A". 1887.
Maandag 25 Jul
N°. 6777,
Eerste Blacl.
KENNISGEVING.
Feu 11 e t o n.
TANTE DC RA?
ID en-en-veer tig-s t"e Jaargang.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Dinsdag.
IJ IT GËVË~R: J. ODÉ.
Abonnementsprijs per kwnitaal
Franco pec post, door het geheole Rijk
Afzondeilijko nummers
J 1.85,
- 2.50.
- 0.I0.
IBUKJEAÏJ: DIAUHT, K. iai.
Advertbntieprijs: «au 1—10 gewone regels mot
inbegijp van eene Courant1 10.
Iedere gewone regel meer- 0.10.
Driemaal geplaatst wordt togen tweemaal berekend.
De BtmoEMEUSTEn en "Wethouders van
Schiedam,
Gelet op art. 219 der wet van den 29sten Junij
4851 Staatsblad no. 85), tegelende de zamenstelling,
inrigting en bevoegdheid der Gemeentebesturen,
Doen ie weten
Dat de Rekening en Verantwoording van de in
komsten en uitgaven dezer Gemeenteover liet
dienstjaar 1880, op gisteren aan den Raad is ingediend,
en tegelijk op de Secietarie dezer Gemeente voor
een ieder ter lezing is r.edergelegdterwijl die Re
kening tevens, tegen betaling der kosten, in afschrift
aldaar verkrijgbaar is gesteld.
En is hiervan afkondiging geschied, waar tiet be
hoort, den 23 Julij 1887,
Pc Burgemeester en Wethouders van Schiedam
P, J. VAN DIJK VAN MATENESSE.
Be Secretaris,
A. W. MULDER.
Schiedam, 23 Juli 18S7.
't Is overal vrede,,en-de bladen zijn dag
in dag uit gevuld niet allerlei krygsaange-
legenheden. Twee generaals, een Fransche en
een Belgische, verschuilen aan binnen- en
buitenlandsche bladen stof voor gansclie
kolommen.
De eerste is natuurlijk generaal Boulanger.
Nu hy niet meer te Parijs is, en er dus alle
kans bestaal dat hij spoedig in vergetelheid
zou geraken, schrijft hy, of laat "men hem
-brieven schryven, om de aandacht op hem
gevestigd .te houdeii. De zaak zou hierop
neerkomen
Toen de Fransche commissaris van politie
Schnaebelu door de Duitschers was gevangen
genomen, kwamen niet minder dan vier en
negentig generaals bij den minister Boulaoger,
om hem de veizekering te geven, dat ze ten
Btryde gereed waren. Daarna kwamen de
monarchisten den generaal eeu bezoek bren
gen; waarom ook niet? Als vier en negeutig
personen, wier plicht alwachten en gehoor
zamen is, de vrijheid nemen hun chef uit
te noodigen tot het voeren van een oorlog,
dan kunnen kouingsgezinden even gemakkelijk
bij den minist.-i van ooi log eener republiek
komen aankloppen en hem uitnoodigen een
staatsgreep te beproeven, liefst ten gunste
van de Orleansen, of aoders ten gunste van
hem zelf Boulanger.
Fier, als een Romein van den ouden stempel
moet toen de generaal geweigerd hebben Aan
staatsgrepen deed hy niet, of het moest zyn om
de kouiugsgezinden te keer le gaan, wanneer
ze beproefden de republiek lagen te leggen."
Een der Fransche bladen vraagt heel nuchter
en heel natuurijjk, of het de plicht van
Ëoulauger niet zou geweest zijn, oogeublikkelijk
de namen te noemen van degenen, die hem
op zoo lieusche wyze kwamen voorstellen een
landverrader te wordeu. Er is iets ziekelyks
in al dat woelen der Fransclieu, een gebrek
aan -degeiykhmd, dat~ooop«óudelyk..ftaa" het-
licht treedt. Zelfs de inobielveiklaring vaneen'
legerkorps, waaraan millioeuen zullen worden
veispild, en welk plan nog een erfstuk is van
den grooten generaal, kan nauwelijks zonder
schouderophalen worden begroet, sSla uw i
legerkamp uiet te dicht aau onze grenzen op,"
roepen de Duitsche bladen, want dat is een
oorlogsverklaring; zullen we uw weikrustig
aanzien, dan moet ge u met uw wapenoefe
ningen zoo ver mogelijk van den Rijn ver
wijderd houden.
