A". 1894,
Zondag 21 en Maandag 22 October.
N°. 8644
Tweede Blad,
Feu lleton.
Een verongelukt Huwelijk.
.A. ch. tenyeertigste
Jaargang.
Versch at dagelijks, uitgezonderd Dinsdag,
UITGEVER: .T. ODÉ.
BiiüenlcTiidsclie Berichten.
ABONNEMENTSPRIJS, per kwartaal f 1.8a.
JVobco per pobC, door het gaheele Rgk2.50.
Afzonderlijke nomrners- 0.10.
B r K K A |1 BOTBRlTRA AT 7 O.
Advertentieprijs: van 110 gewone regels me
inbegrip van eene Courant. f 1.10.
Iedere gewone regel meer. - 0.10.
Driemaal geplaatst wordt tegen tweemaal berekend.
U I T S C H 1 A N D.
Donderdag, de verjaardag van den slag
bij Leipzig, had te Berlijn op het plein bij het
ruiterstandbeeld van Frederik den Groote,
Unter den Linden, de wijding plaats van de
Woensdag door den keizer aan de stokken
genagelde vaandels, welke aan de 132 vierde
bataljons worden uitgereikt. Voor het stand
beeld was een altaar opgeslagen, waarvoor
de keizer, omgeven door de Duitsche vorsten
en prinsen, van zijn huis en alle bevelvoe
rende generaals, had plaats genomen; ter
weerszijden van het altaar stonden de depu-
tatiën der verschillende bataljons met de
nieuwe vaandels geschaard.
Nadat de opper-aalmoezenier de vaandels
had gezegend, werden zij door den keizer
aan de regimenten uitgereikt met eer. itu-
spraak, waarin hij herinnerde aan de laatste
zegening der wapenen in 1861 en de roem
rijke daden, door de Duitsche legers in 1870
en '71 verricht. Hij vermaande de leger
commandanten, deze roemrijke traditiën voort
te zetten door een toewijding tot aan den
dood en een volstrekte gehoorzaamheid aan
het legerhoofd, voor het geval het noodig
mocht zijn, een buitenlandschen of binnen-
landschen vijand te bestrijden.
Veldmaarschalk Von Blumenthal dankte
namens liet leger en gaf den keizer de ver
zekering van de onwrikbare trouw der troepen.
Van een balkon van het paleis van wijlen
keizer Wilhelm I werd het indrukwekkende
schouwspel door de keizerin en koning Alexan
der van Servië gadegeslagen.
Omtrent den toestand van den erfgroot-
hertog van Saksen-Weimar wordt gemeld,
dat de nierziekte stationnair blijft, de asthma
vermindert en de gezichtsterkte toeneemt.
De erfgroothertog zal geruimen tijd te Kaap
St. Martin verblijven.
De prins-regent van Beieren heeft op de
jacht zijn pols gebroken.
Thans zal ook de bevolking van Hannover
een huldigings-bezoek gaan brengen aan vorst
Von Bismarck.
Nu de poging om een vergelijk te treffen
tusschen de Berlijnsche bierbrouwers en de
sociaal-democraten mislukt is, hebben de zaal
eigenaars een vergadering gehouden, om de
houding te bespreken, welke zij zullen aan
nemen. Zij hebben besloten de socialisten ook
voortaan niet in hunne lokalen toe te laten.
De socialisten hebben eveneens op 27 verga
deringen het besluit genomen den bierstrjjd
tot het uiterste voort te zetten.
Te Berlijn gaat een gerucht dat misschien
het huwelijk van den grootvorst-troonopvol-
ger met prinses Alice van Hessen zal worden
verhaast en in stilte zal worden ingezegend
aan het ziekbed van den czaar. Naar Russi
sche gebruiken en begrippen is trouwens door
de verloving reeds een onverbreekbare ver
binding voltrokken. Maar de czaar wenscht
blijkbaar ook nog de formeele inzegening van
bet bruidspaar door den hofpriester persoon
lijk te beleven, nadat de bruid tot de ortho
doxe belijdenis is overgegaan.
f It A S K I! IJ I
Een langdurige kabinetsraad is Donderdag
gehouden. Het is niet bekend over welke
onderwerpen de ministers hebben beraad
slaagd waarschijnlijk echter zal vooral de
begrooting ter sprake gebracht zijn.
