2
Reizende reus heeft weer veel te verhalen
Kolonel
buiten diens
Hoop doet tal van Gerards
en Jeanines in spe leven
Koude zalm als voorgerecht
Gerhardt Mulder schrijft nieuw boek, over een daktari-vrouw in Tanzania
Zoon door sperma van overleden man
O Strips
a
Bellen
Rotterdams Dagblad
Voor tips en reacties: 010-4004337
feF' feir-*-' 'j.
Dinsdag ISdecemöer iyao
Door Suzanne Docter
Een kleine 450jonge mensen reis
den afgelopen weekend naar Hil
versum en komend weekend vol
gen er nog eens zo'n 450. Allemaal
om mee te doen aan audities voor
de Nationale Soap-acteerwed-
strijd.
Mirjam. Güth (23) had een week
lang met ogen als schoteltjes naar
alle mogelijke tv-soaps gekeken.
Niets wilde ze missen van de ma
nier waarop de rollen werden ge
speeld. „In de trein uit Groningen
heb ik pas mijn tekst geleerd.
Voor myn rol moest ik heel hard
huilen. Dat deed ik dus. Echt, ie
dereen keek om."
Mirjam was voor de auditie, sa
men met al die anderen, geselec
teerd uit meer dan 6.000 mensen
die één van de ruim honderd rol
len wilden bemachtigen in de
soap-serie Hoop Doet Leven. De
serie, die volgend najaar wordt
uitgezonden, gaat over vijf men
sen die in een pension wonen. In
elke aflevering zullen vier rollen
telkens worden gespeeld door
wisselende amateurs, de vijfde
door een professioneel acteur.
„Mensen hebben hier veel voor
over," zegt producer Frank: Cas-
tien. „We hebben zelfs reacties
vanuit Frankrijk, Luxemburg,
België en Duitsland gekregen. We
zouden om negen uur beginnen,
maar sommigen zaten al om half
acht op de stoep te wachten."
Beroemd worden
-Afgelopen zondag werden kandi
daten voor twee rollen gecast: die
van Gerard, maatschappelijk wer
ker, en die van Jeanine, een meis
je dat aan drugs verslaafd is. Som
mige wachtende kandidaten na
men hun rol soms wel érg serieus.
■„Wét? zitje aan de drugs? Ben je
nou helemaal belazerd!" klonk
het luid van diverse kanten. Nie
mand keek daarvan op, het hoor
de bij de tekst van de scène die
moet worden gespeeld.
Mirjam Güth mocht samen met
tegenspeler Frank Geleijns (30)
uit Roermond haar best doen.
Voordat ze 'op moesten', kregen
ze een kwartiertje de gelegenheid
om op elkaar in te spelen. Mirjam
werd zenuwachtig: „Ik heb nog
nooit geacteerd, alleen vroeger
wel eens op school. Ik doe mee
omdat ik het wel grappig vind. Ik
denk wel dat ik kan acteren, maar
niet dat ik word uitgekozen."
Frank ervaart deze screentest een
stuk serieuzer: „Ik heb van kleins
af aan al beroemd willen worden.
Ik heb als dansleraar wel vaak op
het podium gestaan. Myn tekst
heb ik geoefend met mijn moe
der, die doet al veertig jaar aan to
neel. Ze heeft me geholpen om de
rol van Gerard op verschillende
manieren te spelen. Opvliegend
of juist heel rustig." Hij is wel
bang voor de camera zijn tekst zal
vergeten. „Maar Hoop Doet Le
ven, heet de serie toch?"
In de auditienumte wordt de sc'e-
ne door het tweetal soepel ge
speeld. Het staat er in één keer op,
maar Mirjam en Frank zijn zelf
niet zo tevreden. „Ik raakte in de
war van de aanwijzingen van die
regisseur," zegt Mirjam- Regis
seur Wouter Peters even later: „Ik
vond haar wel ontwapenend en
open. Het is echt een Gronings
meisje, nog geen actrice, maar wel
iemand die een kans maakt." Wat
Frank betreft weet Wouter het zo
net nog niet. „Tsja, hij is een beet
je de middelmaat van wat we op
zo'n dag krijgen. Wat hij wél goed
deed, was dat hij rust in het spel
bracht. Het is zeker nog niet ge
zegd dat hij afvalt, hoor."
