-K 5799.
w
Feuilleton.
iVIaandag 1 October.
'■Z .eve el en Dertigste Jaargang.
D A. NT IL.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Dinsdag.
Binnenlandsche Berichten.
•X*f^v
J - f
.IBO.vmsïikNtsi'KUS, |jei kwai taal
franco pai post, dour hot geheels Rijk
jlfzondeilyke nommeis
i.85.
- 2.50.
- 0.10.
UKBAfii SIA.HMT, IS, 12#.
AiivRRTifMfiitHhUs. van 110 gewone tegels met
uibegnp van eettu Courantf 1.1a.
Iedere gewone tegel meet - 0,10
Driemaal plaatsing woidt tegen tweemaal berekend.
V-F
PD deze Courant jbelioort ccn 5t IJ voegsel.
Schiedam, 29 September 1883.
Dertien jaren zijn er vetloopen sedert de
verscbiiltkeHjke oorlog woedde, die bijna
'dagelijks tooneelen van vernedering der Fran-
!chet>, van overwinningen der Duitschers te
aanschouwen gaf. De Koning van Pruisen
tag zich, tengevolge van den loop der ge
beurtenissen, op drie en zeventigjarigen leef---
tijd tot Keizer van het herboren Duitsche
rijk verheffen'thans, op den hoogen leeftijd
van zes en tachtig jaren, js hem het voor-
yechfc ten deel 'gevallen, het gedenkteeken op
den Niederwald in te wijden, in het oord
dus, waar de Keizer zich bevond, toen de
brutale houding van den Fran«chen gezant
Benedetti den oorlog onvermijdelijk maakte.
Duitsche feestvieringen hebben, als Duitsche
zangen te nlien tyde iets gemoedelijks, dat
tegelijk roert en tl eft. De Oberpresident, graaf
Eulenburg, leidde zijn rede in met een een-
voudigen regel, maar diein, -het pDuitsche,
hart weerklank vindt r*
J Der Herr hat Grosses an uns getlmn,
en toen het omhulsel van fhet gedenkteeken
viel, en de iubelkielen langs de heuvelen,seqlCi
over de wateren van vader Rijn weei klonken,
toen nam-de Keizer het woord, en al$ in/70 en
'71 m zijn telegrammen aan de Keizerin, begon
hij met een herinnet mg aan de Voorzienigheid,
welke, herinnering thans beter bijdegansche
omgeving pastë dan toen, te, midden-van
de lijken der gevallenen om de. smartkreten
der gewonden. En toen zeide, hij verder: Tot
in der> eeuwen nacht wil het Duitsche (volk
deze dankbaarheid betoonenen met deze
bedoeling is dit gedenkteeken gesticht,
Ik wijd het in met de woorden rnyns
vadersDen gevallenen tot herinnering, den
levenden tot erkentenis, den komenden ge-
i
«r i -
slachten tot prikkelend voorbeeld. Dat geve
God!"
Dat was een Keizerlijk woord, en niemand
aarzelt, met den wensch van den hoog be
jaarden monaich in te stemmen, niet hel
minst de Nederlander, wiens sleden, wiens
watereu, als zoovele gedenkteekenen zijn van
den bloedigeu kamp om de vrijheid. »Den
komenden geslachten tot prikkelend voorbeeld!
Zoo moge het iu Nedeiland zyn, waar de
prikkel nu en dan zeer verflauwd schijnt,
waar praalgraf eu standbeeld van den grooten
Zwijger niet voldoende schynen om zijn bieede
opvatting van de rechten van den mensch
„ook maar even te verlevendigen en tot na
volging aan te sporen.
Na ailoop der plechtigheid had de KeizeV 1
te "Wiesbaden de vereenigde Duitsche Vorsten
aan een maaltijd vereenigd, waar een har
telijke toon heerechte, en menige herinnei ing
aan den grooten strijd van '70 het hart van
velen hooger deed kloppen.
I "-ij
Van' Duifchland naar Frankrijk is de
afstand niet groot. Daar geen feesten
daar de heropening van het Parlement in het
verschiet, met tal van interpellatiëu, aanvallen
op desregeenng, enz. Daar de aandacht ge
vestigd op het verre Oosten, waar de zaken
op liPt oogenbük rchynen te rusten. De lieden
uit Tongkin vallen de Franschen niet aan
de Chmeezen bewaren eeu afwachtende hou
ding; derhalve geen bloedvergieten; maar de
Tongkinneezen en Chineezen hebben eeu bond-
genoot gekregen, die met al zyn kracht tegen
de Fianschen opiukt: de moeraskoorts, welke
slachtoffers bij menigte maakt.
