12
idtterg^ 1
Sterrenwacht op zoek naar geld
Kerk is mede schuldig aan
matige consumptie van vis
Koepel in Biesbosch voor verhuisde telescoop kost ton
Akkerbouwers 'weggeschoffeld' uit Eendragtspolder
Overtuigd van het nut van
een belachelijk helmpie
Hoogleraar
oncologie
van KWF
Loods 24 herdenkt
wegvoeren joden
Raadsfracties betalen vele tonnen terug
9p V
Fietser onder
vrachtwagen
Timmers van
Kralingen naar
Oegstgeest
Rotterdams Dagblad I I Woensdag 22 juli 1998
Hij droomde er al van toen hij
zes jaar jong was: een fietstocht
rond de wereld. Rotterdammer
Marco Mout was als kind al gek
van fietsen en is dat altijd geble
ven. Halverwege het jaar 1997
vertrok bij om zijn droom waar
te maken. In het Rotterdams
Dagblad doet hij daarvan ver
slag. Vandaag aflevering 21.
Wel eens met een helm op ge
fietst? Niet zo'n Willempje-modei,
maar zo'n door een Italiaanse de
signers vormgegeven stuk plastic
op het hoofd gehad? Nee? Nooit
naar de bakker op de hoek ge
fietst met zo'n polystyrene protec
tie op de hersenpan? Nee, want....
het is in Nederland niet verplicht
met een fietshelm te fietsen. Iede
re rechtgeaarde Hollandse of Hol
lander is daar blij mee, want zeg
nou zelf 'wat voor effect heb zo'n
stukkle plastic nou, niet dan?'
Kijk, een motorrijder doet zo'n
ding op. Een bouwvakker ook.
Sommige kinderen worden er
zelfs mee geboren (nadere info bij
verloskunde in Dijkzigtmaar
een Hollandse fietser met een
helm op? Wij zijn Miguel Indurain
niet! Ja, we fietsen wel veel, daar
zijn we Hollanders voor. Ja toch?
Maar een fietshelm, dat is toch
wel het laatste waar we aan den
ken als liefhebbers van de frisse
wind door de haren.
Maar hier Down Under is dat an
ders. Met de fiets door Australië of
Nieuw-Zeeland? Dan een plastic
dop op de kop. Collega wereldfiet
ser Frank van Ryn maakt die re
gel in z'n boek over z'n fietsreis
door Australië belachelijk. En ge
lijk heeft hij, vind ik- Wat maakt
zo'n ding nou uit? Als ik hier in de
WopWops (Nieuw-Zeelands voor
in the middle of nowhere en dat is
Engels voor erg ver weg van de
beschaving) een doodsmak maak,
dan is het einde oefening. Zo'n
helm maakt geen verschil. Dat is
mijn overtuiging. Of liever ge
zegd, dat was m'n overtuiging.
Een paar weken geleden fietste
ik, bepakt en bezakt en behelmd,
naar OngaOnga. Dat was nog een
kleine 35 kilometer zware gravel-
weg en dan 40 kilometer asfalt. Ik
had net een trektocht gemaakt
door de bergen en valleien van de
Ruahine Range en vanuit deze
wildernis hobbelde en stuiterde ik
over de slechte weg richting het
verre dal. Zweet, stof en heet. In
een scherpe bocht, uitgesleten,
hield alles plotselingop. Een vette
steen blokkeerde het voorwiel,
dat sloeg om en met een vaarde
van 25 Idlometer pier uur werd ik
over het stuur gelanceerd als een
trapeze-artiest in hoogtijdagen.
Hoe zelfs m'n voeten uit de toe
clips schoten weet ik (nog steeds)
niet, maar de fiets ratelde tegen
de grond. Met een zeer elegante
boog landde ik keihard op m'n
hoofd, rolde door op m'n schou
der, schraapte de stof van m'n
fietsbroek open en raspte de huid
van m'n rechterknie en dijbeen.
Mijn wijsvinger was net zo ge
raspt als m'n knie. Het kostte ze
ker 10 seconden voor ik wist wie
ik was, waar ik was en waar al dat
bloed vandaan kwam.
