14
Twijfel over aanpak huurharmonisatie
Smartv bescheiden de lucht in gegaan
I i.
Spugen naar honden helpt
Corporaties hebben betere middelen voor differentiatie van woonwijken
Dijkzigt: nieuwe aanpak
van slokdarmkanker
Voetbalvandalen vechten
stadionverbod KNVB aan
Lappendeken van culturen op American International School
ap V
- v
Voorrang voor
de binnenwijken
Rotterdams Dagblad
Dinsdag 21 oktober 1997
Hij droomde er al van toen hij zes jaar jong was: een fietstocht rond de
wereld. Rotterdammer Marco Mout was als kind al gek van fietsen en
is dat altijd gebleven. Enige tijd geleden vertrok bij om zijn droom
waar te maken. In het Rotterdams doet hij daarvan verslag. Vandaag
aflevering 5.
Ik was nog nooit in Demirli ge
weest en nu ik er wel ben geweest
hoef ik er hopelijk nooit meer te
rug te komen. Niet omdat Demirli
geen fraai, piepklein Turks berg
dorpje zou zijn, maar omdat de
weg er naar toe voor een fietser
een lijdensweg kan worden ge
noemd.
De Cicekbaba is een 2300 meter
hoge berg die een onderdeel
vormt van de Gölgeli-keten in
Zuidwest-Turkye. Ik wil wel een
omweggetje van ruim vijftig kilo
meter maken om vanuit de kust
plaats Köycegiz naar Demirli te
fietsen. Dit wordt dus een verhaal
van zweet en tranen maar, geluk
kig, net geen bloed.
De zon schijnt pal in mijn gezicht
ais ik in Beyobasi over het bijna
droge riviertje fiets. De weg is
smal. Verkeer is er niet Ik kan
dus de volle breedte van drie me
ter benutten om me omhoog te
slingeren.
Maar verdorie, wat valt dit tegen.
Ik heb al 76 kilometer in de benen
en ik moet eigenlijk eerst wat
eten. Maar wat moetje eten als al
les op is en er alleen nog honing
over is? Inderdaad: honing met
water.
Wat ik opdrink, zweet ik net zo
snel weer uit Het is 35 graden vol
gens de fietscomputer. De omge
ving is schitterend. Veel bergtop
pen, op de lagere hellingen prach
tig groene bossen, want Turkse is
dan wel heet, maar vaak ook ver
rassend groen.
Ergens moet hier de Dalamanri-
vier zijn. Maar waar? Ik scheld op
elke kilo bagage die ik omhoog
moet fietsen. De ketting knarst.
Te veel stof en zand. Met een oude
Rotterdam Woningcorporaties zette grote vraagtekens bij
het plan van de PvdA-fractie in de Tweede Kamer om forse
huurverhogingen onmogelijk te maken door de zogeheten
harmonisatie aan banden te leggen. Een wetsvoorstel met die
strekking wordt deze week ingediend. Ook de Rotterdamse
volkshuisvestingswethouder Meijer is niet overtuigd van het
nut.
tandenborstel maak ik hem
schoon en vet ik hem in. Nu knar
sen alleen mijn spieren op weg
naarAkköprü,
Een herder sluit met zijn kudde
geiten mijn pad af. Ik geniet van
de verplichte pauze en begin dan
aan een steile klim. Het kleinste
verzet brengt me met 4,6 kilome
ter per uur naar boven. Een hond
vliegt naar mijn benen. Ik spuug
hem tussen zijn ogen en dat helpt.
Jankend blijft hij staan.
Na zes liter zweet ben ik in Demir
li. En dan maak ik een fout, want
ik fiets niet terug over de min of
meer redelijke weg, maar ik fiets
door, naar Cayhisar (volgens mij
is dat TheeheuveF), En daar is
géén weg meer, alleen stof, zand
en stenen.
Maar de route gaat grotendeels
naar beneden en dat is voor een
fietser het belangrijkst Als ik 's
avonds voor mijn tentje zit, met
uitzicht op de top van de Cicekba
ba, moet ik lachen als ik denk dat
dit wel een lekker dagje was: 140
kilometer fietsen in hitte, stof en
bergen.
