14
Rotterdam
Huurverlaging tegen leegstand
Frans Vrolijk (74) was
'n beschaafd humorist
Jackie Chan maakte van Rotterdam populaire films tad
Onbegrip voor vervolging van nachtzuster die fatale fout maakte
CMI schuldig geacht aan
brand: forse geldboetes en
voorwaardelijke celstraf
Laatste kans
voor Hermes
Regioraad wil corporaties met 10 miljoen verleiden tot eigen inspanningen
In Memoriam
De Coolsii
Huurverlaging
in groeikernen
Rotterdams Dagblad
Dinsdag 30 maart 1999
De Rotterdamse humorist Frans
Vrolijk is zondagnacht overleden
aan prostaatkanker. Frans Vrolijk
zijn 'echte' naam was Jan Ver
steeg—werd 74 jaar.
Frans Vrolijk werd bekend door
zijn conférences, maar vooral
door zijn Lou Bandy-act. Jaren
achtereen acteerde de Rotterdam
mer op succesvolle wijze met Piet
Bambergen en René van Vooren
en zangeres Gonnie Baars in de
Mounties-show. Vooral verenigin
gen boekten het gezelschap.
Frans Vrolijk heeft gewerkt met
een lange reeks Nederlandse ar
tiesten, onder wie het duo Snip en
Snap (Willy Walden en Piet Muy-
zelaar), Lou Bandy, Bob Scholte,
Willy Vervoort, Johnny Jordaan,
Beppie Nooy en Carrie Tefsen. Hij
gold ook als de man die André van
Duin op het juiste spoor heeft ge
zet Vrolyk raadde Van Duin, die
regelmatig by hem langskwam
voor advies, aan mee te doen aan
'Nieuwe Oogst', wat diens ontdek
king en latere doorbraak beteken
de.
Frans Vrolijk zette als jongeman
van achttien zijn eerste schreden
op het artiestenpad. Als amateur
werkte hij samen met latere
grootheden als Jaap van de Mer-
we en Wim Meuldyk. Op een zol
der in de Eendrachtsstraat in Rot
terdam studeerden ze hun acts in.
In de Tweede Wereldoorlog werk
te hij gedwongen in Duitsland.
Hij bracht daar twee jaar door.
Ondanks de benarde sitiuatie
bleef Frans Vrolijk gehoor geven
aan zijn inborst. In het kamp waar
hij verbleef formeerde hij een ge
zelschapje waarmee hij regelma
tig optrad. Uiteindelijk werd hij in
de bevrijdingsdagen in Limburg
gedropt, waar hij ook weer voor
stellingen verzorgde. „Er was bij
na geen amusement, dus het liep
goed," herinnerde Vrolijk zich in
1990 in Het Vrije Volk.
Vrolijk gold als 'beschaafd' humo
rist. Hij vertelde geen grove of go
re bakken. Hij sprak goed Frans,
Duits en Engels waardoor hij ook
in het buitenland kon optreden.
Vrolyk bleef na zijn 65-ste optre
den, onder meer in de senioren
show op de Parade en in bejaar
dentehuizen.
RotterdamSchuldig aan alle ten
laste gelelegde feiten, zo oordeel
de de rechtbank in Rotterdam gis
teren over de handelwijze van op-
slagbedrijf CMI en zijn directeur
R. B. (50). Met boetes van een
kwart miljoen gulden voor de ver
dachte en 350.000 gulden voor
CMI oordeelde de rechtbank over
eenkomstig de eis van de officier
van justitie twee weken gateden.
Meen de gevangenisstraf voor B.
viel lager uit dan gevraagd." éen
jaar voorwaardelijk in plaats van
onvoorwaardelijk.
In 1996 brak bij het toen aan de
Keilestraat gevestigde bedryf een
brand uit die Rotterdam en omge
ving lange tijd in de greep hield
en voor enorme paniek zorgde. De
rechtbank achtte bewezen dat B.
stelselmatig en bewust nalatig is
geweest Daardoor is hij schuldig
aan de brand en de verontreini-
gingvanhet milieu.
