Woensdag 4 Juli.
N°. 8565.
Uf-
A", 1894.
Eersie Blad
jBaifeiilaudsclie Berichten.
Achtenveertig-ste
Jaargang.
Versch nt dagelijks, uitgezonderd Dinsdag,
üitge^rTT odé.
II
l!
ii
fö
„-■y*2 ■*-
^bonnementsphus, per kwartaal
Franco pur Poic> door het geheele Bijk
jUiouilerlijke nommers
F It A ,N K R IJ K.
De ministerieele kwestie heeft opgehouden
ie bestaan. De heer Dupuy heeft den pre
sident der republiek medegedeeld, dat hij
blijft met allen die zijn ambtgenooten waren.
De boodschap van den president der repu
bliek zal heden bij de Kamers inkomen.
De plechtige begrafenis van Carnot op
Zondag j.l. heeft een rustig vei loop gehad.
Het spreekt vanzelf dat, in weerwil der
buitengewone warmte, de toeloop van volk
langs den weg, die door den stoet genomen
weid, ontzaglijk groot is geweest. Reeds den
voivjen avond begonnen zeer velen op de
Place de la Concorde te kampeeren ot hun
plaatsen langs den weg in te nemen. De stem
ming onder die honderdduizenden werd echter
«eigens verstoord, zelfs niet door uitroepen
■of baldadigheden.
Even over '10 uur gaf generaal Saussier
het sein tot liet vertrek en presenteerden
de tioepen hel geweer voor het lijk van den
lieer Carnot, dat in een met zes paarden be
spannen lijkwagen uit het Elysée werd ge
voerd. De trommen roffelden, treurmuziek
tveid gespeeld, en van tijd tot tijd weer
klonken van de Seinekade de kanonschoten.
Achter het lijk volgden de drie zoons van
den heer Carnot, eenige familieleden en het
personeel van het Ely«ée, Onmiddellijk daar
op verscheen Casimir Périer, achter wien
generaal Borius, de voorzitters van Kamer
en Senaat, de ministers, Kamerleden en mili
taire en burgerlijke autoriteiten zich aan
sloten. De ambassadeurs van Rusland,Duitsch-
tand en Italië openden den stoet van diplo
maten.
Over de Place de la Concorde en door de
Rue Rivoli ging het naar Notre Dame. Daar
werd de stoet door den aartsbisschop ont
vangen. De eerste rij zitplaatsen was bestemd
voor de bloedverwantende tweede rij voor
de ministers, de derde voor de gezanten.
President Périer nam een afzonderlijken
®tel in. De muziekuitvoering was indruk
wekkend schoon. Faure zong zijn iPie Jesu"
Saint-Saëns bespeplde het orgel.
Door den aartsbisschop, mgr. Richard, werd
■fiane belangwekkende toespraak gehouden,
gevolgd door een lofrede op wijlen den
heer Carnot.
Met uitzondering van Clovis Hugues, wa-
rea de radicale en socialistische afgevaardig
den niet bij de kerkelijke plechtigheid aanwe-
»g. i e twee uur was deze afgeloopen.
Niet ver van Notre Dame bracht de me
nigte een ovatie aan den ouden maarschalk
Canrobert, die, door twee bedienden onder
steund, zich bij den stoet had aangesloten.
Het was drie uur toen men het Pantheon
t 1.85.
2.50.
- 0.10.
B C RE AU: BOTE It STRAAT, E 2 7.
Advertentieprijs: van 110 gewone regels met
inbegrip van eene Courant. 1.10.
Iedere gewone regel meer. - 0.10.
Driemaal geplaatst wordt tegen tweemaal berekend.
bereikte, waarbij alle muziekkorpsen een
treurmarsch deden hooren. President Périer
ontblootte het hoofd en riepuLeve de
Republiek
De aankomst voor het Pantheon leverde
een prachtig gezicht op. De met zwart laken
bekleede trappen werden het eerst bestegen
door president Périer. Een zeer fraai en in
drukwekkend geheel werd gevormd door de
versiering van het inwendigeoveral was de
grond niet bloemen bestrooid, en een pyramide
van kransen verhief zich langs de katafalk
die in het grootsche gebouw was opgeslagen.
