I
A0. 1894,
Zondag 22 en Maandag 23
April.
IN0. 8515
Tweede Blad.
Feuilleton.
EEN LANGE STRIJD.
Achtenyeert.gste
J aars: a n sr.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Dinsdag,
Binnenlandse lie Berichten.
UITGEVER: J. ODÉ.
Abonnementsprijs, per kwartaal
Franco per post, door hetjgeheele Rijk
Afzonderlijke nommers
t 1.85.
- 2.50.
- 0.10.
II C lUfl BOTERSTRilT, E 3 7,
Advertentieprijs: van 110 gewone regels met
inbegrip van eene Courant. f 1.10.
Iedere gewone regel meer. - 0.10.
Driemaal geplaatst wordt tegen tweemaal berekend.
SCHIEDAM, 21 April 1804.
De heer W. P. G. Helsdingen, te Rotter
dam, redacteur van het socialistische blad
Re Vrijheid, heeft zijn redacteurschap neer
gelegd en tevens bedankt voor het lidmaat
schap van den sociaai-democratischen bond.
Deze stap wordt door hem gemotiveerd als
volgt
Met leedwezen neem ik afscheid van de
partij, maar sinds het voorstelHoogezand-
Sappemeer is aangenomen, is het partijleven
vergald. Veertien jaar streed ik mee zoo goed
ik kon; nu ik voorstander ben der parle
mentaire actie, zou men mij als wrijfpaal
willen gebruiken der revolutionnairen in de
afdeeling. Het is zoover reeds gekomen, dat
zij, die van het kiesrecht gebruik willen maken,
rerntoestellan, baantjesjagers, enz., worden
genoemd, terwijl Recht voor Allen den heer
Rutgers van Rozenburg een man van karakter
noemt.
Het lust mij niet, den strijd tegen de soi
disant (zoogenaamde) revolutionnairen te voe
ren, zooals zij dien tegen de parlementairen
voerendaarom leg ik het bijltje neder.
Mogen anderen mijne plaats innemen.
Te Amsterdam is opgericht >De vereeni-
ging voor vrouwenkiesrecht", waarvan me
vrouw A. W. L. Versluys voorzitster is. Zij
meenen dat het eerste wat de vrouw moet
vragen om tot verbetering van hare positie
te komen ishet kiesrecht.
De vereeniging heeft een circulaire ver
spreid, waarin de vrouwen in Nederland uit-
genoodigd worden lid te worden, tegen be
taling van 50 cents 'sjaars. Zij zijn van oor
deel dat slechts het groot aantal leden kan
baten, omdat anders beweerd zal worden
de vrouw verlangt het kiesrecht niet.
Wanneer dus aan deze oproeping door be
trekkelijk weinigen gevolg wordt gegeven,
dan zal, volgens de redeneering van het be
stuur, gebleken zijn, dat de vrouwen in
Nederland het kiesrecht niet verlangen.
Wij zullen nu afwachten hoevele vrouwen
tot de vereeniging toetreden.
In perceel 440 op het Rokin te Amster
dam is sedert gisteren e»ne inrichting ge
vestigd, die dit gebouw recht geeft op de
benaming «phonografenhuis". Het is iets ge
heel nieuws te Amsterdam. Nu en dan werd
men hier wel eens in de gelegenheid gesteld
kennis te nemen met Edison's beroemde
spreekmachine, doch nooit zag men op dit
gebied het nieuwste bijeen.
Aan het hoofd van deze World's Phono
graph Company" staat de heer J. Lewis
Young, een Engelschman, die geruimen tijd
met Edison samenwerkte en diens phonograaf
ook. in menig opzicht hielp verbeteren. De
heer Young toont den bezoeker der inrichting
dan ook met trots Edison'g portret, waaron
der deze zijn naamteekening plaatste, en de
ganzenpen, waarmee de beroemde uitvinder
dit deed.
Gelijkvloers in het phonografenhuis heeft
men een ruim vertrek, waar verschillende
modellen van phonografen zijn ten toon gesteld
en waar men o. a. eene sprekende pop kan
zien en hooren. Daarachter is het kantoor
met de nieuwste Amerikaansclie uitvindin
gen. Op de bovenverdieping is een vertrek
waar een Steinway-vleugel en eene piano staan,
en waar de bekende kunstenaars hunne
srecords" kunnen maken, die dan naar ver
schillende deelen der wereld kunnen worden
verzonden.