In de begrootingscommissie werd bij de
behandeling van het koloniale budget en de
uitgaven voor Tongkin, een levendige discussie
gevoerd. Eenige leden, vooral de heer Maurice
Lebon, oud-staatssecretaris voor koloniën,
verklaarde geen centime meer te zullen toe
staan ten behoeve van Indo-China, zoolang
geen liervormingen waren aangebracht in het
civiele bestuur dezer kolonie. Andere leden
wezen op het zonderlinge feit dat meerdere
gelden voor militaire uitgaven worden aan
gevraagd, terwijl men tegelijkertijd beweert
dat de rust in de kolonie volkomen hersteld
is. Op voorstel van Thomson en Ferry werd
besloten, geenerlei besluit te nemen alvorens
de minister van koloniën gehoord zal zijn.
Voor de nieuwe posten in Dahomey zijn
de gelden van 1,300,000 frs. op 900,000 frs.
teruggebracht, daar men berekent dat ten
gevolge der organisatie, door generaal Dodds
ingevoerd, de kolonie zelf bijna een halfmil-
lioen zal kunnen afwerpen.
Door den Algemeenen Raad der Seine is
met algerneene (92) stemmen besloten, de
regeeriug om nadere ophelderingen te ver
zoeken ten aanzien van het ontslag van den
heer Robin als directeur van het opvoedings
gesticht te Cempius. De prefect verklaarde
echter deze inlichtingen alleen \an vertrouwe-
lijken aard kunnen zijn, hetgeen een storm
van verontwaardiging onder de raadsleden
deed losbarsten.
Het correctioneele gerechtshof te Nimes
heeft zekeren Vernat, een 47-jarig bakkers
knecht, tot een jaar gevangenisstraf veroor
deeld wegens het schrijven van dreigbrieven
aan den president der republiek en andere
hooggeplaatste personen.
B E L G I E.
De heeren Paul Janson, Jules Janson, Emile
Feron, Eugène Robert, Prosper Hanrez, Louis
Rieiiaid, Auguste Lambiotte, Maurice Lemon-
nier, Hemi ilollevoet, Van Wilder en Louis
Morichar, allen candidaten door de «Association
libérale" gesteld, hebben schriftelijk verklaard,
de door de werkliedenpartij voor de herstem
mingen gestelde voorwaarden aan te nemen.
Zij konden dit schrijven zij te eerder
doen, wijl hun werkzaamheid op politiek ge
bied overtuigend uitwijst hoe zij altijd de beide
beginselen eenvoudig algemeen stemrecht,
ook voor provinciale en gemeenteraden, en
vrijen handel, hebben voorgestaan iaatstge-
(Vervolg en slot.)
Nu geleidde ik haar door al de verlichte
vertrekken naar de eetzaalZij keek noch
rechts, noch links. Gp al dat moois, dat toch
voor haar alleen was aangebracht, sloeg zij geen
oog. Twee-, driemaal wankelde zij aan mijnen
arm. En telkens moest ik naar der. jongen
■omzien, of die er ook nog was.
Goddank 1 Hij volgde ons.
Komaan, gaat nu zitten, kinderkens 1" riep
ik, heel joviaal, alsof ik mij volkomen in mijne
dingen voelde.
Ik zie het nog alles vóór mij. liet witte
tafellaken, en bet Meissener servies, en den ouden
zilveren suikertrommel, en de koperen hanglamp
or boven. Rechts van mij zij, bleek, strak
met halfgesloten oogen, als eene slaapwande
laarster. Links h ij, met zijn krulhaar en
zijne gebruinde wangen en zijnen donkeren
knevel, zwijgend, roerloos, met een gezicht als
een moordenaar.
«Kijk hem nu eens goed aan, Jolanthe," zeide
ik«want zooals wij hier nu zitten, zoo hoop
ik dat wij nog heel dikwijls met ons drieën
samen zullen zijn 1"
Zij knikte langzaam, en sloot de oogen geheel.
Arm schaap Arm schaap
En terwijl de angst mij schier den adem
benam, schreeuwde ik zoo hard als ik kon
«Komaan, kinderkens, weest eens fideel 1
Lothar vertel ons eens een paar grappen uit
het leven te Berlijnik zal je helpen."