Mijn nek werd stijf, mijn hoofd
had de klap opgevangen, of beter
gezegd, de helm. M'n hand en
been bloedden flink, maar eerst
voelde ik onder m'n helm. Overal
bloed. "Verdomme Mout, nou ben
je mooi de lui", dacht ik opge
wekt. Zien wij hier een dokter in
de buurt? Heb ik een hersen
schudding? Ik trok de kinband
los en de helm gooide ik op de
grond. Een bidon water stroomde
over m'n hoofd. Het zand kleurde
rood. Zonder spiegel ontdekte ik
een snee boven m'n oor. Meer
schade was er niet, maar het
bloedde flink. De fietsbel deed
dienst als spiegel en zo plakte ik
met pleisters de wond dicht. De
rest van de EHBO-doos ging op
aan de andere verwondingen. Na
een half uur zag ik eruit als een
Michelinmannetje.
De fiets had de smak overleefd, al
zat de bagage schots en scheef en
had het scherpe gravel de tassen
beschadigd.
Toen de helm eens bekeken. De
hele schaal onder de plastic kap
was gescheurd. Als een gekookt ei
kon ik het uit de dop lepelen. Pas
toen realiseerde ik me de enorme
klap die de helm had geabsor
beerd. En toen pas realiseerde ik
dat ik zonder helm hier wel eens
hardstikke dood had kunnen lig
gen. Moraal van dit verhaal?
Frank heeft ongelijk. En of u nou
zelf een helm gaat dragen, of mi
nister Jorritsma het u verplicht,
tja, ik ben er in ieder geval zeker
van dat ik in the WopWops van
Nieuw-Zeeland m'n hoofd nog
kon gebruiken om te bedenken
hoe ik m'n andere wonden moest
verzorgen. Is dat moraal genoeg?
N.B. Marco wil graag gezegd heb
ben dat hij geen aandelen in poly-
styreenfabrieken heeft!
Rotterdam De voikssterrenwacht Mercurius heeft de ge
meente Rotterdam gevraagd om een bijdrage voor het bou
wen van een koepel bij het observatorium in de Biesbosch. De
koepel kost ongeveer een ton. Diverse sponsors hebben Mer
curius al geld in het vooruitzicht gesteld. Het ontbreekt de
sterrenwacht nog aan ongeveer vijftigduizend gulden om de
koepel rond te krijgen.
Behalve de gemeente Rotterdam,
is een honderdtal bedrijven in de
regio benaderd vooreen bijdrage.
Andere onderdelen van de ster
renwacht zijn al bekostigd door
ondermeer de gemeenten Dor
drecht. Sliedrech't en Zwijndrecht
en particuliere geldschieters zoals
energiebedrijf ENECO en de WV
Dordrecht.
Rotterdam staat op het lijstje van
potentiele geldschieters omdat de
kijker die m de koepel zal worden
gemonteerd, afkomstig is van de
vroegere zeevaartschool aan de
Pieter de Hoochweg. De tele
scoop. vervaardigd bij Carl Zeiss
in Jena, dateert uit de jaren twin
tig van deze eeuw en is de school
geschonken door een handvol ry-
ke reders, zoals Mees. Van Omme
ren en Ruys.
De sterrenkijker werd niet alleen
gebruikt door studenten aan de
zeevaartschool, maar ook door
amateur-astronomen uit Rotter
dam. De kyker heeft de laatste ja
ren staan te verpauperen in de
verlaten koepel van de zeevaart
school. Mercurius kreeg de tele
scoop in handen dankzij een
schenking van de Hogeschool
voor Rotterdam en Omstreken
Het instrument verkeert nog in
uitstekende staat.