Zoo wordt de bloem van Fiaukrjjks jonge-
liogsschap om een ijdel spel der diplomatie
den dood in de kaken gevoerd, en niet alleen
daar, „maar ook op Madagascar, waaromen
de garnizoenen uit verschillende plaatsen naai
de oorlogschepen overbrengt, om ze aan de
kwaadaardige moeraskoorts to onttrekken.
Dat de Franschen by eenige studie van den
bodem èn van Tongkin èn van Madagascar
hadden kunnen weten, dat ze hier in de
nabijheid van kerkhoven voor legerbenden
kwamen, is zeker. Maar de aardrijkskundige
kennis der Franschen is byster slecht. Vei beel
den ze zich thans niet, dat byna geheel Java
door de bekende aardbeving is vernietigd?
Hunne geïllust;eerde tijdschriften gaan zelfs
zoover, 'teekeningen te geveu van plaatsen,
die verwoest zijn, maar die honderden uren
van het tooneel van den ramp verwijderd
liggen, en er niet den minsten invloed van
ondervonden hebben.
Voor het overige toonen de Franschen, by
al hun goede, eigenschappen, een groote dosis
kleingeestigheid te bezitten. De Koning van
Spanje, die zyn reis door Europa toch maar
heeft'"ondernomen, is de gast geweest van
dep Keizer van" Duitschland tijdens de groote
manoeuvres, en werd, bij wijze van beleefd
heid, door den Keizer benoemd tot chef van
een regiment ruiterij, dat te Straatsburg in
garnizoen ligt. Nu zal deze Koning ook Parijs
bezoeken de chef van een Duitsch regiment
iu Frankrijke hoofdstad! Dat is te veeivoor
de Fianschen, by voorbaat wordt de presi
dent er op gewezen, dat het thans hoogst
ongepast zou zyn. dezen vorst aan het station
te verwelkomen. Lieve hemelt Koning Alfonso
zal immers te Parijs zich niet in Duitsche
uniform vei toonen. Dat deze in Frankrijk
niet gaarne wordt gezien, dat is te begrijpen;
maar dat men officieel onbeschoft tegen een
bevneuden nabuur moet zyn omdat een
minder bevriend nabuur hpm een beleefdheid
i i
bewees, dat gaat te ver, dat is flauw.
De Vorst van Bulgarye, Alexander I, die
tot nog toe geheel onder Russischen invloed
stond, is bezig zich van dien lastigen band
te ontslaan. Heeft hij vroeger op aansporing
der Russische raadslieden, die hem ter zijde
staan, de Grondwet van zyn Voistendom op
-zijde gezetthans heeft hij besloten die
buiten de Russische heeren omweer iu te
voeren. Dit zal zijn populariteit in zyn land
wel doen toenemenmaar heeft de verbol
genheid der Russen opgewekt. De twee Rus
sische generaalsdie in zyn dienst waren
hebben hun ontslag genomen, en zullen, als
ze nog niet weg zyn, spoedig het Vorstendom
verlaten terwijl de Russen blazen van woede
over het gebeurde. Gelukt het Bulgarije, zich
blyvend van dan Russischen invloed te ont
doen, en kan het den steun van Oosteniijk
verwerven, ja, dan is dit een knak voor
Ruslanddattrots den .ellendigen binnen-
landschen toestand, Turkije, waarvan Bulgarye
'f de voormuur isniet uit het oog verliest.
Aan allerlei politieke streken in het Oosten
zal liet dei halve vooreerst,wel niet ontbreken.
fa
i -
DEN HAAG, 20 September 1888.
Z. M. de Koning heeft eergistermiddag
in een bijzonder gehoor ontvangen den heer
P. W. T. Bell, commissaris bij de Amster-
damsche Tentoonstelling, voor de afdeeling
Transvaal, die by deze gelegenheid aan Z. M.
het kostbare geschenk overhandigde, be
staande" in een klomp goud van,A hectogram.
Het goud lust op bruin gecapitonneerd fluweel,
onder eeu stolp. Op de étui zijn de Trans-
vaalsche kleuren aangebracht, teiwiji op het
voetstuk de opdracht en het Transvjialsche
'wapen prijken. De Koning betuigde den heer
Bell herhaaldelijk zyn ingenomenheid m,et
dit huldeblyk van de Transvaalsche Boeren.
De Koning en de Koningin zyn gistermor-
''S
%1,
G.
