9 T Hoe groot is de wil een wijkpark te maken? TmI Ia.,^ Nederlandse overnames in Amerika een traditie Gratis schokbrekertest Mooi Hillegersberg (2) Mooi Hillegersberg (3) Mooi Hillegersberg (4) Mooi Hillegersberg (5) Mooi Hillegersberg (6) Dictator Stalin Armoedebeleid iAFomm, wfóiAf&s iMrsffsocMi/sr: BS? Het onderzoek naar de Bijlmerramp Rotterdam» Dagblad Dinsdag 16 maart 1999 Onder eindredactie van Annemlek van Oosten, tel.: 010-4004358 gge's e.d. plaatsen wel eens een advertentie voor _jratis schokbrekertest. Welnu; U kunt uw auto aier op testen. Start: hoek Peppelweg richting Wil- gefflfei tot Borgsate, bent u er heeldhuids doorgeko- mq® Proficiat. Bent u in de singel beland dan is dat sn« (overigens, Sint Fransiseus is vlakbij, en GGD- wa®ns beschikken over een goede veringskracht). Walik hiermede bedoel is dathet schunnig is dat daar ni^£ aan gedaan wordt, diepe geulen, weggezakte straatdelen, levensgevaarlijke situatie's die zich on- dertietsers en automobilisten voordoen, 's Winters va$|n er diepe putten door weggezakte straatdelen, diaiprovisorisch dichtgemaakt worden. Ik fedoel maar, Zwaardleliestraat, Wilgenlei, Campa- nufistraat, een gevaar voor alle voertuigen en met na- me*oetgangers die vanuit het nagelegen bejaarden- hu® naar het winkelcentrum gaan, of willen, maar er so«6 niet aankomen. Ze® n gesneuveld over een losliggende tegel of stoep rand, waar in dit gedeelte, juist voor de toegangswe- gefrvan die bejaarden niets aan gedaan wordt zolang ik®er woon, en dat is bijna 20 jaar! WaÉmij opvalt, isdat in de lanen, koophuizenbuurten, di^traten wel worden vernieuwd, terwijl daar weinig vrachtverkeer komt! En terwijl hier veel schoolgaan- de£n spelende kinderen rondlopen en geen 30 km zo ne 8S aangesteld! Moet ik op de WD stemmen? PSf Opstelten is opzoek naar een woning, vlak naast misstaat een woning voor ƒ700,- per maand te huur, iets voor hem? Kan hij Schiebroek opstelten zetten! J.G. Tcrmaaten, Rotterdam Oï&w verb aal in de krant van 6 maart j J. over de woon- Éierij bij het Sluisje in Hillegersberg wil ik als reagerenhet ware te wensen dat ook anderen op ergelijke maniervervallen gebouwen zoudenop pen. Nederland zou er zeer zeker mooier op wor- Meneer Penning weet waarschijnlijk niet hoe de tM^-derij van de familie TaBink er voorheen uitzag. J. Booster, Rotterdam Onsympathiek stuk over die boerderij van het Boter- dorpse Verlaat. Deheer Penning lijkt onsalles behalve onpartijdig. Meerwoorden wil ik aan deze pulp met be steden. R. van Hamburg, Rotterdam protserige villa' las, menietaan de indruk onttrekken dathet hiergaat om ordinaire afgunst van omwonenden. Ik vind het goed koop dat uw krant rich hiervoor laat gebruiken! Deze omwonenden lijken my gezegende mensen; vele van ons hebben jarenlang last van bouwwerkzaamheden omdat er weer ergens een nieuwbouwproject verrijst en deze mensen durven overhun overlast tezeuren.ze moeten zich schamen. N. van der Steen, Rotterdam Met stijgende verbazing heb ik uw artikel over de ge- - renoveerde boerderij Boterdorpse Verlaat gelezen. Al jaren fiets ik er dagelij ks langs en ik kan mei anders zeggen dat ik het prachtig vindt, zelfs nu het nog niet *7af is. Onbegrijpelijk, dit negatieve beeld dat er ge- r i•schetst wordt Dat sommige Nederlanders altijd wel tets vinden om te klagen is Wessei Penning kennelijk niet bekend (Heeft hij trouwens de moeite genomen ook andere dan genoemde buren naar hun mening te vragen?) P. Groenewoaii