Heimwee wordt
Paco te machtig
'97
Burgemeesterswoning, blok aan gemeentebeen
De laatste Spaanse gastarbeider
gaat na 32 jaar naar huis
A
Wk WW
Tv vliegt
spontaan in
brand
Meteropnemer
achternagezeten
GroenLinks
mijdt besloten
vergaderingen
Kleinerend over
amateurclubs
Zaterdag 27 december 1997
6-» m ri fisTfb
fs®gf
Schiedam In een woning aan de
Gerstakker in Schiedam is 's mor
gens vroeg op Tweede Kerstdag
brand ontstaan toen de televisie
spontaan, vlam vatte. De 63-jarige
bewoonster van het pand lag op
de bank te slapen. Zij is door de
brandweer uit de woning bevrijd
en met ademhalingsproblemen
naar het Zuiderziekenhuis in Rot
terdam gebracht. Een 25-jarige
bovenbuurvrouw, die eveneens
moeilijkheden had met ademha
len, belandde in het Schieland
Ziekenhuis. Een aantal omliggen
de woningen liep rookschade op.
VlaardingenEen meteropnemer
van ENECO werd op een heel wel
aparte manier ontvangen in een
pand aan de Vlaardingse Vinken-
straat. Na het aanbellen werd de
man onmiddellijk agressief beje
gend door de 28-jarige bewoner.
De meteropnemer koos eieren
voor zijn geld en vertrok, maar de
woedende bewoner kwam hem
achterna en duwde hem de strui
ken in. Nadat de ENECO-werkne-
mer ook nog een klap kreeg te
verwerken, vluchtte hij naar zijn
auto. In zijn voertuig bleek de
man veilig, maar de auto niet.
Zijn belager koelde zijn woede op
de dienstauto, zodat de meterop
nemer niets anders restte dan
wegrijden. Hij heeft aangifte van
mishandeling by de politie ge
daan.
Vlaardingen GroenLinks in
Vlaardingen mijdt voortaan beslo
ten vergaderingen in. het stad
huis. Dat heeft de fractie geschre
ven aan burgemeester en wethou
ders.
GroenLinks schrijft de brief mede
naar aanleiding van het feit dat
W2000-raadslidL. F. M. ten Have
onlange uit een besloten vergade
ring klapte. Het ging om een me
dedeling van wethouder H.C.J.
Roijers over de achterstanden sn
daarmee gemoeide extra kosten
bij het behandelen van de be
zwaarschriften over de OZB-aan-
slag in de commissie voor financi
en. „Omdat wy hechten aan onze
eigen normen en niet meer ach
teraf geconfronteerd wensen te
worden met het uit de commissie
klappen, kiezen wij er voot om de
besloten vergaderingen voorlopig
niet meer bij te wonen," aldus de
GroenLinks-fractie.
Door Peter de Lange
In de jaren zestig zat het Nederlandse bedrijfsleven te sprin
gen om goedkope arbeidskrachten. Ronselaars gingen op pad
om werkkrachten te werven in d> landen rond de Middelland
se Zee. Paco Carmona, afkomstig uit Zuid-Spanje, behoorde
tot die allereerste gastarbeiders. Tweëendertig jaar is hij ge
bleven. Over een paar weken gaat hij terug naar zijn geboorte
dorp. Hij is een van de laatste remigranten. Degenen die niet
konden wennen vertrokken al jaren geleden, de rest is inge
burgerd en vaak volledig van Spanje vervreemd.
Paco bleef, maar miste zijn vader
land elke dag. Hij heeft zijn jeugd
en levenslust zorgvuldig bewaard.
Want hij wil niet thuiskomen als
een oude man.
Ondanks zijn 54 jaren en het be
ginnende grijs aan zijn slapen, is
hij nog helemaal de jongen van
toen. De Andalusische jongen, die
op eindeloze zomermiddagen
langs stoffige wegen slentert en
dromerig de rondingen van zijn
meisje in het zand tekent Het
verlangen naar zijn dorp, naar
Prado del Rey, is allesoverheer
send. Zijn ouders zijn inmiddels
dood, maar zijn vrienden aller
minst Ze hebben de wijn al klaar
gezet om zijn thuiskomst te vie
ren. Paco likt z'n lippen af, roffelt
met zijn voeten op de cafévloer en
zegt: „Gezegend de man die in
een dorp is geboren."