Pas eind januari komt de brief
met het verlossende woord.
Het -gerecht van vandaag betreft
een koud voorgerecht dat u heel
goed op het kerstmenu kunt
plaatsen.
.Wanneer u de aangegeven hoe
veelheden verdubbelt, kan de
zalm ook als een hoofdgerecht
worden gegeven. Vraag uw leve
rancier om filets van verse zalm
die overal even dik zijn, Tot aan
kunt u het gerecht van tevoren
voorbereiden.
Voor 6 personen: 400 - 500 gram
gefileerde zalm, bij voorkeur hoog
stuk; 1 eetl. limoen- of citroensap;
2 dl droge witte wijn, zoals Pinot
blanc (Elzas); 1 tablet voor vis-
1 bouillon; (zee)zout Voorts: 1,5 dl
mayonaise; 2 theel droge witte
vermouth (Noilly Prat); 1 eetl. fijn
gehakte (platte) peterselie; 1 eetl.
fijngesneden bieslook; 2 grote to
maten, ontveld; vruchtvlees in
blokjes; 6 flinke toeven water
kers.
Spoel de zalm onder koud water.
Maak de vis droog met keukenpa
pier en wrijf de zalm in met li
moen- of citroensap. Laat de vis
tenminste 10 minuten liggen.
Breng 5 deciliter water en de wyn
aan de kook. Laat het bouillonta
blet er in oplossen. Leg de zalm in
het vocht en temper de warmte
bron. Houd alles 5 minuten tegen
de kook aan. Schakel daarna de
warmtebron uit Laat de zalm in
het pocheervocht koud worden.
Voeg 2 eetlepels gezeefd koud po
cheervocht, droge witte ver
mouth, peterselie en bieslook aan
de mayonaise toe. Roer alles tot
een gladde saus. Zet de saus
apart Voeg naar smaak zout en/of
peper toe.C) Neem de koud ge
worden zalm uit het pocheer
vocht. Maak de vis droog met keu
kenpapier. Verdeel de vis in zes
gelijke stukken. Leg ze in het
midden op de borden. Schep
naast elk stuk zalm 2 eetlepels
saus. Strooi tomatenblokjes over
de saus. Schik de toeven water
kers erbij.
Tip: geef sneetjes licht geroosterd
witbrood erbij en zet een schaaltje
met (licht gezouten) boter(bal-
letjes) op tafeL
Horizontaal:
L Niemendal;
5. Engelse je
never; 6. wijf
jesschaap; 8.
afgemat; 11.
ingebeeld
meisje; 13.
vreemde
munt; 15. voer
tuig: 16. in or
de; 18. uitroep
van afkeer, 19.
binnen; 20.
Chinese munt;
21. geliefde
van Zeus; 23.
mislukking;
25. Japans
bordspel; 26.
loofboom; 28.
sprekende vo
gel; 29. versle
ten voorwerp;
32. scheeps
touw, 33. grondsoort; 34. frisheid.
Verticaal: 1. Bekoorlijk meisje; 2. dochter van Cadmus; 3. lor; 4. slag
roomgebakje; 7. eenstemmig; 9. bouwland; 10. overeenkomstig; 12. bij
belse stad; 14. waterstand; 16. hectogram; 17. getal; 22. rund; 24. bejaard;
25. persoonlijk vnw.; 27. rond zitkussen; 28. roofdier; 30. vogel; 31. per
soonlijk vnw.
Oplossing dagpuzzel maandag
Horizontaal: 1. Lok; 5. bok; 7. oraal; 8. sta; 9. pro; 11, samba; 14. la; 16. eg;
17. rag; 18. nel; 19. om; 20. Po; 22. stand; 25. rei; 27. abt; 29. Mame; 30. ent;
31. kus. Verticaal: 2. Oot; 3. kras; 4. halm; 6. oor; 8. sol; 9. pa; 10. oog; 12.