Rotterdam Opzondagengaanwijgraagwanïïelenmethethelege- zin, We hebben dan een vaste route rondom de Bergse Plas en langs de Rotte; over het bruggetje bij hetsluis- je van het Boterdorpse Verlaat. Wat die mensen van die oude ingestorte boerderij heb ben gemaakt, vinden wij prachtig. Het stukje in uw krant, waarin e.e.a. opzo'n goedkope manier wordt af gekraakt, vinden wij werkelijk beneden alle peil. Fam. Chairi, Rotterdam De voormalig Sovjet-dictator Stalin is verantwoorde lijkvoor de dood vanmiljoenen, zo stonderop de voor pagina van het Rotterdams Dagblad. In het betreffende artikel wordt echter met geen woord gerept over het feit datwij in de wereld van van- daag onze vrijheid ook te danken hebben aan de 25 miljoen Russiche soldaten die onder Stalin hun leven hebben gegeven om Europa te verdedigen tegen de nazi's. Geweld gebruiken tegen het leven is, in iedere vorm, misdadig en dom. Ik heb twee wereldoorlogen be leefd. Ik heb honger geleden. Ik heb het meegemaakt. Ik weet van honger, van dood, van doodsangst. Hermanus Hekelaar, Rotterdam Na veel publicaties in krant, en zowaareen boekje van de Sociale Dienst aangaande de bijzondere bij standspot, veel bla, bla, ophef, (over mensen die de weg niet weten ??)enz. besloot ik dan die mij nu aange geven weg te bewandelen en de ƒ700,- regeling aan te wagen,uitdiepot.Datgeldhebiknodigvooreen nieu we televisie, mijn oude (18 jaar) is op. Groot was mijn verbazing dat ik niet in aanmerking kwam. Men moet een gezin hebben, of 65+ zijn, met A.O.W. en klein pensioentje eventueel. Dus ik met ƒ1350,- netto, zonder pensioentje pas 64 geworden kom niet in aanmerking! Mensen zoals ik kunnen stikken. Dank u gemeente Rotterdam. Ik zal het boek je op het toilet hangen! Daar is 't waarschijnlijk voor. J.F van Eeden, Hoogvliet TekeningTheo Gootjes Door Herman Moscoviter .fcJF* Een beter aanzien en een intensivering van het gebruik van openbare ruimten vraagt om meer groen en ruimte voor recreatieve voor zieningen, allereerst in de woonwijken bin nen de ruit, want het grootste deel van de vrije tijd wordt in en om de woning doorge bracht. Daar moet eerder meer ruimte wor den gemaakt. Die stelling betrekt het ge meentebestuur in 1996 in 'Koers 2005'. Mooie woorden. Op alle fron ten doen zich in de Rotter damse stads wijken groen- tekorten voor. Zowel by het alswijkgröen. In combinatie met de hoge bevolkings dichtheid zorgt dit voor een hoge druk op de buitenruimte. De opgave is meer ruimte schep pen in de stadswijken. Een van de concrete locaties waar ruimte moet worden gemaakt is het spooremplace- ment (Hudson- park). Dit is te lezen in Ruim telijk Plan 2010, samen vatting/ver kenningen (1998, pag 22/23). Mooie woorden. In dezelfde ademtocht zegt men: veel ambi ties maar te weinig geld. Minder mooie woorden. Sinds meer dan 10 jaar wordt Bo spolder-Tussendijken zoet gehou den met de idee van een wijkpark op het huidige rangeerterrein van de spoorwegen tussen de Hudson- straat en de Vierhavensstraat De deelgemeente accepteerde ooit dat hier 80% groen en 20% bebou wing zou komen. In het boek 'Buitenruimte' {1995, pag 63) staat het Hudsonpark ge tekend anno 2015 in het kader van de relatie stad-rivier. In het dis cussiestuk 'Meer stad, meer toe komst' (1998, pag 43) waarover een heel volkscongres is gehou den, staat: ook op korte termijn kan Delfshaven aan de randen meer ruimte krijgen. Zo brengt de verbreding van de Parklane (de Vierhavensstraat