Haamdag 17 Maart. Eerste Blad Nationale Militie. Feuilleton. DE ALBATROS. Acht Dertigste Jaargang. Verschijnt dagelijks, kt uitgezonderd Dinsdag. e ii monarch ie het monaichaa! - 2.50 7 iBOHNBMBNÏsi'SHï, por ts.wm taal 'fresco per post, door hot goheelc Rijk vL'Afeondorlijke noinmors -• lyrr*—'"q'PB 0.10. B O JE A II s .ABUT, li13 <Jt. Advertentieprijs: vau 1—10 gewond regels met mbegrip van eene Courantf i.lC. tedere gewone regoi meer0,10 Diukhaai, plaatsing wordt tegen tweemaal betekend. HE1VWBSGEVWO. BüBOES) EESTEIt EN "WUTHOUDEttS VAN Schiedam, Brengen ter kennis van de Geestelijken cn Bedienaren tan de Godsdienst lij de erkende Kerkgenootschappen en At Studenten in de Godgeleerdheiddie daauoa aan erkende iiuigtingeii vaa onderwijs woulcn opgeietd in deze Gemcento voor de Militie hebben geloot en, bij nnmvijzmg voor do dienst door den Militieraad, 'jtullen moeten ivoiden-of bereids ia het voorgaande jaar bij de Militie zijn ingelijfd, en door Zijne Majes teit den Koning, krachtens Ait. 127 dor Wet van den lilden Augustus 1801 \Staatsllad No. 72,) voor één jaar van de werkelijke dienst zijn ontheven; Dut zij, volgens AU. 71 van het Koninklijk besluit «ran den 8styn Met 1862, Staatsblad No. 46,) vdtir den later. April eerstkomende, by den Buigemeester dezer Gemeente moeten indienen de nnnvinge om ont heffing van de werkelijke dienst, in het aangehaalde Wetsartikel vermeld, onder overlegging van de bewijs stukken, omschreven in Art. 69 en vastgesteld bij Art. 70 van genoemd Koninklijk besluit. En is hiervan afkondiging geschiedwaar liet be- hooit, den 15 Maart 1881. Burgemeester en Wethouders voornoemd 1». J. VAN DIJK VAN MATENESSE. De Secretaris A. W. MULDER. Sohiedam, 15 Maait 1884. Do afgeluOjien week biacht du tijding van twee nvei winningen, die ttouwens beide ver wacht werden, dm van de Fianschen, welke Bac-Niuh innamen en de Chiueezen op de vlucht dieven, cn dm van de Engelschen op de Arabieren in üoi'dan. Do Fianschen, nok diegenen ouder hen, 3. Slut. Du hoor Gravenhorst had geen tijd to vor- iiezon voor do volvoering van zijn afschuwelijk plan, daar het schip bij gunstigon wind reeds den volgenden middag zou uitzeilen. Terwijl Bodewijk Van Diest nog met angst en bovon te donken over de govoigen van hetgeen 7 zooeven was voorgevallen, stond eensklaps de patvoon weêr tegenover hom in het kantoor. - »Ik geloof," zoo begon de i ceder met oen L. honigzoet glimlachje en iets ongewoon vriondc- lijk8 en gemeenzaams in den toon zijner "stem, -'•dat wij cllcafu' daareven niet goed hebben be- 'h gfapen, meneer Van Diest Ik meendo u te betrappen op ongepaste hande lingen ten opzichte mijner dochter, maar ik hoor tot mijne groote vreugde van Elsa, dat gij c heiden elkahr sinds lang liefhebt. Niots zal mij aangenamer zijn, dan Elsa verbonden to zien aan welke niet tot de vrienden vau den tegen- woordigen regeoringsvorm behooren, zullen juichen, ook al is de overwinning, die ze hebben behaald, niet in staat, de herinnering aan de laatste nederlagen in Europa uit te wisschen. 't Is le hopen, dat deze overwinning de geesten in de Fransche Republiek niet al te zei»rzal doen ontvlammen. Volgens de laatste berichten toch rchijnt Franktijk steeds voort te gaan, zijn legermacht op kolossaten voet te houden, eu kunnen in oorlogstijd thans ver over de millioen geoefende manschappen onder de wapenen worden gebracht. Nu de koniugsnaarn van den gtaafvau Cham- bord, Hen dj ik V, geen dienst meer kan doen, is daarvoor die van Philips VII, als titel van den gtaaf van Parys, in plaats gekomen. Alskrooa- pietendent geeft deze weinig teekeuen van leven. De monatchaleu