Maandag 1 Juni.
A". 1891.
N°. 7767.
Derde Blad
Vijf-en
-veertigste Jaargang.
Itultenlandsehe JJericliten.
- s.r.o,
- o.so.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Dinsdag. advertentieprijs: ««n 1-10
UITGEVER: J. ODÉ. Iedere gewone regel meer- o in
E K U B I i J' li
Het Lagerhuis heeft ten slotte het amen
dement aangenomen, houdende verklaring:
dat de Kamer, nota nemende dat de wet,
door de wetgevende macht van Newfound
land aangenomen, voldoende is, en met liet
oog dat de kolonie zich bereid verklaart om
de regeering te steunen in alle maatregelen,
noodig ter uitvoering van de door Engeland
aangegane verbintenissen, thans niet tot
de tweede lezing der bill zal overgaan.
In het Lagerhuis heeft Goschen Donderdag
avond laat medegedeeld, dat hij eerstdaags
een bill zal indienen, waarhij voor de Engelsche
visschers een tijdperk zal worden bepaald voor
de robbenvangst in de Behringzee.
De Jetoish Chronicle behelst eene belang
rijke correspondentie tusschen het parle
mentslid Samuel Montagu en Gladstone. De
eerstgenoemde had den laatstgenoemde als
bekenden kampioen voor onderdrukte natio
naliteiten verzocht, zijnen grooten invloed bij
de Russische regeering aan te wenden, opdat
de tegenwoordige Russische jodenvervolging
ophoude en de bejegening der Russische Joden
even verdraagzaam worde als die der Russische
Muzelmannen, die oorspronkelijk toch ook
Semieten zijn.
Daarop antwoordt Gladstone, dat tot dusver
de eenige reden zijner aarzeling, weshalve hij
niets openbaar maakte over de Russische
jodenvervolging, zijn twijfel was, of hij daar
mede wel goed zou doen, daar dergelijke
publicaties zelfs kwaad kunnen stichten dooi
de partij der Russische ultra's te steunen,
aan welke de stuitende jodenvervolging alleen
te wijten is. Ook Gladstone is verbaasd over
het verschil tusschen de bejegening van Joden
en Muzelmannen in Rusland. Hij bestrijdt
Montagu's meening, dat hij een grooten invloed
bij de Russische regeering bezit; ofschoon hij
dien eenmaal cenigermate bezeten kan hebben,
bezat hij dien noch tijdens zijn ministerschap
noch later. Inlusschen is liet waar dat hij
herhaaldelijk een beroep deed op het publiek
in Europa, door het vormen eener krachtige
ineening in de beschaafde wereld tegen
gruwelen van een hijzonderen staat, maar dit
geschiedde steeds na eene duidelijke vast
stelling der feiten. Gladstone raadt daarom de
stichting aan eener organisatie tegen de Russi
sche jodenvervolgingen, welke tot eene inter
nationale propaganda moet leiden door het
openbaarmaken van feiten betreffende de
Russische wetgeving tegen de Joden, tevens
aantoonende de geheele overbodigheid van zulk
eene wetgeving, althans van eene zoo strenge
toepassing. Gladstone gelooft dat eene derge
lijke propaganda, stelselmatig voortgezet, een
belangrijken invloed zou moeten oefenen;
geen staat, hoe machtig ook, heeft daartegen
den ullergeringsten grond tot klagen, en een
dergelijk stelsel van aanval zou de aangevallen
regeering mede de gelegenheid bieden tot
zelfverdediging. Gladstone verklaart dat hij
met groote sympathie de omvangrijke joodsche
landverhuizing naar Palestina gadeslaat; hij
hoopt dat de sultan krachtig daartoe zal mede
werken. Betreffende Corfu rekent Gladstone
op een streng recht der Grieksche regeering.
De meerderheid der bladen spreekt gunstig
over Gladstone's brief. De Times wel is waar
zinspeelt ironisch op Gladstone's veldtocht
tegen de Bulgaarsche gruwelen, toen hij het
tijdperk om welingelicht te kunnen zijn toch
nauwelijks afwachttede Times merkt tevens
sarcastisch op dat Gladstone thans de hulp
van den sultan inroept tegenover den czaar.