De volkssterrenwacht Mercurius
beargumenteert zijn subsidiever
zoek aan de Rotterdamse ge
meenteraad met de verklaring dat
de belangstelling voor astronomie
de laatste jaren sterk is toegeno
men. Ook in het onderwijs, waar
het nieuwe verplichte examenvak
Algemene Natuurwetenschappen
voor tenminste 25 procent uit as
tronomie bestaat
Dat betekent dat de toeloop naar
sterrenwachten steeds groter
wordt Mercurius ontvangt jaar
lijks een groot aantal be/oekers.
onder wie veel Rot lei dammers
De sterrenwacht is gevestigd in
de Biesbosch omdat dit een van
de laatste plaatsten in de regio is
waar het voldoende donker is om
waarnemingen in het heelal te
kunnen doen
Dr, A-AAM. Eg-
germont is door het Koningin
Wilhelmina Fonds aan de
Erasmus Universiteit Rotter
dam benoemd tot bijzonder
hoogleraar experimentele on
cologie. Met Eggermonts be-
noemingwordt volgens de Ne
derlandse kankerbestrijding
KWF het belang van weten
schappelijk onderzoek op het
gebied van chirurgische onco
logie onderstreept Egger-
mont is de zevende bijzonder
hoogleraar die door het KWF
aan een Nederlandse univer
siteit wordt benoemd. De an
deren zijn werkzaam aan de
universiteiten van Gronin
gen, Maastricht Amsterdam
en Nijmegen.
Eggermont (46) is als medicus
verbonden aan de Daniel den
Hoedkliniek in Rotterdam.
Hij richt zich in zijn onder
zoek ondermeer op de toepas
sing van bet middel tumor ne-
crosts factor alpha enaiidëre
-{JJAén dié
Eggermont As expert op-üet,
gebied van meianoomj een
vorm van huidkanker. Ktf is
voorzitter van de Europese
studies om nieuWe therapieën-
tegen deze vorm van kanker
té onderzoeken, Eggermont
werkt samen met deskundi
gen van ondermeer de univer
siteiten van Leiden en Nijme
gen.
Rotterdam Aan de consumptie-
eijfers zou je niet zeggen dat vis
de moeder is van de Nederlandse
economie. Slechts twaalf kilo vis
eet de modale Nederlander per
jaar. Terwijl Nederland er nota be
ne een van de modernste vissers
vloten van Europa op na houdt.
Maar het merendeel van de
vangst gaat naar het buitenland.
Naar Zuid-Europese landen met
name, want daar verslinden ze al
les wat vinnen en kieuwen heeft.
De Portugezen bijvoorbeeld zijn
goed voor 57 kilo vis per hoofd van
de bevolking.
De cijfers die het Europees Bu
reau voor de Statistiek deze week
bekend maakte zijn overigens
niet voor de volle honderd procent
betrouwbaar. Het Nederlands Vis-
bureau schat de hoofdelijke bin
nenlandse consumptie zo al een
kilootje of drie hoger dan de colle
ga-statistici in Brussel. „Eurostat
heeft waarschijnlijk een aantal ca-
tegorietjes niet meegeteld, zoals
vis uit blik en vis die in salades is
verwerkt," veronderstelt de
woordvoerder van het Haagse Vis-
bureau. Mogelijk is zelfs de ha
ring die aan de kar wordt gecon
sumeerd, in Nederland toch een
aanzienlijke hoeveelheid, niet in
de Brusselse cijfers meegeno
men.
Toch blijven ook de 15 kilo van
het Visbureau een magere presta
tie, vergeleken metvisverslinders
als de Finnen (33 kilo) en de Span
jaarden (39 kilo). Alleen de Oos
tenrijkers en Duitsers zijn nog
matiger dan de Hollanders, met
circa tien kilo. Het Visbureau laat
evenwel de moed niet zakken: er-
zit een stijgende lijn in de vader
landse consumptie van zeedieren
en zeebanket. Per jaar gaat die
met ongeveer tien procent om
hoog en worden er weer een paar
onsjes van de vleesconsumptie -
nu 41,9 kilo - afgeknabbeld.
De stijgende populariteit van vis
is vermoedelijk te danken aan de
buitenlandse eetgewoonten waar
mee de Hollander op vakantie
kennismaakt. Verder speelt het
niet onbelangrijke feit mee het
produkt sinds kort ook bij veel su
permarkten verkrijgbaar is. Voor
verpakt en hapklaar.
Kct Visbureau kan de lauwe be
langstelling van de Nederlander
voor het 'brood uit het water'
maar moeilijk verklaren. Histo
risch bezien zou de Nederlander
juist aan de top van de liefheb-
berslijst moeten staan. De eerste
bewoners van de kuststreken be
stonden bij de gratie van de vis en
de vissersvloot die zich uit deze
afhankelijkheid ontwikkelde
vormde weer de basis voorde late
re koopvaardijvloot.