zorgen evenwel, dat die naam ten miusto nu en dau op de tong komten van den anderen kant komt de Eonapartisui'che pretendent Jerótne Bona parte tusschenbeide nog eens vei kondigen, dat ook hij nog bestaat. De Napoleons zija altoos nog al sterk geweest in redevoeringen en manifesten, waarin zy meer of min behen dig den natiooaleu trots wisten te pt ikkelen. Deze Napoleonvaa wien nog nooit iets ernstigs is vernomen, had deze week de biutaliteit aan het volk te verkondigen, dat hijin tegenstelling vau de Ptinsen van Orleans, die tijk zijn, arm is, maar dat hij in die armoede zijn eet stelt. Ilue de man dergelijken onzin publiek durft makenis onbegrijpelijk, en Fiausche bladen vau allerlei richting hebben ook niet nagelaten hem er een jonkman van haren stand, on dien ik daarbij in alle opzichten van zoo gunstige zijdo heb loeren kennen Lodovvijk vertrouwde zijne ooien niet. Was dit dezelfdo man van een oogonblik geleden, van vvions toorn hij zich do vrecselijkste gevolgen had voorgesteld? nik zal u evenwol niet behoeven te zoggen, meneer Van Diest, dat de man, die Elsa naar het altaar hoopt te geleiden, haar voor't minst overeenkomstig haar tegenwoordigen stand en levenswijze moot kunnen onderhouden Neen, luister nu oven oplottend toe! Ik wil uw beider geluk, mits gij 't bewijs wilt leveren, door in spanning en vlijt dit geluk te verdienen. Do laatste brieven, uit Indie ontvangen, hebben ons do tijding gebrachtdat do chef van ons filiaal- huis to Batavia onverwacht is overleden. Er is onmiddellijk iemand noodig, die geheel op do hoogte onzer zaken en vertrouwbaar genoog is, om de plaats van den overledene in te nomen. Wilt gij er heen gaan en or driejaar blijvon, tegen duizend gulden per maand en vrijen over tocht heen cn terug, dan geef ik u mijn woord, dat, als go terugkomt én uw beider genegenheid is onvoranderd 1 gebleven, mijnerzijds togen uw op te wijzen, dat het zyn eigen schuld is, als hg er niet warmpjes inzit. Millioenen bij rnilftoenen zija hem in den goeden tijd van het Fransche Keizerrijk toegeworpen; zyn deze niet meer in zyn bezit, dan is het alleen maar eeu bewijs, dat hy een slecht admi nistrateur is geweest. De monarchalen in Frankrijk zijn zeer vetbolgen over den stap van den directeur van openbare veiligheid, dia een circulaire heeft uitgevaardigd, waarbij aau de betrokken ambtenaren inlichtingen worden gevraagd over de handelingen der monarchale comités. De heer Edouard Hervé schrijft naar aan leiding van deze circulaire aan genoemden directeur den volgendekarakterestieken brief »Wien uwer twee vijanden van vroeger vreest, gij thans het meest, de Commune of de "monarchie? Naar bet schynt de en niet de Commune. Gij ziet gevaarhet anarchistisch gevaar ziet ge niet. Gy gelooft aan de anar chistische samenzvvetitigaan de anti-sociale samenzwering gelooft ge niet, »Eu toch tracht de Commune niet u te bedriegenzij waarschuwt u tegen het lot dat u wacht. Zij heeft hare bladen, maakt daarin hare voornemens bekend, vet kondigt dat zij zich genoegdoening zal verschaffen en verklaart vooial dat zij zich wreken zal. Aan de burgets-republikeinen zoowel als aan de monatchaleu belooft zij den muur der gyze- laats. Ge zijt dapper, mynheer, en als de dag gekomen zal zijn, zoudt gij met een onbeneveld oog en met opgerichten hooide het executie peloton aanschouwen. Veracht dus bet per- soonlyk gevaar, en ik zal u er om prijzen. Maar hebt gij, hebben de bewindsmannen die boven u gesteld zijn, uwe politieke partjj- genootenhet recht het nationaal gevaar te verachten? De commune van 1871 heeft Parijs vernield; een nieuwe commune zou het vaderland