October
N". 9151
Tweede Blad
Feuilleton.
Jessie's Voogd.
A0. 1896.
Zondag 11 en Maandag 12
ijftigste Jaargang.
Versch nt dagelijks, uitgezonderd Dinsdag,
UIT GEVE: ODÉ.
Buit cnlandsche Her iel» ten.
X-iirn
rUHA
Abonnementsprijs, per kwartaal
Franco per post, door het geheele Rijk
Afzonderlijke nommers
f 1.85.
- 2.50.
- 0.10.
BCKBAII: II O T BRNTBA AT 70.
Advertentieprijs: van 110 gewone regels met
inbegrip van eene Courantj 1.10'
Iedere gewone regel meer- 0.10.
Driemaal geplaatst wordt tegen tweemaal berekend.
e It A N K It IJ K.
Donderdagmorgen om halfelf zijn de czaar
en de czaritsa met Félix Faure naar het
Louvre gegaan, de czaar in uniform, de czaritsa
in het v.'it en de president in gekleede jas.
Als altijd was het enthousiasme zeergroot:
alleen schijnt het dat de keizerin meer het
hart der Parijzenaars heeft weten te stelen
dan de keizer.
's Middags zijn de gasten naar de fabriek
tan Sèvres-porselein gereden. Het was prach
tig weerthans had de czaar een minder
koel air dan bij den intocht. Vervolgens is
men naar Versailles gereden, waar de kleine
grootvorstin Olga reeds per trein was ge
arriveerd.
Daar heerschte eenige ontstemming, om
dat afgevaardigden en genoodigden de toegang
tot het kasteel geweigerd werd. Dit is trou
wens een opmerking die heel veel gen oord
werd, dat het protocol wat al te streng is
te werk gegaan. Zoo moeten vooral de gezan-
t«n zeer ontevreden ziju.
Overigens trok het in diplomatieke kringen
de aandacht, dat de czaar zoo'n lang onder
houd met den pauselijken nuntius gehad
heeft. Men spreekt reeds van een toenadering
iusschen het Vaticaan en Rusland.
Te halfvijf arriveerde de stoet te Versailles.
De paarden van het rijtuig van den minister
van financiën Cochery schrikten van het kanon
gebulder, sprongen op zij en sloegen op den
holhierdoor werden verscheidene menschen
gekwetst, waaronder vijf vrij ernstig.
Er zijn trouwens nog meer ongelukken
gebeurd, o. a. bij een charge van gendarmes
te paard, die zeer veel ontevredenheid heeft
verwekt.
Het was prachtig weer toen het keizerlijk
paar aan het paleis te Versailles aankwam.
De menigte juichte. Zij bezochten Trianon,
maakten daarna een toer door de tuinen, be
zichtigden de groote waterwerken, en keerden
in het paleis terug, waar zij zich op het
balkon van de galerie des glacés vertoonden.
De genoodigden, waaronder veel senatoren en
afgevaardigden, die in de tuinen waren toe
gelaten, juichten hen levendig toe. De keizer,
de keizerin en president Faure waren zicht
baar zeer vermoeid, maar overigens welvarend.
Om halfacht was er galadiner, waaraan on
geveer 100 personen hebben deelgenomen.
Gistermorgen zijn de czaar en de czaritsa
naar het kamp van Chalons vertrokken.
De trein met den czaar en de czaritsa is
te halfelf aan het station-Bouy aangekomen,
de trein met president Faure een kwartier
vroeger. Het hooge gezelschap begaf zich
daarop naar het kamp, waar het te 12.20
aankwam en ontvangen werd met geestdriftig
gejuich der zeer talrijke menigte.
Daarop is de wapenschouwing aangevangen.
De czaar te paard en de czaritsa met presi
dent Faure in een rijtuig, reden, gevolgd door
een schitterenden staf, voorbij de troepen.
Een ontzaglijke menigte was bij het schouw
spel tegenwoordig en juichte in groote op
gewondenheid. De souvereinen hebben daarop
met Faure de eere-tribune bestegen, waarna
het defileeren der troepen is begonnen. Het
was vrij mooi weer.
De revue was te 1 uur geëindigd.
