12
CuKluu
Loos stormalarm dwingt
Dunya tot voortijdig slot
w
Nieuw onderdeel Jazz Poetry slaat aan op Park-festijn
Rotterdams Dagblad
Door Beraadette Neelissen
Rotterdam Bericht aan al
die sufferds die afgelopen
weekend niet naar Dunya
zijn gegaan 'omdat het tóch
ieder jaar precies hetzelfde
is'; u heeft wat gemist! Niet
alleen de relaxedste ontrui
ming van een festivalterrein
aller tijden (op de politie en
festivalstaf na scheen nie
mand de stormwaarschu-
wing erg serieus te nemen),
maar ook een flitsend nieuw
programmaonderdeel: Jazz
Poetry. Plus zo'n 18Q.000
goedgemutste mensen die al
lemaal bijdroegen aan die
werkelijk unieke Dunya-
sfeer maar liefst 40.000
meer dan vorig jaar.
De avond tevoren zijn er al tussen
de zes- en achtduizend mensen op
de voor Dunya-begrippen zwaar
bewaakte Turkije Special afgeko
men. De politie verzekert belang
stellenden dat die bewaking puur
preventief is en dat er heus geen
enge telefoontjes van enge bewe
gingen binnen zijn gekomen:
„Maar je weet het nooit, met dat
Turks-Koerdische probleem en de
gebeurtenissen onlangs in Den
Haag enzo,"zegt brigadier A. Al-
lard. De avond verloopt voorbeel
dig. Vijf bands passeren de revue,
waarvan met name Kardelen en
Ayna absolute publiekslievelin
gen blijken.
Zaterdagmiddag ziet het er overi
gens nog zeer bedenkelijk uit De
storm heeft een flink aantal
kraampjes en een deel van de
lichtinstallatie gesloopt. Een afge
broken boomtak is dwars door het
dak van het EHBO-huisje ge
crasht en steekt als een viag uit de
portacabin omhoog. Toch kan 's
avonds het sein op veilig worden
gegeven. „Buurtbewoners en de
mensen van het Metropolis Festi
val hebben hun schouders er on
der gezet, zodat we 's avonds als
nog van start konden," zegt hoofd
produktie Guus Dutrieux. „In
drie uur tijd hebben ze voor me
kaar gekregen waar je. normaal
drie dagen over doet Echt fantas
tisch."
Volksverhuizing
De grote dag zelf blijft natuurlijk
zondag, 's Ochtends vroeg hoost
het nog met bakken van de he
mel, maar geloof het of niet, tegen
enen klaart het ineens onwaar
schijnlijk snel op. De volksverhui
zing die Dunya heet is in de wyde
omgeving merkbaar. Het verkeer
moet 'live' worden geregeld; trage
stromen mensen stomen op rich
ting Park en omgeving. Eén hele
dag lang is het 'hand in hand, ka
meraden', of ze nu blauw, groen,
geel, zwart of albino zijn. Het com
bineren van de koopwaar verloopt
daarentegen niet altijd even ge
slaagd: het meisje dat cassettes
met Turkse muziek verkoopt
moet letterlijk vluchten voor de
walmende grill van de over-en-
thousiaste Turkse worstjesman.
Een achteloos weggemikte lege
kokosnoot komt zowat in de
prachtig opgemaakte visschotel
van de Portugese buren terecht.
Maar het dondert niet, vandaag is
het Dunya, vandaag houden we
van mekaar. (En morgen slaan we
elkaar weer de hersens is, maar
dat is pas morgen.)
Het festival oogt dit jaar frisser,
verzorgder en schoner dan ooit
Er zijn keurige wegwijzers ge
plaatst, wat veel ongeleid projec
tiel-gedrag weet te voorkomen.
Plastic bekers worden nog bijna
vóórdat ze leeg zijn door noeste
cphaiers meegenomen en by de
'milieustands' ingeleverd (een
kwartje per tien, voor honderd
een geeltje). Er zijn genoeg toilet
ten, zodat het smerige gedoe in de
bosjes wat wordt ingeperkt en nie
mand een uur in de rij hoeft voor
één plasje.
