9
r
Wordt Rotterdam minder rood
met Opstelten als burgemeester?
Aandelen ECTgeef werknemers ook een deel
Op naar 2000
De Ramadan
OZB
Meer stad, meer toekomst.
Kettinkje
lisii
Computerstrop OBR
heeft iets weg van
de paspoortaffaire
Rotterdams Dagblad
Rotterdams Dagblad
Vrijdag 8 januari 1999
;c f-ie-
rf }':4
SE- r?
W K -r
3 ra wsr'è
-,1?
Onder eindredactie van Annemlek van Oosten, tel.: 010-4004358
Ben je moslim geworden? Die vraag wordt me regel
matig gesteld. Niet zonder reden natuurlijk. Gewoon,
op een bepaald moment komt men erachter dat ik aan
het vasten ben. De vraagof ik koffie wil beantwoord ik
met: 'Nee, ik vast. Ik doe mee met de Ramadan.' Ver
baasde reacties vormen mijn deel. Nederlanders vra
gen meestal 'waarom?' Een persoon vond het onge
past om een islamitisch ritueel te volgen tijdens de
kerstdagen,wanneer degeboortevanJezuswordther-
dacht. Allochtone collega's en kennissen reageren
meestal verrast. Zelachen vermaakt, willen wetenhoe
het me vergaat. Een cynische geest riep uit dat 'ze dit
nu ook al hebben ingepikt!'
Niet zelden ontstaat met mede-vastenden een geani
meerd gesprek over alledaagse ervaringen. Wat dat
betreft, de eerste dagen waren moeilijk. Ik was te laat
naar bed gegaan, kwam er nauwelijks uit. Ik had te
veelgegeten bij hetontbijt. Ikzattotmijn schrik alom
tien uur te knikkebollen boven een stuk dat ik moest
lezen, vechtend tegen het ontbreken van de koppen
koffie. De hele middag had ik een knorrendemaag. En
's avonds at ik ook te veel. Na drie dagen was mijn li
chaam prima gewendaan het sobere ritme van eten en
drinken.
Onherroepelijk volgden de test-momenten. Een lange
vergadering en de koffie gaat rond en rond en rond.
Een lange boswandeling, waarna het uitgewaaide ge
zin zich stort op een tafel metgeurendecroissants, kof
fie, kaas en mango's... De gedachte ontstaat van 'van
daag kan ik best een uurtje eerder stoppen' of van
'twee weken vasten is ook al een hele prestatie'.
Ik vind vier weken inderdaad lang. En dan te beden
ken dat nu de dagen in de winter relatief kort zijn. Ik
ben blij dat ik al was gestopt met roken, dat is één test
minder. En ik ben gelukkig getrouwd, zoals dat heet.
Dat soort zaken bedenk je je. Je bezint je op alle luxe
om je heen, op debasiswaarden van het leven. Ikdenk
dat ik na deze Ramadan super zal genieten van dat
kopje koffie overdag. Het was al met al de beste kerst
sinds jaren. Nog even volhouden, dan vieren we het
Suikerfeest!
Wim ReUnierse, Rotterdam
Op 28 december 1998 ontving ik van de dienst Ge
meentelijke Belastingen in Rotterdam de OZB-aan-
slag over het jaar 1998. Eerder vorig jaar,op 28oktober
1998 ontving ik de aanslagover 1997. Sterkernog op 20
augustus 1998 lagen de beschikking en de aanslag
over het restbedrag van 1996 op de mat. Al met al ont
ving ik in minder dan vijf maanden drie aanslagen.
Deze gang van zaken getuigt mijns inziens van weinig
inzicht in de financiële huishouding van een groot
deel van de belastingplichtigen. Ik ben in de gelukki
ge omstandigheid dat ik deze aanslagen kan betalen,
maar dat is niet iedereen. Ik wil een lans breken voor
iedereen die net als ik een bezwaarschrift heeft inge
diend tegen de verhoging van de OZB over 1995 in
1996 en die net zoals ik in iets meer dan vier maanden
drie keer belasting moet betalen.
