever el
ders in haar Nederlandse bedrij-
ven zo'n vijfhonderd banen ge
schrapt.
„Slechts negen maanden na de
overname ontvouwde de.directie
.van Iglo' Ola in februari van dit
jaar net plan de ijsfabriek op
Goerée-Overflakkee 'per 1 juli
1997 te sluiten om het merk Her
dog Us in Wilp te produceren.
Deze plannen leidden tot grote
commotie bij de werknemers
van Den Hertog.Tóen; Iglo Ola
•deymensen- infivïelissant vroeg-
een basismix te maken die elders
tot rijs zou worden verwerkt,
sloeg dé vlaminde pari. De werk
nemers legden op 2 april hun
werk voor een dag neer. Na on
derhandelingen kwamen de vak-
bonden7 metidé.directie overeen
dat Iglö* ;Öla 'bUfhctistapzetten;
van.de ijsproductie voor vervan
gend werk zou zorgen. *-7
Vervolgens is er in de afgelopen
maanden 'druk gezocht naar al
ternatieven. Unilever en Brin
kers, producent van margarines,
witte sauzen en diepvriesgebak,
komen elkaar regelmatig togen
en wisseldendeafgelopenjaren
wel vaker bedrijven uit.
'Be geschiedenis van Den Hertog
gaat terug tot 1979. Toen startte
grondlegger Willem den Hertog
met de.fabricage van gebak én
ijs. tri 1991 verkocht Den Hertog
zijn fabriek aan Wèssahen, dat
vervolgens met Bols; fuseerde.
De BoisWessanen-combinatie
kwam in zwaar weer tereeht én
verkocht de fisproducéntaan
Unilever. Die was bang dat het
Zuid-Hollandse.;ijsfabrielge in:
handen van Nestié zou vallen.
Bij de aankoop van. Den Hertog
in 1995 moet Iglo Ola al duidelijk
zicht hebbengehad op dè óvefca-
pariteit in de Europese ijsmarkt.
Jïetwas óp het eerste gezicht
duidelijk dat we geen drie pro
ductielocaties. in Nederland no
dig hadden1', erkende Iglo Ola-
directéur G. Bémer gisteren.
„We wilden dit aantal op térmijn
terugbrengen:";