Ik lijk wel gek, maar ben dat niet
Rotterdam De combinatie van
chemotherapie en een operatieve
ingreep biedt perspectief voor
mensen met slokdarmkanker.
Het Dijkzigtziekenhuïs in Rotter
dam gaat deze combinatie van nu
af aan standaard toepassen in ge
vallen waarin nog geen uitzaaiin-
genzichtbaarzijn.
De nieuwe aanpak is het resultaat
van een studie van T. Kok, die
morgenpromoveert op een onder
zoek naar chemotherapie bij pati
ënten die worden geopereerd aan
slokdarmkanker. Zijn onderzoek
toont aan dat de gecombineerde
behandeling de overlevingskan
sen van patiënten bij wie nog
geen uitzaaiingen zijn geconsta
teerd, aanmerkelijk verbetert. Of
de combinatie-therapie ook zinvol
is voor mensen bij wie wel uitzaai
ingen zichtbaar zijn, is nog niet
duidelijk, aldus Kok, die 7,5 jaar
aan zijn onderzoek heeft gewerkt.
Wanneer er al uitzaaiingen zijn,
heeft opereren of bestralen niet
veel zin, omdat de kanker vrijwel
altijd terugkomt. Zijn geen uit
zaaiingen zichtbaar, dan blijkt de
ziekte na een operatie of bestra
ling toch meestal terug te komen,
kennelijk omdat er dan toch al he
le kleine uitzaaiingen aanwezig
zijn, UitKoks onderzoek blijkt dat
in die gevallen chemotherapie,
gevolgd door een operatie voorde
len biedt. By 41 procent van de pa
tiënten die voor de operatie che
motherapie hadden ondergaan,
was de ziekte na drie jaar niet te
ruggekeerd. Bij anderen die wel
waren geopereerd, maar geen
chemotherapie hadden gehad,
was dit 21 procent. Pas wanneer
de ziekte na vijfjaar niet is terug
gekomen, mag je er vanuit gaan
dat iemand genezen is. Het onder
zoek loopt nog niet lang genoeg,
om daarover al betrouwbare cij
fers op te leveren. Ook loopt nog
onderzoek naar het effect van de
combinatie in gevallen dat er al
beperkte uitzaaiingen zijn.
dat voor heel Nederland geldt,
nergens op. „Het is vergelijkbaar
met een krantenuitgeverij die le
zers verbiedt een krantenkiosk
binnen te gaan," aldus Noppen.
RotterdamMinimaal tier. 'Feye-
noord-fans' die betrokken waren
bij de massale vechtpartij met
Ajax-fans bij Beverwijk gaan in
beroep tegen het stadionverbod
van vier jaar dat hen is opgelegd
door de KNVB. Een kort geding
tegen de KNVB dient waarschijn
lijk volgende week voor de presi
dent van de rechtbank in Utrecht.
Bij de vechtpartij kwam Ajax-sup-
porter Carlo Pïeomie om het le
ven.
De fans die nu tegen de KNVB in
beroep gaan, zijn eind augustus
door de politierechter in Haarlem
veroordeeld tot celstraffen van
enkele maanden, dienstverlening
en een stadionverbod van twee
jaar. Tegen die rechterlijke uit
spraken is ook hoger beroep aan
getekend. Het is nog niet bekend
wanneer dat dient.
De veroordelingen door de rech
ter tot onder andere het stadion
verbod van twee jaar, waren voor
de KNVB aanleiding op eigen
houtje het stadionverbod op te
voeren tot vier jaar. De veroor
deelde fans gaan daar niet mee
akkoord.
Hoeveel fans precies tegen de
KNVB in het geweer gaan, is niet
bekend. „Een van hen is nu na
men aan het verzamelen. Het gaat
in ieder geval om meer dan tien,"
aldus hun advocaat mr. C. J. Nop
pen.
De rechtbank in Haarlem veroor
deelde in totaal 25 Feyenoord-
fans. Enkelen moeten straffen
van twee tot vier jaar uitzitten.
Degenen die nu bezwaar tegen
het stadionverbod van de KNVB
aantekenen zijn allen tot lagere
celstraffen veroordeeld. In af
wachting van het hoger beroep
voor het Gerechtshof lopen de
meesten nu vrij rond.
