16
Grammy Award net zo belangrijk als de Oscar
Gelders orkest kan
historie schrijven
Stille vazen en sprekende meubelen
Wie heeft genoeg ïef
voor Rotterdam Lef?
Van Zweden voegt weinig
toe aan orkest uit Jena
Hawkins zonder opsmuk
Oeuvreprijs voor Fons Rademakers
Rotterdams Dagblad
Dinsdag 24 februari 1998
Morgenavond (plaatselijke tijd)
worden in New York voor de
veertigste keer de Grammy
Awards gepresenteerd. Deze
door de National Academy of Re
cording Arts Sciences inge
stelde prijs wordt uitgereikt in
92 categorieën, variërend van
pop, jazz, rap en country tot gos
pel, new age en klassiek. Neder
land is dit jaar zowaar goed ver
tegenwoordigd bij de genomi
neerden. De in de Amsterdam
Arena vastgelegde registratie
van een concert van Tina Turner
maakt kans in de categorie Best
Music Video's en het Gelders Or
kest is in de categorie Best Or
chestral Performance genomi
neerd voor een cd met werken
van Igor Markevitsj.
Door Tom Ruijfrok
Arnhem -Fn Arnhem, op het nieu
we kantoor van Het Gelders Or
kest, beginnen de spanningen
aardig op te lopen. En ook in de
orkestbak van het Danstheater in
Den Haag, waar de Reisopera
morgenavond met HGO in de or
kestbak Wagners 'Parsifal' uit
voert, zal menig Gelderse strijker
of blazer met de gedachten in de
Radio City Music Hall in New
York zyn, waar het orkest enkele
uren later eeuwige roem kan ver
garen. Want een Grammy Award,
dat is de allerhoogste onderschei
ding op ed-gebied. En nooit eer
der won een Nederlands symfo
nieorkest het felbegeerde beeldje.
3plfs het Concertgebouworkest
ni^t, toch het boegbeeld van de
Nederlandse symfonische mu
ziek.
Markevitsj
De nominatie voor Het Gelders
Orkest is verrassend, zeker als je
naar de overige kandidaten in de
ze categorie kijkt: internationaal
befaamde en - eerlijk is eerlijk -
ook betere orkesten, zoals het Cle
veland Orchestra en (met twee
cd's) het Philadelphia Orchestra.
Maar het Arnhem Philharmonic
Orchestra, zoals HGO internatio
naal opereert, had een gouden
troef in handen:'verrassend reper
toire, namelijk de orkestmuziek
van de vooral als dirigent bekend
geworden Igor Markevitsj. Die
bijzondere keus, onder leiding
van Christopher Lyndon-Gee
vastgelegd voor het Naxos-label
Marco Polo, moet de eerbiedwaar
dige Grammy-leden over de
streep getrokken hebben.
Directeur Jan"' -Taat, jarenlang
werkzaam in de Doelen in Rotter-
'Queen of soul'Aretha Franklin repeteert met Blues Brothers Dan Akroyd (rechts) en Joe Morton (links) voor het muziekfeest rond de Grammy Awards. Franklin en de
Blues Brothers zuilen, behalve zingen, een award uitreiken aan de beste nieuwe artiest. fotoEPA
dam en sinds een jaar bij het
HGO, is de eerste om toe te geven
dat Het Gelders Orkest niet tot de
topfavorieten behoort. „We heb
ben minder dan vijftig procent
kans," zei Taat vlak na het be
kend worden
van de nomi
natie in janua
ri. Toch is het
langzaam
maar zeker
gaan kriebe
len: „Als
prijsuitreiking aanwezig zijn; hij
bereidt in Spanje een tournee van
het orkest voor.
De National Academy of Recor
ding Arts Sciences (NARAS),
kortweg bekend als The Ree
vooral naar het
repertoire kijken, dan hebben we
misschien een betere kans dan ik
aanvankelijk dacht. Bovendien is
dirigent Lyndon-Gee benaderd
met het dringende verzoek aan
wezig te zijn; dat hoeft niets te be
tekenen, maar het maakt het er al
lemaal wel spannender op." Ove
rigens zal Taat zelf niet by de
ding Academy, werd opgericht in
1947, aanvankelijk vooral vanuit
ideële doelstellingen: het 'verbe
teren van de kwaliteit van het le
ven' en het scheppen van een
goed cultureel klimaat, waarbin
nen muziek en muzikanten zich
volop kunnen ontwikkelen. In
middels hebben zich bij de Acade
my meer dan 11.000 musici en
vakspecialisten aangesloten. Ook
'liefhebbers' kunnen zich als on
dersteuner aansluiten, maar dat
kost een lieve duit. Bovendien
zullen ze binnen de trapsgewijze
organisatie
van de Acade
my nooit op
klimmen tot
'voting mem
ber'.
