E
■A°. 1882.
Maandag 13 Februari.
J»S 5379,
F e u i 11 e t o n.
•Pt
It
Zes en Dertig-tót© Jaargang.
Verschijnt dagelijksuitgezonderd Dinsdag.
MARTHA.
#1
'^5r
•üb-
t 'Tt/j, k V v S 4 J 1 - '*-._
/,uf,i.i <-'.•»*,v 4j'sj 5 ~y<~~~- "j| 'N*~vï V fa -"v'i1-' ^JV .'ïs>!;, 'Ijl**®
^1
Abosneiientspuus, per kwaitaal
franco per post, door het geheele Riik
Afzonderlijke nommeis
1.85.
- 2.50.
- O.IO.
'BOKEJlU: HARKT, E, 121.
Advehtestiepeijs: van 1—10 gewone regels met
inbegrip van eens Courant1.10,
Iedere gewone regel meer- 0,10.
Diiiemaai. plaatsing wordt tegen tweemaal berekend.
py'deze Courant behoort een Bijvoegsel.
Schiedam, 11 Februari 1882.
»Het daghet in het Oosten" nog niet,
want wat uit dien hoek komt, predikt niets
dab verwarring, kuipery, en akeligheid. Daar
hebt" ge den Vorst der Zwaite Bergen, of
Monte Negro, Jaren lang trok de man een
aardige jaaihjksciie toelage uit de Russische
schatkisten maakte hetwe zullen
niet zeggen om "die toelage 1 den Turken
tamelijk lastig. Thans heeft hij door de be
palingen van het Berlijnsche vredestraktaat
een weinig uitbreiding van grondgebied ge
kregen; maar ook op dezen Vorst is het
spreekwoord vau toepassing: geen menschis
voor zijn dood gelukkig te noemen. Zyn ruwe,
"dappere onderdanen hebben thans verkiegen,
.wat zy zoo lang gevvenscht hebben: uitbrei
dingvan - grondgebied naar.de zeezijde; in
'plaats van tevreden te ziju, keeien zij hun
.ongenoegen tegeu hun Vorst. Hij heeft zyo
Antivari aan de kust, en nu wordt er geïn
trigeerd voor de Republiek, en als hoofd van
dit Balkan-gemeenebest zou dan optieden de
.joon van den ouden Garibaldi, Menotti.
In de onmiddellijke nabijheid^van Montu
-Negro, in,Bosnië, door Oostenrijk eenvoudig in
bezit'genornen, verkeert men in vollen opstand.
In dit jaargetijde, en met half wilde stammen
als vijanden tegenover zich, terwgl de wegen
in .erbarmelijken toestand ziju, zal Oostenrijk
Vrij wat moeite hebben, om de otde te her
stallen. En heet vriendelijk komt de Rus
sische genei aal SkobelefF voor den dag, die
op een feestmaaltijd een redevoering uit
spreekt, vol van panslavistische voorstellingen
en droombeelden. Men wete, dat een deel
der Oosteörijksche onderdanen tot den stam
der slaven behoort, en dat de Panslavisten
droomen van de vereeuigiug van al deze
Stammen onder het bewind van den Czaar
t aller Russen, die insgelijks tot den slaveostaon
z
ysö
behooiea. Nu wordt aan een feestmaaltijd wel
eens meer onzin opgedisclit, die de geachte
spie kei s, met verhitte hoofden den volgenden
dag zeker niet gaarne voor hunne rekening
zouden nemenmaar hier was de spreker een
Russische generaal, en zyn loespiaak deed
spoedig door geheel ons werelddeel de roDde.
Zy rnoet zelfs de aandacht van Bismarck heb-"
beu getrokken, die Legcnwooi dig zeer Oostên-
rijksch gezind is. De generaal Van Schweimtz,
de Duitsche gezant te Petersbuig moet den
Russischen Minister van Buitenlandsche Zaken,
den heer Van Giers over de zaak hebben
gesproken en hem namens Prins Bismarck
veitrouwehjk hebben medegedeeld, dat hij,
de gezant, Petersburg zou veilateD, dat dus
de betrekkingen tusschen Duitschland en Rus
land zouden worden afgebroken, indien van
Russische zijde de Panslavistische beweging
ook maar in het minst vverd in de hand
gewerkt. Echt Rufesisch-diplomatisch moet
toen de heer Van Gieis hebbeu geantwoord,
Skobeleff niets had gehoord, hetwelk vrjj
vertaald moet beteekeuea: »de generaal mag
,als pnvaat persoon_ hebben ,gespioken, de
Regeering had hem daai toe niet gemachtigd.