Volgens Noppen slaat het door de
KNVB opgelegde stadionverbod,
Directeur Erkens van het Woning
Bedrijf Rotterdam, met 37.000 wo
ningen de grootste particuliere
verhuurder in de stad, is vemieti-
nd over het plan. Het zal vol
os hem niet alleen de corpora
ls in grote financiële problemen
brengen, maar schiet ook de be
oogde doelen voorbij. Erkens stelt
dat er veel betere manieren zijn
om differentiatie in woonwijken
tot stand te brengen en de woon
lasten binnen de perken te hou
den, In Rotterdam gebeurt dat al
op tal van terreinen, aldus de
WBR-directeur. Meijer onder
schrijft dat.
In het wetsvoorstel van de PvdA-
fractie wordt het verhuurders on
mogelijk gemaakt vrijkomende
huurwoningen meer dan fors in
huur te verhogen. Mensen die ja
ren in een huis hebben gewoond
worden slechts geconfronteerd
met de jaarlijkse huurverhogin
gen. Verlaten zij de woning dan
kan de verhuurder aan de hand
van de dan getaxeerde waarde
een nieuwe huurprijs gaan hante
ren. Door deze harmonisatie kan
het gebeuren dat huren in een
maand omhoog gaan van zeshon
derd tot negenhonderd gulden.
Dit betekent dat zo'n huis onbe
reikbaar wordt voor lagere inko
mens, omdat de huur boven de
grens voor huursubisidie uit
komt. Van het bezit van het WBR
valt negentig procent onder de
huursubsidiegrens van 710 gul
den. Zo'n 24.000 woningen zitten
zelfs onder de 600 gulden, „Om
dat aanbod te handhaven zijn we
al uiterst terughoudend met
huurverhogingen. Aan extra ver
hogingen willen we al helemaal
met," aldus Erkens,
Geld voor het onderhoud aan wo
ningen haalt de corporatie juist
uit de opbrengsten van de harmo
nisatie. „Raken we dat kwijt dan
komen we in grote problemen. En
daarmee dus ook de huurders."
Het WBR heeft vorig jaar een be
gin genaakt met de verkoop van
huurwoningen. Het geld dat daar
mee binnenkomt wordt gebruikt
voor nieuwbouw en het onder
houd van de buurt. Volgens Er
kens is dat een veel effectiever
middel om tot een gedifferenti
eerder woningaanbod in wijken te
komen. Bovendien profiteert de
buurt daar van mee.
Wethouder Meijer geeft via zijn
woordvoerder aan dat in Rotter
dam al tal van maatregelen zijn
genomen om forse huurverhogin
gen tegen te gaan en juist ieder
stadsdeel voor iedereen bereik
baar te houden. Zo wordt op som
mige plekken juist afgezien van
reguliere huurverhogingen."
Erkens: „Er zijn te weinig grote
woningen. Om die bereikbaar te
laten zijn voor grote gezinnen zyn
we in een aantal gevallen zelfs tot
huurverlaging overgegaan. We
doen dus al het een en ander. En
dat lijkt ons beter dan dat wat de
PvdA nu voorstelt."
De tientallen vlaggen aan het
plafond in de hal weerspiegelen
de samenstelling van de school
bevolking. Zo'n dertig nationali
teiten zijn vertegenwoordigd op
de American International
School of Rotterdam. De Wassen
zijn klein, de omgangsvormen
zeer beleefd en in het lespro
gramma is volop ruimte voor
sport, kunst en muziek. Dat alles
draagt bij aan het 'familie-ge
voel' dat de schoolleiding de 150
leerlingen, die vanwege het werk
van bun ouders dikwijls om de
paar jaar van land veranderen,
wil meegeven.
Door Annemiek Veelenturf
Rotterdam De Amerikaanse Er
in Riley (15) en de evenoude Re-
nata de Sutter uit België lopen
giebelend het lokaal uit waar 2e
zojuist art-class hebben gehad.
Erin is hier twee jaar - haar vader
is militair en tijdelijk gestatio
neerd in Nederland - en volgend
jaar wacht haar alweer een terug
keer naar de States. Renata's
moeder werkt als zakenvrouw
met Rotterdam als thuisbasis.
