16
Suit
Eindelijk gerechtigheid voor F.B. Hotz
Expo's met echte geluiden en voor diepe gedachten
Protest Kombrink tegen fotocentrum Amsterdam
Prins Pils maakt een wipje
Marco Borsato lanceert
single met radiostunt
Alle demonen weg
E F I f*
41 §J E
-Veiling Pulchri
brengt
2,2 miljoen op
Prince komt
naar Nederland
Bobby Brown
gearresteerd
Malaga nu
Picasso-stad
Rotterdams Dagblad
Dinsdag 23 juni 1998
Door Jan-Hendrik Bakker
Rotterdam Nog net op tijd heeft F. B. Hotz, de schrijver van
een klein maar compact oeuvre, de P.C. Hooft-prijs gekregen.
Het heeft er zelfs alle schijn van dat de toekenning een soort
inhaalmanoeuvre is om goed te maken wat anderen verzuimd
hebben. De 76-jarige Hotz is namelijk praktisch uitgeschre
ven en maar sporadisch bekroond. Afgelopen jaar verscheen
zijn verzameld werk, een kleine veertienhonderd bladzijden
in totaal. „Misschien komt er nog iets," liet hij bij die gelegen
heid weten. „Maar als dat niet zo is, is het niet erg. Misschien
is alles gezegd. Je moetje niet herhalen. Net als een muzikant
moet een schrijver op een zeker moment van ophouden we
ten."
En Frits (Bernard) Hotz kan het
weten. Hij is zelf ooit musicus ge
weest, hij speelde in het naoorlog
se Den Haag en omstreken trom
bone. Over die chaotische muzi
kantenjaren gaat zijn novelle
'Proefspel', verschenen in de ge
lijknamige bundel. Pas toen hy
over de helft van zijn leven was,
ruilde Hotz het muzikantenbe-
staan in voor het schrijverschap.
Hotz verraste in de jaren zeven tig
heel literair Nederland met zijn
debuut De schrijver stelde zich
zeer schuw op. Hij ging schuil
achter een donkere bril en liet
zich niet of nauwelijks intervie
wen. Foto's van hem waren maar
zeer spaarzaam in omloop. Hotz'
debuut droeg de intrigerende titel
'Dood weermiddel'. Het was een
volstrekt nieuw geluid in een wat
saaie tijd, waarin de lezer ver-
«veeld werd met een melig realis
me. Hotz' verhalen stonden ook in
de naturalistische traditie, maar
melig... integendeel. Hij schreef
scènes uit de geschiedenis, vaak
gezien door ogen van wat zonder
linge lieden, alsof het om versla
gen van ooggetuigen ging. Het
technisch gedetailleerde, ma-
gisch-realistische verhaal 'De
tramrace' uit zijn eerste boek had
eerder al in het blad 'Maatstaf ge
staan en was Hotz1 roem vooruit
gesneld.
Het titelverhaal van 'Dood weer
middel' ging over een chagrijnig
beheerder van een geheel overbo
dig geraakt militair weermiddel
uit de Franse tijd. Deze man zit
niet alleen in zijn weermiddel op
gesloten, maar ook in een bar
slecht huwelijk, even dood als het
wapen dat by verondersteld
wordt te beheren. Met deze twee
verhalen zette Hotz de toon van
zijn latere werk: de absurde wer
kelijkheid en de strijd tussen de
seksen.
Dat F.B. Hotz nu alsnog (in okto
ber) de hoogste onderscheiding
krijgt voor zijn hele werk, is zoals
gezegd ook een inhaalmanoeuvre.
Hij heeft nooit de Huygensprijs
gekregen, een oeuvreprijs van de
Haagse Jan Campert-stichting die
meestal vooraf gaat aan een be
kroning met de P.C. Hooft-prijs.
Wel de Bordewijk-prijs voor zijn
tweede verhalen bundel 'Ernst
vuurwerk', maar dat was een on
derscheiding voor een roman.