Een verklaring waarom Nederlan
ders de vis zovele jaren hebben
versmaad, is misschien de eeu
wenlang door de RK-kerk voorge
schreven gewoonte om elke vrij
dag vis te eten. De woordvoerder
van het Visbureau: „Veel mensen
bewaren slechte herinneringen
aan de tijd dat vis eten moest. Dat
er elke week een schotel gepo
cheerde kabeljauw in een boter-
sausje op tafel stond. Mogelijk
dachten mensen toen 't eenmaal
niet meer hoefde: voortaan maar
helemaal geen vis meer."
De statistiek laat zien dat het ge
loof niet een louter negatieve in
vloed hoeft te hebben op het aan
tal visliefhebbers. De Fransen en
Belgen, ook grootgebracht in de
leer van Rome, eten altijd nog vier
maal zoveel mosselen ais de Ne
derlanders en vijf maal zoveel
garnalen. Deze volkeren maken
ook veel vaker een gang naar de
viskraam of de viswinkel dan de
Nederlander, die slechts eens in
de tweeënhalve week vis op tafel
zet.
Uit de statistieken valt niet hele
maal op te maken welke vis het
populairst is in de lage landen.
Vermoedelijk is dat de haring,
maar de zalm gooit ook hoge
ogen. Dat is namelijk een goedko
pe, smakelijke én makkelijke vis.
„Je kunt 'm bakken als een bief
stukje, of in gerookte vorm op een
toastje serveren." Uit de statistie
ken blijkt dat vooral 'makkelijke''
vissoorten, zoals de mossel en de
garnaal, het de laatste jaren erg
goed doen. Volgens het Visbureau
heeft dat alles te maken met de
veranderende eetgewoonten in
Nederland en de neiging om het
bereiden van voedsel te bekorten
tot de allernoodzakelijkste hande
lingen.
RotterdamDe Stichting Comité
Loods 24 houdt 30 juli om 20.00
uur een herdenksceremonie aan
de Eva Cohen-Hartogkade op de
Kop van Zuid. Bij de muur san dc
Stieltjesstraat, tussen het Poort
gebouw en de brug,wordt her
dacht dat de laatste jaren van de
Tweede Wereldoorlog tweedui
zend joden uit Rotterdam en om
geving werden weggevoerd.
De stichting dankt haar naam aan
een loods aan de Stieltjesstraat.
'Loods 24' van de toenmalige Ge
meentelijke Handelsinriehtingen
fungeerde tijdens de Tweede We
reldoorlog als een verzamelplaats
voor joden. Van daaruit werden
duizenden mensen op hun trieste
reis naar de concentratiekampen
gestuurd.
Tussen 1941 en 1945 zijn in Euro
pa zes miljoen joden vermoord,
waaronder ruim negentig procent
van de Rotterdamse joden.
Rotterdam Bijna alle fracties in
de Rotterdamse gemeenteraad
hebben de gemeente geld terug
moeten betalen omdat zy te hoge
reserves hadden. In totaal heeft
de gemeente 333.133 gulden terug
gekregen van negen van de elf
fracties die de vonge raadsperio
de in de raad zaten. Alleen de
WD en de SP hoefden niets terug
tebetalen.
Dat blijkt uit een speciaal onder
zoek dat de zogenoemde Commis
sie tot Onderzoek van de Reke
ning over 1994 en 1995 heeft ge
houden. Uit het onderzoek lekte
al eerder uit dat het SGP/RPF/
GPV-raadstid Den Braber zijn
echtgenote ten onrechte een te
hoge fracticvergoedmg had gege
ven. Hij kwam met de gemeente
een terugbetaling van ruim 45,000
gulden overeen.
Uit het onderzoek blijkt verder
dat de extreem rechtse fractie van
CP*86, inmiddels uit de raad ver
dwenen, er een uitermate gebrek
kige verslaglegging op nahield.