"angst; 13. benen; 15. arm; 16. elp; 19. oir; 21. out; 22. si; 23. arak; 24. daik;
3>. een; 28. beu.
Door Willem Kloppert
Hij oogt als een goedmoedige,
snaakse reus, ruim 1 meter 93
lang - groter werden ze in Deven
ter destijds met. Voordat hij de
IJssel over trok, om uiteindelijk
solo de hele wereld te gaan berei
zen, wilde hij journalist worden,
want Gerhardt Mulder - nog net
voor de oorlog, in 1939, geboren -
kon op de ULO al goed schrijven.
Journalist is hij nooit geworden,
schrijver wel.
Niet dat hij nooit in journalisten
kringen verkeert; Gerhardt kent
dat wereldje, maar dat wereldje
kent hém maar ten dele. Anders
zou het een bekende Rotterdamse
verslaggever jaren geleden nooit,
zijn overkomen dat hij zomaar
een groot interview publiceerde
over Gerhardts avonturen in het
Vreemdelingenlegioen. Mooie
anecdotes over hoe het destijds
was toegegaan in Algerije, de ene
'herinnering' nog wilder dan de
andere.
'U hebt zelf in het Vreemdelin
genlegioen gezeten, hè,* werd
Gerhardt kort daarna voor Radio
Rijnmond gevraagd. 'Eh.. nee,' zei
Gerhardt. Hij had alles bij elkaar
gefantaseerd.. Die man van de
krant vond dat niet écht leuk,
maar het was mooie reclame ge
weest voor Gerhardts eerste boek
'Dodelijk Rendez-vous' - over
het Vreemdelingenlegioen.
Dat de 'kale boomstam' een grap
wel kan waarderen, weten ze ook
in Zevenhuizen, waar Gerhardt
een tijdje woondp. Vlak voor de
een of andere verkiezing werd
daar op 1 april huis-aan-huis een
brief bezorgd, met de mededeling
dat er verkiezingsbelasting zou
worden geheven. „Ach, een gein
tje," lacht Gerhardt, „ik had er het
telefoonnummer van de Geïnlijn
bij gezet." Maar het wérd me een
toestand:„Man, ik heb toen de he
le politiek over me heen gekre
gen."
De import-Rotter
dammer, 'sedert
1973', weet ook
nog niet of hy
zijn -nieuw
ste,
pas uitgekomen boek Ver
loren Paradijs' wel zal toe
sturen aan het artsen-echt
paar in Tanzania, bij wie hij
drie maanden logeerde. Want
die roman, die voor wie we!
eens in Afrika is geweest on
middellijk die weeïge, altijd
aanwezige rottingsgeur van de
tropen oproept, gaat ook over
zo'n daktari-echtpaar. Ele
menten van verhalen die hij bij
de echte daktari's hoorde
vormden de basis voor dat vlot
geschreven boek, waarin de
daktari-vrouw uiteindelijk
haar man verlaat en in haar
eentje temidden van de natuur
gaat leven. Gerhardt: „En ik
weet niet of ze wel genoeg hu
mor hebben, als ze dat her
kennen." Lacht dan, en zegt:
„Wat kan het me ook ver
dommen, ik stuur het ze ge
woon toe."
Want met die humor zal het
wei meevallen. Zo ontmoet
te Gerhardt in Mikumi-
park in Tanzania, waar de ro
man zich afspeelt, bij die
daktari's eens de 'licht be
kakte' Nederlandse ambas
sadeur. 'Zo, u bent schrijver,
heb ik gehoord,' zei de am
bassadeur. 'En waar schrijft
u over?' Gerhardt: 'Nou, bij
voorbeeld over het Vreem
delingenlegioen.' De ambas
sadeur: Waar gaat dat dan
over?' Gerhardt: 'Nou, al
leen over drinken, vechten
en neuken eigenlijk.' „Man,
die ambassadeur keek* die
daktari-vrouw aan, die keek
eens naar mij, en toen be
gonnen ze keihard te scha
teren."