Toen vorig jaar zyn Verzameld
Werk verscheen, toch min of meer
een grafzerk op een nog levend
auteur, kon dat ook al niet meetel
len voor de vele commerciële prij
zen die er tegenwoordig zijn. Dat
zijn immers allemaal prijzen voor
één bepaalde titel.
De P.C. Hooft-jury heeft de laatste
gelegenheid die zich voordeed nu
aangegrepen. Gelukkig, want
Hotz heeft het verdiend. Een man
die zo mooi kan schrijven, zo
wrang-melancholiek en tegelijk
humoristisch, heeft het verdiend.
Waarom Hotz in vroegere tijden
door jury's steeds werd overgesla
gen heeft vermoedelijk te maken
met het weinig spectaculaire ka
rakter van zijn werk. Het is oer-
Kollands in die zin dat er in de tra
ditie van Elsschot, Emants en Van
Oudshoorn een degelijk verhaal
wordt verleid in een uiterst econo
mische stijl, waarin elk woord op
zijn plaats valt. De helden zijn
voornamelijk anti-helden er de
sfeer is vaak wurgend. Zijn publi
citeitsschuwe persoonlijkheid zal
de rest hebben gedaan. Zoals bij
wel meer realisten het geval is, is
ook Hotz eigenlijk een romanti
cus. De personages die hij be
schrijft zijn aandoenlijk in hun
stugheid. Zelfs de meesi onsma
kelijke en onsympathieke oude
mannen hebben nog iets, zoals
bijvoorbeeld de regelmatig terug
kerende Thomas. Tot grote emo
ties komt het echter nooit, want
daar is Hotz de auteur niet naar.
Het blijft bij een voortdurend zeu
ren en schuren van het besef dat
al die mensen waarover Hotz
schrijft liever ergens anders, in
een ander tijd, op een andere
plaats en vooral onder een ander
gesternte geboren hadden willen
zyn. Dat geldt ook voor de meer
autobiografische verhalen, die
Hotz gaande zijn schrijverschap
ging publiceren. Tot een van de
mooiste in dat genre behoort
Toonkunst' uit de bundel 'Duis
tere jaren'. Hotz schreef in totaal
vijf verhalenbundels: behalve de
reeds genoemde ook nog 'Eb en
vloed' en daarnaast de roman 'De
vertekening1 en het verhaal 'De
voetnoot'. In zijn verzameld werk
zyn ook enkele ongepubliceerde
verhalen en beschouwingen opge
nomen, Dat verzameld werk ver
scheen eind vorig jaar als 'F.B.
Hotz: Het werk' bij uitgeverij De
Arbeiderspers.
F.B. Hotz: 'Net als een muzikant moet een schrijver op een gege
ven moment van ophouden weten.' Foto Archief Rotterdam! Dagblad
Den Haag De omstreden
veiling.van de schilderijen
van het Haags schilderkundig
genootschap Pulchri heeft gis-
teravond maar liefst 2£-mil
joen gulden opgebracht Dat
is aanzienlek meer dan de vijf
tot acht ton waarop het vei
linghuis Glerum 'en -Pulchri
ha dden gerekend.J -
jiet bestuur van Pulchri, dat
hètgeld nodighëeft'vodr ach
terstallig onderhoud, dacht
aanvankelijk aan een maxi
male opbrengst van acht ton.
Woordvoerder ,D. Stapel stet-
tiag alfifnllwlwee m§oen
x'
Sommige werken brachten
twee tot drie keer de richtprijs
op. Jonge vrouw met hoed,
een olieverf van L. Israels, ver
wisselde maandag voor
220.000 gulden van eigenaar.
De geschatte opbrengst was
80.000 gulden.
Woordvoerder R. Mulders van
Glerum heeft wél een verkla
ringvoor de onverwacht hoge
^opbrengst' ,3ij dit soort vei-
^lingen komt toch een emotio
nele meerwaarde los, die je
?'nooit van tevoren kunt bere
kenen. Bovendien hebben de-
"„ze schilderijen altijd in Pul
chri gehangen. Er is niet mee
gesold. De mensen hebben
dus J00 procent garantie dat
de doeken rechtstreeks uit
het atelier van de schilder ko
men. En tenslotte is Pulchri
natuurlijk een begrip."
