Gemengde Berichten.
en de gewone uitdeeling van hammen aan de
drijvers der koninklijke jacht zal dit jaar bij
wjjze van kerstboom plaats hebben.
llnnsvreert. In deze gemeente, waar de
kerkeraad den inboedel van arme menschen
laat verkoopeu. is het kerkgebouw zoo vervallen,
dat wanneer het regent de opgekomene schare
verplicht is in de kerk haar parapluies te ge
bruiken. Het geheele dak dreigt eerlang omlaag
te komen.
Te Triest komt er veel d rij (ijs uit zee
aan, de Arno te Florence is bevroren en zelfs
de Po is bij Ferrara bijna geheel dicht, een
schouwspel, dat slechts zeer zelden waargenomen
werd. In het jaar 860 is de Po bevioren ge
weest met een deel der Adriatiscbe zee; in
d'132 was de rivier van Cremona af lot aan de
zee met Ijs overdekt; in dat jaar bevroor de
wijn iti de kelders. Eindelijk lag de Po nog
eens dicht in 1334, evenals de meeste ilvieren
in Noord-Italië.
Een jonge dame te Berlijn, die zich j
Zondagmiddag vermaakte met schaatsenrijden,
maar nog niet bijzonder vast op haar schaal®"!'
stond, werd door twee galante vreemde hee;,
geholpen. Zij reden verscheidene malen met
haar de baan op en neer, ondersteunden haar j
als zij dieigde te vallen, kortom bewezen haar
allerlei beleefdheden. Maar een oogenblik nadat
de vriendelijke helpers vertrokken waren, j
miste de dame haar horloge; de galante rid- j
ders hadden den gouden ketting waaraan zij
het droeg doorgesnedeuen de eene helft
daarvan, met het uurwerk, meegenomen.
Naar aanleiding van de koude. Eenige
jaren geleden waren er op de Newa bij Peters- J
burg, die toen bevroren en met ijs bedekt I
was, een dozijn persouen in teuten te vinden:
het waren Laplanders, die aan een borstkwaal
leden en die voor den winter te Petersburg
kwamen. Voor die goede lieden was een winter j
te Peteisburg gelijk aan een zomer te Nice j
voor den Rus.
Te Maidstone overleed den 4 dezer Elisa- j
beth Weaver 105 jaar oud. Zij is bijna uooit 1
ziek geweest en werkte in haar 101 jaar nog j
dapper mee bij den oogst. Haar man is 100
jaar oud geworden, haar vader 104, haar j
grootvader 105. j
Bij het lezen van de mededeeling dat de j
Hertog van Portland, de onlangs overleden
Engelsehe zonderling, »onder den grond" woonde,
heeft misschien menigeen gedacht dat de klui
zenaar een akelig onderaardsch hol tot verblijf i
had gekozen. Maar het tegeudeel is waar. De j
Hertog had het oncler den grond veel beter dau j
1 de meeste menschen het boven den grond hebben.
In zjjn verblijf, Welbeck Abbey, had hij al- j
lerlei ondernardsche zalen en gangen laten
maken, die prachtig versierd en helder verlicht 1
waren. v Men vindt er een keurige verzameling
van schilderijen, een museum van natuurkun
dige merkwaardigheden en een bibliotheek met
dui/ende boekdeelen. Ook is daar, onder den
grond, de schoonste iij«cbool ter wereld. Zij
is 400 voet lang, 100 voet breed en 50 voet
hoog.- De muren zijn uit massieven steen ge
houwen en het dak is uit hout, glas en ijzer
samengesteld. Zij wordt verlicht door 8000
gasvlammen. De eigenlijke manége, die door
zuilen is omgeven, mag een meesterstuk van
kunst hePten. 1
1 De Hei tog gebruikte sedert vele jaren voort
durend 2000 werklieden, voor wie zijn dood
.een onherstelbaar verhes is. Hij ontving nooit
Iemand bij zich en leefde in zijn prachtig ver
blijf zonder eenig gezelschap. Geen ziji er be
dienden mocht een woord tot hem spreien, of
zich 'in het park vertoonen op de uren dat hij
pr wandelde. Zij mochten hem zelfs niet groeten.
JfliJ had' Welbeck Abbey van een hoogen muur
laten omringen, zoodat niemand van buiten af
ham kon zien.