Daarachter is het vertrek waar men van
verschillende phonografen liederen kan hoo
ren, door bekende kunstenaars in het buiten
land gezongenwij hoorden ook phonogra-
phisch eenige coupletten voordragen door
den bekenden komiek De Haas, en het was
alsof deze in persoon voor ons stond te zingen.
Yerder heeft men in het huis de noodige
werkplaatsen en pakkamers. H.blad,
De regen der laatste dagen heeft de hoop
der schippers op een normalen waterstand
niet vervuld. De Boven-Rijn wies slechts
enkele cM, terwijl Donderdag van eenige
stations alweer val werd gemeld. Niet alleen
echter is de bovenlandsche vaart grootendeels
belemmerd, ook de verzendingen van de Ruhr-
havens naar de benedenrivieren worden door
den ongunstigen waterstand zeer gering.
Uit den hofvijver te 's-Gravenbage is gister
ochtend het lijk opgehaald van een net ge
kleed neer, naar gissing 60 jaar oud. Op het
lijk is gevonden een visitekaartje, een fleschje
en eeriig geld.
Blijkbaar had de drenkeling nog niet lang
in het water gelegen.
Het lijk is naar de begraafplaats overgebracht.
Door eenige ingezetenen van Oud-Beierland
is het plan gevormd aldaar een volksspaar-
en voorschotbak op te richten. Men acht het
van groot belang, dat zulk eene inrichting
tot stand kome, om hen, die tijdelijk geld
noodig hebben, en dit niet op geschikte
wijze kunnen verkrijgen, te helpen. Het doel
is niet winst te maken, maar door onder
linge hulp elkander te gerieven. Daartoe
moet de op te richten bank tevens spaarkas
zijn en belmoren alle eventueele voordeden
geheel ten bate van de deelnemers te ko
men. Wie lid der vereeniging willen wor
den, moeten tevens een aandeel nemen, dat
voorloopig op f 15 vastgesteld is.
Op den 15n Mei a.s. hoopt Berendina Wie-
cherink te Twekkelo (gemeente Lonneker)
haar 102den verjaardag te vieren.
Wanneer men haar ziet met dat nog volle
gelaat, die volle handen, dan zou men niet
zeggen, dat zij reeds de 100 heeft overschre
den. Daarbij ziet zij nog zeer goed; zelfs op
vrij grooten afstand kan zij alle voorwerpen
onderscheiden, en dat zonder bril!
Haar gehoor is minder scherp; men moet
vrij luide spreken om zich vei staan baar te
maken en jammer, tengevolge daarvan valt
haar de tijd wat lang, want nog zoo gaarne
roert zij, als de meeste vrouwen, haar mondje.
Met behulp van haar stokje (want loopen
kan ze slecht, wijl ze aan rheumatiek lijdt)
wandelt ze des daags door en om haar wo
ning, zich hier en daar nederzettende en be
langstellende in alles, wat er omgaat.
Zij verzekert, thans gezonder te zijn, dan
toen ze 60 a 70 jaar was en steeds goeden
eetlust te hebben. Geen wittebrood, maar
zwart roggebrood met een weinig suiker is
's morgens en 's avonds haar geliefkoosd eten.
En denkt ge nu, lezer, dat deze, wegens
haar hoogen ouderdom zoozeer bevoorrechte
vrouw, een leven heeft gehad zonder zorg
en kommer? Dan vergist ge u deerlijk. Als
11-jarig meisje trad ze reeds bij een boer in
dienst. Gehuwd zijnde, heeft ze vaak gebrek
geleden en met haar man hard moeten tob
ben om zich zelve en den kinderen het hoog
noodige te kunnen verschaffenheeft ze ge
worsteld met ziekten en tegenspoeden. Op
50-jarigen leeftijd overleed haar man en zag
zij zich genoodzaakt weder als boerenmeid
te gaan dienen om in de behoeften van hare
nog hulpbehoevende kinderen te kunnen voor
zien. Zij heeft dus niet op rozen gewandeld.
17.
