9 r Wordt Rotterdam minder rood met Opstelten als burgemeester? Aandelen ECTgeef werknemers ook een deel Op naar 2000 De Ramadan OZB Meer stad, meer toekomst. Kettinkje lisii Computerstrop OBR heeft iets weg van de paspoortaffaire Rotterdams Dagblad Rotterdams Dagblad Vrijdag 8 januari 1999 ;c f-ie- rf }':4 SE- r? W K -r 3 ra wsr'è -,1? Onder eindredactie van Annemlek van Oosten, tel.: 010-4004358 Ben je moslim geworden? Die vraag wordt me regel matig gesteld. Niet zonder reden natuurlijk. Gewoon, op een bepaald moment komt men erachter dat ik aan het vasten ben. De vraagof ik koffie wil beantwoord ik met: 'Nee, ik vast. Ik doe mee met de Ramadan.' Ver baasde reacties vormen mijn deel. Nederlanders vra gen meestal 'waarom?' Een persoon vond het onge past om een islamitisch ritueel te volgen tijdens de kerstdagen,wanneer degeboortevanJezuswordther- dacht. Allochtone collega's en kennissen reageren meestal verrast. Zelachen vermaakt, willen wetenhoe het me vergaat. Een cynische geest riep uit dat 'ze dit nu ook al hebben ingepikt!' Niet zelden ontstaat met mede-vastenden een geani meerd gesprek over alledaagse ervaringen. Wat dat betreft, de eerste dagen waren moeilijk. Ik was te laat naar bed gegaan, kwam er nauwelijks uit. Ik had te veelgegeten bij hetontbijt. Ikzattotmijn schrik alom tien uur te knikkebollen boven een stuk dat ik moest lezen, vechtend tegen het ontbreken van de koppen koffie. De hele middag had ik een knorrendemaag. En 's avonds at ik ook te veel. Na drie dagen was mijn li chaam prima gewendaan het sobere ritme van eten en drinken. Onherroepelijk volgden de test-momenten. Een lange vergadering en de koffie gaat rond en rond en rond. Een lange boswandeling, waarna het uitgewaaide ge zin zich stort op een tafel metgeurendecroissants, kof fie, kaas en mango's... De gedachte ontstaat van 'van daag kan ik best een uurtje eerder stoppen' of van 'twee weken vasten is ook al een hele prestatie'. Ik vind vier weken inderdaad lang. En dan te beden ken dat nu de dagen in de winter relatief kort zijn. Ik ben blij dat ik al was gestopt met roken, dat is één test minder. En ik ben gelukkig getrouwd, zoals dat heet. Dat soort zaken bedenk je je. Je bezint je op alle luxe om je heen, op debasiswaarden van het leven. Ikdenk dat ik na deze Ramadan super zal genieten van dat kopje koffie overdag. Het was al met al de beste kerst sinds jaren. Nog even volhouden, dan vieren we het Suikerfeest! Wim ReUnierse, Rotterdam Op 28 december 1998 ontving ik van de dienst Ge meentelijke Belastingen in Rotterdam de OZB-aan- slag over het jaar 1998. Eerder vorig jaar,op 28oktober 1998 ontving ik de aanslagover 1997. Sterkernog op 20 augustus 1998 lagen de beschikking en de aanslag over het restbedrag van 1996 op de mat. Al met al ont ving ik in minder dan vijf maanden drie aanslagen. Deze gang van zaken getuigt mijns inziens van weinig inzicht in de financiële huishouding van een groot deel van de belastingplichtigen. Ik ben in de gelukki ge omstandigheid dat ik deze aanslagen kan betalen, maar dat is niet iedereen. Ik wil een lans breken voor iedereen die net als ik een bezwaarschrift heeft inge diend tegen de verhoging van de OZB over 1995 in 1996 en die net zoals ik in iets meer dan vier maanden drie keer belasting moet betalen. De belastingdienst heeft het recht om vijf jaar na het jaar van de aanslag nog rekeningen te versturen. Maak dan ook gebruik van dat recht Stuur deaanslag voor 1998 in 1999. Het probleem kan ook worden opge- lostdoor de aanslagen ieder jaar drie maanden eerder te versturen. Ik doe een beroep op de directeur van de dienst Gemeentelijke Belastingen enige coulance te betonen met mensen die het niet zo breed hebben. E. van Nes Koopmans, Rotterdam In reactie op het artikel 'Rotterdam kan compacter en aantrekkelijker' in het