De belastingdienst heeft het recht om vijf jaar na het
jaar van de aanslag nog rekeningen te versturen.
Maak dan ook gebruik van dat recht Stuur deaanslag
voor 1998 in 1999. Het probleem kan ook worden opge-
lostdoor de aanslagen ieder jaar drie maanden eerder
te versturen. Ik doe een beroep op de directeur van de
dienst Gemeentelijke Belastingen enige coulance te
betonen met mensen die het niet zo breed hebben.
E. van Nes Koopmans, Rotterdam
In reactie op het artikel 'Rotterdam kan compacter en
aantrekkelijker' in het Rotterdams Dagblad van 2 ja
nuari het volgende. Ik heb waardering voor de wijze
waarop Rotterdam het vraagstuk van de ruimtelijke
toekomst benadert. Iedere burger wordt in de gele
genheid gesteld mee te denken of ideeën intezenden.
In het artikel orakelt Joost Schrijnen echter op over-
enthousiastewijzeoverdedingendiehJjopzijnteken-
tafel creëert, al dan niet bewust sturend in de richting
die de dienst Stedenbouw Volkshuisvesting voor
ogen heeft. Daar zitten ongetwijfeld goede dingen bij,
maar ook zaken die nadere toelichting behoeven of
zelfs van tafel kunnen.
Wat de parken betreft, ik heb er jaren geleden al voor
gepleit om alle parken door middel van groene aders
met elkaar te verbinden. Gelijktijdig kunnen zo hoog
waardige fiets- en wandelroutes worden aangelegd.
Uiteraard kunnen er in de parken ook wat nieuwe, in
teressante maar wel kleinschalige trekpleisters ko
men. Voor relatief weinig geld zal Rotterdam zo zeker
aantrekkelijker worden.
Wat de bedrijfsterreinen betreft, vorig jaar is er een
brainstorm-bijeenkomst geweest over de inrichting
vandeNoordrandvanRotterdamonder leiding vande
directeur van de dienst Stedenbouw Volkshuisves
ting. Een landschapsarchitect toonde er di,r' "e in
richtingsmodellen voor de polder Schieveen. Of
schoon de optie (deels) bedrijfsterrein toen aan de or
de is geweest, was de algemene opvatting dat het 2on-
dezou zfin deze unieke polder op teofferen. Schieveen
is nog steeds één van de rijkste weidevogelgebieden
van West-Nederland en vormt de ecologische verbin
ding tussen Midden-Delfland en Oost-Delfland.
Bedrijfsterreinen moeten er zijn, daar heb ik begrip
voor, maar kijk eerst naar locaties die de leefbaarheid
niet aantasten.
Peter van Dalen, lid voor OPLW in de Rotterdamse
deelgemeente Hillegersberg-Schiebroek
Naar aanleiding van het verhaal 'Ondankbaar jaar
voor terugblikkende cabaratiers' van 31 december,
waarin Peter Kuijt Jack Spijkerman (wiens program
ma ik altijdmet veel plezier bekijk) aanhetwoord laat,
moet mij toch iets van het hart.
Wat Spijkermans toom ten aanzien van het EO-pro-
gramma 'Groep 8' betreft (het programma riepook bij
mij een vieze smaak op) heeft naarhet schijnt toch
een grote fout gemaakt. Hij zei het ergste nogniet ge
toond te hebben van het programma waarin school
kinderen het onbetaalbare van een maagdenvlies
werd geïllustreerd door cadeautjes die voor hen waren
gekocht Zelf heb ik maar een gedeelte gezien van wat
Spijkerman in rijn programma toonde; hij zou niet
hebben laten zien dat kinderen als troost een kettinkje
met een kruisje kregen.
Nu schijnt dat laatste helemaal niet waar geweest te
zijn. Volgens een kennis van mij die het hele EO-pro-
gramma heeft gezien, hing er aan dat kettinkje geen
kruisje maar een hartje.