De joden-quaestie in Rusland op zich zelve
behandelende, acht de Times het mogelijk,
dat de jodenverdrijving een onderdeel uit
maakt van het plan om alle vreemdelingen,
die niet verkiezen Russen te worden, Rusland
uit te zetten; alle Europeesche staten, ook
Engelandbeproefden hetzelfde tevergeefs
voor drie eeuwen. Het blijft niettemin mogelijk
dat de czaar tegenwoordig toch hetzelfde wil
doorzetten, door eerst de Joden te verdrijven
en daarna de Duitschers, totdat de kunstbousv
dezer kolossale krijgsmonarchie door innerlijke
ontbinding ineenstort, gelijk voorheen andere,
zelfs kolossalere rijken. De impopulariteit der
Jod'»n toegevende, acht de Times de bejegening
der Russische Joden een vergrijp tegen de
hedendaagsche persoonlijke vrijheid en de
beginselen der verdraagzaamheid.
Te Londen is een drukbezochte openbare
meeting gehouden, belegd door de vereeniging
voor de landbouwkolonisatie in Palestina. De
heer Samuel Montagu, lid van het Parlement,
presideerde en verklaarde voor de ongelukkige
Joden, die uit Rusland verjaagd werden, als
de beste bestemming gevonden te hebben een
land, waar ruimte in overvloed is en waar
vooral vooruitzicht bestaat, dat de kolonisten
liet land met voordeel kunnen bebouwen.
Engeland was het minst geschikt voor dc
Russische Joden om er zich te vestigen. Dat
land is te dicht bevolkt, ook door Joden, en
de nieuwe zouden er den reeds gevestigden
maar in den weg staan. Hij bad er steeds
de voorkeur aan gegeven, dat de Russische
Joden naar het Westen zouden trekkenzij
zouden daar meer verdraagzaamheid vinden
dan in het Oosten. In 1884 bezocht hij de
Joodsche landbouwkolonie in bet far west van
Amerika en zag daar een welvarende ge
meenschap van welgezeten boeren, 's Sprekers
ondervinding van Palestina, nu 16 jaar ge
leden, was niet zoo gunstig, maar iu latere
jaren was de toestand aldaar veel verbeterd.
Na debat werd besloten tot het gouvernement
een verzoekschrift te richten, waarin ge
vraagd wordt, dat het met de regeering van
andere staten zal medewerken in de bevor
dering van het groote werk der kolonisatie
van Palestina.
Een belangrijk artikel van Crispi in de
Jum-ajlevering van de Contemporary Review
waarin hij Italics politiek met betrekking
tot het drievoudig verbond verdedigt en op
de Franschen een beroep doet om hunne
aanvallen op Italië te staken, wekt groote
sensatie. Hij bestrijdt daarin o. a. de meening
dat Napoleon III Italië's vriend geweest
zou zijn. Italië's toetreding tot het drievou
dig verbond in 1882 was noodig, omdat
het zwak en geïsoleerd stond tegenover een
vijandig Frankrijk, hetwelk geen Latijnsche
Unie verlangde, tenzij het daarin den baas
spelen kon over Spanje en Italië. Het drie
voudig verbond was een vredelievend defen
sief middel, waarvan liet doel bereikt blijkt
door de negenjarige handhaving des vredes.
Crispi beschuldigt Frankrijk van pogingen
tot verstoringen des vredes, ook twee jaar
geleileu, toen hooggeplaatste Franschen in
samenwerking met mannen van gezag op liet
Vaticaan trachtten den paus uit Rome te
lokken onder voorwendsel van werkelijk denk
beeldig gevaar. Ware toen de paus naar
Frankrijk gevlucht overeenkomstig het ge
smede komplot, dan zou een Fransch-Ilali-
aansche oorlog ontbrand zijn, waarbij Italië
tegenover zijne bondgeuooten geen casus foe
deris zou hebben kunnen aanvoeren. Crispi
besluit zijn artikel aldus: Italië wenscht in
rust te leven, het koestert geen naijver noch
wangunst of agressieve plannen; het heeft
aan vrede behoefte tot reorganisatie zijner
binnenlandsche aangelegenheden en voltooiing
zijner eenheid.
D U I 1 S C II L A N D.