Dank 2ii schenkingen zullen
twaalf of dertien doeken toch
in het bezat van het genoot
schap blijven. Leden van Pul
chri hebben tot maandagoch
tend geprobeerd de veiling te
gen te houden omdat ze het
doodzonde vinden dat de door
de jaren heen opgebouwde
collectie versnipperd raakt.
Ze verloren maandagochtend
het tweede kort geding tegen
de veiling voor de president
van de rechtbank in Den
Hilversum - The Artist, beter be
kend als Prince of TAFKAP (The
Artist Formerly Known As Prince)
geeft eind augustus, begin sep
tember met zyn band The New
Power Generation een aantal con
certen in Nederland. Bijzonderhe
den kan platenmaatschappij
BMG nog niet geven.
Op nieuwe muziek hoeven de
fans zo lang niet te wachten: ko
mend weekeinde komt het nieu
we album van The Artist uit. Zoals
gebruikelijk bij de onnavolgbare
popartiest gaa t de release gepaard
met dikke mistwolken, BMG kan
slechts melden dat de titel 'New
Power Soul' is en dat 'er geruch
ten gaan' dat Cbaka Khan, Larry
Graham en Doug E. Fresh aan de
plaat hebben meegewerkt.
d<m
Door Dolf Welling
Beeldende kunst nemen we in via
het oog. Andere zintuigen kregen
vroeger eventueel hun deel op
een virtuele manier. Op een mid
deleeuws schilderij met de herrij
zenis van Lazarus houden om
standers hun neus dicht. Ze kij
ken onbewogen toe wanneer een
heilige levend gevild wordt, maar
wij krijgen er een ongemakkelijk
gevoelvan.
Wie van vis of kaas houdt, kan van
sommige zeventiende eeuwse
stillevens smullen. De 'Schreeuw3
van Munch gaat in een stille zaal
door merg en been. René Daniêls
liet op een schilderij uit 1977 een
grammofoonplaat zo draaien dat
we er nu nog draaierig van wor
den. Met nieuwe middelen kun
nen we op het beeldscherm zelfs
in niet bestaande gebouwen van
ruimte naar ruimte lopen.
Een gesuggereerde beweging zo
als de grammofoonplaat van Da-
niëls geeft een heel andere vol
doening dan een werkelijke. Vir
tueel geluid heeft geen fysieke in
vloed, maar laat de geest meer be
wegingsvrijheid dan harde klan
ken. Toch doen sommige beelden
de kunstenaars het met echte be
weging en reëel geluid. Wat vroe
ger in speeldozen met figuren ge
bruikelijk was, komt vandaag dik
wijls voor in nieuwe kunst
Zo is in Witte de With een tentoon
stelling ingericht die Voices'
heet. Ze is blijkens de toelichting
'een aanzet om het gebruik van de
stem als metafoor en materiaal in
de hedendaagse kunst te onder
zoeken.'Het 'onderzoek' - een
term die als het over nieuwe
kunst gaat vaak nogal losjes
wordt gebruikt - richt zich niet
op wat vanouds in de concertzaal
en op de planken wordt geboden.
Maar het blijkt ook niet om visue
le kunst met wat extra's te gaan.
Voor wie gehoorgestoord is, valt
Inge van Haastert: 'Bon Flight'
1998. Foto De Illusie
er weinig te beleven. Op de boven
ste verdieping geven twee paren
sterk vergrote foto's wel wat te be
kijken, De toelichting spreekt van
'een gespannen kijkende man en
vrouw, zo uitgekaderd en gecom
bineerd dat door de gebarende
handen en de gezichtsuitdrukkin
gen een 'off screen'- stem gesug
gereerd wordt'. Dat is wat in de
beeldende kunst al eeuwenlang
voorkomt. We zeggen het alleen
wat alledaagser.
