Maandag 15 Augustus.
N°. 6792
A0- 1887
Eerste Blad
IB©n-©n-v©©r.tigste Jaargang.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Dinsdag.
Binnenlandsche Berichten.
UITGEVER: J. ODÉ.
G0IFAN1.
Abonnementsprijs, per kwartaal4.85.
franco per post, door het gehecle Rijk- 2.50.
Afzonderlijke nommersO.IO.
BUREAU: ff Alt Hf, E, 134.
Advertentieprijs: van 110 gewone regels met
inbegrip van eene Courant1.10.
Iedere gewone regel meer- 0.10»
Driemaal geplaatst wordt tegen tweemaal berekend.
Schiedam, 13 Augustus 1887.
Wanneer het gerucht een feit zal zijn ge
worden, dat op Zondag, 14 Augustus, de prins
van Coburg den eed op de Bulgaarsche con
stitutie aflegt, dan zullen de Bulgaren kuunea
zeggen dat hun vorstelijken zetel toch binnen
het jaar weder is bezet. De prins is o. a. uit
den Hongaarschen krijgsdienst ontslagen 'en
met een adjudant en een secretaris, insgelijks
.ontslagen officieren in Oostenrjjkschen dienst,
naar zijn vorstendom op reis gegaan. Als het
goede gesternte der Coburgeis met hem is, en
daarop zal hy wel wat vertrouwen, dan is
het voor het uitgestrekte Bulgarjje, waarmede
Europa's grootmachten spelen, als de kat met
de muis, wel de beste partij.
Er wordt verzekerd dat de afgetreden vorst
van Bulgarye, prins Alexander van Battenberg,
niet weinig invloed heeft geoefend op het
besluit vau zyn opvolger om naar Bulgarye te
vertrekken. Hy moet hem op de hoogte
hebben gesteld vau toestanden en perso
nen daar te lande, zoodat hy er niet
geheel als vreemdeling komt. Geheel ge
rust over do toekomst moet hy echter
niet zyn. Een bedenkelijk teeken is het,
dat de Fransche regeering aan haar agen
ten in Bulgarije bevel heeft gegevenvan
den nieuwen vorst niet de minste notitie
■te nemen; dus geen begroeting door een of
anderen onsul, geen Fransche vlag; totale
anthoudiog. Wie in de houding der Fransche
regeering een blyk wil zien, dat ze Rusland
aangenaam tracht te zyn, zal wel niet verre
vau de waarheid zyn. Van den anderen kant
is het Diet te gewaagdaan te nemen dat
Engeland den jongen vorst van Coburg een
X)f anderen wenk heeft doen toekomendip
op zyn besluit invloed heeft gehad. De Turk-
sche regeering moet van haar kant eerst het
plan hebben gevormd, over de zaken van
Bulgarije een Europeesch congres byeen te
roepen; maar het meerendeel der mogend
heden moet haar dit plan ten sterkste hebben
ontraden. En ze hebben gelijk, do groots
mogendhedenals ze eeos aan het praten
kwamen, zou een congres in den tegenwoor-
jdigen tjjd evenzeer tot het ontstaan van nieuwe
quaestiën als tot oplossing van oude kuunen
strekken.
De Ooslenrijksche bladen geven hoog op
van de meer dan hartelijke wijze, waarop de
ikeizera van Duitschland en Oostenrijk met
.elkander te Gastein hebben omgegaanvooral
het afscheid moet trefiend zyn geweest. Zoo
zyn dan ten minste twee der groote mogend
heden innig aau elkaoder veibonden. De derde
in den bond van vroeger dagen, de keizer
va i Rusland, is en blijft ontstemd over den
tegenwoordigen stand van zaken. Reeds gingen
geruchten \an troonsafstand, die echterspoedig
werden weersproken. Zooveel is zeker, dat,
behalve de vleierijen van Fraukryk, Rusland
weinig sympathie by de overige mogendheden
ondervindt.
Wat den toestand in Bulgarye aangaat,
zegt men dat Rusland een afwachtende hou
ding wil aannemen den nieuwen toestand
aldaar erkennen: dat natuurlijk niet; maar
onder de hand en met behulp van den roebel
de positie daar te lande moeielyker te maken,
dat behoort zoo bij de Russische politiek.