en WesUeedijk tussen Marconiplein en Maastun neltracé) een aanmerkelijke ver betering. De 'extra impuls* be helst het versmallen van het goe derenemplacement en het maken van een groen Hudsonpark. Mooie woorden. Vooral groen Het rangeerterrein voor de oorlog. Het HAKA-gebouw langs de Vierhavensstraat Is net opgeleverd. Zal dtt emplacement ooit groen worden? Foto Gemeentearchief Rotterdam Hudsonpark. Inmiddels blijkt uit een schrijven van wethouder Kombrink aan de deelgemeente Delfshaven dat de kans op de aan leg van een wijkpark van enig for maat gering is. Het rangeerter rein is vijf hectare; 20% bebou wing eraf en het is vier hectare, iets kleiner dan Het Park aan de voet van de Euromast. Schot Deelgemeente Delfshaven heeft ongeveer zoveel inwoners als Vlaardingen of Schiedam of Spij- kenisse. Maar wel op een minima le oppervlakte. Het is daardoor in Rotterdam de dichtstbevolkte wijk. Daarbij heeft de wijk weinig echt parkgroen. al wordt het Heemraadspark wel zo genoemd. Maar de oppervlakte functioneel grind overtreft daar gemakkelijk het groen. De gemiddelde bewo ner woont er als een gestampt muisje. Derhalve heeft Delfsha ven volgens mij recht op park claims. Als ik het echter wel heb begre pen heeft de wethouder aan de deelgemeente geschreven: de om standigheden zijn veranderd. De Schiehaven-Müllerpier wordt vol gebouwd met woningen. Ter com pensatie van de daarmee verdwij nende bedryfsgrond moet de vrij komende grond langs de bebou wing van Bospolder voo bedrij ven worden bestemd. Dat is goed voor de werkgelegenheid. Daar om maakt men nu bij de gemepn- te een variantenstudie. In één van die varianten wordt de ruimte ge heel aan bedrijven vergeven, een 'bedrijvenpark' dus. Dat is geen groen park maar een van asfalt en beton. Kombrink heeft een schot voor de. boeg gelost. Zo'n mededeling moet als een bom inslaan by de bewoners van een wijk die een evident tekort aan groen heeft. Die jarenlang heeft gedroomd over deze ruimtelijke verbetering. En van de argumentatie, zoals die nu openbaar is geworden, kan ik geen brood bakken. Hoe aantoon baar is eigenlijk claim voor bedrij ven? Hoe bedoelt Kombrink: de omstandigheden zijn veranderd? En: de Schiehaven-Müllerpier wordt volgebouwd. Hallo, mag ik even? Toen Kombrinkpolitiek ge sproken nog luiers droeg waren die piannen er al. Toen Kombrink politiek korte broekjes droeg wa ren de bedrijven daar al aan het wegtrekken. En toen Kombrink wethouder werd, was daar geen bedrijvigheid van allure meer. Nog even afgezien van de omke ring: het Schiehaven-Müllerpier- gebied wordt (mede onder Kom- brinks politiek volwassen verant woordelijk) economisch opge waardeerd met nieuwe bedrijvig heid, te weten kleinschalig werk- aan-huis en grootschalig audio-vi- suele/kunstzinnige werkgelegen heid. Duivel Als je met argumenten komt om géén wijkpark te maken, moet je wel harde argumenten hanteren. Als advocaat van de duivel bied ik ze hierbij gratis en voor niks aan. Ten eerste: er moeten NS-goede- rensporen voor aan- en afvoer blij ven liggen wat ten koste gaat van de parkopzet; ten tweede: er ligt vervuilde grond en het schoonma ken kost te veel; ten derde: er loopt een doorgaande drukke ver keersweg langs die de waarde van het Hudsonpark nivelleert; ten vierde: er is voor dit stuk groen geen geld in de gemeentekas; ten vijfde: bebouwing levert geld op, groen niet. Onaangename woor den. Waar het in deze nieuwe optie, die uitgaat van bedrijven