De twee vriendinnen omschrijven
hun school ais nice en peaceful
„Hier zijn geen vechtpartijen na
schooltijd, zoals in Amerika." Ze
vinden het leuk dat zoveel ver
schillende culturen vertegen
woordigd zijn. Over Rotterdam
zyn ze zeer te spreken.
„Je kunt hier met een strippen
kaart overal naartoe. Je hebt geen
auto nodig. En het is heel veilig.
Myn moeder vindt het goed dat ik
's avonds de metro neem," zegt
Erin. „Nou, in Amerika hoefik dat
niet te doen. Daar moet je steeds
om je heen kijken of er gevaar
dreigt."
De tieners doorlopen hun high.
school bovenin het gebouw. Op de
begane grond hebben de aller
jongste leerlingen les. Muziekle
raar James Long, van huis uit
jazz-muzikant, neemt plaats ach
ter de piano en onmiddellijk hef
fen de kinderen een liedje aan
over de belevenissen van een
beertje.
Een verdieping hoger heeft zich
een clubje kinderen rond een
computer-met-Intemet verza
meld. Eén leerling hanteert de
muis. In opdracht van docent
Charly Hutzier zoeken ze naar in
formatie over het zonnestelsel
De American International
De vele culturen op de American International School - leerlingen en docenten - maken deel uit van een 'community of learners'.
Iedere dag leren ze van elkaar. Foto Cees Kuiper/Rotterdams Dagblad
School - met achttien leslokalen
en faciliteiten als een kantine,
sportzaal, computerruimte, scien
ce lab en een multi-media cen
trum - is riant gehuisvest. Twee
jaar geleden betrok de school, me
de dankzij subsidie van de ge
meente Rotterdam, samen met de
'Japanese School of Rotterdam'
een gloednieuw pand in Hille-
gersberg. Het instituut, sinds
1959 gevestigd in Rotterdam,
schreef dit schooljaar twintig pro
cent meer leerlingen in dan het
jaar daarvoor. In het nieuwe pand
is nog voldoende ruimte voor ver
dere uitbreiding.
Het kost een iieve duit om je kind
op de American International
School te laten lesnemen. Afge
zien van vaste jaarlijkse bijdragen
vraagt de school voor een jaar
middle school ruim 20.000 gulden
en voor een jaar high school nog
eens duizend extra. De prijzen
zijn vergelijkbaar met die van pri-
vé-scholen in de Verenigde Sta
ten, benadrukt Mary Jo Jerome
die de public relations voor de
schooldoet.
Veel ouders van leerlingen van de
American International School
betalen die bijdragen overigens
niet zelf. De multinationals waar
zij veelal voor werken, nemen die
kosten voor hun rekening, als
compensatie voor de vele over
plaatsingen van hun werknemers
en hun families. De subsidie van
de gemeente Rotterdam moet ook
in dat licht worden gezien. De ge
meente heeft graag dat grote be-
dryven zich hier vestigen en wil
daarom bijdragen aan de facilitei
ten voor werknemers die met de
ondernemingen meekomen.
New kid
De meeste leerlingen van de Ame
rican International School weten
wat het is om een new kid on the
block te zijn. Het werk van hun
ouders brengt met zich mee dat
zij om de paar jaar van school wis
selen.
„Het is niet voor niets dat vrywei
geen enkele klas meer dan vijf
tien leerlingen heeft," zegt Mary
Jo Jerome. „Wij willen dat zij zich
heel erg welkom voelen. De fa
mily atmosphere staat hoog in het
vaandel."
Directeur Alan Conkey omschrijft
de school als een community of
learners„We hebben hier niet
enerzijds leraren en anderzijds
leerlingen. We leren elke dag een
heleboel van elkaar."
Docente Marie van den Bosch be
vestigt die visie. „Hier lopen zo
veel kinderen rond die dingen we
ten die ik nog niet wist. Het is net
als op wereldreis gaan. Je pikt
enorm veel op."