Kost niks
De opa van zeven kleinkin
deren trekt er nog altijd liefst in
zijn eentje opuit, met een rugzak.
„Ik reis in de landen die ik bezoek
altijd met het plaatselijke open
baar vervoer, want dat kost niks,
helemaal niks! Naar Indone
sië - 'het mooiste land ter we
reld' - gaat binnenkort wel
zijn vriendin Lisette mee,
Gerhardts eigen Stille
Kracht
Gerhardt Mulder (rechts) overhandigde zijn
'Veripren Paradijs'.aan natuurfilmer Hugo ba
ron van Lawick (Serengeti Symfonie), die kort
daarop weer naar Tanzania vertrok.
Daar zit hij^ij dan, de Chinese kolo
nel b.d. Jin Xing, die jarenlang in het
Chinese Volksleger heeft gediend. De
kolonel besloot zich te laten ombouwen tot vrouw en runt nu In
oost-Peking de bar 'Halve Droom'. Het schijnt dat er veel mili
tairen wat komen drinken. Foto Natalie Behring/Reuters
Gerhardt: „Ik ben alleen nog niet
in Australië en Nieuw-Zeeland ge
weest, de rest heb ik zowat alle
maal gezien. Ik kom uit een heel
eenvoudig gezin. Mijn vader was
alleen maar een keer naar Spanje
geweest, met de bus. Dat vond ik
zó verschrikkelijk! Ik dacht: dat
zal mij niet overkomen. Ik ben
dus vier, vijf maanden per jaar
gaan reizen, vaak low budget, en
dan altijd ter plekke maar met het
plaatselijke vervoer. Dat kost na-
da. En ik blijf er mee doorgaan,
hoor, ook al ben ik nu 59. Mijn hu
welijk is er wel aan kapot gegaan,
want mijn vrouw durfde niet meer
in het vliegtuig.."
Goed verdiend
„Ach, ik heb altijd goed verdiend.
Eerst als arbeidsanalist - ik kan
ook goed rekenen - en later ben
ik voor mezelf begonnen. Ik was
de eerste in Nederland die met di
rect mail begon. Ik heb De Mail
bus opgezet, een blad over mo
dem management, waar ik zelf
stukjes in schreef. Later heb ik
dat blad verkocht. En met Diner
voor Twee is mijn compagnon la
ter verder gegaan."
De ideeën voor zijn boeken - zo'n
zes of zeven zijn er inmiddels ver
schenen - ontstaan al reizend.
Gerhardt: „Ik hou altijd minuti
eus dagboekjes bij. Daarzie je dan
soms ai stukken van^het boek in
staan. Zo'n idee voor een boek
rijpt onderweg, en dan ga je ook
bewust op zoek naar ervaringen
die daarbij passen. Voor mijn vori
ge boek, Yar, Strijd der giganten',
dat de strijd tussen een olifant en
een ivoorjager vanuit het ge
zichtspunt van de olifant be
schrijft, moest ik olifanten gaan
volgen. Maar ik was eerder wel in
Ngorongoro geweest, een grote
vulkaankrater in Tanzania waar
zowat alle dieren leven en waar
Hugo baron van Lawick ook de
meeste opnam en voor zijn dieren
films maakt, maar daar zijn geen
olifanten. Ook niet in de Serenge
ti, een savannevlakte zo groot als
Nederland. Wilde ik olifanten vol
gen, dan moest ik naar Mikumi
Met een gids volgde Gerhardt de
olifanten over de wildwissels,
„Dat valt nog niet mee, want jij
slaapt 's nachts en zij trekken ver
der. 's Ochtends moetje ze
dan weer zien op te sporen,
soms zyn ze dan al dertig
kilometer verderop."
