Gemengde Berichten.
De stad Hamburg beeft van het echtpaar
Schmilinsky een millioen geërfd, met last daar
voor eenasyl voor pngehuwde vrouwen en bejaarde
onderwijzeressen te stichten en te onderhouden.
Te Hamburg beeft zich een comité gevormd,
om den 400n gedenkdag van de ontdekking van
Amerika i2 Oct. i 892 in Duitschland feestelijk te
vieren.
Terwijl de Fransche «Academie van Genees
kunde" beraadslaagt over de oorzaken van het ver
minderen der bevolking in Frankrijk, beproeft
haar voorzitter, dr. Tarnier, alvast een practisch
middel daartegen. Ilij heeft in zijne geboorteplaats,
in Bourgogne, een premie van 100 francs uitge
loofd voor ieder gezin, dat in 1892 meteen kind
vermeerderd zal zijn.
Te Weenen breiden de pokken zich voortdu
rend uit. Volgens de laaste bulletins van het Kuis.
Gesundheilsaml te Berlijn zijn te Weenon in de
laatste weken waarover die bulletins loopen, te
2amen voorgekomen 182 gevallen en 45 sterfge
vallen aan die ziekte. Te Brussel kwamen in dit
zelfde tijdsverloop 18 sterfgevallen aan pokken
voorte Napels is de epidemie geëindigd, te
Lissabon blijft zij heerschen.
Het Oostenrijkscbe gouvernement heeft zich ver
plicht gezien tot het besluit om voor Bosnië en de
Herzegowina vrouwelijke geneeskundigen aan te
stellen, wijl de zieke Mohammedaansche vrouwen
halstariig weigeren zich door mannelijke genees
kundige» te doen behandelen. Reeds zijn twee
doctoressen van de Zuricher hoogeschool van
regeeringstvege aangesteld.
Uit Rome wordt gemeld, dat er in het klootster
St. Antonius, nabij Rieti, een belangrijke vondst
is gedaan. Men heelt er namelijk in het binnenste
van eene pilaar omstreeïs 500 oude gedrukte
vseiken en 09 handschriften ontdekt, de laalsto
meerendeels dagteekenerid uit de tiende eeuw en
handelende over het civiel en canonieke recht en
over wijsbegeerte. De meeste handschriften zijn
voorzien van fraaie miniaturen.
De minister van onderwijs heeft den hoogleeraar
Minucci opgedragen een rapport op te maken
over deze meikwaardige verzameling.
Eerstdaags zal te Napels een oplichter terecht
staan, die niemand anders is dan Je broeder van
den kardinaal San Felice, aartsbisschop van Napels.
Deze GiuÜo San Felice heeft verscheidene aan
zienlijke familiën te Napels opgelicht voor een
bedrag van f300.000.
Als een Engelschman niets anders te doen heeft,
zegt een Amerikaansch blad, dan gaat hij erover
zaniken dat hij niet mag trouwen met een zuster
zijner vrouw, als deze mocht sterven. Elk jaar
wordt die zaak in het Parlement behandeld en het
verbod toch gehandhaafd. Nu en dan vecht de
Brit in Egypte, in Afrika of in Afghanistan, maar
altijd komt hij weer op die oude zuster terug.
Huwen met de zuster van zijn overleden vrouw,
heid aan de fabriek was deze buitengewoon
beginnen te floreeren en zijn aandeel in de winst
bedroeg reeds eene som, welke het bedrag der
verteeide gelden overtrof.
Willem beschouwde zich van nu af eigenlijk
slechts als rentmeester van het bewuste kapitaal.
Dan was er nog iets, dat hem onaangenaam
sterode. Toen hij den zeeman, dien hij te Napels
ontmoet had, ter zijde had geschoven en deze de
hand als ter zelfverdediging tegen hem had opge
heven, toen had hij aan die hand een zilveren
ring opgemerkt, geheel overeenkomende met dien,
welken hij ook na zijne vlucht van het eiland nog
steeds als eene soort amulet bij zich droeg. Die
ring en dan de gelaatstrekken van dien man, op
welker eerste gezicht hij zoo lievig ontsteld was,
belde doden hem denken aan een wonderlijk spel
des toevals, dat misschien nog eens eenig licht
zou kunnen werpen over het geheim zijner af
komst. Met een Amerikaansch schip, de Columbia,
was hij op Spiekeroog aangekomen en daar opge
nomen en grootgebrachtzou deze man, die hem
zoo onverpoosd naliep, ook soms in eenige familie
dat is het ideaal waarnaar hij streeft. Met het oog
op deze manie, vraagt men zich af, waarom hij
niet begint met zijn vrouws zuster te huwen; 't is
toch dwaasheid, eerst de verkeerde vrouw te
nemen en dan te wachten tot zij dood is en de wet
verbiedt met de rechte te trouwen 1
Uit Algerië komen zeer verontrustende berich
ten over de sprinkhanenplaag. Deze insecten ko
men in zulke ongekend groote en dichte zwermen
voor, dat zij dikwijls het zonlicht verduisteren.