Paco -voluit Francesco Carmo-
na-Venegas - komt uit een van de
armste streken van Spanje. Uit
het uiterste zuiden, bij de stad Ca
diz. Een mooi gebied, maar econo
misch onderontwikkeld. Daarom
keerden in de loop der jaren veel
mannen de streek de rug toe om
hun heil te zoeken in Amerika of
Europa. Ook Paco pakte z'n bie
zen. Zestien was hij pas.
Later, in Holland, schreef hij een
verhaal over het afscheid. Het be
gon als volgt.
„Daar ging hij, in zijn zondagse
pak, dat knelde onder zijn oksels,
een houten koffer in de hand, zijn
voorhoofd nat van het zweet, en
met die eeuwige haast, zo kenmer
kend voor zijn zestien jaren. Hij
keerde zich nog een keer om en liet
zijn blik glijden over die steile, ge
plaveide straat tot aan de hoek,
waar bar Taurino lag. Zijn moe
det stand nog in de deur van het
huis, op ongeveer honderd meter
afstand, en hij voelde nu ui de
kloof tussen ken beiden."
Paco reisde naar Logrono in
Noord-Spanje, en liet zich in
schrijven aan de technische
school. De Opleiding stond onder
militair toezicht, zodat de teerla
gen behalve vakkennis, ook st» en
ge discipline werd bijgebracht.
Lessen in lijfsbehoud Joegen ze
op de zaal, waar 250 man sliep ;n
en pesterijen, berovingen en ver
krachtingen aan de orde van de
dag waren.
Op z'n twintigste verliet Paco de
schooi als afgestudeerd truck
monteur en ging hy de maat
schappij in. „Ik vond een goeie
baas, hij betaalde me vijfduizend
pesetas in plaats van het wettelij
ke minimum van drieduizend"
Maar op een dag lag die idylle aan
stukken. „Het was halverwege de
jaren zestig, de tijd van de Beat
les. Ik liet m'n haar een beetje
groeien. 'Je bent een goeie kracht,
maar die haren staan me niet aan'
zei m'n baas. Dat heeft me aan
het denken gezet. Ik dacht: van
daag bevalt m'n haar 'm niet, mor
gen is 't m'n snor, overmorgen
weet-ie wat te zeggen van m'n
vrouw. Hij hoeft maar die gratifi
catie in te trekken en ik zit aan de
grond. Ik moet hier wegwezen."
Paco voegde de daad bij het woord
en vertrok. Hij zwierf een tijdje
door Spanje, tot hij zich in Sevilla
aansloot bij een groep van 82 ar
beiders die op het punt stond te
vertrekken naar Nederland. Ze
waren voor inpakwerk geronseld
door een vertegenwoordiger van
Levers Zeepfabriek in Vlaardin
gen. „Meneer Van der Beek. Hij
wilde my er eigenlijk niet bij heb
ben, want ik had een vakoplei
ding. Hij had liever ongeschoolde
boeren. Maar ik kon toch mee,
omdat een andere kandidaat ziek
werd"
Emigreren naar Nederland leek
een spannend avontuur, maar
diep in Paco's binnenste leefden
ook twijfels. „Toen ze hem naar
het pension brachten waar hij zijn
eerste nacht in Holland zou door
brengen, was het in zijn hart koud
en kil als op een sombere winter
dag." schreef hij later in een van
z'n verhalen.
Dat pension was Huize Cornelia
aan de Schiedamseweg in Vlaar
dingen. Een deftig pand, erg Hol
lands, Paco: „Er zaten een stuk of
twintig Spanjaarden. Ik kreeg
meteen de eerste klap toen ik bin
nenkwam: het eten. Er werden
me twee boterhammen met ge
bakken eieren voorgezet. Dat was
alles, na die lange treinreis. Dat
kan je een Spanjaard toch niet
aandoen? Ik dacht mijn God,
waar ben ik terecht gekomen. Nu,
na 32 jaar. vind ik het Hollandse
eten nog ,teeds een ramp. Me-
irrouw Van der Hart in het pen
sion zette ons altijd hetzelfde
voor. Aardappelen, groente en jus.