Rotterdams Dagblad van 2 ja nuari het volgende. Ik heb waardering voor de wijze waarop Rotterdam het vraagstuk van de ruimtelijke toekomst benadert. Iedere burger wordt in de gele genheid gesteld mee te denken of ideeën intezenden. In het artikel orakelt Joost Schrijnen echter op over- enthousiastewijzeoverdedingendiehJjopzijnteken- tafel creëert, al dan niet bewust sturend in de richting die de dienst Stedenbouw Volkshuisvesting voor ogen heeft. Daar zitten ongetwijfeld goede dingen bij, maar ook zaken die nadere toelichting behoeven of zelfs van tafel kunnen. Wat de parken betreft, ik heb er jaren geleden al voor gepleit om alle parken door middel van groene aders met elkaar te verbinden. Gelijktijdig kunnen zo hoog waardige fiets- en wandelroutes worden aangelegd. Uiteraard kunnen er in de parken ook wat nieuwe, in teressante maar wel kleinschalige trekpleisters ko men. Voor relatief weinig geld zal Rotterdam zo zeker aantrekkelijker worden. Wat de bedrijfsterreinen betreft, vorig jaar is er een brainstorm-bijeenkomst geweest over de inrichting vandeNoordrandvanRotterdamonder leiding vande directeur van de dienst Stedenbouw Volkshuisves ting. Een landschapsarchitect toonde er di,r' "e in richtingsmodellen voor de polder Schieveen. Of schoon de optie (deels) bedrijfsterrein toen aan de or de is geweest, was de algemene opvatting dat het 2on- dezou zfin deze unieke polder op teofferen. Schieveen is nog steeds één van de rijkste weidevogelgebieden van West-Nederland en vormt de ecologische verbin ding tussen Midden-Delfland en Oost-Delfland. Bedrijfsterreinen moeten er zijn, daar heb ik begrip voor, maar kijk eerst naar locaties die de leefbaarheid niet aantasten. Peter van Dalen, lid voor OPLW in de Rotterdamse deelgemeente Hillegersberg-Schiebroek Naar aanleiding van het verhaal 'Ondankbaar jaar voor terugblikkende cabaratiers' van 31 december, waarin Peter Kuijt Jack Spijkerman (wiens program ma ik altijdmet veel plezier bekijk) aanhetwoord laat, moet mij toch iets van het hart. Wat Spijkermans toom ten aanzien van het EO-pro- gramma 'Groep 8' betreft (het programma riepook bij mij een vieze smaak op) heeft naarhet schijnt toch een grote fout gemaakt. Hij zei het ergste nogniet ge toond te hebben van het programma waarin school kinderen het onbetaalbare van een maagdenvlies werd geïllustreerd door cadeautjes die voor hen waren gekocht Zelf heb ik maar een gedeelte gezien van wat Spijkerman in rijn programma toonde; hij zou niet hebben laten zien dat kinderen als troost een kettinkje met een kruisje kregen. Nu schijnt dat laatste helemaal niet waar geweest te zijn. Volgens een kennis van mij die het hele EO-pro- gramma heeft gezien, hing er aan dat kettinkje geen kruisje maar een hartje. A. Boot, Krimpen ad. IJssel Door S.W. Couwenberg Over de benoeming van een nieu we Rotterdamse burgemeester is in dit blad ai heel wat gespecu leerd. Opvallend daarbij is de ou derwetse toonzetting van dit ge speculeer. Meest recent voorbeeld daarvan zijn de opmerkingen daarover in Rotterdams Dagblad van 24 december van Kor Kegel en Wessel Penning. Met Opstel ten als burgemeester wordt Rot terdam een stuk minder rood, me nen zij. PvdA-afdelingsvoorzitter Van Dongen is het daarmee niet eens. De kleur van de burgemees ter is niet bepalend voor de kleur van het college van b en w. Die kleur is rood, aldus Van Dongen. Maar is dit niet een opmerkelijk staaltje van politieke zinsbegoo cheling? Bij rood denk je spon taan aan (klassenstrijd tussen ka pitaal en arbeid, socialisatie van de productiemiddelen, staatsdiri- gisme, en dergelijke. Is daar nog iets van over? In de jaren zestig en zeventig klonk daarvan nog een echo in de retoriek van Nieuw Links en in het PvdA-beginsel- programma van 1977. Maar Nieuw Links met onder anderen Van der Louw en Peper is