Maandag 16 April.
N°. 6966,
Tweede Blad.
De Weduwe Lambelle.
A0. 1888.
Feuilleton.
Twee-en-ve ertigst e Jaargang.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Dinsdag.
uitgeverTjTodé.
Buitenlandsche Berichten.
Binnenlandsche Berichten.
Abonnementsprijs, per kwartaal f 85.
franco per post, door het geheete Rijk- 2.50.
Afzonderlijke nommers - 0.10.
BUKJBA.U: HARKT, E124.
Advertentieprijs: van 110 gewone regels met
inbegrip van eena Courantf i Iff*
Iedere gewone regel mear ,l(y.
Driemaal geplaatst wordt tegen tweemaal berekend.
I) I T 8 C II L A N D.
De Norddcutsche Allgemeine Zeitung meldt:
Wegens eene vernauwing in de ademhalings
organen was by den keizer eene verandering
van het buisje aan de luchtpijp ooodig gewor-
.den en heeft professor Bergmanu een nieuw
buisje ingezet. Op den algemeenen toestand
des keizers heeft dit geen invloed gehad, maar
toch is Z. M. het overig gedeelte van dien dag
te bed gebleven.
De keizer heeft gisternacht gerust geslapen.
Hjj is ten half acht ure opgestaan, heeft ia
den voormiddag den heer Wilrnowsky en den
minister Puttkamer in audiëntie ontvangen en
is des middags met de keizerin in een gesloten
rijtuig naar.de residentiegereden.PrinsesVictoria
volgde in een open rijtuig.
De keizer is gisteren in betrekkelijk goeden
welstand te Berlyn aangekomen. Daarmede
vallen de geruchten van hedenkeljjken aard.
PBANSRUK,
In verscheidene kiesvergaderingen in het
Noorder-departement, die belegd waren om de
candidatuur van Boulanger aan te bevelen, is
men genoodzaakt geweest onverrichterzake
uiteen te gaan wegens het rumoer, dat de
menigte, die de zalen was binnengestormd,
.gemaakt had.
KRANK K IJ K.
De Temps maakt een telegram opeubaar
uit Pirot, volgens hetwelk er te Sofia groota
onrust zou lieerscheu, daar meo een komplob
ducht; althans ernstige voorzorgsmaatregelen
zijn er ter beveiliging van üetiJZonaken van
het leven van prins Ferdina -d genomen.
V
B N e B L A M D,
Uit Berlijn wordt aao de Times gemeld
In de couloirs van het Pruisische huis van
afgevaardigden wordt verzekerd dat de crisis
nog teu volle bestaat; Donderdag jl. is er
onder voorzitterschap van prins Bismarck een
ministerraad gehouden, en er loopteen gerucht,
dat, wanneer Bismarck aftreedt, al de ministers
hem zullen volgen.
ITALIË.
De toevloed van bedevaartgangers te Rome,
als nagalm van 's pausen jubileum, is in de
laatste dagen groot geweest, en voortdurend
worden er nog andere verwacht. Franschen,
Oostenrijkers, uit de verschillende doelen der
monarchie, Spanjaarden, Belsen, Hollanders
om niet van Italianen te spreken, zijn er of
zullen eerstdaags komen. Woensdag zyo er
niet minder dao 15 000, onder welke 10 000
Franschen, met den vicomte Damas aan. het
hoofd, io de-basiliek van St, Pieter toegelaten,
waar Leo XIII, omringd van e?n aantal, den
vreemden, bedevaartgangers ten geleide strék-"
kende bisschoppen, van het kapittel van den
Heiligen Petrus en de pouseljjke hofhouding,
de mié gelezen en den zegen over alien.uit-
gesproken heeft.
SCHIEDAM 14 April 1888.
Een meisje van acht of negen jaar ligt in
het kinderziekenhuis te Amsterdam neder
met een smartelijke hersenaandoening; zs is
nog niet bewusteloos, maar klaagt dikwijls
over aanhoudende hoofdpijn.,
Is het de aard der ziekte? Is 't voorafge
gaan leed, .hetwelk de d>spe Ijjdensgroeveop
het ouschuldige gezichtje heeft gedrukt? Wjj
vragen het ons af, wanneer wjj zoo stil bjj
haar bedje staan.