Maar ach, wat is voor Ger
hardt Mulder dertig kilome
ter? „Ik ben met de Trans-
Mongolië Express van Rot
terdam naar Peking geweest
en vervolgens doorgereisd
naar Hong Kong. China kost
helemaal niks. Ik heb
door India en Birma
gezworven, altijd
maar in m'n up
pie en met een
rugzak. Vorig
jaar heb ik Sum
atra per lokaal
vervoer door
kruist Kost
ook niks. Daar
heb ik nu ook
al een boek
over klaar, met
illustraties
van een vent
die ik datzelfde
jaar in Georgië
had ontmoet. Tien
weken Indonesië
heeft me, inclu
sief de vliegreis,
maar 3000 piek
gekost! In februari
ga ik weer. Dit jaar
ben ik al in Egypte ge
weest en op Haïti,
waar ik middenin die
orkaan George kwam
te zitten. Man, dat is
wat, hoor., de auto's
vlogen vlak over je
hoofd! En ik ben in
Porto geweest; voor
Europa heb ik een Nis
san-busje als camper-
tje. Daar kan ik precies
in liggen."
In Tanzania - „daar
ben ik al vaak geweest en daar wil
ik zo weer naar terug" - werd
hem aan de grens met Rwanda al
eens een mitrailleur tegen het
hoofd gezet.„Ik had een brug ge
fotografeerd en dat mocht niet.
Toen ze achter me aan kwamen,
scheurde ik weg. Dat was niet zo
slim.", In Indonesië widen een
paar jochies hem in een taxi over
vallen. „Nou, die zijn zich hele
maal te pletter geschrokken."
Verhalen
Wie veel reist, kan veel verhalen,
maar wie thuis komt ook. Ger
hardt: „Ik had zo'n paalwoning in
Rotterdam en die had ik ver
huurd. Maar wel met de afspraak
dat ik zo eens per jaar eens zou ko
men kijken. Dat doe ik. Hangt er
beneden een keurig bordje met
'De directie stelt zich niet aan
sprakelijk...' en blijkt er boven
een complete bar te staan, waar
aan een paar jongens in hun slipje
zitten.. Nou, dat wilde ik toch niet,
hoor."
Gerhardt Mulder, Verloren Para
dijs, uitgeverij RuitenbergBoek,
ISBN 90-5513-347- 7, prijs 24,50.
B« Brits* Diana Blood (30), die m twss jaar juridischs
strijd mocM worden gwiSMtlntwrd met het «penna ven
haai uvenhsMm ©cm,.-, .ooi, is hevaSch van «en zbim, üar.s
Stephen Blood. Diane's echtgenoot Stephen overleed bi
1995 op 30-Jaitge leeftijd mm menfngUs, Otest» haalde
artsen over om sperma weg te halen bij haar «torventv
man. die kunsteftlg In leven werd gehouden Omdat het
sperma ward weggenomen zonder toestemming van Step
hen, kregen de artsen eerst geen toestemming om het
aan de weduwe te geven. In feimiarl J.S87 oordeelde een
Brits bof van beroep dat Dlanezlcti niet in Grtxrt-Srttfarmlé
mocht laten insemfneren, maar wel In een ander land. Blo
ws Het lich vervolgens In België Insemlneren. Moeder en
kind maken het góed. Arcnwfoss epa
Een fiets met een bel zie je zelden
meer op straat, maar een bellende
fietser hoort tegenwoordig bij het
alledaagse straatbeeld. Van een
telefonerende voorbijganger kyk
je niet meer op. In het voorby gaan
hoor je een paar woorden, een hal
ve zin waarvan de zin je ontgaat.
Buitenlanders lijken altijd kwaad
als ze lopen te bellen, vrouwen
hoor je vaak over kleren praten,
mannen wordt gesommeerd on
middellijk naar huis te komen. Er
is nu ook de telefoon voor peuters
waarop ze een knop in kunnen
drukken bij een foto van mamma
De telefoon is niet alleen een ding
om in te praten, het apparaat zelf
is onderwerp van menig gesprek.