Uit de verklaringen van den minister Von
Bütticher in het Pruisische Huis van Afge
vaardigden kon men niet met juistheid op
maken, of de regeering tot den tijdc-lijken
maatregel van de verlaging der graanrechten
zou overgaan; wel, dat zij hét zeer noode
zou doen. De minister zeide o. a. dat hij het
verkeerd vond, om, gelijk nu in Frankrijk is
geschied, te bepalen: Over ettelijke weken
zal het invoerrecht op graan verlaagd wor
den gedurende eenige maanden. Hij meende
dat zulk eene tijdelijke verlaging, bleek zij
noodig, onmiddellijk moest worden ingevoerd.
Toorts bleef de minister ontkennen, dat met
het bedrag der invoerrechten de graanprijzen
werden verhoogd; dat mocht thans toevallig
zoo wezen, op den duur kon dat niet zijn.
Niettemin heeft de minister niet beweerd,
dat zij ongelijk hebben, die verklaren dat
invoerrechten de graanprijzen altijd iets ver-
hoogen, met welk bedrag dan ook.
Er is nog geenerlei besluit genomen be
treflende eene bijeenroeping van den Rijksdag
wegens de quaestie over de graanrechten,
daar de informatiën aangaaude dit vraagstuk
nog niet zijn afgeloopen.
De JTordd. Allg. Zeit. spreekt de Donder
dag verspreide geruchten over eene schorsing
der graanrechten tegen en zegt, dat het
ministerie met zijn onderzoek nog niet zoover
gevorderd is om een dergelijk besluit te
nemen.
Schijnbaar officieus meldt de National
Zeitung, dat Rusland hij de onderhandelingen
met Duitschland over het handelstractaat in
eene verlaging der rechten van eenige be-
teekenis niet treden zal, maar wel ooren
heeft naar eene gelijkstelling der landgrenzen
met de zeehavens. Tan ijzer b. v. wordt
thans aan de landsgrenzen 20 pet., van steen
kolen 50 pet., van katoen 15 pet. hooger
invoerrecht geheven, dan over zee ingevoerd.
Naar de Schlaische Zeit. verneemt, heeft
Italië dezer dagen werkelijk de verlenging
van het drievoudig verbond onderteekend.
De Kreuzzeitung meldt, dat de czaar met
het denkbeeld omgaat, zijne residentie naar
Moskou over te brengen en deze stad, in
plaats van St.-Petersburg, tot hoofdstad des-
rijks te maken.
Tolgens de Berliner Politische Nachrichten
is het zeker, dat omtrent eene schorsing der
heffing van graanrechten nog geen besluit
genomen is, maar dit weldra genomen wordt,
en eveneens dat het te nemen besluit onver
wijld op zoodanige wijze bekendgemaakt zal
worden, dat er aan de bestaande onzekerheid
een einde gemaakt en aan de operaties in den
graanhandel eene vaste basis verschaft wordt.
RUSLAND.
Naar men uit St.-Petersburg bericht
wacht de Russische Israëlieten alweder
nieuwe verdrukking en ergernis. Aan den
Raad van State wordt namelijk een door de
«Heilige Synode" opgemaakte verordening ter
goedkeuring voorgelegd, waarbij den joden
verboden wordt op Zaterdag hunne winkels,
kantoren of werkplaatsen te sluiten en hun
daarentegen wordt gelast, den Zondag als
rustdag te vieren.
Een 150-tal Israëlietische uitgewekenen
uit Rusland, die men te Bremen niet had
willen inschepen en die nu naar de Rus
sische grens terugvervoerd werden, gaven
dezer dagen te Charlottenburg aanleiding tot
ongeregeldheid. De arme lieden, die daar
moesten overstappen, weigerden in den naar
Rusland bestemden trein te gaan, en zij
verweerden zich krachtdadig, toen de politie
hen met geweld daartoe dwingen wilde. Men
moest eindelijk soldaten te hulp roepen, die
met gevelde bajonet hen naar den trein
dreven.
Het vertrek van den czaar van Petersburg
naar Moskou is onverwachts uitgesteld. Wat
daarvan de reden is, wordt niet gemeld.
Zooveel mogelijk wordt geheimgehouden
SCHOK
1.x:,.
COURANT.
inbegrip van eene Courant1.1%)
BUKEA U BOTEB§TKAA T E 2 7. Driëmaai. geplaatst wordt tegen tweemaal heiekeml.
Abonnementsprijs per kwartaal
franco per post, door liet gelieele Rijk
Afxomleilijke noininers
