10
iöftafcüam
Alle wapens op school verboden
'Help blinde jongere die niet kan afkijken 'hoe het moet'
Zestien medewerkers
Stena Line ontslagen
'Rechten van het kind vooral iets voor arme landen'
'Mooi als nog maar een op de tien leerlingen een wapen heeft;'
Rotterdam is vol prachtige,
maar erg onhandige plekken
'Stage-plan'
agenten
valt goed
Ook vrachtauto's snel weggesleept
RET controleert
metroschotten
Rotterdams Dagblad
Vrijdag 20 november 1998
Rotterdam Als het aan de scholen ligt, is 'praten' het enige
rapen dat daar nog mag worden gebruikt. Met de nieuwe
campagne 'Op onze school zijn alle wapens verboden', die gis
teren op Scholengemeenschap Groot Charlois van start ging,
moeten scholieren daar zelf ook van overtuigd worden.
Van de Rotterdamse jongeren
draagt 30 proeent wel eens een
wapen bij zich. En hoewel zich op
scholen nog nauwelijks ernstige
wapenvoorvallen hebben voorge
daan, heeft het Project Geïnte
greerd Veiligheidsbeleid van de
gemeente Rotterdam een regle
ment ontwikkeld waardoor het
mogelijk wordt alle soorten wa
pens te verbieden op de scholen.
Onder alle soorten wapens vallen
ook vrij onschuldige lijkende ge
bruiksvoorwerpen, zoals een
schroevendraaier, schaar, kata
pulten of neppistoien. Want vol
gens de campagne is ieder voor
werp waarmee iemand verwond
kan worden gevaarlijk.
„Het mooiste streven zou zijn als
over twee jaar nog maar een op de
tien leerlingen op school een wa
pen draagt," zei E. Knijper, wet
houder van onderwijs en jeugdza
ken, die de campagne lanceerde.
„En dat over drie jaar blijkt dat
100 procent van de Rotterdamse
leerlingen het heel normaal vindt
dat er op school geen wapens
zijn."
Met de start van de campagne zijn
ook de regels van de school aange
past. Scholen hebben in hun re
glement opgenomen dat bezit van
elk wapen altijd meteen gemeld
wordt aan de politie. Daarnaast
mag de schoolleiding de leerlin
gen er strenger op controleren,
door bijvoorbeeld hun tassen of
kluisjes te doorzoeken.
Op de scholen komen drie ver
schillende posters te hangen. Op
een daarvan zijn alleen maar
bloedspetters op een wit doek te
zien. Óp een tweede dreigt een
jongen meteen schroevendraaier.
Op een derde poster zijn alle ver
boden wapens afgebeeld onder de
noemer 'gevaarlijk speelgoed.'
Onderaan op alle posters staat de
titel van de campagne.
In de video die bij de campagne
hoort, zeggen scholieren allemaal
dat ze wapens dragen 'suf1 vin
den. „Je moet je vuisten gebrui
ken," zegt een jongen van het
Einstein Lyceum in Hoogvliet.
Aan de andere kant zeggen ze ook
dat wapens soms wel nodig zijn
ter verdediging.
Om aan die mentaliteit een einde
te maken, is de campagne ook ge
start. „Scholieren moeten zich
vooral veilig voelen op de scho
len," aldus Kuijper. „Dit project
stelt een duidelijke norm: élle wa
pens zyn verboden." Scholieren
wordt verzekerd dat er geen enkel
wapen te vinden is op school, dat
het dus ook niet nodig is om een
wapen ter verdediging te dragen.
En mocht er een probleem ont
staan, dan is het enige toegestane
wapen: praten. Of je vuisten ge
bruiken.
Door Wanda Vervest
Rotterdam Prachtige architec
tonische en stedenbouwkundige
ontwerpen kunnen na voltooiing
het mikpunt worden van stevige
kritiek. Omdat ze bijvoorbeeld al
les behalve gebruiksvriendelijk
heid zijn: de gebruikers kunnen
er soms letterlijk niet mee uit de
voeten, mensen breken er hun
nek over de onhandige traptreden
en rolstoelers kunnen er zelfs ge
heel niet komen.