Men heeft er waargenomen die dOOO meter breed
en 2 a 3 kilometer lang waren. De wind die ben
uit de Sahara naar het noorden drijft, is helaas
niet sterk genoeg om hen, zooals anders dikwijls
geschiedt, in de zee te jagen. Waar zij nedervallen
is alles verloren en hun getal is zoo groot, dat men
bij de gewone voorzorgsmaatregelen geen de
minste baat vindt.
Bij een voorstelling van het circus Salamonski
te Moskau zou onlangs de dierentemster Senaïde
pwerken" met hare dierentwee leeuwen, een
panter, een tijger en een beer, in een groote
kooi, toen een der leeuwen weerspannig werd
hij wilde niet over een hek springen, maar bleef,
tegen de traliën gedrukt, grommend in een hoek
zitten. Senaïde's handlanger, die buiten da kooi
stond, porde den leeuw met een ijzeren stang aan,
en op dat oogenblik sprong het dier woedend op
zijne meesteres los, wierp haar op den grond en
zette de tanden in hare rechterzij.
Het publiek was zeer verschrikt. Dames vielen
flauw en verscheidene heeren snelden naar de
kooi om te helpen. Maar de handlanger der die
rentemster rukte intusschen de kooi open, gaf met
zijn ijzeren stang den leeuw een slag op den kop,
zoodat hij zijn prooi losliet, trok de halfbewuste-
looze Senaïde uit de kooi, en sprong toen ook
zelf er uit.
Een geneesheer, die onder de toeschouwers was,
verleende de eerste hulp aan de gewonde. Haie
kwetsuren waren niet gevaarlijk, en zij kon zelfs
na verloop van eenige oogenbükken weder even
in het circus verschijnen, om het publiek gerust
te stellen.
Omtrent het verspreiden van teringbacillen
door het personenverkeer op spoorwegen bevat
het Archiv für Hygiene geruststellende mede-
deelingen.
De van Berlijn naar Meran doorgaande spoor-
wegwaggons, welke door een groot deel der daar
heen gaande longlijders worden gebruikt, weiden,
met het oog op besmettingsgevaar, onderzocht.
De uitkomst was dat van de onderzochte 10
coupé's in waggons 0 coupé's in 3 waggons vrij
waren van tuberkel bacillen, maar dat liet stof van
den vierden waggon bij twee pi oefnemingen (on
geveer een week na elkaar) wél tubei kel-bacilfen
bevatte. Maar ook in die waggon kan, blijkens
inentingsproeven met Guineesche biggetjes geno
men, het aantal bacillen slechts gering zijn
geweest. De proeven hebben dus, naar het schijnt,
voldoende bewezen, dat de gewone manier van
reinigen der waggons volstaat om ze zoo verre
vrij van tuberkel-baciüen te houden, dat zij in
betrekking tot hem kunnen staan en hes om die
reden trachten op te sporen
Wanneer Willem bij avond en vaak tot diep in
den nacht zijnen gondel door de eenzame, stille
lagunen van "Venetië stuurde, boven zich het hel
dere, met tallooze sterren bezaaide firmament,
achter zich den rossen weerschijn der gloeiovens
van de fabriek te Murano, voor zich de haven
lichten en bet boven de kanaien en pleinen van
Yenetie opstijgende dofte gegons, dan werd hij
wonderlijk te moede en stemden zijne gewaar
wordingen in- en uitwendig geheel overeen en
vond hij meet der rust en kalmte nog dan bij den
arbeid en onder zijne omgeving aan de drukke
fabriek.
Dat de bijgeloovige bewoners van Murano niets
van de levenswijze van dezen wonderlijken man
begrepen en de 2otste verhalen omtrent hem
de tonde deden, zal wel niemand verwonderen.
16e Hoofdstuk.
De maand Juli liep ten einde en do zomer
warmte deed de vtuchten rijpen. Op het vasteland
dit opzicht geen gevaar opleveren voor het reizend
publiek.