Omdat bij CMI tal van chemische
producten en halffabrikaten door
elkaar stonden, waarvoor het be
drijf soms ook nog eens geen ve
gunning had of een vergunning
voor veel minder dan er stond, en
Rotterdam De exploitatiever
gunning van studentensociëteit
Hermes in Kralingen wordt niet
ingetrokken. Maar het college van
b en w van de gemeente Otter
dam heeft wel een forse waar
schuwing de deur uitgedaan. Als
zich in de toekomst nog een keer
incidenten voordoen, wordt de so
ciëteit wel gesloten.
Hermes krijgt deze laatste waar
schuwing na het incident begin
februari, waarbij twee bezoeken
de studenten wegens overmatig
alcoholgebruik op de intensive ca
re van het ziekenhuis terecht
kwamen. De gemeente Rotter
dam, die beslist over de exploita
tievergunning, heeft besloten om
voorlopig geen maatregelen te ne
men. Wel wordt een aantal voor
waarden opgelegd. Zo staat de
vergunning op naam van iemand
die niet geregeld in de sociëteit
aanwezigis. Daarom wordt de ver
gunning aangepast
Eerder besloot het dagelijks be
stuur van de deelgemeente Rra-
lingen-Crooswijk om de drank- en
horecavergunning niet in te trek
ken. Ook hier geldt: by een vol
gend incident wordt de vergun
ning ingetrokken.
De afspraken zijn vastgelegd in
een convenant. Zo moeten het so-
ciëteitsbestuur en de barcommls-
sie het certificaat hygiëne halen.
Ook moet er altijd iemand aanwe
zig zijn die de gevaren van alco
holgebruik weetin te schatten en
verantwoordelijk is voor de gang
van zaken. Het bestuur van Her
mes heeft daarbij inmiddels de
hul/) ingeschakeld van het Beu-
manhuis. Die begeleidt de stu-
dentenom tot een verantwoord al-
coholbeleid te koren.
Het college van bestuur van de
Erasmus Universiteit Rotterdam
heeft het ook bij een waarschu
wing gelaten.
bovendien niet precies bekend
v/as wat er stond, had de brand
weer de grootst mogelijke proble
men bij de bestrijding van het
vuur. De rook was gevaarlijk en
bewoners in Heijplaat, Pemis,
Hoogvliet en spijkenisse werden
gewaarschuwd ramen en deuren
dicht te houden en zich niet op
straat te begeven.
Volgens Britonden klanten moei
lijk worden geweigerd. Bij CMI
ging het economisch belang bo
ven het strikt naleven van de
voorschriften, erkende hy tijdens
de rechtszitting. Aan klanten
werd nooit 'nee' verkocht, ver
klaarden werknemers tegenover
de politie.
Ook bleek het personeel weinig
kennis te hebben van de goedjes
waarmee ze dagelijks omgingen.
En wisten ze dus ook niet hoe pre
cies te handelen mocht zich er een
calamiteit voordoen. Als er al
blusapparatuur was, bleek het
personeel er niet mee om te kun
nen gaan. Geoefend was er nooit.
Dat had ook niets uitgemaakt, zo
zei B. twee weken geleden. De
brand was een calamiteit en daar
op kan je niet oefenen, vond hij.
„Toeval speelde een grote rol in
het gebeurde," voegde zijn raad-
vrouwe Y. van Boxel daar in haar
pleidooi aan toe.
„Schokkend," zo kenschetste offi
cier van justitie mr. drs. J. de Boei
de houding van B. De gewezen
CMI-directeur, die inmiddels on
der een andere bedrijfsnaam in
Spijkenisse is begonnen, was zich
volgens haar drie jaar na de ramp
nog altijd niet bewust van wat hij
heeft aangericht
Het Openbaar Ministerie is zeer
tevreden met de uitspraak van de
rechtbank, omdat alle ten laste
gelegde feiten bewezen zyn ver
klaard. Van de voorwaardelijke
straf gaat bovendien een grote
waarschuwing uit, zei een woord
voerder van het OM.
