9
Hoe Turkije en Israël Syrië insluiten
T
De varkenswet was een doodlopende weg
Rotterdam
heeft artistiek
leiders nodig
mm
Private financiers
A4-Noord zullen op
weerstand stuiten
Rechtvaardig asielbeleid
Omvang van
Turks-
Israëlische
militaire
banden
grotendeels
onbekend
Rotterdams Dagblad
Donderdag 25 februari 1999
Onder eindredactie van Annemfek van Oosten, tel.: 010-4004358
Door Chris Zijdeveld
De Tweede Kamer wil dat ryksgeld wordt be
steed aan verbeteren van de spoorlijn Rot
terdam-Den Haag, in de Dclftse binnen
stad, en niet aan rijksweg A4 tussen Schiedam en
Delft, Het kabinet heeft z;ch bij die uitspraak min
of meer neergelegd. Als voor de A4 private finan
ciers worden gevonden, kan aanleg nog worden
overwogen. Laten we, ook voor die financiers, ho
pen dat het niet zover komt. Het verbeteren van de
spoorlijn past bij de aanleg van de metro tussen
Spykenisse en station Schiedam Centrum. Schie
dam kan bij openstelling van die lijn ook intercity
station worden. Duizenden bewoners van de zuide
lijke rivieroever krijgen dan eindelijk een volwaar
dige aansluitingop het landelijk openbaar vervoer
snet.
Het is zeer verstandig om de laatste knelpunten op
de spoorlijn weg te nemen. De grotere capacitteit.op
het baanvak maakt het ook mogelijk om station
Schiedam Noord aan te leggen, met een aansluiting
op de tram. Alle ruimte hiervoor is al gereserveerd
en vee! van de voorbereidende werkzaamheden
zijn al uitgevoerd. Met het doortrekken van de tram
naar Vlaardingen en naar de Rotterdamse indu
striegebieden zal het openbaar vervoer voor nog
weer duizenden een aantrekkelijk alternatief wor
den in het woon-werkverkeer.
Zo zal de bestaande wegcapaciteit zo veel minder
worden belast dat een nieuwe weg overbodig wordt.
Private financiers, die denken hun investeringen
door tolheffing terug te verdienen, moeten nog
eens goed kyken naar de Kiltunnel. Daar bleek al
dat weinig automobilisten bereid zijn om tol te be
talen als een alternatief bestaat.
Door de verbetering van het openbaar vervoer zal
de filekans op de Ai3 drastisch afkunnen nemen,
waardoor een A4-Noord met tol het nog moeilijker
zal krijgen dan de Kiltunnel. Een financiële strop
lijkt verzekerd. Private financiers moeten verder
beseffen dat de maatschappelijke weerstand tegen
het betrokken weggedeelte immens was en is. Ik
sluit krachtige protestacties en consumentenboy
cots niet uit ais bedrijven geld steken in een project
dat ook door een Kamermeerderheid meerdere ma
len niet belangrijk genoeg werd geacht. Het is bo
vendien de vraag of planologische procedures voor
aanleg van een openbare weg wel volledige rechts
kracht hebben voor het aanleggen van een private
tolweg. Ik houd dus ook nog rekening met interes
sante juridische procedures als financiers zo dom
zouden zijn hun kop in de strop te steken.
Waarom al die moeite doen? Het wegtracé biedt
fantastische mogelijkheden om als groengebied
met wandel- en fietsroutes te worden afgemaakt.
Tienduizenden in het Rijnmondgebied kunnen zo
vlak bij huis in een immens recreatiegebied ko
men. Een ecologische infrastructuur naar Midden-
Delfland. De meerderheid in de Tweede Kamer
keek veel verder dan haar hun neus lang is. Het is
te hopen dat haar besluit over de A4-Noord het laat
ste woord was. Daar worden we ailen beter van.
("Chris Zijdeveld is voorzitter van Milieudefensie en
vice-voorziUer van de landelijke werkgroep Milieu
en Energie van de PvdA Hij was van 1974 tot 1994
wethouder te Schiedam en speelde een belangrijke
rol bij het verzet tegen de A4-Noord.)
Door Connie van den Broek
De manier waarop achtereenvolgende staats
secretarissen van Justitie hun gevoerde
asielbeleid pogen te karakteriseren, blijkt
net zo welluidend als misleidend te zijn. Noemde
Kostozijn beleid nog 'sober doch humaan', onder
Schmifcz werd het 'streng maar rechtvaardig'. Re
cent kwalificeerde Cohen zijn product als 'hard
maardoorzichtig'.