De frictie tussen schoonheid en
gebruikerevriendelijkheid van
ontwerpen stond gisteren cen
traal bij de conferentie Unlimited
by Design van de Technische Uni
versiteit Delft en het Vormge-
vingsinstituut Amsterdam. Om
de gebruiksonvriendelijkheid
van de openbare ruimte te onder
strepen, bezochten professor
Maarten Wijk en de congresdeel
nemers Rotterdam. Een rond
gang door het centrum wordt
voorgegaan door André Kegge,
voormalig chef van de werf cen
trum van Gemeentewerken en te
genwoordig beleidsmedewerker
van het project Schoon en Heel.
Kegge heeft wel een verklaring
voor de terughoudendheid van de
ambtenaren bij het aanpassen
van de ontwerpen: „Zo'n ontwer
per heeft een bepaald beeld in ge
dachten en als hij zijn zin niet
krijgt, stapt hij naar de burge
meester. Die dan vervolgens zijn
ambtenaren beveelt niet zo dwars
te liggen. Ziet zo'n ambtenaar dan
weer een minpuntje in het ont
werp, dan laat hij het wel uit zijn
hoofd daar over te gaan zeuren.
Die heeft zijn lesje wel geleerd."
Trots neemt Kegge de deelne
mers mee langs de 'Koopgoot', het
Schouwburgplein en Weena-
Zuid. Als geen ander weet hij de
vinger op de zere plek te leggen:
gloedvol als het over het ontwerp
gaat, kritisch over het gebruiks
gemak.
Rotterdam Het idee om kandi
daat-agenten voor hun opleiding
eerst een tijdje in een korps te la
ten rondlopen, valt in Rotterdam-
Rijnmond goede aarde. „Een op
zich aantrekkelijke optie," zegt
hoofd personeelsvoorziening Ans
van der List, „al zullen we goed
over de details moeten nadenken.
Welke bevoegdheden hebben die
mensen, bijvoorbeeld. Maar het is
een mogelijkheid."
Het plan werd geopperd door co
ordinator Rob Op ten Berg van de
afdeling brugjaar politie van het
Zadkine-college. Daar maken jon
geren van 16 en 17 jaar, die geïnte
resseerd zyn in een baan bij de
politie, voor het eerst kennis met
dit vak.
Gebleken is dat "brugjaar-leerlin-
gen' meer kans maken om te wor
den toegelaten tot de landelijke
politie-opleiding. Daarvoor moet
je minimaal 18 jaar oud zijn-
Volgens hem loopt de politie veel
goede kandidaten mis. Er wordt
minimaal Mavo vereist, een diplo
ma die veel jongeren al op hun 16e
op zak hebben. Pas twee jaar later
kunnen ze naar de opleiding. Die
twee jaar, stelt Op ten Berg, moe
ten worden overbrugd.
Door bijvoorbeeld de Zadkine-
cursus te volgen, en vervolgens
een stage-periode bij een korps te
doorlopen. Zo zijn ze ook beter in
staat om aan de zware toelatings
eisen voor de politie-opleiding te
voldoen.
Van der Let' lt?»jaar hou cr reke
ning mee dat het wel jonkies zijn.
Ze willen heel graag by de politie,
maar ik vraag me af of ze al rijp
zyn om al de straat op te gaan. Je
kunt her. daarmee ook beschadi
gen. Maar nogmaals, als idee is
Het fantastisch."
De Beurstraveree, door Rotter
dammers 'De Koopgoot' ge
noemd, ziet er gewoon mooi uit.
