M 6507-
Tiveede Blad
Fe ui! eton.
Maandag 5 Juli.
w
Veertigste Jaargang.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Dinsdag,
ARME 8ARA.
ph
*-4%l
'M
"I
HAAGSCHE SCHETSEN.
EMMA L A D D E X.
'V-s&bX:
è-CytmM
1 r
-J V -?^i- s7^*
t
Abonnementsi'mjs, per kwaitanlf j.gs.
SYitsco per post, door hot gehaele Rijk2.50.
Afzonderlijke nommeis q.-I0.
ggggg gnrooBnBmggggagTOBgMBMBwa
BBKBAU: MARKT, E 124.
Naar liet strand
«Heerlijknaar het strand J" juicht handen
klappend het kindkinderen spreken altijd
van het strandnooit van de zee en grijpt
schop on schelpentasch. En hot graaft een lang
en diep kanaal in het vochtige zand en verbeidt
ademloos het oogonblik, waarop de wassende
vloed het zeowator er in storten en splinler-
nieuwe scholpon aanbrengen /alen daarna
bindt het zich met de uitdngende vrijmoedigheid
der onschuld de kleeren hoog om da heupen
werpt zijn schoeisel uit en waagt zich, eerst
aarzelend, maar allengs moediger, in. do zee, in
het aangezicht der koit aanrollende golven, en
giert het uit van plezier, onbewust zijn gezond
heid hechter vestigend en sterkend zijn jonge
fenuwon.
«Heerlijke zeo!" fluistert de schoone, in haren
ZOnnestool droomerig naar den gezichteinder sta
rend en mot halfgeopende lippen de heerlijke
koelte indiinkend. Wel slaat zij somwijlen den
blik schier zich, naar 't Kurhaus, en scbitteit
haar blik, ais zo denkt aan 't genot, dat dos
avonds do balzaal haar bieden zal; maar, ver
moeid en verhit \an den dans, zal ze terugkeo-
ren naar t zandige strand en er neerzittend
Weer mompelen: siloerlijko zeel"
«Rusteloozo zeo 1" denkt do krachtige man
die voor een poozc aan haar strand verademing
en nieuwen lust tot zijn arbeid komt zoeken.
ïYolschoone zee, die nacht en dag doorrolt, zon
der u aan het getwist der mensr.hen to storen
on onophoudelijk hen gooddoende; schoone zeo,
zinnebeeld van fiisch, moedig leven; in uzelvo,
In uwe rusteloosheid den waarborg van onuit-
•doofbre kracht bezittendaan u mijn groet
Advertentieprijsviui 1—10 gewone regels mot
inbegrip van eene Couranti.iO/
Iedere gewone regel incer- 0.10.
Driemaal geplaatst wordt tegen tweemaal berekend.
en
Uit hol IFoogituilsch van
4.
sj. talent kan geheel verstikt worden
onder ongunstige omstandigheden, een bepaalde
Itfroote aanleg gaat'echter zelden te loor. Sara
vond dus ook al spoedig liet middel om hare
A. oefoningen voort to zettenin alle oogenblikjes,
l^die zij alleen in den winkel doorbracht, ias zij
f'*-en leerde zij van buiten en al werd hare studie
ook geduiig afgebroken door koopers, die af on
ïtoo een zeer lang praatje oischton voor hun geld,
.■^Sarn *°nd gelegenheid genoeg eerst om nog wat
geschiedenis,"aardrijkskunde en nntuurkundo in
zich op te nemen, on later zelfs om Engelsch en
Fransch te leeren. Mevr, Maier bewonderde het
hulde, on mijn dank voor uw bloed- cn zenuw-
vernieuwende macht
Trouwelooze zee, valsch element!" gromt de
visschcrsvrouw, terwijl zij van het duin afdaalt,
langzaam, moeilijk strompelend in het als vloei
bare zand. Met de hand voor de oogen bespiedt
zij den gezichteinder. Zij is oud van dagen en
gebogen; hare weinigo haren zijn grijs. Hare
kleeding is grof en van een grauwgroezelige
kleur, waai in ei liter niemand zich vorgissen zal.
Ach't zwart is niet van haar lijf af: een
echtgenoottwee zoonséen kleinzoon roods
ontnam haar do zee, en dat ze nu zoo haro
oude oogen op den horizon inspant is, wijl de
DjUmdriha met thuiskomen toeft, terwijl toch
reeds bijna de heele vloot binnen is.
Nog een kleinzoon, kind barer eigen dochter,
haar laatste, is ter vischvangst Uit, en nu
toeft do Djlendrika en de oude giootmoedor loopt
rusteioos af cn aan op 't strandéen hand in
de zijéen voor de oogonen hare knieën be-
ginnen te knikken, en zij wordt beveiig en be
grijpt niets van het wegblijven der pink.