kunuen vernielen." Aanstaanden Dinsdag, deu verjaardag der commune, voor velen ook de treurige herin nering aan den moord op de g'y'zelaars, waarop de heer Ilervd ziospeelt, zullen de aanhangers der commune rustig laten voorbij gaan, zy wensclten echter op Zondag a. s. hun aanhangers by elkander te verzamelen in tie groote zaal van het ïElysée-Montmartre." De overwinning der Engelschen op Osman Digma, de rechterhand van deu Mahdi is lang zoo gemakkelijk niet geweest als in den aanvang werd geseind. Voor zoover bekend is, bedraagt het verlies der Engelschen 100 dooden en 150 gekwetsten. Kan hetinsommige gevallen waar zijn, dat het voor den soldaat zoet is, voor 't Vaderland te sterven, iu dit geval rijst wel eenige rechtmatige twijfel omtient deze bewering. Tal van familien ia Engeland van hoogen en lagen raDg, zullen eerlang, bij het inzien van de doodenlijslen, die uit Afrika worden gezonden, de zekerheid ver krijgen, dat ze ti ellende verliezen te belreuten hebben, en otn welke reden? Omdat het Vader land in gevaar was, als iu 1815? Neen, omdat de politiek van Engeland meebrengt,op alle punten van den aardbol vasten voet te krjjgeu en te houden. Laat men nu vrij telegia- feeien; de Engelsche troepen trekken snel terug op SoeakimEngeland is feitelijk huwelijk geenerlei bezwaar zal worden ge maakt i)0, meneer Gravenhorst 1" begon Lodewijk, wiens oogon schitterden van blijde verrassing en geluk, ihoo kan ik u ooit dankbaar genoeg zijn lloo gaarne neem ik uw voorstel aanMag ik Elsa gaan zoggen?..." sSsssst, m'n jongen, er is nog iets, dat u misschien iret zoo goed zal bevallen. Het is gebiedend noodzakelijk, dat uw vortrok naar Indié onverwijld plaats beeft. Er biedt zich toevallig cone prachtige gelegenheid aan. Kunt ge tegen morgenmiddag gereed zijn om mot de Albatros uittezeilen Lodewijks gelaat betrok voor een oogonblik. Alicrloi gedachten bestormden zijn brein. »Wo hobbon geen tijd te verlietenzeg ja of neen!" Welnu, meneer Gravenhorst, dan zeg ik ja, en dank u nogmaals recht innig Yoor uwe goed heid". »Bravo, hier is mijne hand; sla toe! En nu, niet gedraald. Vertel aan Elsa en aan uwe fami lie, hoe de zaak gelegen is, houd u als een man, en zorg, dat ge tijdig aan boord zijt!..." Elsa vond het denkbeeld veiscbrikkelijk, dat zij hem 's middags geon kopjes thee meer zou mogen brengen, maar voor 't ovciige was zij, even als Lodewijk, ten zeersto veihougd, dat do zaak zulk eene gelukkige wending had genomen. Zij wat en beiden nog zoo jong; die drie jaartjes zouden spoedig voorbij zijn. »En zult ge mij eeuwig trouw blijven?" Alsof do afstand iets zon kunnen veranderen aan de innigheid hunner liefde! «En zult go lange brieven schrijven?" Ozeker cn vast met elke mailNu nog ééno omhelzing, en dan nog één toedera hand druk! En ntt, voort, voort; de tijd is kort en er is nog zooveel te dooit De patroon is inmiddels alleen gebleven in zijn kantoor, llij heeft zijn gewone plaats aan den lessenaar ingenomen, ni«t om zich met schrijf werk bezig te houden, want Lodewijk had alles naar behooren afgedaan, maar om, met het houfd op den arm geleund, zich nog een oogen» blik to zitten vermeien in het welslagon zijner plannen. Waarom beurt hij nu en dan het hoofd op en kijkt hij naar het hnngklokje, welks eentonig getiktak alleen de stilte verbreekt? Omdat hij aan niets anders denken kan, dan aan het zeilree-liggend schip, aan de Albatros. Was 't maar al vierentwintig uur verder! Er kan zoo veel gebeuren iu den tijd, die nog moet - verloopon 1 Den kapitein beeft hij 's morgens een ><u

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1884 | | pagina 1