Altijd dezelfde jus. En alles even
smakeloos. Knoflook en kruiden
kon je toen in Neder'and nergens
kopen. Nu wel, maar koken kun
nen ze hier nog steeds niet. Dood
zonde, want ze hebben hier de
mooiste groenten ter wereld,"
Vrouwen
De maaltijden mochten dan een
ramp zijn, de vrouwen waren dat
allerminst De donkere latin lover
met zijn fonkelende ogen viel bij
de Nederlandse vrouwen zeer in
de smaak. Op een bankje aan de
Kralingse Plas legde hij voor 't
eerst een liefdesverklaring af in
een andere taal. Hij moest wen
nen aan de zelfstandigheid en ge
willigheid van sderiandse vrou
wen: „Een uurtje, dan had je er
een versierd. In Spanje kostte dat
een jaar!"
In de taal bleek Paco minstens zo
vaardig als in de liefde, 's Avonds
studeerde hij Nederlands en zo
wist hij zich te ontwikkelen tot de
tolk van zijn collega's in de fa
briek. Het inpakwerk, dat toen
nog grotendeels met de hand ge
beurde, beviel hem ondertussen
maar matig. Paco begon lessen in
scheikunde te volgen en wist zich
op te werken tol assistent in het
laboratorium.
Hij verhuisde naar Rotterdam,
Paco voor
pension Huize
Cornelia aan
de Schiedam
seweg in
Vlaardingen
waar hij 32
jaar geleden
werd ontvan
gen met twee
boterham
men met ge
bakken ele
ren. 'fk dacht
mijn God
waar ben ik
terechtgeko
men, Foto Gerrrt
do Heil&4?oe, Dijk
naar een klein pension in het Ou
de Westen. „Voor de gezelligheid,
we waren met z'n vieren." 's Za
terdagsavonds gingen ze dansen
in Bristol. „Wij waren de impera
tors van de dansvloer," grijnst hij.
Op doordeweekse avonden wan
delden Paco en z'n vrienden met
een fles wijn over de Mathenes-
serlaan om zich te vergapen aan
de praehtige huizen en de statige
bomen. Maar aan dat mooie be
staan kwam een eind toen hij
Yvonne teerde kennen. Zij was de
Ware Liefde. Ze trouwden en gin
gen bij Yvonnes moeder wonen,
in een klein huisje in de Babbers-
polder in Vlaardingen. „Een gezin
met zes dochters en dan ik, zie je
het voor je?" lacht Paco.
Dansen
Maar twee dochters later begon de
huwelijksband hem te benauwen,
„Ik ben iemand die eruit wil, ik
-vil praten, dansen, lachen. Yvon
ne wilde altijd maar thuis, thuis,
thuis. Een leven vol familie en
verjaardagen. Ik hólt Nederland
se verjaardagen. In een kringetje
zitten en kletsen. Dat is geen le
ven voor een man." Kortom, na
twintig jaar huwelijk was Paco
weer vrijgezel. „De meest natuur
lijke staat," vindt hij. „Een man is
vrij geboren, hij moet ook vrij
sterven. Mijn fout is geweest dat
ik me teveel heb aangepast."
Want achteraf beschouwt hij die
echtscheiding ook wel als redelijk
symbolisch voor zijn haat-liefde
verhouding met Holland. .Mis
schien had ik van mijn vrouw wel
moeten eisen dat ze Spaans eten
had gekookt," zegt hij peinzend.
„Ook al legde ik te weinig nadruk
op mijn afkomst, naarmate ik hier
langer was, begon ik mij steeds
meer een Spanjaard te voelen.
Net als de dichter Pablo Neruda,
die zei: hoe langer ïk in Parijs
woon, hoe Spaanser ik iixrrd. Mijn
vrouw had het bij het rechte eind.
Ze zei: jij hebt maar twee liefdes.
Je dochters en je dorp."
Ja, dat dorp. Hij ging er regelma
tig heen. „Hij had een in alle op
zichten fantastische vakantie.
Toen een van z'n beste vrienden
hem naar het station bracht in
In de computertjestanden van
Rotterdamse makelaars komt in
1997 nog steeds de vraag voor
naar een representatief pand, dat
kan dienen als ambtswoning voor-'
burgemeester Bram Peper.