spoedig geruis loos ingekapseld in het burgerlijk liberale establishment. De soci aal-democratie is daarin inmid dels bijna geheel opgegaan. Van daar dat sociaal-democraten en oud-vakbondsbestuurders pro bleemloos deel uitmaken van de top van het bedrijfsleven. De PvdA is een typische bestuurders partij geworden die in de praktijk even pragmatisch opereert als D66. De eens zo bevlogen PvdA- voorzitter Max van den Berg, die tot taak had toe te zien op de uit voering van het radicale beginsel programma van 1977, bevestigde dit zelf in 1982 met zijn opmer king dat er ook in zijn partij wei nig verband meer is tussen offici eel beleden beginselen en de poli tieke praktijk en dat ook in de PvdA pragmatisme de, wisselen de, koers bepaalt. Dit beginselpro gramma is dan ook een dode let ter gebleven. De PvdA is een gevestigde instel ling geworden. Zij is verburger lijkt en terecht, constateerde J. den Uyl al in Socialisme en Demo cratie van juli/augustus 1959. Zij is dit nu meer dan ooit. Hoe an ders de grote populariteit van Wim Kok in ondernemerskringen te verklaren? Do Utrechtse burgemeester Opstelten (rechts), een van de kandidaten voor het burgemeester schap van Rotterdam, keek vorigjaar bij de Ingang van muziekcentrum Vredenburgtoe de rode lo per werd uitgelegd In afwachting van de komst van koningin Beatrix. ArchieffotoGPO/Brandowreem Dat Rotterdam een rode stad is, dateert uit de tijd dat hier nog een omvangrijke arbeidersbevolking was, duidelijk onderscheiden van de burgerij en nog denkend in ter men van klassenstrijd, en met nog in die termen opererende so ciaal-democratie. Maar die arbei dersbevolking is inmiddels even als de PvdA ook sterk verburger lijkt Als we Rotterdam willen ty peren, associëren we die stad toch vooral met ondernemingszin, daadkracht en ontembare dyna miek? En zijn dat niet kwaliteiten die veel meer passen bij een libe raal-kapitalistische dan een socia listische oriëntatie? Bij socialis me denk je toch veel meer aan een van bovenaf gedirigeerde en bu reaucratisch functionerende sa menleving? Jonge socialisten vinden een WD-burgemeester absurd. Maar Oud dan, gezaghebbend leider van de VVD, maar desondanks burgemeester van Rotterdam in een tijd, toen de PvdA nog niet zo verburgerlijkt was als nu. En na Oud hebben we wel drie PvdA- burgemeeslers gehad. Maar wa ren die rood? Evenals Oud waren het ieder op hun manier pragma tische burgerregenten die het al len uitstekend konden vinden met de Rotterdamse ondeme- merswereld. Verklaarde Peper in een afscheidsinterview in dit blad niet dat de nieuwe burgemeester iemand moet zijn met een liberale oriëntatie zoals Thomassen, Van der Louw en Peper zelf? De samenstelling van het college van b en w en de Qemeenteraad zien Kegel en Penning nog hele maal door de bril van htv traditio nele sterk beduime'de en politiek gemanipuleerde links-rechts schema, Maar is dat ook niet vre selijk ouderwets? Bevindt alles wat in dit land politiek meetelt zich niet al jarenlang in het door links zo vermaledijde politieke midden, 'die neue mitte' zoals de Duitse sociaal-democratische bondskanselier G. Schroder dit noemt? Wat stelt links of progres sief in de praktijk nog voor als duidelijk onderscheiden politiek alternatief? Ook partijen die nog een links imago cultiveren, heb ben inmiddels enthousiast het poldermodel omhelst en daarmee een bestuursstijl waarin alle te genstellingen, dus ook de links- rechts controverse, vakkundig weggemasseerd woiden. Opvat tingen over voorheen controver siële zaken als sociale zekerheid, migratiebeleid, misdaadbestrij ding, ordehandhaving en dergelij ke, die luttele jaren geleden nog als typisch rechts golden, vinden in die partijen steeds meer weer klank. In deze postmoderne tijd is partijpolitiek meer dan ooit doen alsof. Met progressief wordt gemeenlijk