De Boeren-Courant geeft het volgende
middel aan de hand om te weten, hoe dik
het spek van een levend vet varken is:
Trek een borstel uit zijn rug; zoo hoog als
die van onder naar boven doorschijnend is,
zoo dik is het sjiek.
Of meet den omtrek van den staart een hand
breed onder zijn worteideze uitmeting is
juist de dikte van het spek.
Brom de Klop.
Acht gulden de honderd 't Is ontzettend
Het woordenboek voor de Nederlaodsche taal,
dat van een oester alleen zegt; een bekend
weekdier, had beter gedaan haar te noemen:
»een duur, een schandelijk duur weekdier"!
Een bekend weekdier" 't Is Ironie 1 Hoe
menigeen kent van de zeden en gewoonten van
de oesters weinig meer, dan dat zjj, uren en
dagen lang, onbeweeglijk achter de spiegelruit
van een vischverkooper kunnen liggen en dat
zij zich laten amronceeren tegen een gulden
het doz'ijn. met geroosterd brood en citroen.
Neen, dan mag haar zwaite natuurgeuoot, op
meer algemeene bekendheid bogen 1 De mossel,
dat is een dier! Die valt onder ieders bereik, en
om haar te slceren eten en haar lekker te vinden,
behoeft men al geen langere oefening dan noocüg
is om smaak in oesters of jenever te krjjgen.
Men eet mossels met olie en' azijn en peper,
en drinkt er een glas gewoon Holiamlsch bier
by. Zoo »behooren" mossels gebruikt te woi den.
terwijl een oester dat aristocratisch beest
zich ïgekleineerd" zou achten, als zij niet met
Moët of ten minste met Pale-ale grafwaarts
werd gespoeld.
Eu even groot als het verschil is tusschen
die grijze en zwarte schelpdieien zelf, even
groot is het verschil tusschen hen, die ze
verkoopen en gebruiken. Het zijn prachtige,
groote winkels waar de oesters verkocht worden
maar wie heeft ooit van s mossel paleizen" hooren
spreken! Een mosselschuit,eenmosselkruiwagen,
dat zjjn de nederige plaatsen, waar diezwaite
lekkernij verkocht wordt. En zjj worden langs
de straten geveot met luid geschreeuw. Bram
de Mop verkoopt ze.
Bram de Mop verkoopt ze. Er hangt een
dikke mist. »De Dom is uitte stad", zegt Bram,
en wil daarmee te kennen geven, dat van dien
hoogen toren op twintig passen afstand niets
te ontdekken is. In dien dikken mi«t loopt
Bram de Mop met wjjd geopemleu inond en
kou'digt met heesche stem half zingend, half
schreeuwend, zijne koopwaar aan.
Hoort! het dringt tot uwe huiskamer door:
Zee ie.zee ie Zeeland
LeelanSemoes
Loo o o o opanloa—pan
Aan de Meertjeshrug Uit te schititan!
Aan de Maartensbrug ligt de schuit, en men
moet aanloopen, aan|oopen om van de Zee-
landsche fZeeuwsche) mosselen, die zij in heeft,
te kannen knopen. Want straks vaait zij weer
door naar een ander deel der stad en dau
schreeuwt Bram het daar uit, dat de schuit
nan die jecobicbrug leit".
Vioeger heel, heei lang geleden lag
de schuit meestal aan het Kermiswaterpoortje,
en Bi am heeft het jaren lang volgehouden
toen dat eerwaardige overblijfsel onzer vesting
werken reeds opgeruimd was nog altijd met
dien naam de ligplaats van zjjn schuit bekend
te maken. Maar eindelijk heeft hij het nagelaten.
Zjjns ondanks moest hij smet zijn tijd mee",
jMaar an de Nuuwe'brug he'k toch nooit
wilde roepe meneer". Neen, daaitoe was hem
de herinnering san 't Kèrremuswaoterpoortjie"
te dieibaar.