Van een donker metrostation
naar een zeer druk bezocht win
kelgebied. Licht, open, veilig. Het
kan niet mooier. Toch? Kegge:
„De trap naar beneden is een 'luie
trap', heel lage treden die toch vrij
breed zyn. Als je niet heel goed
naar je voeten kijkt, ga je geheid
onderuit"
Aan rolstoelers is bovendien niet
gedacht. Er ligt een helling naast
de trap, maar die is zo steil dat rol
stoelers er niet zonder ongeluk
ken op of af kunnen. En de lift, die
ligt verstopt en is eigenlijk te
klein. Maar ja, de Koopgoot vormt
nu wel een visuele eenheid met
het omliggende gebied. En de hel
ling was niet eens voor rolstoelge-
bruik bedoeld. Alleen voor de be
voorrading van de winkels met
steekwagens. Een complicerende
factor is bovendien de onder
grondse infrastructuur, waardoor
de mogelijkheden om iets gebrui
kersvriendelijkere neer te leggen
enorm is beperkt.
Schouwburgplein
Het Schouwburgplein is een nog
veel beter voorbeeld van ontwer
persblindheid. Het enorme plein
ligt dertig centimeter boven
straatniveau. Op maar twee plaat
sen is een helling voor rolstoelers.
Het plein ligt er bovendien uiter
mate verlaten bij. Geen voetgan
ger die zich er op waagt, geen spe
lend kind dat zich er toe aange
trokken voelt. Vier verschillende
materialen zyn voor de afwerking
gebruikt, de een nog gevaarlijker
dan de ander. Op het rubber blijft
water staan. Het metaal en het
hout zijn spekglad, waarbij de ge
ribbelde gaten in het metaal op de
uitglijdende voetganger als een
soort rasp kunnen werken. „Ei
genlijk is dit plein alleen maar
leuk éls er iemand onderuit gaat,"
grapt Wijk.
„Als we hier premières hadden,
en het had even geregend, gingen
de dames in avondkleding onder
uit," vertelt Kegge. „Dus moesten
hier voortdurend mensen met
boemnachines gereed staan om
bij de minste regen het plein zo
droog mogelijk te houden."
De problemen met het Schouw
burgplein zijn een typisch voor
beeld van een eigenwijze ontwer
per die zijn zin doordrijft, zo ver
woordt Kegge het beeldend. Adri-
aan Geuze stapte bij de eerste
woorden van kritiek naar het col
lege van burgemeesters en wet
houders, die vervolgens de amb
tenaren verordeneerden 'niet zo
lastig te doen'. Kegge: „En dan is
Geuze nog niet eens de beroerd
ste. Rem Koolhaas is veel verve
lender."
Het Schouwburgplein werd
gisteren bezocht als voor
beeld van ontwerpersblind
heid. Het enormeplein ligt der
tig centimeter boven straatni
veau. Op maar twee plaatsen
is er een helling voor rolstoe
lers. Geen voetganger die zich
er op waagt, geen spelend
kind dat zich ertoe aangetrok
ken voelt. Foto Soland de BrtiirvGPD
Rotterdam Om de filebestrij-
ding tegen te gaan wordt op de
rijkswegen in Zuid-Holland niet
alleen haast gemaakt met het
wegslepen van personenauto's
die betrokken zijn bij aanrijdin
gen. Ook vrachtwagens worden
sneller aangepakt. Het belang
rijkste verschil met vroeger is dat
niet meer wordt gewacht op over
eenstemming tussen de eigenaar
van de truck en de berger. De po
litie schakelt nu via een speciaal
hiervoor opgerichte alarmcentra
le een berger in. Dat levert uren
tijdwinst op.
Ook kan tijd gewonnen worden
door een betere samenwerking
tussen de verschillende hulpver
lenende diensten.
Hoek van Holland - De directie van
rederij Stena Line heeft zestien
medewerkers ontslagen die be-
Zo'n duizend kinderen houden
vrijdag een spreekbeurt over
kinderrechten. Dan is bet name
lijk de 'Internationale Dag voor
de Rechten van het Kind' en Uni
cef Nederland heeft voor de bo
venbouw van alle basisscholen in
Nederland de 'Nationale Spreek
beurtactie'georganiseerd.