Ze begrijpt het niet, omdat ze 'f niet wil.
Och, als 'n schuit drie, vier dagen langer toeft
dan do vlootdan komt zo meestal nooit
moer terug, en als deze visscheisvrouw mot
ziende blind isdanMaar wie waagt
liet van ziende blind to spreken 1 Viermaal in
haar ieven maakte zo icods dien onrustigen
loop hoon en weer van 't hooge duin naar liet
sti and, of er op de wijde zee niet de punt van
oen mast ware te ontdekken viermalen reeds
in haar leven lapte zij haro zwarte kleeding op,
tot aio grauw werd van 't dragen en toch,
nu voor de vijfde maal alloopt en tuurt en
hoopt ze, en schijnt van de ondervinding niets
te licbbon goleerden zal niet loerenvóór do
golven 't avond of morgen stukken wrakhout
aanbrengen met nllemlrika" or op Ach, do
ervaiing vindt meestal doovo Iceilingen maar,
wie zal het hier wrakon
meisje, dat zich onder zulke omstandigheden zelve
vormde, zoozeer, dat zij haar in allerlei opzichten
hielp. Hot bleef niet bij hot leonon van enkele
boeken, maar het werd geregeld las geveneerst
gaf zij haar opstellen op, en later moest zij the
ma s maken; zij overhoorde haar zelve de weik-
woorden, en, deed ze dit aanvankelijk uitmedo-
lijden of goedhartigheid, welhaast was hel geheel
een punt van liefhebberij on verlangde zij zelve
naar het avonduurtje, dat hare beschermeling bij
haar bracht.
Iloemeor zij liet meisje loerde kennen, des te
meer achting kreeg zij voor het kind, dat met
zooveel_volharding haar doel zociit te beroiken.
Het was een genot haar iets te loeren; haar
vlugge geest vatto onmiddellijk hot fijne van de
zaak. Eén ding echter bevreemdde mevr. JLiier,
en dat was, dat Sara niet meer phanlasio liad. Het
nuchter verstand spiak altijd, maar haio vei-
beohling was niet stoi k. Zooals liet kind de hou
ten pop had wsggeworpon, omdat zij die niet met
het gelukkige voorstelüngsvei mogen van, andere
kinderen kon bezielen, zoo kon ook het 'jónge
t Wordt avond. Sneller zakt de vurige zon-
nohoi naar de oppervlakte der Noordzee. Weinige
minuten nog, en zij zal dio raken, eene pooze
op het water rusten, dan zicli er in dompelen
on het uitspansel mot haar laatste, violetroode
stralen kleuren.
Het kustlicht brandt, ten wegwijzer, waar geene
wogen zijn. Thans u niet afgekeerd van wat het
Kurhaus te genieten geeft. Wel heeft do mijme
raar, wie weet het, de dichter misschien, die in
zijn strandstoel blijft, het beste deel gekozen,
want een avond aan 't strand is voor dichterlijke
zmlen als brood; maar de overgioote meer
derheid kooi t zicii af van Se kust, om zich onder
hot gehoor van Mannstatt's kapel te schikken.
Achter liet badhuis hebben equipages, huur
rijtuigen en trams niet het minst, breede scharen
van muziskbominnaats aangebiacht. Een tijdlang
is er een drukte geweest, welke aan te zien een
dor genoegens is van liet zomertij. Op het
terras voor het badhuis zijn allo nationaliteiten
vertegenwoordigd en er lieorscht, althans in de
nabijheid der muziektent en dank zij do goede
bopalingcn van het reglement, een gewcnschte
stilte. Geen wonderBeethoven is aan 't woord
Mannstatt's kapel ziet tegen dien maestro niet
op, wiens sprake in waarheid eene wereldtaal
is; de eenige wereldtaal, die mogelijk is en een
band om de volkeren slaatzie slechts hoe Gallier
.en Gei maan, Rus en Anglo-Saks gelijkelijk ge
boeid zijn en de laatste zolfs zijn ingebeeld
spleen niet voeit.
Badhuis en terras schitteren van licht, 't Is
in waarhoid een fantastiscli schouwspel. De stroom
van licht smelt als in perspectief, naar't strand
toe, znclitkens weg. 't Strand zeifis bijna duister;
maar do zee blijft duidelijk genoog zichtbaar,
en haar gelijkmatig, haimonisch ruischen is als
een avondlied, straks als een wiegelied, dat zij
het land toezendt.