A. Boot, Krimpen ad. IJssel
Door S.W. Couwenberg
Over de benoeming van een nieu
we Rotterdamse burgemeester is
in dit blad ai heel wat gespecu
leerd. Opvallend daarbij is de ou
derwetse toonzetting van dit ge
speculeer. Meest recent voorbeeld
daarvan zijn de opmerkingen
daarover in Rotterdams Dagblad
van 24 december van Kor Kegel
en Wessel Penning. Met Opstel
ten als burgemeester wordt Rot
terdam een stuk minder rood, me
nen zij. PvdA-afdelingsvoorzitter
Van Dongen is het daarmee niet
eens. De kleur van de burgemees
ter is niet bepalend voor de kleur
van het college van b en w. Die
kleur is rood, aldus Van Dongen.
Maar is dit niet een opmerkelijk
staaltje van politieke zinsbegoo
cheling? Bij rood denk je spon
taan aan (klassenstrijd tussen ka
pitaal en arbeid, socialisatie van
de productiemiddelen, staatsdiri-
gisme, en dergelijke. Is daar nog
iets van over? In de jaren zestig
en zeventig klonk daarvan nog
een echo in de retoriek van Nieuw
Links en in het PvdA-beginsel-
programma van 1977. Maar Nieuw
Links met onder anderen Van der
Louw en Peper is spoedig geruis
loos ingekapseld in het burgerlijk
liberale establishment. De soci
aal-democratie is daarin inmid
dels bijna geheel opgegaan. Van
daar dat sociaal-democraten en
oud-vakbondsbestuurders pro
bleemloos deel uitmaken van de
top van het bedrijfsleven. De
PvdA is een typische bestuurders
partij geworden die in de praktijk
even pragmatisch opereert als
D66. De eens zo bevlogen PvdA-
voorzitter Max van den Berg, die
tot taak had toe te zien op de uit
voering van het radicale beginsel
programma van 1977, bevestigde
dit zelf in 1982 met zijn opmer
king dat er ook in zijn partij wei
nig verband meer is tussen offici
eel beleden beginselen en de poli
tieke praktijk en dat ook in de
PvdA pragmatisme de, wisselen
de, koers bepaalt. Dit beginselpro
gramma is dan ook een dode let
ter gebleven.
De PvdA is een gevestigde instel
ling geworden. Zij is verburger
lijkt en terecht, constateerde J.
den Uyl al in Socialisme en Demo
cratie van juli/augustus 1959. Zij
is dit nu meer dan ooit. Hoe an
ders de grote populariteit van
Wim Kok in ondernemerskringen
te verklaren?
Do Utrechtse burgemeester Opstelten (rechts), een van de kandidaten voor het burgemeester
schap van Rotterdam, keek vorigjaar bij de Ingang van muziekcentrum Vredenburgtoe de rode lo
per werd uitgelegd In afwachting van de komst van koningin Beatrix. ArchieffotoGPO/Brandowreem
Dat Rotterdam een rode stad is,
dateert uit de tijd dat hier nog een
omvangrijke arbeidersbevolking
was, duidelijk onderscheiden van
de burgerij en nog denkend in ter
men van klassenstrijd, en met
nog in die termen opererende so
ciaal-democratie. Maar die arbei
dersbevolking is inmiddels even
als de PvdA ook sterk verburger
lijkt Als we Rotterdam willen ty
peren, associëren we die stad toch
vooral met ondernemingszin,
daadkracht en ontembare dyna
miek? En zijn dat niet kwaliteiten
die veel meer passen bij een libe
raal-kapitalistische dan een socia
listische oriëntatie? Bij socialis
me denk je toch veel meer aan een
van bovenaf gedirigeerde en bu
reaucratisch functionerende sa
menleving?
