EEN LANGE STRIJD.
A". 1894,
ondag 11 en IVIaandag 12 Februar
N°. 8466,
Timede Blad
Feu 11 e t o n.
Achtenveertigste Jaargang1.
Versch nt dagel ks, uitgezonderd Dinsdag,
UITGEVER: jf' ODÉ.
Bui teii 1 an dscHe Bericht ei
Abonnementsprijs, per kwartaal
Franco per post, door het geheele Ryk
Afzonderlijke nommers
f 1.85.
- 2.50.
- 0.10.
KVKR A r BOTE II STRAAT, E 2 7.
Advertentieprijs: van'l10 gewone regels met
inbegrip van eene Courant. f 1.10.
Iedere gewone regel meer. - 0.10.
Driemaal geplaatst wordt tegen tweemaal berekend.
I) U IT S C II L A S D.
Het tegenbezoek van keizer "Wilhelm op
Fnediichsiuhe moet thans bepaald zijn op i5
Febiuari. Reeds neemt men daar de aoodige
maatregelen.
In de begrootingscommissie uit den Rijks
dog bracht prins Arenberg gisteren de berich
ten omtrent de jongste ongeregeld heden in
Kameroen ter sprake en noemde hij de aan
leiding daartoe een schande voor Duitschland,
-waarop de directeur der koloniale afdeeling
Kaiser verklaarde dat, wanneer de geruchten
zich bevestigen, gestrenge maatregelen tegen
den schuldige zullen worden genomen reeds
in een ambtenaar naar Kameroen gezonden
tot het instellen van een onderzoek.
Bij de commissie voor de belastingont-
werpen is op dat, rakende de zegelbelasting,
een amendement ingediend om van de inlagen
voor weddenschappen bij wedrennen en
dergelijke een belasting van 50 pCt. te hellen.
Van andere zijde werd eene helling van 20
pCt. voorgesteld, terwijl de minister Von
Posadowsky verklaarde 10 pCt. voldoende te
achten. De commissie heeft zich met deze
laatste zienswijze vereenigd.
Naar verzekerd wordt, zal de regeering
het ontwerp tot invoering eener wijnbelasting,
dat zooveel verzet ontmoet heeft, terugnemen
en vervangen door eene belasting van wijn
•op flesschen.
Het Pruisische Huis van afgevaardigden
beeft Donderdag, na een debat van 5 dagen,
het ontwerp tot instelling van Kamers van
landbouw naar eene commissie van 28 leden
verwezen.
Het gemeentebestuur van Berlijn is voor
nemens een feestmaal te geven ter eere van
de Russische gemachtigden tot het sluiten van
een handelsverdrag, zoodra dit laatste defini
tief zal zijn gesloten.
De conservatieve partij heeft tegen 17 dezer
eene monster-meeting belegd om tegen het
handelsverdrag met Rusland te protesteeren.
De Berlijnsche correspondent der N. J£, Ct.
schrijft van gisteren
Nadat gisteren Herbert von Bismarck in
de soeconomische vereeniging" van den Rijks
dag (het beschermende Kartell uit verschei
dene staatkundige partijgroepen bestaande)
tegen het handelstractaat met Rusland ge
sproken had, schrijft heden die Zukunftals
men prins Bismarck tot getuige van de Kroon
voor het tractaat wenschte, dan zou hij ant
woorden, wat hij in 1877 tot Andrassy ge
zegd heeft, toen deze zijn hulp voor het han
delsverdrag met Oostenrijk iniiep «Gij wendt
u tot een veikeerd adres. Ahvat ik voor u
doen kan is mijne meening over het handels
tractaat niet te zeggen."
Van andere zijde wordt beweerd* dat bet
bijzondere standpunt van den ouden Bismarck
s, dat de tegenwoordige tariefsbepalingen van
Duitschland slecht zijn. Doch nu wij jegens
Oostenrijk, Italië, Zwitserland, Spanje enz.
gebonden zyn, zou eene verwerping van het
handelstractaat met Rusland oeconomisch
nutteloos, en uit een staatkundig oogpunt
een gioote misslag zijn.