die de weerbaarheid en de moraliteit van het
ieger zou kunnen verhoogen, met ingenomen
heid begroet, en zeer teleurgesteld is, als zulk
een poging wordt verijdeld. AIzoo ook de
Belgische generaal Van der Smissen. By
gelegenheid van den verjaardag der troons-
beklunmiog van Leopold I hield hij te Etter
beek eeu revue over het garnizoen van Brus
sel en tegelijk -tot de verzamelde officieren
en minderen een toespraak, waario hij zyn
leedwezen betuigde over de afstemrniog van
het ontwerp-d'Oultremont. Niet onverklaar
baar, al is het niet te prijzen. De Belgische
soldnat, we spreken met van de officieren
en het kader, maar de soldaat, de milicien,
ziet er in den regel niet martiaal, laten we
zeggep, niet vernuftig uit. Dat zou anders
worden, als elke Belg in de gelederen moest
dienen, en dat begrijpt generaal Van der
Sm a ook wel; maar alweer als generaal,
wiens eerste plicht is: gehoorzamen aan
hooger macht, had hij, dunkt velen, een
-'ïn'ri'eVe-^eiegenheid—moeten-kiezen,—omeen
daad der wettige volksvertegenwoordiging
af te keuren. De clericals bladen driugen
er op aan, dat de generaal ter verantwoording
zal woiden geroepen; maar daar tusscheoia
leest men dat de koning van de zaak heeft
geweten en het voornemen van den generaal
niet heeft a/gekeurd. Dat is op Spaansche of
Mexicaatische wyze gehandeld, zeggen de
clericale bladen, en ze hebben geen ongel'yk
er zyn van die goede manieren, die men niet
gaarne veronachtzaamd ziet.
Ook in België is een generaal aan het
woord. De Kamer vao afgevaardigden heeft
met meerderheid van stemmen het voorstel
van den giaaf d'Oultremont tot invoering van
den persoonlijken dienstplicht verwoipen, en
het is best te begrypen dat een genei aal,
die hait voor z\jn zaak heeft, elke poging,
lieden houdt H. M. koningin Victoria te
Spitbead levua over een groot gedeelte harer
vloot. Dat is in lang oiet gebeurd. Vergissen
we ons uiet, dan was het in den tyd van het
bondgenootschap van Engeland met Napoleon
III de laatste maal, dat de Engelsche vloot
op dezelfde reede paiadeerde; keizer Napoleon
mocht toen de macht zyner hooge bond-
genoote bewonderendoch onthaalde haar
bij wyze van tegenbeleefdheid op hetzelfde
schouwspel te Cherbourg. In reusachtigheid
van vorm, in bewapening mag het uoilogsschifi
veel van zijn voorgangers uit de 17de e^uvf
verschillenin bruikbaarheid zeker niet.'
't Schijnt gevaarljjk, deze monsiervaartuigeii
in linie bij elkander te brengentea minst#
er zijn in de laatste dageu Op de reede vafl'
Spithead nogal eens botsingen voorgekomen*
en het wordt als een heele bijzonderheid
aangemerkt, dat er tengevolge van die onts
moutingen reeds niet een paar pantservaar
tuigen gezonken zyn. De Zeven Provincienf t
waarop onze De Ruiter jarenlang het bevel
voeide, was een eenvoudig houten schip, maar
ooze held deed er wouderen mee; zyu stuur
man Zeger wist die Zeven Provinciën meteen
vlugheid te doen wenden en keeren, waaiaan
b|j de legeowoordige gevaat ten uiet te deuken
valt. Misschien leert de revue, die heden wordt
gehouden^ zooveel, dat men voortaan op meer-
piactische wijze de raillioenen voor het zet-*
wezen zal besteden.
En om nu op een geheel anderen strjjd te
komenonze Eerste Kamer zal waaischynljjk
op 3 Augustus byeenkomen ter behandeling
van de ontwerpen der grondwetsheiziening.
In de bladen is het debat over art. 194, -
thans 192, weken lang voortgezet. Het koa'
geen nieuwe gezichtspunten levei ende her
innering zelfs, dat de heer Schaepman, de
valer van het nieuwe aitikel, in eeu voor
enkele jaren uitgegeven brochure als zyn
einddoel de gtsheele afschaffing van het open
baar onderwijs ontwikkelde, was niet noodig
slechts een zeer klein gedeelte van hen, die
gewoon zyn kennis van onze binnenlandsciie
politiek te nerneD, zal den inhoud dier biochure
vergeten hebben.