De onlangs overleden Engelsche volksvertegen
woordiger Tapling heeft zijne postzegelverzame
ling, welke op een waarde van f 800,000 a
f 1.000.000 geschat wordt, vermaakt aan het
Britsch museum.
Van hoe groote waarde sommige dier kleine
frankeerzegeltjes voor de liefhebbers zijn kan blij
ken uit de volgende cijfers: De blauwe pence-
postzegel van Mauritius 1847 werd op de jongste
Parijsche beurs voor 5000 francs genoteerd. Da
verzamelaar, die onlangs in den op Mauritius
verschijnenden Moniteur verklaarde te willen
huwen met een dame, die eene hartstochtelijke
verzamelaarster en in het bezit van genoemd
postzegel was, vorderde dus een grooter kapi
taaltje tot bruidschat dan men oppervlakkig zou
meenen. Postzegels van Réunion 1852 zijn gemid
deld 3000 francs, Spaanscbe van 1850 en 1854
1200 francs en postzegels van Hawaï, eerste
uitgifte, 500 en 1000 francs waard.
De Engelsche «zuster" Rose Gertrude, die naar
Hawaï ging om de melaatschen te verplegen,
zal daar trouwen met dr. Karei Lütz, den
Duitschen geneesheer, die zoovele jaren onder de
melaatschen werkzaam was.
Te Lausanne is ter gelegenheid van de ver-
eeniging van de verschillende vakscholen aldaar
tot een universiteit, een reeks van feesten gegeven.
De stad was zeer feestelijk en smaakvol versierd
en de aliée met groene slingers afgezet. Op de
torens der kathedraal wapperden de standaards der
republiek en van het kanton. Vertegenwoordigers
van aile Europeesche landen waren tegenwoordig,
de Amsterdamsche hoogeschool door prof. J. A.
van Hamel.
Maandag had de officieele plechtigheid plaats,
waarbij de Zwitsersche staatsraad RufTy de ope
ningsrede hield. Daarop volgde des namiddags
een luisterrijk diner.
Dinsdag werd door 2000 kinderen een cantate
gezongen ter eere Pestalozzi, den onderwijshervor-
mer, die in deze streek geboren werd.
Een belangrijke vondst van mummiën en pa
pyrusrollen is te Deil el-Bahari in Februari ge
daan. De 103 mummiën en 75 papyrusrollen
zijn thans in het Ghizeh-museum te Cairo over
gebracht, en schijnen tot de 21ste dynastie te
behooren. Wegens het groote aantal voorwerpen
en ook omdat verscheidene der ingegrifde namen
bijna geheel zijn uitgewischt, zal het nog eenigen
tijd duren vóór men de archaeologische waarde
dezer vondst zal kunnen bepalen en de weten
schappelijke wereld omtrent de bijzonderheden
volledig zal kunnen inlichten.
De secretaris der «British and Foreign Anti-
Slavery-Society" vernam dezer dagen van den
heer Gurney, lid dier vereeniging en juist van
eene reis door Marokko teruggekeerd, bijzender-
heden, die de laatste geruchten bevestigen aan
gaande den drukken slavenhandel in dat land.
In Februari dezes jaars kwam te Tendouf eene
karavaan aan van 2000 slaven, waarbij 1200
benoorden Venetië zwollen de druiven tot onge
wone grootte, nam de vijg bare donkerblauwe
kleur aan, golfden de slanke halmen der rijst
velden boven den moerassigen bodem van de laag
vlakte en hingen de perzikboomen vol weeke,
donzige vruchten. De landman dacht aan den oogst,
die hem welvaart en genot beloofde. In de stad
bemerkte men al heel weinig van dit alles. Alleen
op de markt kwam men er iets van te zien. De
pleinen werden geblakerd door de gloeiende zon
en waren ledig en stil. Al wat leefde, bewoog zich
op de kanalen, die echter geen zeer aangename
geuren over de stad verspreidden. Wie een rustig
leven kon leiden, trok zich dan ook het grootste deel
van den dag terug in zijne paleizen en lusthuizen,
waar de zonnestralen zooveel mogelijk waren
buitengesloten. De dertig duizend bedelaars der
stad lagen in de schaduw der voorportalen en
kauwden kalabaskorrels, de werklieden trokken
zich in hunne donkere winkels terug en wet kton
er met weinig opgewektheid aan hunne dagtaak.