Peperkoopt na zijn benoeming in
1982 tot burgemeester voor hem
en zyn gezin een woning in de
Alexanderpolder. Als oud-minis
ter Neelie Kroes (WD) jaren later
zijn levenspartner wordt, verhuist
de PvdA-burgemeester naar haar
kapitale villa in Wassenaar en laat
hij de Rotterdamse gemeenteraad
discussiëren over de aankoop van
een ambtswoning. Het nieuwe
paar heeft te veel noten op zijn
zang, vindt de raad en wyst bij
voorbeeld de aankoop en verbou
wing (voor ruim 1 miljoen gulden)
van een villa tegenover het muse
um Boijmans van Beuningen af.
Deze kwestie speelt in de tijd dat
'de vorming van de 'stadsprovin
cie Rotterdam' met Peper als
'commissaris van de koningin' en
de opdeling van 'zijn' stad in
handzamere gemeenten aan
staande lijkt Inmiddels is dat
voorbij en woont de Rotterdamse
burgemeester al jaren buiten de
gemeente, waarvoor hij is be
noemd.
De echte provincie, Zuid-Holland,
kent al decennia lang geen ambts
woning voor commissarissen van
de koningin. In deze provincie
zijn ook nauwelijks nog burge-
meesterswoningen aanwezig.
Slechts in zeventien kleine ge
meenten staat er een. Bijvoor
beeld in Wassenaar, de woon
plaats van Rotterdams burge
meester Peper, die zijn wens uitte
vijftien jaar nadat een nieuw be
noemde burgemeester elders uit
riep: „Een burgemeesterswo
ning? Dat is ouderwets. Daar mag
je noch een gemeente noch een
kandidaat-burgemeester mee be
lasten."
Verploegh Chassé
Op 25 oktober 1897 trekt burge
meester R. A. Verploegh Chassé
in de ambtswoning, die op kosten
van de gemeente Vlaardingen aan
MTCVfl#
ANNO De jaarwisse
ling nadert en
daarmee het
gebruikelijke
terugblikken
op wat Is gepasseerd. De In
trede van 1998 betekent ook
hot ventere aftellen van de
iren van de twintigste
Ie met twee wereld
en de komst van bij
voorbeeld telefoon, auto's, vliefr
tulgen, radio en tv-satellleten
het dagelijks leven Ingrijpend
heeft veranderd. Hoe gingen de
bewoners van T
dam en Vlaardingen
deze eeuw in? Ben van Haren
blikt terug In een korte serie.
het toenmalige einde van de
Schiedamseweg in de splinter
nieuwe Oostwijk voor hem is ge
bouwd. De opvolger van de in no
vember 1894 overleden jhr. mr.
B. W. T. Falck heeft na een 30-ja-
rig burgemeesterschap in Vrees
wijk op 1 januari 1895 het groeien
de Vlaardingen onder zijn hoede
gekregen voor een jaarvergoe
ding van 1400 gulden plus 600 toe
slag voor vrij wonen. Volgens de
gemeenterekening van 1897
wordt voor 16,395,81 gulden de
burgemeesterswoning gebouwd
en wordt er in de eerste jaren nog
voor ruim duizend gulden aan
verspijkerd.
Verploegh Chassé woont er zeven
jaar als hij op 1 augustus 1904
overlijdt Drie maanden later
wordt Pier Pruis burgemeester en
bewoner van de kapitale villa. Hij
blijft dat tientallen jaren. In 1906
is het dan inmiddels van meer vil
la's voorziene plein genoemd naar
de eerste bewoner, Verploegh
Chassé. Ook A. van Walsum
woont er tijdens zijn burgemees
terschap van 1928 tot 1938. Zijn in
mei 1938 benoemde opvolger, de
Hillegersberger M. C, Siezen
vindt de villa te groot en kiest
voor een modernere eigen wo
ning.
Tandarts A. W. Vos koopt dan het
door een hekwerk omheinde huis
met voorrij stuk en grote achter
tuin. Er zijn inmiddels andere ei
genaars/bewoners maar het is nog
wel steeds in gebruik als tandart
senpraktijk.