NARAS heeft
zich in de afge
lopen vijftig
jaar ontwikkeld tot een belangrijk
instituut binnen het Amerikaanse
muziekleven. Vooral op het ge
bied van de muziekeducalie en -
therapie heeft de Academy een
belangrijke rol gespeeld, bij het
ondersteunen en ontwikkelen
van baanbrekende projecten.
Maar vooral is NARAS toch be
kend geworden als organisator
van de jaarlijkse Grammy-uitrei-
kingen.
Een Grammy telt in muziekland.
Zelfs de allergrootste artiesten
zullen hun prijzenkast pas als
compleet ervaren met een Gram
my erin. De in Amerika zeer popu
laire zanger/componist en produ
cer Babyface hoeft zich daar waar
schijnlijk geen zorgen om te ma
ken; hij is dit jaar in meerdere ca
tegorieën genomineerd en geldt
als de grote favoriet. Overigens
gaat het belang van een Grammy
Award verder dan het eraan ver
bonden prestige. Zoals een Oscar
immer voor hogere bezoekcijfers
van de winnende film zorgt, zo
kan een Grammy Award zowel di
rect (ed-verkoop) als indirect
(naamsbekendheid) grote conse
quenties voor een gezelschap als
Het Gelders Orkest hebben.
Tijdens het Grammy-spektakel in
New York zal een groot aantal pro
minente artiesten de revue passe
ren, als kandidaat of als gast. Ze
ker is bijvoorbeeld de komst van
Sting, die enkele Grammy's zal
uitreiken, en optredens zijn te
verwachten van wereldacts als
Shannon, Luciano Pavarotti en
Stevie Wonder. In totaal worden
er - verdeeld over 25 hoofdgenres -
92 beeldjes toegekend, maar de
Amerikaanse zender CBS - die
door miljoenen mensen in 170
landen zal worden bekeken - zal
waarschijnlijk uitsluitend aan de
meest populaire categorieën aan
dacht besteden. Dat neemt niet
weg dat het Arnhem Philharmo
nic Orchestra morgennacht wel
degelijk de wereld ov.c gaat: beel
den en uitslagen worden vanaf 2
uur rechtstreeks verspreid via In
ternet (www.grammy.com).
Door Dolf Welling
Sinds oeroude tijden worden zo
wel potten als figuren gebakken,
maa* in 1960 of daaromtrent be
gon in Nederland een nieuwe, na
drukkelijke opmars van 'kerami
sche plastieken'. Het verlangen
vap kunstenaars om van de pot af
tejeomen, was begrijpelijk. De tra
ditionele vemen van een vat,
vaas of kom bieden uiterst weinig
gelegenheid tot zelfexpressie. De
in 1955 opgezette experimentele
afdeling van de Poreeleyne Fles
zocht het bij de potterie, onder in
vloed van het 'Cobra'-geweld, in
hevige decoraties. Ook maakte in
1960 Bernardine de Neeve in Mu
seum Boijmans Van Beuningen
een expositie met recente werken
van Britse pottenbakkers. Die
tentoonstelling liet een aantal Ne
derlandse keramisten ontdekken
dat in stille potterie toch een hoog
niveau bereikbaar was.
Tot die stille potterie behoren de
schalen, vazen en dozen die Liz
Couvée toont op de stemmige zol
der van Kasteel van Rhoon, Haar
werk is niet opvallend. De tint is
sereen; de vorm is af en toe net zo
gevoelig als van een jonge bloem
kelk. Haar trechtervaas inspireer
de haar man, de beeldhouwer Ian
J. Pieters, tot fotoreeksen die deze
tentoonstelling vergezellen. Het
gaat in die foto's, net als bij de ke
ramiek, om de aandachtige waar
neming van uiterst 'kleine veran
deringen' - zoals de reeksen van
Pieters heten.