Omgaan met culturele verschillen
is voor Marie van den Bosch en
haar collega Lynda Boot dagelijks
werk. „Tolerantie is één ding,"
zegt Van den Bosch. „Maar echt
accepteren dat verschillen goed
zijn - en ze niet ervaren als be
lemmeringen waar je overheen
moet komen - is wat anders. Ik
zie op Nederlandse scholen vaak
dat buitenlandse kinderen in we
zen zo snel mogelijk Nederlands
worden gemaakt. Dat willen we
hier juist niet"
De zeer diverse niveaus van de
leerlingen ragen om een indivi-
Rotterdam Geld om Smartv
middels grootscheepse campag
nes voor te stellen aan het Rotter
damse publiek ontbreekt Ook is
de programmering nog verre van
optimaaL Toch hebben producent
Gerard van Collenbuxg en zijn
team de stap maar vast gezet.
Sinds 6 oktober is Smartv - het
educatieve tv-kanaal in de regio
Rotterdam - 'in de lucht'.
En warempel: „Tijdens de eerste
week kwamen er, tot onze blijd
schap, al telefoontics binnen,"
zegt producent Van Collenburg.
„Dat duidt er in ieder geval op dat
er mensen hebben gekeken. We
hebben geen idee hoeveel, want
het is voor ons te duur om dat te
laten meten."
Smartv is te zien op kanaal S18 of
279,25 MHZ, waarop onder meer
ook Toegangs TV en de migran-
tenomroep zitten. De kans dat de
kijker al zappend op de educatie
ve zender stuit, is niet bijster
groot. „Het kanaal waarop wij zit
ten is begin dit iaar pas nieuw ge
maakt, waardoor veel mensen de
zender nog niet hebben voorge
programmeerd."
Smartv is op werkdagen twee
uren te zien, van drie tot vijf uur 's
middags. Op zaterdag is het sta
tion van twaalf tot twee in de
lucht. Elk half uur brengt Smartv
actueel onderwijsnieuws. Daar
tussendoor zyn programma's te
Camera vrouw
Karin Ver-
smartv maakt
bij een
bedrijf opna
men voor een
uitzending in
opdracht van
het Regionaal
Bureau Ar
beldsvoofide-
ning.Deafle
over het be
roep van en
de opleiding
tot brand
wacht Foto Roei
Dijkstra
zien die de redactieleden zelf heb
ben gemaakt of die zijn aange
kocht.
Minimum
Van Collenburg spreekt van een
'minimum-formule'. „We willen
nog veel meer, maar het leek ons
een goed idee Smartv nu al te la
ten zien. Zo krijgen potentiële
partners en opdrachtgevers een
idee van wat we kunnen bieden.
Ons doel is dat onderwijsorgani
saties in de regio een omslag in
het denken maken. Het besef
moet nog doordringen dat televi
sie een prima medium is om cur
sisten te bereiken."
Smartv debuteerde vorige week
maandag met een uitzending in
opdracht van het Regionaal Bu
reau Arbeidsvoorziening over het
beroep van procesoperator, „We
brengen in totaal vijftien van deze
programma's," zegt Van Collem-
burg. „Steeds komt een ander be
roep aan de orde. We laten iemand
aan het woord die de opleiding
doet, iemand die het beroep uitoe
fent en iemand die vertelt hoe de
opleiding In elkaar steekt"
Van de NFS heeft de Rotterdamse
educatieve zender de serie
'Kinderen van Dichtbij' aange
kocht. Die gaat over kinderen in
allerlei soorten gezinnen. Binnen
kort start een schildercursus en
de serie Vrouwen Vertellen', dat
bestaat uit vijf portretten van
markante vrouwen. Op de nomi
natie voor uitzending staat een
cursus over wijnen. Van Collen
burg is verder in gesprek met en
kele organisaties, Zo heeft hij
ideeën om samen met het Project
Integratie Nieuwkomers (PIN)
lessen Nederlandsen inburgering
te verzorgen op Smartv.
Tweeledig
Het doel van Smartv is tweeledig.
„We proberen enerzijds alle Rot
terdammers te bedienen met, bij
voorbeeld, een cursus schilderen.
Aan de andere kant kunnen we
programma's verzorgen voor heel
specifieke groepen. Sommige op
leidingen bieden eerstejaars, die
te weinig wiskunde in hun voor
opleiding hebben gehad, een kor
te bijspijkercursus aan. Je zou de
helft van die lessen ook via
Smartv kunnen geven."