In een deel der pers begint de oppositie
reeds zeer scherpe tonen aan te slaan, die
zich rechtstreeks tegen de uitingen des kei
zers richten. Nadat de Kreuzzeitung gisteren
gesproken had van «openlijk ten toon gestelde
bangigheid" voor Russischen overmoed, ver
klaart de Allgemeine Zeitung.- x>Wij sluiten
onze verdragen noch ten genoegen noch ten
verdriete van den czaar. Een zeer belangrijk
centrumbladde Kolnische Volks zeitung,
meent, evenals de Germania, gemelijk:
Het is waai lijk toch geen toestand waarop
Duitschland trotsch kan zijn, wanneer wij
internationale verdragen sluiten, minder om
de ons daaibij geboden voordeelen, dan wel
uit angst voor den toorn van onzen buurman.
Naar het heet, zouden zij die aan den par
lementairen avond hebben deelgenomen, aan
vankelijk besloten hebben, de uitingen des
keizers slechts in verzachten vorm publiek te
maken. Maar weldra werd het hun duidelijk,
dat de keizer niet voor hun genoegen alleen,
maar wel degelijk met het oog op de publi
citeit had gesproken, zonder zich te bekom
meren over de critiek. welke op zijne hartige
woorden zou kunnen volgen.
Eindelijk breken de llamlurgitcho Nach-
rLhten hun stilzwijgen af en geven in een
blijkbaar uit Friediichsruh gemspiieerd arti
kel, dat vóór alles als ongewoon zacht voor
de regeeiing in het oog valt, hun gevoelen
te kennen. Ongeveer wordt daarin gezegd,
dat oogenblikkelijk nog weinig te zeggen
v 't over het handelstractaat zelf, daar geen
voldoende materiaal ter beoordeeling gegeven
wordt.
Wat tot nu aan bijzonderheden is openbaar
gemaakt, zou geen maatstaf kunnen geven.
De tegenwoordige toestand van gedwongen
heid is een gevolg van de dwaasheid van
den Rijksdag in 1891, toen het eeiste han
delsverdrag met Oostenrijk is aangenomen.
Noch de regeering noch den rijkskanselier
alleen kan het verwijt trefTen van op een
onbekend gebied een misstap gedaan te hebben.
De koning van Saksen lijdt aan blaas-
catarrh, die hem noodzaakt het bed te hou
den. Volgens het laatste bulletin kwam een
aanmerkelijke verbetering in den toestand
er waren geen symptomen van koorts, en ook
heeft de koning van tijd tot tijd een weinig
geslapen.
De Engelsche pers is over het algemeen
zeer ingenomen met het Duitsch-Russisch
handelsverdrag. De Standard beweeit, dat
Rusland den tariefoorlog met Duitschland
gebruikt heeft als een handig wapen om
Frankrijk een voordeelig handelstractaat af
te dwingen, zoodat Frankrijk thans, op zijn
nieuwen bondgenoot verliezende, genoodzaakt
zal zijn genoegen te nemen met het door
Italië aangeboden hanuelsverdrag, waardoor
de kansen op het behoud des vrede» aan
merkelijk versterkt zullen worden. De. Morning
Post beschouwt het Duitsch-Russisch verding
als eene zegepraal voor de staatkunde van
keizer Wilhelm en zegt dat, het vei drag
moge dan het gevolg zijn van het verlangen
des czaren om den Russischen landbouw op
te beuren of iu verband staan met plannen
tot het sluiten eener nieuwe Russische lee
ning op de Berlijnsche beurs, het in elk ge
val van grooten invloed zal zijn op de be
trekkingen tusschen beide rijken, terwijl het
ook de oppositie tegen de staatkunde des
Duitschen rijkskanselier geducht zal verzwak
ken. De Daily Telegraph beschouwt het
verdrag als eene internationale gebeuitenis,
veel belangrijker dan de betoogingen van
Kroonstad en Toulon, en zegt dat betrekkin
gen, gegrondvest op gemeenschappelijke be
langen, veeleer tot eene staatkundige over
eenstemming zullen leiden, dan alle vriend
schapsbetuigingen van twee volken, die elkaar
overigens vreemd zijn.
F R A N K R IJ K.
De president Carnot heeft zijne recepties
weer kunnen hei vatten.