De bekoring van de gladde stuk
ken is er voornamelijk voor het
oog. Ook de tastzin wordt gewekt
door enkele werken die ontstaan
zyn uit klei die vermengd is met
gruis van hoog gebakken, vuur
vaste klei.
De potterie vertegenwoordigt in
deze tentoonstelling het begrip
'huis', dat wil zeggen beschutting,
koestering, zorgzaamheid. Een
korte trap voert naar een andere
wereld, op een verduisterd deel
van de zolder. Hier b' 2ft Pieters
met enkele installaties 'de arro
gantie van de macht' verbeeld.
Een daarvan omvat onder meer
een mortiergranaat. 'Generaals
behoren de oorlog niet te overle
ven' schrijft de beeldhouwer.'
Voor een generaal van de koude
'De arrogantie van de macht', Ian Pieters. Diverse materialen,
hoogte: 2.60 m. Eigen foto
oorlog heeft hij een grafmonu
ment samengesteld. Het verwijst
naar de classicistische architec
tuur die vroeger de voorliefde had
van bankiers - en nog steeds van
dictatoren. Boven in het monu
ment licht een maansikkel op.
Lichtlijnen hangen als dunne wa
terstralen boven een bekken. De
symboolrijke doodskopvlinder,
bekend uit een vroegere installa
tie, is opnieuw aanwezig. Maar
ook zijn er de ongrijpbare, vergan-
kelyke wolkjes waarmee Pieters
dat alles relativeert.
Paul Beekman
Net als in de potterie zijn vandaag
in de architectuur en in de meu-
belproduktie zowel stille als 'spre
kende' werken te zien. Kakelende
zelfs, zoals het Groninger Mendi-
ni-museum met inhoud. Gelijk
tijdig zijn sobere, mooi functione
le meubelen van Thonet, Marcel
Breuer, Mies van der Rohe en an
dere 'klassieken' weer volop in
productie. In Boijmans Van Beu
ningen zijn momenteel enkele
beeldende, niet zwijgzame wand-
meubelen van Paul Beekman te
zien.
Terwijl Joop van Lieshout in Boij
mans met zijn meubelen en sani
tair een grote tentoonstelling
kreeg die zich tot buiten het ge
bouw voortzette, werd ons in het
museum in kleine porties iets toe
gediend van de kunst van Paul
Beekman. En wel in een zaal die
men gewoonlijk als een door
gangsruimte ervaart. Dat zegt
waarschijnlijk iets over de relaties
van Van Lieshout, niet over de
kwaliteit van Beckmans werk.
Ook de Schiedammer maakt
meubelen, maar hij doet dat zowel
spelenderwijs als ambachtelijk.
Zijn spel bestaat tegenwoordig
veelal uit geestige verwijzingen
naar werk van andere kunste
naars.
Toen hij in 1984 zijn 'Colosseum'
maakte, een kast, zal hij waar
schijnlijk niet geweten hebben
dat in hetzelfde jaar Charles
Jencks een 'Colosseum'-stoel
produceerde. Het wijst wel op een
mentale verwantschap met de
theoreticus van het post-moder-
ne 'design'. En in een boek dat
Jencks over dit onderwerp heeft
geschreven staan meubelen waar
mee zich eenzelfde geest uit.
Nu de reeks kleine presentaties
van Beekman ten einde loopt,
heeft het museum een catalogus
uitgegeven die ht.t gewenste over
zicht biedt. Bij de illustraties ont
breken helaas gegevens over af
metingen en materialen. Het
blijkt dat Beekman zich soms
door oudere meubelkunst heeft
laten inspireren en ook wel eens
door de Rotterdamse haven: met
een zitbank uit 1982.
Hij kijkt verder dan het meubel.
Met een sober beeld dat op zich
zelf, door het krasse contrast tus
sen twee elementen en het mate
riaal daarvan al pakkend is,
bracht hy in 1980 een eerbetoen
aan zijn collega Brancusi. De
Schiedammer voelt mee met de
oude meester en toont dat op een
hedendaagse manier.
Hij geeft zijn meubelen een
vleugje Mendini of - heel anders -
een portie Judd en wekt een va
kantiestemming op met het
wandmeubel 'Caribbian Mood',
Objekten als die van Beekman
verdienen het, dat we er zuinig
mee omgaan. Meubelen die ons
thuis omgeven moeten ons met
rust laten. Ze moeten vooral niet
door de uitingen van enkele
kunstvoorwerpen in hetzelfde
vertrek heen praten. Eén 'spre
kend' meubel tussen de stil die
nende is genoeg. Dat merkt zelfs
Jencks in zijn boek op.