Eu heeft nu de Russische Regeeiing, na deze,
miners altoos onaangename ontmoeting met
deu Duitschen gezant, Skobeleff haar onge
noegen te kennen gegeven? Neen, wat men
verneemt is dit: den generaal zou de raad
gegeven zijn verlof te viagen lot het doen
eeuer buitenlandsche iels; dan is hg een
poos van de baan, dan smoort de zaak dood,
en is de Czaar niet genoodzaakt, een zijner
meest vertrouwde vrienden, zooals Skobeleff
is, een onaangenaamheid aan te doen. Hoe'
men ook de zaak beschouwt, met de rede
voering van Skobeleff-is een lont in het vuur
geworpen. Het bewijs hiervoor kan men vinden
in de debatten, -in deu Pi uisischen landdag
gehouden. Daar deed de afgevaardigde der
Polen, professor Von Stablewski het volgende
hooien: jMen tast de Polen aan om de
Katholieken onderling te verdeelen. Kooit
hebben de Polen wetten geschonden, zy willen
slechts, hun nationale taal behouden, en dit
stiêven heeft niets gemeen met eenige agitatie
tegen het gouverneïnent. Meu moet echter de
Polen niet tot het uiterste drijven. In dit geval
zottden de woordenzeer onlangs door generaal
Skobeleff gesproken, wel eens verwezenlijkt
kunnen, worden. Begrepen? 'tls toch zonder
ling: het ongelukkige Rusland, met zijn ouge-
lukktgen Keizer, wiens kionmg al uitgesteld
wordt, zeker niet om de vrees voor al te groole
Vreugdebetuigiogen des volks bij die gelegen
heid, het ongelukkige Ruslaud, welks bodem
in lettei lijken en figuurlijken zin door het ver
zet is ondermynd, dioomeude van een pansla
vistische uitbieidingl Waarlijk, 'tmag benij
denswaardig beeten, Russisch onderdaan te
zijn 1
Hat Engelsche parlement is weder bijeenge-
y-vmr eeiri'Dde'PoïTTrg"Van'^n'gêoêraar'"i' *"T?5rrIefi. De débatten zyn geopend, en Bradlaugh,
die eenmaal weigerde den eed af te leggen,
omdat hy aan God niet geloofde, maar die
nadeihand vei klaarde, toch wel den eed te
willen zweieu, Biadlaugh vertoonde zich ook
thans weer in het Huis. Hij wilde den eed
„doen, het Evangelie kussen, zooals dit in
Engeland het gebiuik'is, een Judaskus,
zeiden sommigen? maar het is hem niet
vergund. Jammer, dat hy het debat weer
afdwalmgeu ziju voorgekomen. Zoo lord
Newdegate, die o. a. zeide: het geldt hier geen
wetskwestie, het geldt hier den Clmste-
lijkeu godsdienst, die in gevaar wordt gebi acht,
als een oiigeloovige, zouats Bradlaugh is, wordt
toegelaten tot eeu eed, wieus formulen aan den
godsdienst ziju ontleend. Ziet, ging deze spieker
voort, de Veieenigde Staten, omdat zy ver-
zu ml hebbeu een goüsdienstig principe in
hun constitutie op te nemen, hebbeu ze twee
burgeioorlogen gehad, zijn twee hunner Presi-
Uifi ill* h iiivattei van noor dennar.
bezweken. Begrype deze logica wie kan? Werd
ook de Pauseljjke Minister Rossi niet vers
moord, viel niet de hertog van Beriy, uit
het geslacht der gezalfden by Gods genade,
viel niet Alexander II, het hoofd der Grieksch-
Orthodoxe keik, door de hand des sluipmoor
denaars. En Frankryk, zeide Newdegate, dit
hol van vrydenkers: de revolutie is er tot*
een landziekte geworden. Neen, dat was het
standpunt niet. Bradlaugh had den eed ge
weigerd; volgens de Engelsche wetgeving op
dit stuk kou hy dus niet toegelaten worden.
Nu wilde hy wel doenwat alle nieuw ge
kozen parlementsleden dedenen hij wórdt
weer niet toegelaten. Als hy nu eens gezegd
had, wat hij echter niet* heeft gedaani
»Ik ben bekeerd, ik ben van gevoelen ver^
Bnderd," wat dan? Deze kwestie zal in het
Pailemeut weidia weder aan de orde komen,
In afwachting daarvan is Bradlaugh zeef
ordentelijk heen gegaan.
De Engelschen hebben toch ook hun eigea?
aavdighedem-Eemge,dagen voor het gebeurde
veieenigde zich in Mansion-House tal der
aanzienlijksten uit .den lande, om voor de
Russische Israëlietengelijke politieke en
burgerlijke rechten te bepleiten, als voor de
andere ondeidansn van den Czitai. Opeigen
bodem daarentegen prediken ze uitsluiting
van oudeisdeukenden, eu de meerdeiheid in
het Pailement stemt met hen mede.
