51"<e jaargang. Zaterdag 12 Juni 1897. N°. 9342. Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen, FEUILLETON. GROOTVADER. UITGEVER: H. J. C. ROELANTS. BUITENLAND. UIT DE PERS. Abossemestspbijs voor Schiedam, per kwartaal f 0.90 n omliggende plaatsen, p. kwart. - 1.05 franco per post, p. kwartaal, - 1.30 Afzonderlijke nommerso.02 BUREAUBOTER8TKAAT 70, Telcpïioon Ifo. 123. Adveetentiephijs: van 1—5 gewone regels met inbe grip van eene Courantf 0.52 Iedere gewone regel meer- 0.10 Bij abonnement wordt korting verleend. Algemeen overzicht. Schiedam, 41 Juni '97. Over het verloop der vredesonderhandelingen te Konstantinopel is nog altijd weinig bekend. De beraadslagingen worden geheim ge voerd, en wij weten aileen, dat er thans verschillende commissies zijn benoemd, om over de diverse punten rapport uit te brengen. Daarom zal eerst morgen de volgende con ferentie der ambassadeurs met Tewfik-pacba -plaats vinden. Hoe hoog de oorlogsschatting zal wezen, die Griekenland moet opbrengen, zal waarschijnlijk vastgesteld worden in overeenstemming met Griekenlands diaagkracht. Een nieuw onderzoek daarnaar wordt ingesteld, en de uitslag van dit onderzoek zal afgewacht worden, voordat tot de bepaling van het bedrag wordt over gegaan. Dat aan verschillende commissies de voorbe reiding der vast te stellen voorwaarden is op gedragen, wordt als een gunstig verschijnsel beschouwd. Niettemin zal men rekening dienen te houden met den Sultan, die weer vreemde dingen doet. In de Turksche commissie voor het voeren der ondei handelingen had hij benoemd Zia-bey en Assim-bey. Die benoemingen waren niet naar den zin der gezanten, en naar aanleiding daarvan is de Sultan in drukke telegrafische onderhande ling geweest met de verschillende Europeesche kabinetten. Eindelijk schijnt die benoeming ingetrokken te zjjn, en bestaat nu de commissie uit mannen, die voor het meerendeei tot vrede zijn geneigd. Maar nu heeft de gtoot-vizier weer ontslag genomen. De reden daarvan wordt niet medegedeeld. Turkije gedraagt zich anders nog steeds, alsof het van zijn ei«chen niets wil laten vallen. Van de opheffing der capitulatién wil het nog steeds niet afzien, en ook. in Thessalië wil de Porte zich blijkbaar graag handhaven. Zij neemt dan ook alle maatiegelen om te bewijzen, dat zij meesteresse is in de ver overde provincie. Zoo heeft, naar uit Konstantinopel wordt be richt, de groot-vizier in een lang ondeihoud met den Giiekschen patriarch, dezen verzocht een publicatie te doen, waarin de Thessaiiërs worden aangemaand, zich als goede onderdanen jegens hun nieuwen meester te gedragen. Daartegenover zou hij een vage belofte heb ben gedaan om de door Bulgarije verlangde berats te verschuiven of zelfs te weigeren Trouwens, tusschen Bulgarije en de Porte schijnt de toestand gespannen te zijn. De groot-vizier zou n.l. den Sultan hebben aangeraden, den firman te vernietigen, waarbij aan vorst Ferdinand van Bulgarije de titel van Roman door Jonas Lie. 13) Geen van de heerlijkheden van de tafel gingen den makelaar onopgemerkt en onbeoordeeld voor bij Het servet vóór de borst liet.grootvader het zich voor dezen keer maar eens welgevallen. Maar make laar KnofT wist ook op een haar na, waaraan men zich bij het dessert te houden had. «Champagne hij bezag de fiesch n'n goed merk ja maar dat is toch meer voor dames en opgowonden jongelui", hij kneep de oogen vertrouwelijk toe »als ik u een raad mag'goven, meneer de inspector, dan houden wij ons aan Gundersen en Co's portwijn; den lichten, daar sta ik borg voor." Aan het boveneinde van de tafel zag hij Stephanie leer welbehageiijk zitten, bediend door vriend Wingaard. Zij had den stoel een beetje achteruit geschoven en do gesluierde oogen schoten nu en dan als flikkerende vonken op haar dochter, die beziggehouden werd door den student. Mevrouw Stephanie dankte min of meer ver strooid voor een tweede portie ijs, die Wingaard haar gaiant presenteerde. Zij greep plotseling naar den waaier, die aan haar arm hing en ging door de groepen dames heen naar de plek waar Terna met Tenger.stond. gouverneur van Oost-Rumelië is verleend, en in zijn plaats een Turkschen