Liz en Ian J.Pieters; Kasteel van
Rhoon; di t/m zo 14.00-17.00 uur
t/m 15 mrt. Paul Beekman; Boij
mans Van Beuningen tot 8 mrt.
Rotterdam Sinds kort heeft
Rotterdam er een nieuwe thea
tergroepbij: Rotterdams Lef. De
groep, een samenwerking tus
sen Hal 4 en de SKVR theater
school, brengt toneel voor jonge
ren, door jongeren. Omdat de
oprichting in een zeer pril stadi
um verkeert, zijn er op zeer kor
te termijn jonge, aankomende
acteurs nodig.
Het isdebedoeiingom vanaf be
gin volgend schooljaar de oude
productie 'Over de grens' weer
op de planken te brengen. Dat
was ook de titel van een reeks
voorstellingen die in '96 en '97
met een groot enthousiasme
werd ontvangen door scholen en
theater Zuidplein, Bij de SKVR.
theaterschool en Hal 4 ontstond
hierdoor het idee een jongeren
theatergroep op te richten die
optreedt in scholen en buurt- en
clubhuizen.
'Over de grens' was destijds een
initiatief van de GGD. Voor een
project op Rotterdamse middel
bare scholen werd ondersteu
ning gezocht van een theaterge
zelschap. Met muziek, dans en
spel moest de problematiek van
seksueel geweld beter onder de
aandacht van jongeren worden
gebracht. Verder was er een edu
catieprogramma voor docenten,
waarin zij zich konden verdie
pen in 'probleemsituaties'.
Versieren
De term seksueel geweld gaat ei
genlijk te ver, vindt projectlei
der van Rotterdams Lef Carmen
van der Heijde: „Daarbij denk je
al snel aan verkrachting en aan
randing. Dat is pas een gevolg
als mensen de grens niet meer
weten te vinden. Wij richten ons
meer op de grens tussen versie
ren en lastig vallen. Tegenwoor
dig zijn er op veel middelbare
scholen bij voorbeeld zoveel ver
schillende nationaliteiten en
culturen dat je niet goed weet
waar bij welke cultuur de grens
ligt."
Volgens Van der Heijde komt
het voor dat jongeren zich geïn
timideerd, of zelfs bedreigd voe
len door anderen: „Dat begint ei
genlijk al bij het fluiten naar een
meisje. Maar iemand anders
vertelde het verhaal dat hij in
een bushokje zat te wachten
toen vijf meiden aan kwamen en
uit begonnen te schelden. 'Hoe
kom je aan die pukkels?' en
'Shit, jij bent echt een lelijke go
zer!', van dat soort dingen. Dan
ga je dus echt te ver."
Rotterdams Lef probeert op een
zo realistisch mogelijke manier
deze misstanden onder de aan
dacht te brengen. Niet met een
verzonnen toneelstuk, maar met
uit het leven gegrepen momen
ten. Vanwego de vele nationali
teiten op scholen zoekt de thea
tergroep jonge acteurs met ver
schillende nationaliteiten.
Het vinden van Marokkaanse, of
Turkse acteurs blijkt voor Rot
terdams Lef wel enige proble
men op te leveren. Omdat er
nauw wordt samengewerkt met
de Jongerenpool Rotterdam en
met het arbeidsbureau wordt
het nog lastiger: „Het hangt heel
erg af van de consulenten die
daar werken. Er loopt best veel
talent rond, maar dan moet de
jongerenpool ze wel geschikt
vinden. Veeljongeren vinden de
pool ook helemaal niks, omdat
ze denken dat ze vervelende
klussen krijgen," aldus Van der
Heijde.
Bij de eerste serie voorstellin
gen is gewerkt met scholieren
uit het voortgezet onderwijs,
maar dat bleek (vanwege de les
roosters en dergelijke) teveel
problemen op te leveren. Van
der Heijde is dan ook op zoek
naar jongeren die minstens an
derhalf jaar fulltime beschik
baar zijn: „Ook dat kan nogal
wat voeten in aarde hebben. Ik
kan me zo voorstellen dat ik
straks mensen uit hun bed moet
bellen, en dergelijke. Maar ik
weet ook: als we eenmaal begon
nen zijn met de repetities ont
staat er snel een hechte groep."