De heer Dupuy hield nu eene redevoering,
waarin hij grooten, lof bracht aan Carnot, die
steeds een overtuigd voorstander, een verlicht
aanhanger van den vrede was, wat dan ook de
algemeene sympathie verklaart, welke hem
thans wordt bewezen. Hij wees daarna op de
liefdadigheid, de verdraagzaamheid en de
staatkundige houding van Carnot. Dupuy
zeide verder, dat het aan de samenwerking
der mogendheden zal gelukken, de anarchis
ten tot machteloosheid te doemen.
De vice-president der Kamer van afgevaar
digden, De Mahy, hield eene rede, waarin hij
de aan Carnot opgedragen taak in herinnering
bracht. Men kan gerust zeggen, zeide hij, dat
nog nimmer het vei lies van een staatsman
grooter leedwezen wekte dan thans met Carnot
het geval is, niet slechts in Frankrijk, maar
onder koningen, keizers en presidenten van
republieken, en men moet dan ook werkelijk
het verlies betreuren van een Franschmau,
die zijn land zooveel bewijzen van belang
stelling heeft bezorgd. De spreker gaf zijn
afgrijzen te kennen over den moordenaar,
die gelukkig geen Franschman is.
In den verderen loop zijner rede herinnerde
De Mahy aan het Fransch-Russiscli verbond.
Carnot, zeide hij, heeft de kracht van het
vaderland versterkthij werkte mede tot de
handhaving van den wereldvrede, maar
maakte Frankrijk ook in staat om weerwraak
te nemen bij een aanval van buiten. De spre
ker verklaarde zich voor sociale hervoi mingen
en voor krachtige onderdrukking van de
misdadige aanslagen op de maatschappij.
Ten slotte bracht hij in indrukwekkende
bewoordingen hulde aan Carnot, wiens naam
onsterfelijk zal blijven.
Challemel-Lacour brandmerkte den ver
foeilijken aanslag, verkondigde den lof van
Carnot en betreurde het noodlot, dat juist
die mannen treft, die met de grootste toe
wijding voor hun land bezield zijn.
Vooral de rede van generaal André
gouverneur de polytechnische school en een
bijzonder vriend van den overledene, wekte
groote ontroering. De overige redevoeringen
gingen bijna onopgemerkt voorbij.
Alle aanwezigen defileerden na de ceremo
niën en redevoeringen die anderhalf uur
geduurd hadden, voor de katafalk.
Des avonds werd het lijk in den grafkelder
afgelaten. Dit geschiedde in tegenwoordigheid
der familieleden en slechts enkele genoodig-
den, in het geheel niet meer dan 22 personen.
Mevrouw Carnot woonde des middags een
mis bij in de kapel van het Elysée.
Graaf Von Munster, de Duitsehe gezant,
had aan Dupuy en Hanotaux mededeeling
gedaan van het besluit van keizer Wilhelm,
om bij gelegenheid der heden volvoerde
plechtigheid aan de twee Fransche officieren,
die bij het proces wegens spionnage veroor
deeld waren, gratie te verleenen. Dupuy gaf
hiervan onmiddellijk kennis aan Casimir
Péiier, die den keizer zijn dank liet betuigen
voor de grootsche gedachte, welke het hart
der beide natiën weldadig zal aandoen.
Het bericht van deze handeling van keizer
Wilhelm verspreidde zich spoedig onder den
stoet en maakte een diepen indruk.
Er zijn in den loop van den dag natuurlijk
ongelukken gebeurd. Bij de Arcole-brug is
een vrouw die van een ladder viel, zwaar
gckvvdst; een jonkman die in de Rue des
Pyramides van een muur viel, werd gedood.
Drie of vier soldaten werden, toen de stoet
eerst op de Place de la Concoide gekomen
was, op brancards weggedragen, door zonne
steek getroffen. Onder de menigte kwamen
ook tal van gevallen voor van plotselinge on
gesteldheid.
Een hoofdofficier die het lijk van den presi
dent volgde, zakte, door zonnesteek getroffen,
ineen.