Rotterdam—De regioraad ziet huurverlaging als opzienbaren
de maatregel tegen de ernstige leegstand in voormalige groei
kernen en nieuwbouwwijken van de jaren zeventig en tachtig.
Het gaat om technisch goede woningen, maar de prijs/kwali
teit-verhouding is slecht. De leegstand heeft een negatieve in
vloed op de betrokken buurten.
Met het beschikbaar stellen van
tien miljoen gulden hoopt de
Stadsregio Rotterdam de woning
corporaties te verleiden om ook
hun aandeel te nemen in huurver
laging. Daarmee moeten de wo
ningen weer aantrekkelijk wor
den gemaakt, met name voor de
huishoudens op het minimumni
veau.
De Stadsregio wil per woning
maximaal 10.000 gulden ter be
schikking stellen. Als de corpora
ties het voorbeeld volgen, kunnen
er met het budget 2o'n 2000 wo
ningen weer in de verhuur ko
men.
De omvang van de leegstand is
beduidend groter. Er is een ver
moeden dat het om wel 30.000 wo
ningen gaat uit de periode tussen
1975 en 1989. De Stadsregio trekt
vanwege het Besluit Woningge-
bonden Subsidies wei geld uit
voor nieuwbouw van sociale huur
woningen. Het nieuwe van de hui
dige maatregel is dat ook geld
wordt gestoken in bestaande wo
ningen om de marktpositie ervan
te verbeteren.
„De verhuurders hebben geen
eenduidige aanpak van deze pro
blematiek," schrijft het dagelijks
bestuur van de Stadsregio. „Insti
tutionele beleggers verkopen na
korte tijd hun woningen. Bij cor
poraties is een mengvorm van
verbetering, samenvoegen, split
sen, huurverlaging en verkoop
aan te treffen, benaderingen die
soms tot financieel haalbare op
lossingen leiden."
De regioraad zal de nieuwe subsi
die beperken tot het bezit van wo
ningcorporaties. Dan is gegaran
deerd dat het geld wordt besteed
aan huisvesting van minder
draagkrachtigen. Beleggers heb
ben een andere strategie en ven-
kopen hun bezit nogal eens, is de
motivering hierachter.
De leegstand doet zich niet in alle
gemeenten gelijk voor. Het pro
bleem bestaat vooral in Hellevoet-
sluis, Spijkenisse, Capelle en de
Rotterdamse wijk Beverwaard.
De corporaties en gemeenten in
de Rijnmond krijgen tot eind dit
jaar om aanvragen te doen voor de
nieuwe subsidie. Daarna wordt
beoordeeld waar de nood het
hoogst is. De subsidie moet aan
enkele voorwaarden voldoen. Het
moet gaan om huizen die tussen
1975 en 1989 zyn gebouwd en
waar de leegstand aantoonbaar
hoger is dan het regionale gemid
delde van 2,8 procent
Ook moet bewezen zijn dat het om
woningen gaat die structureel
verhuurproblemen hebben. Van
de zijde van de woningcorporaties
is aangegeven dat de voorwaar
den te streng zijn en tot een nieu
we bureaucratie dreigen te leiden.
Dat probleem hoopt de Stadsregio
te ondervangen door 'maatwerk'
aan te kondigen.
De populariteit van Rotterdam
lijkt voor film-, televisie-, en re
clameproducenten geen grenzen
meer te kennen. De gemeente
ontvangt, in de persoon van Wim
van Assendelft, de ene na de an
dere vergunningaanvraag om
binnen de stadsgrenzen te mo
gen filmen. Het zijn er zelfs zo
veel dat de grens in zicht komt.
Tenminste, dat vindt Willem
Sterk van de verkeerspolitie,
verantwoordelijk voor zaken als
verkeersversperringen, overleg
met diensten als brandweer en
GGD en parkeervergunningen
voor de filmcrew.
Door Joyce de Bruijn
Rotterdam—De speelfilms 'Krui
meltje', Total Loss', 'Privé Story',
Tarewell Pawel', televisieseries
als 'Spangen', 'Westenwind' en
'Ben zo terug', commercials voor
Andrélon, Hi mobiele telefonie,
Heineken en de VSB Bank. Alle
maal in Rotterdam geschoten. Op
film en op televisie ziet het er van
zelfsprekend allemaal flitsend
uit. Maar er gaat nogal wat gere
gel aan vooraf.