Eervavondje Sportfondsenbadin Schiedam, waar
vrijwillgers van kerken pogen een leefbaar onder
komen te bieden aan de zogenaamde Dublin-clai-
manten, leert welke gevolgen asielmaatregelen
hebben. Dublin-claimanten worden ervan verdacht
in een ander Europees land asiel te hebben aange
vraagd, of tiaar te hebben geleefd. Nederland pro
beert deze asielzoekers terug te sturen naar die lan
den, conform het akkoord van Dublin. Tijdens het
wachten op de toestemming van betrokken landen
voor de terugkeer van zo'n asielzoeker, verbluft de
betrokkenen weliswaar legaal in Nederland maar
krijgt geen bed, bad, brood.
Lula (deze naam is gekozen), een Somalische vrouw
met drie kinderen, stond zo op straat toen ze de
cember vorig jaar asiel vroeg in Nederland. Na veel
bellen kon ze gelukkig terecht in Schiedam, waar
een noodopvang was ingericht voor groepen asiel
zoekers voor wie de overheid niets wilde doen. De
-noodopvang was sober, maar de vrijwilligers waren
hartelijk. Vorige week donderdag moest mevrouw
Lula zich melden in het Aanmeldcentrum Zeve-
'naar. Hoe met drie kinderen in Zevenaar te komen,
was ha5r probleem. De administratieve verwerking
van 'dossier Lula' moet immers doorgaan. Je hoopt
dan altijd maar dat van zo'n bureaucratische mo
raal geen aanzuigende werking uitgaat.
;Joop, een van de vrijwilligers, bracht mevrouw Lula
naai Zevenaar in de veronderstelling dat hij haar
na de 'noodzakelijke behandeling' weer mee terug
mocht nemen. Hij kreeg echter na zes uur wach
ten te horen dat 2ij 'doorgestuurd' zou worden.
Waar naartoe? Dat kon niemand vertellen. Nog
even afscheid nemen? Ook dat kon niet. Aanmeld
centrum Zevenaar is verboden gebied voor Neder
landers en er wordt gemakshalve van uitgegaan dat
Nederlanders geen banden hebben met asielzoe
kers. Of is dat bewust beleid?
In Schiedam werd diezelfde avond nog geprobeerd
te achterhalen wat er met mevrouw Lula ging ge
beuren. Ze bleek opgenomen in de asielprocedure
en dus onderweg naar een zogenoemd 'Onder
zoekscentrum1, ergens in Nederland. De claim die
Nederland bij Frankrijk gelegd had om de vtouw op
te nemen, was ingetrokken. Mevrouw Lula bleek
rechtte hebben op het volgen van de asielprocedu
re in Nederland. Een recht dat haai- eerst twee
maanden was onthouden onder het motto 'hard
maar doorzichtig'. Gelukkig zijn er echter in Schie
dam vrijwilligers die laten zien dat alleen 'met sym
pathie en gastvrijheid' een rechtvaardig asielbeleid
.te maken is. Waarvoor dank!
(Connie van den Broek is medewerker van het Ka
tholiek Centrum Welzijnsbehartiging Rotterdam)
Tekening
Theo Gootjes
Door Robert Fisk
Maandenlang hebben Turkse en
Israëlische geheime diensten ge
zamenlijk de luisterposten be
mand aan de Syrische, Iraakse en
Iraanse grens. Ze deelden infor
matie over de Koerdische PKK en
Syrische en Iraakse militaire ver
plaatsingen
In Ankara en Jeruzalem deelden
Israëli's en Turken hun ervarin
gen in twee gelijksoortige bezet
tingszones. De Israëli's in Zuid-
Libanon en de Turken in de zoge
naamde 'veiligheidszone' in
Noord-Irak. Israëlische jacht
vliegtuigen vliegen nu geregeld
langs de Turks-Syrische grens en
- volgens Syrische bronnen-
ook over Noord-Irak.
