m
Gemengde Berichten.
Tollenhove. Sedert "Woensdag vermiste
men den brigadier-rijksveldwachter Bastink en
den gemeente-veldwachter De Liefde. Toen ze
's nachts niet thuis gekomen waren, ging men
Donderdag zoeken, en vond rneu tegen den
avond op de Voorst, aan den Zeekant, bloed
plassen en sporen als van iets, dat over den
grond was gesleept naar een grooten kuil. Bij
dien kuil gekomen, vond men dien overdekt
met riet en sparren, die dicht getrapt waren,
en daaronder de lijken van de beide vermisten.
De brigadier was in 't voorhoofd geschoten
en den gemeente-veldwachter was de hals afge
sneden.
Drie beruchte wildstroopers zijn in hechtenis
genomen, al3 verdacht van moord gepleegd te
hebben. Hunne namen zijn: G. Nieuwenhuis,
JC. NieuwenhuisNm A. Jonkman.
De vermoorde brigadier laat een vrouw en
acht kindereu achter.
De aanleiding tot dezen gruweliikeu moord
is dat de eigemiais van jachtvelden alhier veel
last en nadeel hadden van strooperijen, waarbij
het vooral op fazanten gemunt was, die vóór
eeuige jaren geacclimatiseerd zijn en om dit
stroopen te beletten werden door belang
hebbenden oppassers van de jacht en veld
wachters op wacht gezet.
Hulst. Een voormalig landbouwer alhier
laat in den omtrek dezer gemeente opgravingen
doen, overtuigd dat ouder een stuk grond,
hetwelk, hem toebehoort, een schip met Spaansche
matten bedolven is: het zou driehonderd jaar
geleden, toen hier de zee nog stond, gezonken
zijn. Op zijn land is een plek ter groote en
van den vorm van een schip, waarop geen
oogst gedijt en dit bracht hem tot het ver
moeden, dat daaronder do kostbare lading rust.
De eerste voorstelling vim Gounods nieuwe
opera Polyeucie in de groote opera te Parijs
is Maandag 11., naar man aan de Times meldt,
met groote ingenomenheid door een overtalrijk
publiek bijgewoond. Nu reeds kan gezegd
worden, meent tie berichtgever van het Lon-
deasche blad, dat het Fransche tooneel met
een belangrijk werk, den naam van den com
ponist volkomen waardig, is verrykt gewordeu.
Te St. Gallen is een kind overleden ten
gevolge van eene groote ongeneesbare wonde
aan den onderbuik. De lijkschouwing heeft
doen zien, dat een twaalftal pruimensteenen
welke zich op eene plaats hadden san rngehoopt,
het gezwel hebben teweeggebracht, dat later in
ëene wonde overging en den dood van den
kleine tengevolge had.
De laatste zomer met zijn vele regens
is door een Zwitser in de volgende woorden
bezongen, die ongelukkig door vertaling hun
kracht verliezen:
11 a tant plu
Qu'on ne sait plus
Pendant quel inois li a l'plus plu;
Maïs Ie plus sïir, e'est qu'au surplus,
S'il avait moms plu
(ja m'ei'vt plus plu.
Onlangs trok een neger, die de voor
naamste straten van New-York op en neer
wandeldede aandacht der wandelaars te
Broadway.
Over zijn schouders droeg hij het geraamte
van een parapluie, waarop een reusachtig plak-
f kaat was geplakt, met het opschrift: «Een
parapluie van Johnson, prima kwaliteit, na ge
bruik van 6 weken." Aanhoudend wandelde de
neger- voorbij den winkel van Johnson. Deze
'ten hoogste verontwaardigd liet den neger
arresteeréh. Maar nauwelyks was deze daar
aangekomen, of een heer uit Chicago^ineidde
zich daar, en deelde den rechter mede, dat hy
6 weken te voren het eorpusdelicti bij Johnson
gekocht had en dat het zich nu reeds in den
deplorabeien toestand bevond, waarin de neger
het ronddroeg. Een aanzoek om schadever
goeding was door Johnson uit de hoogte
afgewezen en nu had hij besloten den be
drieger op die wijze te straffen. De neger werd
onmiddellijk, in vrijheid gesteld eu vervolgde
zijn wandeling langs den winkel vau Johnson
en Co., die van achter de ruiten geduldig
deze rnodern-Amerikaausche welverdiende straf
meest ondergaan.