En dau: blikt naar Ierland, o g'y, grooW
heei eu van Groot-Brittanniédaar is een
bodem, waarop nog vrij wat recht te doea
valt. De tegenwoordige zitting van het Par»
lement belooft r'yk te worden aan internati
onale eu andere kwestiën. Egypte, Rusland,'
Ierland hebben rpeds even een beurt gehad,1
en onder dat alles komt de Minister Foister
mededeelen, dat hij een brief heeft ontvangen,'
die ontplofbare of gevaarlijke stollen inhield.
Van welken zijde die brief we! gekomen is?
"Veiweit Europa!
IX.
s*
In zulk oen oclit mirksclie. stemming, ging 't
Harmon als allen van zijn soorthij zocht of
'vhij iets vond órn zijn kwaden luim te rech'hnar-
tiet alleen, maar bot to vieren tegelijk.
H.."Hij 'tnd nu zijn eerste wijnstokken weder bereikt,
z»jn oog nam stuk voor stuk met de grootste
nauwkouriglieid op, of hij ook eenig bewijs van
t' Jjalatigheid ontdekte, waarvoor hij dozen of genen
''CgS verantwoording zou kunnen roepen. liet
enweder dat in zijn binnenste' gromde, wachtte
naar op een gelegenheid om uit te barsten.
Zou hom opgelucht en meteen tot tijdverdrijf
vljyigostrekt hebben doch 't lot wilde hem dien dag
"ft*
in niets, zelfs hierin niet, begunstigen, maar
scheen hem tot liet einde te willen dwaisboomen
en vervolgen. Do afschuttingen waren in goeden
staatdo jonge planten uitmuntend verzorgd en
in orde, de met gras begroeide hellingen zoo
keuiig gesneden, dat zij wel met fluweel bedekt
schenen. Hij beet zich op do lippen. Toon her
innerde hij zich, dat eonigen tijd geleden een
kleino beek, oen eind weegs verder, buiten hare
oevers getreden was, en hij besloot dien kant
eens uit te gaan, om te zien of daar ook wat
aan te meiken viel. Vergeefs; de natuur had
zich zelve reodsgeholpon. De beek was niet alleen
vveêr tot haar gewoon peil teruggekeerd, maar
de oeveis,* nog niet lang geleden met een laag
"slib bedekt, waren reeds weder met welig gras
begroeid. Nu gaf* Jacques Barraou 't op, en hij
besloot maar.huiswaarts to gaan. Hoewel hij in
een stomming was om alles af te keuren, trof
hem toch, toen hij van die ongewone zijde zijn
erf naderde, do orde en netheid, die ook hier
overal heerschten- Alles was geharkt of zorgvul
dig aangeveegdde werktuigen waren 'schoon
en goed gerangschikt, de schuren en stallen
behoorlijk gesloten, en in den kleinen vijver
"was geen gioen te bespeuren. Voor den ingang
zijner woning was alles niet alteen met helder
wit zand bestrooid, maar er waren met don
bezem zelfs figuren in geteekend wel een bewijs
dat de hand, dio daar het terrein had opgeknapt,
met lust en lielde bezig was geweest. Tusschen
de stcenen-geen onkruid, geen spinraggen in de
stut- en kruisbalkendie de gaanderijwolko
om 't huis liep, onderschraagden. Welig, frisch
groen omslingerde de borstwering en de trap
leuning. De wijngaard, die tegen'thuis gioeide,
was zorgvuldig geleid, zoodat de ramen er bevallig
door omlijst werden, en in do vensterbanken
stonden bijna overal bloemen.
't Was voor 't eerst dat J&cques Barmou al
die veranderingen en verbeteringen, van lieverlede
aangebracht en tot stand gekomen, in haar geheel
opmeikto. Zoo knorrig'was hij niet, of het deed
hem toch goed en aangenaam aan, dat zijn wo-
ning er bevallig uitzag. Zij geleek een Bernscha
chhlet, en veeleer een buitenverblijf dan een
boerderij Dat hij dio herschepping aan zijtt
niclilje to danken lmd, bohoofde hy nicL te be
twijfelen. Wat zij niet zelve had kunnen doen,
was toch ondor haien invloed, of door haar
voorbeeld goschied. liet is opmerkolijk welke
goede gevolgen een goed,begin heeft Evcnzoö
als vvunoidc en sloidigheid voortwoekeren, weikeit
smaak en netheid gunstig op een gehcolo om
geving- De irionsch geeft een voorbeeld, of hij
volgt naeen van boide, dat ligt in zyn natuur.
Toen Francois zag,"hoe Martha te work gingf
hielp liij haar, of hij deed op zijn wijze wat hij
haar zag doen, en de stugge Lise wilde zicli-
niet laten overschaduwen. Wat haar departement
5