De partij moet als enige dan ook
een aantal terugbetalingen doen
van kosten die onterecht zyn op
gevoerd, zoals bijvoorbeeld scha
des aan huurauto's die binnen het
eigen risico vielen.
Voor de andere fracties die terug
moesten betalen ging het alleen
om te hoge reserves aan het eind
van de boekjaren, en niet om on
regelmatigheden Volgens ge
meentelijke regels mogen die re
serves met hoger zijn dan 25 pro
centvan hetjaarlykse subsidiebe
drag. In de jaren '90 tot '94 was het
zelfs helemaal met toegestaan re
serves aan te houden.
Voor alle fracties gold dat zij hun
jaarrekeningen altijd te laat in
dienden. Daar moet ook een eind
aan komen, vinden b en w. Inmid
dels hebben alle fracties terugbe
taald en zyn de regels aange
scherpt. In de toekomst gaat de
gemeentelijke rekenkamer de re
keningen van de fracties toetsen.
Brandweer, GGD, de trau-
mahelikopter en een ta
kelwagen moesten er gis
teren aan te pas komen
om een fietser, die op de
Waalhavenweg onder een
vrachtwagen terecht was
gekomen, te bevrijden.
Dat lukte uiteindelijk, na
dat de combinatie een
«tukje was opgelicht Met
aen bekkenfractuur en
een gebroken arm werd
het slachtoffer naar het
ziekenhuis gebracht
Foto Peter de Jong/Cor Vos
Rotterdam Van bestuurder in
deelgemeente Kralmgen-Croos-
wyk tot burgemeester van de
plaats waar de bekende schrijver
Jan Wolkers is opgegroeid Dat is
E.M Timmers-van Klink (49)
overkomen. Ze hoorde gisteren
het blijde nieuws dat /.e uitverko
ren is als de nieuwe burgemeester
van Oegstgeest. Ze gaat per 1 no
vember aan de slag in de/e Zuid-
Hollandse gemeente.
Timmers maakt sinds 1987 na
mens de WD-fractie deel uit van
de deel gemeenteraad. Eerst als
deelraadslid en van 1989 tot 1992
als lid van het dagelijks bestuur
der. Na weer twee jaar als deel
raadslid in de oppositie, keerde
Timmers in de penode 1994-1997
terug m het dagelijks bestuur als
deel raadsvoorzitter. Momenteel
is /c vice-voorzitter van de deelge
meente en portefeuillehoudster
ruimtelijk ordening, verkeer en
vervoer en sport en recreatie.
Timmers was éen van de veertien
kandidaten die sinds eind mei de
sollicitatieprocedure volgden om
de huidige burgemeester. H
Scheenslra, op te volgen. „Toen ik
dcc [raadsvoorzitter was. merkte
ik dat de portefeuille die by die
functie hoort, zoals openbare orde
en de representatieve functie, my
enorm aantrok. En ik heb ook al
tijd gezegd dat als ik ooit burge
meester wordt, dan zou ik het van
Oegstgeest willen worden Het is
een heerlijke en mooie gemeente,
dichtbij Den Haag en Leiden Het
heeft zelfs veel affectie met Kra-
lingen, maar helaas minder met
Crooswyk."
De overstap van een deelgemeen
te met 50.000 inwoners naar een
gemeente met ruim 20.000 inwo
ners gaat met gemengde gevoe
lens. „Ik heb hier een heerlijke
periode gehad en ontzettend veel
geleerd. Vooral toen Crooswijk er
in 1991 bij is gekomen. Als be
stuurder in een stad bofte ik met
deze deelgemeente. Je hebt hier
een universiteit, een bos, het is
dichtbij het centrum met alle pro
blemen zoals drugs en de wyken
zyn zo divers. Het is een enorme
leerschool geweest en ik neem die
bagage dan ook mee naar Oegst
geest."
De WD-fractie gaat nu op korte
termijn naar een opvolger voor
Timmers zoeken. „Ik heb ook by
de verkiezingen altijd open kaart
gespeeld." zegt Timmers. „Myn
ambities om burgemeester te wor
den, bleven hetzelfde en dat vis
ten ze. Maar dat het op zo'n korte
termijn zou gebeuren, had nie
mand verwacht."