In de regio Rotterdam-Rijnmond
doen ruim twintig leerlingen uit
groep zes, zeven of acht mee aan
de actie. Zo ook Kevin Verhoef
(11) en Sascha Jordacevic (11) uit
groep acht van de Vreewijk
School aan de Groenezoom in
Rotterdam.
Door Sentina van der Meer
Rotterdam Rechten speciaal
voor kinderen zijn hard nodig,
vinden Kevin en Sascha. Het eer
ste wat de twee jongens opvoeren
zyn de beelden op televisie van
oorlogskinderen en jongens en
meisjes die in arme landen al wer
ken in plaats van gewoon op
school zitten'.
Het Verdrag voor de Rechten van
het Kind', dat op 20 november
1989 door de Verenigde Naties is
aangenomen, is volgens hen voor
een kind in een rijk land als Ne
derland minder van belang.
In de Unicef-informatiemap staat
dat Nederlandse kinderen bij
voorbeeld meer groen, een voet
balveldje of een ontmoetingsplek
by hun in de buurt kunnen eisen.
Kevin en Sascha reageren erop,
alsof het een lachertje is. „Dat
hebben we hier al," merkt Kevin
op.
Nee, Unicef moet vooral letten op
de levensomstandigheden van
kinderen in de arme landen van
de wereld. „In Nederland is Uni
cef niet echt nodig," meent
Sascha. Alhoewel?
„Het is toch wel goed dat er een
ook een comité Unicef hier zit.
Want niet één land is perfect,"
zegt hy vrijs. Dat blykt even later
ook wel als hij het met Kevin
heeft over Braziliaanse zwerfkin
deren die vaak in de prostitutie te
recht komen. Het gesprek gaat
namelijk automatisch over in vra
gen over hoe kinderporno in Ne
derland en andere rijke Europese
landen mogelijk is. „Kinderporno
is gewoon mishandeling," zegt
Kevin verontwaardigd. Hy ver-
Unicef wil met de Nationale Spreekbeurtactie de Jeugd aan hot den ken zetten over hun recht on. Want hoewel de Rechten van het kind
dan mi sschi en voo ral Iets voor arme la nden lij ken, Is er In led er land wel iets mis op datgobled, zo weten Kevin en Sa scha. De docenten
van de Vreewijk School stimuleren de discussie over dit soort zaken. Foto hm* van dwHoevmvRottardan»D««btad
volgt: „En dat valt denk ik onder
het recht op bescherming tegen
mishandeling en geweld."
Unicef wil met de Nationale.
Spreekbeurtactie de jeugd aan
het denken zetten over hun rech
ten. Ook moet de actie meer be
kendheid geven aan het "Verdrag
voor de Rechten van het Kind'.
Het is de bedoeling dat na de
spreekbeurt een enquête de klas
door gaat, waaruit moet blijken of
de klasgenootjes er wat van heb
ben opgestoken.
De enquête-formulieren gaan al
lemaal terug naar Unicef waar de
antwoorden worden verwerkt in
een onderzoek.
„Na on2e spreekbeurt moeten ze
weten wat het Verdrag voor de
Rechten van het Kind is en hoe
het er is gekomen," vertelt
Sascha. Ook leggen de twee jon
gens uit wat Unicef is. Maar het
belangrijkste vinden ze toch om
te verteilen hoe kinderen het in
andere, vooral arme landen heb
ben.
Kevin vertelt hoe hij zich vaak ir
riteert aan sommige jongens, die
roepen dat ze oorlog leuk vinden.
„Om te spelen en te zien in films.
Maar in een echte oorlog verlies je
je oudere," verduidelijkt hij.
Sascha's vader komt uit Joegosla
vië en hij verteit dat je 'zuinig
moet zijn op je leven, want het is
ai zo kort'.
De twee jongens lijken het meest
onder de indruk van de vele spot
jes en documentaires op televisie,
die laten zien hoe kinderen mee
vechten in oorlogen. Kevin haalt
beelden aan over kinderen die al
met echte pistolen 'spelen'. „Ik
heb alleen nog maar geschoten
met een waterpistool."