De presidenten van Kamer en Senaat en
al de ministers waren er bij tegenwoordig.
Na afloop der revue liet de czaar den
minister van oorlog, generaal Billot, roepen,
betuigde hem zijn groote voldoening en onder
hield zich eenigen tijd met hem, waarna hij
hem zijn portret, rijk met diamanten ver
sierd, overhandigde.
Aan het déjeuner na de wapenschouwing
hield de president der republiek den vol
genden toost
»Uwe Majesteit gaat ons thans verlaten
na een verblijf dat in de geschiedenis der beide
landen een onuitwischbare herinnering zal
achterlaten. Als een glimlach van gelukkige
voorbeduiding is de bekoring van de aanwe
zigheid der keizerin liefderijk aan dit bezoek
verbonden. Te Parijs zijn uwe Majesteiten
toegejuicht door de geheele natiete Cher
bourg en te Chalons zijn zy toegejuicht door
wat Frankrijk het naast aan het hart ligt
het leger en de vloot. Het Fransche leger
brengt Uwe Majesteiten zijn groet. Op iederen
gedenkdag van het roemrijk verleden zenden
de Fransche zeelieden en soldaten hunnen
broeders n Rusland |het getuigenis hunner
hartelijke gevoelens en wenschen. In naam
van leger en vloot verzoek ik Uwe Majesteit
voor haar legers te land en ter zee de plech
tige verzekering onzer onveranderlijke vriend
schap te aanvaarden. Ik drink op het Rus
sische leger en vloot en hef mijn glas ter
eere van den keizer en de keizerin."
De muziek speelde het Russische volks
lied. De czaar stiet aan met den president en
zeide daarna
nln de haven van Cherbourg heb ik het
Fransche eskader kunnen bewonderen. Op het
punt van uw schoon land te verlaten heb ik
het genoegen gesmaakt het heogst belang
rijke militaire schouwspel bij te wonen van
de revue der troepen op hun gewoon exer
citieterrein. Frankrijk mag trotsch zijn op zijn
leger. Gij hebt gelijk met te zeggen dat onze
beide landen door een onveranderlijke vriend
schap zijn verbonden; en evenzoo bestaat er
tusschen de beide legers een diep gevoel van
wapenbroederschap. Ik hef mijn glas ter eere
van uw legers te land en ter zee en ik drink
op de gezondheid van den president."
De muziek speelde de Marseillaise. Twee
maal onder den toost van den czaar riepen
alle aanwezige Russen hoera
Na het déjeuner begaf het hooge gezel
schap zich met zijn schilderachtig geleide van
Arabische ruiters, dragonders en jagers naar
den trein. Aan het station te Bouy nam de
czaar afscheid van de presidenten van Senaat
en Kamer en van de ministers. Aan den
minister van binnenlandsche zaken betuigde
hij vooral zijne hooge voldoening over de
maatregelen, die de minister voor de orde
genomen had. Toen stegen de czaar, de
czaritsa en president Faure in den salon-
wagen. Na eenige woorden gewisseld te heb
ben, boog Faure voor de czaritsa en kuste
haar de hand. De czaar en de president
gaven elkaar met kracht de hand en omhels
den elkaar toen. Te zes uur zette de trein
zich in beweging onder een algemeen geroep
van uLeve de keizer 1 Leve RuslandGene
raal Boisdeflre en admiraal Gervais vergezel
den HH. MM. naar de grens.
Aan generaal Tournier, secretaris-generaal
van het presidentschap, en aan den heerLe
Gall, directeur van liet Kabinet, heeft de
czaar gouden snuifdoozen met diamanten naam
cijfer geschonken. Ook stelde de czaar aan
generaal Boisdeflre 100,000 trs. ter hand
voor de Parijsche armen.
Generaal Trochu is niet te Parijs overleden,
maar te Tours.
De laatste jaren zijns levens besteed 'e hij
aan het samenstellen zijner mémoires, die,
38.
XVII.