(Vertelling van Ta. Weiiiiing.)
lil. Zomerwarmte.
40.
ïlel was eon stille, plechtige Zondngtnoigen.
AV ij zaten ondoi* eon bloeiende magnolia
waarvan de afhangende takken eon schaduwrijk
prieel vormden. De heerlijke, doorschijnend witte
kelken rondom ons verspreidden haar liefelijken
geur en door het glanzig loof schittérdon stukjes
van den helderblnuwen hemel als Vriendelijke
ooger, ons tegen.
Octave en ik zaten aan weerszijden van den
leuningstoel, waarin mijn nieuwverworven, cer-
waaidige viiuiid uislte.
Zoo hoorde ik oimleh 1; de liourige, treuiigo
geschiedenis van zijn liefde.
Ik vei tel haar hier over, zooals ik haar later,
door andere berichten aangevuld, heb kunnen
opstellen;
Tante Dora's Geschiedenis.
Waar liet roode rozen sneeuwde.
Daar regent hot tinnen!
liet was in het jaar 1811, in den tijd dat
Napoleon op het toppunt zijner macht stond, en
do zoo bloedig onderworpen landen als kinder
speelgoed met gulle hand aan de zijnen gaf, maar
hen daaibij ook graag op zijn groot schaakbord
heen en weer zou geschoven hebberzooals hij
met legers en tronen deed.
Terwijl do meeste Duitsche stat< onder liet
juk "van dun mneluigen overweldiger zuchtten,
terwijl Scbili in het Noorden, llofer in de borgen
van Tyrol in den wanhopigen strijd warer ten
onder gegaan, hadden do bewoners van liet
schoone Jahd aan den linker Rijnoever betiekke-
lijk in trede onder de vreemde heerschappij ge
leefd, en au scheen de tijd gekuinen te zijn,
waarin de laatste opflikkering van den Duitschen
voiksgcest uitgeblusc.Ut en de nieuwe nationaliteit
in merg en been doorgedrongen zou zijn.
Het loten was intussehen tveer beter en gere
gelder geworden. Een ternieuttde geest ontwaakte
voor handel en ivijvei huid, aangewakkerd dooi
de vrijheid, die Napoleon de sclieepvaai t langs
don Rijn had verleend door do opheffing van hot
oude tol systeem, en hot strevon dor nieuwe regce-
ring om hare onderdanen aan den Rijn door
verblindende pracht en patriottische vertooningen
te winnen, scheen bij het goedhartige volk vluchten
te zuilen dragen.
Ook do vroogoie vrienden en vertrouwden van
don goeden keurvorst in de oude stad Z. ttaien
reeds sedeit lango jaien ingelijfd bij eene Fianscho
prefectuur, en in den tijd, dat de gebeui teni>son
voorvielen, die ik in de/eafdeeling tan mijn ver
haal wil meededen, scheen het bijna, alsof deze
toestand altijd zou blijven bestaan.
Fransche troepen tuldon de kazernen, Fiansche
advocaten pleitten in do getecliishoven tolgens
de nieutve vorordoningen van den grooten wet
gever, Fransche nieuwsbladen brachten de schaar-
sche berichten, die in omloop mochten wor
den gebiaclit In Maait van dat jaar was dege-
booite van den koning tan Rome op Fransche
wijze met groote feesten gevierd, met eene pracht,
zooals zelfs in de beste tijden der keurvorsten
nooit was aanschouwd.
Een schitterende genei ale staf lag in de stad,
een der beroemdste maarschalken uit de uitgelezen
srondelafal" tan den nieuwen keizer, omgeven van
de bioem der jonge Fransche krijgslieden.
Toen dienden zonen van de eerste familicn
onder het bevel tan die mannon van duisteie af
komst, die hun irmaischalkssiaf op het slagveld
hadden teroverd. Zoo was ook Octavo d' Aulnaie
den generaal V. als adjudant toegewezen en
geen statiger, vuriger officier dor luuareu had ooit
zijn sabel laten schei pen. De jonge man betrourde
het slechts dat dit tvapen teeils sedeit maanden
in rust bleef.
De vader van Octave was een dier weinig#