Vanaf het moment van zijn benoe
ming in 1947 krijgt de jonge jurist
Jan Heusdens een nieuwe burge-
meesterswoning in het vooruit-
rcht gesteld. Hij begint voorals
nog met vrouw en zoon Jasper in
een zeer ruime huurwoning ho
ven het toenmalige hoofdkantoor
van de Spaarbank aan de Schie
damseweg. Na tien jaar besluit de
gemeenteraad de Rotterdamse ar
chitect Rein Fledderus, die een
plan uitwerkt voor een Maasbou
levard in het op te spuiten griend-
land ten zuiden van de Galgkade,
ook het ontwerpen van een burge
meesterswoning op te dragen. Er
gaan nog twee jaar overheen voor
dat de eerste paal de grond in gaat
naast het Deltahotel,
Bungalow
Er is, dan al, een commissie Wa
ter, Lucht en Bodem opgericht die
zich afvraagt of wonen in de scha
duw van de schoorstenen van Per
nis wei wenselijk is. „Er groeit
geen plant of boom in die indu-
striedampen," laat het hoofd
plantsoenendienst weten. Maar
behalve de plaats stellen raadsle
den ook het ontwerp ter discussie.
„Deze eenzame bungalow biedt
geen ruimte voor gezinsuitbrei
ding," waarschuwt een raadslid.
Er gehaast aan toevoegend, dat
hij verder denkt dan alleen het
burgemeesterschap van Heus
dens.
Zes (van de dertig) raadsleden uit
verschillende partijen wijzen het
voorstel in die tijd van beste
dingsbeperking af. Ais een jaar la
ter het aanbestedingvoorstel
volgt, zijn er acht tegenstemmers.
De onbeschaamd hoge prijs
(154.000 gulden, driemaal de prijs
die op dat moment een particulier
betaalt voor een dure woning)
schrikt enkelen af. De meerder
heid vindt dat Heusdens lang ge-
Het plein aan het eind van de'Schledamscheweg'In Vlaardingen kreeg in 1906 de naam van de eer-
ate bewoner van de burgemeesterswoning, de twee jaar eerder overleden R. C. Verploegh Chassé.
Repro Roel Dijkstra van foto uit het Stadsarchief Vlaardingen
noeg gewacht heeft. Eind 1959
gaat de eerste paal de grond in en
in 1960 verhuist de familie Heus
dens naar de Maasboulevard. Ze
wonen er tot aan de pensionering
van de burgemeester, waarna ze
naar Den Haag verhuizen. In de
zomer van 1975 betrekt het echt
paar Wim en Jannetje Kieooom de
bungalow, maar hun opvolgers
hebben daar geen zin in. Oud-bur
gemeester FVed van Lier (1982-
1992) koopt zelf een huis, waarin
hij nog woont, eu dat doet ook zijn
opvolger Bert Stam.
De burgemeesterswoning aan de
rivier is lang een kostbaar biok
aan het been van de gemeente
Vlaardingen. Na een lange tijd
van leegstand gaat de Fiedderus-
bungalow in de verkoop. Daarna
is hij nog tweemaal aangeboden
op openbare verkopingen.
In Maassluis krijgt burgemeester
M.K van Dijk in de jaren zestig
ook een ambtsbungalow. In het
Vondelpark, dat hij eigenhandig
tot privéterrein bestempelt. Na
een rel in de gemeenteraad wordt
het aan zijn ruime tuin grenzende
park voor iedereen toegankelijk
verklaard. Zijn opvolger Van Dy
ke woont er ook tot zijn overplaat
sing naar Ede. Burgemeester Van
£s en zijn nu zittende opvolgster
Steikenburg-Versluis hebben los
van elkaar de voorkeur gegeven
aan luxe appartementen.
Vrije keuze
Schiedam gaat deze eeuw heel
lang uil van hel standpunt, dat de
burgemeester op gemeentelijke
kosten een ambtswoning naar
zijn keuze kan aanschaften. Van
de sinds de promotie van M. L.
Honnerlage Grete in 1910 van
wethouder tot burgemeester ge
volgde reeks katholieken, kiest
Frans van Haaren (1935-1941)
voor een kapitaal pand aan de
Tuinlaan en Jos Peek in 1948 voor
een hoekwoning in de Nassau-
laan.
Van de daarna volgende serie so
cialisten waren Groninger Harm
Roelfsema (1965-1974) aan de
Zwaluwenlaan en Rotterdammer
Arie Lems (1974-1979) aan de
Burg. Knappertlaan de laatste
burgemeesters met een ambtswo
ning. De Fries John te Loo (1979-
1983) geeft de voorkeur aan een
eigen woning. Zo ook de net als
Honnerlage Grete tot burgemees
ter gepromoveerde wethouder
Rentier Scheeres. En daarmee
zijn we terug bij Pepers Wasse
naar, want in Wassenaar is
Scheeres geboren en opgegroeid.