„Vroeger dacht ik niet zo aan deze
dingen," vertelt Sascha Hij wilde
in eerste instantie ook zijn
spreekbeurt doen over Egypte en
Kevin over de Checta. „Maar de
meester had ons gevaagd," zegt
Kevin.
De school waarop de beide jon
gens zitten, is altyd vrij actief be
zig met onderwerpen als ontwik
kelingshulp. Zo heeft de Vreewijk
School meerdere kinderen ge
adopteerd bij hulporganisaties en
wordt er onder meer door spon
sorlopen geld ingezameld voor
het bouwen van een school in
Ecuador.
Sascha: „Ik denk nu anders. Vroe
ger vond ik het raar dat kinderen
daar zo graag naar school willen.
Ik vind de basisschool niet leuk
en werk liever." Kevin verbaasd:
„Je moet blij zijn dat je naar
school kan." Sascha: „Ja, weet ik.
Ik wil ook minimaal naar de
havo."
„Vroeger dacht ik als ik beelden
zag van kinderen met bijna geen
kleren aan en bolle buiken omdat
ze te weinig vitaminen krijgen:
wel vervelend voor ze, maar wat
kan ik daar nou aan doen? Het is
zo ver weg. Nu denk ik: daar had
ik net zo goed ook geboren kun
nen worden," gaat Sascha dan
verder.
Volgens Kevin vinden nog veel
kinderen uit de klas het helemaal
niet nodig dat er zoveel moeite
wordt gedaan voor de arme lan
den. „Ze hebben het hier goed in
Nederland en denken wat kan het
ons nou schelen hoe het daar is.
Na onze spreekbeurt gaan ze wel
anders denken," gelooft Kevin.
Door John Bunte
Rotterdam Het lijkt zo gewoon.
Je bent jong en je wilt wat. Be
zoekt een disco en ziet een leuke
meid of knul. En van het een
komt het ander. Maar wat nu wan
neer dat niet kan. Simpel omdat
je niet kunt zien. De verlangens
van een blinde jongere zyn niet
anders dan van een ziende leef
tijdgenoot. Hoe pak je dat dan
aan?
Hypnotherapeute drs Mariette
Schep, zelf blind sinds haar 15e
jaar, geeft er in het boekje 'Sexua-
liteit onder de loep: de sexuele
ontwikkeling van slechtziende en
blinde kinderen en jongeren'
meer duidelijkheid over. Het eer
ste exemplaar van het voorlich
tingsboekje is gistermiddag over
handigd aan de Rotterdamse wet
houder van volksgezondheid en
maatschappelijke dienstverle
ning, S. Korthuis.
Dat gebeurde tijdens het sympo
sium 'Op jezelluf, ech wel!', dat
werd gehouden ter gelegenheid
van het vijfjarig bestaan van de
Rotterdamse woon- en trainings-
C
voorziening van Visio, de landelij
ke belangenstichting voor slecht
zienden en blinden.
Het boekje moet vooral als hulp
middel voor ouders en begelei
ders dienen, aldus de auteur.
Want juist zij hebben een heel be
langrijke rol.
Kleine kinderen willen en moeten
van alles ontdekken. Het verschil
tussen jongens en meisjes bij
voorbeeld. Wanneer dat niet met
de ogen kan, moet dat 'op de tast'.
Bij vader of moeder op schoot, in
bad of onder de douche.
Mensen hebben er vaak moeite
mee zich te laten betasten. Het
wordt eerder afgewezen dan gesti-
muleerd, aldus Schep. Maar voor
blinden en zeer slechtzienden is
het van essentieel belang. Ouders
moeten daarop inspelen en de
blinde peuter mee in bad nemen,
als het even kan ook samen met
broertjes of zusjes.
Is er maar een ouder of geen an
der kind dan zouden familie of
vrienden moeten worden inge
schakeld, adviseert de onderzoek
ster.