Extase
Maar we komen uiteraard voor de
Lemn Slssay laat z'n teksten vallen, maar de show gaat naadloos door. Wto Niets van der Hoeven/Rotterdams Dagblad
muziek, de taai. de kunst en de
sfeer. Alles in ruime mate voor
handen! Zwalkend door de zon
overgoten 'dorpen' wordt het oor
bijvoorbeeld aangenaam getrof
fen doorhet geluid van een sas en
een Korgje: de Anatolische groep
ütopya speelt. Voor het podium
zijn tientallen mensen hand in
hand verenigd in een rondedans;
de vrouwen slaken de traditionele
'trillende' keelkreten, die in on
herbergzame streken als woestij
nen en vlakten kilometers ver te
horen zijn, In het Kaapverdische
Dorp brengen de trommelaars
van Cola Sanjon het publiek in ex
tase met hun opzwepende, als
maar herhaalde ritmes. Nog hou
semuziek thuis? Weggooien. Dit
is pas 'trancen'!
De grote podia bieden al even veel
heerlijks. Massada natuurlijk, de
befaamde 'Molukse Santana'. De
heren laten het publiek wachten,
maar maken daarna veel goed
met languitgesponnen, melodieu
ze en swingende nummers waar
bij de uitgebreide percussie- en
slagafdeling op volle toeren
draait. „Kun je salsa dansen?" wil
mijn Antilliaanse buurman we-
StereoNa-
tfonjkiactte
tijdens Du
nya: verfris
sende ta-
bla-hop'uit
Groot-Brit-^
Oatftoir.'
goed voor
een middag
je 'petjes
passen'. Foto
Niets van der
Hoeven/
Rotter dams
ten. Zonder het antwoord af te
wachten geeft hij vast het goede
voorbeeld.
Onbetwiste klapper op de Wil
lemskade is het Britse Stereo Na
tion, dat een ongekend aansteke
lijke mix van pop, reggae en In
diase volksdeuntjes speelt. De
frontmannen weten de stemming
er in te brengen door niet alleen
vera klinkende muziek te spelen,
maar tussen de bedrijven door
ook onderling grappen te maken.
Tabla-hop? Hoe je het ook wilt
noemen, hier staat een bruisend
bandje! Jammer dat die verd...
pluizen uit de bomen op het plein
zo ontzettend lastig zijn. Mensen-
moeten Sint Vitus-dansen uitvoe
ren om het spul te ontwijken c.q.
kwijt te raken. Regiefoutje Plant
soenendienst?
Lemn Sissay
Op het Letterenterrein zijn twee
jongens bezig de bovenflappen
van de Storytellingtent open te
klappen. Daarbinnen is het zó be
nauwd dat het eigenlijk niet meer
te doen is. Toch is de tent bij iede
re verteller weer opnieuw tot de
nok toe vol, want verhalenvertel
lers als de Schotse grootmeester
David Campbell, de Amerikaan
John Braden Dashney, TÜUP uit
Guyana en 'Storypapa' Paul Mid
dellijn zélf wil niemand missen,
In de poëzietent is het rustiger,
maar als Dunya's 'jongste', Jazz
Poetry, begint, loopt het ook hier
snel storm. Wat hier gebeurt is
prachtig om mee te maken: alles
wat je ziet en hoort wordt name
lijk a la moment geïmproviseerd!
De jonge jazzpoet Lemn Sissay,
jóren geleden ook al eens in Rot
terdam tijdens een jazz poetry-
night in het oude Thelonious (sa
men met o.a. Linton Kwesi John
son!), is verbijsterend. Hij ploft
bijna van energie en taalkracht, er
staat een stukje schrikdraad op
dat podium. Begeleid door Gha-
sem Batamuntu op saxofoon (en
wat al niet meer, de man heeft, een
heel bataljon fluit- en percussie
instrumenten bij zich), James
Long op contrabas en Eddy Veld
man op drums weet Sissay de hele
tent in vijf minuten tot een kook
punt te brengen. Summiere aan
wijzingen (This one is about tear,.
leiden de muzikanten in de goe
de richting, terwijl Sissay z'n tek
sten spuugt, sist en hamert „Give
in to your within rhythm.'" Niet
moeilijk bij zo'n optreden. Adem
benemend. Absolute top. Een
maal weer buiten lijkt het gras
groener, de zon feller, de mensen
nóg mooier dan ze al waren.