De abt werd naar de pastorie gedragen. Eon
Bloedstreep toonde den weg aan, dien men met hem
genomen, had. Dadelijk ging een boer te paaid
zitten om den dokter uit de stad te halen, ter
wijl eon ^oud-soldaat het eerste verband legde. Na
lang buiten kennis geweest te zijn, kwam de abt
ian lieveilede weder bij. 'tEerst wat hij zag was
het ontt eerde gelaat van Daniel en hij deed zijn
best om licm met een glimlach gerust te stel
len; maar door bloedverlies .uitgeput, sloot hij
de oogen weder en verviel op nieuw in flauwte.
De geneesheer kwam en ooideolde dat de half
verbrijzelde arm onmiddellijk moest vvoi don afge
bet. Nauweltjks was de operatie volbracht, of do
eerste vraag van den abt wasHoe laat is 't?
Het was twee uur. Daniël reikte hem een brief
van Beauvais toe. In welken toestand hij zich ook
bevond, hij wilde hem dadelijk lezen.iHelaas, er
was niet veel tijd of inspanning toe noodig,-vvant
de brief behelsde maar één regel: sDenise is
overleden."
Laat mij nu wat slapen, zeide hij, verzocht
allen die zich nog in het vertrek bevonden zich
te verwijderen, en bleef alleen op zijn bebloed bed
liggen nadenken.
Tegen den avond kon Daniel't niet langer uit
houden, en hij waagde 't zachtjes aan te kloppen.
Toen bij geen antwoord kreeg, deed hij voorzich
tig de deur open, stak 't nachtlicht aan en ging
stil bij 't bed Zitten. De abt sluimerde. Daniël
bevochtigde hem van tijd tot tijd het hoofd met-
frisch water. Wat was die wildzang mu'stil en
bedaard, en eensklaps een trouwe ziekenoppasser"
ge» ordenMaan. hij had neef ook zoo lief als een
kind zijn. vader. Tegen elf uur begon do lijder
to ijlen. Dikwijls kwamen hem daaibij de namen
sDonise" en sBanië!" over de verbleekte lippen.
Eensklaps ging hij recht overeind zitten, en zag
zijn pleegzoon aan, die mot tranen in de oogen
hem gadesloeg: Waarom weent gy vroeg da
zieke. Neef, beste neef, gij moest eens inne
men. Mag ik u wat van het drankje geven?
Dank, ik ben nu weer kalm, zeer kalmHij
bieef neg eenigtm tijd iu zich zuiveu gekamd, eu
hernam toen op vasten toonKrijg papier en
een pen, üaniél. In een ommezien was Daniel
gereed, en de abt dicteerde hem een brief, waarin
hij aan Beauvais kennis gaf welk ongeluk hem over
komen was. Hij voegde er bij, dat, dewijl hij nu
voortaan zijne kerkelijke bediening niet meer zou
kunnen vervullen, hij het voornemen had, om,
zoodi-a hij hersteld was, zich naar de Tcmpliurs
te begeven,--en, als Beauvais ~cr in wilde toe-
fstemmen, zich geheel te wijdon aan de opvoe
ding en 't onderwijs van de muederloozen Dcniso
vToen 't adres er- opgeschreven en do brief toe
gemaakt was, hernam de abt"Bi eng nu mor
genochtend vroeg den bnof naar do stad, en
zeg mij eens Daniël, wat gij van mijn voor-
nemen denkt?
Ik. denk neef, antwoordde Daniël, dat het
veel beter "zou geweest zyn als mijn arm maar
in de machine geraakt was, dan uw hand.
Wij moeten nu maar niet meer over dat
ongeluk spreken. Zeg mij liever wat gij van'den
t-t X» J..1 A
Utlül UOIltVL. t -
Daniël liet het hoofd mistroostig op de borst i
zinken en zoiIk geloof, dat'raeof genood-
zaakt zal zijn mij aan mijn lot over te laten.
En wat zoudt gij doen als ik dat deed
Dat weet ik niet neef, maar ik zou liever
dood wezen -
Do abt, zag hem ernstig aan en hernam:
Over een maand ben ik genozen. Wij hebben
geen tijd te verliezen. Als g'y dien brief nu mor
gen ochtend naar 't postkantoor hebt'gebracht,
gaat gij van daar naar de gendarmerie, om te
vragen welke formaliteiten er vervuld moeten
woiden om dienst lo nomen bij 't legerMet
een maand moet gy mgohjfd wordenMaar,