In de Kamei zitting van Donderdag ontwik
kelde de socialistische afgevaardigde Faberol
zijne interpellatie over het gesloten blijven der
Arbeidsbeurs te Parijs, na de troebelen in Juni
van het vorige jaar. De spreker beweerde dat
de republiek zich zeer stiefmoederlijk gedraagt
«Zou uw genade het lijkenhuisje niet eens
willen binnengaan
Een oogenblik aarzelde ik, want akelige dingen
te zien valt weinig in mijn smaak. Daarna
evenwel behield de gewone zucht van den
reizenden Engelschman, om buiten zijn eigen
land alles te willen zien, de overhand. Te huis
worden de mooiste dingen veronachtzaamd otn
die te bezoeken is men altijd in de gelegenheid.
Buitenslands bezit alles de bekoring van 't nieuwe
en men weet niet, of men er ooit weder heen
zal gaan.
»Ja", zeide ik, sik wil het hjlienhuisje wel
•eens zien."
De man, tot wien ik dat zeide, was de dood
graver van een gioot kerkhof in Zuid-Duitschland.
Hij had mij reeds bet kerkhof laten zien ik
had hem een goede fooi gegeven, waarvoor hij
niet «uw genade" betitelde. Het kostte hem
mets en was een bewijs van zijn dankbaarheid.
In elk geval beteekent duw genade" met veel
in Duitschland. Ik was jong en vei keerde in
goeden doen, waarom zou ik dus met miid zijn 7
Ik begrijp met, dat alle rijke menschen daarin
geen genoegen vindenwant mets veraange
naamt zoozeer het leven. Misschien ga ik hierin
wel wat ver, mijn familie beweert het ten minste
maar dit is onafscheidelijk van een artistieke
natuur, en ik ben nu eenmaal kunstenaar
tegenwoordig met tamelijk succes, ofschoon ik in
dien tijd nog weinig bekend was.
Mijn vader is lord Riveitin en bezet ongeveer
veeitig duizend bunders land. Ik ben een jongere
zoon en mijn naam veel te mooi, naar mijn
smaak, maar daai ben ik met veiantwoordehjk
voor is Fitzalan Lindley.
Om nu tot den doodgraver terug te keeren.
Zoodra hij begreep, dat ik het lijkenliuisje wilde
zien, bracht hij mij naar een gebouw, dat dicht
bij den ingang van het kerkhof stond. Het
was giooter dan ik gedacht had, maai er was
niets bijzonders aan te zien, behalve dat de
vensters zeer hoog waren aangebiacht. Een
klein buisje was er vlak naast gebouwd, en ik
onderstelde, dat dit de woning van den dood
graver zou wezen.
De deur van het lijkenhuis was met gesloten
en de doodgiaver wenkte mij mede naai binnen
te gaan.
Ik bevond mij in een grootlangwerpig
vertrek, door een rij hooge vensters vei licht,
die ik aan de buitenzijde reeds had opgemerkt.
Daar de zon bijna onderging, werd het er teeds
donker. Toch was alleb nog duidelijk zichtbaar.
De kamor bevatte een aantal lage langwerpige
tafels op rijen geplaatst; zij waien van steen
en met lei gedekt. Op drie van deze tafel»
stonden doodkisten.
«Gewoonlijk zijn er meer", zeide de dood
graver, alsof hij verontschuldigingen wilde maken,
dat er zoo weinig te zien viel. sA.1 de dooden
van den omtrek moeten hier terstond worden
gebracht. Het is verboden ze in huis te houden,
zooals bij n m Engeland de gewoonte is."
«Maar bestaat er dan geen gevaar om levend
te worden begiaven?" vtoeg ik,
«Zij wuiden niet terstond begraven, uw
genade; en de kisten blijven open, zooals gij
kunt zien."
Ik zag, dat de deksels naast de kisten waren
geplaatst.
«Wil uw gen tda de lijken niet eens zien 1"
vroeg de doodgiaver. »Er is een beeldschoon
meisje bij."
«Zeker", antwoordde ik, vast besloten eenmaal
binnengekomen voor mots terug te deinzen «ik
wil ze wel even zien."
Hij geleidde nnj naar de eerst kistna een
enkelen blik ging ik met afgewend hoofd voorbij,
zoo ook langs de tweede, maar bij de derdo
bleef ik als aan den grond genageld staan.