in plaats van een park, op neerkomt is dat de verbinding van de wyk met de rivier (voortdurend door politici en ambtenaren het 'goud van de stad' genoepid) wordt afgepakt. De eerste symptomen waren er al: dwars op de zichtlijn van de wyk naar het water een fruitbedrijf bouwen en dan ook nog van een spertc non-architcctuur. Hoe economisch belangrijk het bestemmen door het Gemeente lijk Havenbedrijf van deze in- steekhavens tot ontwikkelingsge bied voor ander meer de fruithan del ook is, de problemen stapelen zich daardoor op. Het zware vrachtverkeer moet tot hier rij den, en dus langs Oud-Mathenes- se. Dat leverde de discussie op om de Tjalklaan te verleggen richting nieuwe metro-tracé of door een tunnel te leiden. Een miljoenen kwestie. Of is dit de onderliggen de reden? Die tunnel kan alleen betaald worden wanneer we het Hudsonpark vergeten en het em placement wordt volgebouwd. Maar door daar bedrijven te vesti gen, krijg je nog meer verkeer. Akelige woorden. Ik zie het al voor me: Parklane zonder park! Door Piet Akkermans Boeiend, die beelden van de voorbije parlementaire enquête (de Grondwet heeft een voorkeur voor het woord onderzoek) over de Bijlmerramp. Strenge blikken en dito vragen van de commissieleden, aarzelen de antwoorden van de getuigen, soms irritatie bij hen, een technicus die er onderdoor ga at, zelfs tranen van een anders zo koel en gehard po litica- de gemiddelde televisiequiz kon er niet tegen op, al was het maar omdat het decor zo fraai is. Op zichzelf was het echtereen heel merkwaardig to neel dat zich voor de ogen van geheel Nederland af speelde. De staatsrechtelijke achtergrond is eenvou dig. De Tweede Kamer heeft als een van zijn belang rijkste taken het controleren van de regering, en daar mee ook van het ambtelijk apparaat van de centrale overheid. Het gewone werk van de Kamers is zo om vangrijk enabsorberend dat er in hetalgemeen weinig tijd is om onderwerpen eens goed uit te diepen. Hel moeten welzwaarwichtige redenen zijn om een aantal leden van het parlement voor maanden uit hun werk te lichtenen,ondersteunddoor een stevigeambtelijke staf, aan een onderzoek te zetten. De onderzoeksommissie heeft dan ook verregaande bevoegdheden die bij zulke gewichtige problemen passen: elke Nederlander en elke in het koninkrijk verblijvende persoon is verplicht om naeen oproep als getuige voor de commissie te verschijnen. Het ver hoor vindtin beginselin het openbaar plaats,getuigen kunnen onder ede worden gehoord en er is zelfs straf rechtelijke vervolging mogelijk als men niet ver schijnt of onwaarheid spreekt. De commissie heeft overigens geen absolute bevoegd- heid: zo mag zij niet raken aan de onschendbaarheid van de koning, de onafhankelijkheid van de rechter lijke macht en grondrechten van burgers. Dit laatste houdtondermeerindatburgersniettegenhun wil ge dwongen kunnen worden verklaringen voor radio of televisie af te leggen. Al met al is het onderzoeksrecht een zwaar instrument dat, volgens een commentaar, niet het meest verfijnde parlementaire instrument is: 'maar in een oerwoud heeft men nu eenmaal meer be hoefte aan een hakmes dan aan een pincet'. Een van de zwakke punten van zo'n openbaar onder zoek dat zich afspeelt voor draaiende camera's en open microfoons is publiciteit. Niet voor niets ging na de eerste week van het onderzoek de discussie over de wijze waarop de parlementariërs als volleerde acteurs de getuigen tegemoet tradenDe getuigen zelf