pacha te benoemen. Als voorwendsel daarvan geeft de groot-vizier op de vijandelijke houding van den vorst. In Griekenland houdt nog steeds de FthniJee Hetaeria de gemoederen bezig. Thans is een commissie van drie leden be noemd om de boeken van het genootschap te onderzoeken. Men beweert, dat één lid dier commissie deel uitmaakt van de Fthnike Hetaeria. De Grieksche pers komt bovendien sterk in verzet tegen de grensregeling, die, volgens berichten, voorgesteld zou zijn. Volgens die regeling zou aan Turkije worden afgestaan Thessalië benoorden de Peneüs, zoo dat ook Trikala Turksch gebied zou vvoiden. De Grieksche pers ziet in de verspieiding van die berichten een Turksche manoeuvre om de opinie der Grieken te weten te komen. Tal van Atheensche bladen raden de Kreten zers nu aan, zich met de autonomie tevreden te stellen. In zijn lijforgaan, de Truth, betoogt Labou- chère andermaal, dat de geheele oprichting der Chartered Company, zoo goed als de inval van Jameson, niets anders is geweest dan een finan- cieele manoeuvre. Hij handhaaft nadrukkelijk zijn reeds vroeger uitgesproken meeuing, dat het koninklijke Char ier nergens anders toe diende dan om het publiek vertrouwen in te boezemen en tegen hoogen koers aandeelen te doen koopen. Den inval van Jameson verklaart hij, mede in overeenstemming met zjjn vroegere verkla ringen dienaangaande, hierdoor, dat zij, die den inval op touw zetten, financieel betrokken waren by de verschillende maatschappijen, die in verband stonden met de Chartered Company, en met deze zelf. Het eenige middel om deze zaak tot klaar heid te biengen en dat dit geschiede, daarop diingt hij juist sterk aan is, volgens Labou- chëre, uit de boeken der maatschappij en haar balansen over het jaar 1895 na te gaan, welke belangen de aanleggers van den inval bij de Chartered Company hadden, en hoe de linan- tieële toestand dier maatschappij in 1895 was. ïlndien die stukken mijn beweiingen logen straffen", eindigt Labouchère, »dan wil ik gaarne ongelijk bekennen. Zoolang evenwel die stukken niet bekend zijn gemaakt, acht ik het onjuist, mijn beweringen voor ongegrond te vei klaren." Ook de Tiansvaalselie bladen nemen, naar Havas uit Pretoria bericht, de Chartered Company weer eens onderhanden. Zij keuren ten steikste de gebrekkige orga nisatie van haar bestuur af. In Rhodesië is de toestand allerminst bevredigend.Buiten de steden zjjn personen noch goedeien veilig. Zij tikte hem zachtjes op den schouder en groette. Hei scheen we! of zij op hare innemend lispelende wijze hem tot iets overhaalde en inviteerde. Er ontstond een geanimeerd gesprek tusschen hon. Toen men van de tafel opstond, liet zij zich met een half schertsend, half moederlijk gebaar door Tenger naar de zaai geleiden, terwijl Terna achter haar cavalier aanliep ïEn zoo gaat men dan zoo zachtjes aan naar de speeltafel terug", zei de makelaar en stond op. »'t Zou niet kwaad zijn als wij ons uit de voeten maakten." Doch grootvader begaf zich met een soort nieuwsgierigheid naar de zaal. Er heerschte daar een drukte en gewoel de heeren spoedden zich met half aangetrokken hand schoenen naar den cotillon. Het heette echter, mevrouw Grunth had den student Tenger overreed zijn mooie tenor te laten hooren en grootvader zag consul Wingaard op Stephanie's bevel zich haasten om de piano in orde te brengen. De arts wedijverde met den ander, in dienstijver schoof den vleugel bij en stak de kaarsen aan. Het scheen alsof er nog een soort nastukje op het conceit zou volgen en Stephanie zou accom- pagneeren. De student Tenger stond naast haar en nam de andere dame zoo eens van terzij op. Hij was zoo op eens het voorwerp van hare genade geworden. Het arrangement was in orde, met gemaakte langzaamheid trok Stephanie hare handschoenen uit, terwijl zij zich naar de piano begaf. Nu begon een nemen en weer wegnemen van allei lei dingen om het stoeltje hooger te maken. Neen, zoo ging het niet En nu nog eens Zij ging schertsend zitten Gemengde Meilcdccllngen. Met algemeene stemmen heeft het interna tionaal mijuwerkerscongres resolutien aange nomen, waarbij de werkgevers aansprakelijk worden gesteld