Jonge socialisten vinden een
WD-burgemeester absurd. Maar
Oud dan, gezaghebbend leider
van de VVD, maar desondanks
burgemeester van Rotterdam in
een tijd, toen de PvdA nog niet zo
verburgerlijkt was als nu. En na
Oud hebben we wel drie PvdA-
burgemeeslers gehad. Maar wa
ren die rood? Evenals Oud waren
het ieder op hun manier pragma
tische burgerregenten die het al
len uitstekend konden vinden
met de Rotterdamse ondeme-
merswereld. Verklaarde Peper in
een afscheidsinterview in dit blad
niet dat de nieuwe burgemeester
iemand moet zijn met een liberale
oriëntatie zoals Thomassen, Van
der Louw en Peper zelf?
De samenstelling van het college
van b en w en de Qemeenteraad
zien Kegel en Penning nog hele
maal door de bril van htv traditio
nele sterk beduime'de en politiek
gemanipuleerde links-rechts
schema, Maar is dat ook niet vre
selijk ouderwets? Bevindt alles
wat in dit land politiek meetelt
zich niet al jarenlang in het door
links zo vermaledijde politieke
midden, 'die neue mitte' zoals de
Duitse sociaal-democratische
bondskanselier G. Schroder dit
noemt? Wat stelt links of progres
sief in de praktijk nog voor als
duidelijk onderscheiden politiek
alternatief? Ook partijen die nog
een links imago cultiveren, heb
ben inmiddels enthousiast het
poldermodel omhelst en daarmee
een bestuursstijl waarin alle te
genstellingen, dus ook de links-
rechts controverse, vakkundig
weggemasseerd woiden. Opvat
tingen over voorheen controver
siële zaken als sociale zekerheid,
migratiebeleid, misdaadbestrij
ding, ordehandhaving en dergelij
ke, die luttele jaren geleden nog
als typisch rechts golden, vinden
in die partijen steeds meer weer
klank. In deze postmoderne tijd is
partijpolitiek meer dan ooit doen
alsof.
Met progressief wordt gemeenlijk
gedoeld op vernieuwing en door
breking van de bestaande orde.
Vinden die nog in de politiek
plaats of niet veeleer in de markt
economie dank zij de stuwkracht
van voortgaande technologische
innovaties en snei groeiende we
reldwijde interactie? De politiek
loopt daar al jarenlang amechtig
achteraan. Hoe sterk steekt te
genover die technologisch-econo-
mische innovatiedrang de lofzang
af van de zich nog progressief wa
nende PvdA-minister K. de Vries
op de saaiheid van de Nederland
se politiek. De Vries hoopt zelfs
dat die politiek nog saaier wordt,
dus nog meer louter beheer en be
stuur van de bestaande orde en
beleid waarvan de ambitie niet
verder reikt dan meer van hetzelf
de te bieden. De gemeentepoli
tiek is allang verschrompeld tot
louter beheer en bestuur. Termen
als links en rechts slaan hier dan
ook helemaal als een tang op een
varken.
Als Opstelten burgemeester
wordt, moet de PvdA een nieuwe
strategie bedenken om haar do
minante positie te behouden,
schrijven Kegel en Penning. Kijk,
daar gaat het tegenwoordig vooral
om. Machtsposities verwerven en
behouden, De rest is politieke re
toriek die de schijn moet ophou
den dat er nog zo iets is als inhou
delijke politiek op lokaal en ander
niveau met duidelijk concurrende
beleidsvisies en een adequate
controle op en verantwoording
van gevoerd beleid. De schijn ook
dat verkiezingen op lokaal en an
der, dit jaar provinciaal, niveau er
nog echt toe doen, terwijl die al
lang gedegradeerd zijn tot een
leeg politiek ritueel dat eT alleen
nog toe dient de schijn op te hou
den van een reëel functionerende
democratie.