moeten ook wel beïnvloed zijn door de belangstelling van de media: sommigen, zoals ex-minister Lubbers en pre mier Kok, maakten er duidelijk gebruik van. Maar het zij n niet deze soap-achtige aspecten die voor mij de uitzendingen zo interessant maakten. De cen trale vragen in het onderzoek betroffen de werkelijke gang van zaken van de Bijlmerramp en hetgeen zich -werantwoordelijkheden^^wl^e^^^^^ Ondanks alle voorbereidingen liet de commissie aan het begin van het onderzoek bij het zoeken paar de "waarheid toch een forse steek vallen; hét sensationele bewijs van de aanwezigheid van gevaarlijke stoffen (alsof een brandend wrak niet zo heel gevaarlijk was) bleeklatertoch niet zo stevig. Veel mensen die terecht often onrechte claimen slachtoffer te zijn, kregen even meer hoop die echter vals bleek te zijn. Ontnuchterend was het beeld over de overheid dat uit hetonderzoek bleek. Delen van deoverheidsorganisa- tie die langs elkaar heen werkten, informatie die slecht of helemaal niet doorkwam, gebrek aan coördi natie, onderschatting van de problemen, met name die van de slachtoffers, bureaucratisch minimaliseren van problemen, routinematig afwimpelen van lastige vragen: alles waar/an een burger hoopt dat de over heid dat in ieder geval niet met hem zal doen, bleek ge beurd te zijn. Vaak werd dan ook door commentatoren gesproken over het vinden van schuldigen. Ik vind dat eenwr- keerde vraag. Voorzover ik de uitkomsten van hèfjbn- dèrzoek begrijp, is er eerder sprake geweest van on verschilligheid, bureacratisehe kortzichtigheid, be stuurlijke routine en wat dies meer zij: van schulp in de strafrechtelijke zin van het woord zal waarschijn lijk geen sprake geweest zyn. De echte vraag is echter die naar de politieke verant woordelijkheid. Als ministers niet verantwoordelijk geacht worden voor hetgeenzieh in hun departement afspeelde of juist ontbrak, wie dan wel? Pijnlijk daar bij is dat blijkbaar ook de parlementariërs de ramp en zijn gevolgen onderschat hebben. Als de controleurs vanderegerlngslapen,wiezaldandecontroleurscon- troleren? Er mag dan wel tevredenheid zijn over gegevens die eindelijk optafeizyngekomen.hetisechterbuitenge- woon teleurstellend dat het politieke systeem en de overheidsorganisatie zo lichtvaardig met de Bijlmer ramp om zijn gegaan. Ik ben erg benieuwd naar het rapport van de commissie. Zal zij de moed hebben de politieke verantwoordelijkheid te leggen waar die thuishoort? Zalzij demoedhebbenookhetparlement te kapittelen wegens verregaande nalatigheid? En dan, als klapstuk: zullen regering en parlement in de discussie over het rapport de consequenties voor zich zelf durven trekken? Wij zullen zien. (Prof. dr. P.W.C. Akkermans M.A.tshoogleraar staats- en bestuursrecht aan de faculteit derrechtsgeleerdheid uan de Erasmus Universiteit Rotterdam) Door Raymond Peil Aegon, Fortis, Ahold en Rabodoehter De Lage Landen hebben boodschap pen gedaan in het land van Uncle Sam. In ruim twee maanden zagen ze kans bijna drie keer zoveel uit te ge ven aan overnames als in het hele topjaar 1996, ofwel ruim 28 miljard gulden. Daar zal het niet bij blijven: Amerika is groot genoeg en Neder landse multinationals zoeken een tweede thuismarkt naast die op het Europese vasteland. Dus dan koopje niet een winkeltje of bankkantoortje op de hoek. Het Nederlandse bedrijfsleven is al jaren een grote speler in het interna tionale fusie- en ovemamegeweld. De poldereconomie kent immers weinig