Het insluiten van Syrië is de basis
van de nog 'groeiende' alliantie
tussen Turken en Israëli's. Dat
Syrië de Koerdische PKK-leider
Abdullah Öcalan op een vliegtuig
naar Moskou zette -het eerste
deel van diens zwerftocht die nu
in een Turkse gevangenis is ge
ëindigd -is een teken van hoe be
vreesd Damascus was geworden
voor de Turkse macht en de drei
ging die daar van uitging. Zeker
van de toon van de waarschuwin
gen van Sulieman Demirel, de
Turkse president, aan het adres
van Damascus om de steun aan
Öcalan op te zeggen. De gekozen
bewoorduigen'waren vrijwel iden
tiek aan die welke de Israëlische
premier Benjamin Netanyahu ge
bruikte aan het
adres van Sy
rië over de
Hezbollah-aan-
valien op Israë
lische troepen
in Zuid-Liba-
non,
„V7c behouden
ons het reht
voor Syrië aan
te vallen," zei
Demirei in ok
tober. „Alle
noodzakelijke
maatregelen
tegen Syrië zullen worden geno
men, als de nood aan de man
komt." Maar de omvang van de
Turks-Israëlische militaire sa
menwerking is nog grotendeels
onbekend in de Arabische wereld
en ook in Israël zelf. De Turken
willen nu Israels Tropine'-lucht-
waarsehuwingssysteem kopen en
hebben ook interesse voor het su
pergeheime Wall'- antiraketsys
teem, gedeeltelijk betaald door de
Israël heeft altijd sympathie gehad voor Iraakse Koerden, maarnooitvoordemiljoenenKoerdendie
onder Turkse onderdrukking leven. Op de foto een Koerdische vrouw tijdens een protestdemon
stratie eerder deze week in Rome. Fotopaokjeoceo/Reuter*
VS.
De modernisering door Israël van
Turkije's Phantom-jagers kost
Ankara al 1,2 miljard gulden (545
"miljoen Euro). Dat lijkt veel, maar
is maar een klein deel van de
Turkse defen
siebegroting.
De komende
tien jaar heb
ben de militai
ren 56 miljard
gulden (27 mil
jard Euro} te
besteden aan
militair mate
rieel.
Turkije heeft
Israël toestem
ming gegeven
met militaire
toestellen door
zijn luchtruim te vliegen, mocht
de joodse staat door Irak worden
aangevallen, zoals in 1991 tijdens
de Golfoorlog.
Ware omvang
Professor Efraim Inbar, directeur
van het Begin-Sadat Centrum
voor strategische studies aan de
Bar-Dan Universiteit in Israël,
was de eerste die de ware oimftng
van de Turks-Israëlische samen-
werking openbaar maakte in een
opmerkelijke rede aan het Wood-
row Wilson Centre in Washington
vijf maanden geleden. Hij sprak
alleen vaag over de gezaznelijke
luisterposten aan de Syrische,
Iraakse en Iraanse grens. Hij om-
schreef het als „een belangrijk on
derdeel van onze informatieverza
meling". En er was, zo meldde
professor Inbar, ook samenwer
king bij „de bestrijding van ter
reur".
De alliantie was een Turks idee,
op initiatief van de commandant
van de Turkse luchtmacht. Hij
stapte op een dag in 1997, zonder
afspraak, gewoon de Israëlische
ambassade in Ankara binnen en
zei, aldus professor Inbar; „We no
digen hierbij de chef van de Israë
lische luchtmacht uit voor een be
zoek aan Turkije."
De vriendschap verliep niet me
teen gladjes. Toen de Turken vo
rig jaar voor het eerst een vlootbe-
zoek aan de Israëlische haven van
Haifa brachten hadden de Israe
li's niet de moeite genomen een
marine-officier naar de haven te
sturen om ze te ontvangen. En de
Turkse mariniers waren uiterma
te verbaasd toen bleek dat de ha
venmeester de schepen alleen de
haven wilde binnenlaten na beta
ling van een fors havengeld.
Maar de Israëlische luchtmacht
traint nu in Turkije, waarbij ze
Turkse oefendoelen beschiet. En
Turkse piloten vliegen laag over
de Israëlische woestijn.
De Amerikanen zitten geregeld
een vergadering voor van Turkse
en Israëlische geheim agenten in
Tel Aviv. Tijdens zeker één van de
vergaderingen was ook een Jor
daanse officier aanwezig. Als de
nieuwe Jordaanse koning Abdul
lah zijn banden met Israël zou
aanhalen, zou dat Syrië nog ver
der isoleren.