Neem de film 'Total Loss' van
Lemming* Film in Amsterdam,
Regisseur Dana Nechushtan wil
een film waarin de Maasstad dui
delijk herkenbaar is, schrijft loca-
tiemanager Ewoud van der Werf
in zijn aanvraag voor toestem
ming. Daarom werd voor de rol
prent al een deel van de Mathe-
nesserlaan afgezet en vervolgens
bestrooid met een laag neps-
neeuw.'Vuurwerk knalde want de
film speelt zich op oudejaars
avond af. Ook werd er in het
stadscentrum gefilmd. Met aiie
verkeersversperringen vandien.
Een verperring op de Nieuwe Bin
nenweg ter hoogte van de Van
Speykstraat volgde ook. Tramlijn
4 moest voor de opnamen van een
aanrijding tussen een auto en een
fietser een avond uitwijken naar
een andere route. Als klap op de
vuurpijl wordt voor de apotheose
van de film mogelijk een tunnel
buis van de Drechttunnel afgezet.
Ook daar worden verschillende
autostunts op celluloid vastge
legd.
Mobiele verkeerslichten
Een filmploeg die in de Maasstad
wil filmen, vraagt top^temming
aan zowel gemeente als politie.
Geeft de gemeente toestemming,
dan gaat de verkeerspolitie kijken
wat er allemaal moet gebeuren
voordat de crew zyn set kan op
bouwen.
„We bekijken hoeveel mensen er
nodigzyn. En of het openbaar ver
voer moet worden omgeleid. Als
een straat moet worden afgezet,
moeten ook de brandweer en de
GGD worden ingeseind. Want de
straat moet natuurlijk wel bereik
baar blijven ingeval van nood. We
verzinnen dan samen een oplos
sing.
„Een achenebbisj-straatje afzet
ten is heel wat anders dan het
Weena," voegt Sterk toe, „in het
eerste geval zetje een hek neer en
klaar. Op het Weena zul je bijvoor
beeld mobiele verkeerslichten
neer moeten zetten. We hebben
door de ervaring uit het verleden
ai geleerd dat filmploegen eerst
hun set moeten opbouwen voor
dat we de weg versperren. Vroe
ger ging dat andersom."
De producent is verplicht om de
buurtbewoners te informeren
over de plannen. „Als men bij
voorbeeld nachtopnamen wil ma
ken op de Slinge, vinden we dat
niet goed. De buurt moet zo min
mogelijk last hebben."
Toch kan er best veel. In een on
langs uitgezonden aflevering van
'Spangen' gaat op de Maashaven
een zogenaamde discotheek in
vlammen op. De scène is gefilmd
in een gebied met veel slooppan-
den maar aan de overkant wonen
mensen.
„De wijkagent heeft daarin be
middeld en de buurt geïnfor
meerd. Er kwam een brandweer
wagen bij, dus mensen willen we
ten wat er aan de hand is. Tot
twaalf uur 's nachts mag men fil
men, daarna is het over," zegt
Sterk beslist.
Spangen
Met de producenten van de serie
Spangen, de opnamen zijn inmid
dels afgerond, was het prettig sa
menwerken. „Als wij zeiden dat
iets niet kon, dan hadden ze daar
begrip voor. Ze maak ver wieso
veel gebruik van politiemateri-
eel." - - --
Een goede verstandhouding was
in dit geval dus nodig, Zo'n ver
standhouding is er niet altijd met
reclameproducenten. „Als ze zich
al melden, komen ze hier toch
meestal maar één dag," moppe
ren Sterk en Van Assendelft.
Wat Sterk betreft, komt de grens
van de belangeloze medewerking
inmiddels wel in zicht. Want re
gisseurs, weet hij, kunnen zo gril
lig zijn als het weer. Endaar wordt
hij wel eens een beetje moe van.