Als je een afspraak hebt met ie
mand die net een mobiele tele
foon heeft aangeschaft, dan zitje
daar al gauw een half uur over te
vergaderen. Je krijgt ongevraagd
een demonstratie van de moge
lijkheden, er wordt op knopjes ge
drukt, er verschijnen nummers
en teksten in de display waar je
niets van begrijpt, de vorm en het
formaat worden geprezen en ge
wogen, de verschillende abonne
mentsmogelijkheden worden uit
gebreid besproken en aan een
prijsvergelijking onderworpen.
De dag wordt niet langer inge
deeld in ochtend, middag en
avond, maar in piek- en daluren.
Soms zoekt de kersverse bezitter
een excuus voor de aanschaf: voor
het werk kan men niet meer zon
der, een dierbaar familielid ligt op
sterven, dus moet men bereikbaar
zijn, een andere verwante is aan
het wandelen in de Himalaya en
die kan een been breken. Dan
moetje toch onmiddellijk de GGD
in Katmundu kunnen bellen. En
vergeet niet, het is een wapen in
bedreigende situaties, het alarm
nummer van de politie staat op
versneld kiezen geprogram
meerd. Als de brute overvaller
mevrouw Boonstra geen hand
boeien om had gedaan, had ze Cor
kunnen bellen. Lets make things
even better, Philips.
Maar ook als je er geen hebt, kan
het onderwerp van gesprek zijn.
Als er tenminste nog iemand met
je wil praten. Want zonder mobie
le telefoon hoor je er niet echt
meer bij. Bellen en gebeld wor
den, that's the question. Iemand
vertelde eens met nauwelijks in
gehouden gewichtigheid dat hij
vanaf de voorplecht van zijn zeil
schip waarmee hij ter ontspan
ning op de Middellandse Zee
voer, met de GSM zijn bedrijf in
de Botlek in de gaten hield. Het
wordt als vooruitgang gezien.
Vooruit dan maar.
Op een kerkhof in Italië hoorde
een grafdelver de telefoon over
gaan die een bouwvakker had la
ten liggen in een tombe die hij vo
rige dag had dichtgemetseld. In
Amerika zijn delen van een zakte
lefoon in een hamburger gevon
den» De MacMobiel was geboren.
Het nieuwste model belt niet, dat
wi! zeggen, je kan er wel mee bel
len en gebeld worden, maar het
geeft geen gerinkel, behalve dan
in de kassa van de belmaatschap-
pij. Het is zo dik als een voegspij
ker, drie vingers breed en hetyi-
breert zachtjes tegen je borstkas
of tegen je dijbeen, tegen je linker
of tegen je rechter bil, of waar je
hem ook hebt opgeborgen. Dat is
een hele verbetering. Nu nog het
geluidloze gesprek. Wie dat uit
vindt, verdient op z'n minst de
Nobelprijs voor de Vrede.
De rechter
mr. Jesse van Muylwijck Heinz
Rene WindigenEddiede Jong
JOWSeMS, PIT IS OPCE, A\GT JAAR
DÜOSTE AliCJWC ASflRAMT
SORvfeitA-AATT:
srue» Doo«öAA|«j
OPO© PAa/ 0©aJ
jer op je iio*-
0&72S-/
sHO£T//crMff&
T£&£s</ os/a&Mu
Fred Basset
Charles M.Schulz
&EEFHIERC
k£>M PAN t
IfMcwr irtrriVrHarfc
ben ik roqri pwppie»
Ik ben wel
volwaren...
en
serieus
GOEEMORGEN..ZOU JIJ
JE WIELEN ABONNEREN
OP ONZE NIEUWSBRIEF
-DE GROTE POMPOEN"?
STAAN ER
CARTOONS IN?
JE ZOU VOOR EEN GOEIE
CARTOONIST MOETEN ZORGEN..
H
ÏSJl
HOE HEET
DIE VENT PIE
"DIL8ERT-
TEKENT?