*Bronnen: Administratie provin
cie Zuid-Holland, Stadsarchief
Vlaardingen en Gemeente-ar
chief Schiedam.
Córdoba, waar de trein hem
wachtte, was hij weer helemaal
opgeladen door de wijn, de vriend
schap en de opgehaalde herinne
ringen." Maar de verantwoorde
lijkheid voor zijn kinderen woog
zwaarder. „Ze moesten een goeie
opleiding krijgen, ze moesten niet
meemaken wat ik heb meege
maakt." Het Spanje van toen bood
geen goede mogelijkheden. Daar
om bleef hij zo lang bij Yvonne.
„Ik durfde niet terug, ik was ver-
veemd. Ik had hier iets opge
bouwd. Ik had aardappels leren
eten, terwijl ik aan rijst was ge
wend.
Maar," voegt hij eraan toe,ik heb
altijd gezegd: ik blijf tot m'n vijf
envijftigste. Langer niet." Hij was
inmiddels opgeklommen tot ama
nuensis op de Vlaardingse scho
lengemeenschap Westland-Zuid
en belegde zijn geld in koopsom
polissen. Dat levert hem nu het
kapitaal om 'te gaan rentenieren
in Prado del Rey. Hij gaat er
schryven, Andalusisch studeren,
olijven plukken, en wandelen met
zijn vrienden, alles net als vroe
ger. Nederland zal hem niet vaak
meer zien, hooguit als hij zijn
dochters komt bezoeken.
Maar dat moet je niet uitleggen
als wrok. Ik heb heel veel aan dit
land te danken. Ik ben hier gast
vrij ontvangen en goed behan
deld. Van discriminatie heb ik
nooit iets gemerkt. Alleen, er is al
tijd die tweespalt geweest tussen
hier en daar. Tegenwoordig zie ik
het zo: Nederland is mijn behulp
zame moeder, Spanje mijn stra
lende bruid. Dus alles by elkaar,
heb ik een prachtige familie."
Zaterdag 27 december
SCHIEDAM
Dienstencentrum de 4 Molens.
Kerstdansavond, 19.30-23.30u.
VLAARDINGEN
CKC, Dirk de Derdelaan. Inzamelen
oudpapierentextie[,09.00-12.00u.
Zondag 28 december
SCHIEDAM
Dienstencentrum de 4 Molens.
Koffie-inloop, 11.00-13,OOu. en
ruilbeurs,13.30-16.00u.
VLAARDINGEN
Dienstencentrum West The-dan-
sant, 14.00u.
ROTTERDAM
Cinerama 1: Tomorrow never dies'
(12) dag.12,30-15.30-18.30-
21.30. Cinerama 2:
LA.Confidentiar (16) dag.18-
21.10. Cinerama 3: 'Home Alone'
(al) dag.13-1545-18.30-21.15
Cinerama 4: 'My best friend's wed
ding' (al) dag.13.15-16-18.45-
21.30. Cinerama 5: The peacema
ker' (16) dag. 12.15-15.15-18.15-
21.15. Imax Theater: 'Amazon' (al)
dag. 14-16. 'Super Speedway' (al)
dag.13-15. 'Hercules' (al)
dag.ll.15-17. 'SevenyearsinTibet'
(12) dag.19-21.30. Lantaren: 'Car-
la'sSong' (16) dag. 19.30.'Aiife!ess
ordinary* (al) dag.22, wo.vr.zo.ma-
.di.ook 14.30. Venster 11 "Wilde'
(16) dag.19.30-22, ma. niet om 22.
Sneak Preview, ma.22. Venster 2:
Vertigo' (16) dag.{beh.ma.)19.30.
'Hiroshima mon amour' (16)
ma. 19,30. 'Irma Vep' (16)
dag.21.45. Venster 3: 'In het huis
van mijn vader' (al) dag.19.30,
wo.vr.zo.ma.di.ook 14.30. 'Légri-
mas negras' (ai) dag.20.45,
wo. vuo.ma.di.ook 14.30. '('Appar
tement' (16) dag. 22.15. Venster 4:
Yaura-t-il de la neige Noël' (16)
dag. 20-22. Lumlère 1: 'Spiceworld
the movier (al) dag. 13.15-15.50-
18.30-21.45. Lumlère 2: Tomor
row never dies' (12) dag. 12.15-
15.20-18.20-21.20. Lumlère 3:
The lost world' (al) dag. 18.10-
21.10. Lumlère 4: 'Air Force One'
(16) dag. 18.05-21.10. Rexane;
'Sweetyoungfoxes' (18) do. 1/mzo.
dood. voorst 'Zondige melodieën'
(18) ma. t/m wo. dood. voorst. Pa-
thé: Tomorrow never dies (12)
dag,11;13.40-16.20-19-21.40.