„Dan regel je het, gaat de buurt
niet akkoord. Of de weersomstan
digheden zijn niet goed. Of ze ko
men ineens een mooiere locatie
legen. Dat vraagt wel flexibili-
ttU"
Bovendien, vindt Sterk, komen er
tegenwoordig zoveel filmploegen
dat hij zich afvraagt of Rotterdam
dat allemaal maar gratis en voor
niets moet blijven doen. Maakt
een gemeentelijke dienst onkos
ten, dan moet een vergoeding
worden betaald. Maar de politie
stelt zijn manschappen kosten-
loos beschikbaar, „Maar ja, de ge
meente beslist daarover." Van As
sendelft: „Meneer Peper vond dat
de stad moest worden gepro
moot."
Lopend vuurtje
Het begon allemaal met 'Spetters'
van regisseur Paul Verhoeven,
waarvoor in 1979 in het Rotter
damse werd gefilmd. Daarna was
Rotterdam kennelijk uit de gratie.
Slechts sporadisch nog klopte een
regisseur aan. Maar sinds acteur/
regisseur Jackie Chan hier in 1897
opnamen voor 'Who am I' maakte,
heeft de stad de volle aandacht
van de filmindustrie.
„Voor TVho am V hebben we zelfs
de Erasmusbrug afgezet De stad
heeft toen heel veel medewerking
verleend. Dat is als een lopend
vuurtje door de filmwereld ge
gaan. In Rotterdam kan alles,
denken ze," verklaart Sterk.
„Toen Spetters hior werd gefilmd,
liep ik nog op straat. 2e fimden
op de Harteikruis, toen nog in
aanleg. Daar hebben ze dat onge
luk met die jongen in die rolstoel
gefilmd," memoreert hij.
Je eigen stad op film of op dekijk-
buis is voor de echte Rotterdam
mer een genot om naar te kijken.
Zoals in 'Spetters', waar een van
de hoofdpersonen op zeker mo
ment de voormalige Berenkuil op
het Lijnbaanplein in loopt, en ver
volgens uitkomt in een metrobuis
van de toen nog in aanbouw zijn
de Oost-Westlijn. „Dat kan hele
maal niet," zal menig Rotterdam
mer hebben geroepen bij het zien
van Verhoevens klassieker.
Helemaal leuk is het natuurlijk
wanneer je eigen huis op film
wordt vastgelegd. Dat bevestigt
M. van Scht.idelen, die de publi
citeit verzorgt voor 'Kruimeltje',
een film van het Amsterdamse
Shooting Star naar het beroemde
boek van Chr. van Abkoude.
'Kruimeltje' is een Rotterdams
straatschoffie, dus waar anders
zou de film moeten worden ge
schoten? Weliswaar moest de
crew voor sommige scènes uitwij
ken naar Schiedam, Dordrecht,
Enkhuizen, Utrecht en Amster
dam, de Rotterdamse Veerhaven
Acteur en re
gisseur Jac
kie Chan
kreeg in 1997
voor het ma
ken van Who
ami'alle kans
Rotterdam op
zijn kopte zet
ten. Aan de
Oude Haven,
maar ook op
de Erasmus
brug die tijde
lijk dicht ging.
Sindsdien
heeft de stad
weer de volle
aandachtvan
de filmindu
strie.
Archieffoto In^rid
en Delfshaven leenden zich prima
voor opnamen. Eén probleempje:
'Kruimeltje' speelt zich afin de ja
ren '20.
Uit de vergunningaanvraag van
de filmploeg: brievenbussen moe
ten weg en parkeerrneters geca
moufleerd. B jrden met 'parkeren
vergunninghouders', maar ook de
bijbehorende auto's moeten weg.
„Alles, maar dan ook alles writ re
fereert aan de periode van na de
twintiger jaren moest uit het
straatbeeld verdwijnen," vertelt
Van Schendelen gedreven. „Lan
tarenpalen, naambordjes, spulle
tjes voor de ramen. Je moet ont
zettend goed kijken wat wel en
niet past. Zijn er bepaalde soorten
kozijnen die men toen nog niet
had, dan kun je er niet filmen.