Boxenbosjes
Een verdieping lager treft men
door Moniek Toebosch gegroe
peerde geluidsboxen aan. De
meeste zyn zwarte dozen als
strakke sokkels van verschillende
hoogte, maar er staan ook enkele
ouderwetse luidsprekers. Om er
iets mee aan te vangen heb ik ze
geteld. Ik kwam tot 96, maar vol
gens de toelichting zijn het er 100.
Wanneer men in de buurt komt,
gaan ze jammerlijk'.- geluiden af
geven.
Zo zijn we in het dagelijks leven
ook blootgesteld aan dikwijls on
aangename klanken die geen
boodschap aan ons hebben. Dat
wekt in de installatie van Toe
bosch een gevoel van intense een
zaamheid. Een stem die steeds
herhaalt 'Hey Joe' komt uit een
zaal boven. Kristin Oppenheim
laat daar, door twee zoeklichten,
verspingende blauwe ovalen op
de vloer schijnen.
Er verschijnt niet, zoals op de
planken, een figuur in de licht
bundel. Er is een redelijke kans
dat men alleen is in de aangren
zende zaal. Dan ervaart men een
duidelijk hoorbare maar onzicht
bare aanwezigheid. Het is of ie
mand om u heen loopt, De samen
stellers van dit 'geluidsland
schap', Janet Cardiff en George
Bures Miller, lieten zich blijkens
de toelichting inspireren door
nachtelijke orgieën van een Fran
se koningin. Daar missen we het
beeld wel.
Aan een tafel zittend kan men
proberen, via een hoofdtelefoon te
luisteren naar citaten van Mimmo
Rotella, Bruce Nauman en 21 an
dere kunstenaars. Ik had graag
wat van de voordracht door Kurt
Schwitters van zijn 'Ursonate' ge
hoord, maar op welke knop ik ook
drukte, steeds bleef de futurist
Marinetti zijn enthousiasme over
een bombardement in mijn oren
gieten. Toegegeven, het bedienen
van zulke apparatuur gaat me
niet altijd gemakkelijk af. 'Voices*
is samengesteld door de Ameri
kaanse kunstcriticus Christopher
Phillips en omvat werk van 9 ex
posanten. Blijkens een foldertje
heeft hij zijn bedoelingen uitge
legd in een ter plaatse verkrijg
baar boek.
Hunkeringen
Op één na zyn de kopjes die Tan-
neke Barendrccht op een paneel
heeft vergaard gelaatloos, *Wie
ben je?' heet dit werk met foto's,
aquarel en potlood dat in de gale
rie De Illusie hangt. Ook de figuur
die zich in halve gestalte voor een
gesloten huis bevindt heeft meer
contour dan gelaat.
Voor een gesloten deur' heet dit
keramische groepje.Tanneke en
haar mede-exposante Inge van
Haastert verbeelden ideeën en
verlangens. 'En niet werden' heet
een aquarel met twee liggende fi
guren in een groen dat in geel
lijkt te vervagen. Het meisje 'Lin
da' is iets steviger aanwezig dan
de figuren bij Marlène Dumas,
maar ook hier is het in wezen on
vatbare van de medemens weer
gegeven. Inge geeft met vegeta
ties en vogeltjes een verlangen
naar vrijheid weer
Ze houdt ook van woordspelin
gen. Vandaar de titelLundia bo
tanica' van een houten rek, een
boom en bladeren, of'Santa Seve-
ria', een titel die de sanseveria op
roept. Bij alle diepzinnigheid
heeft bet werk van beide kunste
naressen een aangename on-
zwaarwichtigheid.
Voices. Witte de With(straat 50).
Do t/m zo 11-18 fm 23 aug, Tan-
neke en Inge. De Illusie. Do t/m
zo 13-17 t/m 5 juli.