(Prof. mr. S.W, Cmiioenberg is
oud-hoogleraar publiekrecht en
oud-gemeenteraadslid van Rotter
dam. Couwenberg zat uan 1958 tot
1970 in de gemeenteraad voor de
KVP, die later is opgegaan m het
CDA)
DoorAad Scholten
De laatste tijd is ECT in het
nieuws. De huidige aandeelhou
ders van het bedrijf hebben hun
pakket aandelen in de etalage ge
zet Het Chinese bedrijf Hutchin
son Port Holdings (HPH) heeft
zich als een serieuze gegadigde
gemeld. Bovendien werd eind vo
rig jaar bekend dat ook het Ge
meentelijk Havenbedrijf Rotter
dam geïnteresseerd is en dat het
samen met HPH (GNR) een bod
op de aandelen voorbereidt.
Kwam de mededeling van het
GHR eind 1998 onverwacht, het
nieuws van de interesse van de
Chinezen eerder dit jaar sloeg in
als een bom en stuitte, blijkens de
eerste reactie van diverse betrok
kenen, op behoorlijk wat weer
stand. Ook door de werknemers
van ECT en de vakbonden werd
niet enhousiast gereageerd op de
bekendmaking van de Chinese
interesse.
Als je luistert naar de argumenten
die daarbij gebruikt worden,
wordt duidelijk dat de weerstand
zich niet zo zeer richt op het feit
dat een Chinees concern zeggen
schap krijgt over ECT. Waar men
veel meer van is geschrokken, is
van de prijs die geïnteresseerden
voor de aandelen moeten betalen
(waarbij bedragen genoemd wor
den die variëren tussen 700 mil
joen en 1 miljard gulden); er zal
met andere woorden fors moeten
worden geïnvesteerd om de aan
delen in het bezit te krijgen. De
vrees van veel ECT-werknemers
is dat dit gevolgen zai hebben
voor ECT. De nieuwe aandelhou-
ders zullen een 'behoorlijk rende
ment' op hun investering willen
behalen en dus zal ECT in de toe
komst beter moeten gaan rende
ren dan nu het geval is.
CNV Haven deelt die vrees, hoe
wel wij niet alleen negatieve ef
fecten van hogere redementsei-
sen voorzien voor ECT ers. Im
mers, voor ECT (en de mensen die
er werken) zou het geen probleem
zijn, als het bedrijf erin slaagt ho
gere tarieven bij de reders in re
kening te brengen. Ook is er geen
bezwaar wanneer de productivi
teit van de terminals, en daarmee
het rendement (meer doen voor
hetzelfde geld) wordt verbeterd.
Dit kan door middel van bijvoor
beeld investeringen in beter en
sneller werkend overslagmateri-
eel en door een betere organisatie
van de werkzaamheden op de ter
minal. Overigens heeft CNV Ha
vens op dit laatste punt al her
haaldelijk aangedrongen, ook tij
dens het cao-overleg.
""Sr
47j5<5in.«i
CNV Havens heeft de huidige aandeelhouders een brief gestuurd, waarin zijn hen wijzen op de mo
gelijkheid om een deel van hun ECT-aandelen af te staan aan de werknemers van ECT. De betrok
kenheid van de werknemers bij de onderneming zal erdoor worden vergroot. Archieffoto Rotterdams Dag
blad/ Cees Kuiper
Hoewel CNV Havens niet alleen
maar bezwaren zien in (eventu
eel) hogere rendementseisen voor
ECT, zijn wij wel ernstig bezorgd.
De ervaring (vooral ook buiten de
Rotterdamse haven) leert name
lijk dat er nog al eens de gemak
kelijkste weg wordt gekozen om
het rendement van een bedrijf (op
korte termijn te verbeteren; het
ongestructureerd snijden in de
kosten van het bedrijf met alle be
kende gevolgen vandien voor ar
beidsvoorwaarden en werkgele
genheid. Daarbij kojnt dat ECT te
maken krijgt met een grootaan
deelhouder die de sociale struc
tuurvan de Rotterdamse haven in
het algemeen, en die van ECT in
het bijzonder niet kent. Het feit
dat het GHR ook een belang
neemt, doet daar niet veel aan af;
de belangen en daarmee de be
moeienis van de gemeente Rot
terdam, liggen op een ander vlak
dan de 'dagelijkse gang van za
ken' (zoals ook door Simons is ge
meld).