barrières voor im- en export van goederen alsmede var. kapitaal. Het aantal klanten in Nederland is in vergelijking met andere landen rest van Europa of de wereld vrij beperkt. Met daarbij het ontbreken van vee! grondstoffen (behalve mende landsgrenzen, heeft hv ■•nland- se bedrijfsleven al gauw een reden om zaken over de grens te betrekken, inclusief buitenlandse overnamep rooien, zo blykt ook uit een recent onderzoek van de Nationale Investe ringsbank NIB. Opvallend is dat de Nederlandse in dustrie voor overnames of samen werking vooral in Europe actiefis, dit met name door de komst van de euro. Financiële dienstverleners (ABN AMR O, ING, Aegon, Fortis) shoppen ook wel in Europa maar geven ge middeld veel meer geld uit in de Ver enigde Staten. Vooreen grootgrutter als Ahold en de uitgevers (Elsevier, Wolters Kluwer) gaat hetzelfde op. Door de schaalgrootte in de VS, mét de hoge aandelenkoersen en de dure dollar, en het feit dat in Amerika vrij wel alles te koon j? voor de juiste prijs, ligt het voor de hand dat de op groei gerichte multinationals hun slag in de 'States' slaan. De opko mende economieën: Azië (met Japan voorop al jaren in mineur), Oost-Eu ropa (waaronder Rusland) en Latijns- Amerika zijn door de financiële cri ses van hun aantrekkelijkste kanten ontdaan. 'Go west' is dus het parool in Nederland. In de moderne eeonomieen groeien bedrijven die adviezen geven, din gen bedenken, diensten verlenen en dergelijke veel harder dan de tradi tioneel producerende industrie. Ken nis uit Nederland is makkelijker en winstgevender in te zetten in Ameri ka, dan bijvoorbeeld een grote ma chine of een fabriek. En passant krij gen de Nederlanders met deze werk wijze ook toegang tot slimme ideeen en methoden uit het buitenland, al dus het NIB-rapport. De uitkomsten van het NIB-onder- zoek tonen verder aan dat de uitbrei ding van de klantenkring het door slaggevende motief vormt voor de Nederlandse bedrijven om in het bui tenland te investeren. Kostenbespa ringen zijn een veel minder belang rijk reden: het mag best wat kosten, als het ook maar meer oplevert. De NIB kreeg van de 300 ondervraagde bedrijven vooral de indruk dat ze naar het buitenland, trekken om aan te vallen en niet uit een veixiedigen- de strategie, bijvoorbeeld tegen de oprukkende concurrentie of de glo balisering. De forse toename van de Nederland se investeringen in het buitenland is volgens de bedrijven goed voor de binnenlandse economie. Een meer derheid van de 'buitenland-inves teerders' van 55 procent meldt dat de export van het Nederlandse moeder bedrijf toeneemt als gevolg van inter nationale investeringen. Blijkbaar leiden buitenlandse investeringen tot een verhoogde vraag naar produc ten uit het moederland. De Nederlandse werkgelegenheid wordt per saldo licht positief beïn vloed door buitenlandse investerin gen. Zo geeft 28 procent van de bui tenland-investeerders aan dat de werkgelegenheid als gevolg van de internationale expansie toeneemt, 11 procent meldt een afname en de rest ziet geen of nauwelijks een verband. „Dit betekent dat internationale ex pansie van het Nederlandse bedrijfs leven via meer export en productie mogelijkheden per saldo heeft geleid tot een licht positief effect op de Ne derlandse werkgelegenheid en wel vaart," aldus de NIB.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Nieuwsblad / Schiedamsche Courant / Rotterdams Dagblad / Waterweg / Algemeen Dagblad | 1999 | | pagina 1