Declraadsvoorzitter G. Schuiling
(PvdA): „Voor Els Timmers zijn
we hartstikke blij, voor onszelf
wat minder, omdat we net een
paar maanden met elkaar bezig
zyn. Dat hadden we graag nog
langer willen voortzetten. Ze is
een ervaren deelraadsbestuurder
met historie en know how. En dat
is belangrijk in een jong dagelijks
bestuur."
Jacques van Nederpelt
Rotterdam „Het wordt toch wel
een vriendelijk stuk?" zegt Arie
van den Hoek (37 jaar) enigszins
bezorgd, voordat hij verder gaat
met het inspecteren van zijn
spruitkool achter zijn boerderij.
Hij wil beslist niet in de krant als
iemand die zich kwaad maakt
over de plannen van zijn gemeen
te Zevenhuizen-Moerkapelle. En
dan in het bijzonder over de voor
stellen uit het rapport 'Eendragts
polder, voorbeeidplan stadsland
schappen' om van zijn akkerland
(50 ha) en dat van zyn collega's
een bos- en piassengebied te ma
ken. Op deze manier wil de ge
meente voorkomen dat Rotter
dam oprukt tot aan het dorp Ze
venhuizen, Het is een voorbeeld
van de druk die een grootstedelij
ke agglomeratie uitoefent op een
aangrenzende plattelandsge
meente.
Wanneer zal de landhonger van
Rotterdam eindelijk zijn gestild?
Na Nesselande, de woningbouw
locatie ingeklemd tussen Nieu-
werkerk aan den IJssel en Rotter
dam-Zevenkamp, waar de eerste
bouwkraan nog moet verschijnen,
is de volgende polder alweer aan
de beurt. Alleen zijn het ditmaal
geen stedebouwkundigen maar
landschapsarchitecten die aan de
tekentafels staan. Akkerbouwer
Van den Hoek vraagt zich af of de
mensen uit de stad op recreatie
mogelijkheden zitten te wachten,
aangezien de Eendragtspolder,
530 ha akkerland, grenst aan al
bestaande recreatiegebieden, na
melijk de Zevenhuizerplas, de
Rottemeren en het Bergsche
Bosch.
Jaap Dijksman, Chef Sectie
VROM van de gemeente Zeven-
huizen-Moerkapelle en medever
antwoordelijk voor het rapport,
anhuizen
Zevenhuizerplas
RotttrtUms Dagblad "F dj
vindt dat er wel degelijk behoefte
is aan meer ruimte voor recreatie
in de regio vanwege de groei van
Zoetermeer en Rotterdam. Hij
zegt ook er van overtuigd te zyn
dat de gemeente een antwoord zal
moeten formuleren op de druk
van de grote stad. Over de gevol
gen van de plannen voor de ak
kerbouwers zegt hij: „Van de zijde
van de boeren is er nog geen dui
delijke reactie gekomen. Ze zyn
afwachtend. Er is onder hen geen
grote weerstand en het gevoel
overheerst dat de ontwikkelingen
nu eenmaal niet zijn tegen te hou
den. Ongeveer 40 procent van de
grond is al eigendom van de over
heid en projectontwikkelaars."
Weerstand
Een collega van boer Van den
Hoek heeft de nota gelezen en
denkt daar duidelijk anders over
dan de ambtenaar: „De weerstand
is gigantisch, maar het is een gelo
pen race. De kosten van het pro
ject zijn zo hoog dat het niet ren
dabel te maken is zonder woning
bouw. Waarom koopt de Gemeen
te Rotterdam hier anders grond
aan? Rotterdam, het Recreatie
schap, het Bureau Beheer Land
bouwgronden (BBL) en enkele
projectontwikkelaars hebben met
elkaar al tweederde van de grond
in handen. Er is een sluipend pro
ces van versnippering gaande,
waardoor ook boeren die graag
willen blijven, zoals ik, uiteinde
lijk toch worden weggeschoffeld."
Volgens hem zijn er grondprijzen
betaald van een ton per ha, het
dubbele van de agrarische markt
waarde.