't Is 'een van de merkwaardigste mannen
onzer stad die Bram de Mop. Bram is een
verkorting van zjjn aartsvaderlijken vóórnaam,
en de Mcrp is een bijnaam, dien hij reeds va a1
zijne jeugd af draagt en waarschijnlijk te danken - 1
heeft aan zijne kleine, dwergachtige gestalte
en zjjn welbesneden gelaat, dat eenigszins aan
den kop van den mophond herinnert. Hoe
zijn ware naam is, weet niemand, dat is een
diep geheim een secret de familie! Nog
een ander geheim hult Oram's leven in een
eenigszins mystiek waas. Wanneer slaapt hjj,
of slaapt hij zelfs wel ooit? Zóó vroeg kan
Gods lieve zon niet aan de Oostei kimmen rjjzen
of bare eerste stralen voor zoover die
Utrecht's straten bereiken besehjjnen Bram
de Mop. Op welk uur van den dag of den
avond men voorts op de visch- of botmarkt,
of erders in de stad komt, men hoort en ziet
Bram zijn bedrijf uitoefenen. En 's nachts? I
Kleppers, lantaarnopstekers, studenten en ande- -
ren, wier maatschappelijke positie meebrengt,
datzij 's nachts laugs de straten zwerven,
zouden kunnen getuigen, dat ook het lieflijk
licht der maan en de zacht flikkerende sterren
den wandelenden de Mop bestralen. Geen
sneeuw of regen, geen stormwind is in staat
hem van de straten te verdrijven, en zjjn
sgoeje navond" zoolang het donker is, zegt
Bram om »den schijn op te houden", tegen
studenten altijd zgoeje navond" klinkt dan zoo
schor hij heeft, wat men noemt een grog-,
een erge grogstem en zóó onverwacht den
voorbijganger m de ooren, dat deze er van
schrikt. Is het een vroolijk troepje studenten,
dat hem op eene nachtelijke excuitie ontmoet,
dan is Bram de gelukkigste der stervelingen A
Dat zijn zijne vrienden, zijne beschermers I Welk
student kent Bram de Mop niet! In welke plaats
van ons laud nstaat" de dominé, de dokter, de
advocaat, die als student in Utrecht sgelegen"
heeft,en zich Bram de Mop niet herinneit! Een
studentenfeest zonder Bram is geenstudeuten-
feest. Bij oen gecostumeerden optocht is hg de
belachelijkste anonymu®, dien men zich kan voor
steilen. Bij een tij lol zit lig in polsierlijke kleeding
op den bok van het eerste rijtuig, en bij zoo
menigen anderen jool vervult hij de eene of
andere rol. Helaas! aan dien omgang met de
studeerende jongelingschap heeft hij, behalve
een paar .woorden Latijn, ook de weinige
donkere stippen te danken, die somtijds, in de
meer dan 50 jaren, dat hij aan de zijde eeuer
trouwe gade den levensweg bewandelt, zijnen
anders zoo helderen huwelijkshemel verduisterd
hebben. Want bij die feesteu kent Bram »zjjn
maat" niet, en hij komt dan wel eens wat
vreemd thuis. En bij zulke afwijkingen van het
pad der deugd is »zijn oude" niet gemakkelijk,-
Maar rnet mannelijke energie weet hij ook dan
zijn prestige te handhaven, en ofschoon niet-
zoo weisprekend als anders, toch nog krachtig
geuoeg om haar het zwijgen op te leggen»
schreeuwt hij sas et nou lang genoegt is"
zijne wederhelft toe: Wijf! hou je mondt
Volks popeli. Volks deeji I En nou na je bed,
hoori Sst 11geen wordt meer!"
Intusschen al die srbatailles" zijn Biam,
niet sin zijn kleeren gaan zitten".. Hij takelt
af! Bij het laatste Sint Nicolaasfeest werd hjj" -
reeds gemist, tenzij hij achter een der menig
vuldige diakenkoppeu verscholen is geweest,
't ls waar, hij telt ook al een goede zeventig,
maar s't is zen eige schuldasti zen eige j
nie soo rnit tie jonge 'lui opgehouwe had,
dan wasti misschien nou al wel negentig ge
wist", zegt zijn buurvrouw.
Ilij f heeft het zich in den Iaatsten tijd wat-
gemakkelijk gemaakt. Den zwaren mand, dien
hij vroeger aan den aren dioeg, heeft hij af-
geschaft, en een handwagentje heeft dien ver- v|
vangen. Moge hij op dien weg kunnen voort- ff
gaan en in staat zijn het zich in zijn laatste
levensjaren steeds gemakkelijker te maken,"
Zijn leven hoe nederig 'ook, is werkzaa,.igeuoegf viig
geweest omdat te verdienen, en dan kan Utrecht
in hem ook nog lang een origineel lijpe bezittend