Maar we hebben enkele delen van
de stad gevonden waar we vrijuit
konden filmen.
„Natuurlijk kun je niet hele lanta
renpalen uit de grond gaan ruk
ken, Dan plaatsen we een stuk
boomschors om die paal heen.
Staat er ineens een dikke boom."
Was het met de gemeente en de
politie al een enorm geregel -
voor vergunninghouders moes
ten bijvoorbeeld andere parkeer
plaatsen worden geregeld-, ook
van de omwonenden vergden de
opnamen nogal wat aanpassin
gen. Plastic naambordjes moes
ten van de deur worden afge
schroefd. En'ook spulletjes in de
raamkozijnen moesten soms wor
den verwijderd.
„De mensen vinden het enig om
straks hun eigen huis op film te
rug te zien. Ze komen ook altijd
kijken om te zien hoe dat nou in
zyn werk gaat, zo'n film."
Door Yvonne Keunen
Rotterdam—De Inspectie voor de
Volksgezondheid vindt het onbe
grijpelijk dat het Openbaar Minis
terie in Rotterdam een 39-jarige
verpleegkundige van het Dijk-
zigtziekenhuis vervolgt voor dood
door schuld. Weliswaar is door
een fout van de nachtzuster twee
jaar geleden een patiënte overle
den, maar de berisping die ze
kreeg, werd voldoende geacht. Als
er een tuchtrecht voor verpleeg
kundigen zou hebben gegolden,
dan was er nooit een klacht inge
diend, zegt de inspectie.
„Het is zeldzaam dat de inspectie
zo duidelijk stelling neemt," zegt
advocaat mr. K.A Fibbe, die de
verpleegkundige gisteren voor de
Rotterdamse rechtbank bijstond
„Dat er een fout is gemaakt, is
niet omstreden. De verbazing be
treft alleen de vervolging."
Twee jaar geleden werd de ver
pleegkundige van de longafde-
ling van het Academisch Zieken
huis Rotterdam tydens haar
nachtdienst geconfronteerd met
een patiënte die leed aan een
spierziekte. De vrouw was in het
ziekenhuis beland omdat ze door
haar aandoening niet langer in
staat was om zelfstandig te ade
men.
Wegens een tekort aan intensive
oare-bedden kwam de zieke
vrouw op de longafdeling terecht.
Het betrof een noodoplossing.
„Daar is een zeker risico aan ver
bonden. Op de intensive care zijn
meer verplegers en zijn patiënten
gekoppeld aan beveiligingsappa
ratuur," verklaarde de verpleeg
kundige in de rechtszaal.
In een speciale kamer van de
longafdeling werd de vrouw be
ademd. Aangezien daardoor
slijmvorming ontstaat, kreeg de
zieke op gezette tijden een zoge
heten bronchiaal toilet Wanneer
de patiënte het benauwd kreeg,
hoefde ze maar op de alarmbel te
drukken of er stond een zuster bij
haar bed om het slym uit haar
keel te zuigen.
Voor zo'n bronchiaal toilet zyn
heel wat handelingen vereist. En
dat kan voor moeilijkheden zor
gen.
Zo moet de patië.nt tijdelijk van de
beademingsapparatuur worden
losgekoppeld. Wanneer dat ge
beurt gaat iedere dertig seconden
een alarm af. Om dat geluid te on
derdrukken moet telkens een
knopje worden ingedrukt.
Maar de verpleegkundige heeft
beide handen nodig om het slijm
uit de keel van de patiënt te zui
gen. Bovendien mag een zuster
met haar gesteriliseerde hand
schoenen, niet aan de apparatuur
komen.
Om de patiënt snel te helpen en
de overige zieken niet wakker te
maken met een voortdurend af
gaand alarm, kiezen veel nacht
zusters ervoor om het beade
mingsapparaat helemaal uit te
schakelen. ,JDe gebruikte metho
de is eigenlijk onjuist, maar wordt
wel vaker gebruikt. Zeker als je
's nachts alleen bent. Overdag
kun je er makkelijker iemand bij
halen," zei de Rotterdamse.