Rotterdam/Amsterdam Het nieu
we Nederlands Centrum voor Fo
tografie komt in Amsterdam. Het
bestuur van het Prins Bemhard
Fonds stelt wel twee belangrijke
voorwaarden. Overheid, bedrijfs
leven en donateurs moeten er
geld in steken en de verschillende
foto-instellingen moeten er in op
willen gaan. Juist die twee voor
waarden stemmen de Rotterdam
se cultuurwethouder Hans Kom
brink nog niet al te somber. Hy is
verontwaardigd en tekent protest
aan, maar betwijfelt of de bestu
ren van het Nederlands Foto In
stituut en van het Nederlands Fo
to Archief, beide nu gevestigd in
Rotterdam, naar Amsterdam zul
len willen. „Het ministerie van
OCW, met Rotterdam als subsi
diegever voor beide instellingen,
heeft bovendien steeds te kennen
gegeven daar tegen te zijn."
Kombrink is verontwaardigd,
'omdat wel de bereidheid van de
Rotterdamse instellingen ge
vraagd wordt maar geen enkel
contact met ons is gelegd. Een
verzoek van ons om een gesprek
is genegeerd'. Vestiging van beide
instituten in Rotterdam was des
tijds een bewuste keu2e van toen-
mali g cultuurminister Elco Brink
man. Hij wilde er de spreiding
van de kunst over het land mee
bevorderen in plaats van de keuze
'automatisch' op fotostad Amster
dam te laten vallen.
Voorzitter
Brinkman is nu lid van het be
stuur van Bemhard Fonds, dat
gisteren alsnog koos voor Amster
dam. Amsterdams burgemeester
Patijn is voorzitter van het Bern-
hard Fonds. Hij zei gisteravond
onmiddellijk dat de voorkeur van
het fonds niets te maken neen
met de werkkring van de voorzit
ter er van.
Het Prins Bemhard Fonds kreeg
vorig jaar 22 miljoen gulden uit de
erfenis van de vroegere Rotter
damse hoogleraar H.W. Werthei-
mer, zelf een verwoed amateurfo-
tograaf en verzamelaar. Werthei-
mer, die vorig jaar op 83-jarige
leeftijd overleed, schonk zijn ver
mogen op voorwaarde dat het geld
wordt gebruikt voor de bevorde
ring van de Nederlandse fotogra
fie en de oprichting of instand
houding van een Nederlands fo
tomuseum waarin de professione
le en amateuristische beoefening
van de fotografie tot zijn recht
komt.
Volgens Kombrink zijn veel meer
financiële middelen nodig dan al
leen die van het Wertheimerle-"
gaat. Het besluit van het Bem
hard Fonds duidt daar ook op,
door de speculatie op de bereid
heid van de subsidiegevers van de
nu in Rotterdam gehuisveste in
stellingen. Kombrink kan zich
nauwelijks voorstellen dat de ge
meente Rotterdam en het minis
terie van OCW, de grootste subsi
diegevers, hun medewerking zul
len geven. „De race is nog niet ge
lopen. Rotterdam zal in ieder ge
val protesteren, het laatste woord
is nog niet gezegd."
Het Rins Bemhard Fonds gaf het
Instituut Collectie Nederland
(ICN) de opdracht na te gaan hoe
de wens van Wertheimer kon wor
den verwezenlijkt. Het fonds
heeft de aanbevelingen van ICN
(aangepast na overleg met de be-
roepstak) in grote lijnen overge
nomen. Dat betekent dat de mil
joenen van Wertheimer niet wor
den verdeeld over een aantal ste
den en instellingen, maar ten goe
de komen aan het nieuwe cen
trum in Amsterdam.
Toegankelijk
Het bestuur van het fonds wil dat
het nieuwe centrum zich gaat toe
leggen op het exposeren en verza
melen van fotografie, het stimule
ren van onderzoek en het verza
melen en toegankelijk maken van
informatie over het vakgebied.
Verder moet het centrum festi
vals, cursussen, publicaties, wed
strijden en opdrachten organise
ren. Het Prins Bemhard Fonds
wil dat verschillende overheden,
bedrijven en donateurs met geld
voor de bouw van een nieuw foto
centrum over de brug komen. Het
bestuur wil de erfenis zelf zoveel
mogelijk intact laten. De opbreng
sten ervan wil het fonds gebrui
ken voor de exploitatie en projec
ten in dat nieuwe centrum. Het
bestuur wil eerst de positie van de
fotografie versterken en tezijner-
tijd samenwerken met andere dis
ciplines, zoals film en nieuwe me
dia. Dit laatste is een verwijzing
naar de plannen van de in Rotter
dam gevestigde foto-instellingen
voor een fusie met het (Amster
damse) Filmmuseum en het (Rot
terdamse) nieuwe media-instituut
V2.
