1 A0. 1890. Maandag 16 Juni. N°. 7522. Eersfe Blad. V i r - n -v© ©rtigste Jaargang. Verschijnt dagel ks, uitgezonderd Dinsdag. f UITGEVER: J. GDÉ. Dit nummer bestaat tilt drie bladen. Schiedam, -14 Juni 1890. We lazen en herlazen het .belangrijk ver slag van de »Vereeniging tot verbetering van Armenzorg" te Rotterdam, en op elke blad zijde valt de practisehe zin in het oog, die haar doen beheerscht, en tevens de kloeke moed, waarmede zij een zoo gewichtig' en moeilijk vraagstuk als armenzorg een schrede nader aan de oplossing tracht te brengen. In de allereerste plaats tracht ze den toe stand te leeren kennen, en zoo houdt ze zich van week tot week op de hoogte van het aantal personen uit den handwerksstand, dat de gemeente heeft, verlaten, en dat er zich heeft gevestigd. Er blijkt uit de tabel, die biervan een overzicht geeft, dat terwijl in 1887 de zuivere vermeerdering 685 bedroeg en in 1888 1543, in 1889 een aanwas viel op te merken van 2055 personen, die bij dag- of weekloon werken ofniet werken en dus dag- noch weekloon verdienen. Het verslag zegt hieromtrent: j)Te oordeelen naar het aantal personen, zoekende naar een of andere bezigheid en eerst weinige dagen of weken hier ter stede wonende, die zich bij de Vereeniging aan melden, moet het getal dergenen die zonder middel van bestaan naar onze stad komen afzakken zeer groot zijn. Wanneer men in den regel in 'toog houdt, dat de bevolking bepaald wordt door de hoeveelheid middelen van bestaan waarover zij beschikken kan, in 'toog höudt, dat velen van die zoekende personen hier blijven wonen, dan verbaast men zich niet langer over de soms zonder linge middelen van bestaan die een groote stad weet aan te wijzen. Stelselmatig ont houden wij alle hulp aan den nieuw-aange- komene. Deed men algemeen zoo teekenen van afkeuring hooren we van alle zijden dan zou er meer ruimte en minder ellende zijn. Wij hebben in voorafgaande jaarver slagen daarover uitvoerig onze meening gezegd, zoodat wij thans volstaan kunnen met daar heen te venvijzen." In 1888 werd door de vereeniging bijna tien duizend gulden voor onderstand besteed, -en hoewel volgens het bestuur de algemeene economische toestand bevredigend is, zelfs beter dan voorheen, deelen in die verbete ring toch tal van gezinnen niet, buiten eigen schuld verarmd een groote categorie van hulpbehoevenden, die ook in de meest wel varende gemeente niet ontbreekt. Daarom bljjft de vereeniging een beroep doen op hare stadgenooten om tot het lidmaatschap toe te treden. We laten thans een gedeelte volgen van het verslag der onderstands-commissie. Deze «egt; vin ons vorig jaarverslag kondon wij reeds melding maken van een gunstigen ommekeer in economische toestanden. Wij mogen dit jaar op verderen vooruitgang wijzen. In bijna alle vakken was leven en bedrij vigheid, die gepaard gingen met loonsverh oo- gingen hier en daar. Een gulden tijd dus voor de ontwikkeling van spaarzaamheid en van verzekeringsfondsen. Zal ooit een flinke stoot gegeven worden aan instellingen van zelf-hulp voor de werklieden, zullen zij er 'ooit toe komen zich in den goeden zin van het woord zelfstandig te maken, onafhankelijk van het patronaat van werkgever of meerge- goede, dan moeten zij in lijden als deze het niet bij woorden laten, maar door daden toonen, dat zij vooruit willen en bereid ziju daarvoor een offer te brengen. Of zij het zullen doen, is nog de vraag. Hoezeer wij de onrust en het financieel verlies, die elke werkstaking veroorzaken, zeer betreuren, verbeugen wij ons over de billijke loonsvorhoogïng, die er het gevolg van kan zijn, verheugen wij ons, mits zij ook bijdrage tot verzekering van de altijd zoo wisselvallige