JesGie Jefferson had nu al drie weken van
hare gevangenschap achter den rug maar die
drie weken schenen haar zooveel jaren. Zij was
in dezen korten tijd zooveel veranderd als in
gewone omstandigheden misschien in geen drie
jaar het geval zou geweest zijn. Haar zacht
zinnig, lijdelijk karakter had plaats gemaakt
voor iets scherps en hards, blijkbaar zelfs in
hare bewegingenhare zucht om te phanta-
seeren en luchtkasteelen te bouwen was ver
drongen door koele berekening, en hare be
deesdheid en levensmoeheid door een inwendi-
gen, onweerstaanbaren drang naar vrijheid,
den gewonen karaktertrek der Engelsche natie.
Als de vogel in zijn traliénhuis had zij nu
eerst de waarde van het leven in de vrije na
tuur leeren kennen, maar geen oogenblik dacht
zij er aan, als het redelooze dier, in haar lot te
berusten.
AI spoedig had zij ten volle begrepen, wat
haar boven het hoofd hing. Dokter Commins
was een aartsbedrieger, die van de rijke toe
lagen, hem voor het onderhoud zijner patiën
ten in handen gegeven, zich het leeuwendeel
toeeigende en hun nauwelijks genoeg eten gunde.
Jessie, de bezitster van milhoenen, had
honger geleden. En daar zij in hare cel geen
kachel had, maar deze slechts door cene pijp
verwarmd werd en het in dien tijd van het
jaar in Schotland geducht guur kan zijn
het had in de laatste dagen onophoudelijk ge
sneeuwd had Jessie ook kou geleden. Dik
wijls, als zij op een stoel geklommen was om
hare kiile handen te warmen aan de kachelpijp,
dacht zij aan Westhampton-Court en het leven,
dat zij daar gewoon was te leiden. Was dit
ook wel het rechte leven geweest Zorgeloos,
onder het genot van overvloed, dien zij niet
op prijs stelde en waarbij hare zoogenaamde
misschien denkbeeldige kwalen alieen eenige
afwisseling aanboden, lijdelijk, door de om
standigheden beheerscht, had zij nooit on
dervonden wat het leven eigenlijk beteekende,
noch wat het waard was. De waarheid dat
leven, dat deugd strijd is, had voor haar niet
bestaan tot nu toe
Eerst op Halfsea-Castle werd zij zich bewust
welk eene levenskracht er in haar school. Ja,
zij wilde leven, zij wilde strijden, kampen voor
hare vrijheid, om haar bestaan met alie kracht
die in haar was, zedelijk en lichamelijk.
Maar hoe bemoedigend, hoe versterkend deze
gedachte op haar gemoed werkte, zij was toch
eene vrouw, physiek en moreel zwak, maar
werd gesteund door de liefde, die bron van
alle kracht. Uit de schatten van Westhampton-
Court was haar iets bijgebleven, dat zij hooger
stelde dan al het andere de brief van dok
ter Strehlen
Hoe dikwijls zij hem gedurende hare gevan
genschap al had overgelezen, wist zij niet. Zij
had er zich uren mee beziggehouden. Zij ken
de hem bijna van buiten, en toch las zij hem
telkens en telkens weer. Zij droeg hem, in
haar kleed verborgen, op de borst, droeg hem
ook in hef hart.
De behoefte aan een trouwen vriend, een
steun op haar levensweg, drong zich thans veel
meer dan vroeger aan haar op en wakkerde
de liefdevlam aan tot een hellen glbed. Zij wist
ook, dat Strehlen haar liefhad. Uit elk woord
sprak die wederliefde en uit zijne oogen had zij
gelezen hoe innig hij haar genegen was, zij het
ook dat zij door haar wantrouwen en terug
houdendheid hem belet had het tot eene open
lijke liefdesverklaring te laten komen.
Thans gold het de vraag op welke wijze zij
dokter Strehlen bericht zou doen toekomen
van haren toestand. Aanvankelijk dacht zij,
dat dit gemakkelijk zou gaan, maar alras was
zij er achter gekomen, dat dokter Commins
alle brieven voor zijne patiënten en ook dio
door hen werden afgezonden opende en las.
Dat hij de brieven, waarvan de inhoud hem
niet beviel, achterhield, sprak vanzelf.
Sedert bepeinsde zij aanhoudend hoe een