Voor meer informatie kunnen
geïnteresseerden bellen met
Carmen van der Heijde (010)
4126031.
Door Willem Jan Keizer
Rotterdam - De voormalig Oost-
Duitse stad Jena is vooral bekend
om de optische industrie. De
Zeiss lenzen worden er geslepen
en de operatietafel-lampen wor
den wereldwyd gebruikt. Dal de
ze stad sinds 1934 over een phil-
harmonisch orkest beschikt is in
ieder geval hier nauwelijks be
kend. Het profiteert deze weken
echter mee van de hausse aan or
kesten en operagezelschappen uit
het voormalige Oostblok dat ons
land overspoelt in de hoop er fi
nancieel wat wijzer van te wor
den. De orkesten zijn relatief voor
een prikkie te boeken, brengen
voornamelijk doorsnee-repertoire
op een doorsnee niveau.
Het orkest uit Jena echter had gis
teravond in de Doelen een troef in
handen: dirigent Jaap van Zwe
den. De voormalige concertmees
ter van het Koninklijk Concetge-
bouw Orkest heeft zich de afgelo
pen paar jaar nadrukkelijk bij de
regionale orkesten in ons land ge
profileerd, maar ook als dirigent
by vele gastorkesten, afkomstig
uit de internationale regio. De
symfonieorkesten van Utah en St.
Louis, Moskou en Kiev maakten
al eens van zijn diensten gebruik;
het Orkest van het Oosten heeft
hem per 1997 weten te engageren
als chefdirigent en Hat Brabants
Orkest als vaste gastdirigent. Het
heeft er dus alle schijn van dat
Van Zweden niet de zoveelste mu
sicus is die het dirigeren als vol
gende stap in zijn carrièreplan
ning heeft staan.
Toch is, gezien het concert van
gisteravond, enige reserve op zijn
plaats. Het programma dat werd
gebracht. Mozart's 'Requiem', dat
vooraf werd gegaan door het ou
verture 'Don Giovanni' en piano
concert KV 467 is nu niet bepaald
representatief voor het Neder
landse professionele muziekle
ven. Een gouden greep uit het
muzikale middenveld vraagt om
een extra dimensie in voordacht
zodra een grote naam zich meldt.
In het pianoconcert kwam die di
mensie van soliste Edna Stem
(1977). leerlinge van Kiystian
Zimmermann. Volstrekt onspan
nen en fris van de lever kloik Mo
zart. Stern begreep hoe zij ie Bie-
dermeiermuziek van de Saz burg-
se meester voor het voetlicht
moest brengen, waar ouverture
'Don Giovanni' het met een stan
daarduitvoering moest dom. Het
prachtige 'Requiem' van Mo/art
werd uitgevoerd in de votooiing
van Sussmayer.
Hel begeleidend schnjvei kriti
seerde deze versie echter Waar
om koos Van Zweden dsn niet
voor de Eybler-voltooing Tan dit
werk? De dirigent had hér een
muzikale keuze kunnen den. Op
het podium bleek echter ok dat
hij geen keuzes maakte. Hit koor
Toonkunst uit Amsterdam iet hy
knallend-lelijk inzetten Kyrie.
Agnus Dei; Dies Irae a la Vedi) en
van het soliste nkwartet ghg, op
sopraan Nienke Oostenrik na.
evenmin vee! gevoel voor verhou
dingen uit. De toegevoegd» waar
de van Jaap van Zweden v\as mu
zikaal gezien niet groot: tecinisch
daarentegen wel. Hij zag kins om
dit technisch beperkte gezéschap
keurig bij de hand te ncnen en
door de partituren te loodsm. Er
hebben zich al "grotere' onesten
bij Van Zweden aangedieni: het
Radio Filharmonisch en h« Rot
terdams Philharmonisch (rkest.
Maar de vraag is of hij met ;ijh tc
nadrukkelijke manier van arige-
ren bij de gerenomme rde {ezel
schappen zal doorbreken.
Grote zaal de Doelen: Phlhar-
monisch Orkest van Jcnao.Lv.
Jaap van Zweden m.m.v, koor
Toonkunst Amsterdam. Ge
hoord: gisteravond.