Gaan de kinderen eenmaal naar
school dan krijgen ze in het basis
onderwijs al seksuele voorlich
ting. Het probleem daarbij voor
visueel gehandicapten dat heel
veel in beeld wordt uitgelegd, Ook
al is de informatie er dan in braille
of op geluidscassette; het blijft
heel erg moeilijk er een goede
voorstelling bij te maken.
Andere kinderen hebben het veel
makkelijker. Zij zien op televisie
allerlei hartstochtelijke scenes -
en nog wel meer dan dat - zien
plaatjes in boeken en tijdschrif
ten. Ze weten dus hoe het er in de
praktijk aan toegaat. Een blinde
niet. Die peinst zich suf over de
streeld en gekust door verliefde
mensen.
Glas water
Hetzelfde geldt voor zaken als
condooms on tampons. Je kunt cr
alles over weten, maar als je geen
idee hebt hoe het eruit ziet, wordt
het toch een stuk lastiger. Laat
een meisje zelf een tampon vast
houden en het in een glas met wa
ter stoppen, geeft Schep als tip
mee.
Op speciale scholen voor blinden
en slechtzienden wordt veel ge
werkt met poppen, die tot in detail
kunnen worden afgetast. Maar 'in
het echt' blijft het veel beter. Ben
je als moeder van een blind kind
opnieuwrwanger laat hem of haar
dan steeds overal voelen en en
moedig dat later wanneer er
borstvoeding wordt gegeven ook
steeds aan, suggereert Schep.
Eventueel zouden ook hiervoor
weer familileden of vrienden kun
nen worden benaderd.
Komt een jongere in de pubertijd
dan neemt de interesse voor de
andere sekse enorm toe. En dan
maakt het niets uit of je kunt zien
of niet.
De blinde jongere wil net zo
graag, maar weet niet goed hoe. In
de eerste schuchtere contacten
zal hij of rij dan ook wat onbehol
pen cn weinig speels overkomen.
Ket is namelijk niet mogelijk om
van anderen af te kijken hoe het
moet
Volgens Schep is het daarom be
langrijk dat er door ouders en
hulpverleners ongedwongen over
wordt gepraat. Cursussen en doe-
praatgroepen kunnen daarbij van
nut zijn. Het kan ook geen kwaad
in die gesprekken duidelijk te
maken hoe ver je kunt gaan met
het in het openbaar vrijen en waar
en wanneer kan worden gemas
turbeerd. Want dat blijkt niet al
tijd even helder.
Bij jong volwassenen is de kennis
veelal vergaard en gaat het erom
dat ook in praktijk te brengen.
Niet anders dus dan bij niet-visu-
eel gehandicaptea Het leggen
van contacten gaat noodgedwon
gen echter een beetje anders. Het
is voor een blinde moeilijk in te
schatten of de persoon met wie
wordt gepraat echt iets voor je
voelt.
Gezichtsuitdrukking en houding
zijn namelijk niet waar te nemen.
Maar, stelt Schep, blinden weten
dat over het algemeen heel goed
te compenseren duur extra infor
matie uit de stem te halen.
Handtastelijk
Dan blijft echter nog het feit datje
geen idee hebt hoe die persoon
met die aardige stem eruit ziet
Op basis van stem en geur wordt
een eerste beeld gevormd, dat
vervolgens door aanraking en af
tasten kan worden verduidelijkt
Niet iedereen is daar echter van
gediend.
Griezelen
Het wordt soms als handtastelijk
en opdringerig ervaren, aldus de
hypnotherapeute. Andersom kan
dat echter ook gelden. Sommige
blinde meisjes griezelen ervan
wanneer een man van wie zij niets
moet hebben zich wil laten betas
ten om zo te tonen hoe hij eruit
ziet
Zijn dat functionele of erotisch
bedoelde aanrakingen? Het is vol
gens Schep heel belangrijk om
dat verschil te herkennen.