Deze week gaf de Lord Mayor van Londen
zyn jaarljjkschen maaltijd, waarop de leden der.
Engelsche regeering .gewoon zyn te ver
schijnen om te eten en te spreken. Europa
legt by zulk een 'gelegenheid het oor te
luisteren; zoo ook ditmaal, nu de markie3
van Salisbury zooveel van Eogelands politiek
zou meedeelen, als hij dacht oirbaar en uuttig
te zijn. Aan Rushmds vredelievende gezindheid
werd hulde gebracht; bad ze toch daarvan
geen doorslaande blyken gegeven by gelegen
heid van de oplossing der grensquaestie in
Afghanistan? Met echt Eugelsch phlegma voegde
de markies er by dat een mjjl of wat meer
of minder in ean woestjjnachtige stieek, die
misschien voor tien opeenvolgende menschen-
geslacliten nog geen waarde zal hebben, eigen
lijk de zaak met was; maar het loffelijk
streven van Rusland om den vrede te bewas en,
dat mocht openlyk erkend en geroemd wor
den.
Ook sprak de markies over Egypte, zeker
een der - moeilijkste punten van onzen Lijd,
maar voor den Engelschen staatsman een zeer
eenvoudige zaak. Engeland heeft dat land
bezet; regeert er feitelijkmaar kan, na al
daar een opstand onderdrukt te hebben, zyn
werk niet laten rusten. Niets was duidelijker,
dan dat Engeland het Nijllaod aan regeeriog-
loosheid zou overlaten wanneer'bet zich thans
terugtrok; ongetwijfeld zouden er opstanden
uitbreken, ea een andere buitenlandsche
mogendheid zou dan komen om piectes het
zelfde te doen, als wat Engeland tegenwoor
dig verricht.
De markies geloofde wel dat vele Muzelman
nen, ja zelfs eenige christenen de bezetting
van Egypte inet leede oogen aanzagen
maar dat zou Engeland niét verhinderen zijn
plicht te doen. Het had omtrent de Egyptische
zaak een schikking voorgesteld, maar die
schikking was vei worpen; zooals men zich
herinnert heeft de sultan gediaald en weer
gedraald met de onderteekening der schikking
en is eiudeljjk de Eugelsche zaakgelastigde
sir Drummoud Wulff onverrichterzake ver
trokken.
De buitenlandsche mogendheid, die, na
Engelands ontruiming vau Egypte, dit land,
volgens den markies van Salisbury, zou be
zetten, is geen an lei e dan Frankryk. Uit de
bescheiden over deze zaak blijkt dat de sultan
haai' zou geteekend hebben, wanneer Frankryk
zich er niet zoo bepaald tegen had verklaard.
Maar verscheidene Engelschen zijn met deze
verwerping eigenlijk zeer in hun schik. Was
de overeenkomst aangenomen, dan zou Enge
land Egypte binnen korter o£ langer tyd
hébben moeten ontruimen. Thans kan het
blijven, en de practische Engelschman lacht
in zijn vuist en denkt: met het behoud van
Egypte hangt het behoud van het Suez-
kansal samen.
'Dat kunnen we nu nog, ter wille van onze
positie, niet missen.
'De verklaring, die de markies ten slotte
aflegde, dat hij den algemeenen toestand van
Euiopa veel gunstiger beschouwde dan in den
aanvang van het jaar, toen de oorlog op het
punt scheen uit te breken was zeker niet
het minst gewichtige deel dezer politieke
redevoering.
VhDfflcioele JJededeelingen.
De gewone audiëntie vau den minister van
justitie zal op Dinsdag, 16 Augustus aanstaande,
niet piaats hebben.
DES HAAG13 Augustus 1887.
De prins en prinses Von Wied met hunne
kinderen vier zonen en een dochtertje, zyn
Donderdagavond met den trein van 9.54 te
's-Gravenhage aangekomen. Zy werden aan
het Rjjnstalion op het plankier verwelkomd
door verscheidene dames en heeren, die hof-
en regeericgsambten bekleeden, o. a.: graaf
en gravin Van Limburg btirumgraaf en
gravin Van Bylandt; baron Du Tour Van
Bellinchave, minister van justitie; jhr. v. d.
Does de Wllltiböis, minister van staat; mr.