voor alle mijnongelukken, en waai bij wordt aangedrongen op wettelijke be palingen tot vooikorning van ongelukken. Een voorstel van den socialistische afge- vaaidigde Jauiès, tot wijziging van het icgle- ment, ingediend naar aanleiding van den censuur over Gérault-Richard uitgesproken, is door de Fransche Kamer afgewezen. De uigentie van het voorstel werd met 370 tegen 110 stemmen verworpen. Daarna werd na nog eenige algemeene dis cussie besloten over te gaan tot de artikels- gewijze behandeling van het ontwerp tot ver nieuwing van de concessie der Fransche Bank. Figaro vraagt waarom president Faure zoo geheimzinnig doet over zjjn reis naar Rusland, nu die reis toch zeker schijnt te wezen. Het parlement moet immers toch extra- credieten voor de reis verleenen, zegt het bou levardblad. De nieuwbenoemde staatssecretaris van ma rine voor het Duitsche Rjjk, de schout-bij nacht Tirpitz, is te Berlijn aangekomen. Gisteren is aan het Russische Keizerspaar een dochter geboren. In den gemeenteraad van Weenen hebben gelijke lawaaiige tconeelen plaats gevonden als in den Rijksraad. De mogelijkheid bestaat, dat de liberalen uit den gemeenteraad treden. Naar aanleiding van den nog niet opgehei- derden gewelddadigen dood van den anarchist Frezzi in de gevangenis heeft de Italiaansche justitie een vervolging ingesteld tegen den quaestor van Rome, Martilli, als verantwoorde lijk voor de daden zjjner ondergeschikten. Daar het bericht van pestgevallen te L'jeddah juist is gebleken, is te Konstantinopel een quarantaine van vijftien dagen ingesteld. Ook zal een geneeskundige commissie naar Djeddah worden gezonden. De rapporten in zake Cuba, opgemaakt door den Amerikaansclie consul-generaal Lee en den specialen afgevaardigde Calhoun, zullen nog wel eenige dagen geheim blijven. President Mc. Ivinley is een tentoonstelling gaan openen, en tot zijn terugkomst blijft de quaestie rusten. Geen Partijen. De heer Pjjnappel had in de vergadering van »Grondwet", te Amsterdam gehouden, nog en stond weer op, en lachte tegen de omstanders en vooral tegen den student. «Nu was 't goed, nu kunnen wij beginnen," zeide zij. Tenger had een stem, die zich gerust kon doen hooren en het scheen wel, dat hij dat wel wist. Hij droeg met een zeker aplomb voor. Algemeen verzoek om nog een lied! Mevrouw Stephanie zag triompheerend naar hem op en bij boog zich fluisterend naar haar toe, om het over de keuze van het stuk eens te worden. Plotseling stond zij op en verzocht hem lachende oerst weer die onaangename zitplaats in orde te brengen. Er ontspon zich een bijna uitgelaten vroolijkheid tusschen hen, terwijl de student de boel terecht legde en zij hare ongeschiktheid wilde laten zien om op zoo'n berg van muziekboeken enz. te balanceeren. Nu gaf zij het accoord aan. De oude romance met de verliefde woorden werd in den beginne min of meer onzeker voorgedragen. Eerst toen Stephanie met een langen blik zich midden in het accompagnement, daar, waar het refrein een teere gevoelsuiting inhield, zich tot hem keerde, eerst toen werd de voordracht warm en gevoelvol. Bij de tweede strophe bracht zij vuur in haar spel en zag hem met e'en betooverend lachje aan. En toen hij zich meer bloot gaf, werd het accom pagnement week en a. h. w. gesluierd terwijl het evenals het gezang in een lang wegstervenden toon eindigde. Er volgde een donderend applaus, terwijl mevrouw Stephanie de eene handschoen langzaam aantrok en haar arm aan Tenger reikte, om de handschoen vast te maken. sMaar" zij knikte hem plagend toe nhij had er geen slag van." eens zijn oude strijdleusGeen partijendoen hooren. Het Handelsblad wees, met het oog op den naderenden veikiezingsdag, nog even op het ge vaarlijke van die leus. Een van beide zegt het Hbl. Of men aanvaardt het parlementaire stelsel öf men doet het niet. Ver keerde de heer Pijnappel in het laatste geval, dan zou hij zeker met een mandaat als volksvertegen woordiger aannemen. Wanneer men echter het par lementaire stelsel aanvaardt, dan moet men er toch ook de best mogelijke resultaten van zien te krijgen. En dan kan men wei zonder veel slimmigheden uit rekenen, dat in ecu Kamer van