En er loopt wat rond op zo'n feest
je. Een verdwaalde junk 'collec
teert' voor 'vluchtelingen':Ja en
da's geen grapje hoor!" Het feit
dat hjj geen enkel papier by zich
draagt en zijn handen als collecte
bus gebruikt stemt echter tot na
denken. Een schattig Turks meis
je huilt haar zondagse jurk nat:
haai' ballon is zojuist ten hemel
gevaren. De EHBO-post heeft het
druk, maar het zyn vooral blaren,
en insectenbeetjes.
Op het Kinderterrein zijn honder
den, misschien wel duizenden
kindertekeningen op grote wan
den opgehangen: dit is de reizen
de tentoonstelling De Kleurben-
de, een initiatief van het Rotter
dams Volkstheater en Museum
Delfshaven. De Dunya-kinderen
blijken aan het
eind van de dag
een flinke duit
in het zakje te
hebben gedaan:
er zyn ruim 500
kunstwerkjes
bygekomen!
Op de markt op
vallend veel van
dat flauwe New
Age-gedoe. Toegegeven: het ziet
er allemaal enig uit, maar wat
moet ik met een Mindspinner, as
trologische gidsen, eco-pctloden
en amuletten? En heb ik die in het
donker oplichtende plastic ster
ren niet goedkoper bij de De By-
enkorf gezien? Gelukkig is er ook
vrij veel echt origineel spul.
En dan ineens is het uit met de
pret. Tegen half zeven wordt het
slechte nieuws omgeroepen: er is
zwaar weer op komst en voor alle
zekerheid moet het terrein ont
ruimd worden. De burgemeester
durft het risico van vliegende
marktkraampjes (zoals zaterdag
in de binnenstad) en rondsui2en-
de boomtakken niet te nemen.
Het lijkt alsof het niet echt tot de
bezoekers doordringt. Velen la
chen, anderen steken nog eens
rustig een jointje op. Op sommige
podia gaat de muziek gewoon
door, waardoor een algehele sfeer
van onduidelijkheid ontstaat
Bruut
Het optreden van Ayna wordt
bruut gestopt, tot woede van ve
len (tot laat in de avond komen bij
de krant verontwaardigde tele
foontjes binnen). Maar uit niets
blijkt dat het menens is. De politie
laat binnenslenterende nieuwko
mers gewoon door (geen controle
bij in- en uitgangen) en ook de
kraampjes worden in eerste in-
tantie ongemoeid gelaten. Pas als Foto boven:
blijkt dat er écht geen schot in zit Moderne en
wordt de ontruiming nog even traditioneel
'bespoedigd', zoals een politie- geklede
woordvoerder het zo mooi noem- moslim-
de. Evengoed jammer: zo'n einde meisjes bij
geeft toch een wat onbevredigend het optre-
gevoel. Achteraf blijkt alles loos den van Ay-
alarm. Extra jammer dus van het na tijdens de
slotconcert van Orquesta Pega- zaterdagse
saya op het hoofdpodium, dat nu Turkije Spe-
afgelast moet worden. Maar de cial, de start
onverhoopt tot slotact geworden van het Du-
show van Tribal Countdown (Ne- nya Festival.
derland/Zuid Afrika) mag er óók FoioCeesSpmyt
zyn. Al was het alleen maar om je
weer even te herinneren waar
Paul Simon z'n kunstjes van heeft
afgekeken.
Foto boven:
Storyteller
David Camp
bell houdt de
hele tent aan
z'n lippen ge
kluisterd. Foto
Niels van der
Hoeven/
Rotterdams
Dagblad
De brigade
van smart-
productswin-
kel De La
chende Paus
was op geheel
egen wijze op
Dunya verte
genwoordigd.
Ze deelden
zwarte ballon
nen met gou
den opschrift
Uit. Foto Niels van
de Hoeven/
Rotterdams
Dagblad