Fock, coUHUhtearis des konings; baron De
Gonstaot Kstheefne, hofmaarschalk van Z. M.
jhr. De Gasembroot, gep. vice-admirsal; baron
Taets van Amerongen, kamerheer, vroeger van
w'ylen piins Frederik; deD kunstschilder Bis
schop, enz,
Allen heetten den prins, de prinses en de
kinderen hartelijk welkom, welke begroeting
nog geruimen tyd in de wachtkamer voor het
hof werd voortgezet, waarna het gezin, dat
vergezeld wordt door een talrijk gevolg en
bedienend personeel, zich in rijtuigen naar
Scheveningeo begaf. De familie is aldaar af
gestapt aan de villa sDulca Mare", tegenover
het Paviljoen, en denkt een maand k 6 weken
in de badplaats door te brengen.
Punses Marie was zichtbaar verheugd haren
geboortegrond weer te zien.
SCHIEDAM, 18 Augustns 1SS7-
Blijkens de gisteravoud vet schenen Siaatt-
courant, zijn in de Staatsbladen uos. 144, '145,
146, 147 en 148 afgekondigd de wetten van
10 Augustus 1887, lot het in overwegiug
nemen van de voorrtdien tot verandering in
de hoofdstukken I, II en III der grondwet.
Tevens bljjkt dat onder dagteekening vatl
11 Augustus 1887, no. 12, door den koning
het volgende besluit is genomen:
Art. 1. De tegenwoordige vergadering van
de Staten-Generaal zal worden gesloten op
Woensdag, 17 Augustus 1887, des namiddags
te drie uren.
Art. 2. Onze minister vau staat, minister
van binnenlandsche zaken, wordt gemachtigd
zich op het in art. 1 vermelde tijdstip te be
geven naar de vergadering der Siaieu-Generaat,
teneinde in eene vereeuigde zitting der beide
Kamers de vergadering in O izeu naam te
sluiten.
By de laatste repetitie, welke gisteravond
door den heer M. Van Kooten, ondei kapel
meester van het korps muzikanten der schut'
tet y, zou geleid worden, werd hem een zeer
aangename verrassing bereid door den majoor-
commandant der schutterij, den heer G. Visser
Bz., den heer Julius Egener, kapelmeester, ea
he; korps'muzikanten der schutlery, alsmedfl
door eenige leerlingen, uit erkentelijkheid voor
de wjjze, waarop hy zjjne betrekking heeft
vervuld.
Van den majoor-commaudant, ontving de
heer Van Kooten een cognacstel, met zilver
gemonteerd; van den kapelmeester en het
korps muzikanten een zilveren inktslel met
toepasselijke inscriptie, en van de leerlingen
een kristallen bierglas met Zilveren voet.
De heer Van Kooten betuigde in hartelyka
bewoordingen zyn dank voor deze blyken vaa
toegenegenheid.
Behalve de minister van oorlog, is ook dd
minister van koloniën gisteren met een maand
verlof naar het buitenland vertrokken.
Ds ïLuxemburgsche troonquaestie" is eigen
lijk geene quaestie, dat stelt o. a. duidelijk
in het licht de Luxemb, Zeit. tegenover da
bladen, welke bezwaren inbrengen tegen do
rechtea van hertog Adolf van Nassau.
Het blad betoogt, met de Köln. Ztg., dat
de rechten van den hertog onbetwist.aar eo
onbetwist zyn en dat de Luxemburgeis zich
dus volstrekt niet ongerust maken over de
toekomst. Het bedoelde artikel is vooial ge
richt tegen het Journal de JBruxellei, dat
Maandag zinspeelde op een geheime oppositie
der bevolking tegen de toekomstige dynastie,
tegen de Luthersche geloofsbelijdenis van den
hertog en tegen de onvermijdelijke kosten,
aan een afzonderlijk vorstenhuis verbonden.
De Lvxeml. Ztg. noemt dit verraderlijke in
fluisteringen, die alleen te danken zyn aan
de olficieeie Belgische pers. Een ander Brus-
selsch blad heeft gesproken vaneen algemeen
verlangen in Luxemburg om by België in,--
lijfd te worden. Ook dat bestrijdt h»>-1| g<-
noemde orgaan ten stelligste.
De Luxemburgers hebben hel beier dan dd
