m km.
m
M&hndafi: 17 Juni,
Ttrsoliijiitliapliils, met inbegup van eene Courant%.!f 4.10.
rJC -w e e
- w-.
Abonnementsprijs, per kwnitaal-1.85.
Franco per post, door het gelieele Rijk, - 2.50,
Afzonderlijke nommcis
- 0.10.
V i r
Iedere gewone regel meer. - 0.10.
BURSAU: MARKT, E, 124. Driemaal plaatsing wordt tegen tweemaal berekend.
By deze Courant belioort een Bijvoegsel.
Schiedam, '15 Juni 1878.
pBergen en dalen ontmoeten elkander niet,
maar menschen wel", dit oude spreekwoord
mocht wel roet ïeusachtige letteis geschilderd
zijn aan den hoofdingang vart het paleis
Radziwill, de vergaderplaats van de veitegen-
woordigers der grooto mogendheden, van wie
het nog volstrekt niet bekend is, wat zij bi en-
gen zullenden vrede of het zwaard.
Dagen zullen er nog verloopen, alvorens van
de gevoerde onderhandelingen ouk maar het
geringste val bekend worden; in afwachting
'daarvan is het met van belang ontbloot een
blik te slaan op hen, die aan de beraadslagin
gen deelnemen en de eeiste plaats iu dehooge
veigadering innemen.
In de allereerste plaats Prins Bismaick, vol
gens de wetten der beleefdheid niet alleen,
wegens zijn buitengewoon talent vooral de
.yooizitter van het congres,^ Zonderlingdeze
zelfde Prins" Bismaick heeft een ingekankerden
afkeci van congressen en staat in dit opzicht
lyoiecht tegenover Vorst GoitschahofT, die, als
Napoleon III, van congi essen alles vei wacht.
Toch heeft Bismaick niet geaarzeld, nu een
congies weikelijk de eenige weg tot oplossing van
verscheidene kwestien scheen, er zich bij neer
f te leggen. Ztjil tegenzin in deze soort van vei ga-
I delingen laat zich overigens zeer goed verklai en
j vroeger toch had hij zitting in de Duitsehe
j Bondsvergadei itig, een permanent congres, waar-
van de langzaamheid een man van handelen,
gelijk Bismarck, i azend maakte. In een brief
van 1857 zegt hij omtrent deze zaak sNieniand,
zelfs de meest kwaadaardige demociaat, kan
zich een denkbeeld maken van de nietigheid
en de kwakzalverij van de diplomatie. Ik heb
er nooit aan getwijfeld of deze heeien gebiuik-
ten oveivloedig water bij de toebeieidmg hun
ner spijzen; maar over een zoo waterachtige
en flauwe-soep, dat er zelfs geen. oogje vet op
te vinden is, moet ik mij toch verwon delen."
1 En op een andeien tyd heet het bij hem, altijd
naar aanleiding van de bondsveigadering: Ik
weet beden leeds wat wij in twee, due of vijf
jaren zullen vemcht hebben, inaar oveneens
wat wij in vier en twintig uien zoudeu kunnen
afdoen, als wij ook maar een enkelen dag
ernstig eu verstandig wilden zijn." Deze ge
voelens geven alle hoop uan de duizenden,
die inet belai gstelling het oog op Beihjn ge
richt houden, dat Bismaick door zijn gezag
«n zijn grooten invloed zijn mede-congiesleden,
inzondeiheid zijn Russische vrtendeu seinstig
en veistamlig" genoeg zal doen handelen, om
met ïasse schreden aan Euiopa den vrede te
schenken, waai aan het geheele wei elddeel, maar
waaraan in de eerste plaats Rusland de groot
ste behoefte heeft, -
"i - i i i 1
'!k "Naast de grootscbe figuur van Pi lus llis-
S. marck valt terstond de oude Vorst Goitscha-
kolT in het pog, Noch zijn hooge leeftijd,
hij telt tachtig jaren noch de ziekte, waar
aan hij geruimen tijd leed eu waaivau lnj nog
niet hersteld is, hebben hem veiinudeid, de
inspanning en de vei moeien issen van een Con
gies te tiotseeieii. 't Schijnt, dat hij op het ver
nemen, da®e Duitsehe kanselier, de Oosten-
ryksche Mimstei van Buitenlandsche Zaken
vooral dat llord Beaconsfleld tegenwoordig zou
zijnais verjongd weid. Alleen hij wilde niet
ontbieken o{> het groot Euiopeesch ïendez-vous;
met zijn ondervinding, zijnschei pzinnigheid,
zijn uilgebiejde kennis van zaken en van men
schen wilde5hij zijn land nogmaals nuttig zijn.