gedoeld op vernieuwing en door breking van de bestaande orde. Vinden die nog in de politiek plaats of niet veeleer in de markt economie dank zij de stuwkracht van voortgaande technologische innovaties en snei groeiende we reldwijde interactie? De politiek loopt daar al jarenlang amechtig achteraan. Hoe sterk steekt te genover die technologisch-econo- mische innovatiedrang de lofzang af van de zich nog progressief wa nende PvdA-minister K. de Vries op de saaiheid van de Nederland se politiek. De Vries hoopt zelfs dat die politiek nog saaier wordt, dus nog meer louter beheer en be stuur van de bestaande orde en beleid waarvan de ambitie niet verder reikt dan meer van hetzelf de te bieden. De gemeentepoli tiek is allang verschrompeld tot louter beheer en bestuur. Termen als links en rechts slaan hier dan ook helemaal als een tang op een varken. Als Opstelten burgemeester wordt, moet de PvdA een nieuwe strategie bedenken om haar do minante positie te behouden, schrijven Kegel en Penning. Kijk, daar gaat het tegenwoordig vooral om. Machtsposities verwerven en behouden, De rest is politieke re toriek die de schijn moet ophou den dat er nog zo iets is als inhou delijke politiek op lokaal en ander niveau met duidelijk concurrende beleidsvisies en een adequate controle op en verantwoording van gevoerd beleid. De schijn ook dat verkiezingen op lokaal en an der, dit jaar provinciaal, niveau er nog echt toe doen, terwijl die al lang gedegradeerd zijn tot een leeg politiek ritueel dat eT alleen nog toe dient de schijn op te hou den van een reëel functionerende democratie. (Prof. mr. S.W, Cmiioenberg is oud-hoogleraar publiekrecht en oud-gemeenteraadslid van Rotter dam. Couwenberg zat uan 1958 tot 1970 in de gemeenteraad voor de KVP, die later is opgegaan m het CDA) DoorAad Scholten De laatste tijd is ECT in het nieuws. De huidige aandeelhou ders van het bedrijf hebben hun pakket aandelen in de etalage ge zet Het Chinese bedrijf Hutchin son Port Holdings (HPH) heeft zich als een serieuze gegadigde gemeld. Bovendien werd eind vo rig jaar bekend dat ook het Ge meentelijk Havenbedrijf Rotter dam geïnteresseerd is en dat het samen met HPH (GNR) een bod op de aandelen voorbereidt. Kwam de mededeling van het GHR eind 1998 onverwacht, het nieuws van de interesse van de Chinezen eerder dit jaar sloeg in als een bom en stuitte, blijkens de eerste reactie van diverse betrok kenen, op behoorlijk wat weer stand. Ook door de werknemers van ECT en de vakbonden werd niet enhousiast gereageerd op de bekendmaking van de Chinese interesse. Als je luistert naar de argumenten die daarbij gebruikt worden, wordt duidelijk dat de weerstand zich niet zo zeer richt op het feit dat een Chinees concern zeggen schap krijgt over ECT. Waar men veel meer van is geschrokken, is van de prijs die geïnteresseerden voor de aandelen moeten betalen (waarbij bedragen genoemd wor den die variëren tussen 700 mil joen en 1 miljard gulden); er zal met andere woorden fors moeten worden geïnvesteerd om de aan delen in het bezit te krijgen. De vrees van veel ECT-werknemers is dat dit gevolgen zai hebben voor ECT. De nieuwe aandelhou- ders zullen een 'behoorlijk rende ment' op hun investering willen behalen en dus zal ECT in de toe komst beter moeten gaan rende ren dan nu het geval is. CNV Haven deelt die vrees, hoe wel wij niet alleen negatieve ef fecten van hogere redementsei- sen voorzien voor ECT ers. Im mers, voor ECT (en de mensen die er werken) zou het geen probleem zijn, als het bedrijf erin slaagt ho gere tarieven bij de reders in re kening te brengen. Ook is er geen bezwaar wanneer de productivi teit van de terminals, en daarmee het rendement (meer doen voor hetzelfde geld) wordt verbeterd. Dit kan door middel van bijvoor beeld investeringen in beter en sneller werkend overslagmateri- eel en door een betere organisatie van de werkzaamheden op de ter minal. Overigens heeft CNV Ha vens op dit laatste punt al her haaldelijk aangedrongen, ook tij dens het cao-overleg. ""Sr 47j5<5in.