Home 'alone 3'- (aO dag.11.20-
13.50-16.20-18.50. 'Alien 4:resur-
«rectiohi» (16) dag. 21*60/ 'Hercules'
(al) dag.16.50-19.30-22,di.nietom
22. 'Seven years in Tibet' (12)
dag.11.20-14.20-18.25-21.20.
The game' (12) dag. 18.10-21.10.
The full Monty' (16) dag. 11.40-
14.05-16.50-19.20-21.50.'Spice
world the movie' (a!) dag, 11.40-14-
16.30-18.50-21.30. Sneak pre
view: Oudejaarssurprisedi.21.45.
Nachtvoorstellingen: Lumlère 1:
'Alien 4:resurrection' (16) vr-
.za.00.15. Lumlère 2: Tomorrow
neverdies' (16) vr.za.00.15, Lumlè
re 3: 'Double Team' (16) vr-
.za.00.15. Lumlère 4: 'Air Force
One'(16) vr.za.00.15.
Klndermatlnees: Cinerama 2:
'Hercules' dag.13.30-15.45. Lan-
tareiWensten'Hetoogvan de ade
laar" wo.vr.ma.di.l4.'Poespoes'wo-
.vr.ma.di.14. Lumlère 2: 'Hercules'
dag. 13-15.30. Lumlere 4: 'Home
Alone3' dag.12-15. Pathé: 'George
uit de Jungle' dag.il.50-14.20
wo.24/12 alleen 11.50. 'Hercules'
dag.11.30-13.40-15.55. 'Free Wil
ly' wo.24/12 14.20.
Met grote verbazing heb ik het interview van Henny
van den Berg in het Rotterdams Dagblad van 18 de
cember gelezenVooral het stukje dater voor jongeren
vanaf 18 j aar niets is in Vlaardingen wil ik even recht
zetten Jongelui tot 18 jaar kunnen terecht bij TOV en
dit begint al vanaf 8 jaar en na 18 jaar kunnen ze door
stromen naar de verschillende amateurtoneelclubs
ONI, Varia, de Fakkel of het Masker. Dus er is wel de
gelijk voor die leeftijd iets op het gebied van amateur
toneel.
En waaromdeamateurclubs betitelen alsdevrienden-
clubdiealtijdbij elkaarzit? HeeftHenny vandenBerg
wel eens de moeite genomen om een repetitie of voor
stelling van één van de bovengenoemde clubs die zij
veroordeelt bij te wonen? Bij Varia heb ik haar nooit
gezien. Ik vind het zeermisplaatstomkleinerendover
amateurtoneelclubs te praten als je het niet zelf hebt
gezien.
Mensen van amateurclubs leren ookomgaanmethun
stem, loopjes, adem engevoelens. Ikwilhierbij wijzen
op de eenakter 'De Schilder' die Varia als gast bij
Kunstvlam op 15november 1997 heeft gespeeld in zaal
de Harmonie. Toen hebben verschillende mensen
ontroerd en geëmotioneerd aan het eind van het stuk
de zaal verlaten omdat er door amateurs iets goed op
de planken was neergezet en het publiek was beslist
geen familie.
Ook vind ik dat u niet kan zeggen dat de theaterschool
iets totaal andere is in Vlaardingen als u niet weet wat
er bij de verschillende amateurs speelt Ik wilde het
hierbij laten omdat ik anders misschien iets feller uit
ga halen dan de bedoeling is. Maar het kwetst mij en
andereamateurtoneelspelerszeerdaterdooru2oover
ons wordtgedachten gesproken, terwijlunóch de tijd
noch de moeite heeft genomen om een kykje bij de
verschillende clubs te nemen.
Lia van der Schalk, voorzitter Vlaardings Centrum
voor Amateurtoneel en Varia te Vlaardingen