Hoewel de werknemer van ECT
via allerlei organen nauw betrok
ken zijn bij het reilen en zeilen
van de onderneming (onder meer
via de ondernemingsraad en via
de bonden met name bij het cao-
overleg), vinden wij het, gezien de
onstane situatie rond de aandeel
houders en de bedreiging die als
gevolg daar van ontstaat, belang
rijk dat de betrokkenheid van de
werknemers bij het bedrijf verder
moet worden vergroot.
Volgens CNV havens doet zich
daar op dit moment ook een unie
ke gelgenheid voor; geef de werk
nemers van ECT directe zeggen
schap in het bedrijf door middel
van aandelen. Dit kan door het
aanbieden van een deel van de be
schikbare aandelen aan de werk
nemers van ECT!
Daarom hebben wij de huidige
aandeelhouders een brief ge
stuurd, waarin wij hen wijzen op
de mogelijkheid om een deel van
hun ECT-aandelen af te staan aan
de werknemers van ECT. De be
trokkenheid van de werknemers
bij het reilen en zeilen van de on
derneming zal er door worden
vergroot (met positieve effecten
op de productiviteit van de onder
neming). Bovendien kunnen zij
hierdoor meepraten en -beslissen
in de vergadering van aandeel
houders en direct invloed uitoefe
nen: zij (via hun vertegenwoordi
ger) zitten erby als er gesproken
wordt over de eisen die de eigena
ren van het bedryf stellen aan het
management.
Wij denken dat ons verzoek door
de huidige aandeelhouders (Inter-
natio Muller, Pakhoed en Ned-
Uoyd) niet makkelijk terzijde kan
worden geschoven. Deze bedrij
ven hebben immers een lange tra
ditie in de overslag van (stuk) goe
deren in de Rotterdamse haven,
waarvan hun belangen in ECT het
laatste tastbare resultaat zijn. De
ze belangen kunnen nu worden
verzilverd. En dat komt de bedrij
ven goed uit, want zij hebben het
geld nodig. Onder meer voor ex
pansie voor hun andere, niet-ha-
venactiveiten. Maar het komt
minder goed uit voor de werkne
mer: als het tegen zit, zullen zij de
wrange vruchten plukken. En dat
is extra zuur als je bedenkt dat
ECT (dus de aandelen mede
dankzij deze werknemers zo veel
geld waard geworden is.
Hoewel niet gebruikelijk, is in dat
licht gezien ons voorstel niet zo
vreemd. In ruil voor een iets klei
nere opbrengst, kunnen de huidi
ge aandeelhouders iets doen voor
de werknemers van het bedrijf
dat zij willen verkopen. En in feite
zyn zij dat aan hun stand ver
plicht.
(Aad Scholten is bestuurder van
CNV Havens)
Door Wessel Penning
Ooit kostteeen te vervalsen
paspoortindit landde kop
van een staatssecretaris
en een minister. Dat was in de late
jaren tachtig. De staatssecretaris
heette Van der linden. Hij had als
bewindsman van Buitenlandse
Handel het paspoortprojectjaren-
lang onder zijn hoede en ervoer dat nieuwe paspoort,
dat het als goed te vervalsen bekendstaande zwarte
boekje moest vervangen, als een 'kar met vierkante
wielen'. Toen het nieuwe paspoort er maar niet kwam,
omdat al tijdens de voorbereidingsfase bleek dat het
goed te vervalsenwas,moest Vander Lindenaftreden.
Het volgende slachtoffer heette Van Eekelen, de mi
nistervan Defensie, Op grond van zijn verleden als
staatssecretaris vanBuitenlandseHandel, en duszyn
betrokkenheid met de paspoortaffaire, moest hij uit
eindelijk ook opstappen als bewindsman. Met snik
kende stem maakte hij in de Tweede Kamer zijn aftre
den bekend.