«i CNV Havens heeft de huidige aandeelhouders een brief gestuurd, waarin zijn hen wijzen op de mo gelijkheid om een deel van hun ECT-aandelen af te staan aan de werknemers van ECT. De betrok kenheid van de werknemers bij de onderneming zal erdoor worden vergroot. Archieffoto Rotterdams Dag blad/ Cees Kuiper Hoewel CNV Havens niet alleen maar bezwaren zien in (eventu eel) hogere rendementseisen voor ECT, zijn wij wel ernstig bezorgd. De ervaring (vooral ook buiten de Rotterdamse haven) leert name lijk dat er nog al eens de gemak kelijkste weg wordt gekozen om het rendement van een bedrijf (op korte termijn te verbeteren; het ongestructureerd snijden in de kosten van het bedrijf met alle be kende gevolgen vandien voor ar beidsvoorwaarden en werkgele genheid. Daarbij kojnt dat ECT te maken krijgt met een grootaan deelhouder die de sociale struc tuurvan de Rotterdamse haven in het algemeen, en die van ECT in het bijzonder niet kent. Het feit dat het GHR ook een belang neemt, doet daar niet veel aan af; de belangen en daarmee de be moeienis van de gemeente Rot terdam, liggen op een ander vlak dan de 'dagelijkse gang van za ken' (zoals ook door Simons is ge meld). Hoewel de werknemer van ECT via allerlei organen nauw betrok ken zijn bij het reilen en zeilen van de onderneming (onder meer via de ondernemingsraad en via de bonden met name bij het cao- overleg), vinden wij het, gezien de onstane situatie rond de aandeel houders en de bedreiging die als gevolg daar van ontstaat, belang rijk dat de betrokkenheid van de werknemers bij het bedrijf verder moet worden vergroot. Volgens CNV havens doet zich daar op dit moment ook een unie ke gelgenheid voor; geef de werk nemers van ECT directe zeggen schap in het bedrijf door middel van aandelen. Dit kan door het aanbieden van een deel van de be schikbare aandelen aan de werk nemers van ECT! Daarom hebben wij de huidige aandeelhouders een brief ge stuurd, waarin wij hen wijzen op de mogelijkheid om een deel van hun ECT-aandelen af te staan aan de werknemers van ECT. De be trokkenheid van de werknemers bij het reilen en zeilen van de on derneming zal er door worden vergroot (met positieve effecten op de productiviteit van de onder neming). Bovendien kunnen zij hierdoor meepraten en -beslissen in de vergadering van aandeel houders en direct invloed uitoefe nen: zij (via hun vertegenwoordi ger) zitten erby als er gesproken wordt over de eisen die de eigena ren van het bedryf stellen aan het management. Wij denken dat ons verzoek door de huidige aandeelhouders (Inter- natio Muller, Pakhoed en Ned- Uoyd) niet makkelijk terzijde kan worden geschoven. Deze bedrij ven hebben immers een lange tra ditie in de overslag van (stuk) goe deren in de Rotterdamse haven, waarvan hun belangen in ECT het laatste tastbare resultaat zijn. De ze belangen kunnen nu worden verzilverd. En dat komt de bedrij ven goed uit, want zij hebben het geld nodig. Onder meer voor ex pansie voor hun andere, niet-ha- venactiveiten. Maar het komt minder goed uit voor de werkne mer: als het tegen zit, zullen zij de wrange vruchten plukken. En dat is extra zuur als je bedenkt dat ECT (dus de aandelen mede dankzij deze werknemers zo veel geld waard geworden is. Hoewel niet gebruikelijk, is in dat licht gezien ons voorstel niet zo vreemd. In ruil voor een iets klei nere opbrengst, kunnen de huidi ge aandeelhouders iets doen voor de werknemers van het bedrijf dat zij willen verkopen. En in feite zyn zij dat aan hun stand ver plicht. (Aad Scholten is bestuurder van CNV Havens) Door Wessel Penning Ooit kostteeen te vervalsen paspoortindit landde