MaaridafiSS
Feuilleton.
BtMares fan den Poet fles Arts.
f.1882;-'
Nationale Militie.
es e n D r tigs t e Jaargaüg.
Verschijnt dagelijks, uitgezoiidèrd Dinsdag:'
jsm
iBOKNKUBNTSPBSJS, per kwartaal
frmco per post, door het geheel® Rijk'..
Aftonderlijke nummers
1.85.
- 2.50.
- 0.10.
Z-__ i VlCV/ Jl M.V
-
BUREi UT' HA K-K Tyfe®-13,4».'
Adtertbntibpfujs: tan 110 g»wone regels .met
inbegrip Tan een» CourantI.I8»
Iedere giwonè reget'rawr- 0,10.
Dkiehaai. plaatsing wordt tegen .rynmnktA. gerekend. ,j
deze Courant Schoorteen Bijvoegsel.
K B 3S NIG B VI UT G.
Pf- BURGEMEESTER EN WETHOUDERS
Tix Schiedam,
Brengen ter kennis van. de belanghebbenden,.dat
Je Militieraad in het 2de district vim Zuidliolland',
voor deze Gemeente op Zat-irdag den 15 April aan-
tOittsds, drs voormüldags ten 10 ure, zijne Tweede Zitting
ttl houden te ROTTERDAM, in het Oude Mannenhuis
«n de Hoogstraat aldaaren brengen wijders in herin-
kering Artt. 88 en 92 der Wet op de 'Nationale Militie
yin den 19 Augustusv 1801, Staatsblad No. 72),
luidende
Art. 88, Voor den Militieraad moei 'verschijnen;
1 - 'ff-
f. JMj, die voor een LoUling als Plaatsvervanger of
als Nummervefwisselaar verlangt op te trede».
Art. 92. In de Tweede Zitting van den Militieraad
wordt uitspraak gedaan omtrent alle in de Perste
Zitting niet afgedane zaken en omtrent hen die als
- ^.'PJikATS VERVANG ER of. NUMMERVERWISSE-
I.AAIt verlangen 'op te treden. -
De Lotcling omtrent wien de Militieraad in zijne
Merite Zitting reeds uitspraak heeft gedaan, behoeft
jflET in de Tweede Zitting te verschijnen, ten ware
hij daarin een Plaatsvervanger of Nummerverwissolaar
mogt'willen voorsteilen.
Burgemeester en Wethouders waarschuwen dienten
gevolge de I.otelingen der l.igting van 1882, welke
verlangen mogten zich voor de dienst der Nationale
•Militie tc doen verrangen, om voor gemelden Militie-
,raad ten bepaalden dage en ure. te verschijnen, ten
einde hunnen Plaatsvervanger of Nurr.merverwisselaar
ta doen onderzoeken.
f' f
En is hiervan afkondiging geschied, waar het
Wi00rt,-den 1 April 1882.
Burgemeester en Wethoudert voornoemd
P. J. VAN DIJK VAN MATENESSE.
De Secretaris,
A. W. MULDER.
Schiedam, 1 April 1882.
Het1 is heden de 310de gedenkdagvan de
inneming van den Briè), de gebeurteuis, die als
het morgenrood der vrijheid in de verdrukte
Nederlanden in de geschiedenis staat geboek
staafd. Tien jaren scheiden ons reeds van den
dag, waarop in ons vaderland het derde eeuw
feest dezer heuglijke gebeurtenis met een
geestdrift werd gevierd, welke, voor hen, die
het feest beleefden, ten allen tijde onvergete
lijk zijn zal.; Alles toch wa* pok aangewend, om
de waarde van hetgeen voor drie eeuwen was
geschied, in het rechte licht te plaatsen. Het
was een vrjjheid|feejt, dat gevierd werd, en wat
de echte vryheid is en welke zegeningen een vrij
.volk geniet, dat was voor 10 jaren aan groot en
kieio, aan eiken stand gepredikt, en.het bleek
uit de geestdriftvolle feestviering, begrepen.
Tien jaren zijn voorbijgegaan. Het gedenkfeest
behoort tot de geschiedenis en in de laatste
'tien jaren heeft Nederland gewichtige dagen
beleefd. Het had in zijn koloniën een oorlog
te voeren, waarbij het nakroost van de koop
lieden brouwerswevers, landjonkers en
baronnen der middeleeuwen toondedat
-hóe ernstig van aard, hoe langzaam, hoe
bedaard, in kalrne dagen ook, als de nood
aan den man komt, de Nederlander wakker
krijgsman weèt te -ayo. - -
Toen de vrije zonen van onzen stain, ge
vestigd aan de zuidelijke spits van Afrika
wederrechtelijk .bij Engeland werden ingelijfd,
toen trilde Nederland van verontwaardiging.