Smartv beschikt momenteel over
een budget van 1,1 miljoen gul
den per jaar. Het Albeda College,
het Grafisch Lyceum en Fokor, de
koepelorganisatie voor het basis
onderwijs en het voortgezet on
derwijs in Rotterdam, participe
ren in de organisatie.
Het team van Smartv bestaat
naast producent Van Collenburg
uit twee redacteuren, een eindre
dacteur, een cameravrouw en een
productie-assistent. Enkele free
lancers verzorgen het geluid en
de editing. Een uur zendtijd kost
de opdrachtgever gemiddeld vijf
tienduizend gulden.
duele aanpak. „Daarin zyn we ge
specialiseerd," zegt Lynda Boot.
„Ik geef les aan een 10-jarig Kore-
aans jongetje dat tot voor kort
geen woord Engels sprak. In ze
ven weken tijd heeft hij zich al
verstaanbaar weten te maken,"
zegt Van den Bosch.
„Het zijn nog geen volzinnen,
maar hij kan met zinnetjes als 'me
go toilet' wel duidelijk maken wat
hij wil. Het is heel makkelijk zo'n
kind te onderschatten. Maar hij is,
ook al spreekt hij nog maar kort
wat Engels, net zo slim en .net zo
rijk aan geleerde stof als de ande
re kinderen."
Niet eens
Niet alle leerlingen zijn kinderen
van ouders die voor hun werk ge
regeld van land wisselen. De Bel
gische Renata de Sutter bijvoor
beeld, zit op de American Interna
tional School omdat haar moeder
het niet eens is met het Neder
landse onderwijssysteem.
„Zij vindt het niet goed dat in Ne
derland kinderen, afhankelijk
van hoe slim ze zijn, op de mavo of
het vwo worden geplaatst. En ze is
ook van mening dat Nederlandse
leraren te weinig aandacht aan de
leerlingen besteden."
Maar de meeste leerlingen maken
hun opleiding niet af in Rotter
dam en stappen na verloop van
tijd over naar een andere interna
tionale school. Veel kinderen, on
derhouden nog wel het contact
met hun voormalige klasgenoten
via e-mails. Om de wisseling van
school zo gladjes mogelijk te laten
verlopen, hebben de internationa
le scholen zich verenigd.
Tijdens conferenties bespreken
schoolleiders en docenten van in
ternationale scholen de inhoud
van de lesprogramma's. Volgens
schooldirecteur Alan Conkey is
het voor de ouders een geruststel
lende gedachte dat hun kind
steeds in een zelfde schoolsys
teem terecht kan. „Ik denk dat
het voor hen anders moeilijk zal
zijn naar het buitenland te gaan."
Conkey heeft gewerkt op interna
tionale scholen in de Verenigde
Staten, Duitsland, Kroatië,
Tjechiè en Zuid-Afrika. „Tijdens
de Golfoorlog had ik de kinderen
van de Iraanse ambassadeur en
die van de ambassadeur van Koe
weit op mijn school. Maar geen
probleem. Het zijn de ouders die
de problemen hebben, niet de kin
deren. Politiek mag geen rol spe
len binnen de school."
Conkey noemt Rotterdam a great
little town. „Het is een stad met
charme, user friendly en progres
sief. Het stadsbestuur doet echt
heel goed werk om bedrijven naar
Rotterdam te halen. De stad be
reidt zich voor op de volgende
eeuw."
Margaretha de Boer hield alweer
een jaartje geleden de Burger-
zaallezing in het Rotterdamse
stadhuis. De minister van Volks
huisvesting, Ruimtelijke Orde
ning en Milieu (VROM) hield een
pleidooi voor de compacte stad,
die door dubbel grondgebruik -
ondergronds bouwen, wegen in
tunnels - toch voldoende ruimte
voor recreatie moest garanderen.