kop van een staatssecretaris en een minister. Dat was in de late jaren tachtig. De staatssecretaris heette Van der linden. Hij had als bewindsman van Buitenlandse Handel het paspoortprojectjaren- lang onder zijn hoede en ervoer dat nieuwe paspoort, dat het als goed te vervalsen bekendstaande zwarte boekje moest vervangen, als een 'kar met vierkante wielen'. Toen het nieuwe paspoort er maar niet kwam, omdat al tijdens de voorbereidingsfase bleek dat het goed te vervalsenwas,moest Vander Lindenaftreden. Het volgende slachtoffer heette Van Eekelen, de mi nistervan Defensie, Op grond van zijn verleden als staatssecretaris vanBuitenlandseHandel, en duszyn betrokkenheid met de paspoortaffaire, moest hij uit eindelijk ook opstappen als bewindsman. Met snik kende stem maakte hij in de Tweede Kamer zijn aftre den bekend. Men had destijds wel een beetje te doen met de twee bewindslieden, die hun verantwoordelijkheid namen voor het falen van hun ambtenaren. Want geen van beide had waarschijnlijk ooit een ander paspoort dan het eigen in handen gehad. Deze week werd ook buiten het stadhuis bekend dat het Ontwikkelingsbedrijf Rotterdam (OBR) negen miljoen gulden heeft uitgegeven aan een nieuw com putersysteem dat nooit heeft gewerkt. Vijf jaarlang knokten computerfreaks en ander volk op de burelen van het grondbedrij f tegen de maar nietverdwijnende gebreken van een automatiseringssysteem. Het net werk had al na een jaar of twee, drie moeten function e- ren, maar wethouder Kombrink (grondzaken) hoorde er pas na vijf jaarvan. Hij legde het project direct stil. Datwas misschien welheel kordaat. Maar het leed was reeds geschied. Die negen miljoen verdient het OBR niet meer terug. Enhetismaar afwachten ofhet'oude' met wat aanpassingen weer in ere herstelde automati- seringssysteem wel naar tevredenheid zal functione ren, opdat weldra niet weer een nieuw, duur netwerk moet worden aangeschaft door de bazen van het OBR, Want dat kan, zo is gebleken, niet aan hen worden overgelaten. De OBR-top kan veel worden verweten, zo oordeelde een onderzoeksbureau deze week. Men liet zaken op zijn beloop. Menvergatleveranciers goed intelïchten. Men deed niet moeilijk over extra uitgaven. En de grootste fout: Men dacht dat het met dit systeem uit eindelijk wel goed zou komenen redeneerde van 'het wordt dan wel wat duurder, het wordt wel heel mooi'. Maar mooi werd het niet. Het systeem wérd met eens. De OBR-directie maakte de fout die door leken in au- tomatiseringsland wel vaker wordt gemaakt. Men heeft zich laten leiden door optimisme. Vraag het pro fessionele systeembeheerders en ze zullen vertellen dat gebruikers doorgaans te hoge verwachtingenheb ben van een nieuw computersysteem, dat zij niet be seffen dat het nieuwe Beloofde NetweTk altijd duur- derwordtenaltijd langer op zich zal laten wachtendan verwacht. Vraag het professionele systeembeheer ders en ze zullen vertellen dat de mensen die over een systeemaankoop beslissen doorgaans geen kaas van automatisering gegeten hebben en als een blok vallen voor de praatjes van de systeemverkopers. Maar wat kon wethouder Kombrink daaraan doen? Eigenlijk mets. Een wethouder bestuurt op hoofdlij nen. Een wethouder bedenkt beleid. Een wethouder hoeft niet te controleren of een nieuw, duur automati seringssysteem bij een willekeurige gemeentelijke dienst werkelijk doet wat het doen moet. Een wethou der heeft wel wat anders aan zjjn hoofd. Maar is hij dan tenminste niet verantwoordelijk voor de fouten van zijn ambtenaren? Dat is hij. Ook al beroerde de arme Kombrink nog nooit met zijn vingertoppen ook maar het toetsenbord van dat veelbelovende automatiseringssysteem van het Ontwikkelingsbedrijf Rotterdam. Opgericht 2 april 1991 Uil de statuten: Het Rotterdams Dagblad is een onafhankelijke regionale krant, zonder binding met