Overigens kiezen veruit de mees
te blinden en slechtzienden uit
eindelijk voor een partner met de
zelfde handicap, wanneer zij in de
achterliggende jaren goed zijn be
geleid en alles hebben aangeleerd
dan hoeft er helemaal geen ver
schil te zijn met niet-blinden, con
cludeert Schep. En kan er ten vol
le van het leven en de seks wor
den genoten.
trokken zouden zijn bij verduiste
ring. De omvang van de diefstal Is
groter dan aanvankelijk werd ge
dacht De personeelsleden heb
ben het bedrijf voor miljoenen op
gelicht, zo blijkt uit onderzoek. De
diwetie van de rederij gaat het
personeel op de veerboot Discove
ry strenger controleren.
Vorige week werd bekend dat Ste
na Line een onderzoek was ge
start naar een aantal medewer
kers van de catering-afdeling. Di
recteur P. de Lange stelde toen
dat de schade enkele tonnen be
droeg. De fraude zou zijn ge
pleegd aan boord van de Discove
ry en zijn voorgangers. Onduide
lijk is nog hoelang deze praktij
ken al aan de gang zijn.
Hoe lang de betrokken medewer
kers fraude hebben gepleegd, is
volgens De Lange niet meer te
achterhalen. „Duidelijk is wel dat
de hele zaak al jaren gaande was",
zegt hij, „en dat er voor tonnen
per jaar werd gefraudeerd. Als je
het optelt is het een miljoenen
zaak. Maar hoe verder de jaren
wegliggen, hoe minder je hei kan
bewijzen. Als je een grove inschat
ting maakt dan is de maatschap
pij over de laatste drie jaar voor
anderhalf miljoen benadeeld".
Een recherchebureau werd door
Stena Line ingehuurd om de frau
dezaak te onderzoeken. Meerei
zende privé-detectives konden
vaststellen dat er inderdaad werd
gesjoemeld door personeel van de
afdeling catering. Volgens Stena-
directeur De Lange namen de
frauderende personeelsleden pas
sagiers direct mee naar een tafel.
Daar werd afgerekend, zodat het
geld niet in de kas van Stena Line
terechtkwam, maar in de zakken
van de medewerkers. Op de Ste-
na-boten moeten de mensen beta
len bij binnenkomst in de eetzaal,
waarna men onbeperkt kan eten.
Volgens De Lange werkten som
mige personeelsleden samen bij
het frauderen, en gingen anderen
individueel te werk. De buit is vol
gens hem niet meer te achterha
len. Inmiddels is zestien perso
neelsleden ontslag aangezegd.
Stena line overlegt nog met de ei
gen advocaten en het Openbaar
Ministerie of aangifte wordt ge
daan van verduistering.
By de catering van Stena werken
140 mensen. Sommigen hadden
al lang vermoedens dat er sprake
was van malversaties. De perso
neelsleden zyn gistermiddag in
gelicht over de zestien ontslagen.
Voor Stena geldt dat het overge
bleven personeel brandschoon is.
Directeur De Lange heeft zelf de
ontslagen personeelsleden niet
meer gesproken: „Mensen met
wie ik jarenlang heb samenge
werkt, kan ik niet meer in de ogen
kijken."
De directie van Stena Line gaat
het personeel op de veerboot Dis
covery strenger controleren. „We
zullen door uitbreiding van de
controlemogelijkheden het sys
teem zoveel mogelijk waterdicht
maken. Onder andere door came
ra's op de kassa's, zodat mensen
minder snel in de verleiding ko
men zegt directeur W. de lange
van Stena Line.
Rotterdam De glazen schotten
in de gereviseerde metrotreinen
van de RET worden allemaal ge
controleerd, Er zijn er inmiddels
vijf gesneuveld. De afscherming
zit direct naast de ingang van de
metrotreinen om te voorkomen
dat zittende reizigers rugtassen
en dergelijke tegen zich aan krij
gen.
De ruiten gaan vrij gemakkelijk
kapot als de rubberen ring tussen
het glas en de stalen omklem
ming eenmaal verdwenen is. Dat
betreft een constructiefout, aldus
een woordvoerder van het ver
voersbedrijf.