En toen het bloed der Boers begon te
koken, en zij opstonden, en den strijd tegen
geregelde legers volhielden, al was het voor
uitzicht op overwinnen g«ring, toen werd in
het moederland een compromis gesloten, een
verbond van edelenja zoo mag het hee-
ten, en dat compromis deed aan Engélands
Koningin' een verzoekschrifttoekomen, en
wat de. Boers daar ginder deden en wat voor
hen in gde Oud'e/ VrTjje Nederlandeh werd gè-
daan,; tót heeft, hun de o^fh^nkelykhéid j
hergevéiJ, en js.eên band gesjoten.tu8?.0''®0 j
het wan .Europa eo het.Nederland
van Africa, die .ats hier of ginder de nöpd - j'
aan deirniai) mocht komen, blijken zal esa,
waarachtige broederband te zijn.
De óüd<? geest bjykt m>#..gestorven?,
En wederom,' als ,jn. Rusland de geest van
onyerdraagzaanaheid tot gruwelen leiijt, als
de Iraëliet vervolgd 'wordt aan lijf1 "en góed
ten bloede toe, dan wordt de Hollandsche
geeft wakker. De nakomelingen van hen, die
vóór tfee «Uwen hier'gastyry ..werden ont-
vangen) herinneren zich dankbaar, welke groote
dingen rï óp onsen bodem aan hun volk zyn
geschied. Als opnieuw de edelen in den laude
•hun stem tegen dié :pest der pesten, geloofs-
prabg, vfolgens Vondel iéen helsche razerny,
verheffen en:hulp vragen voor.deslachpffers
dier dbjheiH, dan ontboezemt een geleerd
Israëliet'de volgende dankbetuiging
Als Israëlieten, vooral'als Nederlapdsche
ïsrnëliéteó' ziin wii er trótsch op, dat waardige
yrij naar het Duitsch van
W. HAUFF.
7.
Hij glimlachte over do opdracht van den ouden
lieer; en toch, toon hij do .eerstvolgende dagon,
weer vóór 't portret stond, was hij'zoer woe-
moedig gestemd," wijl het'vertrok van dón Pedro
hem .een ontzaglijke; ieogtogaf. Hij had zoo
j, allergenoeglijkst mot den goedenouden man
omgegaanhij had, sinds lang, voort 'teerst woder
in eert nauwere betrekking met iémand voortge
leefd,'en diepor. dan ooit gevoelde hij nu, dat de
eenzame, de verlatene boven allen ongelukkig is.
Als liet portret mot zijn betooverende kracht
hem niet had weerhouden, dan zou bij Stuttgart,
'dat hem overigens volstrekt niet aantrok, t erstond
vaarwèl gezegd hébben. Toen dus, op zekeren
dagj .dehéafën Boissérée hóni de zeer juiste kopie
van 'hét portret,een steendruk,lieten zien en
hem dié present gaven, beschouwde hij' dit. als
een zekéren wenk op zijn levensweg; hij'nam
afsehoid van het oorspronkelijke beeld, pakte de
kopie* zorgvuldig in, 'en verliet do stad éven stil
als hij haar was 'binnengetreden.
IX.
Slechtstér liefde van het portret had hij zich
langer te Stuttgart opgehouden. Hij was, bij zijn
komst in Wurtoóberg's hoofdstad, van plan con
reis' langs deri Rijn tc maken, en daarheen trok
hij nu verder, llij bekende zich zetven, dat do
laatste tijd zijn hart haast te week gemaakt had.
Hij gevoelde 'niet zonder schaamto en zonder
eeriigen schrik,'dat hij'door zijn droefgeestigheid,
«aa^ VV-
ruchtige, maar daarom niét minder 'welspre
kende wijze, verheven hebben tegen dé afgrij
selijke ontaarding van raisen- en geloofshaat.
Uwe aansporing, dat in alle steden en groote
plaatsen van oni land zich mannen vereeni-
gingeu ter byeenbrenging van gelden ter
'ondersteuniug der vervólgden, zal zeker veel,
zeer veel bijdragen tót verzachtingen leniging
van het lot der ballingen, zal er toe bijdragen,
dat een belangrijk gedeelte der ongetukkigen
van ondergang gered wordt. Eu uwe edel
moedige, humane stem zal,, daarvan zyn wij
zeker, niet als ijdele klank wegsterven. Zij tal,
kan haren invloed niet mitsenreedt daarom
niet, omdat tij gericht is tot burgers vaneen
land, dat zijn nationale wedergeboorte, tijn
'al zijn p»inzon en ronddolen, ten laatste krank
zinnig had "kunnen worden. Intussclien,hij .was
onafhankelijk; hij had dit jaar nog tot reizen
bestemd zonder door een vast p'an f doe! ge
bonden te zijn, on wilde hot langere oponthoud
te Stuttgart aan de hoogst aangename ligging
der stad en hare prachtige omstreken toeschrijven.