Men had destijds wel een beetje te doen met de twee
bewindslieden, die hun verantwoordelijkheid namen
voor het falen van hun ambtenaren. Want geen van
beide had waarschijnlijk ooit een ander paspoort dan
het eigen in handen gehad.
Deze week werd ook buiten het stadhuis bekend dat
het Ontwikkelingsbedrijf Rotterdam (OBR) negen
miljoen gulden heeft uitgegeven aan een nieuw com
putersysteem dat nooit heeft gewerkt. Vijf jaarlang
knokten computerfreaks en ander volk op de burelen
van het grondbedrij f tegen de maar nietverdwijnende
gebreken van een automatiseringssysteem. Het net
werk had al na een jaar of twee, drie moeten function e-
ren, maar wethouder Kombrink (grondzaken) hoorde
er pas na vijf jaarvan. Hij legde het project direct stil.
Datwas misschien welheel kordaat. Maar het leed was
reeds geschied. Die negen miljoen verdient het OBR
niet meer terug. Enhetismaar afwachten ofhet'oude'
met wat aanpassingen weer in ere herstelde automati-
seringssysteem wel naar tevredenheid zal functione
ren, opdat weldra niet weer een nieuw, duur netwerk
moet worden aangeschaft door de bazen van het OBR,
Want dat kan, zo is gebleken, niet aan hen worden
overgelaten.
De OBR-top kan veel worden verweten, zo oordeelde
een onderzoeksbureau deze week. Men liet zaken op
zijn beloop. Menvergatleveranciers goed intelïchten.
Men deed niet moeilijk over extra uitgaven. En de
grootste fout: Men dacht dat het met dit systeem uit
eindelijk wel goed zou komenen redeneerde van 'het
wordt dan wel wat duurder, het wordt wel heel mooi'.
Maar mooi werd het niet. Het systeem wérd met eens.
De OBR-directie maakte de fout die door leken in au-
tomatiseringsland wel vaker wordt gemaakt. Men
heeft zich laten leiden door optimisme. Vraag het pro
fessionele systeembeheerders en ze zullen vertellen
dat gebruikers doorgaans te hoge verwachtingenheb
ben van een nieuw computersysteem, dat zij niet be
seffen dat het nieuwe Beloofde NetweTk altijd duur-
derwordtenaltijd langer op zich zal laten wachtendan
verwacht. Vraag het professionele systeembeheer
ders en ze zullen vertellen dat de mensen die over een
systeemaankoop beslissen doorgaans geen kaas van
automatisering gegeten hebben en als een blok vallen
voor de praatjes van de systeemverkopers.
Maar wat kon wethouder Kombrink daaraan doen?
Eigenlijk mets. Een wethouder bestuurt op hoofdlij
nen. Een wethouder bedenkt beleid. Een wethouder
hoeft niet te controleren of een nieuw, duur automati
seringssysteem bij een willekeurige gemeentelijke
dienst werkelijk doet wat het doen moet. Een wethou
der heeft wel wat anders aan zjjn hoofd.
Maar is hij dan tenminste niet verantwoordelijk voor
de fouten van zijn ambtenaren?
Dat is hij. Ook al beroerde de arme Kombrink nog
nooit met zijn vingertoppen ook maar het toetsenbord
van dat veelbelovende automatiseringssysteem van
het Ontwikkelingsbedrijf Rotterdam.
Opgericht 2 april 1991
Uil de statuten:
Het Rotterdams Dagblad is een onafhankelijke regionale
krant, zonder binding met enige levensbeschouwelijke
organisatie, politieke partij of belang
engroepering. De krant ste/t rich ten doe! door mMdel van
berichtgeving in woord en beeld, analyse en
achtergrondartikelen haar lezers zo actueel, objectief en
veelzijdig mogelijke Informatie te verschaffen.
Hoofdredactie:J. Prinsen LP. Pronk.
Chef Central Desk: FJ. Eekhardt.