Zjj spreekt zelden. De groote pop, die zjj
een oogeoblik begeerd heeft, wordt niet meer
aangezien; maar eiken dag omstreeks twaalf,
en 's avonds tegen zeven uur, geraakt zy in
eene onrustige beweging. Lang voordat de
klok slaat, vracgt zjj al gedurig, haastig en
angstig: «Zuster, is het al twaalf uur? Het
is lang zeven uur, nietwaar?" Eens toen men
vroeg, waarom zij dat graag wilde weten,
antwoordde zij kort: «Dan komt vader
thuis" en sloot toen weer de oogen.
Bijna dageljjks ontvangt zij het bezoek van
hare moeder, en Zondags van den vader
somtjjds is het alsof zjj dan iets bijzonders
zou willen zeggen of vragen; maar het spreken
wordt haar moeilijk, en de toenemende hoofd
pijn schijnt er haar den moed toe te ontnemen.
Eindelijk echter, toen de moeder haar weder
bezocht had en gereed stond om heen te gaan,
riep het arme kind opeens angstig: «Moeder,
moeder,, bom nog eens hier! ik moet het je
toch oog eventjes vragen".
Be moeder keert terug en,gaat weer bjj
het bedje zitten; daar slaat de kleine zieke
haar mager armpje om den hals der vrouw,
legt het hoofdje tegen hare borst en zegt,
hijgende eu met alle teekenen eener pjjnljjke
inspanning, heel zacht: «Moeder, brjjg je nou
meer slaag, nou ik niet thuis ben?"
Een donkerrood overdekt het gelaat der
arme vrouw, zjj is zeker niet gewoon om
onwaarheid te spreken. Op gedwongen vroo-
1 jjken toon zegt ze: «Dat gaat tegenwoordig
al heel wel, Marietje; ik heb geoo klagen,
kind", bd een oogenblik later tot de verpleeg
ster «Zuster, het is me zoo eng; mag ik een
ommezientje in den tuin gaandan kom ik
Marietje nog even een dagzoen geven."
Toen zy uit den tuin terugkwam, lag het
kind met gesloten oogen, half bewusteloos of
slapende; de moeder legt nog even zacht haf#
hand op het blonde hoofdje; twee dikke traneO
rollen langzaam langs de ingezonken wangen..
«Dag zuster", zegt zjj, «ik kom van avoocf
nog wel eens hooren hoe het met haar is,"
Zy is nog menigmaal teruggekomen, maar1
de angstige vraag der liefde is het laatst#
woord geweest, dat zjj op de aarde van haaf
kind heeft gehoord.
Bovenstaand verhaal is ontleend aan het-
belangwekkend en aantrekkelijk verslag van
het «Kinderziekenhuis" over 1887.
In de Tweede Weteringdwarsstraat by dee
Vijzelgracht, te Amsterdam, is Donderdagavond
te ruim elf uur een ernstige moi» daanslag
gepleegd.De toedracht der feiten is de volgende;
DavidVenetie had verkeering aangeknoopt met
bet meisje Katbarina Engel blik, strjjkster, dï#
bjj hare moeper inwoonde en met haar arbeid
een aardig weekloon, verdiende, waarom het
David die zelf niet al te veel verdieude e#
weinig lust in het werken scheen te hebbeo/
niet in de laatste plaats te doen scheen. Dff
moeder van het meisje, eene weduwe, schee#
.dat ten minste zoo te begrijpen en verbood
hare dochter den omgang met een minnaar^
in wien zij voor de jongeduchter in de toekomst
weinig heil zag. Katharinu schijnt aan dew
wenseh harer moeder te hebben gevolg gegeveg£
ten minste sinds eenige maanden was der
verkeeriDg afgebroken, natumlyk zeer tegen»
den zin van David, die alle pogingen deed cuts
de verloving weer op te vatten. Doch tever
geefs. Toen greep hij het middel der bedreiging;
te baat, doch ook dat hielp niet. Het gevolgff
was, dat het meisje 's avonds door baar broeiWI
van haar strjjkhui3 moest worden afgehaald.
Vrij naar GUSTAVE TOTJDOUZE.
Bekroond door de Frauschc Academie.)
Tweede deel. Tweede doek.
XXI.
Laatste offer.
61.
Nu haalde Madeleine eon brief to voorschijn.