Ëmn blinde beeldhouwer. Te Parijs leeft
een kunstenaar, een beeldhouwer, Vidal ge
naamd, die in 1831 geboren, op 21jarigen leeftijd
volslagen blind is geworden, eu bij wien het
gevoel zóó fijn s ontwikkeld, zóózeer de diensten
bewijst van het zintuig des gezichts, dat hij
dieieu beitelt, vol leven en beweging, beelden,
die aan zijn meester Üarye doeii deuken.
Gebruik van electrisch licht aan locomo'
Heven en stoombooten. Dezer dagen werd
bericht, dat er thans in Oostenrijk proeven
genomen worden, om door middel van electi istft
licht, vóór aan de locomotieven aangebracht,
de spoorwegen op groote afstanden 's nachts
zoo krachtig te verlichten, dat de machinisten
ver vooruit kunnen zien. Die proeven hebben
aanvankelijk een gewenscht resultaat opgeleverd.
Nu verneemt men, dat voor eenige dagen
dezelfde toepassing van de electriciteit gemaakt
zal worden op stoombooten, en wel op de
sleepbooten van de sOberweserschleppschiffalirt".
Daardoor zal de dienst van deze booten voortaan
ook des nachts, eu vooral in den winter, kunnen
plaats hebben, zonder gevaar vo„r de scheep
vaart over het geheel.
Poe varkens menschenredders werden. Voor
eenige dagen zonk in het Boterdiep (in Gronin
gen) plotseling de marktschuit van Groningen
op Onderdendam. Met de ïijke lading gingen
mede de schippers in de diepte. Een van hen
greep gelukkig de staarten van 2 varkens, die
tot de lading behoorden, en de varkens sleep
ten hem gelukkig aan behouden wal.
De «stomme viool" Ter tentoonstelling
te Parijs wordt, onder de jongste verbeteringen
van de muziek-iustrumenten, met zekei en ophef
gewezen op een «stomme viool", als op een
grooten vooiuitgang zoo niet voor de muziek,
dan zeker voor het sociale leven. Immers
niemand behoeft nu meer last te hebben (en
wie kent dien last niet uit eigen ervaring?)
van het gekras der leerlingen en de valsche
tonen, die deze plegen te doen hooren. De
viool nl. van de Gebr. Wolff, te Kreuzuach,
klinkt hoogst zwak en bescheiden, maar is
overigens geheel geschikt voor 't studeeren.
't Is intusschen te hopen, dat de kunst nu niet
ter halverwege zal blijven staan, maar weer
zal opvatten .le uitvinding van wijlen J. B.
Streicher, van Weenen, die in zijnen tijd reeds
een sstomme piano" voor het studeeren en
«om zijn evenmensch te sparen" heeft uitge
vonden. Nu, in onzen tijd bestaat nog heel
wat meer reden voor dat «sparen van zijn
evenmensch
Aardbeziën als geneesmiddel. In de Fund-
grule lezen wij, dat een geregeld gebruik van
deze sappige, smakelijke en geurige vrucht een
uitmuntend geneesmiddel h tegen ziekelijke
aandoeningen van lever en onderbuik. Volgens
gemeld geschrift wordt op deze heilzame eigen
schap der genoemde vrucht tot heden niet
genoeg gelet.
Tevens kan het uitwendig gebruik van aard
beziën binnen weinige dagen zomersproeten
uit de huid van het gelaat verdiijven. Totdat
einde make men eenige aardbeziën fijn, legge
het op die wijze verkregen papje in een dunnen
neteldoekschen omslag op het gelaat, zopdat de
plekken, waarop de zomersproeten zich ver-
toonen, daarmede bedekt zyn.
Herhaalt men de aanwending van dit middel,
eènige malen, dan kan men zeker zyn van een
gunstigen uitslag. Het is echter enkel een middel -
tegen «zomersproeten". Behooren zij liiet tot
de soort, welke zich slechts des zomers ver-
tooneu, dan heeft het middel geenerlei uit
werking. Sempervirens
Ouvrard, de «Napoleon der financiers».