Rubriekschefs:
Eindredactie Vormgeving: R.LJ.van Zeelst
Stadsredactie Rotterdam: J.S. Booister.
Editie Voome-Putten: C.G. Buitendijk.
Editie Waterweg: J.A. Rozen daal.
Editie Ussel en Lek: M.E. Verwaaljen
Editie Regio Zuid: C.H. Soeters.
N ie u wsd lenst/B innen 'bu iten Ian dB. V. Ve rkade.
Cultuur Leven: MJ.F. Maas.
Economie: N.P. de Vries
Sport: P. Ouwerkerk.
Illustratie: F. van Someren.
Informatiebeheer: GJ. van den Hit.
Het is een omstreden kwestie of
dit jaar het laatste van het huidige
millennium is. Er zijn goede argu
menten voor de opvatting dat ook
het jaar 2000 zelf nog bij het twee
de duizendtal van onze jaartelling
behoort, omdat er immers geen
sprake is van het jaar nul. Maar
voor onze beleving gaat het al dit
jaar toe naar een nieuwe eeuw.
Dat zal 1999 een heel bepaalde
kleur geven. Niet alleen vanwege
de spanning rond de vraag hoe de
computers zich zullen houden en
dus vanwege de confrontatie met
de kwetsbaarheid van onze tech
nologische samenleving, maar
ook en allereerst omdat dit jaar
toch iets heeft van een in ieder ge
val symbolische afsluiting van
een tijdperk, de twintigste eeuw.
Over parallellen met de beleving
van het jaar 999 is al veel geschre
ven. Dat er rond het jaar duizend
religieuze groepen waren die een
spoedige komst van de eindtijd
verwachtten, is wel zeker, maar
die verwachting is er in onze ge
schiedenis veel vaker geweest. De
menselijke angst die veelal onbe
stemd is, zoekt immers kanalise
ring in concrete gebeurtenissen
om bang voor te zijn. En wie de
bijbel als rekenboek gebruikt kan
er, zoals bekend, alle kanten mee
uit - inclusief die van de bereke
ning van het jaar 2000 als ramp
jaar. Internet is er vol van.
Veel reëler lijkt me het gevoel dat
de periode waarmee we deze eeuw
afsluiten bijna lijkt stil te staan,
omdat er geen ruimte meer is
voor iets nieuws. Iemand typeer
de al tien jaar geleden onze tijd als
die van het einde der geschiede
nis; sinds de koude oorlog is afge
lopen en alles in het kader staat
van de verdere uitbouw van de
vrije markteconomie kennen we
eigenlijk alleen maar meer van
hetzelfde. De beurs en het fïnanci-
eel-economische nieuws staan
centraal en dat zal er met de
komst van de euro niet minder
om worden.
Brengt het einde van dit millenni
um dus inderdaad het einde van
de geschiedenis? Het lijkt me een
te gemakkelijke gedachte, ont
sproten aan een al te zelfgenoeg
zaam westers gevoel van tevre
denheid met het bestaande. Alter
natief is niet de angst voor een
plotseling optredende, al dan niet
door God gewilde apocalyptische
ramp, maar inlevingsvermogen in
de situatie van al die mensen die
nauwelijks of geen deel hebben
aan de zegeningen van de zoge
naamde vrije markt, of er zelfs
slachtoffer van zijn.
Vanuit het Vaticaan en de Wereld
raad van Ker
ken, is er toe
opgeroepen
de eeuwwis
seling aan te
grijpen om in
de verhou
ding tussen
rijke en arme
landen te ko
men tot een
effectieve
schuldsane
ring. Zo'n sa
nering zou
ook voor dui
zenden van
onze stadsge
noten een uit
komst zijn.
Is het een al te idealistisch voorstel de sociale dienst
te laten onderzoeken of niet allo Rotterdammers het
nieuwe millennium met een financieel schone lei
zouden kunnen starten? Dat zou, in ieder geval voor
hen, werkelijk nieuws betekenen.
door Taco Noorman'
Taco Noorman is hervormd stads
predikant.