Premier Netanyahu's regering
heeft lang - ten ontechte - geloofd
dat president Assad om te kopen
was. Dat Syrië wel vrede zou wil
len sluiten zonder dat de door Is
raël bezette Golan Hoogvlakte te
ruggeven zou hoeven worden. Als
Assad maar voldoende geïntimi
deerd zou worden.
President Demirel probeerde de
Arabische angst weg te nemen,
toen hij vorig jaar een Islamiti
sche top in Teheran bijwoonde,
terwijl tegelijkertijd openlijk een
hoge Israëlische luchtmachoffi-
cier in Ankara werd ontvangen.
Vreemd genoeg gaat het wantrou
wen van Turkije jegens Syrië
vaak nog verder dan dat van Isra
el. In 1996, net na de moord op
premier "Yitzhak Rabin, om
schreef de Turkse onderminister
van Buitenlandse Zaken Israëls
houding tegenover Syrië als Vsr-
-zoenend'.
In 1982 al veroorldeelde Turkije
Israel's invasie in Libanon ais
'agressie'. Maar die mening sloeg
om toen de Israëli's de Turken ge
gevens verstrekten over de Ar
meense extremistische grpering
AS ALA Tot genoegen van Tur
kije heeft Israël het in verband
met de PKK altijd over 'terroris
ten'; Israël heeft altijd sympathie
gehad voor Iraakse Koerdenmaar
nooit voor de miljoenen Koerden
die onder Turkse onderdrukking
leven. Israël steunt slechts een
beperkte vorm van autonomie
voor de Koerden in Irak. Niet
vreemd natuurlijk, omdat dat pre
cies de beperkte vorm van vrij
heid is die ze zelf aan de Palestij-
nen wil toestaan.
Waar Israël moreel wat water in
de wijn moest doen om de Turkse
alliantie thuis te verkopen, deed
Turkije het heel wat opzichtiger.
Joodse groepen in New York en
Washington werden gesteund om
de Amerikaanse opinie ryp te ma
ken voor het idee dat Turkije een
rol van betekenis moet spelen in
het Midden-Oosten na de val van
de Sovjetunie. Onvermijdelijk
steunen Israëlische groeperingen
nu de Turkse mening dat de mas
samoord van 1915 op 1,5 miljoen
Armenen geen genocide was en
dus niet de eerste holocaust van
deze eeuw, hoewel we wel beter
weten.
Professor Inbar ontliep helaas de
ze moreel verwerpelijke ontwik
keling tijdens zijn lezing in Was-
hinton: „Hier kan ik echt niets op
zeggen." Intussen zijn Ameri
kaanse Congresleden zo ver ge
gaan de massamoord van 1915 te
ontkennen. Anderen zijn moedi
ger. Het Israëlische Knessetlid
Yosi Sarid zei dat de joden, van
wie er zes miljoen werden ver-
moordin de nazi-kampen, de laat-
sten zouden moeten zijn die het
bestaan van een andere genocide
te ontkennen.
Er is bijna geen gewelddaad, die
de Israëlkische regering niet zou
willen plegen onder de vlag van
het bekrompen nationaal belang,
wat gedoemd is contraproductief
te zijn.
(c) The Independent1
Rotterdams Dagblad
Regisseren kunnen ze wel, de leiders van toneelge
zelschappen in Rotterdam. Maar een vaste lijn uit
zetten om publiek te binden aan hun groep? Gezel
schappen produceren vaak mooie voorstellingen,
maar zwabberen woest langs stukken, sty lenen
smaken. Zo moet het publiek de weg wel kwijtra
ken.
Door Han Geurts
Het toneel zit in de lift De
voorstellingen worden
steeds beter en het aantal
missers neemt af. Niet langer is
het zoeken met een lantaarntje
naar kwaliteit tussen de vernieu
wing. Een enkele veelkijker
klaagt nog wel dat er het laatste
jaar zo weinig uitschieters waren
en dat het saai aan het worden is.
Maar dat komt minstens voor een deel omdat het ge
middelde niveau is toegenomen. Echt opwindend
zijn nu eenmaal altijd maar een paar voorstellingen
die afsteken tegen de rest
Ook in Rotterdam is de kwaliteit toegenomen. Om
maar wat te noemen: een paar jaar geleden was het
RO aan het tobben en ontstegen de theaterwerk
plaatsen vaak het amateumiveau niet Dat is flink
verbeterd. Het is geen wonder dat het Onafhankelijk
Toneel regelmatig in Amerika in de belangstelling
staat en dat het RO nu naar het festival van Edin
burgh mag met 'Nachtasiel'. Ook internationaal hoe
ven we ons niet te schamen.