Niet hij, de ^diplomaat van een oudeie school
heeft den ool'log bevveikt; maar nu hij dien met
heeft kuunei vooikomeu, wenscht hij z'yn laat
ste krachten 'te bestedenom aan zyn vader
land zoovee®mogelyk de vooideelen er van te
bezorgen." f K
Men kentjpinnige verstandhouding tusschen
Bismarck ^i^Gortschakoff. Beurtelings, hebben
ze elkander" uoodig gehad, hebben ze elkander
diensten bewezen. Heeft Rusland aan Pruisen
in 1864, '1866 en 1870 den vrijen teugel ge
laten, Pruisen van zijn kant heeft in 1870
toegelaten, dat Rusland hot Pargsche tiaktaat
van 1856 eenvoudig op zijde zette, toen daai-
voor dè gelegenheid gunstig was, en ook in
den laatsteu oorlog heeft Piuisen toegezien, al
veiloor het de groote Euiopeesche belangen
niet uit het oog; en wel degelijk was Bismaick
de eeiste, die het voor Euiopa opnam, toen
hij den 19 Eebiuaii jl. in koite, maar kiachtige
wooi den het i echt van ons wei elddeel bepleitte,
om ovei het veidiag van Sau Stefauo te oor-
deeleu. Vergeten we liet ook met; alleen door
Bismaicks bemiddeling is het congies mogelijk
geworden; zijn viucfitbaie vei beelding, eu zyn
scherpe blik zullen eveneens de middelen vinden,
om het in zyn doel te doen slagen, en dit zal
niet de geringste dienst ziju, door den Duitschen
Rijkskanselier aan zyn Russischeu ambtgenoot,
maar bovenal aan hetiyk der Czaten bewezen.
Meei malen iu de laatste dagen sloegen we
onwillekeurig een blik op de geschiedenis der
laatste jaien, als de naam weid genoemd van
Julius Andiassy, Minister van Buitenlandsche
zaken en van het Keizei lyke huis van Oostenryk.
Ruim dertig jareu geleden stoitte hetregee-
liugssysteem van den Ouden Metternich iu Oos
tenryk ineen. Zijn tijd was hem ver vooruitge
sneld; het rijk der Ilabsburgentiilde op zijn grond
vesten Hongarije koos zich een eigen bestuur,
met den bekenden Kossuth aan het hoofd.
Beducht vooi woelingen iu Polen suelde Rus
land de Oosteniijkeis te hulp; de Ilongaien
weiden geslagen, en de Ooslenryksche genei aal
Haynau deed door zijn bloedige handelingen
de heiinnemig aan een Aha' hérleven.
Lodewyk Batthyanyi, Nagy-Sandor, Damjanics,
de bloem van den Hongaaischen adel, onder
ging den smadelijken' dood der' opfianging.
L&i.
Eén doodvonnis werd in eflïgie, in beeltenis'
voltrokken: aan een der galgen slingerde het
beeld van Julius Andrassy, in 1878 de gunste
ling van den Keizer en de Keizerin van Oos-
tenrijk-Hongarije, de vertegenwoordiger diens
Keizers op het huidige Congres. Het nood
lot js^'grilligAndiassy had zich op Turksch
giondgebied weten te redden, en noch Oos
tenrijks noch Rusiands bedreigingen met oorlog
konden de Ottomanuische Poite bewegen, hem
en andere Hongaarsche vluchtelingen uit tej'
leveren. Acht jaren bracht graaf Andrassy JL
daarna in ballingschap door; een amnestie
maakte hem den terugkeer naar zijn vader
land mogelijk, en van dien tijd af, nauw vei-
bonden met den edelen Franz Deak, was het
zijn streven Hongarije op gelijken voet met
Oostenryk te brengen. Dat is hem gelukt:^
de schepping der nationale armee, de Hon-
veds, is zijn werk; de verdeeling der ambten,
zoowel wat de diplomatie, het consulaire wezen-