De Boer bepleitte niet een sane
ring van stadsparken, maar juist
een kwaliteitsverbetering van het
openbare groen, teneinde de
steeds vollere stad toch leefbaar
te houden. Ze zei ook dat er een
eind moet komen aan het beleid
om jonge, kapitaalkrachtige ge
zinnen ertoe te verleiden naar
rustige buitenwijken te verhui
zen. Want de trek van huishou
dens naar de buitenste stadsran
den of naargroeigemeenten pakt
in twee opzichten verkeerd uit.
In de eerste plaats betekent het
dat binnensteden en oude wyken
aan koopkracht verliezen; armere
inwoners nemen hun intrek in de
achtergelaten huizen en omdat ze
minder te verteren hebben, lijdt
ook de middenstand in die wijken
er onder. Het bedrijfsleven in ou
dere stadsdelen heeft het bitter
moeilijk en kwijnt soms gewoon
weg. Door de stadsvernieuwing
waren ai veel hinderlijke bedrij
ven verdwenen, en nu is er een
economische factor die de bedrij
vigheid in wijken en buurten par
ten speelt. Het is niet verwonder
lijk dat een 'mail' als Alexan-
drium allerminst bevorderlijk is
voor het oppeppen van oudere
winkelstraten, want veel consu
menten geven de voorkeur aan
zo'n nieuw winkelcentrum.
Het is uiteraard geoorloofd om
dan met economische stimule
ringsmaatregelen het midden- en
kleinbedrijfin de moeilijke gebie
den de helpende hand te reiken.
Een noodzakelijke impuls, maar
in feite komt het neer op het
paard achter de wagen spannen.
De oorzaak wordt er niet mee
weggenomen: dat is het vertrek
van koopkrachtige huishoudens.
In de tweede plaats leidt de trek
naar de buitenwijkt 1 uxere
buurgemeenten var. uotterdam
op termijn tot een herhaalde
bouwbehoefte. De kinderen van
die gezinnen worden groot en wil
len zich zelfstandig vestigen. Je
ziet aan Maassluis dat je dan een
ongebreidelde zucht tot bouwen
krijgt. De stad kreeg decennia
lang een instroom van Hagenaars
en Rotterdammers te verwerken
en wil nu de volgende generatie
onderdak bieden en daarom de
groene Dijkpolder van Maasland
annexeren. Terecht zegt de Stads
regio Rotterdam dat Maassluis
die volkshuisvestelijke taak niet
aileen op zich hoeft te nemen. Er
is een regionale verantwoordelijk
heid: de import-Maassluizers
kunnen elders in de Rijnmond
gaan wonen, bijvoorbeeld in de
Vinex-locaties. De verstedelijking
kan namelijk niet overal maar
doorgaan en doorgaan. Het idee
van de compacte stad moet juist
voorkomen dat er telkens groene
ruimte buiten de bebouwde kom
moet worden opgeofferd. Maas
sluis kijkt te veel naar zichzelf.
Het merkwaardige van De Boers
lezing was dat ze ideeën ontvouw
de, die strijdig zijn met het huidi
ge Vinex-beleid. De minister wil
een eind maken aan de trek naar
buitenwijken, maar voorlopig
komt hetVInex-verhaal er wel op
neer dat minstens tot 2005 zulke
buitenwijken gerealiseerd blijven
worden, met een woningdifferen
tiatie die vooral voor de jonge, ka
pitaalkrachtige gezinnen nog ui
terst aanlokkelijk zal zijn. De
trend, die De Boer niet meer wil,
gaat dus voorlopig nog jaren door.
De gemeente Rotterdam vindt dat
er in de Vinex-locaties eigenlijk
meer sociale woningbouw zou
moeten komen om ook modale en
benedenmodale huishoudens een
kans op 'buitenwonen' te bieden,
maar Rotterdam zit vast aan con-
venanten en kan de verhouding
tussen sociale bouw en vrije sec
tor niet eenzijdig veranderen.
Daar hebben debouwgemeenten
ook een slem in. En die zitten nu
eenmaal niet te wachten op bene
denmodale gezinnen als ze ook
bovenmodale kunnen krijgen.
Rotterdam kan er wel een tikje in
manipuleren, in het belang van de
hele regio. Het gemeentebestuur
kan volop prioriteit geven aan de
realisatie van koopwoningen in
de oude stadsdelen, om de vraag
ernaar bij de buren af te romen.