toekomst van den werkman. Werkstakingen zijn ook ten onzent inheemseh geworden; nu eens liepen zij in het voor deel, dan weer in het nadeel van de werk stakers uit. Waar zij den door dezen ge- wenschten uitslag hadden, behoorden zij ook tot grootcve besparing te leiden. Zoolang dit echter niet het geval is, hebben zij uit bet oogpunt van armenzorg luttel waarde. Worden de Uoogere verdiensten toch verteerd, en wij vreezen, dat dit nog meestal het geval is, dan wordt wel de levensstandaard iets hooger. maar de toekomst blijft zeer bedenkelijk, en de armenkas blijft de reservekas van den werkman. Onze Vereeniging treedt ten behoeve van den validen arbeider alleen in buitengewone gevallen op. Of de verdiensten wat grooter of wat kleiner zijn, heeft dus creen recht- streekschen invloed op onzen werüErintr, "Wij ondervinden er alleen de naweeën van. Van daar dan ook, dat onze uitgaven voor onder stand meer afhankelijk zijn van de toeneming- der bevolking en van de eigenaardige eischen, door elk geval in het bijzonder gesteld, dan wel van den voorspoed die over het algemeen heerscht. Door onze voortgezette aanraking met 'de arme klasse hebben wij hierop een vrij juisten blikook het karakter van de aanvragen, die tot ons komen, levert hier voor een maatstaf, maar de hulp die wij aan zieken, weduwen, kinderen, enz. moeten ver strekken, wordt er niet grooter of kleiner om. Het getal aanvragen beliep in '1886,1887, 1888, 1889 respect, 781, 662, 657, 749. In liet algemeen verslag is weder een staat op genomen, die een overzicht geeft van de genomen beslissingen op de aanvragen. De redenen tot afwijzing blijven ieder jaar vrij wel dezelfde. Menigvuldig zijn steeds de aan vragen om werk van personen, die öf te oud, óf ongeschikt zijn om iets te verrichten; dan is licht werk altijd gewild, maar natuurlijk bij hooge uitzondering beschikbaar. Vrij talrijk zijn ook de pogingen om hulp te krijgen voor gezinnen die zich hier eerst kort geleden metterwoon hebben gevestigd en dus niet in aanmerking kunnen komen. Eindelijk wordt het grootste contingent geleverd door gezinnen, -die ongunstig bekend staan, en over wier omstandigheden onze sMededeeliogen" nu en dan licht verspreiden." Merkwaardig is ook het rapport over de Verzekering bij den werkmansstand te Rot terdam, uitgebracht door de werkcommissie van de vereeniging. Deze verzocht aan 333 werkgevers in de gemeente mededeelingen omtrent inrichtingen van verzekering ten be hoeve hunner werklieden, en hoewel slechts 80 antwoorden inkwamen, waren er daar onder toch, die belangrijke zaken bevatten. Een paar voorbeelden geven we er van, waaruit duidelijk blijkt, dat belangstelling in het lot van den werkman niet ontbreekt. »Eene groote firma heeft voor eene bepaalde categorie van haar vast werkvolk sedert eenige jaren het volgende systeem toegepast. Iedere werkman, tot die categorie behoorende, krijgt een vast loon voor een bepaald gewicht van de verwerkte koopwaarvoor alles wat hij boven f12.per week verdient, wordt hij gecre diteerd, voor alles wat hij minder verdient, gedebiteerd, maar de 112.per week zijn hem gegarandeerd. Yan zijn credit-saldo kan hij bij ziekte of ongeluk of sterfte in z,ijn gezin, naar beoordeel ing der firma en tegen bewijs van den geneesheer, geld opnemen en is het overgespaarde veel, dan kan hij met Paschen, Pinksteren of Kerstmis iets extra's opvragen. Het totaal-saldo zijner spaarpenningen krijgt hij in het najaar in handen om daarvoor win terprovisie en kleederen of beddegoed te koopen. Aan het voorafgaande sluiten zich de mede deelingen aan eener firma, die voor de betrek kingen welke een werkman bij zijn dood achterlaat op de