De toevloed van het publiek naar de kata
falk op het binnenplein van het Elysée was
Zaterdag zoo groot, dat de rijen agenten
werden doorbroken en bereden politie moest
aanrukken om de orde te handhaven onder
de menigte, die zich intusschen behoorlijk en
eerbiedig gedroeg. Eerst na urenlang wachten
kon men voor de lijkbaar van Carnot defi-
leeren. Vele lieden uu, het volk wierpen stui-
vers-bouquetjes aan den ingang der praal-
kamer; mevrouw Carnot was vooral door
deze huldebetuigingen der nederigsten zeer
getroffen.
Bij honderden waren de kransen naar het
Elysée gebracht. Onder de fraaiste merkte
men op die van Casimir Périer (roode rozen),
van den czaar (een krans van 6 M doorsnede,
uit orchideeën, chrysanthemen en seringen
bestaande), van den keizer van Duitschland,
van de koningin-regentes van Spanje, den
koning van Italië, den koning van Portugal,
de koningin van Engeland, de Kamer van
afgevaardigden (geheel van Fransche rozen)
van admiraal Avelane (witte seringen en
vergeet-mïj-nietjes), enz.
Men schat dat de kransen meer dan drie
millioen hebben gekost.
De Parijsche correspondent der W. li. Ct.
schrijft van gisteren;
De invrijheidstelling door Wilhelm II van
de Fransche zee-officieren, die wegens spion
nage te Glatz gevangenzaten, heeft hier een
buitengewoon gunstigen indruk gemaakt. Voor
deze daad op een dag als gisteren is ieder
den Duitschen keizer erkentelijk. St. Cèrein
de 'Figaro spreekt van eene hooggeplaatste
persoonlijkheid, die op het vernemen van dit
keizerlijk besluit zou hebben uitgeroepen
T>Dècidement c'est un monsieur tres chic".
Degouy in de Justice, die altijd bang is van
niet voor vaderlandlievend genoeg te wor
den gehouden, erkent ditmaal toch dat het
onmogelyk is om geen akte te nemen van
Frankrijk te verzachten, en in de Fetite
Pépuhlique stelt Viani onder het opschrift
Une Lepon, de daad van Wilhelm aan de
Fransche regeering ten voorbeeld. In dit land
verhaalt men en wij gelooven het gaarne,
schrijft iviani, heeft het besluit van Duitsch-
lands keizer eene diepe emotie teweegge
bracht aan de Fransche regeering de taak
om dat voorbeeld door eene politieke am
nestie te volgen.
Het is nu toch zeker dat Caserio niet uit
eigen beweging handelde, maar de moord van
president Carnot door een aantal anarchisten
beraamd is. Het verhaal van Lc Petit Mar-
setllais, waaivan eenige bijzonderheden door
de Gaulois verbeterd zijn, komt hierop neer:
Een sjouwer uit Cette had zich aan den
militairen dienst onttrokken, maar gaf zich
eenige dagen geleden bij de autoriteiten aan.
Toen hij den moord op Carnot vernam en
eenige bijzonderheden gevraagd had, riep hij'
uit»dat moet Caserio zijn Hij verhaalde
verder hoe hij in het hospitaal te Cette ken
nis had gemaakt met Caserio, die anarchis
tische propaganda maakte. »A!s wij hem niet
te Parijs dooden kunnen", had Caserio gezegd,
»zal het bij zijn aanstaande reis naar Lyon
gebeuren, en met de ponjaard wij zijn met
ons twaalven, Franschen en Italianen, vast
besloten, onzen slag te slaan."
De milicien gaf nu verscheidene namen op,
waarna eenige anarchisten in hechtenis ge
nomen werden de anderen hadden zich uit
de voeten gemaakt. Caserio zal nog met den
milicien worden geconfronteerd.
Een Italiaansch blad, de Lomhardia, maakt
een artikel openbaar, waarin, gegrond op het
getuigenis van den anarcliistisclien advocaat
Gori, betoogd wordt dat de moordenaar van
Carnot Santo Caserio niet is, maar alleen diens
naam heeft aangenomen. Verschillende om
standigheden moeten er voor pleiten dat de
moordenaar een Spanjaard is uit de Baskische
provinciën.
Omstreeks 300 van anarchisme verdachte
personen zijn in den nacht van Zaterdag op
Zondag te Parijs gearresteerd. Men heeft
daarbij vooral de hand gelegd op verdachte
vreemdelingen, of personen die sedert kort
uit het buitenland waren teruggekeerd.
jvllit
>r'|