En in mijnen nood liep ik regelrecht naar
mijne eigene kamer, waar de sigarenkist stond,
alsof een geurige Havana hier alles in het gereede
brengen kon.
Maar, mijne heeren, toen ik daar nu met
het kistje onder den arm terugkwam, toen zag
ik iets, wat mij het bloed in de aderen deed
stilstaan
De beide luidjes stil en stijf op hunne stoelen,
net als te vorenmaar zij hadden hunne oogen
om zoo te zeggen in elkander geboord, met zulk
een wilden, wanhopigen, waanzinnigen gloed,
alsof zij elkaar er mede verteren wilden
Verbeeldt u 1Daar hadden wij dus het
lieve leven 1
Nog was zij feitelijk niet mijno vrouw en
reeds had mijn vriend, mijn zoon, mijn lieveling
mij met haar verraden. De echtbreuk zat al in mijn
huis, nog vóór de echt feitelijk was voltrokken.
Mijne gansche toekomst een bestaan vol
argwaan en angst en verbittering en belachelijk
heid, vol grauwe dagen en slapelooze nachten,
lag door dien éenen blik als een landkaart voor
mij uitgerold.
Wat te doen, mijne heeren
Het allerliefst had ik haar bij de hand
genomen en tot hem gezegd: «Ziedaar! Neem
haar. Ik heb geen recht meer op haar."
Maar verplaatst u in mijne positie 1
Een blik is immers iets ontastbaars en onbe
wijsbaars. En bovendien kon ik mij ook niet
vergist hebben?
Terwijl ik dit zoo dacht, hingen die twee
- Jgenparen nog steeds aan elkander, in volslagen
vergetelheid van alles in het rond. En toen ik
daarop binnentrad, knipten zij niet eens met de
wimpers, maar keken slechts verbaasd en wrevelig
naar mij heen, alsof zij vragen wilden. «Waarom
stoort hij ons, die vreemde, oude man V'
Ik had het wel willen uitbrullen, als een
aangeschoten wild dier. Allerlei roode vlammetjes
begonnen mij voor de oogen te dansen
Doch ik hield mij in en zeide eenvoudig«Ga
naar huis, mijn zoon. Het is tijd."
Hij stond met loome leden op, reikte mij eene
ijskoude hand, maakte voor haar zijne luitenants-
buiging, en wendde zich naar de deur.
Daar hoorde ik eenen gil eenen gil die
mij door merg en been sneedEn wat
zag ik
Mijne vrouw, mijne jonge vrouw lag aan zijne
voeten; hield hem bij zijne jas met beide handen
vast en jammerde
«Je moogt niet sterven je moogt niet
sterven 1"
Een oogenblik stond ik als voor den kop
geslagen, maar terstond daarop had ik hem bij
zijnen kraag.
«Halt, mijn zoon," zeide ik «nu is het
genoeg. Zóo laat ik nog niet met mij sollen
En ik trok hem zachtjes naar zijne plaats
terug, sloot de deuren, en tilde mijne vrouw,
die krampachtig snikkend op den vloer lag, op
eene sofa.
Zij echter kreeg mijne hand te pakken, be
dekte die met kussen, en jammerde onophoudelijk
«Laat hem niet wegHij wil zich ombrengen
hij wil zich ombrengen 1"
«Zoo zoo En waarom dat Waarom wilt
ge je ombrengen, mijn zoon zeide ik. «In
geval je oudere rechten had, waarom heb je
die dan niet doen gelden Waarom bedroog je
je besten vriend
Hij drukte zich de vuisten tegen de slapen
en zweeg.
Nu begon mijn bloed toch te koken, en ik
beet hem toe«Spreek 1 of ik sla je neer
als een dollen hond 1"
«Doe dat!" zeide hij, en hij breidde zijne
armen uit«Ik heb niets beters verdiend."
«Verdiend of niet verdiend ik wil weten
wat er van is 1"
Wel, mijne heeren, zoo vernam ik dan van
hen beiden, onder tranen, zelfverwijtingen en
voetvallen, hoe de vork hier in den steel zat.
Zij hadden elkaar vóór jaren in het woud