In genoemd rapport wordt er niet
bij stilgestaan wat het voor som
mige boeren betekent hun bedrijf
te verliezen. Vergeten wordt dat
agrariërs in deze puur Hollandse
droogmakerij al eeuwen van va
der op zoon hun boerenwerk
doen. En aan het economisch be
lang van de agrarische functie
van de polder wordt voorbijge
gaan. Hij wordt 'saai en ontoegan
kelijk' genoemd en ligt er zo ge
zegd op te wachten door Rotter
dam te worden opgeslokt. Door er
een landschapspark van te maken
ontstaat er een bufferzone, een
overgangsgebied met 'groene
kwaliteit' tussen Rotterdam cn
het Groene Hart, dat toegankelijk
is voor iedereen. Erkend wordt
dat ook woningbouw in het plan
moet worden opgenomen om een
deel van de kosten te dekken, het
zogeheten 'rood voor groen' prin
cipe.
Proj ecton t wikkelaars
Op zijn gazon, de duwer van de
motormaaier in zijn hand, bekent
boer Dogterom (63) aanbiedingen
te hebben gehad van projectont
wikkelaars. Met nog maar een
klein bedrijf en zonder kinderen
om het bedrijf voort te zetten,
heeft toch ook hy zijn bedenkin
gen: „Dat idee van dat kleine Ze
venhuizen dat zich moedig verzet
tegen de grote stad, daar klopt
niet veel van. Zevenhuizen laat
zich gewoon door Rotterdam in
pakken. Eén ding is zeker: Bin
nen 25 jaar is de polder volledig
veranderd."
Recreatie inpassen in de akker
bouw, een tussenvorm waarin één
van de scenario's uit het rapport
voorziet, acht Dogterom niet rea
listisch. Want hoe meer bos en
riet, hoe meer vogels er worden
aangetrokken. Kraaien richten
ook nu al veel schade aan aan de
gewassen.
De akkerbouwers zien geen kans
de plannen dan niet tegenhouden
door gewoon hun land niet te ver
kopen. Arie van den Hoek schudt
z'n hoofd: „Dat werkt niet want ie
dereen zit er weer anders in. Als je
geen bedrijfsopvolgerbebt, ben je
sneller over te halen om je land te
verkopen wanneer je een redelijk
bod krygt. Anderen krijgen ge
noeg geid voor hun land om er
gens anders opnieuw te kunnen
beginnen. Een collega heeft al een
nieuw, veel groter bedrijf in de
Flevopolder gekocht, een andere
cp Flakkcc.'
Er zit volgens hem weinig anders
op dan de gemeentelijke plannen
te accepteren: „Het georganiseer
de verzet van boeren tegen het
Bentwoud (bij Zoetermeer) heeft
ook niet geholpen en het verzet
tegen de Betuwelijn of de Hoge
Snelheidslijn (HSL) net zo min."
Van den Hoek zou het niet rede
lijk vinden als sommige boeren fi
nancieel erg goed wegkomen en
anderen veel-minder. Het maakt
immers nogal wat uit of er bos op
je land komt of woningen. „Ieder
een zou royaal gecompenseerd
moeten worden om een veel gro
ter bedrijf terug te kunnen kopen,
want je vertrekt niet vrijwillig en
daar mag wel een soort smarten
geld tegenover slaan."
Argwaan
Hij is er trouwens slecht over te
spreken dat de boeren en andere
ingezetenen van de polder niet
waren uitgenodigd bij de presen
tatie van het rapport begin april in
het gemeentehuis,
Gemeenteambtenaar Dijksman
wuift mogelijke argwaan weg:
„Dit betrof een bijeenkomst met
vertegenwoordigers van provin
cie en ministeries. Er komt nog
volop gelegenheid voor discussie
en de nota wordt in oktober be
handeld in de gemeenteraad."
Op de vraag waarom het bóeren-
belang blijkbaar zo weinig mee
telt en of we het als samenleving
soms zonder landbouwgrond en
aardappelen kunnen stellen, rea
geert hij resoluut met: „Ja, maar
er is net zo goed behoefte aan
ruimte voor woningbouw en re
creatie. Als we midden op de Velu-
we zaten, zouden we alles bij het
oude laten, maar hier in de Rand
stad hebben we weinig te kiezen,"