De enveloppe was reeds geel geworden en de
boeken waren omgekruld. Zij reikte hem aan
bare meesteres over, viel voor haar op de knieën,
boog hot hoofd en bedekte zich *t gelaat met de
handen,
En terwijl Jeanne haastig den verkreukten
brief -'lorliep, snikte Madeleine
Vergiffenis voor mijne moeder! Vergiffenis!
Gaston, die nu niets meer begreep van.'t geen
<- er eigenlijk voorviel, schoot toe om haar uit hare
j'; -vernederende houding op te heffen.
Jeanne horlns den brief tweemaal, als 'wilde
zij zich geheel van den inhoud doordringen; toen
vielen haar, met het geopende papier in de hand,
de armen slap langs 't lijf neder zij scheen aan
de plek, waar zij stond, vastganageld, en op 't
meisje, dat nog altijd voor haar geknield lag, stnr-
oogende, was bet toch duidelijk dat zij haar eigen
lijk niet zag.
Wat drie en twintig jaar geleden gebeurd'was,
stond de weduwe nu in een oogenblik weer in
de helderste kleuren voor oogen.-.Zij zag-haar
altijd opgeruimdon en tevreden echtgenoot weer
voor zich, en toen eensklaps den bitteren rouw,
die de gelukkige woning-had .vervuld; zij zag
den begrafenisstoet, zij hoorde de doodsklok-
luiden, het koorgezang, de stem des priesters 1
In een oogenblik gingen ol -die tooneelen baren
geest weer voorbij. Alle hartewondensprongen -
open. Al wat zij toen en sedert geleden had,
griefde haar opnieuw. Mét ontzettende hel
derheid stond alles haar weder voor oogen.
De tijd had niets uitgewischt,- maar de in
drukken slechts voor een wijle verdoofd. -Zij
had nooit weer aan-'t bestaan van dat kind ge-:
dacht. Nu het, tot jonkvrouw opgegroeid, daar
aan hare knieën lag, waakte.'tgeheele verleden
weder op! En haar zoon, de zoon van den on-
vergetelijken doode, die daar op 't stiile kerkhof
te Hay rustte, had juist dat kind tot zijne levens
gezellin gekozenNeen, dat kon zij niet begrij
pen! Daar bad de stem des bleeds zich tegen
moeten verzettenDaarin kon zij niet berusten,
dat kon zij niet,aannemen!
En in een vreeselijke overspanning, verward van
gedachten, in het diepst,van haar hart getroffen,
riep zij - met trillende lippen op schrillen toon uit
- Gij zijt het kind, dat mijn man gedood
heeft! Gijl...
-—Ik?-Ik!..,,
En nu hief Madeleine 't hoofd op, als.door een
onverdienden slag getroffen.
Langzaam rees zij uit hare knielende hou-
ding op, bleef met hijgende borst staan en sloeg
de handen aan 't hoofd,' als om hare gedachten
bijeen te houden. Een vreeselijk licht ging voor,,
haar- opnu zag, nu. begreep zij alles, wat. zij
- nogniet wist, alles, waarvan zij vroeger, zelfs
nooit iets vermoed had.
Met. de oogen vol .tranen zag.zij.Jeanne zoo»
wanhopig aan, dat liet hart der. weduwe er"
door getroffen werd, en de bitterheid, die 't ver
vulde, plaats maakte voor een diep medelijden,.
Madeleine wankelde. Mevrouw Lambelle, ver
schrikt over de uitwerking, die bare ondoordacht#
woorden haddenwilde haar ondersteunen-,
jt Berouwde haar nu, zij schaamde zich,,aan zuife
eene ppbruising des gemoeds te hebben toege
geven,. en daardoor hard en onrechtvaardig ge
weest te zijn.
Arm kind! Arme wees! Lieve dochterI
.riep zij uit, en drukte haar aan Thart, mee#
en meer inziende boe onredelijk en wreed zij
geweest was. Hoe onschuldig toch was Madeleine»
aan het gebeurde!
Madeleine liet zich omhelzen, liet zich kussefy
maar scheen niets van. die liefkozingen te gevoe
len, en zij riep gedurig wanhopig uit:
Ik! Ik!
Zij wist niots van het gebeurde in hare vroegst»
jeugd. Nooit bad hare moeder haar gospri kei*
van de. ontzettende omstandigheden, waarin Char
les Lambelle zijn leven voor bet bare had op ge-