De naam van Gabriel Julien Ouvrard die hei
grootste gedeelte van zijn loven of in overvloed,
of als bankroetier doorbracht was gedurende
een halve eeuw, en wel in het laatst der vorige
en het begin' der tegenwoordige, steeds ten innigst
verbonden met de reusacfitigste finaneieele opera
tien in Europa, en tal van gewichtige gebeurte
nissen hebben het veelbewogen leven gekenmerkt
van den man die zeer eigenaardig de «Napoleon
der financiers" werd genoemd. Als men den om
vang en de oorspronkelijkheid zijner plannen, de
buitengewone vlugheid van zijn waarnemingsver
mogen, de uitgebreidheid zijner hulpmiddelen, zijne
meesterlijke combinatiën, do kracht en de volhar
ding waarmede hij de even schitterende en
practiscbe ontwerpen van zijn genie uitvoerde, in
aarimeiking neemt, dan kan men dien bijnaam
ook niet anders d.ui zeer gelukkig gekozen noemen,
Ten blijke dat hij volkomen recht had op die
algemeene vermaardheid als financier, is het vol
doende er op te wijzen, hoe hij steeds een gewich
tige rol vervulde bij de giootc gebeurtenissen da'
Fransche republiek, van het consulaat, het keizei-
rijk, de restauratie en de omwenteling van J830;
dat hij, na getuige te zijn geweest van liet schrik
bewind, en tot den val van 'dobespièrre te hebben
medegevvei kt, bankier van de republiek werd, met
machtiging om zijn eigen bankpapier in omloop
te brengen, dat als wettig betaalmiddel tot beta
ling der belasting werd aangenomendat hij de
deelgenoot van Barras, Cambacères en Talleyrand,
de geldschieter van Bernadotte, do vertrouwde
agent van Karei IV van Spanje, de gevierde gast
van Metternieh en Lodevvijk XVIII, de intieme
vriend van Chateaubriand, de commissaris-generaal
van Napoleon bij verschillende gelegenheden, en
de gastheer van Wellington te Parijs is geweest»
Door een speciaal contract met Karei IV van
Spanje werd Ouvrard de vennoot van Zijne Ma
jesteit in den uitsluitenden handel met de Spaan
sche bezittingen in de nieuwe werold, gedurenda
den oorlog tnet Engeland. Het was naar aanlei
ding van dit contract, dat Napoleon, terwijl hij
het document in zijne handen vei frommelde, in
tegenwoordigheid van zijn ministerraad, tot Ouvrard
zeide«Gij hebt de koninklijke waardigheid tot
den handelsstand doon afdalen." Waarop Ouvranii
tot groote verbazing van alie aanwezigen, op een
vasten, maar eeibiadigen toon antwoordde: «Sire
de handel is de hartader der statenKoningen
kunnen het niet zonder den handel, maar de han
del kan het heel goed zonder Koningen doen.1'
Dit bleek reeds spoedig.
Bij eene andere gelegenheid namelijk liet Napo
leon Ouvrard ontbieden, schijnbaar voor diploma
tieke aangelegenheden. Na een kort onderhond)
vervolgde Napoleon
«Kunt ge mij wat geld geven?"
«Hoeveel verlangt uwe majesteit wel?" was Ou-
vrard's wedervraag.
«Om te beginnen, vijftig millioen francs ant-
wooidde de Keizer.
«Dat bedrag kan ik in twintig dagen bijeen
brengen, tegen retnise van vijf millioen renten
waarvan de prijs toen meel' dan 53 francs bedroeg,
die mij tegen 50 francs zal berekend worden en
onder voorwaarde dat de schatkist aan Doumerei
wiens schuldeischer ik ben, do vijftien millioen
zal betalen, die zij hem schuldig is."
De overeenkomst werd onmiddellijk gesloten, ert
het contract werd op de plaats zelf opgemaakt
door een secretaris van den Keizer, die zelf elk
woord dicteerde en liet stuk met eigen hand on-
derteekende. Napoleon, die volkomen op de hoogte
was van den stand van het publiek krediet aan
de Parijsche beurs, twijfelde sterk aan het succes
van Ouvrard's voorstel; maar toen do groote ban
kier, gedurende zeventien dagen, geregeld voort
ging dagelijks twee millioen in de schatkist te
storten, was hij zijne verbazing nauwelijks meester.
Dit was wellicht de eerste keer, dat hij, die ei*
nooit iets anders op had geweten om de schatkist
te vullen, dan door afperaingen van de door hem
overmeesterde iandeu en de belastingen zijnet'
eigen onderdanen, zich eens een juist denkbeeld
kon vormen van de macht van het krediet.
Een zwarte stip of liever een donkere wolk
in Ouvrard's levensgeschiedenis vormen de zoo be
ruchte «marches de Bayonne, de leverantie-con
tracten tijdens den veldtocht der Franschcn in
Spanje, in 1823, waaromtrent wij hier enkele bij',
zonderheden willen aanstippen.
Reeds bij den aanvang van dien veldtocht kwant
men tot de ontdekking, dat men verzuimd bad
inlichtingen in te winnen omtrent den voorraad