't Wordt vloed. Wilgekuifdo dartele golven
rollen aan on weder aan, spelend met liet zand,
telkens een grooter deel van haar rechtmatig
grondgebied terugnemend, 't Ruischen wordt
krachtiger en duidelijker. Badknechts zijn druk
in de weer om de strandstoelen hoogerop te
brengen, want de vlood zal ze spoedig bereikt en
het zand er om heen gewoeld hobben. En koven
op het terras gaat do muziek voort lmio uit»
nemendste stukken ten gehoore te brengen, wel»
ker tonen vcito gedragen worden door den zachtort
wind cn versmelten in de ruimte
Maar oen eind terug, tegenover hot dorp, loopt
een oude, gebogen vtouvv nog altijd haren een»
tonigen gangduin af naar 't strandduin op
terug om een beter ovei zicht to hebben. IJdel
pogen. Geen mast, geen zeil te zien. Zij schijnt
alleen. Slechts beneden, aan don voet. van het
duin, zit een andere vrouw, veel .jonger, liatt»
denvvringend neer. Ook zij is in zwarte kleoding
en vooreerst zal zij dio niet afleggen de levens»
geschiedenis der moeder is bij visscherüedcn de
levensgeschiedenis der dochter
Vlak aan de' kust staat een donkere groep/
Een tiental visscliers, voor wie het uitblijven oenor
schuit altijd is als eon profetie van eigen lot,
turen over de zee. Zij zoeken de Uendrilm". Zij
blijvon daar, niet omdat zij de pink hopen te
ontdekken, maar wijl zij lo doen hebben met
de vrouwen, van wie éene, de oudste, telkens
terugkeert, zwijgend, geen enkele vraag doende,
slechts onrustig om de mannen heendraaiend en
hunne aangezichten bespiedend, zooveel het de
duisternis toelaat, en in a! lias e bewegingen iets
vvondeilijks, iets waan/innigs uitdrukkende.
En als ze voor de honderdste maal naar hot duin
terugkeert, steken de visscliers de hoofden bijeen,
scliuw omziende (want zij zijn bijgeioovig in erge
mate)zo mompeien enkele woorden en doen
oen paar stappen teiug; en als de zwarte ge»
daante der vrouw opnieuw tot hen afdaalt, halen
zij de schoudeis op en spreken van huiswaarts
koeren
Aan 't badhuis speelt de muziek hare laatster
meisje best ware wetenschappelijke zaken voelen
en bognjpen; terwijl het boek der phantasie voor
haar gesloten bleef.
Mevr. Maior dacht dikwijls hoe jammor het
was, dat liet meisje deze gave nliste; want als
zij haro opstelion las, en zag hoe pikant en eigen
aardig Sara's stijl was, dan zag zij dikwijls in
baar eene der eerste toekomstige schrijfsters van
Duitscliland, ais zij maai dat zeker iets gehad
bad, dat onmisbaar is om te kunnen schrijven
voor het groolo publiek. Maar wat niet is, kan
nog komen, dacht zij menigmaal, en gaf Sara af
en toe romantische lectuur, om te zien of haar
phantasie daardoor meer zou ontwikkelen.
Torvvij! Sara zoo vooruitging cn haar best deed,
trof haar eon zeer onverwachte en ongedachte
slaghaar vader namelijk was, nu hij meer tijd
had aan lmt speculeercn gegaan. Er zweefde
liem iets voor donjgeest van hot ideaal zijner
jeugd: rijk wórden "door den handel ver
wezenlijkt to zien in 'zijn ouderdom, en daarom
waagde hij veel en maakte bankroet. Hij zou een
bedelaar zijn geweest, als zijn betrekkingen dit
niet hadden voorkomen donr een eenigszins dub»
belzinnige daad, door namelijk hu's en winkel
op Saia's naam te Jaten brengen. Dat was
vreesclijk. Had het meisje al tegenzin in de
goheelo handelszaak, toen er nog geen smet
op kleefde, nu, nu alles een onrechtvaardige be»
zitting was, gruwde zij er van. Hot is hot goed
van uwe hclmldeiscliors," zcide zij tot haar,
vader op ornstigon toon, cn bnd en smeokto hem
haar toch niet te bezwaren mot dat onreclitma»
tige bezit, sik ben jong, ik heb wat geleerd, ik
wil werken en geld verdienen, maar laat mij mijn®
medemensclien toch durven aankijken, zonder het
gevoel, dat ik oneerlijk ben."
Maar Sara moest bukken. Het zuidelijk bloed
van haar vader on zijne familie begon zoo hevig
te gisten, toen liet meisje toespeling maakte op
do oneerlijkheid van deze geheels handeling, en -
or weiden daardoor zulke hartstochtelijke toO"»j
neeion te voorschijn geroepen, dat de arme zes»
tienjarige niets kon doetdan berustaifiri hot lot? -
dat zoo hard voor haar was. »Ik zal u vloeken*
als dat woord ooit weder over uwe lippen komt/'"
-jj <T
-t y* n' Vu J1
fwv kt