uitsluitend „wilden" haast niets tot stand zon komen Wat zou er van de denkbeelden des keeren Pijnappel terecht zijn gekomen, wanneer hij niet hij verschillende gelegen heden de ganscke liberale partij (en niet slechts toevallige groepjes) had gevonden om ze te steunen Als in een verzameling van honderd personen elk zijn eigen weg wil gaan, dan komt perslot van reke ning de vergadering als geheel geen stap vooruit. Daarom heeft men, door de noodzakelijkheid der practijk gedwongen, zich tot partijen vcreenigd. Dat is niet onlogisch en oneerlijk, maar eenvoudig ge/ond- verstnndig Verbeeld u dat men in het dagelijksck leven, in handelszaken, eens niet wist te geven en te nemen Trouwens, is het niet verstandig een zekere grens te stollen voor de voortreffelijkheid van eigen in zichten en, bij do meest vaste overtuiging, de moge lijkheid van dwaling te erkennen En eindelijkiemand als de heer Pijnappel kan zich de weelde van het wild zijn veroorloven, maar als iedereen „wild" werd in ons Parlement dan zou den er toch heel wat planten tot onkruid verwilderen die nu, in aen moestuin van het partijverband, zeer voldoende vruchten geven. Een parlement var. wildon zou inderdaad worden een parlementaire wildernis. Op deze opinie van liet llll. antwoordt de heer Pijnappel heden het volgende in dat blad, hetwelk wij ter wille van de belangrijkheid hier vrij volledig geven. Van des heeren Pijnappels standpunt in deze, wijkt dat van onzen stadgenoot, den redacteur van Onze Tijd, dr. van Leeuwen, bedriegen wij ons niet, niet ver at. De heer Pijnappel selmjtt: „Gij hebt mij in uw blad nog al scherp aange vallen wegens mijn oordeel over het partijwezen. Gij zult mij dus wel een wederwoord willen toestaan. Aan het hoofd en aan het slot van nw artikel plaatst gij een woordspeling. In Duitschland noemt men hen, die zich bij geen partij aansluiten,aaiden. Dat is eene eenvoudige maniei om ben aan te dui den, on ik ken ook in bet Hollandseh geen korter woord daarvoor. Nu inaakt gij op wilden ecu woord speling met wildernis. Maar gij zult, hoop ik, niet beweren daarmede iets bewezen te hebben. In uw betoog toont gij van hetgeen door mij in do verga dering in district I gezegd was, zelfs geen kennis te hebben genomen. Gij zegt: „óf men aanvaardt bet parlementaire stelsel, óf men doet het niet". En dan betoogt gij verder, dat het parlementaire stelsel en het partij wezen bij elkander behooren. Maar ik had, juist op grond van het parlementaire stelsel, het partijwezen bestreden. Ik heb aangetoond, dat het parlementaire stelsel berust op gemeen overleg, door schriftelijk en mondeling debat, door wederzijdsch aanvoeren van argumenten en door openbare behandeling. En ik heb Hij maakte zich daarom kortweg van den anderen, langen handschoen meester en bracht mevrouw Stephanie aan zijn arm naar hare plaats. Daar in den hoek verdiepten zij zich naar het scheen in de moeialijkheden van het handschoenen aantrekken. Zij presenteerde hem nogmaals den arm en hij trachtte zijne handigheid in het too- knoopen te bewijzen. Overal in de zaal haalde men dames af voor de cotillon. Plotseling voelde grootvader zich kramp achtig aan den arm gevat. Het was Terna, die doodsbleek fluisterde ïlk wil naar huis grootvader, naar huis." Hij nam haar stevig onder den arm en geleidde haar onbemeikt naar buiten. Toen hij haar in de garderobe den mante! omge daan had, geleidde hij haar rustig langs do verlichte trap van den club. »Kom, kom, Terna," zeide hij troostend, toen zij in de koude buitenlucht waren. Hij kreeg geen antwoord, maar zij drukte slechts zijne breede hand met hare kleine vingers. sTerna, maar Zij liep maar door. «Kom, Terna, lieveling, je kunt mij immers alles zeggen." »Toch niet, grootvader" zeide zijhet was haar als werd de keel dicht geknepen. »Toch niet, ik kan niet." »Zeg dan niets mijn kind." ïNooit wil ik trouwen, nooit, ik wil niet, ik wil niet!" barstte zij uit. sGeen een is er, die men vertrouwen kan, niet één op de heele weield!" ïNeen.noen. Er zijn velen, die zonder dat gelukkig kunnen leven." Wordt vervolgd.)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1897 | | pagina 1