Amsterdam -Filmproducent en re
gisseur Fons Rademakers krijgt
de Bert Haanstra Oeuvreprijs
1998. Het Nederlands Fonds voor
de Film (NFF) heeft Rademakers
de prijs van 100.000 gulden toege
kend op grond van de belangrijke
bijdrage van zijn totale werk voor
de ontwikkeling van de Neder
landsefilmkunst.
Gisteren maakte het NFF-bestuur
de overwegingen voor de toeken
ning aan Rademakers bekend. Zo
roemt de juiy Rademakers om de
constante kwaliteit van zijn films
en de veelzijdigheid van zijn hele
werk. „Het vermogen van Rade
makers om literaire werken voor
een groot publiek op een aanspre
kende manier te verfilmen, ma
ken hem tot een van de belang-
rijkse naoorlogse filmers in Ne
derland," concludeert «e jury.
De beoordelingscommissie voor
de Oeuvreprijs 1998 bestond uit
europarlementariër Hedy d'Anco-
na, filmhistoricus Karei Dibbets
en distributeur Robert Wijsmul
ler. De jury wyst verder op de
staat van dienst die Rademakers
heeft als filmproducent. „Rade
makers, van oorsprong toneelac
teur, verenigt vele kwaliteiten in
zich en kan worden beschouwd
als een ali-round vakman."
De NFF stelde de Oevreprijs in
1996 in. De onderscheiding vordl
eenmaal per twee jaar toegeVend.
De eerste keer werd de Nïder-
landse filmmaker Bert Haanstra
onderscheiden, naar wie de NFF-
Oeuvreprys inmiddels ii ver
noemd. Rademakers (77) krijgt de
prestigieuze prijs uitgereikJop 12
juni in het gebouw van De Trust
in Amsterdam.
Rademakers is sinds de jarm vijf
tig actief als filmregisseur Al in
1958 maakte hij internaionaal
naam met de verfilming vin het
boek 'Dorp aan de Rivier' vin An
ton Coolen. Daarmee veNiende
Rademakers 2ijn eerste Os<ar-no-
minatie. In 1960 voltooide hij de
rolprent 'Makkers staakt uv wild
geraas', met een scenario vjn Jan
Blokker. Drie jaar later zag 'Be
cause of the Cats' het levenslicht,
de debuutfilm van Sylvia Kriste!.
In 1987 ontving Rademakeis ook
internationale erkenning ai be
reikte, net als Bert Haanstia, de
status van onsterfelijk in d?-Ne
derlandse filmwereld. De verfil
ming van 'De Aanslag' van farxy
Muliscb Werde Rademakes een
Golden Globe Award en een Oscar, 1
op. En passant regisseerde hij ac
teur Derek de Lint naar een glans
rol. Daarna tekende hij nog'voor
'The Rose Garden', met Liv UU-
mann in de hoofdrol.
a r t I e s t
Ted Hawkins
I b
The final tour
labo
Evidence/
Bertus
68:07 mm.
Het verhaal over Ted Hawkins wordt gekenmerkt door treurnis. Als on
gewenst kind van een hoertje kwam hij in kindertehuizen terecht. Als
volwassene zwierf hij met z'n gitaar door Amerika om uiteindelijk op
Venice Beach een vaste stek als straatmuzikant te bemachtigen. Pas in
de jaren negentig kreeg hij enige bekendheid. Als iabelgenoot van - hoe
verzin je het Nirvana en Guns N' Roses deed hij toen zelfs gerenom
meerde clubs in Europa aan.
De t. rkenning van de superzanger is veel te laat gekomen. Uit deze laat
ste opnamen uit 1994, vlak voor zijn dood, spreekt zijn klasse overduide
lijk. Hawkins was een natuurtalent die misschien nog het best als de
licht groezelige evenknie van Sam Cooke kan worden getypeerd. In
veelal zelfgeschreven liedjes treedt Hawkins hier in volledig 'uitgekle
de' nummers voor het voetlicht als een vergeten soulheld. Juist op deze
afseheidsschijf bewijst hij zijn grootheid, want op zyn laatste studioal
bum leidden begeleiders de aandacht nog af van waar het bij Ted Hawk
ins allemaal om draaide: de man, zijn gitaar en die hemelse stem. Van
die nodeloze opsmuk is hier gelukkig geen sprake.
JoopBreedveld