Venetië vierde haar zomer-siesta. Tegen vijf uur
in den namiddag eerst scheen de stad te ont-
meisjes, die allen overgingen in de handen van
Marokkaansche handelaars, teneinde naar de
markten van Fez, Mequinez en andere steden te
worden gevoerd. De heer Gurney vernam, dat
ten gevolge van den grooten aanvoer de waarde
dezer menschelijke waar zeer verminderd was;
zoo was b.v. de prijs van 24 pond sterling voor
een meisje tot de helft gedaald. Wanneer men
in het oog houdt, dat omstreeks een derde van
het aantal op de reis van Timbuctoo en de bin
nenlanden omkomt, dan kan men het verlies aan-
menscbenlevens bij deze enkele karavaan veilig
op 1000 personen schatten, daargelaten de vol
wassen mannen, die bij de rooftochten, waardoor
al die jonge meisjes buitgemaakt werden, sneu
velden.
Verscheidene dezer slaven werden openlijk in
de straten van Mogador verkocht. Ook in ander»
havensteden wordt de aan Engeland gedane be
lofte, dat dergelijke verkoopen niet meer zouden
worden toegelaten, voortdurend geschonden.
Het volgende geval van eene oplichting bracht
dezer dagen in Ribe (Denemarken) alle gemoede
ren in beweging. Daar vertoonde zich een paar
maanden geleden een ingenieur uit Chicago, die veel
geld verteerde, beweerde een Deen van geboorte
te zijn en in Amerika fortuin gemaakt te hebben.
Hij verloofde zich met een jong meisje uit Ribe
en ondernam daarna een reis voor zaken naar
New-York. Dezer dagen keerde hij terug met het
bericht, dat hij een zeer voordeelige onderneming,
in verband met de tentoonstelling te Chicago, op
touw gezet had en daarbij ongeveer 2000 mannen
en vrouwen plaatsen kon. Verscheidene sollicitanten
meldden zich aan, waarvan zoowat een twaalftal
direct aangesteld werd.
Het gezelschap vertrok naar Londen, waar de-
ingenieur vele vrienden had en zijn bruiloft wenschte
te vieren. Aldaar aangekomen, namen zij onder
zijn leiding hun intrek in een goed hotel. Maar
plotseling verdween de ingenieur, met ongeveer
1400 kronen, welke hij van de reizigers ont
vangen had om ze in Engelsch geld om te zetten.
Hij kwam niet terug. De arme emigranten wend
den zich tot den Deenschen consul en deze tot de
politie, maar tevergeefs. Door bemiddeling van
den consul kwamen dereizigers in bun vaderstad
terug, zonder eenig geld en de meesten zonder
dak of middel van bestaan.
Nu is gebleken, dat voor eenigen tijd de zooge
naamde ingenieur in Seeland hetzelfde spel gespeeld
heeft en in Hamburg verdwenen is.
Eene ontdekking van groot gewicht vond in de
oase El-Golieh, in de woestijn Sahaia plaats. Men
vond er namelijk op da geringe diepte van 35 M
een natuurlijk waterreservoir, dat tot nog toe 180 L.
per minuut levert, doch waaruit men nog grootere
hoeveelheden denkt te verkrijgen. Dit is het eerst»
geval, dat in de Sahara op zoo kleine diepte water
gevonden werd. Het ontdekte onderaardsche re
servoir schijnt zeer uitgestrekt te zijn, wat niet
slechts voor da oase zelve, maar ook voor de
artesische putten, die later aangelegd zullen wor
den om het verkeer in de woestijn te vergemakke
lijken, van veel belang zou wezen.
waken. Dan fladderden weer de duiven over het
St.-Marcus-plein, .dan vingen da verkoopers van
gesneden Ualabassen aan luide hunne waar aan te
prijzen, klonken de schelle stemmen van de au
gurken-, citroenen-, kweeperen-, oranjeappels- en
vijgenhandelaars daartegenin, terwijl zij langs
de smalle straten tusschen de kanaien hunne
waren veilden dan verdrongen de water- en ijs-
verkoopers elkaar in de volkswijken, dan werden
de deuren der goud- en zilver- en glaswinkels
geopend en traden de houders er van naar buiten
om klanten te lokken en verrichtten de brieven
bestellers hunne bestellingen.
Een van dezen, een eenvoudig, zelfs pover
gekleeden jongen man, zien wij een schipper
aanroepen in Italië siet men roepen aan
het uiteinde der Rio di San Felice, waar de beer
Felix Lombardi woonde.
De schipper kwam, zette den besteller over en
deze bracht den klopper van het ons bekende huis
in beweging.
iVordt vervolgd.)