Toch is een gestage stroom geslaagde voorstellingen
niet genoeg om een groot publiek te bindea Dat ft) kt
vreemd, maar is het niet. Iedere theaterbezoeker
weet hoe lastig het is om uit het enorme aanbod stuk
ken te vinden die passen by je smaak. In de schouw
burg staat avond na avond iets totaal verschillends.
En dan is het heel eenvoudig om toch nog af te knap
pen, gewoon omdat je iets anders had verwacht, zeg
maar op de verkeerde dag het theater bent binnenge
stapt. Wie niet van vis houdt moet niet naar een vis
restaurant, ook al is de tonijn nog zo mals.
Geen houvast
De meeste mensen gaan af op titels van stukken, na
men van gezelschappen of bekende artiesten. Helaas
bieden die maar beperkt houvast Wie bouwt er nog
aan repertoire, aan grote lijnen? Bij Bonheur maken
Annekee van Blokland en Trudy Maan vaak heel
mooie voorstellingen. Maar de ene keer is het literair
toneel met een fijn gevoel voor de taal, voor zoete,
schrijnende of mooie woorden. De andere keer gaat;
hetpuur om de beelden,het spel van lichten duister
nis, veelzeggende vormen of figuren. Voor een heel
ander publiek dus.
Bij het Onafhankelijk Toneel is erverhoudingsge
wijs veel eenheid van stijl. Maar hier moeten liefheb
bers van opera, dans en toneel aan hun trekken ko
men. Vind je een opera leuk moet je jaren wachten op
de volgende. Het afgelopen seizoen bracht Mirjam
Koen twee keer Ibsen, met toenemend succes. Komt
er nu weer een Ibsen, of iets wat daar op lijkt?
Neenee.
Het nieuwe RO Theater onder leiding van Guy Cas-
siers brengt eerst het fijnzinnige literaire beeldver
haal 'De sleutel', twee maandenlaterrauwrealistisch
repertoiretoneel in 'Nachtasiel' en nu de klassieke
romance 'Anna Karenina'. Dat ziet er nog niet uit als
een duidelijke keuze voor het werken aan een Rot
terdamse basis en een vast, duidelijk gedefinieerd
publiek. Artistiek leider Guy Cassiers moest over
haast van start, dus hij is nog even verexcuseerd.
Gril volgen
In Nederland is het gebruikelijk dat een artiestnaar
zijn innerlijke stem luistert en dan zijn hoogst-indi-
viduele ei legt. Volgens mij is dat maar het halve
werk. Vanzelfsprekend moeteen regisseur onder
werpen op de planken zetten die hem op dat moment
boeien. Anders kan hij er beter niet aan beginnen.
Maar dat is iets anders dan zo maar iedere gril te vol
gen, Er is ook nog een publiek. Iedere zeepverkoper
weet datje de consument niet in verwarring moet
brengen maar een vaste, duidelijk omschreven kwa
liteit moet bieden. Bij zoiets ingewikkelds als toneel
ligt dat nog veel gevoeliger.
De Rotterdamse artistiek leiders moeten beter gaan
nadenken over het winnen van het vertrouwen van
hei publiek en het opbouwen van ccn vaste relatie.
Op dit moment steken ze nog te weinig boven de rol
van artiest uit. Bij de keuze voor stuk en stijl mag
best meespelen of de ontwikkeling van een groep
nog bij te houden is voor het publiek. Dat wil niet
overgeleverd zijn aan de artistieke grillen van de
Door Koos van Wees
Het kabinet, het departement van Land
bouw, de Tweede en Eerste Kamer zijn alle
maal in hun hemd gezet door de uitspraak
dat boeren voorlopig geen deel van hun var
kensstapel hoeven in televeren. De president
van de rechtbank in Den Haag vindt dat eerst
in een bodemprocedure duidelijk moet wor
den of de boeren recht hebben op een schade
vergoeding. Minister Apotheker koos eieren
voor zijn geld: hij gaat nu toch praten over
een schadevergoeding.