Op 18 maart 1997 werd de beade
ming wederom uitgezet Maar op
deze vroege morgen ging het mis.
De nachtzuster vergat het appa
raat weer aan te zetten.
En toen later een collega na een
controle kwam meedelen dat een
van de patiënten was overleden,
flitste de oorzaak direct door haar
hoofd. De verpleegkundige had
een fatale fout gemaakt, daar was
ze direct eerlijk over, „Het is on
verklaarbaar. Ik heb er geen ex
cuus voor," zei ze in de rechtszaal.
Rechtbankpresident mr. S. J. van
Klaveren wilde weten of de Rot
terdamse het terecht vond dat ze
werd vervolgd. „Dat weet ik niet
en het is niet aan mij om daar over
te oordelen. Maar voor mij zal het
niets veranderen," was haar ant
woord.
Want na een berisping, een ver
plicht ziekteverlof en een maan
denlange begeleiding is ze haar
werk niet anders gaan doen. Be
halve dan dat ze de beademing in
geen geval meer uitzet. De Rotter
damse staat bekend als een goede
en zorgvuldige verpleegster.
Maar privé lijdt de vrouw erg on
der de zaak.
Officier van justitie mr. R. de
Rjjck onderstreepte dat de ver
dachte de fout niet willens en we
tens had gemaakt, maar dat er
niettemin sprake was van buiten
gewoon ernstige gevolgen. „In
zo'n geval kan niet met een beris
ping worden volstaan. Het gaat
om verwijtbaar overlijden. Dat is
iets waar de rechter zich over
moet buigen. Het had niet hoeven
gebeuren, het had voorkomen
kunnen worden," meende De
Ryck.
Omdat de patiënte is gestikt na
dat de zuster onjuist met appara
tuur omsprong, is er volgens de
officier sprake van dood door
schuld. De Rijck achtte bewezen
dat de verpleegster onbedacht;
zaam en onoplettend had gehari-
- 'd. Hjj eiste een voorwaardelij-
gevangeni s van drie
maanden.
Raadsman Fibbe sprak van een
fout die is gemaakt door iemand
die niet fout is. „Er zijn redenen
om het beademingsapparaat uitte
zetten en dat gebeurt geregeld.
Het nodigt uit tot een fout. Dege
ne die het apparaat kiest, levert
heel duidelijk een bijdrage aan
wat is gebeurd," zei Fibbe.
De advocaat vroeg zich verder af
waarom de patiënte niet op de
alarmknop heeft gedrukt, terwijl
die op haar buik lag. Het kan vol
gens Fibbe niet worden bewezen,
maar ook niet worden uitgesloten
dat de patiënte er bewust voor
koos om de nachtzuster niet te
alarmeren toen ze het benauwd
kreeg.
De vrouw zou immers niet meer
kunnen leven zonder beade
mingsapparatuur en zou na haar
verblijf in Dijkzigt worden opge
nomen in een verzorgingshuis.
Daar zag ze erg tegenop. „Ver
schillende verpleegsters hebben
verklaard datdepatiënte had aan
gekaart dat het voor haar niet
meer hoefde."
De raadsman vroeg de rechtbank
om zijn cliënt als maximale straf
een schuldigverklaring op te leg
gen. „En dat zou in dut geval al
heel wat zijn."
De rechtbank doet maandag 12
april uitspraak.
Leegstand zet altijd een domper
op de woonomgeving, of het nu in
stadsvernieuwingsbuurten is of
in de latere uitbreidingswijken.
Toch is er een verschil. In een
vooroorlogse wijk wordt gereno
veerd of gesloopt ten behoeve van
nieuwbouw en daarvoor moeten
voldoende huizen vrijkomen. De
huurders moeten verhuizen, voor
dat je kunt slopen of renoveren.
Leegstand is onvermijdelijk, al
moet het zo kort mogelijk duren.
In een groeikern of nieuwbouw
wijk is leegstand eigenlijk erger.