:Maar Had hij dan werkelijk door dio stad-zoovael
genoten? Had hij zich onder dè menschen begeven,
hen leeren: kenneh.? Ilad hij hen niet veeleer ont
weken, wijl - zë'.hém hinderden'in'de eenzaamheid,
die hij ten laatste zeer.lief had-ï Had.hij doheerlijke
omstreken bezocht? .sNëen,"! sprak.hij glimlachend
tot zich zelVón, ;men ,zoti:waarlijk in groote ver-
zoeking komen aantooverij te .gelooveu. Ik,heb
me gedingen Sals .een gek.. C)p,niijii Immer heb ik
me opgesloten om te;lezen; rnaarVhob ,ik dan
inderdaad .goiezen? Stond haar beeld niet vóór me
op elke bladzijde? Zette ik een voet verder.dan
tot do galerij, of hoogstens tot ,het wandelpark,
-< om in ;'t- gewóoh der.'menigte op cn neep,te dren-
-• jf'A t:"-. i
bloei, zijn roem van heldhaftigheid en glorie
rijke overwinningen, tijn bescheidens, doek
ontzagwekkende zelfstandigheid tdanken heeft
aan'het bezielende, beginsel van geloofsvrijheid
én verdraagzaamheid.
Eèn Néderlnndsch edelman, vin den oudea
-stempel, die de daad aan het woord parende/
z\jn ingenomenheidbetuigt, niet het streyaa
van''hen, die de ongelukkige Israëlieten,«111^
to hulp komen, spreekt daarbij een woord dat. -
weerklank zal vinden, als- hij den'-veriegeo
herder van het lijdend volk der Russen- it
lichtstraal toewenscht dér Vrije, pers met haaf - -
openbare msetting, die ons zoo veilig sturen doelt
De vrijheid, die on* zoo veilig sturen doet;
ja, zoo is het, en het 'dient herinnerd op den
310éh gedenkdag van het morgenrood: der .-
vrijheid, die slechts door' de taaie volharding
en ten koste van het goed en bloed der .ver»
drukten verkregen werd< ">.i
Op dezenién April 1882 alzoo blijde teekenqfl
in Nederland, de'oudé geest is niet.gestor.veal
Vertoont Hij zich niet' eiken dag; hij vertoont
zich op den rechten tijd, en zoo Jaog .dezf
geest heerschende blijft, is Neerlands onaf-..
'haük'etljkheiti-'ve^zeke^dv:,.
Voor tien jaren was, kon bet ook
anders? de feestviering tevens e'en buide aai
de Vorsten uit het Huis van Oranje. »Hörn,
den grooten Zwijger, danken we onze onaf-
'keljjkheid, oas zelfstandig volksbestaan". Dat
stond op óe feestbanier geschreven, en KoDitig
Willem III sprak heden voor lOjaren in h'et
feestvierende Brielle de gedenkwaardige woor-'
den: Het vólk is niet om den Vorst, m&ar
de Vorst om het volk". In den tijd, die bóa
van dien len April scheidt, heeft ons Vorsten
huis zware beproeviugen geleden. "Waar zjja
zij, die leden van den Oranjestam,' die tóen
in de vréugde des volks zoo hartelijk deeluamèn?
Öp 1 April 1882 missen wij zeze zy u heen
gegaan, en het vólk heeft op dezen dag slecht!
telen? Is.het reeds geen onzinnigheid, op zoo'n
langen weg een schim na to jagen? het gelaat
van dat meisje opmerkzaam te beschouwen, alsof
ik d® lieve onbekerido zelve mocht wederzien!"
Zulke ver wijtingen deed zich do jonge man, in
liet vaste/geloof dat hij nu betera voornemen!
had. En toch, hoe dikwijls als zijn paard bergop
was gestapt, vergat hij op de hoogte het voort
te drijven, omdat zijn gcekt langs andere wegén
ronddoolde 1 Hoe dikwijls, als hij 's avoids zijn
valies ontsloot en dé opgerolde plaat bom in
handen kwam, opende hij haar onwillekeurig ètt
vergat vóór'de afbeelding dor géliefde zich tér,
-■■■ ',r f.vji
rust te leggen 1
-Muar do zoo tokoorlijko bergstrokon* bi] dèit
Neckor, de prachtige natuur rondom ManpMuiy
Worms on Mainz maakten ook op heiiv êètr
eigenaard,igen, diepen indruk. Zij gaven bóm
afleiding; ze riépen andere, vriendelijke beéldfert
,yoor. zijn geest;.en toen hij op zekeren mórgen
tóngen verliet, stond 'slechts óén boeld hem voor