De Amsterdamse cultuurwethou
der J, van der Giessen reageerde
gisteravond opgetogen. „Dit is
een goede dag voor de fotografie
en voor cultureel Amsterdam. Het
besluit van het fonds sluit goed
aan op plannen van de Amster
damse fotowereld voor het foto-
centrum Photo Plaza." De ge
meente Amsterdam is in principe
bereid geld in het project te ste
ken, maar wil eerst de verdere
ontwikkeling afwachten.
Door Han Geurts
Rotterdam Staat daar een kort
pedant mannetje met blozende
wangen in een indrukwekkend
kapiteinspak. Prins Pils is zijn
aanstaande al behoorlijk zat en
ziet meer levensvreugde in het
achtersteven ran zijn grote dikke
kamerdienaar. Het genoegen is
wederzijds, dus zien we het duo
met ijzeren kettinkjes om hun
nek als hondjes achter elkaar aan
rennen totdat de gedoodverfde
kroonprinses weer eens tussen
hen in op de bank belandt.
Achter de schennen van een ko
ningshuis waarvan iedere gelijke
nis met bestaande koningshuizen
op louter toeval berust, vinden ge
beurtenissen plaats waar de hon
den geen brood van lusten. Prins
Pils is zo bronstig als de stier Her
man en zyn taalgebruik klinkt
wel beheurlyk aristocratisch
maar bestaat in feite uit de goor
ste, mensonterende, foute tek
sten. Ook zijn aanslaande weet
van wanten tijdens staatsbezoe
ken aan exotische rijksdelen waar
mooie donkere lichamen langs de
kade slenteren en nu en dan moet
zelfs de koningin-moeder licha
melijk tevreden worden gesteld.
Zij tuit dan haar mond, haar adem
stokt en haar ogen puilen uit de
kassen. Vervolgens byt ze haar
zoon toe dat hij moet trouwen met
die 'imbeciele bekakte katholieke
hoekeygleuf.
Drank. poep. pies, dope en andere
zaken die het lichaam binnen
gaan of verlaten vormen de be
langrijkste ingrediënten van 'De
Kroonprins' van Dolf Ephraim.
Hy plakt one-liner na one-liner
onder de gordel van het konings
huis en neemt zo een vrijwel hon
derd procent kans om een mis
plaatst nummer neer te zetten.
Dat er in geen tijd humor ont
staat, ligt met alleen aan de gelij
kenis met bestaande personen,
maar zeker ook aan het aansteke
lijke enthousiasme waarmee het
drietal spelers de banaliteiten er
doorheen jagen. Het motto
'schudden met de billen is alles
wat we willen', wordt moeiteloos
waargemaakt. Aan het slot komt
er nog een Shakespeariaansecita-
tenshow waarin na de moeder
moord, de vriendinmoord en de
huisknechtmoord ook de prinse
lijke zelfmoord ons wordt gegund.
Dat klassieke slottoontje geeft
toch weer wat extra ironie aan het
geheel. Leden van Oranjevereni
gingen krijgen korting bij Prins
Pils. maar het valt niet uit te slui
ten dat ze ook een dikke 25 pro
cent minder plezier beleven dan
andere toeschouwers. Men zij ge
waarschuwd.
'De Kroonprins' van Dolf
Ephraïm op de Parade. Gezien:
maandagavond. Herhaling: van
avond.
Hilversum Marco Borsato lan
ceert zijn nieuwe single 'De Be
stemming' met een Guinness-re
cord: het plaatje gaat by zestig ra
diozenders tegelijk in première,
iets wat nooit eerder gebeurde.