«Ik vreesde zeer, dat gij mij een hoogst
-achterhoudend meisje zoudt vinden," vervolgde
zij, «voor iemand, die niets van zich zelve wilde
openbaren en juist het tegendeel is waar. Zoo
gaarne zou ik u en anderen mijn lotgevallen
mededeelen, als ik ze mij slechts kon herinneren."
Verrukt over haar eenvoud en onschuld, vond
ik 'thard haar mijn liefde niet te mogen ver
klaren, maar ik beheerschte mij zeiven, hoe veel
moeite het ook kostte.
«Kunt gij u in 't geheel niets herinneren T"
vroeg ik zoo kalm mogelijk.
Zij bracht de hand aan haar voorhoofd, als
om haar gedachten te verzamelen, en antwoordde
eenige oogenblikken
sik zal u zeggen wat ik mij kan herinneren.
Toen ik bewusteloos op den grond viel
sEen oogenbükje," zeide ik, haar in de rede
vallend «kunt gij u niet herinneren, waardoor
het toeval werd veroorzaakt 1"
«In 't minst niet."
Het was dus duidelijk, dat men tegenover
haar had gezwegen over den brief, welke haar
was gebracht, en die ongetwijfeld de oorzaak
van het toeval was geweest.
«Nu dan," herhaalde zij, stoen ik op den
grond viel, was het of ik in een groote, zwarte
wolk werd gehuldik zag noch hoorde meer,
maar toch wist ik dat ik niet dood was. Deze
toestand bleef, dunkt mij, zeer lang aanhouden."
«En kunt gij u niets meer herinneren van
hetgeen in het doodenhuis voorviel?" vioeg ik
zeer teleurgesteld.
Bij deze vraag begon zij sterk te blozen.
«Ik verbeeldde mij, dat nu en dan menschen
bij mij kwamen, maar niet vooidat gij kwaamt
was ik geheel tot bewustheid gekomen. Wat
hiervan de reden was, weet ik met. Misschien
kon het toevallig zijn, misschien ook was het
door de grootere belangstelling, mij door u
betoond."
«Hoe gelukkig zou ik mij gevoelen als ik zeker
van het laatste kon zijn," antwoordde ik.
«In beide gevallen ben ik u even dankbaar,"
zeide zij, weer blozend.
«Herinnert gij u aan de schel te hebben
ga.r kken V'
«Ja, want van het oogenbhk dat gij ge
komen zijt bleef ik steeds bij kennis, en toen gij
met den ouden Stefan mij verliet, begreep ik,
dat mijn laatste kans op redding verloren was.
Het gesprek over het touw, dal om mijn arm
was gebonden, had ik gehoord. Niet in staat
de minste beweging te maken, weet ik niet boe
mijn arm naar beneden is gevallenmisschien
heeft de angst, waarin ik veikeerde, mij een
oogenbhk de kracht er toe verleend hoe dit
zij, tot miin groote vreugde kwaamt gij terog.
Ik hoorde alles wat er tusschen u en dokter
Falck voorviel; maar het vteesolijkste was,
toen men den volgenden morgen kwam om mij
te begraven, en waarschijnlijk heeft de doodsangst
mij kracht gegeven een oogenblik mijn oogen
tv openen. Maar zonder u zou alles te laat zijn
geweest, dus kan ik u nooit dankbaar genoeg
wezen."
Ik verzocht haar daarover niet meer te spreken,
daar elk raensch evenzoo zou hebben gehandeld.
In elk geval kon er geen grooter belooning
bestaan dan het geluk haar weer gezond en
sterk te zien.
«Ik zal er dan verder over zwijgen, maar
heerlijk zou ik het vinden, als ik eenmaal in
de gelegenheid was ook iets voor u te doen."
Hier was nu eindelijk voor mij de gelegenheid
om haar mijn liefde te belijden. De woorden
brandden mij op de lippen. Maar de gedachte
haar te veel op te winden en daaidoor haar
gezondheid te henadeelen, hield mij tegen, en
alles wat ik durfde zeggen was
«Deze belofte zal ik niet vergeten en een
dezer dagen zal ik u op de proef stellen."
Dit waten dwaze, geheimzinnige wuoi oen, die
myn wei lelijke gevoelens in het geheel met