Het zit helemaal niet in de plan
ning. De huizen zijn technisch in
orde, maar ze zijn niet in trek,
vaak doordat de verhouding tus
sen huurprijs en kwaliteit slecht
is. Het probleem doet zich vooral
voor in de groeikernen van des
tijds: in Hellevoetsluis is het het
meest voelbaar, maar ook Spijke
nisse en Capelle aan den IJssel
kampen met leegstand. In Rotter
dam gaat het om wijken als Be
verwaard en in mindere mate
Oosterflank en Zevenkamp.
Volgens de Stadsregio is de om
vang van de leegstand moeilijk
aan te geven. Er is een schatting
dat het Rijnmond-breed om
30.000 woningen gaat, gebouwd
tussen 1975 en 1989 en gefinan
cierd met de systematiek van dy
namische kostprijshuur.
Dat is een systematiek die al bij
de stadsvernieuwing voorkwam,
al werd er toen nog een "toeslag op
gelegd om op een lagere huur uit
te komen. Dat was zo gek niet.
Hier ligt in feite het antwoord op
de leegstand in de groeikernen.
De Stadsregio neemt zich voor om
te subsidiëren. Aan het Haagse-
veer is het idee ontstaan dat het
raai is om voor de bouw van socia
le huurwoningen 7500 tot 20.000
gulden te subsidiëren, terwyl je
met veel minder geld zou kunnen
proberen om de leegstaande wo
ningen in 'jonge' wijken weer be
reikbaar te maken voor huishou
dens met een minimuminkomen.
De sleutel is dus: huurverlaging.
De regioraad neemt woensdag
een besluit om tien miljoen gul
den uit te trekken als investering
in de goedkope woningvoorraad.
Woningcorporaties kunnen eenr
aanvraag doen, als zy zelf een ge
lijk bedrag op tafel leggen. De
Stadsregio neemt de helft van de
huurverlaging voor rekening, met
een maximum van 10.000 gulden
per woning, geldend voor tien
jaar. Met het budget kunnen voor
lopig de problemen met 2000 wo
ningen worden opgelost. Het is
een waagstukje en niet alle wo
ningcorporaties zyn even happig
om tot huurverlaging over te
gaan; de Maaskoepeïheeft dan
ook terughoudend gereageerd.
Dat is jammer, want als deze me
thode niet werkt,-zijn de corpora
ties en de overheid (dus wij allen)
straks ongetwijfeld duurder uit.
Andere oplossingen zijn ingrij
pend en kostbaar. Het zuu .net al
leen zonde zijn om technisch goe
de woningen te moeten saneren,
maar ook volstrekt onnodig, want
de wijken die met leegstand kam
pen zijn bepaald zo slecht niet.
Marietje van Rossen reed me eens^
rond door Hellevoetsluis, waar ze
burgemeester is, en ze liet me aar
dige, leefbare buurten zien waar
op het eerste gezicht niets mee
aan de hand is, maar waar je moet
wonen om de problemen te mer
ken. Een extra inzet van wijkbe
heer, politie, welzijnswerk en be
wonersondersteuning kan al veel
verhelpen en als dan de woning
corporaties ook hun steentje bij
dragen, dan zitten zulke wijken er
snel weer bovenop. Je merkt hier
wel dat sociaal investeren ook in
jongere wy ken dan vooroorlogse
stadsvernieuwingsbuurten drin
gend noodzakelijk wordt
De terughoudendheid om huren
te verlagen kan ermee te maken
hebben, dat dan meer woningen
in de groeikernen bezet worden
voor urgente gevallen uit de
stadsvemieuwingswijken. Dat
zijn /aak de minima. Maar waar
hele groepen Rotterdammers,
Schiedammers en Vtaardingers
destijds al naar de groeikernen
verhuisden, is er niets op tegen
dat die ontwikkeling zich nu voor
minder draagkrachtigen voortzet.
Het geeft een betere verdeling
van arm en rijk over de regio en
de leegstand wordt ermee opge
lost. Overigens valt die instroom
erg mee. Maximaal vier procent
verhuist naar een andere gemeen
te. Meestal lukt het de coiporaties
de urgente woningzoekenden in
de eigen gemeente op te vangen.