Behalve de publieke zenders Ra
dio 2 en 3 doen ook commerciële
stations als Radio Noordzee. Ra
dio 538 en zelfs het op alternatieve
pop georiënteerde Kink FM mee
aan de stunt, evenals tal van re
gionale en lokale omroepen. Don-
Now york De Amerikaanse
zanger Bobby Brown, echtge
noot van Whitney Houston, is
wegens aanranding gearres
teerd. Dit heeft de Amerikaan
se televisiezender CNN giste
ren bekendgemaakt
Brown werd aangehouden in
een hotel in Beverly Hills. Na
een kort verblijf in de cel
kwam hij op borgtocht vrij. Na
dere bijzonderheden over het
voorval zijn niet bekendge
maakt
De zanger is al vaker met justi
tie in aanraking geweest. In ja
nuari werd hem in Florida een
korte gevangenisstraf opge
legd, omdat hij dronken achter
het stuur had gezeten. In 1995
was hij in dezelfde staat al aan
raking met de politie gekomen
na een vechtpartij in een
nachtclub.
derdag aanstaande, klokslag 10.30
uur, moet de simultaanpremière
zijn beslag krygen.
De single 'De Bestemming' js de
voorbode van een gelijknamig al
bum. dat op 14 augustus uitkomt.
Borsato's laatste cd, 'De Waar
heid', bracht begin vorig jaar een
run op de platenzaken teweeg. In
middels zijn er meer dan 650.000
exemplaren van verkocht.
Een woordvoerder van Polydor
bevestigt desgevraagd dal de pla
tenmaatschappij 'extra goed naar
de mediaregels heeft gekeken',
Vongjaai strafte het Commissari
aat voor de Media de bespelers
van Radio 3 met een boete van
twee Ion, omdat zij by het promo
ten van de Borsato-cd hun boekje
te buiten waren gegaan. De Poly-
dor-woordvoerder: „In onze pers
bericht noemen we bewust niet de
namen van stations die meedoen
en in de advertentie die nog in de
kranten komt zeggen we alleen
dat de luisteraars op hun favoriete
zender moeten afstemmen."
Malaga Het geboortehuis van
Pablo Picasso in het Zuid-Spaan
se Malaga is sinds gisteren een
museum ter herinnering aan .de
in 1973 overleden schilder, beeld
houwer en keramist Picassb" iag
op 25 oktober 1881 op de eerste
verdieping van het gebouw het le
venslicht Koning Juan Carlos eh
konigin Sofia openden er tijdens
een werkbezoek aan Malaga drie
tentoonstellingen.
r C I e t
Monster
Magnet
a I b u
'Powertrip'
I a t» I
A&M/Polydor
duur
60:44 min.
Binnen het wereldje van stoere rockers heeft het Amerikaanse Monster
Magnet altijd al een aparte plaats ingenomen. Voor iemand die niet ge
charmeerd is van opzichtige krachtpatserij in de muziek is Monster
Magnet door de jaren heen een acceptabel alternatief gebleken. Want
laat daar geen twijfel over bestaan: MM speelt veelal snoeiharde rock,
maar paart aan die daadkracht een opvallende dosis inventiviteit. 'Po
wertrip' is hun album dat over verschillende vormen van verderf han
delt De zucht naar sex, macht, geld komt op deze in gokstad Las Vegas
'geboren' cd in allerlei vormen voorby.
En de muziek? Die is weer net zo boeiend als op hun vorige schijven.
Veel psychedelica haalt Davp Wyndorf uit riin gitaar, maar onk strakke
riffs, surf garage-rock en nietsontziende hard rock horen nog immer bij
Monster Magnet. De band lijkt op 'Powertrip' een heel scala aan demo
nen te willen uitbannen. De intensiteit en directheid waarmee wordt ge
musiceerd ontaardt bij gelijkgestemden vaak in ongeloofwaardige
schreeuwpartijen, maar de reinigingsexercitie van Monster Magnet
klinkt een vol uur geloofwaardig. Zo reikt de band al beukend en
schreeuwend naar een niveau dat bijvoorbeeld een band als Black Sab
bath nooit heeft weten te bereiken.
JoopBreedveld