Kct begon steeds duidelijker te worden dat
de overheid met de varkenswet een doodlo
pende weg was ingeslagen. Vrijwel meteen
na de presentatie van de wet lieten rechtsge
leerden van diverse pluimage weten dat het
zomaar ontnemen van productiemiddelen,
zonder dat daar een vergoeding tegenover
staat, op tal van wettelijke bezwaren zou stui
ten. De uitspraak van de rechter in eerdere
instantie dat er inderdaad zo'n vergoeding
moet komen verbaasde niet. De overheid,
bang voor miljaidenschade, hield echter voet
bij stuk.
De uitspraak van de rechtbank is een tussen
vonnis, afgedwongen door de woedende vak
bond van varkenshouders (NW), die vond
dat de wet geschorst moest worden zolang er
geen definitieve uitspraak ligt. Dat de NW
ook in die eis gelijk heeft gekregen was voor
Apotheker een teken aan de wand.
Toen de wet indertijd werd behandeld in het
parlement zorgde dat voor hoogoplopende
emoties. Niet alleen by de boeren die de pu
blieke tribunes bevolkten, maar ook onder de
parlementariërs die de wet behandelden. De
PvdA toonde in de wandelgangen grote pro
blemen met de als onrechtvaardig ervaren
'onteigening', maar steunde in de Tweede
Kamer zelf de wet. Een halfjaar later werd
dat nog eens herhaald in de Eerste Kamer,
toen net niet genoeg PvdA'ers tegenstemden
om de wet van tafel te halen. Die houding
zorgde met name bij D66 voor grote woede.
De kleinste coalitiepartner leek als enige vol
mondig de door de WD'er Van Aartsen be
dachte wet te steunen. Zelfs diens eigen
WD-fractie bedacht nog wijzigingen om de
pijn te verzachten.
Sinds dat moment is de wet een steeds terug
kerend onderwerp van discussie geweest.
Niet alleen in de rechtszaal, maar ook in de
politiek. Minister Apotheker, inmiddels de
meest geplaagde bewindsman van dit kabi
net, kwam ïn september met een speciale re
geling voor de 'knelgevallen', boeren die door
de wet in grote problemen zouden komen.
Gevoegd bij alle eerdere aanpassingen die al
of niet onder druk van het parlement zijn in
gevoerd bracht dat de topambtenaar van
Landbouw Kalden tot de verzuchting dat het
doel van de wet, een inrkimping van de var
kensstapel met twintig procent, zo nooit ge
haald wordt.
De vraag werpt zich nu op wat belangrijker is:
de inkrimping van de varkensstapel, of het
geld dat de staat daar tegenover wil stellen.
De PvdA deed maandag het voorstel met te
rugwerkende kracht de tien procent die alle
boeren via de generieke korting van hun var
kensstapel hebben moeten inleveren, te ver
goeden, Dat zou voorkomen dat alle partijen
elkaar in de rechtszaal in de houdgreep hou
den, zonder dat het aantal varkens afneemt
Het voorstel van PvdA-woordvoerder Feen-
stra kreeg dinsdag een onverwacht vreugde
vol onthaal door Apotheker. Niet alleen om
dat de juridische loopgravenoorlog waarin
varkenshouders en overheid verwikkeld zijn
geraakt dan ophoudt, maar ook omdat het ge
rechtvaardigde verlangen van boeren wordt
vervuld om betaald te krijgen voor iets wat
hen wordt afgenomen. De kans dat de over
heid hier later alsnog toe moet overgaan
wordt met elke rechterlijke uitspraak tenslot
te ook steeds groter.
Apotheker staat nu voor de niet geringe op
dracht het kabinet te overtuigen van de juist
heid van zijn opvatting. Dat zal hem niet
makkelijk vallen: al eerder verweet schat
kistbewaarder Zalm de landbouw-minister te
makkelijk de pecunia in het rond te strooien.
Maar ook Zalm heeft weinig keus.
Zoals het er nu naar uitziet moet de overheid
hoe dan ook betalen voor de varkenswet. Dan
is het beter zelf het initiatief te nemen en in
ondei handelingen met ue NW en de land
bouworganisatie LTO-Nederland een schade
loosstelling vast te stellen. Lijkt dat nu nog
een dure grap, op de lange duur zou het wel
eens veel voordeliger kunnen zijn dan als an
deren, zoals de rechter, de hoogte van die
schadevergoeding moet vaststellen.