enige levensbeschouwelijke organisatie, politieke partij of belang engroepering. De krant ste/t rich ten doe! door mMdel van berichtgeving in woord en beeld, analyse en achtergrondartikelen haar lezers zo actueel, objectief en veelzijdig mogelijke Informatie te verschaffen. Hoofdredactie:J. Prinsen LP. Pronk. Chef Central Desk: FJ. Eekhardt. Rubriekschefs: Eindredactie Vormgeving: R.LJ.van Zeelst Stadsredactie Rotterdam: J.S. Booister. Editie Voome-Putten: C.G. Buitendijk. Editie Waterweg: J.A. Rozen daal. Editie Ussel en Lek: M.E. Verwaaljen Editie Regio Zuid: C.H. Soeters. N ie u wsd lenst/B innen 'bu iten Ian dB. V. Ve rkade. Cultuur Leven: MJ.F. Maas. Economie: N.P. de Vries Sport: P. Ouwerkerk. Illustratie: F. van Someren. Informatiebeheer: GJ. van den Hit. Het is een omstreden kwestie of dit jaar het laatste van het huidige millennium is. Er zijn goede argu menten voor de opvatting dat ook het jaar 2000 zelf nog bij het twee de duizendtal van onze jaartelling behoort, omdat er immers geen sprake is van het jaar nul. Maar voor onze beleving gaat het al dit jaar toe naar een nieuwe eeuw. Dat zal 1999 een heel bepaalde kleur geven. Niet alleen vanwege de spanning rond de vraag hoe de computers zich zullen houden en dus vanwege de confrontatie met de kwetsbaarheid van onze tech nologische samenleving, maar ook en allereerst omdat dit jaar toch iets heeft van een in ieder ge val symbolische afsluiting van een tijdperk, de twintigste eeuw. Over parallellen met de beleving van het jaar 999 is al veel geschre ven. Dat er rond het jaar duizend religieuze groepen waren die een spoedige komst van de eindtijd verwachtten, is wel zeker, maar die verwachting is er in onze ge schiedenis veel vaker geweest. De menselijke angst die veelal onbe stemd is, zoekt immers kanalise ring in concrete gebeurtenissen om bang voor te zijn. En wie de bijbel als rekenboek gebruikt kan er, zoals bekend, alle kanten mee uit - inclusief die van de bereke ning van het jaar 2000 als ramp jaar. Internet is er vol van. Veel reëler lijkt me het gevoel dat de periode waarmee we deze eeuw afsluiten bijna lijkt stil te staan, omdat er geen ruimte meer is voor iets nieuws. Iemand typeer de al tien jaar geleden onze tijd als die van het einde der geschiede nis; sinds de koude oorlog is afge lopen en alles in het kader staat van de verdere uitbouw van de vrije markteconomie kennen we eigenlijk alleen maar meer van hetzelfde. De beurs en het fïnanci- eel-economische nieuws staan centraal en dat zal er met de komst van de euro niet minder om worden. Brengt het einde van dit millenni um dus inderdaad het einde van de geschiedenis? Het lijkt me een te gemakkelijke gedachte, ont sproten aan een al te zelfgenoeg zaam westers gevoel van tevre denheid met het bestaande. Alter natief is niet de angst voor een plotseling optredende, al dan niet door God gewilde apocalyptische ramp, maar inlevingsvermogen in de situatie van al die mensen die nauwelijks of geen deel hebben aan de zegeningen van de zoge naamde vrije markt, of er zelfs slachtoffer van zijn. Vanuit het Vaticaan en de Wereld raad van Ker ken, is er toe opgeroepen de eeuwwis seling aan te grijpen om in de verhou ding tussen rijke en arme landen te ko men tot een effectieve schuldsane ring. Zo'n sa nering zou ook voor dui zenden van onze stadsge noten een uit komst zijn. Is het een al te idealistisch voorstel de sociale dienst te laten onderzoeken of niet allo Rotterdammers het nieuwe millennium met een financieel schone lei zouden kunnen starten? Dat zou, in ieder geval voor hen, werkelijk nieuws betekenen. door Taco Noorman' Taco Noorman is hervormd stads predikant.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Nieuwsblad / Schiedamsche Courant / Rotterdams Dagblad / Waterweg / Algemeen Dagblad | 1999 | | pagina 1