volgende wijze zorgt. »Sedert eenige jaren schrijft zij bestaat aan onze fabriek voor het gehuwde werkvolk (wanneer die meer dan 5 jaar bij ons werk zaam zijn) de gelegenheid om door onze tus- schenkomst hun leven te verzekeren bij de Maatschappij, en wel voor eene uitkeering bij overlijden van f300.ten behoeve hunner weduwen of kinderen. Daar ome Jtma die verzekeringen op hun ieven sluit, wordt de uitkeering aan om gedaan en hebben wij de moreele verplichting op ons genomen, die gelden naar omstandigheden te administree- ren. De premie wordt voor de helft door onze firma, voor de andere helft door de werklie den, by wekelijksche afbetaling, betaald. De toetreding laten wij vrij. Ons aanbod is door enkelen van de hand gewezen, soms uit een soort van onverschilligheid, soms omdat d& premie, variëerende naar gelang van den leef tijd van 10 tot 15 cents per week (d. i. &0 helft van de premie door de Maatschappij ge vorderd), door hen te hoog werd gevonden; maar de meesten hebben van ons aanbod met dankbaarheid gebruik gemaakt." Eindelijk de belangrijke quaestie: pension- neeren van werklieden. De vereeniging zegt hiervan »Is het pensionneeren van werklieden noo dig? Is het mogelijk? Op welke wijze is het mogelijk? Wanneer een werkman schrijft de heer Mr. E. Beugsna is zijn boekje over Hei ■pen sioneeren van werklieden wanneer een werkman zes dagen heeft gearbeid, dan be-' hoort bij in het verdiende loon terug te vinden, ook hetgeen noodig is tot levensonderhoud op den zevenden dag, waarop hij rusten zal. Evenzoo dient hij die gedurende zijn leven heeft gewerkt in het door hem verdiende loon terug te vinden ook datgene wat noodig is tot zijn levensonderhoud, wanneer de avond is gekomen, en hij door ouderdom en gebreken belet wordt verder te arbeiden. ïEvenzeer nu als de Staat aan zijne amb tenaren niet het geheele loon uitbetaalt, maar een gedeelte na afloop van den dienst tijd in den vorm van pensioen uitkeert, evenzeer ware het gewenscht, dat de werk gever, die de werkkracht van den werkman gedurende diens leven ten eigen bate heeft gebruikt, een deel van het loon uitbetaalde in den vorm van pensioen. Daar evenwel de band tussehen den werkgever en den werk man dikwerf slechts van korten duur is, is dit niet wel mogelijk en heeft dit slechts bij uitzondering plaats bij enkele grootere maat schappijen en fabrieken. Waar evenwel pen sioen wordt verzekerd, mag men in thesi aannemen, dat dit tot het loon behoort dat door den werkgever aan den werkman is verschuldigd, terwijl daar waar bij de be paling van het loon noch van de zijde van den werkgever, noch van de zijde van den werkman sprake is van pensioen, aangeno men moet worden, dat hetgeen tot pensioen vorming noodig is in het loon begrepen is. Wanneer nu evenwel de weg ware aait te wijzen, hoe bij het voldoen van het loon, datgene wat strekt tot dadelijk levensonder houd kan worden gescheiden van hetgeen dient voor pensioenvorming, dan was het middel gevonden om aan ieder naar gelang van den duur van zijn werken, op gevorder den leeftijd pensioen te verzekeren. »Is eenmaal die weg gevonden, dan rust op den werkgever de verplichting, om zorg te dragen, dat het doel dat tot pensioeuvor- ming dienen moet, komt ter plaatse waar zulks behoort." Derhalve: de werkman heeft pensioea Abohnkmëntspsius, per kwartaal franco per post, door liet gehcele Btjk Afzonderlijke ilommers 1.85. - 2.50. - 0.(0. BÏIltKAB! JT| A It, K T, Ï5 124, Advertentieprijs: van 110 gewone regels met inbegrip van eene Courant1.10» Iedere gewone regel meer. - 0.10. Driemaal geplaatst wordt tegen tweemaal berekend.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1890 | | pagina 1